Nummer 2. Woensdag 6 Januari 1892. 15e Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. UITGEVER: ANTOON TIELEN, Staakundig overzicht. FEUILLETON. Een Nieuwjaarsgeschenk. BUITENLAND. Frankrijk. Engeland. De Echo van het Zuidfin, Wialwpsclw en Langslraalsclie Courant, Dit blaf verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnéientsprija per 3 maanden f 1,00. Franco per post door het geheele rijk f 1,15 Brieve?! ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan dé Uitgever. Waalwijk. Advertentiën 17 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regel groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb- land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van Adolf Steiher, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. 1892 is'in dezelfde rustige kalmte aange vangen at 1891 is geëindigd: geen enkel land geeft aanleiding tot diepzinnige politieke beschouwhgeu met het oog op eventueele internatioale verwikkeling: 't zijn meer de economishe dan de politieke vraagstukken, die de alndacht trekken en die aandacht ten volle veilienen en in de eerste weken des nieuwen aars zullen er over de handelsrela- tién der verschillende landen van Europa dan ook nogheel wat woorden vallen. Over de handelsc/ereenkomsten, over de economische verhoucbgen, zal in de eerstvolgende dagen en wekin worden gesproken in de parlemen ten vai Frankrijk, Duitschland, Oostenrijk, Italië, 3elgie, Zwitserland en Spanje en de politiek geraakt daardoor tijdelijk min of meer op der achtergrond. 189] heeft meer dan één illusie vernietigd, meer ian één verwachting teleurgesteld en onder hen, die hun deel hebben gehad in die nin aangename ondervindingen, mogen we wa in de eerste plaats rekenen Wilhelm II vai Duitschland, wiens bestrijding van de socia;i-democratie, van de steeds wassende onteyedenheid onder de arbeidende klasse nog naar weinig resultaten heeft opgeleverd en hens te Potsdam tot de recruten gespro ken voorden wel als het bewijs mogen gelden van teleurstellingen en min gunstige verwach tingen in de toekomst. Met welk een jeugdige opawondenheid had Wilhelm II de bestrij- din/ van het socialisme, van het communisme en van het anarchisme ter hand genomen; weke idealen had hij zich niet gedroomd vai de schoone roeping de voorzienigheid de werklieden te zijn en wat is er van over gebleven? Vóór korten tijd slechts achtte hij 't loodig den recruten der garde bij hun eed vai getrouwheid aan koning en vlag, te wijzen of de mogelijkheid, dat zij hun wapens eens zuden moeten keeren tegen vrienden en bbedverwanten; dat zij tegen hunne vaders Over het opnemen als feuilleton in ons blad Tin *Glück auf* van Werner, hebben wij moei- Ijkheden gekregen met een uitgever, die verklaart, (aarvan auteursrecht te hebben. Wij zijn met dezen aan het onderhandelen, eneinde te kunnen voortgaan, maar in afwach ing dat de zaak geregeld is, moeten wij de op- aame staken en zullen voorloopig iets anders plaatsen. De Redactie. Indien op den Oudejaars-avond de muren der huizen in de aloude stad Hamburg door- zichtig waren geweest, of had men maar door de J ramen naar binnen kunnen zien, dan zou zeker het oordeel der nieuwsgierigen geweest zijn I Bij den handelaar Kaunitz is alles toch het mooi- I ste! Zóó aardig, zóó mooi, in één woord, zóó onvergelijkelijk. Men zou achter de kleine, tengere onaanzien lijke figuur van frau Kaunitz waarlijk niet de vindingrijkheid, den humor en den smaak heb ben gezocht, waarmede zij alles wist te arrangee- ren, want bij de familie Kaunitz vierde men Kerstboom pas op Oudejaarsavond, omdat jaren geleden een groot ongeluk in de familie juist op Kerstdag had plaats gehad. Maar daarom vierde men op Oudejaarsavond dan ook dubbel feest, en het was bij hen niet zooals bij andere familien, waar midden in de pronkkamer de Kerstboom staat en daaronder op een tafel de geschenken uitgespreid; neen, hier werd gewoonlijk het ge heele huis voor Kersttafel gebruikt. Gangen, trappen, alle kamers, ja tot zelfs de stal, alles werd gebruikt om verrassingen en geschenken neer te leggen. Het kostbaarste echter verborg de zorgvolle moeder altijd in haar eigen boudoir, dat door eene zware portière van het salon gescheiden was. Dat wisten de kinderen wel, en de gordijnen werden dan altijd door ongeduldige handjes weg getrokken en in de kamer lag of hing dan. het langgewenschte geschenk. en broeders het moordend staal zouden moe ten richten Twee belangrijke feiten zijn er uit 1891 te vermelden, 't een politiek, 't ander economisch. 