Nummer 101. Donderdag 20 December 1894. 17" Jaargang. 1)15 ÏIÜOÖDIUGSTER. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen, UITGEVER: ANTOON TIELEN, Staatkundig overzicht. FEUILLETON. BUITENLAND. Frankrijk. De Echo van het Zuiden, Waalwyksche ra Langxlraatsclip Courant, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden ƒ1,00. Frauco per posi door het geheele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. ■Waalwijk. Advertentiën 1—7 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regel- groote letters naarplaatsrnimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden Smaal berekend. Advertentiën voor Duitscb- land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van Adol? Steinib, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Langs geheel verschillenden weg zijn de oppositie-partijen in Italie's kamer zoowel als die in Spanje's Cortez, er in geslaagd de respectieve regeeringen in een heel moeielijk parket te brengen zoowel Crispi als Sagasta tronen nog als premier, doch de eerste staat tegenover een parlement, dat de behandeling der begrooting en der financieele hervor mingsplannen vrij wel tot het onmogelijke doet zijn en Sagasta verkeert in dezelfde conditie met (ie economische vraagstukken. Giolitti, de mandie alle middelen goed en geheiligd achtte door het doel zelf, dat hij er mee op 't oog had; Giolitti, die brieven van doodonschuldigen aard opkocht van Crispi's vroegeren major domusGiolitti, die uit eigen beweging verschillende ambten en waardigheden heeft nedergelegd, is toch nog geslaagd Tn zijn streven: hij heeft den minis ter-president een onvoorzichtigheid, een coup d'état doen begaan, welke dezen duur kan komen te staan. Crispi heeft, onder den indruk van de schandalen der laatste dagen, Italie's kamer voor onbepaalden lijd verdaagd en men zegt te Rome, dat dit een voorspel is van de ontbinding der kamer, daar het kabinet, dat homogeen isniet denkt aan terugtreding. Eigenlijk zou Crispi's handel wijze na het besliste fiasco van Giolitti en zijn eigen schitterende victorie, voorbereid door dezen zelfden afgevaardigde en ex- minister, alleen te verklaren en te rechtvaar digen zijn als ze onmiddellijk wordt gevolgd door kamerontbinding. Deze maatregel riekt wat sterk naar de dictatuur, doch van een politiek standpunt, zou hij nog wel te verde digen zijn. Bekend geworden is nu een heele lijst van wissels, uitgegeven door de Banca Romana: één vau meer dan 105.000 lire ten name van Crispi; van 140.000 ten name van Lemmi, den grootmeester der vrijmetselaars; van Grimaldi (ex-minister der schatkist) ten bedrage van 2U.000 lires, van verschillende anderen ter grootte van 47000, 15000 en 12000 Naar het Fransch door W. v. R. Overgenomen uit de Meierijsche Courant 133 //U zal ook nog wel eene schadeloosstelling worden toegekend?" Zeker. De maatschappij heeft mij heden mor gen vijfduizend franken laten bieden om zoo de zaak in der minne te schikken." „Eu hebt gij dit bod aangenomen „Zeker. Deze som zal mij binnen enkele dagen worden uitbetaald. Misschien zou eene procedure mij meer kunnen opleveren, doch ik wil niet te zeer in het daglicht tieden." »Wat zult gij te Parijs doen?" „Eene betrekking zoeken, zoodra wij onze reke ning met den valschen baron vereffend hebben." „Welke betrekking zoudt gij wenschen /,Ja, dat weet ik zelf niet. Ik ben niet voor alles geschikt en vrees dat ik veel moeite zal hebben om iets te vinden naar mijne gading." „Wellicht niet," antwoordde Amanda, ik heb mijn idée. Tot morgen en nu geen sombere ge dachten meer I Ik ben vol vreugde u weer ontmoet te hebben." Zeventiende Hoofdstuk. Amanda verliet werkelijk zeer verheugd de ka mer van den jongman. Al hare wenschen waren dan ook op het oogenblilt voldaan. De overeenkomst, tusschen haar en Duchemin gesloten, zou zoo vertrouwde zij althans Ovidius' ondergang zijn. Wij hebben hier niets bijzonders meer bij te voegen over het karakter van den