immer 2.
Zondag 6 Januari 1895.
18° Jaargang
Toegewifd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen*
Dl
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Frankrijk.
UITGEVER
Waalwijk.
u imvi/aumnuui in
De Echo van het Zuiden,
Waalw(jksclie en Langslraatsclie Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden /1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
i-an den Uitgever.
Advertentiën 17 regels 0,60 daarboven 8 cent per regel*
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
Adolf Steinbr, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
De ceremonien ter gelegenheid van den
Nieuwjaarsdag hebben zich zoo geheel bin
nen de grenzen van het gewone, traditioneele
en bauale gehouden, dat er geen aanleiding
is cle toespraken der regeerende vorsten te
nemen': tot grondslag voor politieke beschou
wingen, rakende het verleden of betrekking
hebbende op de naaste toekomst. Zelfs de
aandachtigste nalezing van 't geen keizer
Wilhelm te Berlijn, president Perier te Parijs,
keizer Frans Josef te Weenen, koning Hum-
bert tc Rome heeft gezegd, leidt niet tot de
ontdekking van openbaringen of bedekte
toespelingen. Dat wil zeggen 't geen van
officies e zijde als gesproken wordt gepubli-
ceerd. Van Wilhelm II van Duitschland
vertelt men weer eens, dat hij heeft gespro
ken over Dreyfus' veroordeeling, over de so
cialistische beweging, over het lofwaardige
der zuinigheid voor officieren enz. Daarte
genover staat de nadrukkelijke verzekering
van de algemeen bekende „goede bron,dat
n woorden in 't minst geen politieke
betekenis hadden.
"t reen koning Humbert gezegd heeft tot
den president van den senaat, lijkt zoo op
pers bkidg gezien, niet meer dan een dood
gewoon complimentje aan den leider van dit
regeringslichaam (hij zeide in 't bijzonder
te rekenen op den senaat, die de élite der
natte ouder zijn leden telt), doch menschen,
die t veten kunnen of wel meenen een bij -
zonder goeden kijk op die dingen te hebben,
zten in. 's vorsten bijzondere vriendelijkheid
voor S' i senaat een soort votum van wan
trouwen aan 't adres van de kamer en een
bedekte aankondiging der kamerontbinding
tevens. Over 't geheel was koning Humbert
heel optimistisch in zijn verwachtingen, hij
gaf zijvreugde uiting over het feit, dat de
natie de oppositie-beweging tegen het kabinet
niet .ent en meende 't einde der tegen-
woordige crisis te kunnen voorspellen. De
algemeene verkiezingen acht men aanstaande
Naar het Fransch door W. v. R.
(Overgenomen uit de Meierjsche Courant)
136
fi begrijp ik reeds alles," antwoordde
hij glimlachend. „Lucien aanvaardt wat ik ge
lukkig genoeg geweest ben hem te kunnen aan-
V»UO. IJ 11CU UOll ill Cl
au8 mets te verzwijgen. Lucien door een zeer te
pi ijzen gevoel, dat hem in mijne oogen nog
rerheft, geleid, had eenige dagen gevraagd om
te denken. Thans heeft hij alles goed over
wogen en zeker hebben hem uwe raadgevingen
met ontbroken. Daarvoor ben ik u zeer dankbaar,
act doei an uw bezoek zal dan zijn mij de hand
mijner dochter te vragen voor mijn vriend Lucien
Dabroue, niet waar, dierbare artist?"
p'laaii gaf door een nieuw teeken aan den
jorgman te kennen, dat hij spreken moest.
/f? --^broues zoon, die onwillekeurig den
machtigen invloed van den schilder onderging,
antwoordde: „Ja, mijnheer."
a-Wei, oeste vrienden, de vraag is toegestaan,
a t weet gij wel; reeds bij voorbaat was zij toe
gestaan IV ij zullen dan nog slechts eenige'voor-
loopige schikkingen te maken hebben. Ik reken
op den ■•eer Daner, dien ik als een advokaat
van eersten rang ken, om met mij de artikelen
van een contract op te maken, dat dan aan een
notaris zaJ onderworpen worden.»
advokaat'^ °Vei" mijnlieer>* antwoordde de
„En wat zegt nu juffrouw Mary vroeg Paul
Har mant lachend. 8
Het nietje wierp zich in de armen van haar
v&der c in helsde hem, en sprak: „O, ik ben al te
geiuk ug. Mij dunkt dat het een droom is."
heb een voorstel," hernam da industrieel.
