Nummer 97, Zondag 4 December 1892. 15e Jaargang.
Glüek auf
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANTOON TXELEN,
Staatkundig overzicht.
FËUILLETÖN.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
De Echo van het Zuiden,
Wulwjjlxrfcf en LangsMsche Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden/1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
tan den Uitgever.
UITGEVER:
Waalwijk.
Advertentiën 17 regels 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Dagen- en wekenlang in den afgeloopen
zomer, heeft de cholera-bacil gansch Europa
in spanning gehouden door de verschrikkelijke
verwoestingen, in sommige gedeelten van ons
werelddeel aangericht, en nu is 't de bacil
der ministerieele crisissen, die allerwege ver
warring brengt in de staatslichamen, t Ern
stigste karakter draagt de crisis in de Groote
Republiek, doch ook de politieke toestand
te Weenen heeft een zoodanig verloop geno
men, dat de" mogelijkheid wordt besproken
op aftreding van Taaffe, den premier, en van
parlementsontbinding; in Spanje is t met de
crisis als van een leien dakje gegaan; Woens
dagavond was 't kabinetsraad en de hoofd-
quaestie was of Romero Robledo ondanks
den hem door den premier Canovas ver
leenden steun inzake den gemeenteraad van
Madrid, zou heengaan dan wel de titularis
van binnenlandsche zaken; 't was de laatste,
Villaverde, die ging en dat zou voor 't con
servatieve kabinet wel eens 't begin van 't
einde kunnen ziju; uit Rome komt het be
richt, dat de senaat, in strijd met de tradi-
tiên de bekrachtiging heeft geweigerd van
een benoeming tot senator, dat de senaat
zeer verwonderd is over de geheimzinnigheid,
door de regeering in acht genomen ten aan
zien van de met Oostenrijk getroffen over
eenkomst in zake den wijninvoer en dat
't tusschen den premier en den titularis van
justitie misloopt, zoodat zelfs de mogelijkheid
op een ministerieele crisis niet wordt uitge
sloten geheeten; in Bulgarije heeft de minis
ter van financien wegens een conflict met de
Sobranje, het veld geruimd en te Berlijn zijn
er die, in verband niet een door den keizer
aan den oud-minister Von Puttkamer ver
leend gehoor, de kansen op een regeerings-
crisis bespreken, als 't met de militaire wet
mocht misloopen.
Dat is waarlijk nog erger dan een epide
mie, 't is een ziekte, die zich met reuzen-
VAN
E. WERNER.
Vertaling van Heemina.
(Overgedrukt met toestemming van den uitgever
P. Gouda Quint, te Arnhem)
10 ooo—
Na een oogenblik zwijgens, nam Arthur het
gesprek weer op. //Gij weet, dat ik nooit tot een
huwelijk geneigd ben geweest, dat ik slechts aan
uw herhaald verzoek gehoor heb gegeven. Euge
nie Windeg was mij even onverschillig als iedere
andere; ik kende haar niet eens, maar zij zou niet
de eerste zijn geweest, die vrijwillig een adellijken
naam aan rijkdom ten offer had gebracht, en
hieraan schreef ik dan ook haar en haars vaders
toestemming toe. Het heeft u niet behaagd, mij
in te lichten omtrent datgene, wat mijn aanzoek
voorafging en daarop volgde; eerst van Eugenie
zelve moest ik vernemen, welke koopmanschap
gij met ons beiden hadt gedreven. Wij zullen die
zaak thans laten rusten; zij is onherroepelijk;
maar het zal u dan ook niet bevreemden, dat ik
het vermijd, mij aan hernieuwde vernederingen
bloot te stellen. Ik heb geen zin ten tweeden
male voor mijne vrouw te staan zooals op dien
avond, toen zij aan hare diepe verachting tegen
mij en mijn vader lucht gaf, en ik zwijgen
moest.
Berkow had tot hiertoe met half afgewend ge
laat toegeluisterd, doch keerde zich bij de laatste
woorden plotseling om en wierp zijn zoon een
verbaasden blik toe.
Ik had nooit gedacht, dat iets ter wereld je
drift nog zóó kon gaande maken, zeide hij
ngzaam.
Mijn drift? Hierin vergist gii u. Zoover is
het nog niet gekomen, dat wij driftig worden.
Het gelieft mevrouw mijne gemalin zich zoo hoog
op het voetstuk harer verheven deugden en
aristocratische gezindheden te plaatsen, dat ik,
onwaardige, die in beide opzichten zoover beneden
haar sta, haar liever op een afstand verkies te
bewonderen. Ik raad u in gemoede aan, evenzoo
te handelen, als het hooge voorrecht u ten minste
sprongen voortplant van 't eene deel van
Europa naar 't andere, hier een heel kabinet
ten grave sleepend, daar een of meer leden
van een regeering heenrukkend en gindsch
ministers bedreigend, die in den blos der
gezondheid en gerugsteund door een gewel
dige meerderheid, hun zaakjes waarnemen!