gewezen stad huisklerk; onze lezers kennen hem reeds als een persoon zonder energie, zonder eigen wil, gemak kelijk te verleiden en mede te sleepen, waarheen men zou willen. Toen hij Amanda zag binnentreden, was zijne eerste beweging eene beweging van woede, en zijne woorden waren woorden van verwijting. lireterwijl veel aanzienlijker sommen op naam van onbekenden staan. Zanardelli Nicotera Micelli en Fortis komen ook op deze lijst voor en zelfs mevrouw Crispi, die in een briet haar man financieel geruïneerd heet, komt er op voor tot een bedrag van 30000 lire. Nog is er een schrijven van Grillo aan Giolitti, waarin wordt medegedeeld, dat Crispi vóór zijn toetreding tot het kabi netDepretis zich door de nationale bank 217000 lire had doen uitbetalen en er nog voor 277000 lire te boek stond, welke laatste som nu is afgedaan. Over een som van 350000 lire, uitgekeerd aan den afgevaardigde Chiarradie later de vlucht heeft moeten nemenschrijft Tanlongo aan Giolitti, dat Chiarra Crispi's „homme de paille" was: het geheele bedrag zou in Crispi's zak zijn ge vloeid. Niet minder dan vijftig of zestig bladen ontvingen subsidie van de Banca Romanaafwisselend tusschen 30.000 en 100000 francs. Toen de kamerzitting Zaterdagmiddag om twee uur een aanvang nam, was het meest opzienbare gedeelte der documenten reeds gepubliceerd en hoewel het meerendeel reeds sinds lang bekend was en de toeleg van Giolitti om persoonlijk wraak te nemen op Crispi, reeds duidelijk was gebleken, had toch de agitatie haar hoogtepunt bereikt. Imbriani, Cavallotti en Rudini eischten onmiddellijke bespreking van de documenten waarop Crispi uitriep: „Het heden gepubliceerde is niets dan een mengsel van leugens en laagheden 1" Dat was olie op het vuurer ontstond een groot kabaal en toen riep de premier nog eens „Ja een geheel van ge- meene leugens!" Onder algemeene beroering riep de president der kamer Crispi tot de orde en toen werd er besloten den volgenden dag de discussie over de documenten te beginnen. Dat nu, is niet kunnen gebeuren, want 's avonds om 8 uur verscheen in het Italiaansche Staatsblad een decreet tot ver daging van de parlementszitting, voorafgegaan door een rapport van den minister-president aan den koning. In dat rapport verzoekt hij, Doch het was Amanda voldoende geweest te spreken om al haren invloed over hem te her nemen en hem tot wraakneming aan te sporen op Ovidius. De maatschappij zou hem een rond sommetje uitbetalen, en Amanda had hem ook al geld beloofd en eene betrekking. Dit vooruitzicht, gevoegd bij het plan zijn ge vaarlijken beschermer de macht te ontnemen, hem te vernederen, deden den jongeling de toekomst rooskleurig inzien. Des anderendaags bezocht Amanda hem reeds vroegtijdig. Zij bracht hem haar adres mede, en nadat beiden nogmaals hun verbond vernieuwd hadden, vertrok zij naar Parijs. De acht dagen door madame Augustine aan Amanda ten tweede male verleend waren nog niet verloopen en de goede dame toonde dan ook eenige verwondering, toen zij haar zag. „Tante is veel beter, madame," zeiae zij. „Ik dacht, dat gij mij goed gebruiken kondt en daarom ben ik zoo spoedig gekomen." „Daarvoor zeg ik u dank, want werkelijk ik miste u." Amanda hernam onmiddellijk haren dienst. Zij wenschte te weten wat er in het atelier omging. Zij ondervroeg zeer behendig hare gezellinnen. liet gebeurde tusschen Lucia Fortier en juf frouw Harmant, het hevig tooneel dat tusschen beiden bij madame Augustine had plaats gehad, was niet stil gebleven. Iedereen sprak er van in het atelier. Spoedig wist Atnauda dan ook, dat Lucia, de dochter eener tot levenslange gevangenisstraf ver oordeelde vrouw, door de meesteres was wegge jaagd, en dat juffrouw Harmant, Lucia's zegevie rende mededingsterden jongman weldra zou huwen, die door beiden bemind wordt. Dat alles, 't valt licht te begrijpen ver wekte in hooge mate de belangstelling van het meisje. Zij trok er verscheidene gevolgtrekkingen uit, die