Nummer 3.
Zaterdag 6 Januari 1894.
17e Jaargang
Df! IHIIKilllMUliSTIl
1 oogGwijcl aan Handel, industrie en Gemeentebelangen,
UITGEVER:
ANTOON TIELEN,
FEUILLETON.
Staatkundig overzicht.
V
De Echo van het Zuiden,
WuJwyiisrtf ni Langsiiiutsche Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
eau den Uitgever.
Waalwijk.
Men is toch ook maar eens jong!
Honderd- en duizendmaal hoort men zeg
gen „Men is toch ook maar ééns jong
en dat meestal met een licht schouderophalen
en met een vriendelijken glimlach op de lippen.
Is dat dan geen waar woord? Ongetwijfeld.
Maar waarom ligt 't zoo in veler mond be
storven
Omdat men er mee wil verontschuldigen
veel, wat eigenlijk toch niet in den haak is,
wat heel wat vergoelijking noodig heeft om
niet al te veel misnoegen en verontwaardiging
te wekken.
Jongelingen zijn er in menigte, die menigen
avond en menigen nacht vrij laat thuis komen
en die geweest zijn op plaatsen, waar ze
niet gaarne gezien werden door vader of
moeder, ol eenig fatsoenlijk mensch; jonge
lieden, wier hoofd er maar al te veel bene
veld en wier lichaam er maar al te veel ont
zenuwd en wier ziel er maar al te veel be
zoedeld werd en die, als er over hun daden
eens gesproken wordt, terstond die trachten
te vergoelijken met het bekende spreekwoord.
Meisjes zijn er in menigte, zoowel in bur
ger- als in hooger stand, die niet bijster veel
lust hebben in het vervullen der plichten
welke het naast voor de hand liggen, maar
wier oog vroolijk glinstert en wier hart vurig
klopt, zoodra er wat opwekkends en de zinnen
streelends in huis, of liever nog daar buiten,
te genieten valt;meisjes, die eigenlijk haar jonge
leven zoowat doordartelen en doorbeuzelen
en die terstond, als soms een vinger waar
schuwend wordt opgeheven, alle vermaning
zullen bezweren door een luchtig: „Och, men
is toch ook maar eenmaal jong
Dat alles is jammer genoeg. Want juist
de onomstootelijke waarheiddie al deze
jonge menschen uitspreken, moest stemmen
lot andere gedachten en opwekken tot andere
daden.
Waarvoor is men maar eens jong Om te
gaan tobben en klagen en zuchten en treuren,
om de aarde en al het aardsche te verwen-
schen, om vervelende oude mannetjes en
Advertentiën 1-7 regel, 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor DuitKb-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
Aiiolp Steihbb, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Naar het Franach door W. v. R.
Overgenomen uit de Meierijsche Courant
46
Onmiddellijk sprong rij op, ontstak eene kleine
lantaarn en trad door de apotheek zuster Philo-
mena's kamer binnen.
De kloosterlinge lag mei gevouwen handen te
bed en sliep zoo vast, dat men onwillekeurig zou
gedaeht hebben dat zij dood was.
Pierre Fortier's weduwe was vol schrik.
Had thans de dorst naar vrijheid de ongelukkige
eene onvrijwillige misdaad doen begaan
Zij legde de liand op de borst der zuster.
Het lichai-m was warm. Het hart klopte.
Jeanne ademde weder vrijer en zonder eene
seconde te verliezen begaf zij zich naar de kamer
der overste die reeds gereed was te vertrekken.
//Moeder," zeide zij, „zuster Philomena zendt
mij tot u. Zij is juist bezig met het verbinden
eener wondHa eenige oogenblikken volgt zii
u naar de kerk."
.Goed mijn kind ik dank u/ antwoordde de
overste, ,zeg haar dat wij allen zijn vertrokken..
//Ja, moeder."
Jeanne keerde naar de ziekenzaal terug en trof
de zuster aan nog steeds in diepen slaaD ge
dompeld. v 8
Onmiddellijk ontkleedde zij zich gedeeltelijk en
trok met koortsachtigen haast de kleederen van
zuster Philomena aan.
Deze was ongeveer van hare taille en grootte
zoodat de kleederen haar uitstekend paste.
De kap veranderde volkomen haar uiterlijk en
gaf haar het voorkomen eener ware zuster.
Jeanne vergat noch den rozenkrans met groote
Kralen, noch het getijdenboek, noch den bos
sleutels, dien zij aan den gordel hing.