'Le <:tuVn hebben voor heden toch geen bij
zondere p annen?» J
en zelfs gaat men in de oppositie kringen,
door den wensch voor de werkelijkheid te
nemen, zoover, dat men in 's konings woorden
ziet de beloften van een kabinet, uitsluitend
uit senatoren saamgesteld.
Reeds leiden de sociaal-democraten te
Rome de kiescampagne in en zelfs is in
beginsel het besluit genomen in die districten,
waar hun eigen candidaat geen kans van
slagen heeft, de radicale candidaat te steunen.
Ondertusschen blijft Giolitti, die te Berlijn
buiten schot iseeti hoogen toon voeren
gevangenneming bij zijn terugkeer in Italië
ducht Giolitti niethij (Giolitti) zou hem
(Crispi) binnen korten tijd achter slot en
grendel kunnen doen zetten. Di Rudini is
ook vol hoop de leiders der oppositie-par
tijen zijn één van zin dus zegt hij en
de positie der regeering is hoogst kritiek.
Ook in deze zal de tijd moeten leeren aan
welke zijde men rekening heeft gehouden met
de werkelijkheid en wie zich gevoed hebben
met ijdele hoop.
Behalve met Madagascar krijgt Frankrijk
nu ook met San Domingo te doen. Daar
deze republiek nalatig blijft in het betalen
van den tweeden termijn der 1.200.000 francs,
die haar werden opgelegd, als schadevergoe
ding voor het beleedigen van een Fransch
onderdaan, kapitein Boimare, heeft de minister
van buitenlandsche zaken, de heer Hanotaux,
besloten gehoorzaamheid af te dwingen.
Vice admiraal Fournier zal met zijn eskader
een ultimatum aan den president van San
Domingo overbrengen, en wordt dit niet na
gekomen, dan zal aan de kamer goedkeuring
worden gevraagd voor eene „tuchtiging."
Te Buda Pest blijft men in groote spanning
voor den afloop van den wedkamp tusschen
KhünHedervary en Banffy, waarbij op te
merken valt, dat sommige heel voorzichtige
menschen ook letten op een paar out-siders.
Toch blijft Khün de groote favori.
Naar men verneemt, moet de tjaar voor-
„Wij wenschen den dag te zamen door te bren
gen,» antwoordde Stephaan Castel,
„Ge zult elkander niet verlaten, maar ons
gezamenlijk het genoegen doen heden in de Mu-
rillostraat te komen diueeren."
Het voorstel van Harmant maakte de plannen
van den schilder zeer gemakkelijk ter uitvoering.
Hij haastte zich te antwoorden:
//In naam mijner vrienden en in mijn naam
neem ik uw voorstel aan.»
„Dan ga ik u verlaten," riep Mary levendig, vol
van vreugde uit. „Vader gij zult wel een rijtuig
weten te vinden. Ik keer met het onze aaar huis
terug. Er zal nog wat te doen zijn."
„Ga, mijn kind,» sprak Jacques Garaud, zijne
dochter omhelzend. „Ook wij zullen u spoedig
volgen.»
Stephaan Castel gevoelde zich gelukkig, dat
het meisje zich verwijderde; hij geleidde haar
tot de voordeur, waar het rijtuig wachtte.
Paul Harmant ging tot Lucien.
„Mijn beste vriend," sprak hij op een toon, die
van ontroering beefde, „gij maakt mij den ge
lukkigste der menschen en vooral der vaders I
Van ai" dit oogenblik is Mary buiten gevaar. Uwe
onverschilligheid doodde haar. Langzaam zag ik
haar verkwijnen en onwillekeurig verachtte ik
u. Ziet gij het mijne, heeren, voegde hij er. bij,
met de achterzijde der hand dikke tranen afvegend,
die hem uit de oogen parelden. „Ik bemin mijn
kind boven alles ter wereld. Slechts haar heb
ik op aardeZij bemint Lucien met eene liefde,
zoo groot om er van te sterven, en ik wachtte
ongeduldig den dag af, dat Lucien met haar
medelijden zou hebben. Ik wachtte, dat hij het
besluit zou nemen haar te redden en angstig
vroeg ik mij af of dit niet te laat geschieden
zou. Lang, zeer lang heb ik gewacht, er. God
weet wat ik te lijden had. Mijn ergsten vijand
wensch ik zoo iets niet toeDoch, enfin, heden
is de dag van het lijden voorbij. De wederge
boorte isaangebroken. Ik herleef. Dank, heb dankl»
Lucjen drukte werktuiglijk de hand, hem door
den millionair aangeboden.
