Nummer 102. Donderdag 24 December 1891. 14e Jaargang.
Glück Aul.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANTOON TIELEN
Bekendmaking.
FEUILLETON.
Staatkundig overzicht.
UITGEVER:
Waalwijk.
Uithoofde van het
Kerstfeest zal deze
Courant a. s. Zaterdag niet ver
schijnen.
De volgende week zal zij wor
den uitgegeven Dinsdag 's namid
dags en V rijdag (Nieuwjaar) 's och
tends Volgens gewoonte stellen
wij in het nummer van 1 Januari
de gelegenheid open voor belang
hebbenden, hunne heilwenschen
te doen plaatsen tegen betaling
van 30 cent. Opgaven worden
ingewacht tot Donderdag 's mid
dags 12 uur.
jj^l^Bg^^Zij, die zich voor het
volgend kwartaal op
„de Echo van het Zuiden" abon-
neeren, ontvangen de nog deze
maand verschijnende nummers
gratis met het reeds versche-
nene van het feuilleton »Glück
Aut."
2 E. WERNER
en liiingsfrafsclie Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden ƒ1,00.
Frauco per post door hetsgeheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën 17 regels 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Inschrijving voor de Nationale Militie.
Burgemeester en Wethouders van Waalwijk
herinneren belanghebbenden, dat alle mannelijke
ingezetenen, die op 1 Januari 1892 hun 19e jaar
zijn ingetreden, dus die geboren zijn in het jaar
1873, onverschillig of zij redenen van vrijstelling
hebben of niet, verplicht zijn zich in de maana
Januari 1892 voor de nationale militie te doen
inschrijven.
Deze deed dan ook geen moeite, zich daaraan
te onttrekken, wel wetende dat de oogen der ge-
heele kerk op haar gevestigd waren. Zij stond
onbewegelijk en zelfs haar schoon gelaat onder
ging niet de minste verandering; alleen den blik
hield zij opgeheven, maar in dien blik lag zulk
een ongenaakbare trots, zulk een koele terug
wijzing van datgene, wat zij niet mocht weigeren,
dat zij zelfs hier begrepen werd. Eenigzins van
zijn stuk gebracht, liet haar schoonvader zijne
onstuimige hartelijkheid terstond tot het peil van
eerbiedige beleefdheid dalen, en toen de omhel
zing een oogenblik later nu werkelijk plaats had,
was zij inderdaad niet veel meer dan een vorm,
waarbij zijne arme n de ritselende plooien van
haar bruidssluier slechts even aanraakten. Zelfs
het waarlijk niet geringe zelfbewustzijn van den
nieuwen bloedverwant was niet bestand geweest
tegen dien blik.
De jonge Berkow maakte het zijn schoonvader
niet zoo moeilijk. Iets, dat een handdruk moest
verbeelden, doch waarbij in werkelijkheid zijne
witte handschoenen slechts ter loops met die van
den baron in aanraking kwamen, werd tusschen
hen gewisseld; beiden schenen hiermede volkomen
genoegen te nemen. Vervolgens gaf hij zijne
jonge vrouw den arm, om haar naar het rijtuig
te geleiden. De satijnen sleep der bruid ruischte
weer over de marmeren trappen; het jonge paar
werd door den schitterenden drom van gasten
gevolgd en weldra hoorde men ook de equipages
een voor éen voorkomen en wegrijden.
De kerk werd schielijk ontruimd; deels verdrong
de menigte zich bij de deuren om den bruidstoet
in de rijtuigen te zien stijgen, deels haastte zij
zich om buiten te komen, ten einde naar harte
lust aan hare op- en aanmerkingen omtrent al
het gehoorde en geziene lucht te geven. Binnen
tien minuten was het groote gebouw leeg en
verlaten; alleen de avondzon scheen door dehoo-
ge vensters en overtoog het altaar en het schil
derstuk daarboven met haar roodachtig licht,
Bij ongesteldheid, afwezigheid of ontstentenis
is de vader, of is deze overleden, de moeder, of
zijn beiden overleden de voogd tot het doen van
die aangifte verplicht.
Met waarschuwing, dat diegenen, welke zich
op 31 Januari 1892 niet hebben aangegeven, over
eenkomstig de wet zullen worden gestraft.
Waalwijk, 6 December 1891.
Burgemeester en Wethouders voorn.
Herhaaldelijk is het voorgekomen, dat Neder-
landsche werklieden door berichten in de nieuws
bladen of door daartoe uitgezonden agenten, soms
met verstrekking van reisgeld voor de heenreis,
naar Duitschland werden gelokt ten behoeve van
industrieele ondernemingen terwijl bij hunne
aankomst ter plaatse bleek, dat zij daar niet ge
bruikt konden worden.
