Nummer 97, Zondag 4 December 1892. 15e Jaargang. Glüek auf Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ANTOON TXELEN, Staatkundig overzicht. FËUILLETÖN. BUITENLAND. Belgie. Frankrijk. De Echo van het Zuiden, Wulwjjlxrfcf en LangsMsche Courant, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden/1,00. Franco per post door het geheele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden tan den Uitgever. UITGEVER: Waalwijk. Advertentiën 17 regels 0,60 daarboven 8 cent per regel groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb- land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Dagen- en wekenlang in den afgeloopen zomer, heeft de cholera-bacil gansch Europa in spanning gehouden door de verschrikkelijke verwoestingen, in sommige gedeelten van ons werelddeel aangericht, en nu is 't de bacil der ministerieele crisissen, die allerwege ver warring brengt in de staatslichamen, t Ern stigste karakter draagt de crisis in de Groote Republiek, doch ook de politieke toestand te Weenen heeft een zoodanig verloop geno men, dat de" mogelijkheid wordt besproken op aftreding van Taaffe, den premier, en van parlementsontbinding; in Spanje is t met de crisis als van een leien dakje gegaan; Woens dagavond was 't kabinetsraad en de hoofd- quaestie was of Romero Robledo ondanks den hem door den premier Canovas ver leenden steun inzake den gemeenteraad van Madrid, zou heengaan dan wel de titularis van binnenlandsche zaken; 't was de laatste, Villaverde, die ging en dat zou voor 't con servatieve kabinet wel eens 't begin van 't einde kunnen ziju; uit Rome komt het be richt, dat de senaat, in strijd met de tradi- tiên de bekrachtiging heeft geweigerd van een benoeming tot senator, dat de senaat zeer verwonderd is over de geheimzinnigheid, door de regeering in acht genomen ten aan zien van de met Oostenrijk getroffen over eenkomst in zake den wijninvoer en dat 't tusschen den premier en den titularis van justitie misloopt, zoodat zelfs de mogelijkheid op een ministerieele crisis niet wordt uitge sloten geheeten; in Bulgarije heeft de minis ter van financien wegens een conflict met de Sobranje, het veld geruimd en te Berlijn zijn er die, in verband niet een door den keizer aan den oud-minister Von Puttkamer ver leend gehoor, de kansen op een regeerings- crisis bespreken, als 't met de militaire wet mocht misloopen. Dat is waarlijk nog erger dan een epide mie, 't is een ziekte, die zich met reuzen- VAN E. WERNER. Vertaling van Heemina. (Overgedrukt met toestemming van den uitgever P. Gouda Quint, te Arnhem) 10 ooo— Na een oogenblik zwijgens, nam Arthur het gesprek weer op. //Gij weet, dat ik nooit tot een huwelijk geneigd ben geweest, dat ik slechts aan uw herhaald verzoek gehoor heb gegeven. Euge nie Windeg was mij even onverschillig als iedere andere; ik kende haar niet eens, maar zij zou niet de eerste zijn geweest, die vrijwillig een adellijken naam aan rijkdom ten offer had gebracht, en hieraan schreef ik dan ook haar en haars vaders toestemming toe. Het heeft u niet behaagd, mij in te lichten omtrent datgene, wat mijn aanzoek voorafging en daarop volgde; eerst van Eugenie zelve moest ik vernemen, welke koopmanschap gij met ons beiden hadt gedreven. Wij zullen die zaak thans laten rusten; zij is onherroepelijk; maar het zal u dan ook niet bevreemden, dat ik het vermijd, mij aan hernieuwde vernederingen bloot te stellen. Ik heb geen zin ten tweeden male voor mijne vrouw te staan zooals op dien avond, toen zij aan hare diepe verachting tegen mij en mijn vader lucht gaf, en ik zwijgen moest. Berkow had tot hiertoe met half afgewend ge laat toegeluisterd, doch keerde zich bij de laatste woorden plotseling om en wierp zijn zoon een verbaasden blik toe. Ik had nooit gedacht, dat iets ter wereld je drift nog zóó kon gaande maken, zeide hij ngzaam. Mijn drift? Hierin vergist gii u. Zoover is het nog niet gekomen, dat wij driftig worden. Het gelieft mevrouw mijne gemalin zich zoo hoog op het voetstuk harer verheven deugden en aristocratische gezindheden te plaatsen, dat ik, onwaardige, die in beide opzichten zoover beneden haar sta, haar liever op een afstand verkies te bewonderen. Ik raad u in