In een hoek lag een lange grijze mantel met kap.
De gevangene hing dien mantel om de schouders,
liet de kap neder en stak een vastgeknoopten
zakdoek bij zich.
pruttelende oude vrouwtjes te worden? Ne^n,
maar om alle vermogens, naar lichaam en geest
geschonken, te ontwikkelen om te leeren
denken en werken en strijden, om, als de
dagen der jeugd gevloden zijn, partij te kun
nen trekken van de vruchten, die vroeger
denken en werken en strijden afwerpen. Om,
als de maatschappij ons oproept tot den groo-
ten levensstrijd, te kunnen zeggen zonder
verwaandheid, zonder vermetelheid, maar in
het volle bewustzijn zijner kracht en van een
goed besteed verleden
Hier zijn wij wat is er voor ons te
doen Maar dat kunnen we onmogelijk vra
gen met een goed geweten en een blijmoedige
offervaardigheid, als geen dagen en jaren van
krachtige werkzaamheid en zedelijke ontwik
keling achter ons liggen, maar dagen, soms
jaren verdarteld, verbeuzeld, verluierd ver-
zondigd.
Zal de jongheid dan een somber, naar
geestig, dor, doodsch, vervelend leven leiden?
Dat weten wij wel beter. Daar zijn tal van
mannen en vrouwen van beteekenis, die,
wetend dat een mensch maar ééns jong is,
leerden, wat ze leeren en werkten, wat ze
werken konden, en die uit de heerlijke dagen
hunner jeugd bewaard hebben, herinneringen
van groote en vele vreugden, maar van
vreugden, waarover ze geen oogenblik be
hoefden te blozen en die hen sterkten naar
het lichaam en veredelden naar den geest.
Geen beter predikers dier waarheid dan
vaders en moeders en geen beter uitleggers
van het spreekwoord: „Men is toch ook
maar ééns jongJ. W. B. (R.N.)
Nog altijd duurt de buitengewone zitting
van Engelands lagerhuis voort en 't zijn alleen
de zoo belangrijke quaesties betrekkelijk de
aan den hertog van Coburg verleende dotaties
en de verdediging ter zee, welke de afge
vaardigden doen samenkomen. Gelukkig is
n I
Deze zakdoek bevatte al hare hulpmiddelen.
//Vooruit nu I* sprak zij met eene vastberaden
beweging. -/In Gods naam!"
Zoo verliet zij de ziekenzaal.
Zesenveertigste Hoofdstuk.
De zusters van den H. Vincentius a Paulo waren
ten getale van tien in de gevangenis, onder het
bestuur eer.er overste.
Eiken Zondag morgen gingen zij, zooals wij
weten, te zamen uit om de heilige mis in de
parochiekerk te gaan bijwonen.
Dien morgen waren negen van haar reeds
eenige oogenblikken in eene benedenzaal ver-
eenigd, tusschen de griffie der gevangenis en de
deur der binnenplaats.
De overste trad binnen
"Ik zie zuster Philomena nog niet," sprak eene
jongere kloosterzuster.
//Wij zullen niet op haar wachten," antwoordde
de overste. ,/Zij zal dadelijk wel komen. Voor 't
oogenblik heeft zij nog bezigheden."
Dan voegde zij- er bij, zich tot een cipiersknecht
wendende
✓Gelief ons de deur te openen mijn vriend."
„Onmiddellijk, moeder overste,"' luidde het
antwoord.
De zware sleutel draaide in het groote slot en
de deur rolde op hare hengsels.
De zusters trotseerden de sneeuw, die thans
in zware vlokken nederviel, traden over het
binnenplein en bereikten de ruimte tusschen de
twee omheiningsmuren, waar een andere knecht
ha irde deur opende.
Tien minuten na haar vertrek werd er zacht
geklopt aan de deur des vertreks, waar wij ons
zooeven bevonden. De waker zag eene zuster
voor zich en opende.
"O zeide hij, „het is zuster Philomena. Ja,
ik weet er alles van. Ga door mijne zuster
Wat is hst een ellendig weer. O u zes uur 'smor-
gens een kilometer ver door de sneeuw loopen
is nog zoo prettig niet 1"
De zuster neeg het hoofd zonder te antwoorden
en wendde zich tot de deur die geopend werd.
Een oogenblik later werd ook de buitendeur
achter haar gesloten.
