Nummer 86. Donderdag 26 October 1893. 16e Jaargang.
DE BRflODDRUGSTIR.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
UITGEVER:
ANTOON TIELEN
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Frankrijk.
Begrafenis van Mac-Mahon.
De Echo van het Zuiden,
Waalwyksche en Laiigslraatsclie Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Waalwijk.
Advertentiën 1 7 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb-
land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau vau
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Op den politieleen toestand te Weenen
zoowel als te Rome, blijft de algemeene aan
dacht onafgebroken gevestigd, en onzekerheid
is het kenmerk van de verhoudingen aan
oevers van den blauwen Donau zoowel als
aan de Tiberboorden terwijl een oplossing te
Weenen al ras te wachten is, wat te Rome
in geenen deel het geval is; 't kan daar
Crispi en Di Rudini ten spijt, nog wel een
tijdlang blijven zooals 't is. Te Rome is een
weloverlegde campagne tegen Giolitti's bewind
ondernomen er is geen beschuldiging denk
baar, die den premier na de door hem ge
houden redevoering niet reeds naar 't hoofd
is geworpen. Nadat men aan zijn financieel
betoog geen stuk had heel gelaten, nadat zijn
financieel beleid is gegispt en afgekeurd tot
er geen goed draadje meer aan was, is men
aan zijn buitenlandsche politiek begonnen
over de visite van lord Seymour heeft hij met
geen enkel woord gewag gemaakt en Aigues-
Mortes of liever de aldaar gevallen Italianen,
zijn nog niet gewroken. Di Rudini, de ex-
premier, heeft nu een brief gericht tot zijn
kiezers en wat het financieele gedeelte betreft,
heeft de leider der oppositie van de rechter
zijde, de hulp en den steun gehad van Luzzatti.
Di Rudini gaat den politieken toestand van
't oogenblik na en hamert weer lustig op 't
oude aambeeld losde militaire uitgaven
moeten in overeenstemming zijn met den
economischen toestand des lands en juist
omdat hij, Di Rudini, op de begrooting van
oorlog wilde bezuinigen kwam hij in Mei
1892 ten val. De ex-premier, die toch wel
weer in functie zou willen treden en zichzelf
dan ook in 't oog loopend aanbeveelt als de
bekende rechte man op de rechte plaats
verwijt de tegenwoordige bewindvoerders, dat
zij den weg der bezuinigingen hebben verlaten
en heet 't verder onmogelijk nieuwe belas
tingen goed te keuren alvorens de uitgaven
voor oorlog en marine zijn verlaagd.
Naar het Fransch door W. v. R.
{Overgenomen uit de Meierijsche Courant
Mevrouw Darier naderde en sprak, terwijl zij
de handen uitstrekte:
«Beef niet meer, ween niet langer, ongelukkige
moeder! Uw kind zal in mij eene tweede moeder
vinden. Ik zal den jongen als mijn eigen zoon
aannemen. Ik 4iad een zoon van zijne jaren
God heeft hem mij ontnomen. In Georges zal ik
hem terugontvangen."
In 't midden harer snikken stamelde Jeanne:
«Hem nooit weer wederzien Nooit meer Ach!
«Dat is boven mijne krachten."
«Maatje MaatjeGa toch niet heen kreet
Georges.
Mevrouw Darier nam den kleine in de armen
en sprak troostende woorden tot hem.
«Mijn lieveling/ zeide zij, «maatje moet ver
trekken, doch zij zal spoedig terugkeeren."
«Zeker vroeg het kind.
«Ja, zeer zekerA
«Wanneer
«SpoedigWilt gij hier bij mij op haar
wachten
«Ja, bij u en bij mijnheer pastoor," antwoordde
de kleine.
«Jeanne stikte bijna in hare tranen.
«Ach ja, houdt hem bij uHoudt den jongen
bij u Bemint hem zeerSpreekt hem van
zijne moederJa, lieveling, blijf bij deze
goede dame en bij mijnheer pastoor! Zij zullen
u steeds herhalen dat uwe moeder .^Onschuldig
is, dat zij u innig liefhad en aanbad. Hoort gij
dat wel Dat zij u aanbad Vergeet dat nooit
Nooit F
De oude meid Brigitta liepen de tranen over
de wangen.
«Arme vrouw 1 Arme kleinezuchtte zij.
