Nummer 44. Donderdag 2 Juni 1892. 15e Jaargang Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. buitenland? UITGEVER: ANTOON TIELEN, Bekendmaking. Staatkundig overzicht. FEUILLETON. Eene geschiedenis uil de Engclsche rechtspleging. Belgie. Frankrijk. De Echo? et Zuiden, en Langstraatscbc Courant, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00. Franco per post door het gelieele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Waalwijk. Advertentiën 1 7 regels 0,60 daarboven 8 cent per regel groote letters naarplaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb- land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van Adolf Steinkr, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. De burgemeester der gemeente Waalwijk; Gezien de schriftelijke verklaring van den districts-veearts van 29 Mei 1892, waaruit blijkt dat de snoekkleurige reuhond van Frans Bogaerts alhier, is verdacht te lijden aan stille dolheid; Gelet op art. :3 der wet van 5 Juni 1875 (staatsblad no. 110.) BEVEELT: dat gedurende vier maanden, te rekenen van heden, ALLE HONDEN, die zich buiten woningen of vaartuigen (geene open bare middelen van vervoer zijnde) in de, gemeente bevinden, en niet binnen een af gesloten erf aan een ketting liggen, moeten voorzien zijn van een MUILKORF, vol gens model, door den minister van binnen- landsche zaken vastgesteld en ter secretarie voor een ieder ter bezichtiging nedergelegd. De Burgemeester. Waalwijk, 30 Mei 1892. Den bestrijders van de in de groote meer derheid der melodrama's van vroegeren en lateren tijd verkondigde leer, als zou elk misdrijf gestraft worden, even onfeilbaar als elke goede daad zou worden beloond, ten spijt, gaat 't met Italie's premier Giolitti nog maar altijd niet naar wensch: de derde dag van zijn effectief optreden als premier heeft hem niet kunnen brengen hetgeen het noodlot in, deze vertegenwoordigd door het parlement hem zoo wreedelijk en toch eigenlijk zoo welverdiend, heeft onthouden: een aaneengesloten meerderheid, krachtig in aantal en krachtig in hoedanigheid. Giolitti heeft als „kabinetsvernieler" zijn sporen reeds lang verdiendhet was vóór 37 XVII. Dat weet ik, en ik zou nog bij u gekomen zijn om daarover te spreken. En keurt gij dat goed? Kind, gij kunt toch niet van mij verwach ten, dat ik mij verklaren zou tegen iéts, dat uw vader openlijk heeft beloofd G;j hebt het steeds afgekeurd, dat dames uit onzen stand mede ter vossenjacht gingen, gij hebt het nooit gedaan, welk eene uitstekende paardrijdster gij ook zijt; hoe kunt gij eensklaps zoo van meening veranderd zijn Hebt gij uw vader niet dikwijls hooren zeggen, Marywanneer twee personen hetzelfde doen, dan is het toch niet hetzelfde? Wat voor de dames uit onzen stand, wat voor de echtgenoote van squire Wintlebury niet past, dat past daarom wel voor de aanstaande gravin Waversford. Zij had de laatste woorden met eene lichte beving in hare stem en met afgewend gelaat uitgespro ken. Ik begrijp het, antwoordde Mary zacht, morgen zal ik aan den graaf op genade of onge nade worden overgeleverd. Mary! riep mevrouw Wintlebury, en hare gestalte, rijk in kaneelkleurig fluweel met een onderkleed van witte zijde met gouddraad door werkt, gekleed, richtte zich zoo snel op, dat de struisveder op haar hoofdtooisel in beweging geraakte; is dat mijne dochter, die haar ouders zulk een verwijt naar het hoofd kan werpen Ik begrijp u r.iet! Begrijp ik mijzelve dan, mama hernam Mary zacht, op een toondie om vergiffenis scheen te vragen. Het is mij sedert wij hier zijn, alsof ik aan den grond ben ontrukt, waarin ik wortel schoot, waaruit ik kracht en voedsel trok; besluiteloos word ik aanhoudend heen en weer geslingerd; wij hadden niet naar Hampshire moe ten gaan Gij zijt niet tegen uw wil hierheen gesleept. Neen, mama, gij hebt het mij eerst gevraagd. vijftien maanden, dat hij Crispi een beentje lichtte en het was vóór