Ik geef daarom belanghebbenden in ernstige
overweging, om alvorens op zulke berichten
en voorspiegelingen der agenten ai te gaan
of wel zelf of wel door mijne tusschenkorast
zich tot den Nederlandschen consul in die streek,
waar die ondernemingen zijn gevestigd, om in
lichtingen te wenden, omtrent de vooruitzichten
in het bekomen van werk, de loonen en de huur
prijzen der woningen aldaar.
De laatste dagen des jaars worden op
vallend verschijnsel! bijna uitsluitend be-
heerscht door de economische vraagstukken;
zij staan op de menu's van bijna al de par
lementen. Geheel op zichzelf staan die be
raadslagingen over de tarieven ook niet, in
werkelijkheid hangen zij nauw samen met de
algemeene politiek en ook als zoodanig heb
ben zij recht op de groote belangstelling, die
zij allerwegen vinden. Zoo houden sommigen
in Duitschland zich op 't oogenblik bezig met
het vraagstuk ot 't niet wenschelijk zou zijn
ook de triple-alliantie in plaats van zes met
twaalf jaar te verlengen, om daardoor een
meer plechtige wijding te geven aan de han
delsverdragen, die eerst in 1903 afloopen. In
geval men op dit denkbeeld mocht ingaan,
wat niet onwaarschijnlijk is, zou alleen de con
ventie van Oostenrijk en Duitschland met
Italië behoeven verlengd te worden, want
zoodat de figuren, die op den ouden goudgrond
geschilderd waren, schenen te leven en zich te
bewegen. Door den tocht aangewakkerd, flikkerde
de vlam der waskaarsen heen en weder, en op
den grond geurden de bloemen, hier in kwistige
overdaad gestrooid. De lange sleepgewaden der
dames waren er overheen gegaan, de heeren had
den haar met den voet vertreden. Waartoe zou
den die eenvoudige bloemen ook eigenlijk nog
verder dienen, te midden van al de pracht en
weelde, waarmede de echtverbintenis tusschen de
dochter van een overoud adelijk geslacht en den
zoon van een der millionairs in de residentie ge
vierd werd! Reeds hield het eene rijtuig na het
andere voor de woning der familie Winde^ stil
en begon het daarbinnen in de feestelijk inge
richte vertrekken druk en levendig te worden.
In de receptiezaal, door tal van waskaarsen ver
licht, stond de jonge vrouw aan den arm van
haar echtgenoot, even schoon, even fier en even
koel, als zij een uur vroeger nevens hem voor
het altaar had gestaan, en nam de gelukwenschen
van het haar omringend gezelschap in ontvangst.
Of het werkelijk een geluk was, wat zij zoo even
met haar jawoord had bezegeld misschien gaf
de sombere wolk, die nog altijd op het voorhoofd
van haar vader zetelde, het antwoord op die vraag.
//GoddankEindelijk hebben we dan alles in
ordeHet werd voorwaar ook hoog tijd; binnen
een kwartier kunnen ze hier zijn. Ik heb de
lieden, daarboven op den heuvel, nauwkeurig
aan het verstand gebracht, wat zij doen moeten;
zoodra het rijtuig van de hoogte af zichtbaar
wordt, barst het eerste schot los."
„Maar, mijnheer de directeur, ge zijt één en
al vuur en ijver
„Spaar uwe krachten toch voor het gewichtig
oogenblik van de aankomst I"
Wezenlijk, in uwe positie, als ceremoniemees
ter en opperhofmaarschalk
„Spaart uwe geestigheden, heeren," dus viel de
directeur de spotters verstoord in de rede. „Ik
wenschte, dat men dien verwenschten post aan
een van u had opgedragen; ik heb er mijn be
komst van
Het geheele zeer talrijke personeel van beamb
ten en werklieden aan de uitgestrekte Berkow-
sche mijnen en bergwerken was in groot tenue
onder aan het terrras vas het woonhuis verga-
tusschen Duitschland en Oostenrijk is geen
grens vastgesteld.
