Summer 93. Donderdag 22 November 1894. 17e Jaargan
ill! IROODIIUflSTUL
^gewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
p
Staatkundig overzicht.
UITGEVER:
ANïOON TIELEN,
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Frankrijk.
Engeland.
Duitschland.
De Echo van bet Zuiden,
Waalwijltsclif en Langslraalsclie Courant,
Dit. blad ver: '*nt Woensdag en Zaterdaj
Abonnemer. per 3 maanden/1,00.
franco per door het geheele rijk f 1.
Brieven, inj, -en stukken, gelden enz.,
aan den Uitgever.
't Is opnieuw voor 't Oosten voor een
gedeelte van Azie, dat de aandacht wordt
gevraagd in Armenie, de Aziatische bezitting
van het Ottomaansche rijk, zijn wanordelijk
heden uitgebroken ei is 't tot moordtooneelen
gekomen, welke alles, wat daar op dat gebied
reeds is voorgekomen, overtreffen. De En-
gelschc bladen hebben niet gedraald alles in
geuren en kleuren en waarschijnlijk op Oos-
tersche wijze overdreven, mede te deelen
doch waar 't geldt het optreden der Turksche
autoriteiten en der Kurden tegen de Arme
niërs, is de Engelsche pers altijd zóó partijdig
geweest, heeft zij altijd getoond 't zóó weinig
ernstig met de waarheid te nemen dat ge-
duldoefeniug aan te raden is boven beoor
deeling op grond van haar gegevens.
Turkije heeft in Armenie met groote moeie-
lijkheden te kampen de Kurden verkeeren
in een half-wilden staat, storen zich aan wet
noch recht en rooven en stelen er maar
op los als hun hand iets te rooven en
te stelen vindt. Nu zou de Turksche regee
ring daar wel iets aan kunnen doen, zij zou
de zich buiten de wet plaatsende Kurden
met geweld van wapenen kunnen dwingen
zich te schikken naar den geordenden staat
van zaken doch men waagt zich te Kon-
stantinopel niet zoo licht aan dergelijke kar
weitjes 't kost moeite en geld en dan
de Kurden zijn heel geloovige Muselmannen.
Nn schijnt 't dat de vervolging van Christenen
deel uitmaakt van de leer van Mahomed
want op grond van hun rechtgeloovigheid'
laat de Turksche regeering de Kurden hun
gang gaan. Als 't wel eens wat al te erg
loopt, zoodat men aan den Bosporus begint
te duchten dat de klachten der Armeniërs
en hun geroep om hervormingen weerklank
zullen vinden bij de mogendheden, welke het
tractaat van Berlijn hebben onderteekend en
bij Engeland in de eerste plaats, dan doeo
de Turksche autoriteiten precies of ze er nu
toch eens een eind aan willen maken en
g avond.
,15
franco te zenden
W aalwijk.
Naar het Fransch door W. v. R.
Overgenomen uit de Meierijsche Courant
127
Zij luisterde, en de woorden kwamen duidelijk
tot haar: J
„Een ellendeling der ergste soort l« herhaalde
de dokter. „Spreekt gij van den persoon, die
uwen hoed heeft opgeraapt
„Juist."
„Van baron de Reiss dan
Amanda sprong op.
"P'0»*.dacht zij' "men sPreekt van den baron
Ik heb hier een uitstekende plaats gekozen.-'
René Bosc zag den dokter lachend aan.
„Welken naam noemdet gij zoo even?' vroeg hij
„Baron de Reiss.»
„En dien naam kent gij toe aan den kerel, van
wien ik gezegd heb, dat hij met mij aan boord
was van de Lord-Maire, in 1861
„Hoe kent gij hem P
„Ik werd gisteren geroepen om eene jonge vrouw
te behandelen, die met hem in het aangrenzend
hotel woont.*
Om beter te kunnen luisteren was Amanda op
een bank geklommen. Zij stond vast tegen den
muur.
„Die man, beste dokter,* hernam René Bosc,
„is niet meer baron dan gij of ik. Met een doel
dat ik niet ken, maar mij zeer verdacht voor
komt, heeft hij een valschen naam aangenomen.
Hij heet Ovidius Soliveau.*
„Zijt gij daar zeker van
„Zeer zeker, dokter, volkomen zeker
Twaalfde Hoofdstuk.
