Nummer 67. Zondag 21 Aug^us 1892. 15e Jaargang.
Toegewijd aan Ha^el, Industrie en Gemeentebelangen.
UITGEVER:
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
BUITENLAND.
Belgie.
FEVÏLLETO
•<~V f-dVct
&■*-««!)
ichieJeris
TO!
urojta
Frankrijk.
oho vaü het Zuiden,
Waalwyksche en Langstraalsche (miranl,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden .ƒ1,00.
Frauco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Waalwijk.
Advertentiën 17 regels f 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsclr-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Sinds de 83jarige staatsman Gladstone voor
Duren vierde maal het bewind heeft aanvaard,
kunne}s dus de vereenigde conservatieven en
unionisten voor de liberalen en Ieren het
veld hebben geruimd, sinds 't bekend is ge
worden, dat Rosebery optieedt als minister
van buitenlandsche zaken en men tot de
overtuiging komt door 't woord en door de
pen veel leven om niets te hebben gemaakt,
de mogelijkheid op wijzigingen in de buiter
landsche politiek voorstellende als een z*
kerheid, sinds dus de reden tot diepzin£e
betoogingen en redeneering is opgehoien'
is 't vrij stil geworden in de Engelsch Pers>
dank zij der kalme berusting van d?ver~
wonnenen en der passende nederireid van
den overwinnaar tevens. Dat is n0S eeiis
wijsheid: de een kromt zich ni'
slagen van het noodlot, om m-
onder de
den moed
der wanhoop zich te verzetterce8en
rooving van het bewind en e anc^r
niet uittartend over een r061"^ bevochte
zege, door Fortuna gescho^en-
Men blijft alleen voort,;^etneer.en ?.^er *re
bijzaakjes zooals: Glad£0nes uiterlijk; de
jeugd van den nieuwer onderkoning van Ier
land, lord Houghton, die eerst 34 jaar is en
wiens eenige verdiePte moet zlJn de om
standigheid, dat zi;i vader heroemd was en
dat hij zelf een g>ed sportsman is; de nood
zakelijk geworde1 persoonsveranderingen in
het paleis der koningin, een traditie even
dwaas als tv-aniek, enz. Over t geheel on-
besciur-/ti
Zoo zegt
crisiek
zeifs de
z'üdt O'-
f-:s prijstC'
i'ze van Rose
v. een onpartijdige-
conservatieve blad
ery. welke lofwaar-
echter niet weer- I
geven doo met blÜdschaP te boekstaven,
j t P, i^ne niet meer dezelfde is als toen
hij jn ^oppositie was. De Times wil wach
ten wajr komen zal, doch ontzegt der re-
erip a^e onafhankelijkheid, Gladstone on-
bepe*" gezaghebber heetend.
^ïerika schijnt wel het land der werksta-
Lpen bij uitnemendheid te zijn en den
,'ropeesc.hen arbeiders die meenen, dat in
oeste geweldpleging alle heil gelegen is
cunnen de Amerikaansche «strikes» als aan
moedigend voorbeeld dienen't gaat daar
alles op groote schaal en met behulp van de
allernieuwste uitvindingen als daar zijn: brand
stichting dynamietontploffing enz. Nauw is
uit het land van den dollar de tijding tot
ons gekomen, dat in Homestead de zaakjes
weer op dreef waren en 't is daar heusch
niet van zelf gegaan of uit Nashville
(Tennessee) en uit Buffalo worden we ver
ontrust door sensatie-wekkende verhalen van
nieuwe werklieden-bewegingen op groote
schaal, met al den treurigen aanhang er van.
Te Nashville zijn 't de mijnwerkers, die
zich den ledigen tijd verdrijven met allerlei
wandaden, zooals een aanval op de gevangenis
ter bevrijding der gevangenen en aldus het
treffendste bewijs leveren, dat de ledigheid
inderdaad des duivels oorkussen is en te
Buffalo zijn 't de wisselwachters van de spoor
lijnen New-York, Buffalo-Pittsburg en Buffalo-
Rochester, die hemel en aarde i.i beweging
brengen en goede helpers vinden in hun
vriendjes de mijnwerkers van Oliversprings,
die dynamiet onder de rails leggen om de
soldaten af te schrikken, die r.mr de be-
dre:b:d.c r.\ ke:. wc: cu gezonden.
ade koetsiers zich
zich tot enkele.,
i en werklustige
pratend over het
zeiven van ge-
kije's sultan onwederlegd en hoewel men nu
niet dadelijk geloof behoeft te hechten aan
de opzienbarende voorspellingen van hen, die
Turkije's toetreding tot de triple-alliantie aan
staande heeten, is er toch wel iets te zeggen
voor de geestdrift van Stambouloffs Swo-
boda, die spreekt van een triomf der Bul-
gaarsche politiek.