Brisson, de omverwerper van de formatie
Loubet en dus aangewezen om een nieuwe
combinatie saam te stellen, schijnt weinig
lust te gevoelen zelf in den put te vallen,
dien hij voor een ander gegraven heeft en
daarom gaat hij al tastende voort op den
weg, die hem wellicht tot roem en onder
scheiding kan leiden, doch zooveel gemak
kelijker schade en schande brengt. Den gan-
schen dag is de voor het presidentschap aan
gewezene met zijn polsingen voort gegaan
zonder zich uittelaten omtrent zijne plannen
wellicht omdat hij zelf niets met zeker
heid weet en den loop der zaken maar 't
liefst wil overlaten aan de beschikkingen van
't noodlot, 't Een hangt af van het ander
Bourgeois (de titularis van onderwijs in het
kabinet-Loubet) wil wel deeluitmaken van
een ministerie onder Brisson, maar alleen als
Casimir Périer, de president der begrootings-
commissie, een portefeuille voor zijn reke
ning neemt.
Onderwijl schijnt het baantje van premier
Brisson hoe langs zoo minder te gaan toe
lachen, afgezien nog van de Panama-aange
legenheid, die zoo geleidelijk weg van zwar
ten stip aan politieken horizont, is veranderd
in een donkere wolk vol electriciteit. De be
grooting lijkt Brisson een schrikbeeld: 't is
reeds December en nog altijd is de eigenlijke
discussie over het budget niet aangevangen
EnfinBrisson moet boeten voor zijn eigen
zonden
Onderwijl zet de enquête-commissie in zake
Panama haar onderzoek op den tast voort
zonder veel kans op welslagen, daar de rech
terlijke autoriteiten protesteeren tegen de
openbaarmaking voor de commissie van de
acten in het proces tegen de administrateurs
is beschoren, nu en dan het geluk harer tegen
woordigheid te genieten.
Dit zeggende, wierp hij zich met minachtende
onverschilligheid weer achterover op de 9ofa, maar
in den spot, die in zijne woorden doorschemerde,
mengde zich toch iets van de prikkelbaarheid,
die zijn vader bij hem had meenen te bespeuren.
Berkow schudde het hoofd; de rol, die hij echter
tegenover zijn zoon in deze kritieke zaak speelde,
was van dien aard, dat hij zoo schielijk mogelijk
van dit onderwerp wenschte af te stappen.
„Wij spreken hierover nog wel eens nader,"
zeide hij, haastig op zijn horloge ziende, ,,'t Is
al laat. Over twee uren komen de gasten, en ik
word nog in de noordermijnen verwacht. Rijdt
ge dus niet mede?"
//Neenwas het antwoord, en Arthur nam
zijn trage houding van straks weer aan.
Berkow stelde ditmaal geen pogingen in het
werk, om zijn vaderlijk gezag te doen gelden;
misschien was de weigering hem na het gehouden
gesprek niet onaangenaam. Hij ging heen en liet
den jongen man bij de thans opnieuw heerschende
stilte weer in zijn vroegeren toestand van volsla
gen gevoelloosheid en lusteloosheid achter.
En terwijl daar buiten de eerste heldere lente
dag het aardrijk verkwikte, terwijl de bosschen
geurden en de bergen zich in zonneschijn baadden,
lag Arthur Berkow in dat half duistere vertrek
met de laag neerhangende gordijneu en gesloten
portières, alsof ook hij niet was geschapen om
van de frissche berglucht en de koesterende zon
nestralen te genieten.
De lucht was hem te scherp en de zon te
schitterend; haar licht deed zijne oogen pijnlijk
aan; hij voelde zich onbeschrijfelijk zenuwachtig
en afgemat. De jonge erfgenaam, die over alles
kon beschikken, wat de wereld en het leven den
sterveling vermogen te bieden, vond opnieuw,
wat hij reeds zoo dikwijls had gevonden, dat die
wereld toch eigenlijk ontzettend hol en ledig
was en dat het voorwaar niet de moeite waard
mocht heeten, dat leven ontvangen te hebben.