Terwijl deze woorden aan de andere zijde van
den muur gewisseld werden, herhaalde juffrouw
Amanda op zachten toon
„Ovidius Soliveau I Ik zal dien naam niet ver
geten..,. Zonderling toeval. Wellicht sta ik thans
op 't punt alles te vernemen wat ik wenschte te
weten.*
alles blijft bij 't oude. Zoo heel ernstig is
Engelands sympathie voor de Armeniërs niet,
doen 't is er mee als met de oorlogsschatting,
welke Rusland te vorderen heeft van den
Zieken Man 't is een middel, dat men ei
genlijk niet graag zou willen missen. Als
Turkije eens iets minder vriendelijk is tegen
Rusland of wel al te lief tegen Engeland
Oostenrijk en Bulgarije, dan richt men van
Petersburg uit eenvoudig een kleine herinne
ring tot den sultan en Engeland gebruikt vis
vis den sultan de Armenische quaestie met
hetzelfde doel, om hem tot de orde te roepen
namelijk.
Toch schijnt 't er ditmaal in Arnemie heel
ernstig te zijn toegegaan, zelfs volgens de
officieele Turksche lezing. Een rooverbende
zoo heet t heeft zich gevoegd bij een
weerspannigen Kurdischen stam met het'doel
te rooven en te plunderen. Tal van dorpen
werden door de bende verwoest en een groot
aantal bewoners levend verbrand. De troepen
herstelden de orde "zonder dat 't tot een
plundering der huizen was gekomen. De
Engelsche lezing van het gebeurde luidt
veel ernstiger: de wanordelijkheden waren
een gevolg van de weigering der bevolking
van Moneh om belasting te betalen en de
plaatselijke overheden drongen aan op tus-
schenkomst der gewapende macht. De gou
verneur van Bitlis kwam tusschenbeide en
heel energiek ook: hoewel de bevolking te
genover het militair vertoon zich tot betaling
van het verschuldigde bereid verklaarde, liet
de volijverige gouverneur het vuur openen
op de weerlooz' bevolking en zoo werden er
vijf en twintig rpen vernield en duizenden
menschen gedood, bij welk bloedbad de
schandelijkste tooneelen voorvielen. Terwijl
de consuls der verschillende mogendheden
een onderzoek hebben ingesteld naar den aard
en den omvang der door de Turksche soldaten
gepleegde wreedheden er zijn er, die zich
er op beroemen voor hun hoofd vijftig weer-
looze vrouwen te hebben mishandeld en ge
dood, en anderen, die de ongelukkigen in
hun woningen met olie hebben overgoten en
o-r^di»1''01 1 rtgels J °<60 daarboven 8 cent per regel-
groote letters naarplaatsrmmte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentien voor Duitsch
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
Ajoij Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
daarna levend verbrand heeft de Britsche
consul zijn rapport reeds doen toekomen aan
den sultan, door middel van den gezant. De
doortastende gouverneur heeft nu zijn toe
vlucht genomen tot een heel veel gebruikt
redmiddel; hij beschuldigt den consul van
ophitsing der bevolking tegen de autoriteiten
en stelt hem dus verantwoordelijk voor hel
gebeurde.
Een Engelsch beambce is reeds naar de
„plaats des onheils" gezonden en de sultan
yan zijn kant laat nu ook een onderzoek
instellen naar de gegrondheid der mededee-
lingen betreffende de gepleegde gruwelen
welke doen denken aan de godsdienst-vervol
gingen der oudheid.
De invloeden ten hove schijnen groote kans
van slagen te hebben in Hongarije. De
keizerkoning draalt zoolang met de door hem
aan de godsdienstig-politieke wetten te ver-
leenen sanctie, dat Wekerle, de premier, zijn
prestige geschokt acht en zelfs in die mate
ontstemd is, dat zijn terugtreding een quaestie
van enkele dagen wordt geheeten.
René Bosc hernam
„Die ellendeling, een werktuigkundige, leefde
eenentwintig ;aar geleden onder den druk van
een bevel tot gevangenneming. Van Frankrijk
toog hij naar Amerika om werkzaam te zijn in
de ateliers van James Mortimer te New-Yorlc
en was aan boord van de Lord-Maire, even als
gij en ik."
„Dat is zonderling!* sprak de dokter.
„Ja, met waar? Doch gij zult de ontmoeting
nog wel zondehnger vinden, wanneer gij weet
dat het dezelfde ellendeling is, die mij mijn reis-
tasch ontstolen had met geheel mijn kapitaaltje."