Jeanne was vrij
Zou deze vrijheid echter wel van langen duur
zijn?
er nu kans, dat de heeren weer eens voor een
week of drie kunnen uitblazen 19 of 20
dezer zal het lagerhuis wel verdaagd kunnen
worden tot den 12en Februari ter kennisne
ming van de door het hoogerhuis in rle
council s bill gebrachte wijzigingen en dan
kunnen de afgevaardigden tot 20 d. a. v. met
verlof gaan. Dan neemt de gewone zitting
van 1894 een aanvang. Zoowel wat de ver
dediging te water aangaat, als wat de aan
den* hertog van Coburg verleende dotatie be
treft, loopen belangrijke geruchten. De re
geering zou, gevolg gevende aan den aandrang
van alle zijden en van de admiraliteit in de
eerste plaats een kredietaanvraag indienen
van 50 a 62Y2 millioen gulden over een pe
riode van 4 jaartot aanbouw van nieuwe
schepen, en de hertog van Coburg zou, op
raad van den keizer van Duitschland, genegen
zijn om zijn jaargeld van 10000 pond sterling
er aan te gevenevenals hij reeds heeft
afgezien van de 15000 pond, hem door het par
lement van Groot Brittannie in 1866 toegestaan.
De regeering van de groote republiek kan
zich eigenlijk over Vaillant's wandaad niet
beklagen, de onmiddellijke gevolgen van den
aanslag waren niet zeer ernstig en de onder
den indruk van het treurige feit gestemde
bepalingen hebben den bewindvoerders ge
legenheid geschonken de sympathie levendig
te houden Zij hebben het juiste oogenblik
gekozen, om het bewijs te leveren, dat het
hun ernst is en dat zij eindelijk ook eens
willen handelen. Nog duren de arrestaties
op grond van de wet van 18 December en
de huiszoekingen voort en in hoofdzaak on
derscheidt deze razzia zich van vorige, doordat
zij de anarchisten als anarchisten treft. Deze
wet verklaart elkeen verdacht, die openlijk
tot het anarchisme toetreedt of er partij voor
kiest en 't is nu niet meer het recht, doch
wel degelijk de plicht der politie om te on
derzoeken of zulk een anarchist niet heeft
gezondigd tegen een of ander artikel van
genoemde wet. Zoo staan dus de anarchisten
Wij zullen weldra de gelegenheid hebben onze
lezeis daaromtrent in te lichten, doch voor het
oogenblik moeten wij vier maanden in ons ver
haal terugkeeren om ons naar New-York te
begeven bij Jacques Garaud, ot liever bij Paul
Harmant, den grooten industrieel, die thans meer
malen millionnair is.
De gewezen meesterknecht van Alfortville be
reikte zijn drieën vijftigste jaar.
Zijne dochter Mary, die hij met eene eindelooze
teederheid beminde, was achttien jaar oud.
Zij was een blond meisje, van bijzondere schooD-
heid; doch de doorschijnende bleekheid harer
wangen, de kring van azuur oin hare oogen
getrokken mochten wel de vrees inboezeme dat
zij de kietn der borstziekte mededroeg, die hare
moeder, de engelachtige Noëmi, waarvan zij een
sprekend portret was, zoo vroeg naar het eraf
had gesleept.
Deze ziekte had nog geen zichtbaren invloed
op liet teere en schoone lichaam van Mary uit
geoefend; zij bleef echter steeds dreigen en om
aan deze bedreiging niet te gelooven, sloot Paul
Harmant de oogen.
Mary oefende een on weerstaan baren invloed od
haar vader uit.
Het was haar voldoende een verlangen te uiten
om het onmiddellijk vervuld te zien.
En zij spaarde op dat gebied haar vader niet.
Mary was van nature zeer zonderling en gril
ligals eenige dochter, werd zij meer en meer
verwend en vaak uitte zij dwaze wenschen, waar
van zij de onmiddellijke vervulling eischte.
Op het oogenblik' dat wij het meisje aan onze
lezers voorstellen, dat zij aan tafel, in gezelschap
^an i1"? vader en Dvidius Soliveau, die sinds
den dood van Jacob Mortimer een huisvriend was
geworden en de erkende neef des grooten indus
trieels.
Het ontbijt liep ten einde.
Mary sneed dunne schijfjes ananas en maakte
riie met marasquin gereed.
