Nummer 2.
Woensdag 6 Januari 1892. 15e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
UITGEVER:
ANTOON TIELEN,
Staakundig overzicht.
FEUILLETON.
Een Nieuwjaarsgeschenk.
BUITENLAND.
Frankrijk.
Engeland.
De Echo van het Zuidfin,
Wialwpsclw en Langslraalsclie Courant,
Dit blaf verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnéientsprija per 3 maanden f 1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieve?! ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan dé Uitgever.
Waalwijk.
Advertentiën 17 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb-
land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steiher, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
1892 is'in dezelfde rustige kalmte aange
vangen at 1891 is geëindigd: geen enkel
land geeft aanleiding tot diepzinnige politieke
beschouwhgeu met het oog op eventueele
internatioale verwikkeling: 't zijn meer de
economishe dan de politieke vraagstukken,
die de alndacht trekken en die aandacht ten
volle veilienen en in de eerste weken des
nieuwen aars zullen er over de handelsrela-
tién der verschillende landen van Europa dan
ook nogheel wat woorden vallen. Over de
handelsc/ereenkomsten, over de economische
verhoucbgen, zal in de eerstvolgende dagen
en wekin worden gesproken in de parlemen
ten vai Frankrijk, Duitschland, Oostenrijk,
Italië, 3elgie, Zwitserland en Spanje en de
politiek geraakt daardoor tijdelijk min of meer
op der achtergrond.
189] heeft meer dan één illusie vernietigd,
meer ian één verwachting teleurgesteld en
onder hen, die hun deel hebben gehad in
die nin aangename ondervindingen, mogen
we wa in de eerste plaats rekenen Wilhelm
II vai Duitschland, wiens bestrijding van de
socia;i-democratie, van de steeds wassende
onteyedenheid onder de arbeidende klasse
nog naar weinig resultaten heeft opgeleverd
en hens te Potsdam tot de recruten gespro
ken voorden wel als het bewijs mogen gelden
van teleurstellingen en min gunstige verwach
tingen in de toekomst. Met welk een jeugdige
opawondenheid had Wilhelm II de bestrij-
din/ van het socialisme, van het communisme
en van het anarchisme ter hand genomen;
weke idealen had hij zich niet gedroomd
vai de schoone roeping de voorzienigheid
de werklieden te zijn en wat is er van over
gebleven? Vóór korten tijd slechts achtte hij
't loodig den recruten der garde bij hun eed
vai getrouwheid aan koning en vlag, te wijzen
of de mogelijkheid, dat zij hun wapens eens
zuden moeten keeren tegen vrienden en
bbedverwanten; dat zij tegen hunne vaders
Over het opnemen als feuilleton in ons blad
Tin *Glück auf* van Werner, hebben wij moei-
Ijkheden gekregen met een uitgever, die verklaart,
(aarvan auteursrecht te hebben.
Wij zijn met dezen aan het onderhandelen,
eneinde te kunnen voortgaan, maar in afwach
ing dat de zaak geregeld is, moeten wij de op-
aame staken en zullen voorloopig iets anders
plaatsen. De Redactie.
Indien op den Oudejaars-avond de muren der
huizen in de aloude stad Hamburg door-
zichtig waren geweest, of had men maar door de
J ramen naar binnen kunnen zien, dan zou zeker
het oordeel der nieuwsgierigen geweest zijn
I Bij den handelaar Kaunitz is alles toch het mooi-
I ste! Zóó aardig, zóó mooi, in één woord, zóó
onvergelijkelijk.
Men zou achter de kleine, tengere onaanzien
lijke figuur van frau Kaunitz waarlijk niet de
vindingrijkheid, den humor en den smaak heb
ben gezocht, waarmede zij alles wist te arrangee-
ren, want bij de familie Kaunitz vierde men
Kerstboom pas op Oudejaarsavond, omdat jaren
geleden een groot ongeluk in de familie juist op
Kerstdag had plaats gehad. Maar daarom vierde
men op Oudejaarsavond dan ook dubbel feest,
en het was bij hen niet zooals bij andere familien,
waar midden in de pronkkamer de Kerstboom
staat en daaronder op een tafel de geschenken
uitgespreid; neen, hier werd gewoonlijk het ge
heele huis voor Kersttafel gebruikt. Gangen,
trappen, alle kamers, ja tot zelfs de stal, alles
werd gebruikt om verrassingen en geschenken
neer te leggen.
Het kostbaarste echter verborg de zorgvolle
moeder altijd in haar eigen boudoir, dat door
eene zware portière van het salon gescheiden
was. Dat wisten de kinderen wel, en de gordijnen
werden dan altijd door ongeduldige handjes weg
getrokken en in de kamer lag of hing dan. het
langgewenschte geschenk.
en broeders het moordend staal zouden moe
ten richten
Twee belangrijke feiten zijn er uit 1891 te
vermelden, 't een politiek, 't ander economisch.