Allereerst stelde hij zich deze vraag:
Slaap ik niet, en ben ik niet op het punt ge
heel ontnuchterd te ontwaken
Georges Darier had medelijden met uien Ier
die het leven van zijn kind scheen afhat ke
te maken van deze echtverbintenis, die Lucien
nemens zijn uit alle gouvernementen van
Rusland gezaghebbende personen tot zich te
laten komen, ten einde door dezen te worden
ingelicht over den toestand en de wenschen
der bevolking. Voorts is er eene speciale
commissie benoemd met de opdracht de ver
beteringen na te gaanwelke er gebracht
kunnen worden in den toestand dergenen
die, bij wijze van administratieven maatregel,
naar Siberie verbannen zijn.
Hoe weinig ernst het China feitelijk is met
zijne bereidwilligheid om zich door Japan
den vrede te laten voorschrijven, en hoezeer
het tracht door talmen en verslepen tijd te
winnen om zich te herstellen, op de lange
baan misschien hopende den kamp te winnen,
blijkt duidelijk uit de pogingen, die overal
door het hemelsche rijk worden aangewend,
om wapenen en krijgsvoorraad aan te koopen
en om een leger uit te rusten op degelijken
grondslag. Die pogingen lijden evenwel aan
vankelijk schipbreukhoofdzakelijk wegens
ontstentenis van den nervus rerum, de zenuw
van den oorloggereed geld.
Om niet eens te spreken nog van de ho-
pelooze verwarring in het binnenlaudsch be
stuur en het voortdurend verplaatsen van
ambtenaren, waardoor al'e vastheid onmoge
lijk en het vertrouwen in de leiding natuurlijk
voortdurend geschokt wordt! Tien Manda
rijnen zijn nu weer uit hunne ambten ontzet,
onder hen de bekende Anet Sing, een der
zoogenaamde rijks-censorendie de taak
hebben den keizer voor te lichten omtrent
den toestand, waarin het rijk verkeert niet
alleen, maar die ook bevoegd zijn over de
houding des keizers een oordeel uit te sprekeu.
Zulks nu had Anet Sing laatstelijk gedaan
door het af te keuren, dat de keizerin weduwe
zich met de oorlogszaken bemoeide, en
daardoor viel Anet Sing.
Li Hung Chang blijkt nu voor goed ver
vangen te wezen door Liu Hin Yi, die, ziek
als hij eerst heetteeerstdaags naar het
oorlogstoon eel vertrekken zal, om te beproe
ven of inferieure soldaten, volgens een slecht
zoo zwaar scheen te wezen.
Stephaan Carstel staarde Paul Harmant zoo
bedaard mogelijk aan en dacht
„Is 't waarschijnlijk, is 't aanneembaar, dat die
man, door iedereen bewonderd en geacht, de beste
der vaders, de ellendigste der booswichten zou
zijn?Neen, neen,dat is niet aan te nemen."
Paul Harment hernam zijne koelbloedigheid.
„Ziedaar de gelukkigste dag mijns levens,"
zegde hij. „Duidt mij mijne ontroering niet ten
kwadeDe vreugde deed mij bijna stikken."
„'t Verheugt mij, dat die vreugde uw deel is
geworden in mijn atelier. Moge zij van langen
duur zijn voegde hij er op gedempten toon bij.
„Zoo sprekend, was Stephaan het schilderstuk
genaderd, dat met een groen doek bedekt was
en nog steeds aan den wand hing in zijn atelier.
Om het gesprek, dat thans op een vrij melan-
oholischen toon gevoerd werd, op een ander the
ma te brengen, vroeg Georges Darier
„Hebt gij eindelijk uw tableau geëindigd, beste
voogd? Of, laat mij beter uitdrukken, hoe is 't
met mijn tableau?"
„Bijna. Nog enkele kleinigheden heb ik na te
gaan en dan is alles gereed."
Paul Harmant had het hoofd opgeheven en luis
terde.
„Een nieuw werk, beste ar'ist?» vroeg hij.
O. neen,» antwoordde de schilder. „Eenentwin
tig jaar geleden begon ik het reeds, en thans
slechts wordt het voleindigd.»
„Een landschap
„Neeneen dramatisch tooneelwaarvan ik
eene schets heb genomen kort na den gewel
digen dood uws vaders, beste Lucien," hernam
de schilder.
Toen Paul Harmant deze woorden hoorde ont-
vtelde hij zeer, doch wist zich zoo goed te be-
owingen, dat de schilder er niets van merkte.
„En wanneer dan vroeg Jules Labroue's zoon
„Ik heb die schets genomen twee dagen na de
misdaad van Alfortville, en de vrouw, die tot
levenslange gevangenisstraf werd veroordeeld on
der de beschuldiging uw vader vermoord te
hebben, neemt daarop de eerste plaats in.»