'tl narijs iieb >en ae sta ie
totnogtoe rustig gehouel
ushuidelingen /*n nijv. -
makkers bepalend cn raeei
nut der staking, dan zij
Den Russische» beer -n ;n trouwen Fran-
;hen vriendjea tc.\ spijt, l lijft het feit
De heer Leopold de Wael, de Woensdag
namiddag overleden burgemeester van Ant
werpen had den ouderdom van 67 jaren
bereikt. In 1872 tot lid van den gemeente
raad van Antwerpen gekozen werd hij kort
daarna tot burgemeester benoemd. Hij was
lid der kamer van afgevaardigden van 1878
tot 1880 toen hij tegelijk met alle andere
liberale Antwerpsche kamerledenvoor de
clericalen het veld moest ruimen.
In de Wael verliest Antwerpen een be
kwamen, ijverigen en verlichten eersten ma
gistraat. Slaaf van zijnen plicht, heeft de
burgemeester nog in de laatste maanden
terwijl zijne gezondheid afnemende was en
herhaalde lichte aanvallen van beroerte het
zorgwekkende van zijnen toestand deden
bevroeden, aan al de vermoeienissen van zijn
ambt het hoofd willen bieden. Zaterdag was
hij er nog weder op gesteld geweest, in per
soon de leden van het staathuishoudkundige
congres en van anderetegelijkertijd verga
derende vereehigiflgenop bet stadhuis te
ontvangen, en men vermoedt dat de inspan
ning aan die langdurige en drukbezochte
receptie, ouder eene groote warmte, verbcn-
uen de naaste oorzaak hecic kunnen zijn
van de beroerte, door-welke de burgemeester,
Zondag, op het oogenbiik dat hij den koning
in de stad welkom wilde gaan heeten, opnieuw
getroffen werd.
3 ~X
waar wij bediend werf
200 voornaam uitzagen,
door hen de schotels te la
Leut f
ook
WTvrc
Wat
meisje tm
iak voo
H de Eiicehi
ieUWC£lt:rj£
rd. Meert
>ik kan tr
lief k .nd I was
:ij iat een pair
unstandicheden
mwen, al is zij
Y ij moeten
getrouwd
geheele -verhaal
Den
gek:
i.r :-t vï -erDergen;
eerst leven wij heel stil op mijn kasteel, dan
gaan wij naar Frankrijk en naar Italië, en als
ik dan terug kom en mijne gemalin medebreng
vraagt niemand meer waar ik haar gekregen heb.
Ach Charles, zijne woorden klonken zoo aan
genaam, zoo verleidelijkeeno heidin had mij
voorspeld, dat ik eens eene groote dame zou
worden, ik reed zoo heerlijk in de zachte kussens
van het rijtuig, in mijn geheel leven had ik het
nog niet zoo goed gehad. En dit was eerst het
voorspel.
Toen wij na ongeveer een uur rijdens stil
hielden, vervolgde zij, droeg de graaf mij op
zijne armen door een donkere gang een trap op
en toen hij den doek, dien hij weder over mij
geworpen had, wegnam, stond ik in eene wonder
traaie kamer, waaruit men er nog een geheele
rij achter elkander zag, de eene al fraaier dan
de andere.
Dat zijn uwe vertrekken, zeide hij, en kuste
mij op het voorhoofd, en nu, verkleed u 1
Hij verliet de kamer, en in zijne plaats ver
scheen een oude vrouw, die mij als mylady aan
sprak, en mij naar de laatste kamer van de rij
bracht, die zij mijne toiletkamer noemde. Zij
baadde mij, vlocht mijne haren, trok mii flje
linnengoed en kostbare kleederen aan, deea mij
juweelen om den hals en om de armen, en toen
ik mij in den grooten spiegel beschouwde, kende
ik mijzelve niet meer. Daarop kwam de graaf
terug, zeide mij veel vleierijen over mijne.scnoon-
lieid, en bracht mij door nog veel prachtiger
kamers naar de eetzaal, waar alles schitterde van
W':" - ha»!
inboezemde.
.gouden rn\ rgen wer
de oude vloeh;, m;
opdat ik er volkom
.3 zij zeide; toei
h? mij aaax*
ee.? priester oae w
vroeg Charles,
slechts dit eene
ze'fseen krans
in als een bruid
kwam de graaf
- Sommige dagbladen hebben
flat oencien trameren ue xaji i;-.m ci
■om el cl -
.oua
deze
trouwde rn3
Eiiaabé
riep Chari pg
1 c na zijt gij l?.«.y Waver ford
.p.jpringencL V iai >ru k t ij dit
niet iceds .auggozegd P Waarom u
Geduld Charles, geduld 1 Luister verder, de
tijd verloopt, en ik heb u nog veel te zeggen.