De weduwe van Pierre Fortier ging voort, ter
wijl zij den kleine met vurige kussen bedekte
Zoo tracht Di Rudini zich zelf met een
aureool te omgeven ten koste der regeering
onder Giolitti's presidium, en 't lijkt wel dat
de omstandigheden hem vrij gunstig zijn: de
ontevredenheid uver verschillende daden en
plannen der tegenwoordige bewindvoerders is
groot.
Toch lijkt de staat van zaken in Italië
minder gespannen dan in Oostenrijk, waar
van dag tot dag een ontbinding van den
rijksraad, een aftreding van graaf Taafte c. s.
of iets dergelijks valt te wachten tenzij er
ter elfder ure gansch onverwacht nog een
middelweg mocht worden gevonden met be
trekking tot de door de regeering bepleite
uitbreiding van 't kiesrecht. Aan mondelinge
en schriltelijke gedachtenwisselingen tusschen
de partijleiders heeft 't in de laatste dagen
niet ontbroken en aan gewaagde supposities
en voorspellingen in de bladen al evenmin.
De laatste officieuse lezing is dat graaf Taafte
in de zitting van Maandag zijn kiesrechtvoor-
stel nader zal toelichten terwijl de regeering
niet ongezind wordt geheeten om haar voorstel
te doen wijzigen, mits de grondslagen behou
den blijven. Deze door de wijsheid geboden
toegevendheid heeft ten gevolge, dat de aan
dacht 't sterkst is gespannen op het votum
van de commissie over de uitzonderingsmaat
regelen tegen Praag. Die commissie uit 24
leden bestaande telt acht mannen van de
vereenigde Duitsche linkerzijde, zeven leden
van de conservatieve rechter zijde, vijf Polen,
twee Jong-Czechen een Duitsch nationaal
afgevaardigde en een lid der club-Coronini.
De kans dat de commissie zich met één
hoogstens twee stemmen, tegen de uitzonde
ringsmaatregelen verklaartis vrij groot en
mocht 't daartoe komen, dan is 't lot van
den rijksraad beslistTaaffe is meester van
den toestand doordien hij het door keizer
Frans Josef onderteekende ontbindings
decreet reeds in handen heeft. Taaffe die
dan voor de keus zou staan: öf rijksraadont
binding of aftreding van de regeering zelve,
zoubedacht op zelibehoud tot het eerste
overgaan.
«Omhels mij, lievelingNog eens INog eens.
Ziehier, mevrouw," voegde zij er dan bij
zich tot de zuster de pastoors wendend, «ontvang
hem in uwe arrapn!Neem hem mede
O laat den kleine niet meer onder mijne oogen
verschijnen
Dan wendde zij zich tot de gendarmen.
«Voert mij weg! Ik ben gereed!" zegde zij op
meer vasten toon, en niet deze woorden stapte
zij naar het buitenhek.
liet kind stiet hartverscheurende kreten uit.
Mevrouw Darier droeg het weg en Brigitta
volgde haar.
De pastoor vergezelde den burgemeester van
Chevry en Jeanne Fortier tot de buitendeur. Toen
zij op 't punt stond buiten het hek te treden
wendde de ongelukkige zich tot den pastoor.
«Uw zegen, vader!" bad zij, eensklaps op de
knieën nedervallend.
De eerw. heer Laugier, tot weenens verteederd,
strekte beide handen over het hoofd der nedrige
martelaarster uit.
«In naam van den goeden, rechtvaardigen God,
zegen ik u mijn kindlispelden zijne lippen.
«Moge de gerechtigheid der menschen niet blind
zijn, want alle schijn is tegen n, doch ik geloof
aan uwe onschuld."
Alle aanwezigen hadden neigend het hoofd ont
bloot.
Jeanne stond op. De pastoor strekte de handen
uit en luid snikkend viel de ongelukkige den
menschlievenden herder aan de borst.
«Ga mijn kind zegde dan de priester«Toon
u sterk en stel al uw vertrouwen op God
«Slechts Hij blijft mij over en gijmijnheer
pastoor antwoordde Jeanne, reeds de gendarmen
olgend.
«Voorloopig werd zij in de gendarmerie opge
sloten van waar zij enkele uren later, dank zij
de edelmoedige tusschenkomst van den pastoor,
per rijtuig, naar Brie-Comte-Robert werd over
gebracht. Daar telegrafeerde men hare arrestatie
naar Melun.
Des anderendaags vertrok zij met twee gen
darmen per spoor naar Parijs en werd in de
prefectuur van politie opgesloten.
«Ik heb mijn schilderstuk gevonden!" sprak
Stefaan tot den pastoor«op de aanstaande ten
toonstelling zal van mij gesproken worden."