„En die misdaad hebt gij ongestraft gelaten?*
„Ik heb u gezegd, dat een passagier, Paul Har-
mant genaamd, mij alles weer terugbracht mij
tevens verzoekende geen gevolg aan de zaak te
geven. Aan dat verlangen heb ik voldaan Te
New-York gedroeg hij zich zeer slecht en liep
de speelhuizen af, waar hij alles verloor, wat hij
verdiende. En dat bedroeg nog al wat. Want
dank zij steeds den reiziger, die zijn voorspreker
bij mij was geweest en James Mortimer's ven
noot was geworden, vervulde hij in hunne groote
labnek de betrekking van inspecteur der werk
zaamheden. Sinds mijn terugkeer in Frankrijk
had ik hem uit het oog verloren en thans vind
ik hem weder onder den naam van baren de
Reiss. Deze naamverwisseling wijst mij weer op
een nieuwe misdaad. Ik houd mij daarvan over
tuigd, want, wees verzekerd, Ovidius Soliveau
19 voor alles in staat, behalve voor eene goede
daad.»
„Mij was niets van hem bekend,* antwoordde
de dokter, „en nochtans heeft zijn gelaat mij
van den beginne af zeer mishaagd.»
„En gij vergistet u niet. Zeker is de kerel voor
eene nieuwe misdaad naar Boia-le-Roi gekomen.*
„O, dat weet ik maar al te goed Gisteren is
er in het hotel hierneven iets zeer verdachts
voorgevallen."
„Wie is die vrouw in zijn gezelschap?* vroeg
René Bosc.
-Eene zeer lieve dame, zijn nichtje,* zeidehij."
•Eene medeplichtige van hem waarschijnlijk.
A i lr nrwv f „t do VI J J.
Evenals in Duitschland is ook in Frankrijk
onder c.e sociaal-democraten een revolutio
naire en een meer gematigde partij. In
laatstgenoemd land hebben de revolutionairen
zich aan het partijverband onttrokken.
Mirman zal waarschijnlijk voor den dienst
afgekeurd worden, wegens bijziendheid.
Over de zaak-Dreytus loopen de meest
tegenstrijdige berichten terwijl omtrent de
spionnage vau Duitschers door de Petite
Republique verzekerd wordt, dat feiten van
bijzonder gewicht ontdekt zijn.
i ~a TMn aanzieu vaD het spoorwegongeluk
.i' APPily kan nog gemeld worden, dat de
uitslag van het onderzoek thans openbaar is
gemaakt. Aan den stationschef Boubay wordt
uitsluitend de schuld van hetgeen gebeurd is
te laste gelegddaar hij spoorwegrijtuigen
op den weg heeft gebracht, zonder zich vooraf
vergewist te hebben, dat hij dit veilig doen
kon en alzoo art. 12 van het algemeen re
glement heeft geschonden.
Hij zal mitsdien voor het gerecht vervokd
worden.
De rivier de T heems is, door zware regens
gezwollen, op vele plaatsen buiten hare oevers
getreden. Windsor en Eton staan gedeeltelijk
onder water het beroemde College in
laatstgenoemde plaats is tijdelijk moeten ge
sloten worden en de overstrooming strekt
zich uit tot Oxford, waar de laagstgelegen
stads geedeelten zijn ondergeloooen zoodat
de inwoners genoodzaakt zijn, op de boven
verdiepingen te huizen.
Op den Great-Western-spoorweg, tusschen
Kensington en Radley, is het verkeer gestremd
door het water.
Er moeten verscheidene menschen ver
dronken zijn. In den omtrek van Reading
zijn 6000 menschen zonder werk tengevolge
van de overstrooming.
De grijsaard ging voort
„Ik zou niet verwonderd zijn bij de eene of
andere gelegenheid te vernemen, dat die man
zoo wel als die vrouw eene zware veroordeeline-
achter den rug hebben. Soort zoekt soort! Maar
dokterd' ïerdachte 2Bak sPraakt gij zooeven
.Herinnert gij u nog wat ik u enkele dagen
geleden van het Canadeesche vocht vertelde waar-
heeft1?™ de eigenschaPPen 200 ho°g geroemd
„Een vocht dat men in Amerika praatwater
noemt. Ja, dat herinner ik mij nog zeer o-0ed.*
Welnu die kerel, die gewaande baron de Reiss
heelt van dit vocht gebruik gemaakt om die
zonderlinge dronkenschap te verwekken, die een
soort van delirium teweegbrengt. Hij wilde de
vrouw doen spreken, die bij hem is.»
„En gelooft gij dat dit gelukt is?*
„Er is geen twijfel aan. De vrouw, ter prooi
aan een voorbijgaand delirium, heeft zeker al hare
gedachten verraden, en daarop heeft zich eene crisis
voorgedaan, eeDe vreeselijke, eene verschrikkelijke
crisis. Kortom ik ben juist op tijd gekomen. Het
gevaar was zeer ernstig.»
