Nummer 83. Zondag 16 October 1892. 15e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen,
UITGEVER:
ANTOON TIÉLEN,
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
Eene geschiedenis ml de Engekche rechtspleging.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
Bpanjé.
i i i - -
De Echo van het Zuiden,
al wü ksche en Langstraatsche Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden f 1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Waalwijk.
Advertentiën 1—7 regels 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitse!
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Nauwelijks zijn de parlementen vergaderd,
of hebben zich de eerste verschijnselen van
de hervatting der werkzaamheden kond ge
daan, of 't gewone spelletje neemt weder
een aanvangde begrootingen van oorlog en
marine worden gewikt en gewogen, te zwaar
bevonden en allen bestrijdingen, op oude
zoowel als nieuwe thema's ten spijt, ten slotte
aangenomen zooals haar geestelijke vaders
dat verlangden. Dat is regel, hoewel er wel
eens kleine uitzonderingen zijn ook, waarbij
dan allicht de betrokken ministers ten val
komen, welke gevallenen hun ongeluk onver
mijdelijk wijten aan het gebrek aan vader
landsliefde van de volksvertegenwoordigers,
terwijl zij 't toch eigenlijk moesten toeschrijven
aan den treurigen geest van onzen tijd: den
grootheidswaanzin van kleine en groote sta
ten en den naijver op de door anderen aan
Mars in den vorm van ettelijke millioentjes
gebrachte huldigingen.
't Zou getuigen van weinig vertrouwdheid
met de tijdsomstandigheden, als men er den
Franschen titularis van oorlog een verwijt
van zou willen maken, zijn eischen voor 't
aan zijn zorgen toevertrouwde departement
hoog te hebben gesteld, de man is ditmaal
zelfs wonderbaarlijk zuinig geweest, zoo zui
nig dat zijn collega van marine bij voorbaat
reeds beslag heeft gelegd op 't geen „oorlog"
minder meent noodig te hebben voor 't vol
gende dienstjaar. Nu zou matiging ook in
Frankrijk toch eigenlijk geen kwaad kunnen,
want vijftien milliard driehonderd acht en
zestig millioen francs sinds 1870 aan gewone
en buitengewone uitgaven van oorlog (de be
rekening is van den afgevaardigde Cochery)
dat is, zou men zeggen, nogal aardig, zelfs
voor een staat,
hangen. En toch zullen er
zijn, die een ruim 20jarigen vrede voor dat
sommetje niet te duur gekocht achten de
nederlaag van 1870-71 kostte immers wel 5
milliard
Q>
69
XXX.
In plaats van te antwoorden snelde zij op haar
toe, en verborg haar vroolijk blozend gelaat aan
de borst van hare moeder.
De scherpziende, verstandige vrouw raadde
terstond den oorsprong van haar geluk, en vroeg
glimlachend verder: Hebt gij William van daag
gezien en gesproken b
Ja, antwoordde Mary openhartig, en sloeg
hare oogen open en vrij tot hare moeder op. Hij
heeft mij zijn geheele afdwaling bekend en hoe
bitter hem die berouwt.
En hebt gij hem vergiffenis geschonken
vroeg mevrouw Wintlebury, en thans verkreeg
haar glimlach een eigenaardige uitdrukking, alsof
zij zeggen wilde: Ziet gij, zoo zwak zijn wii
vrouwenJ J
Ja! ik heb hem vergeven, hernam de dochter,
en op haar schoon, thans weer blij gelaat blonk
duidelijk liet reinste genoegen over deze hare
grootmoedigheid. Hij heeft zoo veel en zoo zwaar
geleden, die arme William, en hij is zoo edel,
mama; ik heb dat beden weer zoo recht onder
vonden, want hoe warm trachtte hij zijn voor-
maligen medeminnaar te verdedigen 1
Had die dit dan noodig? ondervroeg mevrouw
Wintlebury verder, wie het niet weinig genoegen
deed, van hare dochter al deze bekentenissen te
hooren.
Ja, voorwaar! verzekerde Mary, en om dit
^bewijzen verliaalde zij met eenig aarzelen, wat
William haar had medegedeeld.
De moeder luisterde opmerkzaam toe, eu toen
Mary met haar verhaal ten einde was, riep zij
zeer ontsteld uitO mijn voorgevoelens
Op dit oogenblik trad de squire in de kamer,
hij hoorde nog den ongewoon luiden en leven
diger. uitroep van zijne vrouw, en vroeg ver
wonderd: üwe voorgevoelens? Wat is er met
uwe voorgevoelens, mijn lieve?