Duitschlands rijksdag heeft Vrijdag na eene
nog vrij uitgebreide, doch in den grond der
zaak weinig beteekenende zitting, met 246
van de 291 afgevaardigden bij derde lezing
goedgekeurd het handelsverdrag en de over
eenkomst betreffende de veeziekten met Oos
tenrijk, alsook de handelsverdragen met Italië
en Belgie en von Caprivi heeft dus volkomen
zijn zin gekregen, tot grooten spijt- van de
agrariërs, die nog een 48 tal stemmen wisten
samen te scharrelen tegen de verdragen. Die
tegenstemmers waren: vijf nationaal-liberalen;
drie leden der rijkspartij; vijf en-dertig con
servatieven en vijf anti-semieten. Na gedane
werk is het goed rusten: eerst den twaalfden
dag des nieuwen jaars zullen de heeren weder
bijeenkomen en dan zal worden aangevangen
met de tweede lezing der begrooting. Caprivi
beleeft dus plezier van zijn werk en zelfs is
hem Vrijdag de eer te beurt gevallen door
den keizer tot graaf te worden verheven, ter
wijl de vorst een toost op hem instelde, zijn
werk een zegen heetend voor vele millioenen.
Zoo heeft Bismarck, de ex kanselier, dus
stof tot ontevredenheid en wrok te over voor
de aanstaande feestdagenAls hij zijn ver
bitterd gemoed nu maar weer niet gaat ont
lasten in lijvige courantenartikelen of opzien
barende redevoeringen te pas en te onpas.
Terwijl ook in Oosten.ijk de beraadslagin
gen over de handelsverdragen onder gunstige
voorteekenen worden vervolgd, schijnen de
kansen tusschen Italië en Zwitserland minder
mooi te staan, de bondsraad van Helvetië
schijnt geen duimbreed te willen afwijken
van 't geen hij heeft voorgesteld en verklaart
liever de plannen tot een handelsverdrag met
Italië er aan te geven, dan zich toegevend
te toonen. Zwitserland schijnt 't zijn bond-
genooten op economisch gebied, alsook hun,
die 't worden willen, lastig genoeg te maken,
ook het verdrag met Duitschland, dat eerst
na Nieuwjaar in den rijksdag in behandeling
komt, schijnt moeielijke bepalingen te bevat-
derd. Het trotsche, in den stijl eener moderne
villa gebouwde landhuis met zijn sierlijken
voorgevel, groote spiegelruiten en fraaie vestibule,
aan alle kanten door uitgestrekte, smaakvol aan
gelegde tuinen omringd, maakte op zichzelf reeds
prachtigen indruk hoeveel te meer nog heden,
nu alles in feestdoscli was getooid! Men had
klaarblijkelijk al de broeikasten geplunderd, om
trappen, balkons en terrassen met. de schoonste
bloemen en planten te versieren. De kostbaarste
en zeldzaamste gewassen, die anders zelden of
nooit aan de koude lucht werden blootgesteld,
schitterden hier in al den rijkdom hunner kleuren
en geuren Op de uitgebreide grasperken wierpen
de fonteinen nare waterstralen klaterend omhoog;
overal vertoonden zich de sporen, dat de natuur
uit haar winterslaap was ontwaakt en dat de
eerste kinderen der lente zorgvuldig gekoesterd
en gekweekt waren. Aan den ingang van het
park was bovendien een reusachtige eerepoort,
rijkelijk met kransen en vlaggen versierd, opge
richt.
„Ik heb er mijne bekomst van herhaalde de
directeur, zich bij de andere heeren voegende,
die in een kring stonden te praten. „Daar verlangt
mijnheer Berkow, dat we zijn zoon zoo luisterrijk
mogelijk zullen ontvangen en meent van zijn
kant alles gedaan te hebben, als hij ons onbeperkt
krediet geeft voor de onkosten; de goede wil van
de menschen komt nooit bij hem in aanmerking.
Indien wij nog de werklui van vóór twintig jaren
hadden, was 'teen andere zaak! Wanneer er d&n
eens een vrije dag was, het een of ander feest,
's avonds met een dansje besloten, behoefde men
niet bevreesd te zijn, dat er geen hoezee zou
worden geroepen, maar nu lijdelijke onver
schilligheid aan den eenen en openbaar verzet
aan den anderen kant; er ontbrak weinig aan,
dat het werkvolk bepaald geweigerd had, den
jongen heer feestelijk in te halen. Als gij mor
gen naar de residentie teruggaat, mijnheer Schef-
l'er, zou het zeker niet kwaad zijn, indien gij, met
de mededeeling van de door ons verordende fees
telijkheden, u ook eens een enkel woord liet ont
vallen omtrent datgene, wat men daar niet weet
of niet weten wil."
„Ik zal mij wel wachten," antwoordde de aan
gesprokene droogjes. „Hebt gij soms zin, n een
behandeling van onzen hooggeaehten chef te laten
welgevallen, zooals men van zijnentwege onder
gaat, als hem iets onaangenaams ter oore komt
ten voor de Duitsche industrie. Spanje za^
met Italië, Noorwegen en Zwitserland zijn
handelsverdragen verlengen tot Juni 1892 en
Maandag heeft Frankrijks kamer beraadslaagd
over het regeeringsvoorstel aangaande de toe
passing van het minimum-tarief tegenover
zekere mogendheden, terwijl Léon Say voor
stelde de bestaande verdragen met een half
jaar te verlengen.
