Nummer 12. Donderdag 11 Februari 1892. 15e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
UITGEVER:
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
Eenc geschiedenis uil de Engelsche rechtspleging.
BUITENLAND.
Engeland.
Spanje.
Zwitserland.
Waalwijksdie en Laiigslraalselie Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden f 1,00.
Frauco per post'door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Waalwijk.
Advertentiën 17 regels f 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb-
land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Stefner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Evenals de planeetwaarop we leven
schijnt ook de geschiedenis zich heel regel
matig om haar as te wenden, waar zij tel
kenmale dezelfde gebeurtenissen kan doen
wederkeeren. 't Is bijna om aan den voor
uitgang te gaan wanhopen En toch is er
eigenlijk reden tot kalmte en stille berusting
want 't zijn en blijven immers altijd dezelfde
oorzaken, die dezelfde gevolgen hebben.
In navolging van vorst Bismarck, die er
indertijd graaf Von Arnim zwaar voor heeft
doen boeten, dat hij partij had gekozen te
gen hem, inzake het Concilie van Rome en
de onfeilbaarheid des Pausen, heeft graaf
Caprivi een vervolging doen instellen tegen
den graaf von LimburgStirum, naar aan
leiding van een door dezen in de Kreuzzei-
lung gepubliceerd artikel over de handels
verdragen. Zonderling feitterwijl de groote
meerderheid der Duitsche pers de vervol
ging zelf scherp heeft gegispt en men er in
zag een inbreuk op de vrije uiting der ge
dachte, schijnt de uitspraak onze naburen
in 't oosten zeer koud te hebben gelaten,
getuige de volkomen afwezigheid van mede-
deelingen dienaangaande in de Duitsche bla
den. Het vonnis luidtontslag uit den
dienst d. i. verlies van alle rechten op pen
sioen en van het recht tot voering van den;
titel van gezant.
Men ziet, dat het militaire regime in Duitsch-
land nog niet aan kant is gezet: strikte ge
hoorzaamheid en slaafsche onderworpenheid
worden zelfs geeischt van een gepensioneerd
diplomaat, tevens lid van het huis van af
gevaardigden, in welke laatstgenoemde quali-
teit de delinquent zich „vergrepen" had. Die
discipline is een schoone zaak, doch schenkt
den Duitschers niet immer vermaak
Indien 't in de macht der regeering stond
die discipline-maatregelen toe te passen op
elkeen, zonder onderscheid des persoons, wie
weet of niet allen, die zich verzetten tegen
de onderwijswet, één, twee, drie, onschade-
IV.
7.
Hij mocht en zou nooit vernemen, hoe haar
hart ineenkromp als haar vriend haar van Elisa
beth voordweepte en door geen andere gedachte
bezield scheen, dan het meisje, dat op zulk een
raadselachtige wijze was verdwenen, eindelijk
nog terug te vinden. Hetty, die niettegenstaande
haar zorgeloozen aard, in het hart der geliefde
vriendin nad gelezen, trachtte haar wel is waar
te troosten over die plotselinge liefde van William
en deze te doen voorkomen als eene onbeduidende,
oogenblikkelijke afdwaling, die bij het dweep
zieke karakter van haar broeder nauwelijks ver
wondering kon baren, en van zelf zou verdwijnen,
zoodra Elisabeth weer te voorschijn kwam; maar
Mary kon deze hoop niet deelen. Zij geloofde
niet, dat William's liefde voor de vermiste slechts
een spel zijner phantasie was, zooals Hetty steeds
beweerde; zij kende de halsstarrigheid der Da-
vistowns.
In treuriger, smartelijker gedachten dan ooit
zat lieden Mary Wintlebury in haar lievelings
hoekje, eene vensternis in de groote zaal der
Abdy, dat prachtige aloude verblijf, waarin de
"Wintleburys met denzeifden trots konden wonen,
als menig hoog oudadellijk geslacht op zijn
kasteel. De anders zoo vlijtige handen van het
meisje rustten werkeloos in den schoot, een boek
lag achteloos naast haar; steeds treuriger en
smartelijker moesten de gedachten zijn, die haar
heden bezig hielden, want tusschen de fijne lange
wimpers parelde traan op traan. Haar jong hart
was overvol, zij moest het ten minste in de
diepste eenzaamheid eens ontlasten, of het zou
barsten. Het streed tegen haar in zich zelf ge
keerd karakter, iemand deelgenoot te maken
van haar leed; zelfs hare lieve, dierbare moeder
mocht niets vernemen, hoe gegriefd en gewond
haar hart was; haar kon immers niemand helpen.