Het schitterend, met de onbekrompenste weelde
ingericht feestmaal was afgeloopen. Behalve een
aanzienlijk aantal gasten, had het Berkow een
bijzonderen triomf bezorgd. De adellijke families
uit de nabuurschap haaden. zich altijd zeer op
een afstand gehouden en zich nog nooit gewaar-
digd, den drempel van den parvenu te over
schrijden, wiens dubbelzinnig verleden hem steeds
van de Panama-Maatschappij (zelfs liep het
gerucht dat Quesney de Beaurepaire, de pro
cureur-generaal, zich bij Brisson, als president
der commissie, heftig zou hebben beklaagd
over de inmenging op rechterlijk terrein) en
de als getuigen opgeroepenen weigeren een
voudig voor de commissie te verschijnen als
't hun beter dunkt weg te blijven, zonder dat
de commissie daartegen iets kan uitrichten.
Woensdag leverde de commissie weinig in
teressants: de expert Rossignol zeidedat
Reinach tien millioen van de Panama-Maat
schappij heeft ontvangen en zou Donderdag
Charles De Lesseps voor komen terwijl de
formeele weigering van de hoogste rechterlijke
autoriteiten om der commissie inzage te geven
van de door haar verlangde documenten
het onderzoek zeer bemoeilijkt.
De gedeeltelijke kabinetscrisis in Spanje
heeft tot oorzaak het conflict, ontstaan tus
schen den titularis van koloniën Romero Ro
bledo en den minister van binnenlandsche
zaken. Eerstgenoemde heeft den ex-burge-
meester van Madrid en den gemeenteraad
in bescherming genomen door een gerechtelijk
onderzoek tegen te houden en in deze vond
Robledo steun bij den premier en den titu
laris van openbare werken, terwijl Villaverde
in zijn verzet daartegen niet alleen staat
maar achter zich heef', de gansche conserva
tieve groep van Silvela voor Canovas een
ernstig feit.
Het besluit van de Jong-Czechen om tegen
de geheime fondsen van den minister van
buitenlandsche zaken te stemmen, brengt het
Oostenrijksche kabinet in groot gevaar en 't
is met het oog daarop, dat Taaffe reeds bij
voorbaat het gerucht verspreidt, dat hij de
stemming over die fondsen niet zal beschou
wen als een votum van vertrouwen een
wijs besluitdaar reeds nu de verwerping
wordt voorspeld met 165 tegen 147 stemmen!
van de hoogste kringen had buitengesloten. De
uitnoodigingen evenwel, door Eugenie Berkow,
geboren barones van Windeg onderteekend, waren
allen aangenomen. Zij was en bleef toch altijd
de afstammeling van een der oudste adellijke
.geslachten; men kon noch wilde haar door een
weigering grieven en dit te minder, daar het
niet onbekend was gebleven, wat haar tot deze
verbintenis had doen besluiten. Indien men echter
de jonge vrouw met achting en eerbied bejegende,
kon men jegens haar schoonvader, in wiens huis
het feest werd gegeven, onmogelijk anders
dan beleefd zijn; en dit was dan ook het geval.
Berkow straalde van geluk, daar hij maar al te
wel begreep, dat dit slechts het voorspel was van
hetgeen zich dezen winter in de residentie moest
herhalen. Men zou de barones Windeg zeker niet
uit haar eigen kring verstooten, omdat zij zich
uit kinderlijke liefde voor haar vader had opge
offerd; de adel zou niet laag op haar neerzien,
ondanks der burgerlijken naam, die zij thans
droeg. Wat echter dien naam zelf betrof, zoo
hoopte hij, dat het doel, waarnaar hij reeds
zoolang en met zooveel inspanning streefde, thans
eindelijk ook der vervulling nabij zou zijn.
ledien de eerzuchtige millionair ter eener zijde
zijne schoondochter dus opnieuw dankbaar was,
hoewel zij bij deze gelegenheid meer dan ooit
het voorkomen eener vorstin had aangenomen en
volkomen ongenaakbaar voor hem en zijn beken
den was geweest, zoo had van den anderen kant
het gedrag van zijn zoon hem niet minder ver
baasd en geërgerd. Anders uitsluitend in adellijke
kringen verkeerend, scheen Arthur thans op eens
genoeg hiervan te hebben. Hij had zijne aanzien
lijke gasten zóó koel beleefd ontvangen, was zelfs
tegen de officieren van het garnizoen, met wie hij
anders, als hij zich hier buiten ophield, vriend
schappelijk omging, zóó in het oog vallend stijf
geweest, dat hij zelfs meer dan eens op het punt
had gestaan, in zijne plichten als gastheer te kort
te schieten. Deze nieuwe luim was Berkow een
raadsel; wat bezielde zijn zoon op eens? Wilde
hij soms zijne vrouw krenken, door hare gasten
als met opzet te veronachzamen
De heeren uit de stad, die van hunne dames
vergezeld waren, hadden reeds afscheid genomen,
daar een rit van verscheidene uren over den dooi
de langdurige regens doorweekten grond in de
duisternis hen minder wenschelijk voorkwam, en
zoo kreeg ook de vrouw des huizes vrijheid om
zich te verwijderen, een vrijheid, waarvan zij
Uit Luik wordt van Donderdag gemeld:
Den ganschen dag zijn de werkstakers der
steenkolenmijn van Horloz te Tilleur in de
herbergen bij elkaar gekomen; tegen het vallen
van den avond bevonden zij zich daar in staat
van groote opgewondenheid. Te vijf uren
besloot het gemeentebestuur iedere samen
scholing van meer dan 5 personen te ver
bieden. Toen de veldwachter deze procla
matie aanplakte, kreeg hij eenen steen tegen
het hoofd, zoodat hij ineenzakte. De com
missaris van politie deed zijue sjerp om en
beval den werkstakers heen te gaan, hetgeen
door hen beantwoord werd met revolverschoten
op de politie en de gendarmes. De .gendarmes
gingen daarna over tot de wettelijke somma
ties en gaven vuur. Een mijnwerker viel dood
ter aarde; eene vrouw kreeg een kogel in den
rug, en twee jeugdige mijnwerkers werden
gekwetst. De overigen sloegen daarop ijlings
op de vlucht. Men gelooft dat de rust niet
opnieuw verstoord zal worden. Wel daaren
tegen vreest men dat de werkstaking algemeen
zal worden in het geheele bekken van Luik.