ettelijke weken eerst, dat hij Rudini deed vallen en nu hij zelf aan 't hoofd van het bewind staat, nu komt de strat, die op het kwaad moet volgen - altijd volgens meergenoemde melodrama tische leer en hij dwaalt rond in een doolhof, allerwegen aangebast en uitgejouwd, en van oogenblik tot oogenblik kans loopend voor de noodzakelijkheid te worden gesteld zijn ontslag te nemen als premier. Zoo komt loontje om zijn boontje zeggen de eenen, doch anderen zijn van meening, dat Giollitti's nederlaag in hoofdzaak moet wor den geweten, niet aan de samenstelling van het kabinet, dat zijn naam draagt, doch aan zijn eerlijkheid of eigenlijk zijn gebrek aan politieke handigheid en diplomatieke geslepenheid. Men heeft 't Giolitti zwaar aangerekend, dat hij openlijk vertelde eigen lijk niets te zeggen te hebben; dat had hij wel mogen denken maar niet mogen zeggen, want nu ging men voortredeneeren en men ging zeggen wat hebben we aan een kabi- netsverandering als de onder Crispi en Di Rudini gehandhaafde orde van zaken onge wijzigd blijft voortduren Hoe 't zij, Giolitti's onmacht tot 't voeren van het bewind is zonneklaar bewezen en op nieuw gebleken bij de benoeming van vier nieuwe leden der begrootings-commissie; gekozen werd namelijk een lid der oppositie; terwijl voor de d ie overige vacante plaatsen herstemming moest plaats vinden, welke eveneens ten gunste der oppositie is uitgevallen. Zaterdag werd Bian- cheri herkozen tot president der kamer, on danks zijn verzet, hij verwierf 312 van de 333 uitgebrachte stemmen en hij bezweek voor zoovele blijken van vertrouwen hij nam de keuze aan. Maandag werd het voorstel van de regeering behandeld om de helft van het budget vasttestellen. Algemeen is de verbazing en groot is bij ve'en de ontevredenheid over het feit, dat de koning het kabinet met geweld wil hand haven en men ziet in Humbert's optreden tegenover het votum van de volksvertegen- - Ik heb het u gevraagd, en daarbij niet verheeld, dat deze reis gelijk stond met een toe stemming aan lord Waversford. Ik heb u ge vraagd, of gij besloten waart zijne hand aan te nemen, en gij hebt ja gezegd. Berouwt u dit thans Mary zag naar den grond; hare eerst roode wangen waren doodsbleek geworden, zij voerde blijkbaar een inwendigen strijd; daarop ruischte van hare bleeke lippen een dof: Neen, neen. Waarom wilt gij dan het beslissende woord niet spreken? Ik zal het spreken, ik moet het spreken, maar het valt mij zoo zwaar, zoo oneindig zwaar! riep het jonge meisje. Hare trotsche kracht was gebroken, snikkend zocht zij eene toevlucht aan het hart van hare moeder. Mevrouw Wintlebury sloot de weenende vast in hare armen, en leidde haar naar eene ottomane, waar zij zich naast haar nedderzette, en haar dicht aan zich gesloten hield. Ween maar uit en schenk mij uw vertrouwen, zeide zij teeder; hebt gij iets op u genomen, dat uwe krachten te boven gaat, dan is liet nog tijd om terug te treden. Eene korte poos zat Mary stil in de armen van hare moeder, het luide snikken ging weldra over in een zacht weenen, en toen hield ook dit -fófir, u t ary luchtte zich op en zeide met een vaste item Ik zal niet terug treden Mary, bedenk wat gij doet, noch uw vader noch ik verlangen, dat gij u door een huwelijk met den graaf ongelukkig zoudt maken. Wederom ontstond eene pauze; het trotsche hart streed met zichzelf, en kon het toch niet van zich verkrijgen, hare moeder een vollen blik in zijn toestand te vergunnen; eindelijk kwam er aarzelend van hare lippenMama, 'ik bemin den graaf niet; maar ik heb ook niets tegen hem; het is niet het huwelijk met liera, dat mij onge lukkig maakt. Stil, kind, ik weet wat het is; zoudt gij denken dat eene moeder niet in het hart van hare dochter wist te lezen o, Mama, ik twijfel er volstrekt niet aan, dat gij het weet, zeide Mary, nu weder op hare op rechte eeriroudige wijze, maar het is iets anders zich te laten raden, of met