En haar vader had haar bovendien reeds zoo
aangedaan gemoed nog meer verontrust. Graaf
lijk werden gemaakt. De comm. uit het huis
van afgevaardigden van Pruisen, begon Maan
dag de beraadslagingen over de schoolwet,
welke naar luid een veel besproken gerucht,
een nieuw conflict zou hebben gewekt tus
schen den jongen keizer en zijn moeder, kei
zerin Frederik. Deze laatste zou namelijk te
gen het schoolwetsontwerp-Zedlitz gekant zijn
en zelfs prins Heinrich in den arm hebben
willen nemen. De keizer evenwel, door de
praktijk willende bewijzen, dat slechts hij
„Herr im Lande" is en dat hij „keinen an
deren neben sich duldet," zelfs zijn eigen
moeder of broeder niet, was zeer ontstemd
over deze inmenging in staatszaken en
spoedig reeds gaat de keizerin-weduwe op
reis naar Italië en Griekenland. Zoo zegt
het gerucht.
De laatste zitting van Engelands parlement
kan nog belangwekkend zijn. Onmiddellijk
na de opening zal het 't wetsvoorstel betrek
kelijk plaatselijk zelfbestuur in Ierland ont
vangen, doch het eerst na het voorstel be
trekkelijk het kleine grondbezit in behande
ling nemen.
Van het Balkan-Schiereiland kwamen weer
allerlei nieuwtjes. Zoo zou Busland den Bul-
gaarschen uitgewekene Rizoff" de naturalisatie
aangeboden of reeds verleend hebben en zelfs
zou hij benoemd zijn tot inspecteur der
scheepvaart-maatschappij, terwijl de Oosten-
rijksche gezant Thoemmel, Rizoff een vrij
geleide heeft aangeboden door Oostenrijk-
Hongarije, tot de Russische grens. Rizoff
schijnt 't öf in de vesting Belgrado goed naar
den zin te hebben öf wel de vriendelijkheid
van Oostenrijk niet goed te vertrouwen, hij
heeft ten minste bedankt en wil blijven
waar hij is.
Bovendien komt uit Belgrado de mededee-
ling, dat de czaar den Franschen kolonel
Bange, die op 't oogenblik te Belgrado ver
toeft voor een groote kanonnenleverantie, als
zijn wensch heeft te kennen gegeven, dat
het Servische leger spoedig in orde moge
zijn en uit Sofia meldt men, dat binnenkort
Waversford, een der rijkste en voornaamste
grondbezitters, had zijn hernieuwd bezoek in de
Abdy aangekondigd en de squire had er met
eenigen ophef bijgevoegd, hoe de edele graaf niet
onduidelijk had laten doorschemeren, dat Mary
hem geenszins onverschillig was, ja dat hij trach
ten zou hare genegenheid, en als hij die verkregen
had, hare hand te verwerven.
Mary kon aan de waarheid van deze woorden
niet twijfelen, want zoo dikwijls zij in den laat-
sten tijd met den graaf in aanraking was ge
komen, was liet haar niet ontgaan, dat zijne
scherpe donkere oogen met zichtbare bewondering
op haar hadden gerust en haar overal hadden
gevolgd. Hoe trotsch en zelfbewust ook haar
vader gaarne zijn eigen weg ging, wist zij toch
wel, dat dit hooge aanzoek om hare hand zijne
eerzucht vleide en dat het hem gelukkig maken
zou, zijne Mary eenmaal als lady Waversford te
begroeten. Hare moeder dacht er anders over;
zij gevoelde tegen den graaf een onverklaarbaar
wantrouwen, en hoe ook de fijn beschaafde man
zijn best had gedaan zich eveneens inharegun9t
in te dringen, zij had hem tot dusverre de groot
ste terughouding getoond, en niet onduidelijk te
verstaan gegeven, dat zij hem als toekomstig
schoonzoon geenszins zoo welkom kon heeten
als haar gemaal. Zij koesterde nog altijd haar
lievelingswensch, dat Mary eens de vrouw van
William Davistown mocht worden. Hare kinderen
door huwelijk met elkander te verbinden, was
steeds de droom geweest van haar en hare vroeg
ge-torven vriendin, en zij hield aan dit denkbeeld
met de grootste volharding vast. Zelfs het
tegenwoordige streven van William kon haar
daarin niet doen wankelen; zij beschouwde dit
als een voorbijgaande afdwaling, en hoopte, dat
de goede, overigens zoo brave en beminnens
waardige jongeling weldra weder tot rede zou
komen.
Ach I dat hoopten zij allen, alleen Mary niet.