Mevrouw Wintlebury sprong van haar stoel
In de Duitsche pers begint 't geschrijf
over de eischen der regeering ter bewaring
van den kostbaren vrede opnieuw, hoewel
de Bondsraad het militaire voorstel nog altijd
niet onderhanden heeft genomen en hij het
ook niet onderhanden nemen zal zoolang
nog niet allerlei quaestien van vorm zijn ge
regeld, zooals b. v. de samenstelling van
verschillende commissies voor leger, zeewezen,
vestingen, enz. De nieuwste en allernieuwste
mededeelingen over de eischen der regeering
dragen het duidelijk kenmerk te zijn saam-
gesteld om de regeering aan het praten te
krijgen. Het is de „Voss. Zeitung," die als
telkenmale weerkeerende verhooging van het
legerbudget noemt 66VS millioen en 80 d 90
millioen voor eenmaal, tevens het belang
wekkende en met vroegere mededeelingen
in lijnrechten strijd zijnde nieuwtje brengende,
dat de regeering met de vaststelling van het
legercontingent voor één jaar al heel erg in
haar schik zou zijn een tijding, die bij
bevestiging zou gelijkstaan met een groote
concessie aan den Rijksdag en daarom zeer
onwaarschijnlijk klinkt. De „Post" houdt be
schouwingen over de mogejijkheid op een
ontbinding van den Rijksdag in verband met
een ongunstige beslissing in zake de eischen
voor het leger en het blad richt naar aan
leiding van die mogelijkheid een ernstig be
toog tot het gouvernement, dat een nieuwen
Rijksdag nog ongunstiger gestemd zou vinden
vis-a vis de legereischen. Zoo zou dus deze
verandering geenszins een verbetering blijken
en daarom dringt de „Post" aan op matiging
in de eischen, „vraagt wat ge dringend noo
dig hebt aldus roept zij der regeering
toe doch eisch niet alles, wat ge wel
zoudt willen hebben
Dat zijn - "hjk beharen^ waardige wenken,
maar hei var Ie' „Post" al v'el bji;
ken te zijn als dat een., roependen Tn de
woestijn; het zal geen ingang vinden te be
stemder plaatse 1
Enkele bladen zijn er in geslaagd behalve
een droge en weinig belangwekkende op
somming van keizer Wilhelm's faits et gestes
«MrwramimTwnBBr—B—a—
op, toen zij haar echtgenoot gewaar werd, en
terwijl zij hem eenige schreden tegemoet ging,
antwoordde zij in de grootste opgewondenheid
mijn lieve man, wat heeft het weinig ge
scheeld of wij hadden ons geliefd, dierbaar kind
een monster in de armen geworpen
De squire zette groote oogen op, en om hare
woorden te verklaren, vervolgde zijne vrouw op
leyendigen toonLord Waversford was een
schurk, hij heeft de arme Elisabeth Canning laag
behandeld, en alleen daarom heeft Charles Lyon
hem ter verantwoording geroepen.
.Alweer Elisabeth Canning! riep de squire,
en zijn zooeyen nog verwonderd gelaat verkreeg
een zeer misnoegde uitdrukking. Zal dan deze
naam mij een wig als een lastige vlieg om de
ooren gonzen? Elisabeth Canning! Wanneer
zullen wij eindelijk van dit ellendig schepsel
verlost zijn Ik wist wel, dat zij nog zwaar on
heil over ons huis zou brengen I
Neen Edward, zij heeft ons zegen gebracht
en onheil afgeweerd; ook zij behoort tot degenen,
tegen wie meer gezondigd is, dan dat zij zeiven
gezondigd hebben, hernam zijne vrouw liefderijk.
Maar hoe komt gij er zoo plotseling toe,
don zoo schandelijk vermoorden graaf als een
onheil voor ons voor te stellen vroeg de squire
blijkbaar met het doel om ten minste het gesprek
van de gehate Elisabeth Canning af te leiden.
Mevrouw Wintlebury verhaalde nu met korte
woorden, wat zij zoo even had vernomen, en
haar echtgenoot luisterde aandachtig toe; hij was
te beschaafd om haar een enkelen keer in de
rede te vallen, ofschoon hem een aantal aanmer
kingen en tegenbedenkingen op de lippen zweef
den; hij zweeg zelfs nog, toen zijne echtgenoote
verklaarde, dat zij den graaf nooit recht had
vertrouwd, en dat zijn karakter haar altijd dub
belzinnig en trouwloos was voorgekomen. De
squire had een hoog denkbeeld van het kalme,
heldere verstand van zijne vrouw; daarom waagde
hij ook thans, nu zij eindelijk zweeg, geen
verdere tegenspraak, maar staarde lang peinzend
▼oor zich.