Eene depêche uit Porto Novo van generaal
Dodds van Woensdag zegt: Ik ben met de
kolonne in deze stad gekomen. Ik heb troepen
te Abomey in eene sterke positie achterge
laten. De inwoners van Whyddah zijn bereid
zich aan ons gezag te onderwerpen. De
kelonel gaat naar Whyddah en vervolgens
naar Allada en Abomey door het binnenland.
Dank aan het gouvernement voor de beloo
ningen.
Volgens de Figaro zouden de rechtsge
leerden van meening zijn, dat tengevolge van
de onthullingen van den rechter Prinet in de
commissie, de dagvaarding der vijf Panama
aangeklaagden haar kracht heeft verloren.
terstond gebruik maakte. Eugenie verliet de
gezelschapskamer en begaf zich naar hare eigen
vertrekken, terwijl haar echtgenoot en haar schoon
vader bij de gasten achterbleven.
Intusschen was ook ülrich Hartman op het
bepaalde uur verschenen. Sedert de betrekking
tusschen zijne ouders en de familie van het Huis
bij den dood van mevrouw Berkow had opge
houden. dus sedert hij nog een kleine jongen
was, had hij dien drempel nooit meer betreden;
het landhuis van hun heer en meester, met al de
terrassen en tuinen daaromheen, was voor de
geheele arbeiders bevolking een gesloten Eldora
do, slechts hoogst zelden alleen voor de beambten
toegankelijk, als de eene of andere omstandig
heid of een uitnoodiging hen derwaarts riep. De
jonge man stapte de hooge, met'bloeiende planten
versierde vestibule door, besteeg de met tapijten
belegde trap en werd verscheidene helder ver
lichte gangen en portalen doorgeleid, waar de
zelfde bediende, aie hem ontboden had, hem
afwachtte en de deur van een vertrek voor hem
opende, zeggende//Mevrouw zal zich zeker niet
lang laten wachten," waarmede hij hem alleen
liet.
Het was een groote, fraai gemeubileerde zij
kamer, die Ulrich zich zag aangewezende eerste
eener geheele reeks van staatsievertrekken, waarin
zich op dit oogenblik niemand dan hij bevond.
Het gezelschap vertoefde nog in de aan den tuin
grenzende eetzaal, maar juist de leegte en stilte,
aie hier heerschten, deden al die pracht en dien
luister des te meer uitkomen. De portières waren
overal wijd opengeslagen, zoodat Ulrich met een
oogopslag de geheele reeks van sierlijk inge
richte kamers kon overzien, waarvan de eene de
andere nog in pracht en weelde overtrof. De
donkere fluweelen behangsels schenen het licht
te temperen, maar des te helderder bestraalde
het de vergulde versieringen op wanden en deuren,
de zijden en satijnen bekleedsels der meubels,
de tot aan de zoldering reikende spiegels, die
alles duizendvoudig terugkaatsten, ia, zelfs den
spiegelgladden vloer; des te helderder bescheen
het al die schilderijen, beelden en vazen, die hij
overal in kwistige overdaad gewaar werd. Alles
wat rijkdom en weelde slechts vermochten te
schenken, was hier bij elkander gebracht; 't was
eene vereeniging van sierlijke en kostbare zaken,
wel geschikt om iemand te verblinden, wiens
oogen dag op dag aan de donkere mijngangen
gewend waren. (Wordt vervolgd.)