Haar levensgeluk was voor altijd verwoest; zelfs
wanneer zij den aandrang haars vaders volgde
en den graaf hare hand schonk, en ieder haar
lot benijdenswaardig zou achten gevoelde zij
toch, dat de ware zonneschijn uit haar hart ver
dwenen was, en daarenboven, zij wist zelve niet
waarom, maar het karakter van den graaf kwam
haar verdacht voor; zij schrikte terug bij de ge
dachte voor altijd aan zijne zijde verbonden te
een groot aantal officieren naar Berlijn zul
len reizen omdat men het Bulgaarsche leger
geheel naar 't Duitsche wil hervormen.
In de Italiaansche kamer is Donderdag de
quaestie der werkloozen te Rome ter sprake
gekomen.
Minister Nicotera verklaarde, in antwoord
op de hem gedane vragen, dat in den loop
van deze en de volgende maand aan twee
duizend man werk zou worden verschaft, doch
dat het der regeering niet mogelijk was allen
te helpen. Bij een strikte handhaving der
orde verzekerde hij echter al 't mogelijke tot
leniging van den nood te zullen doen.
De afgevaardigde Barzilai noemde deze
maatregelen onvoldoende en andere sprekers
sloten zich bij hem aan, de regeering ver
wijtend hare zuinigheids-politiek in deze te
ver te drijven.Hiertegenover echter handhaafde
de regeering de volslagen onmogelijkheid om
voor het oogenblik verdere openbare werken
te doen uitvoeren.
Te Milaan hebben Donderdag ernstige on
geregeldheden plaats gehad bij de uitdeeling
van brood en soep aan de werkloozen, die
door een aantal anarchisten werden opge
hitst. Eenige politie-agenten werden gewond.
De onruststokers werden met groote moeite
in hechtenis genomen en eerst met behulp
van de troepen werd de orde hersteld.
De Hongaarsche minister-president, graaf
Szaparyi, heeft te Temesvar eene redevoering
gehouden, waaruit nu juist nog niet blijkt,
gelijk beweerd wordt, dat besef van zwakte
hem aansluiting zal doen zoeken bij de op
positie.
Onwrikbare trouw beloofde hij namens
zijne partij, aan het vergelijk, in 1867 tus
schen Oostenrijk en Hongarije gesloten, en
de voornaamste taak der regeering in de
eerstvolgende zitting zou wezenmaatregelen
te nemen om het misbruik maken van 't
vrije woord te beteugelen.
Dat is niet het spek, waarmede men in
Hongarije oppositie-muizen pleegt te vangen.
zijn, en toch
'Uit haar somber, smartelijk gepeins werd Mary
plotseling opgewekt door de stem van William.
Nauwelijks had hij over zijne vriendin plaats
genomen, of hij begon alweder te spreken over
zijne onafgebroken pogingen, om een spoor van
de afwezige te ontdekken.
Ik zal niet rusten, eer ik het dierbare meisje
heb gevonden, riep hij uit; de arme Charles moet
haar maar uit zijn hoofd stellen; zulk een schoon
wezen als Elisabeth is niet bestemd, om de vrouw
van een timmerman te worden; zij zal als mijne
echtgenoote allen overschaduwen, riep hij met
ontstuimigen hartstocht; dunkt u dat ook niet?
Mary sloeg hare wonderschooneprachtige
oogen tot hem op, en indien de zijne niet met
een dichten sluier waren bedekt geweest, zou
hij gezien hebben, dat het edel, regelmatig gelaat,
dat hij voor zich had, de vergelijking niet be
hoefde te vreezen met het schoone beeld, dat zijne
phantasie hem van de vermiste had voorgetoo-
verd; en hier was een vrouwelijk, aanminnig we
zen, getooid met al de bekoorlijkheden van be
schaving en verstand, terwijl dat meisje verder
niets bezat dan hare schoonheid, die wel is waar
thans door allen als onvergelijkelijk werd ge
roemd, maar ook thans, nu ieder haar lot en haar
verdwijnen beklaagde.
Ik hoop dat haar bezit u gelukkig zal ma
ken, zeide Mary, en trachtte te glimlachen, terwijl
zij moeite had de tranen te weerhouden, die met
onweerstaanbaar geweld wilden uitbreken.
Dat is de vraag niet meer, antwoordde Wil
liam met groot zelfvertrouwen.
Ik moet zeker haar bezit moeielijlt genoeg
verwerven, maar als ik haar vind, ben ik voor
al mijne inspanningen ook rijkelijk beloond.
Immers Robert zegt, dat zelfs de oogen van graaf
Waversford hadden geschitterd, toen hij vroeger
in uw huis Elisabeth had gezien; en de graaf
heeft verstand van vrouwelijke schoonheid, dat
moet men hem toegeven.