't Eerst de toenadering tusschen Frankrijk
en Rusland, heeft sommige pessimisten doen
spreken van een geleidelijke verduistering van
den politieken horizon, toenemende naar mate
we meer en meer de eindgrens der 19e eeuw
naderen, anderen hebben er een heuglijk feit
in gezienhet herstel namelijk van net even
wicht tegenover de triple-alliantie. Zes maan
den geleden stond Frankrijk nog geïsoleerd,
omgeven door mogendheden, die öf tot den
zoogenaamden vredebond behoorden, öf (even
als Engeland bv.) in haar voorgewende onzij
digheid haar sympathie voor genoemden bond
kwalijk verbergend. Doch Frankrijk staat niet
meer alleen; ingeval van een defensieven
oorlog, kan 't op Rusland rekenen en ver
trouwen en wij meenen, dat Europa er in eik
geval niet bij verloren heeft. Tot uitdaging,
tot den aanval, zal Rusland zich niet zoo
gemakkelijk leenen, daarvan is men zich in
Frankrijk zeer wel bewust en door de toena
dering tusschen de groote republiek en het
machtige Rusland, is de verleiding voor de
mogendheden der triple-alliantie om eens te
toonen wat zij wel vermogen, veel geringer
geworden. Men staat nu meer gelijk tegen
gelijk en weet zoo ongeveer wat men van
elkaar te duchten heeft.
Het tweede belangrijke feit van 1891, het
economische, is de douane-bond, door Duitsch
land gesloten met Oostenrijk, Italië, Zwitser
land en Belgie. Deze nieuwe „Zollverein", er
op berekend een band te vormen tusschen
de triple-alliantie en Centraal-Europa, heeft
Duitschland doen weerkeeren tot den gema
tigden vrijhandel, den rug wendend aan het
systeem van het protectionisme, Bismarcks
werk. Terwijl dit plaats greep in Duitsch
land, werkte men in Frankrijk aan den Chi-
neeschen muur van het protectionisme. De
toekomst zal Frankrijk leeren of handel, land
bouw en nijverheid wèl varen bij een maxi
mum-tarief, 64 percent hooger dan het nog
Zoo ging het "altijd in den huize Kaunitz, zoo
lang de kindereu nog thuis waren.
Toen werd het daar plotseling eenzaam en stil.
Amelia, de blonde dochter des huizes, verloofde
zich met een fabelachtig rijken reeder uit Ame
rika; Bruno, de eenige zoon, vertrok naar de
universiteit.
Angstig, inet verlangenden blik zocht de moe
der in die dagen naar den glans van geluk in
de oogen barer dochter. Zij vond niet, wat zij
zocht. Met vragenden, kalmen blik beantwoordde
de jonge bruid den blik barer moeder.
Zijt gij gelukkig, mijn kind? vraagde deze.
Ik hoop het te worden. Ik zal kunnen leven
als eene koningin, ik zal alles kunnen hebben,
wat een mensch maar wenschen kan, en daaren
boven door mijn' echtgenoot bemind worden.
Ja, ia, hij heelt u lief, hij zal u op de handen
dragen.
Maar gelukkig was de jonge bruid niet; dat
voelde de moeder wel. Amelia had haar jawoord
geschonken, volgens den wensch haars vaders.
Zij was gewoon, in alles voor zijnen wil te
zwichten, zij de zachte, energielooze dochter.
Rijkdom is geluk, had de vader gezegd.
Rijk wil ik mijne kinderen zien, groot zul
len zij worden.
Ik zou hen liever gelukkig zien, zuchtte de
moeder.
Zou zij dan hare dochter tegen den wil haars
vaders van dit huwelijk terughouden? Neen,
dat mocht zij niet, want deze vereeniging was
de vervulling van een zijner liefste wenschen.
Eu haar bruidegom had haar immers lief 1
Welk eene zaligheid moest het zijn, bemind
te worden Die moest wel alles overtreffen, wat
Irau Kaunitz zich denken kon. De kleine vrouw
had een groot, week, edel hart; de ziel van haar
man daarentegen, van den statigen herr Kaunitz,
was klein, eng en bekrompen
Nu was zij geheel alleen met hem
Hare oogen, de diepe, ernstige, liefdevolle grijze
oogen, werkelijk hare eenige schoonheid, stonden
dikwerf vol tranen.