Eensklaps onderbrak zij het gesprekdat haar
•ader met Ovidius over aangelegenheden der fa
briek voerde en zegde
Vader, luister eens, en antwoord mij
voortaan onafgebroken onder politie-toezicht
een omstandigheid die de heeren zeiven
hebben uitgelokt. De gematigde pers heeft
vele woorden des lofs voor de doortastend
heid der bewindvoerders.
Vaillant's zaak is nu onmiddellijk aan de
orde en het trekt de aandacht hoe spoedig
de bank van gezworenen gevormd is, terwijl
bij Ravachol's proces die samenstelling heel
wat zorg en moeite gaf wel een bewijs
dat er een algemeene neiging bestaat om
flink en doortastend op te treden tegen het
dreigende spook der anarchie. De jury be
staat uit 22 winkeliers5 groote slagers20
kooplui, 5 grondeigenaars en renteniers3
ingenieurs, 2 architecten, een gewezen rech
ter een bankier, een notaris, een chemicus,
een chef de-bureau, een aannemer, een land
bouwkundige, een lid van den gemeenteraad,
een professor en een dokterwier namen
reeds zijn bekend gemaakt door de bladen.
Vaillant s proces tegen de beslissing van de
kamer van aanklachtwelke hem naar het
hof van assises verwezen heeft, is niets meer
dan een vorm.
Indien Crispi gehoopt heeft, dat het op
Sicilië nu eensklaps alles kalm en rustig zou
worden, dat de groote beloften en 't reeds
ten uitvoer gebrachte in het belang van de
bevolking, de gemoederen als bij tooverslag
zouden kalmeeren, dan heeft hij zich toch
leelijk misrekend; de manifestaties en de ge
weldplegingen houden aan en de minister
van oorlog zal weer 12000 man naar Sicilië
moeten zenden, welke spoedig door een der
gelijke hoeveelheid zullen worden gevolgd,
zoodat in het geheel 40.000 man zullen bij
een zijn. De regeering is deerlijk teleurge
steld, een voorstel ter wijziging van de
contracten betreffende den landarbeid, zal
aan de kamer worden voorgelegd.
Jacques Garaud wendde zich tot zijne dochter.
„Wat is er, kindlief?" vroeg hij. „Watwenscht
gij te vernemen
„Hoe groot heden uw fortuin is>?«
Bij deze vraag wisselden de gewaande neven
een blik van verbazing.
Majy wachtte een oogenblik en vroeg dan met
ongeduldb
„Waarom antwoordt gij mij niet? Geef mij
eerst bescheid op mijne vraag en dan kunt gii u
verwonderen..... Neef is op de hoogte van al
uwe zaken gij hebt geene geheimen voor hem
Aijne tegenwoordigheid kan dus geenszins eenigen
hinderpaal bieden. Kom zeg mij wat ik verlang
te weten." 6
„Maar waarom wilt gij dat weten?» waagde
Jacques Garaud.
„Waarom? Omdat
„Dat is geen reden."
„En ik vind ze voldoendeIk wil, daar ik
wil. Welnu, antwoord dan."
„buister, mijn kind; wij bezitten op dit oogen
blik schier vijfhonderdduizend pond rente."
„En dat vertegenwoordigt een kapitaal van?....'
„Ongeveer tien millioen.
„Is de fabriek in de som beprepen?"
„Neen."
„Wat kan die waard zijn
„Een millioenAan dien prijs zou er wel een
kooper te vinden zijn.»
„Wel verkoop ze dan."
De valsche Paul Harmant en Ovidius Soliveau
staarden Mary verbaasd aan.
„Wilt gij dat ik mijne fabriek verkoop?" vroeg
Jacques.
„Ja, zeker."
„Maar
„Ik begrijp niet, dat er nog bedenkingen ge
maakt worden; ik acht u rijk genoeg."
Het jonge meisje glimlachte bij liet zien van
het gelaat harer twee toehoorders.
„Ik raad u zelfs aan," voegde zij er dan weer
bij, „de inrichting zoo spoedig raogeliik van de
hand te doen.'
„Er kan toch geen haast bij zijn?"
„Wat! De zaak is zeer spoedeischend. Ik heb
een plan gevormd, dat niet uitgesteld kan worden.»
„En dat plan is?"
„In Frankrijk te gaan wonen!»
De twee mannen voelden eene geweldige hui
vering over hunne leden gaan.
„In x rankrijk I» herhaalden beiden te gelijk.
Wordt vervolgd.
