Nummer 2
Donderdag 5 Januari 1893»
16e Jaargang.
Glück auf
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
UITGEVER:
ANTOON TIELEN
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
E. WERNER.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
De Echo van liet Zuiden,
Waalwijkschi' en Langslraatsrlie Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden/1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Waalwijk.
Advertentiën 17 regels 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Januari 1893 is aangevangen onder de-
zellde omstandigheden als December 1892
en daarmede dus een gansche jaarkring
een einde heeft genomen vraag naar poli
tiek nieuws zeer groot, aanbod zeer gering,
met de gewone en onvermijdelijke gevolgen
kolommen druks gewijd aan terugblikken,
langademiger en vervelender, naarmate de
herkauwende beschouwers vele dier heeren
gaan soms zelfs zoover in hun onverkwikke
lijken arbeid, dat zij in 's menschen ziel
twijfel doen oprijzen of zij niet eer tot de
herkauwende dan tot de tweehandige zoog
dieren behooren minder nieuws te mel
den hebben. Als het iaar van ons scheiden
gaat of zoo juist is heengesneld om verza
meld te worden bij de vele, die er voor wa
ren, dan gaat 't er mee als wanneer een
mensch is heengegaan: men spreekt er over
en dan moet naar waarheid getuigd worden,
dat 1892 geen helder spoor in de historie-
bldan der verschillende volkeren achterlaat
de oorlogslasten zijn zwaarder geworden
voor de kleine zoowel als voor de groote
volkeren en door verschillende omstandighe
den moeilijker te torsen, zonder dat de kan
sen op oorlog kleiner of liever de kansen op
onafgebroken handhaving van den zoo duren
vrede, grooter zijn geworden. Weinig jaren
kunnen wijzen op zoo ingrijpende verande
ringen in de wetgevende lichamen van ver
schillende rijken als 1892: in Engeland moest
Salisbury het veld ruimen voor Gladstone;
in de Vereenigde Staten viel de presidents
verkiezing uit ten gunste van den candidaat
der democratische partijbinnen weinige
maanden moet Harrison het Witte Huis ver
laten en er is dus mogelijkheid op een han
delspolitiek in een meer vrijen geest: in Italië
nam Giolitti het bewind over van Di Rudini;
aan gene zijde der Pyreneeën (in Spanje)
heeft Canovas spoediger dan hij zelf dacht
en zelfs zijn tegenstanders op politiek terrein
durfden hopen, het veld moeten ruimen voor
VAN
Vertaling van Hermina.
(Overgedrukt met toestemming van den uitgever
P. Gouda Quint, te Arnhem)
18 -CoO-
„Ge schijnt goed met deze streek bekend te
zijn 1zeide zij, terwijl ze aan zijne zijde den
weg betrad.
Arthur glimlachte; zijn glimlach gold echter
niet haar, maar den omtrek, dien hij nu aan alle
kanten nauwkeurig opnam.
//Geen wonder, dat ik den weg nog weet in
mijn bosch I We zijn oude vrienden, al hebben
we elkaar in langen, langen tijd niet gezien."
Eugenie hief verbaasd het hoofd op. Op dien
toon had zij hem nog nooit hooren spreken; een
gevoel schemerde daarin door, dat zich zelfs in
zijn stem verried.
//Houdt ge zooveel van de bosschen?" vroeg zij,
onwillekeurig het gesprek voortzettend, dat weer
op de gewone wijs, in stilzwijgen, scheen te zul
len eindigen. „Waarom hebt ge dit in al deze vier
weken geen enkele maal bezocht P"
Arthur antwoordde niet. Peinzend staarde hij
in het groene, in nevelen gehuld verschiet. //Waar
om herhaalde hij eindelijk op somberen toon.
„Ik weet het niet. Misschien was ik te traag. Men
verleert alles in je residentie, zelfs om te ver
langen naar de stilte van zoo'n woud."
„In mijn residentie Ik dacht, dat gij er even
goed waart opgevoed als ik
„Zeker Alleen met dit onderscheid, dat mijn
leven ophield toen mijn zoogenaamde opvoeding
begon. Wat. over het algemeen de moeite waard
was om voor te leven, dat liet ik achter mij toen
ik haar muren binnenkwam; alleen in mijn ge
lukkige, onbezorgde kinderjaren heeft het leven
mii niet tegengestaan."
Op half bitteren, half wreveligen toon stiet hij
deze woorden uit. Maar ook in Eugenie's binnen
ste kwam de oude verbittering weer in alle kracht
Sagasta en in Griekenland greep de koning
zóó krachtig in den loop der zaken in, dat
Delyannis zich eensklaps minister af zag met
Tricoupis als toekomstige nu effectief
bewindvoerder.