't Eerst de toenadering tusschen Frankrijk en Rusland, heeft sommige pessimisten doen spreken van een geleidelijke verduistering van den politieken horizon, toenemende naar mate we meer en meer de eindgrens der 19e eeuw naderen, anderen hebben er een heuglijk feit in gezienhet herstel namelijk van net even wicht tegenover de triple-alliantie. Zes maan den geleden stond Frankrijk nog geïsoleerd, omgeven door mogendheden, die öf tot den zoogenaamden vredebond behoorden, öf (even als Engeland bv.) in haar voorgewende onzij digheid haar sympathie voor genoemden bond kwalijk verbergend. Doch Frankrijk staat niet meer alleen; ingeval van een defensieven oorlog, kan 't op Rusland rekenen en ver trouwen en wij meenen, dat Europa er in eik geval niet bij verloren heeft. Tot uitdaging, tot den aanval, zal Rusland zich niet zoo gemakkelijk leenen, daarvan is men zich in Frankrijk zeer wel bewust en door de toena dering tusschen de groote republiek en het machtige Rusland, is de verleiding voor de mogendheden der triple-alliantie om eens te toonen wat zij wel vermogen, veel geringer geworden. Men staat nu meer gelijk tegen gelijk en weet zoo ongeveer wat men van elkaar te duchten heeft. Het tweede belangrijke feit van 1891, het economische, is de douane-bond, door Duitsch land gesloten met Oostenrijk, Italië, Zwitser land en Belgie. Deze nieuwe „Zollverein", er op berekend een band te vormen tusschen de triple-alliantie en Centraal-Europa, heeft Duitschland doen weerkeeren tot den gema tigden vrijhandel, den rug wendend aan het systeem van het protectionisme, Bismarcks werk. Terwijl dit plaats greep in Duitsch land, werkte men in Frankrijk aan den Chi- neeschen muur van het protectionisme. De toekomst zal Frankrijk leeren of handel, land bouw en nijverheid wèl varen bij een maxi mum-tarief, 64 percent hooger dan het nog Zoo ging het "altijd in den huize Kaunitz, zoo lang de kindereu nog thuis waren. Toen werd het daar plotseling eenzaam en stil. Amelia, de blonde dochter des huizes, verloofde zich met een fabelachtig rijken reeder uit Ame rika; Bruno, de eenige zoon, vertrok naar de universiteit. Angstig, inet verlangenden blik zocht de moe der in die dagen naar den glans van geluk in de oogen barer dochter. Zij vond niet, wat zij zocht. Met vragenden, kalmen blik beantwoordde de jonge bruid den blik barer moeder. Zijt gij gelukkig, mijn kind? vraagde deze. Ik hoop het te worden. Ik zal kunnen leven als eene koningin, ik zal alles kunnen hebben, wat een mensch maar wenschen kan, en daaren boven door mijn' echtgenoot bemind worden. Ja, ia, hij heelt u lief, hij zal u op de handen dragen. Maar gelukkig was de jonge bruid niet; dat voelde de moeder wel. Amelia had haar jawoord geschonken, volgens den wensch haars vaders. Zij was gewoon, in alles voor zijnen wil te zwichten, zij de zachte, energielooze dochter. Rijkdom is geluk, had de vader gezegd. Rijk wil ik mijne kinderen zien, groot zul len zij worden. Ik zou hen liever gelukkig zien, zuchtte de moeder. Zou zij dan hare dochter tegen den wil haars vaders van dit huwelijk terughouden? Neen, dat mocht zij niet, want deze vereeniging was de vervulling van een zijner liefste wenschen. Eu haar bruidegom had haar immers lief 1 Welk eene zaligheid moest het zijn, bemind te worden Die moest wel alles overtreffen, wat Irau Kaunitz zich denken kon. De kleine vrouw had een groot, week, edel hart; de ziel van haar man daarentegen, van den statigen herr Kaunitz, was klein, eng en bekrompen Nu was zij geheel alleen met hem Hare