Maak het kort smeekte hii, ik kan ik
kan de pijniging niet langer verdragen
Wij werden getrouwd, ik hield mij voorde
vrouw van den graaf; de dienstboden er waren
er slechts weinig op het kasteel noemden mij
mylady, en uw lordschap, de oude die mij be
diende, deed dat ook.
Ik bemerkte wel, dat zij dikwijls lachten en
fluisterden in het geheim, maar ik schreef dit toe-'
aan mijn nog zoo onhandig gedrag, en nam mij
voor, wanneer ik eerst in gezelschap kwam, wel
op te passen, en te doen zooals andere dames.
Als ik daarvan sprak, lachte de graaf en zeide,
dat ik hem beviel zooals ik nu was, en dat ik
maar lang zoo moest blijven. De eene dag ging
voorbij even als de andere; toen er eene week
verloopen was, ging de graaf voor een paar da
gen van huis en liet mij alleen. Ach Charles,
ik had nooit gedacht, dat men zich in fraaie
kleederen, bij goed eten, in prachtvolle kamers,
zoo ongelukkig kon gevoelen als ik toen deed.
Ik was zoo alleen, zoo verlaten; de oude Dina
sprak niet met mij, maar zoodra ik slechts mijne
kamer verliet, volgde zij mij als mijne schaduw,
en verder dan op het terras mocht ik niet gaan,
ik was als eene gevangene.
Toen de graaf terugkwam, beklaagde ik mij,
maar hij lachte mij uit, en daar ik met mijne
klachten niet ophield, werd hij boos en gebood
mij te zwijgen. Charles, toen zag ik voor het
eerst hoe verschrikkelijk hij in zijn toorn kon
zijn. Daarop werd hij weder vriendelijk en har
telijk, ik was b.-og vi c htm geworden.
Wederom ging hij van huis en biet i' langer weg
en toen hij terugkeerde, ontstond er oen nog he
viger too nee!.
Zou ging hei meermalen; ik merkte dat ik den
graai' begon té vervelen, en Je o. ene boden moes
ten het ook gemerkt hebben, want zij werden
nalatte en beleed:geu t, cn de ode Dina behan
delde "mij niet meer aJ. hare gebiedster, ro ;a<- als j
hare gevangene. Toer raakt;: ui jr. ged n-d tea
ei ade; waarvoor was ib gravtu vVave-.-sford, als
ik hier op dit e i-.stnt kasteel 'noest lijven, <c j
van a! ie he ?lij kb eden de»' .vereld n et mocht
genieten
én de gr Af op zekeren ing v««k-4« jacht
ie huis kwam, zeide ik dat alles, en eischte van
hem dat hij mij zou behandelen zooals mij toe
kwam. Tegen zijne gewoonte hoorde hij mij be
daard, met over elkander geslagen armen in een
leuningstoel gezeten, aan.
Gij verlangt dat ik u zal behandelen zooals
u toekomt, zeide hij, toen ik verhit en opgewon
den zweeg, en mat mij met een blik, die mij
het bloed in de aderen deed stollen, weluu gij
zult uw zin hebben, onze wenschen zijn dezelfde.
Dus zult gij uwe gemalin in de wereld
brengen vro;g ik, ofschoon zijn gelaat niet in
overeenstemming was met zijne woorden.
Hij lachte luid en verachtelijk. Mijne gemalin
zal ik in de wereld brengen, eer veel maanden
verloopen zijn, maar dat zijt gij niet.
Niet! schreeuwde Charles en wilde opsprin
gen, maar zij hield hem vast.
Blijf bedaard, ik ben spoedig aan het einde.
Ik zag hem ontsteld en verstrooid aan; ik kon
den tin van zijne woorden niet vatten, hij ver
klaarde ze mij, ruw, scherp: Slechts eene gren»
zelooze ijdelheid, een volslagen onverstand, had
zich kunnen inbeelden, dat de grraf van Wavers-
ford eene gemalin van de straat zuu oprapen,
zeide hij; hij had dat van mii ook niet gedacht,
en gemeend dat ik zeer goed geweten had, dat
er slechts eene komedie was gespeeld, ik moest
toch den priester reeds lang herkend hebben
James, zijn kamerdienaar, kwam mij immers
dagelijks onder de oogen. Hij was dit kluchtspel
al lang moede, maar nu ik zelfs van vermeende
rfchten begon te spreken, moest aan de zaak een
einde gemaakt worden.
laba afgezakt zijn en zich verder naar Stanley
Fals hebben begeven.
