Nummer 83. Zondag 16 October 1892. 15e Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen, UITGEVER: ANTOON TIÉLEN, Staatkundig overzicht. FEUILLETON. Eene geschiedenis ml de Engekche rechtspleging. BUITENLAND. Belgie. Frankrijk. Bpanjé. i i i - - De Echo van het Zuiden, al wü ksche en Langstraatsche Courant, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden f 1,00. Franco per post door het geheele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Waalwijk. Advertentiën 1—7 regels 0,60 daarboven 8 cent per regel groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitse! land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Nauwelijks zijn de parlementen vergaderd, of hebben zich de eerste verschijnselen van de hervatting der werkzaamheden kond ge daan, of 't gewone spelletje neemt weder een aanvangde begrootingen van oorlog en marine worden gewikt en gewogen, te zwaar bevonden en allen bestrijdingen, op oude zoowel als nieuwe thema's ten spijt, ten slotte aangenomen zooals haar geestelijke vaders dat verlangden. Dat is regel, hoewel er wel eens kleine uitzonderingen zijn ook, waarbij dan allicht de betrokken ministers ten val komen, welke gevallenen hun ongeluk onver mijdelijk wijten aan het gebrek aan vader landsliefde van de volksvertegenwoordigers, terwijl zij 't toch eigenlijk moesten toeschrijven aan den treurigen geest van onzen tijd: den grootheidswaanzin van kleine en groote sta ten en den naijver op de door anderen aan Mars in den vorm van ettelijke millioentjes gebrachte huldigingen. 't Zou getuigen van weinig vertrouwdheid met de tijdsomstandigheden, als men er den Franschen titularis van oorlog een verwijt van zou willen maken, zijn eischen voor 't aan zijn zorgen toevertrouwde departement hoog te hebben gesteld, de man is ditmaal zelfs wonderbaarlijk zuinig geweest, zoo zui nig dat zijn collega van marine bij voorbaat reeds beslag heeft gelegd op 't geen „oorlog" minder meent noodig te hebben voor 't vol gende dienstjaar. Nu zou matiging ook in Frankrijk toch eigenlijk geen kwaad kunnen, want vijftien milliard driehonderd acht en zestig millioen francs sinds 1870 aan gewone en buitengewone uitgaven van oorlog (de be rekening is van den afgevaardigde Cochery) dat is, zou men zeggen, nogal aardig, zelfs voor een staat, hangen. En toch zullen er zijn, die een ruim 20jarigen vrede voor dat sommetje niet te duur gekocht achten de nederlaag van 1870-71 kostte immers wel 5 milliard Q> 69 XXX. In plaats van te antwoorden snelde zij op haar toe, en verborg haar vroolijk blozend gelaat aan de borst van hare moeder. De scherpziende, verstandige vrouw raadde terstond den oorsprong van haar geluk, en vroeg glimlachend verder: Hebt gij William van daag gezien en gesproken b Ja, antwoordde Mary openhartig, en sloeg hare oogen open en vrij tot hare moeder op. Hij heeft mij zijn geheele afdwaling bekend en hoe bitter hem die berouwt. En hebt gij hem vergiffenis geschonken vroeg mevrouw Wintlebury, en thans verkreeg haar glimlach een eigenaardige uitdrukking, alsof zij zeggen wilde: Ziet gij, zoo zwak zijn wii vrouwenJ J Ja! ik heb hem vergeven, hernam de dochter, en op haar schoon, thans weer blij gelaat blonk duidelijk liet reinste genoegen over deze hare grootmoedigheid. Hij heeft zoo veel en zoo zwaar geleden, die arme William, en hij is zoo edel, mama; ik heb dat beden weer zoo recht onder vonden, want hoe warm trachtte hij zijn voor- maligen medeminnaar te verdedigen 1 Had die dit dan noodig? ondervroeg mevrouw Wintlebury verder, wie het niet weinig genoegen deed, van hare dochter al deze bekentenissen te hooren. Ja, voorwaar! verzekerde Mary, en om dit ^bewijzen verliaalde zij met eenig aarzelen, wat William haar had medegedeeld. De moeder luisterde opmerkzaam toe, eu toen Mary met haar verhaal ten einde was, riep zij zeer ontsteld uitO mijn voorgevoelens Op dit oogenblik trad de squire in de kamer, hij hoorde nog den ongewoon luiden en leven diger. uitroep van zijne vrouw, en vroeg ver wonderd: üwe voorgevoelens? Wat