Nummer 35. Zondag 1 Mei 1892. 15° Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. UITGEVER: ANTOON TIELEN, Industriëelen B ekendmaki ng. Het proces Ravachol. FEUILLETON. Ëenc geschiedenis uit de EngeUche rcclilsplcgiiKj. BUITENLAND. Belgie. Frankrijk. De Echo van het Zuiden, Waalwijhsche en Langs! raatt Courant, Dit blad verschijnt Woensdag- en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maandenƒ1,00. Franco per post door het geheele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Waalwijk. Advertentiën 17 regels ƒ0,60 daarboven 8 cent per regel groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb- land worden alleen aangnoinen ioor het advertentiebureau van Adol? Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. De kamer van koophandel en fabrieken, te Waalwijk, houdt zich onledig met het opma ken van het verslag over 1891. Heeren industrieelen worden verzocht hunne opgaven voor het verslag zoo spoedig mo gelijk aan den voorzitter in te zenden. De kamer van koophandel eti fabrieken voornoemd. Waalwijk, 27 April 1892. De Directeur van het Post- en Telegraaf kantoor, te Waalwijk, majikt bekend, dat te beginnen met 1 Mei a. s. het kantoor zal geopend zijn Op werkdagen van 7J/2 voorm. tot 8]/ü nam. Zon- en feestdagen van 71/2 tot 8V2 voorm. en van 121/a tot U/2 nam. De uren zijn berekend volgens den spoortijd. (20 minuten achter bij den Amsterdamschen tijd.) Waalwijk, 27 April 1892. De Directeur voornoemd, FLUYT. Aangaande den afloop en indruk van het geding wordt uit Parijs het volgende ge schreven aan het N. v. d. D. Ravachol en Simon zijn, wegens het dy- namiteeren van twee bewoonde huizen, slechts veroordeeld tot levenslangen dwangarbeid de drie andere beschuldigden zijn vrijge sproken. Nu zal Ravachol terecht staan voor de juryleden van Montbrison, waar men hem, wegens moord, zal ter dood veroordeelen misschien doch dit doet tot de groote zaak der anarchisten niets at. Het is nu uitge maakt, dat de jury van het hof te Parijs, te genover de gevaarlijkste bandieten, tegeno- 28 XIII. Hij zwoer haar, aan niemand ter wereld te zullen zeggen, dat zij hem aangehoord had; hij liet zich door haar met een valsche hoop vleien; hij volgde al hare wenken en daarbij werd het hem steeds duidelijker, dat er geen sympathie tusschen hen bestond, dat hij haar niet beminde, dat hij aan hare zijde ongelukkig moest worden. Als een rustelooze geest werd hij rondgedre ven; hij ontweek zijne zuster, tegen wie hij een onverzoenlijken wrok koesterde, des te heviger, omdat hij in het diepst zijner ziel moest beken nen, dat zij hem een vreeselijk getrouw beeld van zijn gemoedstoestand had voor oogen ge houden. Hij vermeed ook de AbdyHij had Elisabeth beloofd te zwijgen, hoe zou hij dan in tegenwoordigheid van Mary hebben kunnen verschijnen Daardoor had hij evenwel ook de plaats verloren, waar hij zijn hart kon uitstor ten; hij liep rond als iemand, die zijne schaduw zoekt. En hoe rampzaliger hij zich voelde, des te hardnekkiger klemde hij zich vast aan de ge dachte, dat Elisabeth Canning zijne vrouw moest worden. Hij had het nu eenmaal aan iedereen verkondigd; hij kon niet terug, en kon allerminst aan zijne zuster den triomf gunnen, dat hij toch hare verstandige raadgevingen moest volgen. Hij wist, dat hij ongelukkig zou worden, en hij wilde het worden; hij behoorde, helaas, tot hen, die met open oogen naar den afgrond snel len, en hun getal is niet zoo klein als men wel denken zou. XIV. Op den namiddag van denzelfden dag, toen Hetty het heftige en noodlottige onderhoud roet haar broeder had gehad en nog diep ontroerd in den tuin wandelde, die reeds zijn zomerdos met een herfstkleed had verwisseld, werd haar het bezoek van Crispy Gascoyne gemeld. ver een internationaal gevaar gesteld, noch tans niet heeft durven zeggen, dat Ravachol en Simon den dood schuldig waren. De anar chisten weten nu, dat er veel kans op is het leven er af te brengen, als men bommen plaatst op de trap van een bewoond