eigen mond te be kennen, dat men versmaad is, waar men zijn vol, warm hart heeft weggeschonken. Dan moet gij uw trots daar te hulp roepen, woordiging een gevaarlijk precedent, dat bij herhaling van noodlottigen invloed zou kunnen zijn op 'skonings gezag, ja volgens sommige pessimisten zelfs zijn kroon in gevaar zou kunnen brengen, zoodat bij nieuwe moeie- lijkheden tusschen kamer en regeering, aftre ding van Giolitti, kamerontbinding en kamer verkiezing onder een nieuw, zoogenaamd „cabinet d'affaires," 't eenige mogelijke en ook het eenige waarschijnlijke wordt ge- heeten. Zoowel te Berlijn als te Weenen wendt men ten aanzien van de uit de eventueele algemeene verkiezingen in Italië geboren wor dende toestanden, volkomen gerustheid voor. Als men zich in deze maar niet laat bedrie gen door zijn eigen wenschenmeermalen reeds hebben algemeene verkiezingen min aangename verrassingen gebracht; bij een ka mer, die der triple-alliantie min of meer on genegen was, zou zelfs koning Humbert niet tegen den stroom kunnen oproeien In 't midden dezer week (Donderdag na melijk) zou te Kiel de bijeenkomst plaats vinden tusschen Ruslands czaar en Duitsch- lands keizer aldus de laatste mededee- lingen aangaande een aangelegenheid, waar aan reeds vele maanden kolommen druks zijn gewijd. In elk geval zou deze samen komst tusschen de beide vorsten niets meer dan een formaliteit zijn, 't gansche samenzijn zou een half uur duren en desondanks acht de Russische Swet 't noodig te verklaren, dat deze samenkomst, „indien zij werkelijk plaats vindt," in geenen deele een wijziging zal brengen in Ruslands politiek en evenmin in de overeenkomst met .Frankrijk, welke het beschouwt als de basis van Ruslands toe komst, de rust zoowel binnen als buitens lands bewarende. 't Meest opvallend zou wel zijn de korte duur van de bijeenkomst waarlijk geen bewijs voor de vriendschappelijke verhouding tusschen beide vorsten Enkele dagen slechts scheiden ons van de feestelijkheden te Nancy, welke men van de Duitsche zijde tegen Germanie gericht wilde heeten en gelukkig schijnt de agitatie maar van voorbijgaanden aard te zijn geweest, zoo dat men nu eendrachtiglijk de mee.st uitloo- pende elementen ziet samenwerken om de gansche feestelijkheid haar onschuldig karak ter te doen behouden en haar niet te doen ontaarden in een politieke gebeurtenis, on der t valsche geschetter van vaderlandsliefde en eerzucht en a'ndcre dergelijke holle en gevaarlijke phrasen. ANTWERPEN, 29 Mei. Bij den zeilwed strijd op de Schelde sloeg het zeiljacht „Ad miraal De Ruijter" om en zonk. Brie perso nen werden gered, maar de advocaat Hoef- naegels en een schipper verdronken. Het jacht behoorde aan den heer Van Maanen en zonk binnen enkele seconden, nadat het door de zware zeilen was omgeslagen. Het aantal opvarenden was vijf. waar die op zijn plaats is. Doe ik dat dan niet 1 riep Mary levendig, Kan hij vermoeden hoe het met mij staat Toon ik hem niet altijd het kalme gelaat van eene vriendin, beraadslaag ik niet steeds met hem als een goede makker Ik geloof dat het beter geweest ware, indien gij hem nooit verooiioofd hadt, met u over zijn dolle liefdesgeschiedenis te spreken. Misschien wel, mama; ik heb het echter gedaan, en nu moet daaraan een einde gemaakt worden. Gij wilt die deerne niet ontvangen, die William ons als zijne vrouw zal voorstellen, maar daarom, kind, behoeft gij uw ouderlijk huis niet te verlaten, want nimmer zal deze mevrouw Davistown den drempel der Abdy betreden. Ik hoop ook niet van Chesney-Wood het zal met Gods hulp gelukken hem nog ter elfder ure te redden Houdt gij dan Elisabeth Canning ook voor eene bedriegster? Uw vader betwijfelt het. Ik houd haar daarvoor, mama maar laten wij dat rusten. Mijn vurigste wensch is, Wil liam uit onwaardige boeien te bevrijdenaan mijn lot kan dat echter niets meer veranderen. Niets Mary En indien hij vrij ware Dan zou hij toch voor