is er met uwe voorgevoelens, mijn lieve? Mevrouw Wintlebury sprong van haar stoel In de Duitsche pers begint 't geschrijf over de eischen der regeering ter bewaring van den kostbaren vrede opnieuw, hoewel de Bondsraad het militaire voorstel nog altijd niet onderhanden heeft genomen en hij het ook niet onderhanden nemen zal zoolang nog niet allerlei quaestien van vorm zijn ge regeld, zooals b. v. de samenstelling van verschillende commissies voor leger, zeewezen, vestingen, enz. De nieuwste en allernieuwste mededeelingen over de eischen der regeering dragen het duidelijk kenmerk te zijn saam- gesteld om de regeering aan het praten te krijgen. Het is de „Voss. Zeitung," die als telkenmale weerkeerende verhooging van het legerbudget noemt 66VS millioen en 80 d 90 millioen voor eenmaal, tevens het belang wekkende en met vroegere mededeelingen in lijnrechten strijd zijnde nieuwtje brengende, dat de regeering met de vaststelling van het legercontingent voor één jaar al heel erg in haar schik zou zijn een tijding, die bij bevestiging zou gelijkstaan met een groote concessie aan den Rijksdag en daarom zeer onwaarschijnlijk klinkt. De „Post" houdt be schouwingen over de mogejijkheid op een ontbinding van den Rijksdag in verband met een ongunstige beslissing in zake de eischen voor het leger en het blad richt naar aan leiding van die mogelijkheid een ernstig be toog tot het gouvernement, dat een nieuwen Rijksdag nog ongunstiger gestemd zou vinden vis-a vis de legereischen. Zoo zou dus deze verandering geenszins een verbetering blijken en daarom dringt de „Post" aan op matiging in de eischen, „vraagt wat ge dringend noo dig hebt aldus roept zij der regeering toe doch eisch niet alles, wat ge wel zoudt willen hebben Dat zijn - "hjk beharen^ waardige wenken, maar hei var Ie' „Post" al v'el bji; ken te zijn als dat een., roependen Tn de woestijn; het zal geen ingang vinden te be stemder plaatse 1 Enkele bladen zijn er in geslaagd behalve een droge en weinig belangwekkende op somming van keizer Wilhelm's faits et gestes «MrwramimTwnBBr—B—a— op, toen zij haar echtgenoot gewaar werd, en terwijl zij hem eenige schreden tegemoet ging, antwoordde zij in de grootste opgewondenheid mijn lieve man, wat heeft het weinig ge scheeld of wij hadden ons geliefd, dierbaar kind een monster in de armen geworpen De squire zette groote oogen op, en om hare woorden te verklaren, vervolgde zijne vrouw op leyendigen toonLord Waversford was een schurk, hij heeft de arme Elisabeth Canning laag behandeld, en alleen daarom heeft Charles Lyon hem ter verantwoording geroepen. .Alweer Elisabeth Canning! riep de squire, en zijn zooeyen nog verwonderd gelaat verkreeg een zeer misnoegde uitdrukking. Zal dan deze naam mij een wig als een lastige vlieg om de ooren gonzen? Elisabeth Canning! Wanneer zullen wij eindelijk van dit ellendig schepsel verlost zijn Ik wist wel, dat zij nog zwaar on heil over ons huis zou brengen I Neen Edward, zij heeft ons zegen gebracht en onheil afgeweerd; ook zij behoort tot degenen, tegen wie meer gezondigd is, dan dat zij zeiven gezondigd hebben, hernam zijne vrouw liefderijk. Maar hoe komt gij er zoo plotseling toe, don zoo schandelijk vermoorden graaf als een onheil voor ons voor te stellen vroeg de squire blijkbaar met het doel om ten minste het gesprek van de gehate Elisabeth Canning af te leiden. Mevrouw Wintlebury verhaalde nu met korte woorden, wat zij zoo even had vernomen, en haar echtgenoot luisterde aandachtig toe; hij was te beschaafd om haar een enkelen keer in de rede te vallen, ofschoon hem een aantal aanmer kingen en tegenbedenkingen op de lippen zweef den; hij zweeg zelfs nog, toen zijne echtgenoote verklaarde, dat zij den graaf nooit recht had vertrouwd, en dat zijn karakter haar altijd dub belzinnig en trouwloos was voorgekomen. De squire had een hoog denkbeeld van het kalme, heldere verstand van zijne vrouw; daarom waagde hij ook thans, nu zij eindelijk zweeg, geen verdere tegenspraak, maar staarde lang peinzend ▼oor zich. Moeder