Nummer 7.
Zondag 24 Janaari 1892.
15e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
I—15 Februari—!
UITGEVER:
ANTOON TIELEN,
FEUILLETON.
Eene geschiedenis uil de Engelsche rechtspleging.
Staatkundig overzicht.
De Echo van het Zuiden,
Wulv|jksrtf en Laigstraatsclie Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag- en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden/1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
uun den Uitgever.
Waalwijk.
Advertentiën 17 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regeJ
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb-
land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steindr, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
De tijd der herziening van de kiezers
lijsten is weer aangebroken. Met den roees
ten aandrang brengen wij daarom onzen
lezers-kiezers, die in de desbetreffende ter
men vallen, nogmaals in herinnering, dat zij
vóór 15 Febr. a. s. een duren plicht te ver
vullen hebben.
Gelijk men weet, worden sommige per
sonen ambtshalve, door B. en Weth., op
de vóór den 15 Maart van elk jaar op te
maken kiezerslijsten geplaatst, terwijl 4 ca
tegorieën van aspirant-kiezers om in dat-
zeltde voorrecht te deelen, „dit telken jare
uitdrukkelijk, d. h. schrifterijk, aan het ge
meentebestuur moeten vragen." Leveren zij
zulk een verzoekschrift niet voor 15 Febr.
in, dan zijn zij onherroepelijk een jaar lang
van het kiesrecht verstoken, „ook al komen
hunne namen voor op de lijsten van het vo
rige jaar."
De vier bedoelde categorieën nu van ad-
spirant-kiezers zijn de volgende
a. Zij die sedert 15 Mei 1891 onafge
broken hetzelfde „gedeelte van een huis"
bewoond hebben, mits dat huis hoog genoeg
in de huurwaarde aangeslagen zij, en het
bewoonde gedeelte daarvan ook hoog genoeg
door beëedigde schatters wordt geschat. Deze
personen moeten ter secretarie hunner ge
meenten een desbetreffend formulier gaan
halen en dit vóór 15 Febr. behoorlijk in
gevuld aldaar terugbezorgen. Dat formulier
kost geen cent, de terugbezorging niet en
de schatting ook niet. De herschatting kost,
zooals men weet, wel geld, doch die is eene
quaestie van latere zorg, want men is na
tuurlijk niet verplicht die herschatting te
vragen.
b. Zij, die onroerend goed in gemeen
schappelijk bezit hebben, wanneer zij voor
zich, of voor vrouw en kinderen als „aandeel
daarin aan grondbelasting" betalen minstens
f 10 (hoofdsom en rijksopcenten), al hebben
zij zelfs geen aanslagbiljet ten hunnen name.
3.
Moeder Lyon had de redenen van haren man
niet kunnen wederleggen zij had het meisje alle
gerechtigheid doen wedervaren; zij wierp ook de
gedachte verre van zich dat zij voor haar zoon
juist een rijke bruid wenschte; en evenwel had
zij slechts aarzelend hare toestemming gegeven.
Maar zij had ze gegeven, dat was de hoofdzaak.
Elisabeth's voorwaarde was vervuld, nog heden
mogt Charles haar als bruid begroeten, en vol
verlangen zag hij hare terugkomst tegemoet. Een
uur voor den bepaalden tijd zat hij reeds op de
plaats, waar hij naar afwachten moest.
Langzaam sleepte de tijd zich voort, de minu
ten rekten zich uit tot uren. Toen de klok het
eerste kwartier aankondigde,* sprong hij op, en
bleef verbaasd staan kijken, dat er op den eersten
slag geen tweede volgdehij had verwacht reeds
het volle uur te zullen hooren.
Hij liep een eind den weg op van waar zij
komen moest, met voornemens haar toch te ge-
moet te gaan maar hij keerde weder terug, want
hij bedacht, dat zij hem streng bevolen had op
de plaats onder het afdak op haar te wachten.
Gisteren dacht zij niet, dat ik haar reeds
heden de toestemming mijner moeder zou kun
nen brengen, sprak hij bij zich zelve, zijmeer.de
misschien dat haar oom en tante Colley haar
een eind weegs zouden vergezellen, en vreesde
bij hen in een kwaad daglicht te komen, indien
ik haar te gemoet ging. Heden mag ik echter
aan hare bloedverwanten zeggen, dat zij mijne
bruid is, dat verandert de zaak.
Andermaal ging hij een eind den weg op en
andermaal keerde hij terug.
Er behoeft niemand bij te zijn, wanneer ik
voor de eerste maal mijn bruid ontmoet, dacht
hij; Elisabeth is verstandig, zij zal wel geweten
hebbenwaarom zij mij beval hier te wachten.