gemoede aan, evenzoo te handelen, als het hooge voorrecht u ten minste sprongen voortplant van 't eene deel van Europa naar 't andere, hier een heel kabinet ten grave sleepend, daar een of meer leden van een regeering heenrukkend en gindsch ministers bedreigend, die in den blos der gezondheid en gerugsteund door een gewel dige meerderheid, hun zaakjes waarnemen! Brisson, de omverwerper van de formatie Loubet en dus aangewezen om een nieuwe combinatie saam te stellen, schijnt weinig lust te gevoelen zelf in den put te vallen, dien hij voor een ander gegraven heeft en daarom gaat hij al tastende voort op den weg, die hem wellicht tot roem en onder scheiding kan leiden, doch zooveel gemak kelijker schade en schande brengt. Den gan- schen dag is de voor het presidentschap aan gewezene met zijn polsingen voort gegaan zonder zich uittelaten omtrent zijne plannen wellicht omdat hij zelf niets met zeker heid weet en den loop der zaken maar 't liefst wil overlaten aan de beschikkingen van 't noodlot, 't Een hangt af van het ander Bourgeois (de titularis van onderwijs in het kabinet-Loubet) wil wel deeluitmaken van een ministerie onder Brisson, maar alleen als Casimir Périer, de president der begrootings- commissie, een portefeuille voor zijn reke ning neemt. Onderwijl schijnt het baantje van premier Brisson hoe langs zoo minder te gaan toe lachen, afgezien nog van de Panama-aange legenheid, die zoo geleidelijk weg van zwar ten stip aan politieken horizont, is veranderd in een donkere wolk vol electriciteit. De be grooting lijkt Brisson een schrikbeeld: 't is reeds December en nog altijd is de eigenlijke discussie over het budget niet aangevangen EnfinBrisson moet boeten voor zijn eigen zonden Onderwijl zet de enquête-commissie in zake Panama haar onderzoek op den tast voort zonder veel kans op welslagen, daar de rech terlijke autoriteiten protesteeren tegen de openbaarmaking voor de commissie van de acten in het proces tegen de administrateurs is beschoren, nu en dan het geluk harer tegen woordigheid te genieten. Dit zeggende, wierp hij zich met minachtende onverschilligheid weer achterover op de 9ofa, maar in den spot, die in zijne woorden doorschemerde, mengde zich toch iets van de prikkelbaarheid, die zijn vader bij hem had meenen te bespeuren. Berkow schudde het hoofd; de rol, die hij echter tegenover zijn zoon in deze kritieke zaak speelde, was van dien aard, dat hij zoo schielijk mogelijk van dit onderwerp wenschte af te stappen. „Wij spreken hierover nog wel eens nader," zeide hij, haastig op zijn horloge ziende, ,,'t Is al laat. Over twee uren komen de gasten, en ik word nog in de noordermijnen verwacht. Rijdt ge dus niet mede?" //Neenwas het antwoord, en Arthur nam zijn trage houding van straks weer aan. Berkow stelde ditmaal geen pogingen in het werk, om zijn vaderlijk gezag te doen gelden; misschien was de weigering hem na het gehouden gesprek niet onaangenaam. Hij ging heen en liet den jongen man bij de thans opnieuw heerschende stilte weer in zijn vroegeren toestand van volsla gen gevoelloosheid en lusteloosheid achter. En terwijl daar buiten de eerste heldere lente dag het aardrijk verkwikte, terwijl de bosschen geurden en de bergen zich in zonneschijn baadden, lag Arthur Berkow in dat half duistere vertrek met de laag neerhangende gordijneu en gesloten portières, alsof ook hij niet was geschapen om van de frissche berglucht en de koesterende zon nestralen te genieten. De lucht was hem te scherp en de zon te schitterend; haar licht deed zijne oogen pijnlijk aan; hij voelde zich onbeschrijfelijk zenuwachtig en afgemat. De jonge erfgenaam, die over alles kon beschikken, wat de wereld en het leven den sterveling vermogen te bieden, vond opnieuw, wat hij reeds zoo dikwijls had gevonden, dat die wereld toch eigenlijk ontzettend hol en ledig was en dat het voorwaar niet de moeite waard mocht heeten, dat leven ontvangen te hebben. Het schitterend, met de onbekrompenste weelde ingericht feestmaal was afgeloopen. Behalve een aanzienlijk aantal gasten, had het Berkow een bijzonderen triomf bezorgd. De adellijke families uit de nabuurschap haaden. zich altijd zeer op een afstand gehouden en zich