Nummer 7. Zondag 24 Janaari 1892. 15e Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. I—15 Februari—! UITGEVER: ANTOON TIELEN, FEUILLETON. Eene geschiedenis uil de Engelsche rechtspleging. Staatkundig overzicht. De Echo van het Zuiden, Wulv|jksrtf en Laigstraatsclie Courant, Dit blad verschijnt Woensdag- en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden/1,00. Franco per post door het geheele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden uun den Uitgever. Waalwijk. Advertentiën 17 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regeJ groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb- land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van Adolf Steindr, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. De tijd der herziening van de kiezers lijsten is weer aangebroken. Met den roees ten aandrang brengen wij daarom onzen lezers-kiezers, die in de desbetreffende ter men vallen, nogmaals in herinnering, dat zij vóór 15 Febr. a. s. een duren plicht te ver vullen hebben. Gelijk men weet, worden sommige per sonen ambtshalve, door B. en Weth., op de vóór den 15 Maart van elk jaar op te maken kiezerslijsten geplaatst, terwijl 4 ca tegorieën van aspirant-kiezers om in dat- zeltde voorrecht te deelen, „dit telken jare uitdrukkelijk, d. h. schrifterijk, aan het ge meentebestuur moeten vragen." Leveren zij zulk een verzoekschrift niet voor 15 Febr. in, dan zijn zij onherroepelijk een jaar lang van het kiesrecht verstoken, „ook al komen hunne namen voor op de lijsten van het vo rige jaar." De vier bedoelde categorieën nu van ad- spirant-kiezers zijn de volgende a. Zij die sedert 15 Mei 1891 onafge broken hetzelfde „gedeelte van een huis" bewoond hebben, mits dat huis hoog genoeg in de huurwaarde aangeslagen zij, en het bewoonde gedeelte daarvan ook hoog genoeg door beëedigde schatters wordt geschat. Deze personen moeten ter secretarie hunner ge meenten een desbetreffend formulier gaan halen en dit vóór 15 Febr. behoorlijk in gevuld aldaar terugbezorgen. Dat formulier kost geen cent, de terugbezorging niet en de schatting ook niet. De herschatting kost, zooals men weet, wel geld, doch die is eene quaestie van latere zorg, want men is na tuurlijk niet verplicht die herschatting te vragen. b. Zij, die onroerend goed in gemeen schappelijk bezit hebben, wanneer zij voor zich, of voor vrouw en kinderen als „aandeel daarin aan grondbelasting" betalen minstens f 10 (hoofdsom en rijksopcenten), al hebben zij zelfs geen aanslagbiljet ten hunnen name. 3. Moeder Lyon had de redenen van haren man niet kunnen wederleggen zij had het meisje alle gerechtigheid doen wedervaren; zij wierp ook de gedachte verre van zich dat zij voor haar zoon juist een rijke bruid wenschte; en evenwel had zij slechts aarzelend hare toestemming gegeven. Maar zij had ze gegeven, dat was de hoofdzaak. Elisabeth's voorwaarde was vervuld, nog heden mogt Charles haar als bruid begroeten, en vol verlangen zag hij hare terugkomst tegemoet. Een uur voor den bepaalden tijd zat hij reeds op de plaats, waar hij naar afwachten moest. Langzaam sleepte de tijd zich voort, de minu ten rekten zich uit tot uren. Toen de klok het eerste kwartier aankondigde,* sprong hij op, en bleef verbaasd staan kijken, dat er op den eersten slag geen tweede volgdehij had verwacht reeds het volle uur te zullen hooren. Hij liep een eind den weg op van waar zij komen moest, met voornemens haar toch te ge- moet te gaan maar hij keerde weder terug, want hij bedacht, dat zij hem streng bevolen had op de plaats onder het afdak op haar te wachten. Gisteren dacht zij niet, dat ik haar reeds heden de toestemming mijner moeder zou kun nen brengen, sprak hij bij zich zelve, zijmeer.de misschien dat haar oom en tante Colley haar een eind weegs zouden vergezellen, en vreesde bij hen in een kwaad daglicht te komen, indien ik haar te gemoet ging. Heden mag ik echter aan hare bloedverwanten zeggen, dat zij mijne bruid is, dat verandert de zaak. Andermaal ging hij