zeer natuurlijk waren „Ovidius Soliveau heeft gehandeld voor reke ning van Panl Harmant." «Men heeft eerst Lucia willen dooden." „Toen men den slag miste, heeft men naar mid delen gezocht haar in 't verderf te storten, en Duchemin heeft -Soliveau de verlangde wapenen verschaft." namens zijn collega's den koning tot verda ging van de parlementszitting te willen be sluiten, om de kamer tot kalmte en wijsheid te doen komen. Deze maatregel heeft een geweldigen indruk gemaakt en gelijktijdig een periode geopend van veronderstellingen en voorspellingen ten aanzien van Crispi's beweegredenen en plannen. Zeker is alleen het feit der verdaging en een geheele reeks aanklachten van den premier tegen Giolitti. Met de verdaging van het parlement houdt men zich op 't oogenblik drukker bezig dan met de onthullingen, welker echtheid van alle zijden betwist wordt. t Duitschland's regeering heeft Zaterdag, na een breedvoerige beraadslaging van zes uur, de door haar met alle ten dienste staande middelen uitgelokte nederlaag verkregen. Met 168 tegen 58 stemmen is het rapport der reglementscommissie, strekkende tot weigering van de aangevraagde machtiging tot vervol ging van Liebknecht, aangenomen. Het uitgebreide debat, waaraan werd deelgenomen door de beste woordvoerders der verschillende partijen, is eigenlijk slechts een inleiding tot de aanvangende beraadslaging over de wet tegen de revolutionaire partijen. Zaierdag heeft de begrafenis van graaf Ferdinand de Lesseps plaats gehad op Père Lachaise te Parijs. Eerst was een lijkdienst gevierd in de kerk St. Pierre de Chaillot waarbij Gounod's Jeanne d'Arc en andere muziekstukken voorgedragen werden. De Fransche regeering was niet vertegenwoordigd, daarentegen wel het corps diplomatique. Voor de Duitsche ambassade was de legatieraad Von Schön aanwezig; prins Murat vertegen woordigde keizerin Eugenie; de grootkanselier van het legioen van eer had een lid van den raad gezonden, Redevoeringen werden aan Dat alles scheen Amanda Régamy zoo duide lijk mogelijk, doch zij gevoelde, zij raadde in 't midden van dat alles een groot geheim, dat be trekking moest hebben op vroegere en tegen woordige betrekkingen tusschen den valschen ba ron en den industrieel, die meer dan tien maal millionair was, en dat geheim zou zij trachten te onderscheppen. „Wat het mij ook kosten moge," herhaalde zij dikwijls, „ik wil, ik zal mij wreken over dien ellendigen Soliveau. Wellicht zullen er ook an deren bespat worden; maar wat kan mij dat schelen P" Amanda had niet het minste bericht van den valschen baron. Met eenig ongeduld wachtte zij Raouls genezing af. Den volgenden morgen nam de modiste des morgens den trein naar Bois-le-Roi en stapte in het hotel Rendez-vous der Jagers af. De enkele dagen na haar vertrek verloopen, hadden Raoul Duchemin heel wat in beterschap doen toenemen. De vroegere stadhuisknecht van Joigny had thans de toelating van den dokter verkregen het bed te verlaten, en op een stoel gezeten, ontving hij nu zijn vroegere beminde. Amanda deelde hem in alle bijzonderheden mede wat zij van Lucia Fortier vernomen had en de jongman begreep thans welke onherstelbare fout hij begaan had, toen hij in het archief van Joigny het oflicieele dokument stal, dat de valsclie baron de Reiss ran hem eischte. Zij brachten gezamelijk den dag door. De dokter kwam des avonds zijn gewoon be zoek brengen, en hij verzekerde, dat de gewonde in drie a vier dagen Bois-le-Roi zou kunnen verlaten. Amanda beloofde aan Duchemin dat zij voor zijne vertrekken zou zorgen in de nabijheid harer woning in de Damesstraat. Dit voorstel nam Duchemin dankbaar aan en Amanda keerde hoogst tevreden naar Parijs. „Weldra gaan wij aan den slag," dacht zij. V Mary Harmant had niets aan haar vader ge zegd van hetgeen er bij madame Augustine was voorgevallen. De jonge dame gevoelde, dat dit tooneel haar niet tot eer verstrekte en had dan ook niet den de groeve gehouden door rector