En nu ligt 1893 voor ons als een gesloten
boek of wil men liever: als een opengeslagen
boek vol witte bladen, hoogstens bekrabbeld
met de onbeduidende resumé's van de tra-
ditioneele en officieele Nieuwjaarsrecepties
van de grooten dezer aarde, doch die rein
heid en blankheid zullen niet lang duren: in
de groote republiek is 't de Panama-zaak,
die, hoe zij ook moge eindigen, nog langen
tijd zal besproken worden, mondeling zoowel
als schriftelijk en welker insluimering voor
een paar dagen, niet de meening mag doen
ontstaan, dat de periode der kalmte en der
eendracht reeds is aangebroken; in Duitsch-
land is 't het militaire vraagstuk, dat de kans
opent op alle mogelijke incideuten, tot een
rijksdagontbinding en een kanselierscrisis toe;
Oostenrijk en Hongarije hebben ook al geen
gebrek aan binnenlandsche agitatie en zoo
is 't eigenlijk in 't Zuiden van ons wereld
deel op 't oogenblik heel wat gunstiger ge
schapen dan in 't midden en zelfs in 't Oos
ten ziet 't er naar omstandigheden de
onwettige toestand in Bulgarije blijft altijd
min of meer dreigend voor de rust en de
kalmte gunstig uit.
Eigenlijk is 't alsof de regeeringsmachines
in de eerste dagen des nieuwen jaars al even
treurig loopen als gedurende de laatste et
malen des ouden nu door 't nieuwe der in
elkaar grijpende raderen en wielen, toen door
dien ze waren afgesleten en onklaar geraakt.
Zelfs dé fijnste speurneuzen op journalistiek
gebied in Frankrijks hoofdstad, zijn er niet
in kunnen slagen sensatie nieuwtjes uit te
denken met een achtergrondje van waarheid
of tenminste een schijn daarvan, doch ae
ontevredenheid en de onrust van het publiek
duren voort en even vatbaar als voor dezen,
blijtt men voor aantijgingen tegen en ver
denkingen van de hoogste bewindvoerders.
Een poging van de sociaal democratische
boven. Hoe durfde hij het wagen, van teleurstel
ling, van berusting te spreken? Wat wist hij
daarvan? Voor haar, ia, voor hdar had, met hare
kindsheid, ook het geluk een eind genomen; voor
haar was het leven een aaneenschakeling geweest
van zorgen, rampen en vernederingen, die zij zich
als vertrouwde van haar vader, als ingewijde in
al de familieomstandigheden mede moest laten
welgevallen een harde leerschool, die, wel is
waar, haar karakter gestaald, maar ook hare
jeugd vergald had. Hoe was daarentegen de po
sitie van haar echtgenoot, hoe zijn verleden
geweest! En hij sprak daarvan als van ongeluk!
Arthur scheen deze gedachte op haar gelaat te
lezen, toen hij zich omkeerde, om een laag neer
hangende tak voor haar op zijde te buigen.
„Gij denkt, dat ik wel het allerminste recht
heb om mij te beklagen 't Is mogelijkVan
jóngs af heeft men mij ten minste voorgehouden,
dat mijn lot „benijdenswanrdig" is. Ik verzeker
je echter, dat het soms wanhopig leeg en droevig
is, zulk een leven, waarin het geluk iemand al
zijn gaven voor de voeten werpt, die men, juist
omdat men ze maar voor het grijpen heeft, met
voeten treedt; zoo leeg en droevig zelfs, dat men
eindelijk ten koste van eiken prijs dien hoogge-
roemden, gelukkigen toestand zou willen ver
wisselen tegen een leven vol stormen en
onweders als ware."
In sprakelooze verbazing vestigde Eugenie
haar donkere oogen op zijn gelaat. Plotseling
steeg een roode gloed den jongen man naar het
voorhoofd. Hij scheen eensklaps tot bezinning te
komen, dat hij de onvergeeflijke dwaling had
begaan, eenig gevoel tegenover zijne vrouw aan
den dag te leggen. Hij fronste het voorhoofd en
wierp een verstoorden blik op het bosch, dat
hem tot deze ontboezen.ing had gedreven; maar
het volgend oogenblik had hij weer zijn ouden,
geblaseerden toon aangenomen.
„Storm en onweer hebben we dit voorjaar
anders meer dan ons lief is," zeide hij achteloos
en met afgewend gelaat; het woedt schrikkelijk,
daar ginds op den heuvel, dien we over moeten.
We zullen verplicht zijn te wachten tot dat de
wind eenigszins bedaart; zoo kunnen wij niet
naar beneden komen."
