Nummer 101. Donderdag 20 December 1894. 17" Jaargang.
1)15 ÏIÜOÖDIUGSTER.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen,
UITGEVER:
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Frankrijk.
De Echo van het Zuiden,
Waalwyksche ra Langxlraatsclip Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden ƒ1,00.
Frauco per posi door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
■Waalwijk.
Advertentiën 1—7 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regel-
groote letters naarplaatsrnimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden Smaal berekend. Advertentiën voor Duitscb-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
Adol? Steinib, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Langs geheel verschillenden weg zijn de
oppositie-partijen in Italie's kamer zoowel als
die in Spanje's Cortez, er in geslaagd de
respectieve regeeringen in een heel moeielijk
parket te brengen zoowel Crispi als Sagasta
tronen nog als premier, doch de eerste staat
tegenover een parlement, dat de behandeling
der begrooting en der financieele hervor
mingsplannen vrij wel tot het onmogelijke
doet zijn en Sagasta verkeert in dezelfde
conditie met (ie economische vraagstukken.
Giolitti, de mandie alle middelen goed
en geheiligd achtte door het doel zelf, dat
hij er mee op 't oog had; Giolitti, die brieven
van doodonschuldigen aard opkocht van
Crispi's vroegeren major domusGiolitti, die
uit eigen beweging verschillende ambten en
waardigheden heeft nedergelegd, is toch nog
geslaagd Tn zijn streven: hij heeft den minis
ter-president een onvoorzichtigheid, een coup
d'état doen begaan, welke dezen duur kan
komen te staan. Crispi heeft, onder den
indruk van de schandalen der laatste dagen,
Italie's kamer voor onbepaalden lijd verdaagd
en men zegt te Rome, dat dit een voorspel
is van de ontbinding der kamer, daar het
kabinet, dat homogeen isniet denkt aan
terugtreding. Eigenlijk zou Crispi's handel
wijze na het besliste fiasco van Giolitti en
zijn eigen schitterende victorie, voorbereid
door dezen zelfden afgevaardigde en ex-
minister, alleen te verklaren en te rechtvaar
digen zijn als ze onmiddellijk wordt gevolgd
door kamerontbinding. Deze maatregel riekt
wat sterk naar de dictatuur, doch van een
politiek standpunt, zou hij nog wel te verde
digen zijn. Bekend geworden is nu een heele
lijst van wissels, uitgegeven door de Banca
Romana: één vau meer dan 105.000 lire ten
name van Crispi; van 140.000 ten name van
Lemmi, den grootmeester der vrijmetselaars;
van Grimaldi (ex-minister der schatkist) ten
bedrage van 2U.000 lires, van verschillende
anderen ter grootte van 47000, 15000 en 12000
Naar het Fransch door W. v. R.
Overgenomen uit de Meierijsche Courant
133
//U zal ook nog wel eene schadeloosstelling
worden toegekend?"
Zeker. De maatschappij heeft mij heden mor
gen vijfduizend franken laten bieden om zoo de
zaak in der minne te schikken."
„Eu hebt gij dit bod aangenomen
„Zeker. Deze som zal mij binnen enkele dagen
worden uitbetaald. Misschien zou eene procedure
mij meer kunnen opleveren, doch ik wil niet te
zeer in het daglicht tieden."
»Wat zult gij te Parijs doen?"
„Eene betrekking zoeken, zoodra wij onze reke
ning met den valschen baron vereffend hebben."
„Welke betrekking zoudt gij wenschen
/,Ja, dat weet ik zelf niet. Ik ben niet voor alles
geschikt en vrees dat ik veel moeite zal hebben
om iets te vinden naar mijne gading."
„Wellicht niet," antwoordde Amanda, ik heb
mijn idée. Tot morgen en nu geen sombere ge
dachten meer I Ik ben vol vreugde u weer
ontmoet te hebben."
Zeventiende Hoofdstuk.
Amanda verliet werkelijk zeer verheugd de ka
mer van den jongman. Al hare wenschen waren
dan ook op het oogenblilt voldaan.
De overeenkomst, tusschen haar en Duchemin
gesloten, zou zoo vertrouwde zij althans
Ovidius' ondergang zijn.
Wij hebben hier niets bijzonders meer bij te
voegen over het karakter van den gewezen stad
huisklerk; onze lezers kennen hem reeds als een
persoon zonder energie, zonder eigen wil, gemak
kelijk te verleiden en mede te sleepen, waarheen
men zou willen.