oogen, de diepe, ernstige, liefdevolle grijze oogen, werkelijk hare eenige schoonheid, stonden dikwerf vol tranen. Groot wil ik mijn zoon zien, zeide de vader steeds; groot en beroemd! Hij zal jurist worden, geen schilder of musicus, zooals hij zelf zou willen, dat beduidt niets. De rechtsstudie alleen kan tot alles voeren. Waarom geen Bis marck of zoo iets, wij hebben immers de middelen van kracht zijnde en bij een minimum-tarief, 36 percent hooger dan het tot nog toe toe gepaste. In elk geval heeft Frankrijk zelf zijn isolement op industrieel en handelsgebied gezocht. Dat 't sommigen parlementen in den aan gevangen jaarkring weer niet aan bezigheden zal ontbreken, blijkt uit het lijstje van werk zaamheden van Italie's kamer. Reeds liggen 122 regeerings -voorstellen op behandeling te wachten, benevens 28 wetsvoorstellen, terwijl er nog 86 interpellaties en vragen ter beant woording zijn. Dan moet de begrooting 1892/93 behandeld worden en daarmede in verband staande kleine financieele voorstellen, alsook de handelsverdragen. Ernstigen strijd verwacht men bij de wetsontwerpen betreffende maat regelen ten behoeve der hoofdstad, den aan leg van spoorwegen en bankinstellingen. 't Kan schikken In de gevangenis te Montpellier is een dubbele moord gepleegd. Twee gevangenen, Martini en Dexemple, de een veroordeeld tot 8 jaien dwangarbeid, de ander tot 3 maan den gevangenisstraf, hebben een celgenoot, die niet wilde deelnemen aan een plan tot ontvluchten, dat zij beraamd hadden, geworgd en opgehangen. Daarna zijn zij door een luik, dat men bij ongeluk niet gesloten had, uit hun cel gekropen naar de kamer van den cipier, dien zij waarschijnlijk slapend vonden en in zijn slaap met een das verworgden. Met de sleutels, die zij bij den cipier vonden, bevrijdden zij twee andere gevangenen (een die tot 8 jaar dwangarbeid, en een, die tot 6 maanden gevangenisstraf veroordeeld was) en vluchtten met dezen uit het gebouw. Om buiten te komen moeten zij over twee muren van 5 en 7 meter hoogte geklommen zijn. Eerst den volgenden morgen werd de dub bele moord en de vlucht der vier boeven daartoeDan moet hij in den adelstand worden verheven, daarna eene rijke adellijke schoon dochter, en dan.... en dan.... Zulk eene toekomst droomde zich herr Kaunitz, en die droomen maakten hem gelukkig. Dat wist zijne vrouw en daarom liet zij ook zonder tegenstreven den eenigen zoon vertrekken, of schoon haar het hart brak. Hem gelukkig maken! Dat had zij immers zelve zoo gaarne gewild Slechts diegene, die anderen gelukkig kan maken, kan zelf gelukkig zijn. Bruno, haar geliefde zoon was niet gelukkig, en zij was niet bij machte daaraan iets te veranderen. Nu werd er geen Oudejaarsavond-feest meer gevierd in het groote huis, slechts de dienstboden ontvingen nog liun gewoon aandeel en alleen de arme kinderen uit de achterbuurten wisten veel te vertellen van de mildheid en engelachtige goedheid der kleine vrouw. Maar in het h r zelf bleef alles stil. Ter eere van een heilig kind werd ééns deze dag tot een -feestdag geheiligd en gewijd; daarom blijve het Kerstfeest, j steeds vóór alles een kinderfeest; het is geeu leest voor oude mer.schen Treurig blikte de arme vrouw rond in vie ledige kamers en gangen, die andei-s op dezen l dag vervuld waren van dennengeur en geheim- zinnig gefluister. Bruno moet maar daarginds j blijven, die enkele dagen! Korte en veelvuldige vacantiedagen kunnen slechts schaden aan ne i studie. De heeren studenten wennen dan nm <- J weer aan het nietsdoen in het ouderlijk htxisi i Vooral toch geen sentimentaliteiten, zeide de vp. Ier, en de moeder boog als gewoonli k bet hoofd. En Amelia? Zij schreef wel is waar dikwijls en uit voerig, maar op de angstige en herhaalde vraag der moeder: Zijt gij gelukkig? was zij lij steeds het antwoord schulaig gebleven. Bruno studeerde in ae rechten. Da.