„En waarom was het gevaar zoo groot2"
„Wellicht omdat de dosis te sterk genomen
werd. Zonder een kalmeerend drankje, dat ik haar
onmiddellijk heb toegediend, zou de ongelukkige
aan eene hersenontsteking bezweken zijn.»
„Hebt gij van dat alles proces-verbaal opge
held Vr06g ex"aSent der openbare veilig-
„Er was geen reden daartoe.*
„Dat is mijne meening niet. Ik zie daar eene
poging tot vergiftiging.*
„Neen, een eenvoudige onvoorzichtigheid.*
„Maar we hebben hier gevaarlijke buren ,»sprak
dan de zuster des dokters. „Misschien zou het
wel met slecht zijn madame uit het hotel eeni-
ge ïnlichti gen over hare gasten te verstrekken.*
„V\ aartoe zou het dienen Die lieden zijn slechts
voor eemge dagen hier. Wellicht zijn zij morgen
reeds verdwenen. Dat zij zich elders aan de galg
laten brengen!* fa
„YVel ja, daarin hebt gij gelijk. En wij hebben
nu lang genoeg over dat volkje gesprokenher
nam René Bosc. „Maar toch zou ik heel graag de
belofte gehouden hebben, die ik den kerel ge
daan heb.* 6
„Welke belofte
„Dat ik den booswicht niet zou sparen den
Keizer Wilhelm nam Donderdag in den
Lustgarten te Berlijn aan de recruten der
garnizoenen van Berlijn Charlottenburg
Spandau en Lichterfelae den eed af. Nadat
de protestantsche en katholieke veldpredikers
de manschappen op de beteekenis van den
eed hadden gewezen hield de keizer eene
toespraak, waarin hij de recruten aanmaande
steeds indachtig te wezen aan den afgelegden
eed en nooit te vergeten, dat zij tot de ver
dediging des vaderlands geroepen en verplicht
zijn orde en godsdienst in den lande te be
schermen. Onder een „Hoch!" op den keizer,
waartoe de commandant van'het garde-korps
het teeken gaf, gingen de troepen uiteen,
terug naar de kazerne.
eersten keer dat ik hem op nieuw op eene booze
daad zon betrappen. Maar wij hebben ons maar
al te lang met dien ellendeling beziggehouden
laat ons van andere zaken spreken. 5 Hoe is 't'
met uwe zieken, dokter
thema"3 kWam h6t geSprek 0p een gelieal
Amanda daalde van den stoel af, waarop zij
had plaatsgenomen om beter te hooren bhsek
bevend, nauwelijks in staat op hare beènen té
Mimen.611 met lang2am,; staPP«i het hotel
vWel, wel,' mompelde zij, „ik had dan zeer
goed geraden. Vroeger was hij een dief en daarna
'f. h,J ean moordenaar geworden I Hij heet Ovi
dius Soliveau en niet baron de Keiss. In Ame
rika is hij de beschermeling van Paul Harmant
geweest, van juffrouw Mary's vader de jonve
dame, voor wie Lucia werkte. Alles hangt on
eene bijzondere wijze te zamen. Hij bad inlich
tingen nood.g, en mij heeft hij gekozen óm die
te verkrijgen en zonder het te weten beu ik
dwaas genoeg geweest om zijne medeplichtige
te worfen. Hy heeft mij bijna gedood zegde IÓ
ken om niii IndiTSch™ht
Ken om mij te doen sprekenEn zeker hph
ik gesproken! Op het oogenblik is hij volkomen
op de hoogte van al hetgeen ik van'hem denk-
maar hy weet niet, dat let mij geen góheim ié
hoe hij alles vernomen heeftThans trekken
Wij ten strijde en wij zullen eens zien wie dó
f !lk »J" ,Zal0vidius Soliveau kan ver!
trekken. Hij kent Paul Harmant, en door Paul
Harmant zal ik hem wetan te ontdekken Ik
zal te welen komen waar hij woont en wat
hij te „oigny kwam doenMaar dit zonde,
konL..!.° m°e' hler Zijn' 200 ik dit vindal>
En juffrouw Amanda was op het punt alles
deufhóorde06 t0e° Zij eensklaP3 aan de
Zij zette zich weer neder en deed alsof zii Ins
Ovidius trad binnen met een glimlach Z ie
zeide h1jtCht dat gij den tuin waart' liafste,'
en6ik h!r„d W!' k0ud'* antwoordde Amanda,
p.. 1)611 weer binnen gekomen.*
«Gij leest om wat verstrooiing 'te hebben
Wordt vervolgd.