Zondag heeft te Parijs de begrafenis plaats
gehad van Mac-Mahon. Zaterdagavond tegen
7 uur was het stoffelijk overschot aangekomen
aan het station, waar een der zalen tot rouw
kamer ingericht was. Generaal de Boisdeffre
in klein tenue, generaal Vaulgrenant, generaal
Lambert in burgerkleeding en tal van andereu
waren aanwezig. Dadelijk brachten de lijk-
dienaars de kist naar den lijkwagen. Twee
oude dienaren van den maarschalk droegen
op twee kussens de ridderorden van den
overledene. De familie en de vrienden van
den maarschalk volgden. Omstreeks 2000
personen, die aan het station wachtten, groet
ten eerbiedig het stoffelijk overschot. Om
half tien Zondagmorgen werd de kist geplaatst
op een prachtigen katafalk, met driekleurige
vlaggen en vergulde vyapenschilden versierd.
Wij laten hier het woord aan den parti
culieren correspondent van de N. R. Ct.
Wat leent eene stad als Parijs zich toch
uitstekend als kader voor eene grootsche
plechtigheid Zondag ochtend, bij de be
grafenis van maarschalk Mac Mahon, gaf zij
er opnieuw het bewijs van. Reeds vóór tienen
waren de troepen van het garnizoen begonnen
met hunne plaatsen in te nemen, en toen ik
even later voor de Madeleine kwam, was het
plein waarop deze ligt reeds afgezet door
regimenten voetvolk en ruiterij, waarvan de
kleurigé en van staal flikkerende lijnen de
rue Royale omzoomden, en zich verder ver
liezend in de wazige verte van het Concor-
deplein.
Hier sprongeu de fonteinen, maar slechts
van de eerste waren de waterstralen zichtbaar,
ééne massa vormende van vloeibaar zilver
terwijl de naald van Luxor daarachter maar
even hare lijnen door den zonnigen nevel
liet schijnen. De gevel van de Madeleine
ACHTENTWINTIGSTE HOOFDSTUK.
Onder den naam van Paul Harmant had Jacques
Garaud plaatsgenomen op de pakketboot tusschen
Havre en Uouthampton dienst doende. Van deze
stad had hij zich naar Londen begeven, om zich
daar bij de eerste gelegenheid naar Amerika in
te schepen.
Het artikel der dagbladen over den brand te
Alfortville medegedeeld, waarin over zijn held-
hal'tigen dood gesproken werd, was hem reeds
in handen gevallen. Hij verheugde zich zeer over
het verloop der zaak; alles ging hem naar ver
langen. Thans wenschte hij nog slechts zoo spoedig
mogelijk de nieuwe wereld te bereiken om daar
met het gestolen geld en de ontvreemde plannen
in korten tijd een groot fortuin te verzamelen.
Weldra zullen wij hem volgen aan boord van
den Lord-Maire, een stoomschip van eersten rang,
dat hem naar New-York zou overbrengen. Voor
't oogenblik wenschen wij tot Jeanne Fortier
terug te keeren.
Zoodra de rechter Delaunay, die met de in-'
structie der zaak belast werd, Jeanne's arrestatie
en hare aankomst vernomen had, gaf hij bevel
haar onmiddellijk naar zijn kabinet te leiden.
De ongelukkige vrouw was op alles voorbereid.
Moed, vastberadenheid en kracht hadden de
plaats ingenomen van hare zwakheid, hare on
macht en hare ontmoediging. Met kalmte en
koelbloedigheid trad zij dan ook bij den magistraat
binnen, van wien haar lot afhing.
De rechter ging onmiddellijk aan 't werk.
«Uw naam?" vroeg hij.
«Jeanne Fortier."
«Uw ouderdom?"
«Zesentwintig jaar. Ik ben geboren te Parijs,
den 15 October 1853."
«Gehuwd of ongehuwd
«Weduwe van Pierre Fortier, machinist gedu
rende zijn leven, doch op droevige wijze omge
komen in de fabriek van den heer Labroue,
ingenieur, wien ik beschuldigd word vermoord
te hebben om hem te bestelen, na eerst zijne
fabriek in brand te hebben gestoken."