Ik kan niet beter doendan haar bevel op te
volgen.
Hij zette zich neder en wachtte geduldig.
Ook deze personen moeten een formulier
aanvragen en terugbezorgen evenals die sub a.
c. Zij die wel op aanslagbiljetten ten
eigen name f 10 (hoofdsom en rijksopcenten)
aan grondbelasting betalen, maar verdeeld
over verschillende gemeenten. Deze adspi-
rant kiezers moeten zich met de voor voldaan
geteekende aanslagbiljetten voor 15 Febr. ter
secretarie vervoegen.
d. Zij, die in eene andere gemeente het
vereischte bedrag aan personeele belasting
betalen. Om tot deze categorie te kunnen
behooren, moet men alzoo minstens in
eetie gemeente tot het vereischte bedrag zijn
aangeslagen. Samenvoeging der aanslagen
in onderscheidene gemeenten komt hierbij
dus niet te pas. Ook deze personen moeten
voor 15 Febr. het voor voldaan geteekend
aanslagbiljet van hun aanslag in die andere
gemeente ter secretarie hunner woonplaats
overleggen.
Al de personen, die tot bovengenoemde
vier klassen behooren, kunnen derhalve, het
zij nog eens herhaald, het kiesrecht voor het
volgend kiesjaar alleen dan deelachtig wor
den, als zij voor 15 Febr. e. k. het verlangen
daartde schriftelijk aan het bestuur hunner
resp. gemeenten hebben te kennen gegeven.
Poen zij dit niet, dan hebben zij alle moge
lijke aanspraken op de uitoefening van het
kiesrecht onherroepelijk een jaar lang ver
beurd.
Er zijn gevallen waarin de grenzen der
moderne beschaving mogen overschreden
wordenwaarin die beschaving als een
knellende band drukt en waarin hem die
met woeste vaart dien band losscheurt, de
huldiging wacht der groote menigte. Zoo
kan 't „oog om oog, taud om tand" nog
wel eens in toepassing worden gebracht en
dat ConstansFrankrijks minister van bin-
nenlandsche zaken, Dinsdag zich heeft over
gegeven aan de inspraak zijns harten, dat hij
Het sloeg half negen, kwartier voor negen.
Nu kon liij het niet uithouden; hij sprong op,
liep heen en weer, ging tot aan de tuindeur en
keek om den hoek, met het oogmerk, zoodra hij
haar zag aankomen naar de timmerwerf terug
te snellen, opdat zij hem op de afgesproken plaats
zou vinden.
Eindelijk sloeg het negen uur.
Alsof het geluid der klok de macht had de
verwachte door de lucht te voeren en op de be
paalde plaats neder te zetten, vloog Charles der
waarts, half en half verwachtende, dat hij haar
daar zou vinden, en smartelijk teleurgesteld, toen
hij de plaats onder het afdak ledig vond. Hij
nam haar in en wachtte maar wachtte geheel
anders dan te voren.
Tot nu toe hadden blijde hoop en verlangen
zijn hart vervuld; hij had het uur, dat hem nog
van zijn geluk scheiddewel vleugels willen
geven; nu was het voorbij, en de geliefde was er
nog niet. Onrust maakte zich van hem meester
en de angst sloeg zijn gierenklauwen in zijn hart.
Wat was haar overkomen? Wat hield haar
terug
Hij trachtte zich weder gerust te stellen. Bij
een afstand van een paar uren is het niet moge
lijk zoo nauwkeurig den klokslag te berekenen;
er kan zooveel gebeuren, wat het vertrek ver
traagt de bloedverwanten, die haar vergezellen,
hebben misschien langzaam geloopen. Nogmaals
dwong hij zich om kalm te zijn en wachtte. We
derom sloeg het kwartier, half, drie kwartier,
Met steeds kortere tusschenpoozen liep Charles
het pad van de werf naar de tuindeur en terug;
steeds verder ging hij den weg naar Londen op,
langs welken zij komen moest, en altijd weder
keerde hij om. Toen het tien uur sloeg ontmoette
hij zijn vader aan de tuindeur, die meester Lyon
voornemens was te sluiten.
Laat haar nog open, vader, Elisabeth is er
nog niet.
Is zij er nog niet? vroeg de oude verwon
derd; ik dacht, dat zij bij u buiten was, en dat
gij uw tijd had verpraat; men weet immers wel
hoe het ruet de jeugd gaat, voegde hij er glim
lachend bij.
Zij beloofde om negen uur hier te zijn, ik
heb reeds twee smartvolle uren op haar gewacht.