een eind den weg op en andermaal keerde hij terug. Er behoeft niemand bij te zijn, wanneer ik voor de eerste maal mijn bruid ontmoet, dacht hij; Elisabeth is verstandig, zij zal wel geweten hebbenwaarom zij mij beval hier te wachten. Ik kan niet beter doendan haar bevel op te volgen. Hij zette zich neder en wachtte geduldig. Ook deze personen moeten een formulier aanvragen en terugbezorgen evenals die sub a. c. Zij die wel op aanslagbiljetten ten eigen name f 10 (hoofdsom en rijksopcenten) aan grondbelasting betalen, maar verdeeld over verschillende gemeenten. Deze adspi- rant kiezers moeten zich met de voor voldaan geteekende aanslagbiljetten voor 15 Febr. ter secretarie vervoegen. d. Zij, die in eene andere gemeente het vereischte bedrag aan personeele belasting betalen. Om tot deze categorie te kunnen behooren, moet men alzoo minstens in eetie gemeente tot het vereischte bedrag zijn aangeslagen. Samenvoeging der aanslagen in onderscheidene gemeenten komt hierbij dus niet te pas. Ook deze personen moeten voor 15 Febr. het voor voldaan geteekend aanslagbiljet van hun aanslag in die andere gemeente ter secretarie hunner woonplaats overleggen. Al de personen, die tot bovengenoemde vier klassen behooren, kunnen derhalve, het zij nog eens herhaald, het kiesrecht voor het volgend kiesjaar alleen dan deelachtig wor den, als zij voor 15 Febr. e. k. het verlangen daartde schriftelijk aan het bestuur hunner resp. gemeenten hebben te kennen gegeven. Poen zij dit niet, dan hebben zij alle moge lijke aanspraken op de uitoefening van het kiesrecht onherroepelijk een jaar lang ver beurd. Er zijn gevallen waarin de grenzen der moderne beschaving mogen overschreden wordenwaarin die beschaving als een knellende band drukt en waarin hem die met woeste vaart dien band losscheurt, de huldiging wacht der groote menigte. Zoo kan 't „oog om oog, taud om tand" nog wel eens in toepassing worden gebracht en dat ConstansFrankrijks minister van bin- nenlandsche zaken, Dinsdag zich heeft over gegeven aan de inspraak zijns harten, dat hij Het sloeg half negen, kwartier voor negen. Nu kon liij het niet uithouden; hij sprong op, liep heen en weer, ging tot aan de tuindeur en keek om den hoek, met het oogmerk, zoodra hij haar zag aankomen naar de timmerwerf terug te snellen, opdat zij hem op de afgesproken plaats zou vinden. Eindelijk sloeg het negen uur. Alsof het geluid der klok de macht had de verwachte door de lucht te voeren en op de be paalde plaats neder te zetten, vloog Charles der waarts, half en half verwachtende, dat hij haar daar zou vinden, en smartelijk teleurgesteld, toen hij de plaats onder het afdak ledig vond. Hij nam haar in en wachtte maar wachtte geheel anders dan te voren. Tot nu toe hadden blijde hoop en verlangen zijn hart vervuld; hij had het uur, dat hem nog van zijn geluk scheiddewel vleugels willen geven; nu was het voorbij, en de geliefde was er nog niet. Onrust maakte zich van hem meester en de angst sloeg zijn gierenklauwen in zijn hart. Wat was haar overkomen? Wat hield haar terug Hij trachtte zich weder gerust te stellen. Bij een afstand van een paar uren is het niet moge lijk zoo nauwkeurig den klokslag te berekenen; er kan zooveel gebeuren, wat het vertrek ver traagt de bloedverwanten, die haar vergezellen, hebben misschien langzaam geloopen. Nogmaals dwong hij zich om kalm te zijn en wachtte. We derom sloeg het kwartier, half, drie kwartier, Met steeds kortere tusschenpoozen liep Charles het pad van de werf naar de tuindeur en terug; steeds verder ging hij den weg naar Londen op, langs welken zij komen moest, en altijd weder keerde hij om. Toen het tien uur sloeg ontmoette hij zijn vader aan de tuindeur, die meester Lyon voornemens was te sluiten. Laat haar nog open, vader, Elisabeth is er nog niet. Is zij er nog niet? vroeg de oude verwon derd; ik dacht, dat zij bij u buiten was, en dat gij uw tijd had verpraat; men weet immers wel hoe het ruet de jeugd gaat, voegde hij er glim lachend bij. Zij beloofde om