En inderdaad, toen zij liet bosch uittraden,
overviel de storm hen met zulk een geweld, dat
zij moeite hadden op de been te blijven. Het
Vorwarts om Duilschland een Panamazaak
op den hals te schuiven, schijnt vrij wel mis
lukt, daar de door het partijorgaan gepubli
ceerde quitanties van het Welfenfonds, 100
in getal, algemeen worden beschouwd als te
zijn valsch en gepubliceerd met het kenne
lijk doel geld te verd:enen.
De regeering heeft de voorstellen betref
fende de grondwetsherziening ingediend. Kie
zers zullen zijn, zij die grondeigendom be
zitten ter waarde vau minstens 2000 fr.; die
minstens sedert een jaar als hoofd een huis
of een gedeelte van een huis bewonen, waar
van de waarde door de wet bepaald zal
worden, doch welke niet minder dan 2400
fr. mag zijn, noch meer dan 4800 fr. in plaat
sen van meer dan 20,000 inwoners, niet be
neden 1800 fr., noch boven de 3700 fr in
plaatsen van 3000 tot 20000 inwoners, niet
beneden 1200 fr., noch boven 2400 fr. in
andere plaatsen.
Voorts zullen kiezers zijn zij, die een di
ploma van hooger onderwijs hebben, of een
certificaat dat zij een volledigen cursus in de
humaniora hebben bijgewoond, zonder on
derscheid van openbare of bijzondere inrich
tingen van onderwijsverder dezulken, die
na hunne meerderjarigheid met goed gevolg
een door de wet te bepalen examen hebben
afgelegd, dat minstens het lezen, schrijven
en de beginselen van het rekenen zal om
vatten.
De wet zal de wijze3 vaststellen, hoe de
waarde der grondeigendommen en der wo
ningen te bepalen op den grondslag van de
kadastrale waarde, en hoe de onderverdee
ling der waarde van de woningen, die door
meer dan een gezin bewoond worden, zal
geschieden.
De wet bepaalt dat de Senaat gekozen zal
worden door dezelfde kiezers, die de kamer
was voor het oogenblik onmogelijk, op den weg
voort te gaan, die thans steil en aan alle kanten
open, in een hellende richting naar het dal voerde,
zonder gevaar te loopen, door den wind opgeno
men en in den afgrond geslingerd te worden.
Voorloopig bleet hen dus geen andere keus over,
dan hierdoor de boomen beschut, te wachten,
totdat de wind zich eenigszins zou gelegd hebben.
Zij stonden onder een grooten denneboom, die
zich aan den zoom van het woud verhief. De
storm huilde in zijne groene takken, die hij be
schermend over zijn jongere makkers uitbreidde,
en ook hij schudde krakend heen en weder; maar
zijn reusachtige, grauwe stam bood nog altijd een
vasten steun aan Eugenie, die zich daaraan vast
klemde. Desnoods zou er plaats voor twee per
sonen zijn geweest, maar dan hadden zij dicht
neven elkander moeten staanen dit bewoog
Arthur waarschijnlijk op eenige schreden afstands
van haar te blijven, hoewel hij hier slechts zeer
onvoldoende beschut was en de heen en weder
zwaaiende takken hunne bij de laatste regenbui
ontvangen watermassa rijkelijk over hem uit
stortten. Zijne haren fladderden in den wind en
de droppels vloeiden hem langs het voorhoofd.
Nochtans wendde hij niet de minste poging aan,
om van plaats te veranderen.
„Wilt ge wilt go niet liever hier komen?"
vroeg Eugenie aarzelend, terwijl zij zooveel mo
gelijk ter zijde schoof, om een gedeelte van de
eenige droge plek voor hem in te ruimen.
„Dank! Ik wil je niet hinderen met mijne
nabijheid."
„Doe dan ten minste den mantel om." Hare
stem klonk ditmaal bijna als een bede. „Ge
wordt door en door nat."
,,'tls nog niet zoo erg! Ik ben niet zoo vatbaar
voor het weer, als gij wel denkt."
De jonge vrouw beet zich op de lippen, 't Is
niet aangenaam, met zijne eigen wapens geslagen
te worden; maar nog oneindig meer dan hier
door, wekte hij hare verstoordheid door de eigen
zinnigheid, waarmede hij weer en wind trot
seerde, alleen om haar de les te kunnen lezen.