De kamer van Italië is weder bezig aan de
behandeling der financiën en Zaterdag stelde
di Rudini, de premier, maar weer eens de
motie van vertrouwen, welke gelegenheid
door enkelen werd gebezigd om hun min gun
stige gezindheid tegenover het kabinet kond
te doen. Imbriani zeide, dat hij nimmer vóór
een belasting zal stemmen van een kabinet,
dat steunt op de triple-alliantie; Crispi be
loofde ook tegen het voorstel in quaestie te
zullen stemmen en ten slotte werd het votum
van vertrouwen aangenomen met 248 tegen
124 stemmen.
De duels om politieke redenen of ten
minste om oorzaken, die met de politiek in
nauw veiband staan en waarbij een minister
persoonlijk als deelnemer optreedt, schijnen
meer en meer in de smaak te komen. Zater
dag had te Pest in een der kazernes een
tweegevecht plaats tusschen den minister van
de nationale verdediging, baron Fejervary en
den afgevaardigde Ugron, lid der oppositie,
naar aanleiding van beleedigende woorden,
door dezen laatste in de kamer gebezigd
tegenover den minister. Hoewel de voor
waarden zich ernstig lieten aanzien en men
zelfs na de eventueel resultaatlooze wisseling
van drie kogels naar den degen zou grijpen,
liep alles nogal goed afBeide partijen wer
den gewond, Fejervary aan de borst en Ugron
aan den pols en den arm, terwijl een ver
zoening het schietpartijtje bezegelde.
De eer heet nu gewroken te zijn en die
aardigheid kost Fejervary zijn portefeuille.
De geruchten van de terugroeping der
consuls van Frankrijk uit Bulgarije, zijn on-
Ik blijf in dat geval liefst op een eerbiedigen
afstand van hem."
De andere heeren lachten; de eerbied, dien men
den afwezigen chef toedroeg, scheen wel wat te
wenschen over te laten.
„Hij heeft dat voorname huwelijk toch einde
lijk klaargespeeld I* dus nam de hoofdingenieur
het woord. „Het heeft hem moeite genoeg gekost,
en 't is in elk geval een vergoeding voor den
adeldom, dien men hem tot dusver zoo hard
nekkig heeft geweigerd en waarop toch al zijn
denken en streven gericht is. Hij geniet althans
den triomf, dat de adel geen aanstoot meer neemt
aan zijn burgerlijke afkomst, nu zelfs de Windegs
zich met hem vermaagschapt hebben."
Scheffer haalde de schouders op. „Niet veel
keus bleef hun over. Het is algemeen bekend in
de residentie, hoezeer die familie aan lager wal
was. Ik betwijfel het echter zeer, dat net den
trotschen baron gemakkelijk zal zijn gevallen,
op deze wijs met zijne dochter te speculeeren;
van ouds behoorden 'zij niet alleen tot de aan
zienlijkste aristocraten, maar zelfs tot den hoog-
sten adel van het land. Eindelijk moet hij nu
toch ook voor de ijzeren noodzakelijkheid buk
ken."
„Zooveel is zeker, dat die nieuwe familiebe
trekking ons razend veel geld zal kosten." hernam
de directeur, het hoofd schuddend. „Natuurlijk
heeft de baron ook zijn voorwaarden gemaakt.
En eigenlijk kan ik het doel van al die opoffe
ringen niet doorgronden. Als het nog een dochter
was, voor wie men daarmede een rang en een
naam kocht; maar mijnheer Arthur is en blijft
immers even goed van burgerlijke afkomst, on
danks den overouden adellijken stamboom zijner
vrouw."
„Zoudt ge dat denken Ik sta u borg voor het
tegendeel. Zulke familiebetrekkingen blijven op
den duur niet zonder invloed. Den echtgenoot
van de barones Wideg-Rabenau, den schoonzoon
van den baron zal men den adeldom niet wei
geren, waarnaar zijn vader tot dusver te vergeefs
smachtte, en ook dezen zal men niet kunnen
verhinderen, dat hij in het salon zijn schoon
dochter met de kringen in aanraking komt, die
hem tot heden den rug hebben toegekeerd. Ik
verzeker u, ik ken onzen chef. Hij weet opperbest
welk voordeel dit huwelijk hem aanbrengt, en
daarom kan hij zich dan ook eenige onkosten
getroosten." Wordt vervolgd.