In den Congo-staat zijn nu dépêches ont
vangen van den gouverneur te Boma, waarin
bericht wordtdat de toestand den lBden
dezer uitmuntend ?was aan de Stanley Falls
en dat men er niet eenige vrees koesterde.
Het gerucht heeft te Brussel geloopen,
dat de buskruitfabriek bij Arendonck in de
Campine in de lucht zou zijn gesprongen. Er
zouden 19 dooden en vele gekwetsten zijn.
Blijkens ingewonnen inlichtingen heeft de
ontploffing alleen stoffelijke schade aangericht
en geen slachtoffers gemaakt.
ARLON, 17 Augustus. Deelnemende aan
een officieel banket van de Luxemburgsche
landbouw-maatschappij, heeft koning Leopold
gisteren avond den op hem uitgebrachten
heildronk beantwoord met deze woorden
„Dat België welvaart geniet, heeft het daaraan
te danken dat het steeds met beleid en
voorzichtigheid te werk is gegaan. Het waren
edelmoedige en vaderlandslievende gedachten,
die de ontwerpers der 'grondwet van 1830
bezield hebben, en het is te hopen dat die
zelfde geest degenen bezielen moge, die zich
thans met de herziening der hoogste staats
wet bezig houden."
De koning eindigde met op den voorspoed
van Luxemburg te drinken.
Volgens verscheidene dagbladen heeft de
vrouw van den anarchist Meunier bekend,
dat haar echtgenoot de dader is var der
aanslai op de restaura ie Ver/,
i Te Lanaemezan, ;n de Pyrenecn, een
j plaatsje tl aarheon 3 zc-n e"::; velen hunne schre*
den iihadden Voensdag om er hel
j eiol jf oos aantrekkeV-jker tc naken, voc-r
t e etr te mard wedrennru plaats. Nog vóór-
dat de eerste r.i v.'as begonnen, stortte een
der tribunes «teen, tengevolge waai van een
i g -oot aantal perso itu onder het hout als het
d.3n. Vijftig .tunner w»r-
aen gewond vers, ei-vxnj-
,:iv ötowi eerst»' veiedjfd, toeh sshree wde,
;,ierde, raasde ik, graaf z:*g het zonder r •.de-
lijden met over eikaiuer geslagen armen a&n.
Zoo bevalt gij j nij, mij» duitje, dat is nog
eene eene ..fvrisselij g', riep hij. Uw on,
lachend gezicht was tot vertwijfelen» ;.oe verve-
leed, de ni m brei vefande-.iog. Hij wilde raij
ou ir aen, maar ik si; ft l.em vol verachting terug;
daerop vertrok zijn ^e aafc als dat vnn een
Waf durft gij v? Teasiste hij. Gij zijt
mijnt slavin, jvi.inè A gene, gij ':jt in mijne
macht, v... nj haugi lu i of gij het daglicht
liragfiö o£ tui/cht-i donkere muren levens
lang tsgraveu
Litvci den dood, dan uwe uaoijheiu
schreeuwde ik.
Hij schelde, de oude Dina verscheen.
Van dit oogenbiik af zal mylady deze ka
mers niet meer bewonen; breng haar waar zij
behoort, tot het duifje zich bedacht heeft. Grijn
zende van leedvermaak greep de oude mij bij de
haren, sleurde mij de kamer uit, de trap af door
een donkere gang naar een akelig, vochtig ver
trek, dat nauwelijks het noodwendigste bevatte.
Zij rukte mij de kleederen van het lijf, wierp
mij ellendige lompen toe, en riep op een toon
van verbittering en verachtingEindelijk be
hoef ik dat apengezicht niet meer te bedienen
De vingers hebben mij al lang gejeukt om je
dat in te peperen
Zij gaf mij een stoot, dat ik op het armzalige
leger neertuimelde. Daar bleef ik bewusteloos
liggen, hoe lang, weet ik niet. Toen ik weer tot
nij zelve kwam, was het nacht, daarop werd het
weder morgen en de oude bracht mij wat slecht
voedsel; zoo ging de dag voorbij. Ik onderzocht
mijne gevangenis; het venster was hoog en ge
tralied, aan ontvluchten was niet te denken.
Den volgenden avond kwam de graaf. Hebt
gij u nu bedacht, vroeg hij. Ik keerde hem den
rug toe.
Laat die kuren na! beval hij ruw; denkt
gij dat ik nog lust zou hebben met u den min
naar te spelen maar ik heb medelijden met u,
ik zal u naar mijn kasteel in Schotland zenden,
hier kunt gij niet blijven, want ik zal weldra
mijne gemalin hier brengen.
Ik wil niet naar Schotland gaanl riep ik.
(Wordt vervolgd.)