mij verloren zijn 1 Mama, ook de innigste liefde en het trouwste hart wordt het moede, stil te verkwijnen en geduldig af te wachten, of het den geliefde eenmaal zal invallen zich tot haar te wenden. Ik wil en moet een nieuw leven beginuen, een leven, waarin voor William geen plaats meer is, geen plaats meer kan zijn en daarom zal ik de hand van den graaf aannemen. Mijn dierbare, arme Mary! snikte mevrouw Wintlebury. Ween niet ora mij, beklaag mij niet, lieve, beste moeder; laten ook mijne heftige en bittere uitdrukkingen van zooeven u niet beleedigen. Ik gelijk den schipper, die aan den anderen oever verlangt te zijn, maar voor de overvaart vreest. Morgen zal ik mede op de vossenjacht gaan. En indien de graaf met u spreekt? Dan zal ik hem het verbindende jawoord nog niet geven, maar hem toestaan naar de Abdy te komen om het van mijn vader, van u en van mij te halen. Is liet ook geen geluk uw beider wenschen te vervullen? Mijn wensch, Mary, was een andere! flui- De minister van buitenlandsche zaken heeft den Franschen gezant te Londen opgedra gen lord Salisbury te wijzen op de slechte behandeling, waaraan de Witte kloosterbroe ders te Oeganda bloot hebben gestaan van de zijde van eenen officier, die uit naam van de Oost-Afrika-compagnie het bevel voerde. Deze officier moet verscheidene kloosterbroe ders gevangen gehouden en wapens uitge deeld hebben, waarvan de inlanders gebruik maakten tegen de kloosterbroeders. De Fransche gezant heeft in last den Engelschen minister te herinneren, dat de bedoelde compagnie haar charter ontleent aan de Engelsche regeering, zoodat zij aan dez verantwoordelijk is. Tusschen Spanje en Frankrijk is thans op handelsgebied eene overeenkomst gesloten, sterde mevrouw Wintlebury. Dat weet ik, mama, wij moeten er in be rusten. Dat moet ik in de wenschen, die ik voor u en voor uw broeder had gekoesterd Mary richtte zich op; in hare oogen blonken tranen, maar toch schemerde er een glimlach doorheen, die van den hemel scheen neergedaald. Wanhoop nog niet, mama,-zeide zij zacht, ik hoop dat uwe tweede wensch zijne vervulling te gemoet gaat. Gelooft gij Stil, stil, mama, men moet niets vooruit- loopen. Goeden nacht, ik hoor de kamenier reeds buiten in den gang, wij mogen haar niet onge duldig maken, tot morgen Met een hartelijken kus sloop zij uit het vertrek. Graaf Waversford gaf ieder jaar, als hij op zijn slot in Hampshire vertoefde, een groot jacht feest, waartoe niet alleen alle grondeigenaren uit den omtrek, maar ook de pachters en andere lie den van minderen stand werden uitgenoodigd. Dit feest, dat aldaar eene gebeurtenis was, waar van vele weken te voren en daarna gesproken werd, en welks regelmatige terugkeer er niet weinig toe bijdroeg om den zoo ongenaakbaren graat toch populair te maken, zou den volgenden da^ plaats nebben. En de morgen van den feestdag brak vroolijk en onbewolkt aan, de herfstzon bescheen een bont en levendig tooneel. Op het groote grasperk voor het slot waren tenten voor de dorpelingen opgeslagen, die op dezen dag ook hun aar.deel kregen van het over vloedige jachtontbijt. In de biljartzaal waren lange tafels voor de pachters gedekt, in de eet zaal werden de voornamer gasten, de heeren en dames, ontvangen, die te paard of in rijtuigen tegen twaalf uur aankwamen. De graaf stond in een scharlaken rood jagers buis, korte hertslederen broek en kaplaarzen aan den begrinten toegang voor de deur der zaal om de gasten te verwelkomen. Hij scheen het er op toegelegd te hebben door zijne voorkomendheid allen te betooveren, want hij had voor iedereen een hartelijk woord, een vriendelijken handdruk, en scheen alleen bezorgd om den verbazenden voorraad van spijzen en dranken den grootst mogelijken aftrek te doen vinden. v Welk een oplettend gastheer hij echter ook was, en hoezeer het ook den schijn had, alsof

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1892 | | pagina 1