Moeder en dochter kenden den edelen voor-
treffelijken man, en wisten dat het bij zulke
gelegenheden het beste was hem stil aan zijn
eigene gedachten over te laten, hij geraakte dan
het spoedigste weer op streek; en zoo begon hij
ook werkelijk na een lange pauzeWij willen
op Oostenrijksch gebied (de gast eet en drinkt
met zijn gastheer, gaat met hem jagen en
toeren, bezoekt zoo tusschen de heerschers-
beslommeringen door eens even gauw een
museum enz.) een politieke beschouwing saam
te stellen over 't geen deze visite beduidt en
t geen zij niet beduidt, doch iets nieuws is
er niet geleverd en kan er onmogelijk gele
verd worden: dat de beide vorsten 't samen
goed kunnen vinden wisten we al lang en
om dat te bewijzen behoefde Wilhelm II geen
drie vierde etmaal in een trein te gaan zitten,
en dat de triple-alliantie 't nog wel een jaartje
of wat kan houden, gelooven we ook wel
zonder omhelzingen en gemeenschappelijke
eetpartijen der betrokken vorsten. Zoo zou
dus^ het bezoek gansch en al particulier zijn
en 't eenige opval'ende zouden we moeten
heeten de benoeming van graaf Taaffe, den
Oostenrijkschen premier, tot ridder van den
Zwarten Adelaar een onderscheiding, die
niet om zichzelf belangrijk is (daarvoor is
men er te goedgeefsch mee!) doch de belang
stelling wekt doordien Taaffe bij 's keizers
ïaatste bezoek niet werd geridderd en zijn
Hongaarsche collega wel. Als nu graaf
Szapary, de tegenwoordige premier van Hon
garije, maar niet uit zijn humeur is: men
weet hoe de onthouding van zoo'n lintje soms
mannen van talent en geboorre kan maken
tot pruilende kinderen!
Woensdagavond bevatte het Staatsblad van
Italië het decreet betreffende de ontbinding
der kamer, de algemeene verkiezingen vast
stellende op 6, de herstemmingen op 13 en
de samenkomst van het nieuwe parlement op
23 November. Belangrijker dan dit decreet,
welks inhoud reeds lang vooraf bekend was,
is het rapport van de regeering aan den ko
ning de ontbinding der kamer met redenen
omkleedend en blijk gevend van den bewon
derenswaardig optimisme ten aanzien van den
financieelen zoowel als van den politieken
toestand. Zooals we reeds vroeger meldden,
za! het evenwicht in de begrooring worden
hersteld zonder nieuwe belastingen of belas-
tingverhooging en men zal dat niet doen
door goocheltoertjes met getallen, een Bosco
waardig, maar door tal van ingrijpende finan-
cieele hervormingen.
't Is te hopen dat de loffelijke intenties
tot daden worden. Zes millioen overschot
voor 't dienstjaar 1892-93 en een kloppend
budget voor 1893 91 't heeft wel iets van
de sprookjes uit „Duizend en een Nacht!»
De minister van oorlog heeft bepaald, dat
in 't vervolg ieder commandant zich moet
belasten met de zorg voor het onderricht
van de manschappen, die niet lezen en schrij
ven kunnen. Deze maatregel is een gevol»
van een proef die een der oversten fn zijn
regiment, op dit gebied reeds nam.
BERGEN, 13 Oct. De kleine werkstakin
gen bij de kolenwerkeu in de Borinage ver-
toonen eene neiging om zich uit te breiden.
Ook te Prachet werd het werk gestaakt. Het
volk eischt loonsverhooging. Alles is rustig.
die vuile geschiedenis maar niet verder uitplui
zen, en liever diep begraven. Wie is er nog meer i
die er van weet
William heeft het alleen aan zijne zuster
en aan mij verteld, en ik ben zeker, dat hij er
met niemand over zal spreken, want hij wil niet
eens gelooven dat Elisabeth de waarheid heeft
gezegd, en dat de graaf schuldig is, antwoordde
Mary terstond met vuur.
Dat is mij aangenaam; ja, Willy heeft wel
zoo iets van zijn vader, maar hij heeft toch in
den grond, evenals deze, een edel karakter.
Dat heeft hij! bevestigden moeder en dóchter
als uit éenen mond, en met zooveel ijver, dat de
spuire opmerkzaam begon te worden, en'er een
glimlach over zijn kort tevoren no* zooerastia-
en nadenkend gelaat gleed. Nu eerst «emerkte
hij ook hoe Mary veranderd vas, uit
SfllP rnnrlrnmpn h 1 nn 1.- oon imllrn
PARIJS, 13 Oct. Kolonel Dodds heeft
aan de regeering doen weten, dat hij niet
anders dan op stelselmatige wijze avancee
ren wil. Men verwacht dus binnen de eerste
twee of drie dagen geene berichten van
nieuwe gevechten.