huis, midden in Parijs. En het publiek vraagt zich angstig af, of het vooruitzicht van naar de strafkolonie te gaan, waar de anarchisten, bij de eerstvolgende amnestie, der regeering af gedwongen door eene radicale meerderheid, als zoogenaamd politiek misdadiger weer van daan worden gehaald, evenals de moorde naars der commune, on: later misschien in de kamer der volksvertegenwoordiging plaats te nemen of dat vooruitzicht een enkel dynamiteur zal terughouden. Het verdict is met groote verbazing en verontwaardiging door het Parijsche publiek ontvangen. De nederlaag van den procureur- generaal is volkomen, zijn plan mislukt. Uit zijn requisitor bleek duidelijk, dat hij wenschte te scheppen een precedent, waarbij zou wor den verklaard, dat de misdaden der anar chisten zouden worden aangemerkt als niet- politiek. Hij noemde 't voorbeeld van zeke ren inbreker, Duval, die uitriep„Ik ben geen boef, ik ben anarchist." Evenmin als vroeger eene rooversbende, mocht thans eene bende anarchisten worden beschouwd en ge oordeeld als politieke partij. De jury heeft daar anders over gedacht. De anarchisten beweren luide en ronduit, dat de heeren juryleden te bang waren om naar hun geweten uitspraak te doen. Zij vinden, dat hun terrorisme uitnemend helpt. En de burgerij acht zich niet genoeg beschermd. De uitslag der terechtzitting kan, indirect, wel den val van het ministerie tengevolge hebben. Een ministerie Constans zou, op het oogenblik ten minste, zeer populair wezen. Men is bang. Dit is het woord. Gelukkig of ongelukkig, hebben de kamers paaschvacantie. Ook ontveinst niemand zich hier, dat de jongste aanslagen en de machteloosheid der politie een allertreurigsten indruk maken op het buitenland. Het anarchisme is een in- De lord-mayor van Londen was in vroegere jaren een bestendige gast te Chesney-Wood ge weest, thans had hij zich daar evenwel in langen tijd niet laten zien. Hij was een verre bloedver want van Hetty's overledene moeder, had als jongeling dikwijls maanden lang ten huize harer moeder vertoefd, en tijdgenooten van hem wilden weten, dat hij voor Ellen Chattaway een zoo hartstochtelijke liefde gekoesterd, en haar beeld, niettegenstaande zij een anderen man had gehuwd, zoo trouw in zijn hart bewaard had, dat daar naast geen plaats voor eenig ander vrouwelijk wezen was overgebleven. Als een bewijs daar voor werd aangevoerd, dot de deftige, schoone man, die zelfs thans als een bijna vijftiger, van weinig jonge dames eene afwijzing had behoeven te vreezen, nog ongehuwd was, en ook volstrekt niet gezind scheen zijn huis te Londen eene mees teres te geven. Was het werkelijk de liefde voor Ellen Chat taway, de latere lady Davistown, die hem tot den ongehuwden staat veroordeeld had, dan was zijne trouw grooter dan die van de meeste weduw naars, want de geliefde vrousv rustte reeds sedert verscheidene jaren in het graf. Die bewering werd ongetwijfeld gelogenstraft door den vriend- schappeliiken omgang, dien sir Orispe vele jaren lang met lady Davistown en sir Ralph had ge had, en waarop zelfs de boosaardigste lastertong geen schaduw van verdenking had kunnen worpen. De lord-mayor had zich met groot leedwezen moeten terugtrekken, toen sir Ralph dwaselijk voor den pretendent partij gekozen, en zijne vriendschappelijke waa» schuwingen op de grofste wijze beantwoord had. Sedert dien tijd was hij niet meer te Chesney-Wood gekomen, maar had toch met lady Davistown nog altijd eenigen ora- gung gehouden, en haar menigen dienst bewezen. Eerst met haar dood was iedere betrekking tus schen hem en de familie verbroken. Toen Iletty hem geschreven en verzocht had, zop mogelijk, te bewerken, dat zij en hare vrien- ain ongezien tegenwoordig konden zijn bij de rechtspleging tegen de ontvoerders van ElisabcAk Canniivg, had hem dit zonderling getroffen. IHet fijne, duidelijke sthrift had zooveel overeenkomst met dat, waarin Ellen hem zoo dikwijls had ge schreven, de eenvoudige eu toch keurige stijl riep hare wijze van zich uit te drukken in zijn ge heugen terug; die brief was hem als een groet ternationaal gevaar, en als men liet lauw bestrijdt in één land, loopen alle andere ge vaar. 