negen uur hier te zijn, ik heb reeds twee smartvolle uren op haar gewacht. Arme jongen bromde meester Lyon met goedhartigen spot, dat is een harde proef voor zijn verstand heeft laten overmeesteren door den inval van het oogenblik, dat hij daardoor een zelfs voor Frankrijk hoogst ongewoon schouwspel heeft te zien gegeven dat alles kan men betreuren en bejammeren, doch on voorwaardelijk afkeuren kan men 't niet, als men rekening houdt met de geweldige pro vocatie van een Laurdie de behandeling van een straatjongen ten volle verdiende. En eigenlijk is Laur de man, die voor Rochefort de kastanjes uit het vuur zou halen: Rochefort heeft reeds sinds lang de vuilste, gemeenste en laagste aantijgingen gebezigd tegen hem, die als minister van binnenlandsche zaken zich wel boven al die gemeenheden kon verheven achten, doch in elk geval mensch is. Te Parijs las geen fatsoenlijk man dat alles meerdoch Laur achtte 't gewenscht van zijn „schoone" voorrechten als vertegen woordiger des volks gebruik te maken en hij kwam met de gansche lading vuil aandragen om die in de kamer uit te storten. Dat Con stans toen buiten zichzelven geraakte en vergat wie en waar hij was, dat toen bij Frankrijks minister van binnenlandsche zaken de mensch op den voorgrond trad, de be- leedigde, diep gegriefde mensch wie zal 't in hem laken en dat hij als mensch han delde onder de eerste opwellingen van zijn toorn is immers geen reden hem als minister onmogelijk te heeten Kenschetsend is 'tdat Constans bijna onverdeeld de openbare meening op zijn zijde heeft; Laur is dan ook verantwoordelijk voor de betreurenswaardige voorvallen in Franks- rijks parlement en dat Constans handelwijze veelvuldig gebillijkt wordt, daarvan spreken de tallooze bewijzen van sympathie, hem van alle zijden gebracht, zoodat van een aftreding naar aanleiding van het gebeurde geen sprake meer is, te meer daar het gansche kabinet zich met Constans solidair heeft verklaard. Zoo is dus de booze toeleg der boulangis- ten tot hun eigen nadeel uitgevallen voor zoover zij er Constans val mee beoogden en de genoegdoening, die zij wellicht smaken over het feit, dat de minister zich midden uw geduld: wie weet waardoor zij opgehouden is. Er zal haar iets overkomen zijnsprak Charles driftig. Dwaze jongenwie zou haar iets doen? ant woordde de oude; de Colley's zullen haar ook niet alleen hebben laten heengaan. Maar zij had zich niet moeten laten ophouden; het is mij heden zeer onaangenaam om den wille van moeder, die haar slechts tot negen uur verlof gegeven heeft en gij weet dat zij daar zeer op staat. Dunkt u niet, dat ik haar tegemoet moest gaan vroeg Charles. Jongen, wat zijt gij eigenlijk voor een min naar? zeide vader Lyon lachende; moet gij dat nog vragen Op uwe jaren was ik al lang over alle bergen geweest: waarom hebt gij hier zoo lang gewacht Elisabeth wilde niet, dat ik haar te gemoet zou komen, stamelde Charles. Meester Lyon knikte goedkeurend. De kleine heeft gelijk; zoo schoon zij is, even verstandig en zedig is zij. Zij wil niet weer met u aan het praten komen, eer zij van rechts wege uwe bruid is. Nu is zij het echter met goedvinden van mij en van uwe moeder, loop haar dus maar spoedig te gemoet. Hij schoof zijr. zoon de deur uit, sloot ze achter hem dichten riep hem nog naik zal op u wachten klop maar, dan zal ik het wel hooren en u terstond opendoen; ik durf de tuindeur niet langer te laten openstaan Meester Lyon zat tot lang na middernacht te wachten, doch geen kloppen liet zich hooren. Hij begon beangst te worden; zijne vrouw schold op de plichtvergeten deerne, die over haar tijd uit bleef, en nu ook nog haar zoon verleidde de nachtrust van zijne ouders te verstoren. Gij zijt onrechtvaardig, moeder, voerde de oude haar tegen; kunt gij zeggendat Elisabeth ooit hare plichten verzuimd neeft? Dat juist niet, stemde de vrouw gemelijk toe; thans schijnt zij echter reeds te denkendat zij de meesteres is, en niet meer naar mij behoeft te luisteren. Ik heb haar gelast om negen