Terwijl Stephaan Oestel "prak. v/.tLdc VU de
oog op hi gelaat ran {-rooi' .ad ist oei.
Deze toonde ecu ot»vifr?ohimg geuat, öf'choon
er eene rilling ovei vime leoen glog.
L-Jcieu deed eeu 8tep voqrtLv
stelsel gedrildbeter vechten onder een
generaaldie andars heet dan de vorige.
Rekken van den strijd, uitstellen om maar
geen besluit te behoeven te nemen, dat
gewone redmiddel van zwakke zielen wordt
ook door China toegepast, in plaats er van
dat het eerlijk zijne minderheid erkent en
om den vrede vraagt.
Men verzekertdat de minister van bin-
nenlandsche zaken 15 verbanningsdecreten
geleekend heeft tegen individuen van vreem
de nationaliteit, die verdacht zijn van pogin
gen tot spionnage. Ze zullen naar de grenzen
van hun respectieve landen gebracht worden.
Zaterdagmorgen om 10 uur wordt Drey
fus gedegradeerd', waarschijnlijk op het bin
nenplein van de militaire school, maar in
ieder geval zal men, om wat meer publiciteit
aan die zaak te geven, tal van kaarten uit-
deelen aan de verschillende dagbladen.
Lc Myre de Vilers heeft per telegram
uit Madagascar gemeld dat de eerste minister
protesteert tegen de inbezitneming van Ta-
matave en de schending van het tractaat;de
regeering der Fransche republiek aansprake
lijk stelt voor de rampen waarvan Franschen
en vreemdelingen de slachtoffers kunnen zijn,
en de hoop uitspreekt dat Frankrijk de goede
bedoelingen van het tegenvoorstel der Ma-
lagassiers op den waren prijs zal weten te
stellen.
Van de Congo is te Parijs bericht ont
vangen, dat te Cetema, Opper-Oubanghi een
Fransch onderofficier en vijftien tirailleurs en
een Belgisch agent zijn vermoord. Een Ne-
derlandsch agent en twee andere tirailleurs
konden vluchten. Er is aanstonds wraak ge
nomen door het vernielen van een aantal
dorpen, waarbij 100 inboorlingen den dood
„Neemt Jeanne Fortier de eerste plaats in op
dat doek vroeg hij.
„Ja, en ik meen te mogen bevestigen, dat de
gelijkenis uitstekend is."
Op dat oogenblik ontdekte de schilder 't doek
voor de oogen der aanwezenden.
De drie bezoekers hielden er de oogen strak
op gevestigd.
.Stephaan hield steeds den blik op Mary's vader.
Hij zag dat de industrieel een oogenblik hui
verde, doch ook niet langer. Onmiddellijk weer
toonde hij zijne gewone kalmte.
De schilder ging voort
„Dit tooneel herinnert aan het oogenblik, toen
Jeanne Fortier, die op de pastorie van Chevry bij
den oom van Georges een toevluchtsoord had ge
zocht, door de gendarmes in de tegenwoordigheid
van den maire des dorps werd gearresteerd.»
„En dat kind vroeg de millionair op den
natuurlijksten toon der wereld.
„Dat kind is de zoon van madame Darier, die
hier ook op het doek staat, de zuster van den
pastoor, dien ik in het raidden eene plaats heb
gegeven. Die kleine is Georges Darier, uw ad
vokaat. En dit kleine kartonnen paardje is niet
eene schepping van mijn brein, maar een speel
goed, door madame Darier aan haren zoon ge
schonken.»
„Ziedaar dan de vrouw," riep de vroegere Jac
ques Garaud uit, „die van Lucien een weeskind
gemaakt heelt!»
„Ja mijnheer.»
„'t Is een zonderling loeval dat haar gebracht
heeft op de plaats, waar gij u ook toevallig
bevondt, om u de gelegenheid te schenken het
portret dier ellendige vrouw te malen.»
„Werkelijkl Doch het toeval werkt dikwijls
zeer zonderling."
Lucien Labroue kon de oogen van Jeanne's
gelaat nie* afhouden, terwijl Georges steeds den
blik gevestigd hield op madame Darier, die hij
zijne moeder achtte.
„Zonderling 1" sprak Lucien eensklaps.
„Wat dan vroeg de schilder.
„Eene buitengewone gelijkenis treft mij zeer."
.K
gij kent, iu juffrc Luba i.xx't Die
nis kat» niets zoritfci lings bieden, '.aar ,r-.
bcr is.
'Word-.. ver