Bij deze woorden gevoelde Mary een pijnlijken
schok; haar overviel te veel in eens; zij kon zich
niet langer bedwingen, hare oogen vulden zich
met tranen, die te overvloediger stroomden, hoe
meer William zijne verbazing over hare plotse
linge droefneid te kennen gaf.
Waarom weent gij, Mary? Dat moet gij mij
zeggen 1 Weet gij niet meer, dat wij altijd de
Uit officieele opgaven blijkt, dat er 24
stuks van het aan mond- en klauwzeer lij
dende Deensche vee reeds verkocht en
weggehaald waren, toen het verbod op het
vervoer te Islington aankwam. Deze runderen
werden te Chatham, Rochester, Colchester,
Aldershot en Shorncliffe achterhaald en af
gemaakt. Op genoemde plaatsen mag voor
eerst geen veehandel plaats hebben. De
Times slipte hierbij_ aan, dat de vorige
epidemie van mond- en klauwzeer in 1880,
door invoer van één ziek beest veroorzaakt,
aan den Britschen veestapel een verlies van
2,500,000 pond berokkende terwijl de hoogere
vleeschprijzen aan de verbruikers een verlies
van minstens 6,000,000 pond toebrachten. Het
blad vraagt: Zouden zulke offers het alge-
heele en bestendige verbieden van den invoer
van vreemd levend vee niet wettigen
De Times verneemt uit Santiago dat
Noord - Amerika's optreden tegen Chili in
Zuid-Amerika eene algemeene verontwaar
diging heeft gewekt, zoodat het denkbeeld
van eenen Amerikaanschen statenbond aldaar
vooreerst heeft afgedaan en de Zuid-Ameri-
kaansche republieken niets meer willen hooren
van eene aansluiting aan Noord-Amerika.
De pogingen van de te Xeres gearresteerde
anarchisten, om door valsche verklaringen
eenige soldaten van medeplichtigheid be
schuldigd te zien, is totaal mislukt. De
soldaten ontkenden niet alleenmaar het
onderzoek bracht bovendien aan het licht,
dat de beschuldiging der militairen slechts
op praatjes berustte.
De Bond van Zwitsersche landbouwers
verlangt van den Bondsraad de toepassing
beste vrienden zijn geweest? Ik kan u niet be
droefd zien, dat smart mijl Hij zette zich dicht
bij haarvatte hare bevende hand en streelde
haar liefkozend over de dikke, rijke haren, alsof
hij een snikkend kind tot bedaren moe9t brengen.
Zij rukte zich plotseling met een snelle bewe
ging van hem los, en terwijl zij hare tranen met
geweld terugdrong, zeide zij met een krampach-
tigen lach: Het is alweer over, lieve William;
wij meisjes hebben dikwijls zulke aanvallen; maar
nn moet ik weg, wij verwachten bezoek, vaarwel!
Zij zag tot afscheid 'nog eenmaal naar hem om
beproefde te glimlachen en verliet toen met haas
tige, lichte schreden de zaal.
De jonge baronet staarde zijne vriendin zeer
verwonderd na; zoo had hij haar nog nimmer ge
zien Wat kan haar toch gescheeld hebben?
mompelde hij in zichzelven. Als het Hetty ge
weest ware, die kan lachen en schreien tegelijk,
maar Mary van haar had hij nooit gedacht,
dat zij ook zulke Aprilbuicn kon hebben. Hij
kon dat ongewone gedrag van Mary maar niet
verklaren. Daar werd hij door den hoefslag van
paarden uit zijn gepeins opgeschrikt; hij zag naar
beneden eenige ruiters draafden naar de poort
der Abdy; vooraan een zeer rijk gekleed lieer op
een edel ros; het was graaf Waversford. De don
kere oogen van den graaf richtten zich juist naar
het venster, waar William stond. De lord moest
eene heel andere gedaante gezocht hebben, want
toen hij den jongen baronet zag, betrok zijn zoo-
even nog opgeruimd gelaat en uit zijne oogen
schoot een zoo koude, vijandige blik naar boven,
dat William onwillekeurig huiverde.
Hij kon zich niet terstond verklaren, waardoor
hij zich dezen plotselingen haat van den graaf
had op den hals gehaald; eindelijk viel hem eene
gedachte in. Hade edele graaf streeft mis
schien naar cle gunst van Mary, en is jaloerscli
hij kan gerust zijn, wij zullen elkaar niet in den
weg staan, mompelde hij; en zonder, zooals ge
woonlijk, eerst nog naar de gezondheid van zijne
moederlijke vriendinmevrouw Wintlebury te
vernemen, verliet hij door een achterdeurtje de
Abdy.
V.
('^Sïeer dan vier weken waren er sedert den nood-
lottigen St. Michielsdag (29 December) en het