Gréard in naam der Academie, Guichard als president der Suezmaatschappij, Cahn en Hinly in naam der maatschappij van letterkunde en aard rijkskunde. Verder waren er veel delegaties, veel vrienden, veel kransen, doch bij het volk bespeurde men volstrekt geen belangstelling. Het testament van den overledene, dat den len Mei 1389 gemaakt is, benoemt de beide oudste zonen Charles en Victor tot voogd over hun minderjarige broers en zusters. Verder wenscht de overledene, dat de grafe lijke titel, die aan zijn vader door Napoleon I verleend is, door den oudsten zoon steeds zal gedragen worden. Bij de Fransche regeering is Zaterdag uit Madagascar het heuglijk bericht ingekomen, dat den lOden 11. 's morgens om acht uur Tamatave bijkans zonder slag of stoot door Fransche marine-infanterie, die van het eiland Reunion over was gekomen, is bezet. Drie granaten waren voldoende om de bezetting te verjagen en de Franschen verschansen zich er nu op krachtige wijze. De verovering van Tamatave schijnt het begin van het einde der Fransche expeditie naar Madagaskar te zijn. Te Parijs is verder telegraphisch bericht ontvangen, dat de ko ningin van Madagaskar zich bereid verklaard heeft tot volkomen onderwerping. De prins gemaal en verscheiden Europeanen hadden haar vast verzekerd, dat Frankrijk, met het oog op den toestand in Europa, in geen geval eene expeditie naar Madagaskar zoude zenden. Groot was dus hare verbazing bij de opening der vijandelijkheden. Het hopelooze van tegenstand inziende gaf zij terstond aan den Franschen gezant kennis van hare onder werping. De koning van Bariba of Borgoe heeft zijn land bij tractaat onder Fransch protec toraat gesteld, en aan Frankrijk het recht gegeven tot het bebben van een resident en troepen te Nikki. Deze stad is de hoofdstad van Bariba en ligt iets benoorden den lOen breedtegraad, op denzelfden lengtegraad als geringsten lust er iemand mededeeling van te doen of zich er over te beroemen. Doch om de schandelijke zijde bekommerde zij zich eigenlijk bitter weinig. J Zij had hare mededingster een gevoeligen slag toegebracht. Wat kon het overige haar schelen? Lucia's^ wanhoop en woede bewezen haar, dat zij den jongen Labroue voor immer voor haar verloren achtte. Deze zegenpraal schonk haar allerlei zoete ge noegens en met een onbeschrijfelijk geduld wachtte zij den dag van haar huwelijk af. Vervulden hoop en genot het hart van Jacques Garaud's dochter, tevens toch zette de ongenees bare ziekte, waarvan zij de kiem in zich droeg haar vernielingswerk voort. De tering ondermijnde hare zwakke borst en leidde langzaam dit vermagerd lichaam naar het graf. Lucien, die nu en dan juffrouw Harmant ont moette. ontwaardde duidelijk genoeg den voort gang van het kwaad en dacht dan, dat een hu welijk met zoo'n stervend kind de grootste dwaas heid der wereld zou zou zijn. Daarom vermijdde hij zoozeer mogelijk allen omgang met haar. Op zijn verzoek had men hem den tijd gegund om te vergeten, doch vader en dochter meenden dat het al te lang duurde. Lucien vergat niet. Hij had Lucia al te zeer bemind om na eenige dagen eene teederheid uit zijn hart te kunnen rukken, die zulke diepe wortelen had geschoten. Hij beminde haar nog en tegen alle hoop in durfde hij er nog aan denken, dat eenmaal de afgrond, tusschen hem en Lucia gegraven, zou ge dempt worden. Lucia's droefgeestigheid nam toe in de plaats van te verminderen. De valsche Paul Harmantdie zich op het oogenblik door geen gevaar meer bedreigd waan- de, staarde de toekomst zonder ongerustheid in en geloofde bepaald, dat Lucien binnen eenigen tijd de man zijner dochter zou worden. Deze gedachte schonk hem steeds nieuwen moed. Doch Mary's ziekte was dan weer daar om zijn hart met kommer en angst te vervullen- maar dan sprak hij zich weer moed in het hart met het oog op een aanstaand huwelijk, dat hij wel zou weten te verhaasten.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1894 | | pagina 1