Toen hij Amanda zag binnentreden, was zijne
eerste beweging eene beweging van woede, en
zijne woorden waren woorden van verwijting.
lireterwijl veel aanzienlijker sommen op
naam van onbekenden staan. Zanardelli
Nicotera Micelli en Fortis komen ook op
deze lijst voor en zelfs mevrouw Crispi, die
in een briet haar man financieel geruïneerd
heet, komt er op voor tot een bedrag van
30000 lire. Nog is er een schrijven van
Grillo aan Giolitti, waarin wordt medegedeeld,
dat Crispi vóór zijn toetreding tot het kabi
netDepretis zich door de nationale bank
217000 lire had doen uitbetalen en er nog
voor 277000 lire te boek stond, welke laatste
som nu is afgedaan. Over een som van
350000 lire, uitgekeerd aan den afgevaardigde
Chiarradie later de vlucht heeft moeten
nemenschrijft Tanlongo aan Giolitti, dat
Chiarra Crispi's „homme de paille" was: het
geheele bedrag zou in Crispi's zak zijn ge
vloeid. Niet minder dan vijftig of zestig
bladen ontvingen subsidie van de Banca
Romanaafwisselend tusschen 30.000 en
100000 francs.
Toen de kamerzitting Zaterdagmiddag om
twee uur een aanvang nam, was het meest
opzienbare gedeelte der documenten reeds
gepubliceerd en hoewel het meerendeel reeds
sinds lang bekend was en de toeleg van
Giolitti om persoonlijk wraak te nemen op
Crispi, reeds duidelijk was gebleken, had toch
de agitatie haar hoogtepunt bereikt. Imbriani,
Cavallotti en Rudini eischten onmiddellijke
bespreking van de documenten waarop
Crispi uitriep: „Het heden gepubliceerde
is niets dan een mengsel van leugens en
laagheden 1" Dat was olie op het vuurer
ontstond een groot kabaal en toen riep de
premier nog eens „Ja een geheel van ge-
meene leugens!" Onder algemeene beroering
riep de president der kamer Crispi tot de
orde en toen werd er besloten den volgenden
dag de discussie over de documenten te
beginnen. Dat nu, is niet kunnen gebeuren,
want 's avonds om 8 uur verscheen in het
Italiaansche Staatsblad een decreet tot ver
daging van de parlementszitting, voorafgegaan
door een rapport van den minister-president
aan den koning. In dat rapport verzoekt hij,
Doch het was Amanda voldoende geweest te
spreken om al haren invloed over hem te her
nemen en hem tot wraakneming aan te sporen
op Ovidius.
De maatschappij zou hem een rond sommetje
uitbetalen, en Amanda had hem ook al geld
beloofd en eene betrekking.
Dit vooruitzicht, gevoegd bij het plan zijn ge
vaarlijken beschermer de macht te ontnemen, hem
te vernederen, deden den jongeling de toekomst
rooskleurig inzien.
Des anderendaags bezocht Amanda hem reeds
vroegtijdig. Zij bracht hem haar adres mede, en
nadat beiden nogmaals hun verbond vernieuwd
hadden, vertrok zij naar Parijs.
De acht dagen door madame Augustine aan
Amanda ten tweede male verleend waren nog
niet verloopen en de goede dame toonde dan ook
eenige verwondering, toen zij haar zag.
„Tante is veel beter, madame," zeiae zij. „Ik
dacht, dat gij mij goed gebruiken kondt en
daarom ben ik zoo spoedig gekomen."
„Daarvoor zeg ik u dank, want werkelijk ik
miste u."
Amanda hernam onmiddellijk haren dienst. Zij
wenschte te weten wat er in het atelier omging.
Zij ondervroeg zeer behendig hare gezellinnen.
liet gebeurde tusschen Lucia Fortier en juf
frouw Harmant, het hevig tooneel dat tusschen
beiden bij madame Augustine had plaats gehad,
was niet stil gebleven. Iedereen sprak er van in
het atelier.
Spoedig wist Atnauda dan ook, dat Lucia, de
dochter eener tot levenslange gevangenisstraf ver
oordeelde vrouw, door de meesteres was wegge
jaagd, en dat juffrouw Harmant, Lucia's zegevie
rende mededingsterden jongman weldra zou
huwen, die door beiden bemind wordt.
Dat alles, 't valt licht te begrijpen ver
wekte in hooge mate de belangstelling van het
meisje.
Zij trok er verscheidene gevolgtrekkingen uit,
die zeer natuurlijk waren
„Ovidius Soliveau heeft gehandeld voor reke
ning van Panl Harmant."