en dochter kenden den edelen voor- treffelijken man, en wisten dat het bij zulke gelegenheden het beste was hem stil aan zijn eigene gedachten over te laten, hij geraakte dan het spoedigste weer op streek; en zoo begon hij ook werkelijk na een lange pauzeWij willen op Oostenrijksch gebied (de gast eet en drinkt met zijn gastheer, gaat met hem jagen en toeren, bezoekt zoo tusschen de heerschers- beslommeringen door eens even gauw een museum enz.) een politieke beschouwing saam te stellen over 't geen deze visite beduidt en t geen zij niet beduidt, doch iets nieuws is er niet geleverd en kan er onmogelijk gele verd worden: dat de beide vorsten 't samen goed kunnen vinden wisten we al lang en om dat te bewijzen behoefde Wilhelm II geen drie vierde etmaal in een trein te gaan zitten, en dat de triple-alliantie 't nog wel een jaartje of wat kan houden, gelooven we ook wel zonder omhelzingen en gemeenschappelijke eetpartijen der betrokken vorsten. Zoo zou dus^ het bezoek gansch en al particulier zijn en 't eenige opval'ende zouden we moeten heeten de benoeming van graaf Taaffe, den Oostenrijkschen premier, tot ridder van den Zwarten Adelaar een onderscheiding, die niet om zichzelf belangrijk is (daarvoor is men er te goedgeefsch mee!) doch de belang stelling wekt doordien Taaffe bij 's keizers ïaatste bezoek niet werd geridderd en zijn Hongaarsche collega wel. Als nu graaf Szapary, de tegenwoordige premier van Hon garije, maar niet uit zijn humeur is: men weet hoe de onthouding van zoo'n lintje soms mannen van talent en geboorre kan maken tot pruilende kinderen! Woensdagavond bevatte het Staatsblad van Italië het decreet betreffende de ontbinding der kamer, de algemeene verkiezingen vast stellende op 6, de herstemmingen op 13 en de samenkomst van het nieuwe parlement op 23 November. Belangrijker dan dit decreet, welks inhoud reeds lang vooraf bekend was, is het rapport van de regeering aan den ko ning de ontbinding der kamer met redenen omkleedend en blijk gevend van den bewon derenswaardig optimisme ten aanzien van den financieelen zoowel als van den politieken toestand. Zooals we reeds vroeger meldden, za! het evenwicht in de begrooring worden hersteld zonder nieuwe belastingen of belas- tingverhooging en men zal dat niet doen door goocheltoertjes met getallen, een Bosco waardig, maar door tal van ingrijpende finan- cieele hervormingen. 't Is te hopen dat de loffelijke intenties tot daden worden. Zes millioen overschot voor 't dienstjaar 1892-93 en een kloppend budget voor 1893 91 't heeft wel iets van de sprookjes uit „Duizend en een Nacht!» De minister van oorlog heeft bepaald, dat in 't vervolg ieder commandant zich moet belasten met de zorg voor het onderricht van de manschappen, die niet lezen en schrij ven kunnen. Deze maatregel is een gevol» van een proef die een der oversten fn zijn regiment, op dit gebied reeds nam. BERGEN, 13 Oct. De kleine werkstakin gen bij de kolenwerkeu in de Borinage ver- toonen eene neiging om zich uit te breiden. Ook te Prachet werd het werk gestaakt. Het volk eischt loonsverhooging. Alles is rustig. die vuile geschiedenis maar niet verder uitplui zen, en liever diep begraven. Wie is er nog meer i die er van weet William heeft het alleen aan zijne zuster en aan mij verteld, en ik ben zeker, dat hij er met niemand over zal spreken, want hij wil niet eens gelooven dat Elisabeth de waarheid heeft gezegd, en dat de graaf schuldig is, antwoordde Mary terstond met vuur. Dat is mij aangenaam; ja, Willy heeft wel zoo iets van zijn vader, maar hij heeft toch in den grond, evenals deze, een edel karakter. Dat heeft hij! bevestigden moeder en dóchter als uit éenen mond, en met zooveel ijver, dat de spuire opmerkzaam begon te worden, en'er een glimlach over zijn kort tevoren no* zooerastia- en nadenkend gelaat gleed. Nu eerst «emerkte hij ook hoe Mary veranderd vas, uit SfllP rnnrlrnmpn h 1 nn 1.