Wel vond zij die eigenzinnigheid allerbespotte-
lijkst; het hinderde haar immers niet en het kon
haar al zeer weinig schelen, of hij zich hierdoor
al dan niet een ziekte op den hals haalde; maar
toch was zij inwendig boos, dat hij zoo kalm
onder alles bleef en, hoe heftig de storm ook
van afgevaardigden samenstellenmaar de
kiezers voor den senaat moeten den leeftijd
vau 35 jaar bfereikt hebben. De stemming
is verplicht gesteld. Zij heeft plaats in de
gemeente, behoudens de uitzonderingen, door
de wet te bepalen. Om verkiesbaar te zijn
voor d m senaat, moet men Belg zijn, in
Belgie gedomicilieerd, minstens 35 jaar oud
wezen, alle burger- en burgerschapsrechten
bezitten, zekere hooge openbare betrekkingen
bekleed hebben, of zekere positie in de maat
schappij innemen, zooals door de wet zal
aangewezen worden; of eigenaar zijn van
vaste, in Belgie gelegene goederen, minstens
ter waarde van 500.000 fr.
Buitendien zullen in elke provincie voor
den senaat verkiesbaar zijn de hoogstaange
slagenen in de belasting, in verhouding van
l op de 4000 inwoners.
Ten opzichte der handelsbetrekkingen
met Frankrijk is de Belgische regeering voor
nemens zich te vergewissen of het verwerpen
van het FranschZwitsersche tractaat be
schouwd moet worden als tengevolge te zul
len hebben eene weigering van Frankrijk om
met Belgie in onderhandeling te treden. In
dien, hetgeen hoogstwaarschijnli'k is, het ant
woord op deze vraag bevestigend luidt, dan
blijft er voor Belgie niets anders over dan
gebruik te maken van zijne vrijheid, om te
handelen overeenkomstig de Belgische be
langen.
Men weet, dat er op het oogenblik gee
nerlei verbiutenis tusschen Belgie en Frank
rijk bestaat, maar alleen een modus vivendi,
welke te allen tijde gestaakt kan worden.
De president der republiek heeft bij de
gebruikelijke ontvangst van het corps diplo
matique op Nieuwjaarsdag op de toespraak
van den Pauselijken nuntius geantwoord, dat
hij vertrouwen stelt in het doorzicht van het
land, hetwelk de eer, het recht en de waar
heid hoog vereert. De regeering der republiek
ziet de toekomst met kalmte tegemoet.
mocht woeden, uit welk beginsel dan ook, niet
van zijn plaats week, hij, dezelfde man, die nog
geen half uur geleden slaperig en verkleumd in
de gemakkelijke kussens van net rijtuig had ge
legen en iederen tocht had gevoeld, die door het
raam was binnengedrongen. Was er werkelijk
storm en onweer noodig, om haar te toonen, dat
hij niet zoo verwijfd was als zij gedacht had.
Arthur's uiterlijk liet intusschen niet vermoe
den, dat hij van zins was, haar dit of iets anders
te toonen; hij scheen op het oogenblik zelfs
geheel vergeten te hebben, dat zij bij hem was,
Hij stond met de armen over elkander en staarde
naar het met bosschen begroeid gebergte, dat
men van deze hoogte grootendeels kon overzien.
Langzaam dwaalde zijn blik van den eenen berg
top naar den anderen, en Eugenie kwam hierdoor
plotseling tot de ontdekking, dat haar echtgenoot
toch eigenlijk zeer fraaie oogen had. Zij was
er werkelijk door verrast; ze had tot dusver niet
anders geweten, dan dat die lustelooze oogopslag
vermoeidheid en slaperigheid uitdrukte, en zich
nooit de moeite gegeven zijne oogen nader te
onderzoeken. Als hij ze een enkele maal opsloeg,
geschiedde dit zoo langzaam, zoo traag, alsof het
hem de grootste moeite kostte en toch eigenlijk
de moeite niet waard was; en nochtans verdienden
die oogen wel een nadere beschouwing. Naar
de uitdrukking van het gelaat te oordeelen, zou
men achter die meestal half gesloten oogleden
iets dof en koel blauws meenen te vinden, inte
gendeel glinsterde hier iets bruinsook r.og wel
mat, ook nog wel flauw, maar toch scheen het
alsof die oogen bij voorkomende gelegenheid van
geestdrift en hartstocht konden flikkerenalsof
een sedert lang vergeten en verdwenen wereld
daarachter schuilde en slechts op een enkel woord
wachtte, dat de betoovering zou verbreken, om
opnieuw uit de diepte te voorschijn te komen.
Weer rees in de ziel zijner jonge vrouw hetzelfde
vermoeden op, dat ook reeds in het bosch bij haar
was opgekomen, toen hij zich zoo plotseling van
haar had afgewend, het vermoeden, of zijn vader
in de opvoedingdie hij hem had gegeven niet
oneindig veel te kort was geschotenof hij hem
niet in veel opzichten te kort had gedaanmeer
dan hij oo it verantwoorden meer dan hij hem
ooit vergoeden kon.
Eenzaam stonden zij op de hoogte. Het woud
lag in nevelen gehulddicht omfloersd door