nog nooit gewaar- digd, den drempel van den parvenu te over schrijden, wiens dubbelzinnig verleden hem steeds van de Panama-Maatschappij (zelfs liep het gerucht dat Quesney de Beaurepaire, de pro cureur-generaal, zich bij Brisson, als president der commissie, heftig zou hebben beklaagd over de inmenging op rechterlijk terrein) en de als getuigen opgeroepenen weigeren een voudig voor de commissie te verschijnen als 't hun beter dunkt weg te blijven, zonder dat de commissie daartegen iets kan uitrichten. Woensdag leverde de commissie weinig in teressants: de expert Rossignol zeidedat Reinach tien millioen van de Panama-Maat schappij heeft ontvangen en zou Donderdag Charles De Lesseps voor komen terwijl de formeele weigering van de hoogste rechterlijke autoriteiten om der commissie inzage te geven van de door haar verlangde documenten het onderzoek zeer bemoeilijkt. De gedeeltelijke kabinetscrisis in Spanje heeft tot oorzaak het conflict, ontstaan tus schen den titularis van koloniën Romero Ro bledo en den minister van binnenlandsche zaken. Eerstgenoemde heeft den ex-burge- meester van Madrid en den gemeenteraad in bescherming genomen door een gerechtelijk onderzoek tegen te houden en in deze vond Robledo steun bij den premier en den titu laris van openbare werken, terwijl Villaverde in zijn verzet daartegen niet alleen staat maar achter zich heef', de gansche conserva tieve groep van Silvela voor Canovas een ernstig feit. Het besluit van de Jong-Czechen om tegen de geheime fondsen van den minister van buitenlandsche zaken te stemmen, brengt het Oostenrijksche kabinet in groot gevaar en 't is met het oog daarop, dat Taaffe reeds bij voorbaat het gerucht verspreidt, dat hij de stemming over die fondsen niet zal beschou wen als een votum van vertrouwen een wijs besluitdaar reeds nu de verwerping wordt voorspeld met 165 tegen 147 stemmen! van de hoogste kringen had buitengesloten. De uitnoodigingen evenwel, door Eugenie Berkow, geboren barones van Windeg onderteekend, waren allen aangenomen. Zij was en bleef toch altijd de afstammeling van een der oudste adellijke .geslachten; men kon noch wilde haar door een weigering grieven en dit te minder, daar het niet onbekend was gebleven, wat haar tot deze verbintenis had doen besluiten. Indien men echter de jonge vrouw met achting en eerbied bejegende, kon men jegens haar schoonvader, in wiens huis het feest werd gegeven, onmogelijk anders dan beleefd zijn; en dit was dan ook het geval. Berkow straalde van geluk, daar hij maar al te wel begreep, dat dit slechts het voorspel was van hetgeen zich dezen winter in de residentie moest herhalen. Men zou de barones Windeg zeker niet uit haar eigen kring verstooten, omdat zij zich uit kinderlijke liefde voor haar vader had opge offerd; de adel zou niet laag op haar neerzien, ondanks der burgerlijken naam, die zij thans droeg. Wat echter dien naam zelf betrof, zoo hoopte hij, dat het doel, waarnaar hij reeds zoolang en met zooveel inspanning streefde, thans eindelijk ook der vervulling nabij zou zijn. ledien de eerzuchtige millionair ter eener zijde zijne schoondochter dus opnieuw dankbaar was, hoewel zij bij deze gelegenheid meer dan ooit het voorkomen eener vorstin had aangenomen en volkomen ongenaakbaar voor hem en zijn beken den was geweest, zoo had van den anderen kant het gedrag van zijn zoon hem niet minder ver baasd en geërgerd. Anders uitsluitend in adellijke kringen verkeerend, scheen Arthur thans op eens genoeg hiervan te hebben. Hij had zijne aanzien lijke gasten zóó koel beleefd ontvangen, was zelfs tegen de officieren van het garnizoen, met wie hij anders, als hij zich hier buiten ophield, vriend schappelijk omging, zóó in het oog vallend stijf geweest, dat hij zelfs meer dan eens op het punt had gestaan, in zijne plichten als gastheer te kort te schieten. Deze nieuwe luim was Berkow een raadsel; wat bezielde zijn zoon op eens? Wilde hij soms zijne vrouw krenken, door hare gasten als met opzet te veronachzamen De heeren uit de stad, die van hunne dames vergezeld waren, hadden reeds afscheid genomen, daar een rit van verscheidene uren over den dooi de langdurige regens doorweekten grond in de duisternis