Arme jongen bromde meester Lyon met
goedhartigen spot, dat is een harde proef voor
zijn verstand heeft laten overmeesteren door
den inval van het oogenblik, dat hij daardoor
een zelfs voor Frankrijk hoogst ongewoon
schouwspel heeft te zien gegeven dat alles
kan men betreuren en bejammeren, doch on
voorwaardelijk afkeuren kan men 't niet, als
men rekening houdt met de geweldige pro
vocatie van een Laurdie de behandeling
van een straatjongen ten volle verdiende. En
eigenlijk is Laur de man, die voor Rochefort
de kastanjes uit het vuur zou halen: Rochefort
heeft reeds sinds lang de vuilste, gemeenste
en laagste aantijgingen gebezigd tegen hem,
die als minister van binnenlandsche zaken
zich wel boven al die gemeenheden kon
verheven achten, doch in elk geval mensch
is. Te Parijs las geen fatsoenlijk man dat
alles meerdoch Laur achtte 't gewenscht
van zijn „schoone" voorrechten als vertegen
woordiger des volks gebruik te maken en hij
kwam met de gansche lading vuil aandragen
om die in de kamer uit te storten. Dat Con
stans toen buiten zichzelven geraakte en
vergat wie en waar hij was, dat toen bij
Frankrijks minister van binnenlandsche zaken
de mensch op den voorgrond trad, de be-
leedigde, diep gegriefde mensch wie zal
't in hem laken en dat hij als mensch han
delde onder de eerste opwellingen van zijn
toorn is immers geen reden hem als minister
onmogelijk te heeten
Kenschetsend is 'tdat Constans bijna
onverdeeld de openbare meening op zijn zijde
heeft; Laur is dan ook verantwoordelijk voor
de betreurenswaardige voorvallen in Franks-
rijks parlement en dat Constans handelwijze
veelvuldig gebillijkt wordt, daarvan spreken
de tallooze bewijzen van sympathie, hem van
alle zijden gebracht, zoodat van een aftreding
naar aanleiding van het gebeurde geen sprake
meer is, te meer daar het gansche kabinet
zich met Constans solidair heeft verklaard.
Zoo is dus de booze toeleg der boulangis-
ten tot hun eigen nadeel uitgevallen voor
zoover zij er Constans val mee beoogden en
de genoegdoening, die zij wellicht smaken
over het feit, dat de minister zich midden
uw geduld: wie weet waardoor zij opgehouden is.
Er zal haar iets overkomen zijnsprak
Charles driftig.
Dwaze jongenwie zou haar iets doen? ant
woordde de oude; de Colley's zullen haar ook
niet alleen hebben laten heengaan. Maar zij had
zich niet moeten laten ophouden; het is mij heden
zeer onaangenaam om den wille van moeder, die
haar slechts tot negen uur verlof gegeven heeft
en gij weet dat zij daar zeer op staat.
Dunkt u niet, dat ik haar tegemoet moest
gaan vroeg Charles.
Jongen, wat zijt gij eigenlijk voor een min
naar? zeide vader Lyon lachende; moet gij dat
nog vragen Op uwe jaren was ik al lang over
alle bergen geweest: waarom hebt gij hier zoo
lang gewacht
Elisabeth wilde niet, dat ik haar te gemoet
zou komen, stamelde Charles.
Meester Lyon knikte goedkeurend.
De kleine heeft gelijk; zoo schoon zij is,
even verstandig en zedig is zij. Zij wil niet weer
met u aan het praten komen, eer zij van rechts
wege uwe bruid is. Nu is zij het echter met
goedvinden van mij en van uwe moeder, loop
haar dus maar spoedig te gemoet.
Hij schoof zijr. zoon de deur uit, sloot ze achter
hem dichten riep hem nog naik zal op u
wachten klop maar, dan zal ik het wel hooren
en u terstond opendoen; ik durf de tuindeur niet
langer te laten openstaan
Meester Lyon zat tot lang na middernacht te
wachten, doch geen kloppen liet zich hooren. Hij
begon beangst te worden; zijne vrouw schold op
de plichtvergeten deerne, die over haar tijd uit
bleef, en nu ook nog haar zoon verleidde de
nachtrust van zijne ouders te verstoren.
Gij zijt onrechtvaardig, moeder, voerde de
oude haar tegen; kunt gij zeggendat Elisabeth
ooit hare plichten verzuimd neeft?
Dat juist niet, stemde de vrouw gemelijk
toe; thans schijnt zij echter reeds te denkendat
zij de meesteres is, en niet meer naar mij behoeft
te luisteren. Ik heb haar gelast om negen uur
te huis te zijn, en nu is het bijna één uur 1
God geve dat haar geen ongeluk overkomen
is, de wegen zijn helaas onveilig genoeg, zuchtte
de oude.