't Zou overdreven zijn te zeggen, dat in Parijs paniek, heerscht, maar zeer zeker is het dat, als er op den eersten Mei maar iets gebeurt, die paniek zal uitbarsten. Hel vertrouwen op de macht en het beleid der regeering heeft een grooten schok gekregen. De spoorwegmaatschappijen spreken het be richt tegen, door sommige bladen verspreid, als zouden duizende vreemdelingen Parijs ontvluchten, uit angst voor mogelijke, ernstige ongeregeldheden. Men moet nu ook weer niet denken, dat we aan den vooravond zijn van eene nieuwe Commune. Men arresteert zoo wat overal, in Parijs, in de provincie, tot in Algiers toe. Dit neemt niet weg, dat in alle werkmansbuurten wordt gevent met anarschistische blaadjes. De wei felenden zijn nu bereid om toe te treden tot de dappere broeders, die zoo hunne kame raden weten te wreken en voor wie de jury leden zoo bang zijn. 't Zier er prachtig uit voor 1 Mei Aldus het oordeel van iemand ter plaatse, in de gegeven omstandigheden een betere maatstaf dan de indruk van dagblad-lectuur. Donderdagavond te negen uur is te Luik een dynamietaanslag gepleegd tegen een huis op het plein van Sint Pieter, bewoond door eeiie weduwe, verwante van een indus trieel. Het huis is erg beschadigd niemand is gewond. Eene groote menigte is in den omtrek van het huis verzameld. Men onder stelt dat de bom geplaatst is in een gelijk vloers gelegen venster. De kamers gelijkvloers zijn in volkomen wanorde gebracht; de meu bels zijn vernietigd. De procureur-generaal en de politie hebben terstond een onderzoek ingesteld. De anarchisten hebben blijkbaar op den tref af een huis gekozen, ten einde uit de andere wereld, maar tevens ook als een verwijt der afgestorvene, dat hij hare kinderen zoo geheel uit liet oog had verloren. Zonder zich door het vreemde van het verzoek te laten terughouden, schreef hij onverwijld een toestemmend antwoord, en wachtte op den be paalden tijd de dames af om haar naar de voor haar bestemde plaats te leiden. Hetty's verschijning voltooide wat haar brief begonnen had. Sir Crispe Gascoj'ne voelde zich verplaatst in de dagen zijner jeugd. Ellen Chat- tawa)' stond in hare dochter weer voor hem, maar, zooals het hem voorkwam, nog beminne lijker dan hij de moeder ooit had gezien. Thans beschouwde hij de zonde zijner veronachtzaming r.og zwaarder en hij besloot, weder goed te ma ken wat mogelijk was. Reeds den volgenden morgen reed hij naar Chesney-Wood. Hetfcv beval, den welkomen bezoeker in de receptiezaal harer moeder te laten en volgde hem na eenige minuten. Toen zij binnentrad stond sir Crispe Gascoyne met den rug naar de deur gekeerd en beschouwde de wanden, die met zijde behangen en door breede, vergulde lijsten in vakken afgedeeld waren, met dezelfde opmerkzaamheid als de daartegen han gende landschappen van goede Fransche schilders. Bij de komst van Hetty wendde hij zich om en zeide, diep aangedaan, terwijl hij haar de hand toestak Alles is hier nog geheel als vroeger. En toch hoeveel is anders geworden ant woordde Hetty, en trachtte een traan weg te pinken. De lordmayor kon zich niet terstond losrukken van de betoovering, die de hem overstelpende herinneringen op hem uitoefenden. Hij zag naar boven, naar de beschilderde zoldering, waar go dinnen zich op wolken wiegden, en ruinnegooajes haar met rozenketenen omslingerden, hij liet de blikken gaan over de bonte bloemen op den witten grond van het tapijt, en over de de witge lakte, vergulde meubels met geel zijden overtrek ken, beschouwde de vazen en andere voorwerpen van Meisonnier of Fransch porselein, die op de tafels en étagères stonden, en herhaalde Alles evenals vroeger, ik geloot zelfs dat het dezelfde geur is, dien ik hier jaren geleden inademde, voegde hij er bij, en wees op een pot van verguld Sèvres-porcelein, waarin welriekend reukwerk brandde. der