- I ij schilderde hij, maakte muziek, gaf gedichtei: it- en slaagde niet bij zijn examen. Zijn vader raasde en tierde; Bruno is een.... Een goede zoon, viel de moeder in en daarin j had zij gelijk. Hij.... Hij heeft een groot hart.... Herr Kaunitz beefde van woede. Een ge j zakt student heeft geen groot hart, dat zijn maai I praatjes. En toch had de moeder weder gelijk.Groot ontdekt. De politie begon onmiddellijk na sporingen; drie der ontvluchten zijn weder gesnapt, maar de vierde loopt nog. Donderdag namiddag had te Dublin eene ontploffing plaats in Dublin Castle, den zetel van het Iersche bestuur. De ontploffing kwam uit den kelder. Het daarboven gelegen bureau is vernield, maar niemand is gekwetst, daar allen op dat oogenblik afwezig waren om te ontbijten. Van regeeringswege is een gestreng on derzoek ingesteld naar de oorzaken dezer ontploffing. Aan kwaadwilligheid wordt niet getwijfeld, maar de kalmere onder de Iersche bladen trachten aan te toonen, dat hier on mogelijk een staatkundige bedoeling onder schuilen kan. De zaak dus schrijft men uit Londen is tot dusverre uiterst geheimzinnig. Bijna elk blad geeft er eene andere lezing over. Volgens de eerste berichten was het geheele gebouw verwoest. Blijkens de laatste berich ten echter is dit zoo niet, maar was de ont ploffing toch van vrij belangrijken aard. Vol gens sommigen werd dynamiet gebruikt, blijkbaar met het oogmerk om het gebouw in de lucht te doen springen. Volgens ande ren was het geen dynamiet en zou het zeer goed mogelijk zijn, dat een of andere ont plofbare stof bij ongeluk of toeval ontploft was. Volgens sommigen werd een luide knal als van een kanonschot gehoord; anderen in hetzelfde gebouw werkzaam, hoorden niets. Het eenige wat vastgesteld schijnt is, dat de ontploffing plaats had in eene kamer, waar zekere heer Cullinan, een hooggeplaatst amb tenaar, wiens gewone vertrekken schoonge maakt werden, tijdelijk werkte en dat deze kamer zich onmiddellijk bevindt onder het vertrek, waar denzelfden avond de Iersche Privy Council zou vergaderen. De heer Cul linan was juist te voren uit zijn kamer gegaan en ook niemand anders werd gedeerd. Men vermoedt hier te doen te hebben met en beroemd, zal hij, trots alles, toch worden, siste hij tusschen de tanden. Gelukkig zal hij worden, fluisterde zij. Hij hoorde het niet. Géén schilder, géén musicus, neen, nooit, dat zijn arme stakkers. Koopman mag hij worden wanneer het met de rechtsstudie geheel niet gaat, daarmee kan men ten minste geld verdienen. Geld is ook grootheid, en millioenen maken be- x'oenxd. Heeft Bruno dan éénmaal zijne millioenen ver- woxven, dan mag hij zich ook met de kladschil derden, de dichtkunst bezighouden, wat mij betreft. Verpletterd stond Bruno voor zijnen vader en hoorde het harde vonnis aan. -f- Ja, zeide hij, ik zal uwen vaderlijken wil volbrengen, ik ben het u verschuldigd, want ik -L ande en verdriet over uw hoofd gebracht. het, mijne mislukking is voor u grooter lan u misschien mijn dood geweest zou Bruno verwachtte eene afwerende :ig, één enkel woord van tegenspraak, hij hoorde niet dan een dof gemompel. Toen ging hij heen. N arbeidde hij dag en nacht op het kantoor vaders, onvermoeid, met inspanning van al trachten. Hij wilde zijns vaders achting iv; gen; het groote hart zijner moeder bezat ij ds. Herr Kaunitz kon gerust zijne eerste en van podagra verplegen, want Bruno hem reeds in zeer vele dingen, maar hij steeds op eene gelegenheid om zich meer te r cheiden en die gelegenheid kwam. In de ro-V zijns vaders op Keizer-Wilhelrasland brak >stand uit, groote samenspanningen wer- o.itdekt, en een aanzienlijk deel van het v -mogen der familie Kaunitz stond daarbij op net spel. De oude heer Kaunitz kon er niet heen gaan, wijl zijn podagra hem het loopen belette, jammerde en klaagde: Daartoe zou iemand van mijne ervaring noodig zijn, met wijzen moed mergiel En ik weet niemand, niemand, dien daartoe geschikt acht! Ik zï.1 er heengaan, vader, zeide Bruno. Gij? herr Kaunitz grijnsde ongeloovig, bijna ver iciitelijk. Gij zoudt wel de laatste persoon zijn diei k genoeg moed en schranderheid zou toe- scii ij ven. Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1892 | | pagina 1