«Men heeft eerst Lucia willen dooden."
„Toen men den slag miste, heeft men naar mid
delen gezocht haar in 't verderf te storten, en
Duchemin heeft -Soliveau de verlangde wapenen
verschaft."
namens zijn collega's den koning tot verda
ging van de parlementszitting te willen be
sluiten, om de kamer tot kalmte en wijsheid
te doen komen.
Deze maatregel heeft een geweldigen indruk
gemaakt en gelijktijdig een periode geopend
van veronderstellingen en voorspellingen ten
aanzien van Crispi's beweegredenen en plannen.
Zeker is alleen het feit der verdaging en een
geheele reeks aanklachten van den premier
tegen Giolitti. Met de verdaging van het
parlement houdt men zich op 't oogenblik
drukker bezig dan met de onthullingen, welker
echtheid van alle zijden betwist wordt.
t
Duitschland's regeering heeft Zaterdag, na
een breedvoerige beraadslaging van zes uur,
de door haar met alle ten dienste staande
middelen uitgelokte nederlaag verkregen. Met
168 tegen 58 stemmen is het rapport der
reglementscommissie, strekkende tot weigering
van de aangevraagde machtiging tot vervol
ging van Liebknecht, aangenomen. Het
uitgebreide debat, waaraan werd deelgenomen
door de beste woordvoerders der verschillende
partijen, is eigenlijk slechts een inleiding tot
de aanvangende beraadslaging over de wet
tegen de revolutionaire partijen.
Zaierdag heeft de begrafenis van graaf
Ferdinand de Lesseps plaats gehad op Père
Lachaise te Parijs. Eerst was een lijkdienst
gevierd in de kerk St. Pierre de Chaillot
waarbij Gounod's Jeanne d'Arc en andere
muziekstukken voorgedragen werden. De
Fransche regeering was niet vertegenwoordigd,
daarentegen wel het corps diplomatique. Voor
de Duitsche ambassade was de legatieraad
Von Schön aanwezig; prins Murat vertegen
woordigde keizerin Eugenie; de grootkanselier
van het legioen van eer had een lid van den
raad gezonden, Redevoeringen werden aan
Dat alles scheen Amanda Régamy zoo duide
lijk mogelijk, doch zij gevoelde, zij raadde in 't
midden van dat alles een groot geheim, dat be
trekking moest hebben op vroegere en tegen
woordige betrekkingen tusschen den valschen ba
ron en den industrieel, die meer dan tien maal
millionair was, en dat geheim zou zij trachten te
onderscheppen.
„Wat het mij ook kosten moge," herhaalde zij
dikwijls, „ik wil, ik zal mij wreken over dien
ellendigen Soliveau. Wellicht zullen er ook an
deren bespat worden; maar wat kan mij dat
schelen P"
Amanda had niet het minste bericht van den
valschen baron. Met eenig ongeduld wachtte zij
Raouls genezing af.
Den volgenden morgen nam de modiste des
morgens den trein naar Bois-le-Roi en stapte in
het hotel Rendez-vous der Jagers af.
De enkele dagen na haar vertrek verloopen,
hadden Raoul Duchemin heel wat in beterschap
doen toenemen.
De vroegere stadhuisknecht van Joigny had
thans de toelating van den dokter verkregen het
bed te verlaten, en op een stoel gezeten, ontving
hij nu zijn vroegere beminde.
Amanda deelde hem in alle bijzonderheden mede
wat zij van Lucia Fortier vernomen had en de
jongman begreep thans welke onherstelbare fout
hij begaan had, toen hij in het archief van Joigny
het oflicieele dokument stal, dat de valsclie baron
de Reiss ran hem eischte.
Zij brachten gezamelijk den dag door.
De dokter kwam des avonds zijn gewoon be
zoek brengen, en hij verzekerde, dat de gewonde
in drie a vier dagen Bois-le-Roi zou kunnen
verlaten.
Amanda beloofde aan Duchemin dat zij voor
zijne vertrekken zou zorgen in de nabijheid harer
woning in de Damesstraat.
Dit voorstel nam Duchemin dankbaar aan en
Amanda keerde hoogst tevreden naar Parijs.
„Weldra gaan wij aan den slag," dacht zij.
V
Mary Harmant had niets aan haar vader ge
zegd van hetgeen er bij madame Augustine was
voorgevallen.