hen minder wenschelijk voorkwam, en zoo kreeg ook de vrouw des huizes vrijheid om zich te verwijderen, een vrijheid, waarvan zij Uit Luik wordt van Donderdag gemeld: Den ganschen dag zijn de werkstakers der steenkolenmijn van Horloz te Tilleur in de herbergen bij elkaar gekomen; tegen het vallen van den avond bevonden zij zich daar in staat van groote opgewondenheid. Te vijf uren besloot het gemeentebestuur iedere samen scholing van meer dan 5 personen te ver bieden. Toen de veldwachter deze procla matie aanplakte, kreeg hij eenen steen tegen het hoofd, zoodat hij ineenzakte. De com missaris van politie deed zijue sjerp om en beval den werkstakers heen te gaan, hetgeen door hen beantwoord werd met revolverschoten op de politie en de gendarmes. De .gendarmes gingen daarna over tot de wettelijke somma ties en gaven vuur. Een mijnwerker viel dood ter aarde; eene vrouw kreeg een kogel in den rug, en twee jeugdige mijnwerkers werden gekwetst. De overigen sloegen daarop ijlings op de vlucht. Men gelooft dat de rust niet opnieuw verstoord zal worden. Wel daaren tegen vreest men dat de werkstaking algemeen zal worden in het geheele bekken van Luik. Eene depêche uit Porto Novo van generaal Dodds van Woensdag zegt: Ik ben met de kolonne in deze stad gekomen. Ik heb troepen te Abomey in eene sterke positie achterge laten. De inwoners van Whyddah zijn bereid zich aan ons gezag te onderwerpen. De kelonel gaat naar Whyddah en vervolgens naar Allada en Abomey door het binnenland. Dank aan het gouvernement voor de beloo ningen. Volgens de Figaro zouden de rechtsge leerden van meening zijn, dat tengevolge van de onthullingen van den rechter Prinet in de commissie, de dagvaarding der vijf Panama aangeklaagden haar kracht heeft verloren. terstond gebruik maakte. Eugenie verliet de gezelschapskamer en begaf zich naar hare eigen vertrekken, terwijl haar echtgenoot en haar schoon vader bij de gasten achterbleven. Intusschen was ook ülrich Hartman op het bepaalde uur verschenen. Sedert de betrekking tusschen zijne ouders en de familie van het Huis bij den dood van mevrouw Berkow had opge houden. dus sedert hij nog een kleine jongen was, had hij dien drempel nooit meer betreden; het landhuis van hun heer en meester, met al de terrassen en tuinen daaromheen, was voor de geheele arbeiders bevolking een gesloten Eldora do, slechts hoogst zelden alleen voor de beambten toegankelijk, als de eene of andere omstandig heid of een uitnoodiging hen derwaarts riep. De jonge man stapte de hooge, met'bloeiende planten versierde vestibule door, besteeg de met tapijten belegde trap en werd verscheidene helder ver lichte gangen en portalen doorgeleid, waar de zelfde bediende, aie hem ontboden had, hem afwachtte en de deur van een vertrek voor hem opende, zeggende//Mevrouw zal zich zeker niet lang laten wachten," waarmede hij hem alleen liet. Het was een groote, fraai gemeubileerde zij kamer, die Ulrich zich zag aangewezende eerste eener geheele reeks van staatsievertrekken, waarin zich op dit oogenblik niemand dan hij bevond. Het gezelschap vertoefde nog in de aan den tuin grenzende eetzaal, maar juist de leegte en stilte, aie hier heerschten, deden al die pracht en dien luister des te meer uitkomen. De portières waren overal wijd opengeslagen, zoodat Ulrich met een oogopslag de geheele reeks van sierlijk inge richte kamers kon overzien, waarvan de eene de andere nog in pracht en weelde overtrof. De donkere fluweelen behangsels schenen het licht te temperen, maar des te helderder bestraalde het de vergulde versieringen op wanden en deuren, de zijden en satijnen bekleedsels der meubels, de tot aan de zoldering reikende spiegels, die alles duizendvoudig terugkaatsten, ia, zelfs den spiegelgladden vloer; des te helderder bescheen het al die schilderijen, beelden en vazen, die hij overal in kwistige overdaad gewaar werd. Alles wat rijkdom en weelde slechts vermochten te schenken, was hier bij elkander gebracht; 't was eene vereeniging van sierlijke en kostbare zaken, wel geschikt om iemand te verblinden, wiens oogen dag op dag aan de donkere mijngangen gewend waren. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1892 | | pagina 1