Groot wil ik mijn zoon zien, zeide de
vader steeds; groot en beroemd! Hij zal jurist
worden, geen schilder of musicus, zooals hij zelf
zou willen, dat beduidt niets. De rechtsstudie
alleen kan tot alles voeren. Waarom geen Bis
marck of zoo iets, wij hebben immers de middelen
van kracht zijnde en bij een minimum-tarief,
36 percent hooger dan het tot nog toe toe
gepaste. In elk geval heeft Frankrijk zelf zijn
isolement op industrieel en handelsgebied
gezocht.
Dat 't sommigen parlementen in den aan
gevangen jaarkring weer niet aan bezigheden
zal ontbreken, blijkt uit het lijstje van werk
zaamheden van Italie's kamer. Reeds liggen
122 regeerings -voorstellen op behandeling te
wachten, benevens 28 wetsvoorstellen, terwijl
er nog 86 interpellaties en vragen ter beant
woording zijn. Dan moet de begrooting 1892/93
behandeld worden en daarmede in verband
staande kleine financieele voorstellen, alsook
de handelsverdragen. Ernstigen strijd verwacht
men bij de wetsontwerpen betreffende maat
regelen ten behoeve der hoofdstad, den aan
leg van spoorwegen en bankinstellingen.
't Kan schikken
In de gevangenis te Montpellier is een
dubbele moord gepleegd. Twee gevangenen,
Martini en Dexemple, de een veroordeeld
tot 8 jaien dwangarbeid, de ander tot 3 maan
den gevangenisstraf, hebben een celgenoot,
die niet wilde deelnemen aan een plan tot
ontvluchten, dat zij beraamd hadden, geworgd
en opgehangen. Daarna zijn zij door een luik,
dat men bij ongeluk niet gesloten had, uit
hun cel gekropen naar de kamer van den
cipier, dien zij waarschijnlijk slapend vonden
en in zijn slaap met een das verworgden.
Met de sleutels, die zij bij den cipier vonden,
bevrijdden zij twee andere gevangenen (een
die tot 8 jaar dwangarbeid, en een, die tot
6 maanden gevangenisstraf veroordeeld was)
en vluchtten met dezen uit het gebouw. Om
buiten te komen moeten zij over twee muren
van 5 en 7 meter hoogte geklommen zijn.
Eerst den volgenden morgen werd de dub
bele moord en de vlucht der vier boeven
daartoeDan moet hij in den adelstand worden
verheven, daarna eene rijke adellijke schoon
dochter, en dan.... en dan....
Zulk eene toekomst droomde zich herr Kaunitz,
en die droomen maakten hem gelukkig. Dat
wist zijne vrouw en daarom liet zij ook zonder
tegenstreven den eenigen zoon vertrekken, of
schoon haar het hart brak. Hem gelukkig maken!
Dat had zij immers zelve zoo gaarne gewild
Slechts diegene, die anderen gelukkig kan maken,
kan zelf gelukkig zijn. Bruno, haar geliefde zoon
was niet gelukkig, en zij was niet bij machte
daaraan iets te veranderen.
Nu werd er geen Oudejaarsavond-feest meer
gevierd in het groote huis, slechts de dienstboden
ontvingen nog liun gewoon aandeel en alleen de
arme kinderen uit de achterbuurten wisten veel
te vertellen van de mildheid en engelachtige
goedheid der kleine vrouw. Maar in het h r
zelf bleef alles stil. Ter eere van een heilig
kind werd ééns deze dag tot een -feestdag
geheiligd en gewijd; daarom blijve het Kerstfeest, j
steeds vóór alles een kinderfeest; het is geeu
leest voor oude mer.schen
Treurig blikte de arme vrouw rond in vie
ledige kamers en gangen, die andei-s op dezen l
dag vervuld waren van dennengeur en geheim-
zinnig gefluister. Bruno moet maar daarginds j
blijven, die enkele dagen! Korte en veelvuldige
vacantiedagen kunnen slechts schaden aan ne i
studie. De heeren studenten wennen dan nm <- J
weer aan het nietsdoen in het ouderlijk htxisi i
Vooral toch geen sentimentaliteiten, zeide de vp. Ier,
en de moeder boog als gewoonli k bet hoofd. En
Amelia? Zij schreef wel is waar dikwijls en uit
voerig, maar op de angstige en herhaalde vraag
der moeder: Zijt gij gelukkig? was zij lij
steeds het antwoord schulaig gebleven.
Bruno studeerde in ae rechten. Da.- I ij
schilderde hij, maakte muziek, gaf gedichtei: it-
en slaagde niet bij zijn examen. Zijn vader
raasde en tierde; Bruno is een....
Een goede zoon, viel de moeder in en daarin j
had zij gelijk.
Hij....
Hij heeft een groot hart....
Herr Kaunitz beefde van woede. Een ge j
zakt student heeft geen groot hart, dat zijn maai I
praatjes.