bevolking schrik, aan te jagen, want de bewoonster van het huis, mevrouw Myst, had geene vijanden. De ministerraad heeft besloten bij de her vatting der kamerzitting een wetsontwerp in te dienen tot schadeloosstelling van de slacht offers der jongste dynamiet aanslagen, en zulks bij wijze van uitzonderingzonder verband voor de toekomst. De indruk, dien het uitgesproken von nis op het groote publiek maakt, is dat niet alleen de gezworenen, doch ook de leden van het gerechtshof bevreesd zijn geweest voor de anarchisten. De houding vun den president van het hof verraste allen en maakte een pijnlijken indruk. Hij scheen zich tegen over Ravachol te willen verontschuldigen we gens de rol, die hij vervullen moest. In plaats van de misdrijven van den schuldige in een scherp licht te stellen, behandelde hij hem met tegemoetkoming, maakte het hem mo gelijk minder bezwarende verklaringen af te leggen, ja ontzag zich niet herhaaldelijk hulde te brengen aan zijne energie en toewijding. Geheel anders was de houding van den procureur-generaalhoewel hem gedurende de zitting een brief werd overhandigd, rnet de mededeeling, dat zijn woning dezen nacht in de lucht zou springen, bleef hij de ernstige magistraat, die geen haarbreed afweek van wat hij meende, dat zijn plicht hem gebood. De leden maakten over het algemeen met hun beangstigde gezichten een droevige flguur. De chefs van vele groote magazijnen zijn beducht voor aanslagen der anarchisten, omdat zij dreigbrieven hebben ontvangen. Zij vragen bescherming van de politie. De minister van oorlog heeft zich per dagorder gewend tot de generaals-comman- danten der legercorpsen en hun voorgeschre ven welke houding zij op 1 Mei hebben aan te nemen. De hoofdofficieren zullen zich op hun post bevinden en zich ter assistentie bij de burgerlijke overheid aanmelden. De troepen, Ik houd hier alles in den staat zooals zij het gaarne had, en vul zelfs de vazen met de zelfde bloemen waaraan zij de voorkeur gaf, hernam Hetty; als aandenken van geliefde afge storvenen wordt zelis het onbeduidenste ons dierbaar. Wat is onbeduidend, wat is belang? ging de lordmayor voort, die door de plaats en de herinnering in een weemoedige stemming ge raakte. Het groote wordt klein, het kleine wordt ffroot, al naar dat wij het beschouwen; alles in de wereld heeft slechts eene betrekkelijk waarde; een blijvend bezit is slechts datgene, wat wij uit de stormen des levens als een heiligen schat in ons hart hebben gered. Hetty zag eenigzins verwonderd op. Die taal scheen haar zonderling voor sir Crispe Gascoyne, den hooggeëerden vertegenwoordiger der City van Londen, op wiens wenk Oost- en West-Indië hunne schatten in rijk beladen schepen naar En geland zonden. Hij bemerkte dien blik en ver volgde glimlachend Mijne woorden bevreemden u, miss Hetty, maar wat bewoog u dan ook mij als een Hebe den nektarbeker toe te reiken, waaruit ik weder jeugd drinkGij brengt mij in deze kamer, waarin ik zoo dikwijls met uwe moeder heb gezeten, eer de koning mij beval als mr. Gascoyne neder te knielen, om als sir Crispi weer op te staan, waarin ik bij uw moeder vertoefde, toen er nog niet aan te denken viel, dat ik lordmayor van Londen kon wordendaarom moet gij het mij ten goede houden als ik een oogenblik vergeet dat ik dit ben. Van harte gaarne; ik hoop slechts, dat gij dit zeer dikwijls wilt vergeten, en dan altijd raar hier komen zult, om nektar of Lethe te drinken, wat gij maar verkiest. Dus ben ik u welkom? vroeg hij verheugd, en nam plaats in een leunstoel, terwijl zij zich tegenover aan de andere zijde van een ingeleg de tafel zette. Kunt gij daaraan twijfelen? hernam Hetty levendig; ik ben den goeden ouden tijd nog niet vergeten, dien tijd, toen ik een zorgeloos kind was en onder de hoede van de beste der moeders stond; gij zijt mij eene liefelijke verschijning uit dat heldere tafereel. Uw geheugen schijnt zeer getrouw te zijn. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1892 | | pagina 1