De jonge dame gevoelde, dat dit tooneel haar
niet tot eer verstrekte en had dan ook niet den
de groeve gehouden door rector Gréard in
naam der Academie, Guichard als president
der Suezmaatschappij, Cahn en Hinly in naam
der maatschappij van letterkunde en aard
rijkskunde. Verder waren er veel delegaties,
veel vrienden, veel kransen, doch bij het volk
bespeurde men volstrekt geen belangstelling.
Het testament van den overledene, dat den
len Mei 1389 gemaakt is, benoemt de beide
oudste zonen Charles en Victor tot voogd
over hun minderjarige broers en zusters.
Verder wenscht de overledene, dat de grafe
lijke titel, die aan zijn vader door Napoleon
I verleend is, door den oudsten zoon steeds
zal gedragen worden.
Bij de Fransche regeering is Zaterdag
uit Madagascar het heuglijk bericht ingekomen,
dat den lOden 11. 's morgens om acht uur
Tamatave bijkans zonder slag of stoot door
Fransche marine-infanterie, die van het eiland
Reunion over was gekomen, is bezet. Drie
granaten waren voldoende om de bezetting
te verjagen en de Franschen verschansen zich
er nu op krachtige wijze.
De verovering van Tamatave schijnt het
begin van het einde der Fransche expeditie
naar Madagaskar te zijn. Te Parijs is verder
telegraphisch bericht ontvangen, dat de ko
ningin van Madagaskar zich bereid verklaard
heeft tot volkomen onderwerping. De prins
gemaal en verscheiden Europeanen hadden
haar vast verzekerd, dat Frankrijk, met het
oog op den toestand in Europa, in geen geval
eene expeditie naar Madagaskar zoude zenden.
Groot was dus hare verbazing bij de opening
der vijandelijkheden. Het hopelooze van
tegenstand inziende gaf zij terstond aan den
Franschen gezant kennis van hare onder
werping.
De koning van Bariba of Borgoe heeft
zijn land bij tractaat onder Fransch protec
toraat gesteld, en aan Frankrijk het recht
gegeven tot het bebben van een resident en
troepen te Nikki. Deze stad is de hoofdstad
van Bariba en ligt iets benoorden den lOen
breedtegraad, op denzelfden lengtegraad als
geringsten lust er iemand mededeeling van te
doen of zich er over te beroemen. Doch om de
schandelijke zijde bekommerde zij zich eigenlijk
bitter weinig. J
Zij had hare mededingster een gevoeligen slag
toegebracht. Wat kon het overige haar schelen?
Lucia's^ wanhoop en woede bewezen haar, dat
zij den jongen Labroue voor immer voor haar
verloren achtte.
Deze zegenpraal schonk haar allerlei zoete ge
noegens en met een onbeschrijfelijk geduld
wachtte zij den dag van haar huwelijk af.
Vervulden hoop en genot het hart van Jacques
Garaud's dochter, tevens toch zette de ongenees
bare ziekte, waarvan zij de kiem in zich droeg
haar vernielingswerk voort.
De tering ondermijnde hare zwakke borst en
leidde langzaam dit vermagerd lichaam naar het
graf.
Lucien, die nu en dan juffrouw Harmant ont
moette. ontwaardde duidelijk genoeg den voort
gang van het kwaad en dacht dan, dat een hu
welijk met zoo'n stervend kind de grootste dwaas
heid der wereld zou zou zijn.
Daarom vermijdde hij zoozeer mogelijk allen
omgang met haar.
Op zijn verzoek had men hem den tijd gegund
om te vergeten, doch vader en dochter meenden
dat het al te lang duurde.
Lucien vergat niet.
Hij had Lucia al te zeer bemind om na eenige
dagen eene teederheid uit zijn hart te kunnen
rukken, die zulke diepe wortelen had geschoten.
Hij beminde haar nog en tegen alle hoop in
durfde hij er nog aan denken, dat eenmaal de
afgrond, tusschen hem en Lucia gegraven, zou ge
dempt worden.
Lucia's droefgeestigheid nam toe in de plaats
van te verminderen.
De valsche Paul Harmantdie zich op het
oogenblik door geen gevaar meer bedreigd waan-
de, staarde de toekomst zonder ongerustheid in
en geloofde bepaald, dat Lucien binnen eenigen
tijd de man zijner dochter zou worden.
Deze gedachte schonk hem steeds nieuwen moed.
Doch Mary's ziekte was dan weer daar om
zijn hart met kommer en angst te vervullen-
maar dan sprak hij zich weer moed in het hart
met het oog op een aanstaand huwelijk, dat hij
wel zou weten te verhaasten.