En toch had de moeder weder gelijk.Groot
ontdekt. De politie begon onmiddellijk na
sporingen; drie der ontvluchten zijn weder
gesnapt, maar de vierde loopt nog.
Donderdag namiddag had te Dublin eene
ontploffing plaats in Dublin Castle, den zetel
van het Iersche bestuur. De ontploffing kwam
uit den kelder. Het daarboven gelegen bureau
is vernield, maar niemand is gekwetst, daar
allen op dat oogenblik afwezig waren om te
ontbijten.
Van regeeringswege is een gestreng on
derzoek ingesteld naar de oorzaken dezer
ontploffing. Aan kwaadwilligheid wordt niet
getwijfeld, maar de kalmere onder de Iersche
bladen trachten aan te toonen, dat hier on
mogelijk een staatkundige bedoeling onder
schuilen kan.
De zaak dus schrijft men uit Londen
is tot dusverre uiterst geheimzinnig. Bijna
elk blad geeft er eene andere lezing over.
Volgens de eerste berichten was het geheele
gebouw verwoest. Blijkens de laatste berich
ten echter is dit zoo niet, maar was de ont
ploffing toch van vrij belangrijken aard. Vol
gens sommigen werd dynamiet gebruikt,
blijkbaar met het oogmerk om het gebouw
in de lucht te doen springen. Volgens ande
ren was het geen dynamiet en zou het zeer
goed mogelijk zijn, dat een of andere ont
plofbare stof bij ongeluk of toeval ontploft
was. Volgens sommigen werd een luide knal
als van een kanonschot gehoord; anderen in
hetzelfde gebouw werkzaam, hoorden niets.
Het eenige wat vastgesteld schijnt is, dat de
ontploffing plaats had in eene kamer, waar
zekere heer Cullinan, een hooggeplaatst amb
tenaar, wiens gewone vertrekken schoonge
maakt werden, tijdelijk werkte en dat deze
kamer zich onmiddellijk bevindt onder het
vertrek, waar denzelfden avond de Iersche
Privy Council zou vergaderen. De heer Cul
linan was juist te voren uit zijn kamer gegaan
en ook niemand anders werd gedeerd.
Men vermoedt hier te doen te hebben met
en beroemd, zal hij, trots alles, toch worden,
siste hij tusschen de tanden.
Gelukkig zal hij worden, fluisterde zij. Hij
hoorde het niet.
Géén schilder, géén musicus, neen, nooit,
dat zijn arme stakkers. Koopman mag hij worden
wanneer het met de rechtsstudie geheel niet gaat,
daarmee kan men ten minste geld verdienen.
Geld is ook grootheid, en millioenen maken be-
x'oenxd.
Heeft Bruno dan éénmaal zijne millioenen ver-
woxven, dan mag hij zich ook met de kladschil
derden, de dichtkunst bezighouden, wat mij
betreft.
Verpletterd stond Bruno voor zijnen vader en
hoorde het harde vonnis aan.
-f- Ja, zeide hij, ik zal uwen vaderlijken wil
volbrengen, ik ben het u verschuldigd, want ik
-L ande en verdriet over uw hoofd gebracht.
het, mijne mislukking is voor u grooter
lan u misschien mijn dood geweest zou
Bruno verwachtte eene afwerende
:ig, één enkel woord van tegenspraak,
hij hoorde niet dan een dof gemompel.
Toen ging hij heen.
N arbeidde hij dag en nacht op het kantoor
vaders, onvermoeid, met inspanning van al
trachten. Hij wilde zijns vaders achting
iv; gen; het groote hart zijner moeder bezat
ij ds. Herr Kaunitz kon gerust zijne eerste
en van podagra verplegen, want Bruno
hem reeds in zeer vele dingen, maar hij
steeds op eene gelegenheid om zich meer te
r cheiden en die gelegenheid kwam. In de
ro-V zijns vaders op Keizer-Wilhelrasland brak
>stand uit, groote samenspanningen wer-
o.itdekt, en een aanzienlijk deel van het
v -mogen der familie Kaunitz stond daarbij op
net spel. De oude heer Kaunitz kon er niet heen
gaan, wijl zijn podagra hem het loopen belette,
jammerde en klaagde: Daartoe zou iemand
van mijne ervaring noodig zijn, met wijzen moed
mergiel En ik weet niemand, niemand, dien
daartoe geschikt acht!
Ik zï.1 er heengaan, vader, zeide Bruno.
Gij? herr Kaunitz grijnsde ongeloovig, bijna
ver iciitelijk. Gij zoudt wel de laatste persoon zijn
diei k genoeg moed en schranderheid zou toe-
scii ij ven. Wordt vervolgd.