LENS, 13 October. Het mijnbestuur alhier
heeft besloten tot het weder aanstellen van
drie arbeiders, die veroordeeld waren gewor
den wegens vechtpartijen met Belgen, doch
van den president gratie hadden verkregen.
Woensdag is bij Huelva, voor het klooster
Ea Rabida, waar Columbus zoo lang ver
toefd heeft, eeu gedenkteeken voor den groo-
ten ontdekker opgericht. Een groote volks-
"V 'ciauuciu v-aa, uit nat»- rran-
sclie voorkomen blonk een volkomen, innig fceiujr
Hij schijnt thans wel geheG tot bezinqn
te zijn gekomen? zeide hij, zich tot zijne doche|
wendende, wier gelaat bij deze vraag zich hoogs,
kleurde, en die in hare verlegenheid niet in staa.
was terstond te antwoorden. Hare moeder kwam
haar te hulp en hernam: Ja, Edward, gij hebt
gelijkhij is tot bezinning gekomen, en ik ben
er zeer blijde mee, want ik ben overtuigd, dat
wij het geluk van ons kind in goede en trouwe
handen overgeven.
Ho, ho, niet *00 haastig! lachte de squire
maar zijn breed, rond gelaat zag er niet uit alsof
hij deze verrassende tijding met grooten tegenzin
ontving. Zie eens hoe snel onze Mary zich weet
te troosten, dat zou ik van haar het allerminst
hebben verwacht. En toen nu zijne vrouw hare
dochter in bescherming wilde nemen, voegde hij
er opgeruimd bij Wees onbezorgd, ik zal geen
tiran zijnmaar wij zullen ons voor overijling
in. acht nemen. Het zou voor Mary weinig eervcu
zijn indien de wereld vernamdat zij in één
oogwenk naar een anderen minnaar had omgezien
Mevrouw Wintlebury wilde haar echtgenoot in
de rede vallen, maar deze ging, zonder zich te
laten storen voort: Ik weet al wat gij zeee-en
wilt, dat tusschen Mary en Willy van jou» af
eene liefde bestond, die zich eindelijk thans heeft
geopenbaard, maar dat kunnen wij niet aan alle
menschen vertellen; en Willy heeft zich ook al te
zonderling aangesteld, hij moet eer* een langer
proeftijd doorstaan, opdat wij zeker ijjn datzyn
hart hem niet weer een dwaze streek zal spelen.
Jrac"kte den geliefde te verdedigen en
zeide: Het was zijn hart niet, het was slechts
zijne verbeelding.
Dat doet er niet toe, hernam haar vader, en
met eenige verheffing van stem, als een bewijs
dat hetgeen hij nu zou zeggen zijn rijp overlegd,
onherroepelijk besluit was, en geen verdere te
genspraak duldde, voegde hij er bij: Hij moet
drie jaren van u verwijderd blijven en gaan rei
zen, en indien hij u na dien tijd nog niet is ver
geten, dan zal ik gaarne mijne toestemming tot
uwe verbintenis geven.
Mijn beste man, dat is verstandig en bedacht
zaam gesproken,, gij vindt altijd den juisten weg,
zeide mevrouw Wintlebury; en dit was in haar
mond geen ijdele vleitaal; zij was overtuigd, dat
haar echtgenoot door zijn helder, gezond verstand
velen overtrof, en deze oprechte bewondering, die
de beide echtgenooten voor elkander koesterden,
was de bron en het plechtanker geweest van hun
bestendig huwelijksgeluk.
£e squire nam deze vereerende lofspraak met
.zelfvoldoening, doch zonder ijdelheid, aan, en
antwoordde met een yriendelijken handdruk:
„at ik ben, dat ben ik door u geworden, want
Ppn■hoogste en de grootste schat van een man is
eene verstandige vmnw.
«ro^eMUleeI a.e..uit9Praak ran den squire, en
irat Mary nauwelijks had durven hopen, William
reep dit denkbeeld met ware geestdrift aan. Ik
te nroefkin'd dat.mijne liefJe voor udezwaar-
e rpinp an doorst,aan- en dat tijd noch afstand
ët dienst ran6 3 kunnenJ nitdooven, die thans
n Jn 8emoed vervullen. De jonge
neliefdj*» m6*1 ve.raJderd sedert hij wist, dat
erleven en HuT Jeu# aem zijne afdwaling bad
prgeven, en dat zij hem de onveranderlijke liefde
tm kSgen die reeda z0° lang voor
pm koesterde.jt^Alle overdrijving, alle dweeperii
c hem rusteloos had rondgejaagd, was verSwe-
■en hij toondl duidelijk dat hij thans het leven
net gezonde zinnen beschouwde, en zelfs ziin
toekomstige zwager zeide: - Hij is genezen.
Wordt vervolgd.