Daarom beval ik haar immers om negen
uur terug te zijn, toen was het nog licht; maar
in de Volksvertegenwoordiging ernstig ver
geten heeft, zal bij rijp nadenken toch ook
zoo heel groot niet kunnen zijn.
De wetgevende lichamen van twee groote
landen hebben op hun beurt hun goedkeuring
gehecht aan de handelsverdragen. Met 254
tegen 42 stemmen heeft de Oostenrijksche
kamer van afgevaardigden de handelsverdra
gen met Duitschland, Zwitserland en Belgie
goedgekeurd en met 2il tegen 88 stemmen
het verdrag met Italië, terwijl Italie's kamer
de handelsverdragen met Duitschland en Oos
tenrijkHongarije met 177 tegen 66 stemmen
heeft aangenomen.
Aan de Times wordt uit Lissabon geseind,
dat tot de financieele maatregelen, aan de
Cortes door de regeering toegezegd, behooren:
vermindering der salarissen van de hoogere
ambtenaren; besnoeiing op de uitgaven voor
leger, vloot en openbare werken, in het bij
zonder de Lissabonsche havenwerken; ver
hooging der inkomstenbelasting met onver
biddelijke inning van alle achterstallen enz.
Ook verklaarde de regeering, dat de schuld-
eischers van den staat offers moeten brengen,
maar dit schijnt alleen te zien op de bin
nenlandsche schuld.
De opstand om Tanger wordt als voorgoed
geëindigd beschouwd en de vreemde schepen
zullen nu eerlang de reede verlaten.
Alweer een opstootje in Brazilië. Ditmaal
zijn het de gevangenen, opgesloten in het fort
Santa-Cruz, dat de haven van Rio Janeiro
bestrijkt, die ten gunste van eene wederbe
noeming van Da Fonseca zijn :in opstand
gekomen. Zij maakten zich meester van dit
en nog twee andere forten en trachtten door
een voortdurend geweervuur schrik te ver
spreiden.
Men liet hen den nacht begaan, maar in
den morgen van Woensdag is door troepen
en oorlogsschepen een gelijktijdige aanval op
de positiën der rebellen gedaan, met dit
gevolg, dat ze zich na een half uur overgaven.
Hun aanvoerder bracht zich om 't leven.
Een geklop op de huisdeur, dat luide door den
stillen nacht weerklonk, brak hare rede af.
Daar zijn zij immers, heb ik het niet ter
stond gezegd? riep zij zegevierend.
Maar de man hoorde haar reeds' niet meer
snel had hij den sleutel van den haak gegrepen,
en liep naar de deur.
Hij deed open, en trad met een vroolijk
Goeden avona kinderen, God zij dank, dat gij
daar eindelijk zijt, op den drempelmaar alleen
Charles kwam hem tegemoet. Het gelaat van den
frisschen jongen man zag in den maneschijn roo
bleek als een geest.
Is Elisabeth gekomen, vader vroeg hij met
een bevende, heesche stem.
Neen, brengt gij haar niet mede
Ik heb haar niet gezien, zij is verdwenen,
ik moet weder weg.
Hij keerde zich om. zijn vader ijlde hem na en
greep hem bij den arm.
Maar jongen, hoor toch eens, wat is er ge
beurd Waar wilt gij heen?
Elisabeth zoeken, zij is verloren, houd mij
niet op, vader
Maar bedenk u toch eenshet is immers
nutteloos in den nacht naar buiten te stormen;
wacht tot morgen, vermaande de oude.
Wachten wachten riep Charles, wachten
wanneer zij ontvoerd, verdwaald, misschien in
levensgevaar is? Ga naar bed, vader; ik kan niet
slapen, ik kan niet rusten: ik moet Elisabeth vin
den, levend of dood 1 Hij rukte zich los en vloog
wegde anders zoo rustige en bedaarde knaap
was geheel veranderd.
Hoofdschuddend en met een bezwaard hart zag
zijn vader hem na; met langzame schreden keerde
hij naar het huis terug, om zijne vrouw de nieuwe
onwelkome tijding te brengen.
III.
Ik wenschte, dat ik weer in Indie ware,
daar kon ik ten minste leeuwen en tijgers be
vechten, in plaats van hier op een paar ellendige
patrijzen te mikkenWilliam, ik begin mij hier
schromelijk te vervelenen een zwakke zucht
ontsnapte den krachtvollen hoog opgeschoten jon
gen man zijne gebruinde en gespannen gelaats
trekken toonden duidelijk aan, aat zijn wensch
hem ernst was.
Wordt vervolgd.