Deze woorden op eenvoudigen en vastberaden
toon gesproken waren oorzaak, dat de rechter
nieuwsgierig het hoofd verhief. Hij vestigde een
onderzoekenden blik op Jeanne en hernam dan
weer na een oogenblik stilte
«Gij weet waarvan gij beschuldigd wordt. Wat
was met zware rouwdraperieón behangen, en
midden voor den ingang was de reusachtige
katafalk geplaatst, waarboven een baldakijn
in breede plooien neerhing, krippen sluiers
met zilveren franjes. Rustig brandden om
de katafalk de lange waskaarsen. De vaan-
delwacht van het 10de bataljon jagers voor
de katafalk, die van het 41ste en 9de linie
regiment aan weerszijden,stonden, een breeden
rouwstrik aan de stokken bevestigd op de
bovenste van de achttien treden, welke naar
het heiligdom voeren. Ondanks de duizenden
en tienduizenden, die reeds op de been waren
of de vensters der huizen hadden bezet
ondanks de vele regimenten van verschillende
wapens welke in de omgeving waren ge
schaard, was het nog stil op het plein en in
de rue Royale. De feestvlaggen waren op
genomen, zoodat zij niet konden uitwaaien
vroolijk en kleurig op de zachte herfstkoelte,
welke nu en dan over de menigte streek. Het
was een indrukwekkend geheel, den grooten
doode waardig, wiens stoffelijk overschot zoo
dadelijk de trappen der Madeleine zou worden
afgedragen voor zijn laatsten rit door de op
dezen najaarsdag zoo heerlijk mooie hoofd
stad.
Maar die stilte zou niet duren. Daar rolden
de groote wagens voor, waarop de kransen
werden bevestigd waaronder prachtige van
Italie's koning en, met door den-prins van
Wales geschreven opdrachten van hem
en van koningin Victoria. Straks zou Duitsch-
land's ambassadeur, de graaf von Munster
omgeven door eene groep officieren in de
rijke en toch strenge uniformen van Berlijn-
sche garde-regimenten, zelf den reuzenkrans
komen brengen van zijn jongen keizer. De
putaties reden voor: de bureau's van kamer
en senaat, de rijtuigen voorafgegaan en om
stuwd door dragonders; de ministers, de leden
van de Fransche Academie, de verschillende
colleges der rechterlijke macht, de leden van
het hot van cassatie in roode met hermelijn
omzoomde mantelsde Russische marine
officieren, eenen rouwstrik om den linkerarm,
in open landauers gezeten. Generaals met
hebt gij daarop te antwoorden
«Slechts drie woorden Ik ben onschuldig.'
De heer Delaunay hief ongeloovig de schou
ders op.
«Zoo gij onschuldig zijt," hernam hij, steeds
de oogen op de vrouw gevestigd houdend, «waar
om hebt gij dan de fabriek verlaten en met uw
kind de vlucht genomen, in plaats van hulp te
roepen, toen de brand bij den heer Labroue
uitbrak
Jeanne scheen na te denken.
«Antwoord I" voegde de rechter haar onge
duldig toe.
«Wat zou ik antwoorden? Gij zult mij toch
niet gelooven."
«Daar gij wellicht leugentaal zult spreken."
«O neen Maar de waarheid is somtijds zoo
onwaarschijnlijk Alles spant tegen mij samen!
Hoe zoudt gij geloof kunnen hechten aan een
verhaal, dat door geen enkel bewijs gestaafd
wordt Gij moet mij schuldig achten, en toch
ben ik onschuldig
«Gij ontkent den heer Labroue vermoord te
hebben
«Met al de kracht die in mij is."
«En durft gij beweren, dat gij geen haat voor
hem koestex-det
«Haat?Waarom zou ik hem gehaat hebben?"
«Hij had u uit zijnen dienst weggezonden."
«Neen, mijnheer, dat heeft hij niet gedaan. Hij
heeft mij doodeenvoudig gewaarschuwd, dat ik
mijne betrekking in de fabriek niet langer kon
vervullen, en zoo handelde hij niet ten onrechte.
Ik begreep dat hij gelijk had, en al was dit
besluit mij zeer onaangenaam, toch kon ik het
hem niet euvel duiden."
«Gij droegt den heer Labroue een boos hart toe
wegens den dood van uwen man in de fabriek."
«Hoe kan dat zijn? De heer Labroue had daar
aan geen schuld. Ik kan hem niets verwijten
Zelfs had hij alles gedaan wat mogelijk was om
mij in mijn ongeluk te hulp te komen."
«Gij ontkent aan de fabriek inbrand te hebben
gestoken
«Ik ontken den brand even als ik den moord
ontken. Ik ben onschuldig."
„Bewijs mij dat dan!"
«Hoe zal ik het doen
Wordt vervolgd.