uur te huis te zijn, en nu is het bijna één uur 1 God geve dat haar geen ongeluk overkomen is, de wegen zijn helaas onveilig genoeg, zuchtte de oude. Daarom beval ik haar immers om negen uur terug te zijn, toen was het nog licht; maar in de Volksvertegenwoordiging ernstig ver geten heeft, zal bij rijp nadenken toch ook zoo heel groot niet kunnen zijn. De wetgevende lichamen van twee groote landen hebben op hun beurt hun goedkeuring gehecht aan de handelsverdragen. Met 254 tegen 42 stemmen heeft de Oostenrijksche kamer van afgevaardigden de handelsverdra gen met Duitschland, Zwitserland en Belgie goedgekeurd en met 2il tegen 88 stemmen het verdrag met Italië, terwijl Italie's kamer de handelsverdragen met Duitschland en Oos tenrijkHongarije met 177 tegen 66 stemmen heeft aangenomen. Aan de Times wordt uit Lissabon geseind, dat tot de financieele maatregelen, aan de Cortes door de regeering toegezegd, behooren: vermindering der salarissen van de hoogere ambtenaren; besnoeiing op de uitgaven voor leger, vloot en openbare werken, in het bij zonder de Lissabonsche havenwerken; ver hooging der inkomstenbelasting met onver biddelijke inning van alle achterstallen enz. Ook verklaarde de regeering, dat de schuld- eischers van den staat offers moeten brengen, maar dit schijnt alleen te zien op de bin nenlandsche schuld. De opstand om Tanger wordt als voorgoed geëindigd beschouwd en de vreemde schepen zullen nu eerlang de reede verlaten. Alweer een opstootje in Brazilië. Ditmaal zijn het de gevangenen, opgesloten in het fort Santa-Cruz, dat de haven van Rio Janeiro bestrijkt, die ten gunste van eene wederbe noeming van Da Fonseca zijn :in opstand gekomen. Zij maakten zich meester van dit en nog twee andere forten en trachtten door een voortdurend geweervuur schrik te ver spreiden. Men liet hen den nacht begaan, maar in den morgen van Woensdag is door troepen en oorlogsschepen een gelijktijdige aanval op de positiën der rebellen gedaan, met dit gevolg, dat ze zich na een half uur overgaven. Hun aanvoerder bracht zich om 't leven. Een geklop op de huisdeur, dat luide door den stillen nacht weerklonk, brak hare rede af. Daar zijn zij immers, heb ik het niet ter stond gezegd? riep zij zegevierend. Maar de man hoorde haar reeds' niet meer snel had hij den sleutel van den haak gegrepen, en liep naar de deur. Hij deed open, en trad met een vroolijk Goeden avona kinderen, God zij dank, dat gij daar eindelijk zijt, op den drempelmaar alleen Charles kwam hem tegemoet. Het gelaat van den frisschen jongen man zag in den maneschijn roo bleek als een geest. Is Elisabeth gekomen, vader vroeg hij met een bevende, heesche stem. Neen, brengt gij haar niet mede Ik heb haar niet gezien, zij is verdwenen, ik moet weder weg. Hij keerde zich om. zijn vader ijlde hem na en greep hem bij den arm. Maar jongen, hoor toch eens, wat is er ge beurd Waar wilt gij heen? Elisabeth zoeken, zij is verloren, houd mij niet op, vader Maar bedenk u toch eenshet is immers nutteloos in den nacht naar buiten te stormen; wacht tot morgen, vermaande de oude. Wachten wachten riep Charles, wachten wanneer zij ontvoerd, verdwaald, misschien in levensgevaar is? Ga naar bed, vader; ik kan niet slapen, ik kan niet rusten: ik moet Elisabeth vin den, levend of dood 1 Hij rukte zich los en vloog wegde anders zoo rustige en bedaarde knaap was geheel veranderd. Hoofdschuddend en met een bezwaard hart zag zijn vader hem na; met langzame schreden keerde hij naar het huis terug, om zijne vrouw de nieuwe onwelkome tijding te brengen. III. Ik wenschte, dat ik weer in Indie ware, daar kon ik ten minste leeuwen en tijgers be vechten, in plaats van hier op een paar ellendige patrijzen te mikkenWilliam, ik begin mij hier schromelijk te vervelenen een zwakke zucht ontsnapte den krachtvollen hoog opgeschoten jon gen man zijne gebruinde en gespannen gelaats trekken toonden duidelijk aan, aat zijn wensch hem ernst was. Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1892 | | pagina 1