- oon imllrn PARIJS, 13 Oct. Kolonel Dodds heeft aan de regeering doen weten, dat hij niet anders dan op stelselmatige wijze avancee ren wil. Men verwacht dus binnen de eerste twee of drie dagen geene berichten van nieuwe gevechten. LENS, 13 October. Het mijnbestuur alhier heeft besloten tot het weder aanstellen van drie arbeiders, die veroordeeld waren gewor den wegens vechtpartijen met Belgen, doch van den president gratie hadden verkregen. Woensdag is bij Huelva, voor het klooster Ea Rabida, waar Columbus zoo lang ver toefd heeft, eeu gedenkteeken voor den groo- ten ontdekker opgericht. Een groote volks- "V 'ciauuciu v-aa, uit nat»- rran- sclie voorkomen blonk een volkomen, innig fceiujr Hij schijnt thans wel geheG tot bezinqn te zijn gekomen? zeide hij, zich tot zijne doche| wendende, wier gelaat bij deze vraag zich hoogs, kleurde, en die in hare verlegenheid niet in staa. was terstond te antwoorden. Hare moeder kwam haar te hulp en hernam: Ja, Edward, gij hebt gelijkhij is tot bezinning gekomen, en ik ben er zeer blijde mee, want ik ben overtuigd, dat wij het geluk van ons kind in goede en trouwe handen overgeven. Ho, ho, niet *00 haastig! lachte de squire maar zijn breed, rond gelaat zag er niet uit alsof hij deze verrassende tijding met grooten tegenzin ontving. Zie eens hoe snel onze Mary zich weet te troosten, dat zou ik van haar het allerminst hebben verwacht. En toen nu zijne vrouw hare dochter in bescherming wilde nemen, voegde hij er opgeruimd bij Wees onbezorgd, ik zal geen tiran zijnmaar wij zullen ons voor overijling in. acht nemen. Het zou voor Mary weinig eervcu zijn indien de wereld vernamdat zij in één oogwenk naar een anderen minnaar had omgezien Mevrouw Wintlebury wilde haar echtgenoot in de rede vallen, maar deze ging, zonder zich te laten storen voort: Ik weet al wat gij zeee-en wilt, dat tusschen Mary en Willy van jou» af eene liefde bestond, die zich eindelijk thans heeft geopenbaard, maar dat kunnen wij niet aan alle menschen vertellen; en Willy heeft zich ook al te zonderling aangesteld, hij moet eer* een langer proeftijd doorstaan, opdat wij zeker ijjn datzyn hart hem niet weer een dwaze streek zal spelen. Jrac"kte den geliefde te verdedigen en zeide: Het was zijn hart niet, het was slechts zijne verbeelding. Dat doet er niet toe, hernam haar vader, en met eenige verheffing van stem, als een bewijs dat hetgeen hij nu zou zeggen zijn rijp overlegd, onherroepelijk besluit was, en geen verdere te genspraak duldde, voegde hij er bij: Hij moet drie jaren van u verwijderd blijven en gaan rei zen, en indien hij u na dien tijd nog niet is ver geten, dan zal ik gaarne mijne toestemming tot uwe verbintenis geven. Mijn beste man, dat is verstandig en bedacht zaam gesproken,, gij vindt altijd den juisten weg, zeide mevrouw Wintlebury; en dit was in haar mond geen ijdele vleitaal; zij was overtuigd, dat haar echtgenoot door zijn helder, gezond verstand velen overtrof, en deze oprechte bewondering, die de beide echtgenooten voor elkander koesterden, was de bron en het plechtanker geweest van hun bestendig huwelijksgeluk. £e squire nam deze vereerende lofspraak met .zelfvoldoening, doch zonder ijdelheid, aan, en antwoordde met een yriendelijken handdruk: „at ik ben, dat ben ik door u geworden, want Ppn■hoogste en de grootste schat van een man is eene verstandige vmnw. «ro^eMUleeI a.e..uit9Praak ran den squire, en irat Mary nauwelijks had durven hopen, William reep dit denkbeeld met ware geestdrift aan. Ik te nroefkin'd dat.mijne liefJe voor udezwaar- e rpinp an doorst,aan- en dat tijd noch afstand ët dienst ran6 3 kunnenJ nitdooven, die thans n Jn 8emoed vervullen. De jonge neliefdj*» m6*1 ve.raJderd sedert hij wist, dat erleven en HuT Jeu# aem zijne afdwaling bad prgeven, en dat zij hem de onveranderlijke liefde tm kSgen die reeda z0° lang voor pm koesterde.jt^Alle overdrijving, alle dweeperii c hem rusteloos had rondgejaagd, was verSwe- ■en hij toondl duidelijk dat hij thans het leven net gezonde zinnen beschouwde, en zelfs ziin toekomstige zwager zeide: - Hij is genezen. Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1892 | | pagina 1