Donderdag 12 September 1895. !8r Jaargang.
LIEFDE 0FEI1WIW.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen,
i*5.
ANTOON TI ELEN
arZiJ die zich voor
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
UITGEVER
Waalwijk.
jpJpB|||g^ }jet volgend kwartaal
op dit blad abonneeren ontvan
gen de nog deze maand verschij
nende nummers waarin het
begin van het nieuwe feuilleton
GRATIS.
y
De Echo van het Zuidea
Waalftijlisclie en Langsfraalsclie Courant,
Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond.
Abonnementsp r ij s per 3 maanden f 1,
Franco per post door het geheele rijk f 1,15.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco; e zenden
aan den Uitgever
ADvertentien 1 7 regels f0,60; daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3roaal ter plaatsing
opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel
De vurige hoop van allen, die in een uit
zonderingswet tegen de aanhangers der so
ciaal democratische beginselen en tegen de
anarchie het meest wenschelijke middel zien
om de vrijheid van denken en spreken te
knevelen is door keizer Wilhelm II van
Duitschland wreedelijk verstoord. Zijn betoog
van Maandag 11. op het feestmaal te Berlijn,
had allerlei verwachtingen gewekt; er zou een
nieuwe socialistenwet komen, zoo meende
men, in 's keizers woorden was dat duidelijk
te lezen en dat zou er dan eentje wezen
zóó treffend, zóó vernietigend als een derge
lijke wet maar zijn kan, geen enkel volgeling
van Liebknecht en Bebcl zou er buiten vallen.
Vier dageu lang heeft men gefantaseerd over
de waarschijnlijkheid van een dergelijk be
doelen en zelfs waren er, die in 's vorsten
volgens hen niet te misduiden aankondiging
zagen een gevaarlijk precedent. Wilhelm II
moet immershoe ongaarne ook, rekening
houden met de vertegenwoordiging van 't
volk en deze is nu juist niet geporteerd voor
een derge ijke uitzonderingswet, terwijl een
ontbinding vau dit lichaam meer kans biedt
op den terugkeer der oppositie, aanmerkelijk
versterkt, dan op het tegendeel. De Vorwarts,
het orgaan der sociaal democratie zou zelfs
de proef op de stemming der natie, heel
gaarne onverwijld genomen zien, wat ver
dacht is.
Keizer Wilhelm, die elke gelegenheid om
III.IWIJMIIIW ihim Merest
EERSTE HOOFDSTUK.
O, welk een onbeschaamdheid Niet alleen
dat zij met haar kunsten mijn zoon heeft weten
te verblindenmaar zij is ook nog een ellen
dige dievegge I Het is erger dan ik van haar
dacht.
Ofschoon niemand bij haar was, sprak mevrouw
Rechling die woorden vrij luid. Mevrouw Rech
ling was een krachtige, groote vrouw met goed
onderhouden trekken, ofschoon zij zeker weinig
minder dan vijttig zomers telde. Haar breed ge
laat, dat een beperkt verstand en dwazen hoog
moed verried, was door verwondering en toorn
nog rooder dan gewoonlijk. Zij stond in een
fraai gemeubileerd vertrek, voor een met snijwerk
versierde kast. Reeds voor de derde maal door
zocht zij alle laden.
Weg! Het parelsnoer en het étui zijn allebei
verdwenen I Niemand anders kan het weggenomen
hebben dan Valentine zij had er aPijd zooveel
zin in. Zij alleen heeft mijn sleutels gehad; nie
mand anders kreeg die ooit in handen, ik heb te
veel vertrouwen in haar gesteld. Zij zal gedacht
hebben, dat ik het niet dadelijk zou bemerken
omdat ik het ding eigenlijk in het geheel niet
draag.
Nu zal mijn arme, domme jongen toch inzien,
dat zijn moeder gelijk heeft. Jammer, dat hij
niet hier is, dan wist hij meteen, wat er gebeurd
is. Doch het is misschien beter zoo! Ik rijd dade
lijk er heen, en als zij het gestolene niet goed
schiks wil teruggeven, zend ik onmiddelijk be
richt aan de polff'id.
Zij liep naar de deur en drukte op den knop
van de electrische schel. Een oogenblik daarna
verscheen het kamermeisje.
Laat Hendrik dadelijk een rijtuig halen, maal
eerste klasse, en kom dan om mij te helpen klee-
den. Nu, wat staat ge mij aan te gapen? Klonk
het ongeduldig, daar het dienstmeisje draalde en
haar verbaasd aankeek.
Wil mevrouw nog zoo kort voor het ontbijt
zich te doen hooren, gebruikt ter uiting van
zijn persoonlijke gevoelens, heeft nu opnieuw
gesproken, te Stettin, bij gelegenheid van het
hem aangeboden feestmaal en deze speech
kan gelden als een toelichting tot, een ver
betering van de toespraak, 2 dezer tot zijn
gardes gehouden Te Berlijn was 't alles
militairementde soldaat overtuigt iemand
van zijn ongelijk of eigenlijk van het verschil
van meening met hem (den krijgsman) met
het zwaard ot de revolver in de hand te
Stettin sprak de vorst tot zijn onderdanen, bij
de burgers drong hij aan op aansluiting op
samengaan ter onbevlekte bewaring van de
herinnering aan keizer Wilhelm, hij riep allen
op om voort te arbeiden aan wat de oude vorst
heeft tot stand gebracht.
Dit klinkt heel anders dan een uitnoodiging
tot of een bedreiging met vernietiging! Toch
zouden er in den boezem van het Pruisische
kabinet alweer gedachtemvisselingen plaats
vinden ter samenstelling van een afdoend
middel om de sociaal democratie te fnuiken
op Pruisisch gebied de rijksregeering echter,
denkt aan niets minder dan een uitzonde
ringswet. 't Vorige jaar is't eigenlijk precies
zoo gegaan. Toen nam het Pruisische be
wind de vraag in overweging in verband met
s vorsten uitnoodiging ter bestrijding van de
revolutie en Caprivi moest toen al zijn gezag
doen gelden, al zijn invloed aanwenden om
dwaze dwangmaatregelen in hun geboorte
tegen te houden. Toen kwam de wijziging
van het gemeene recht aan de orde. De
rijkskanselier kwam ten val, Von Kulenburg
eveneens, en eindelijk de „Um9turzvorlage"
zelve, betreurd door heel weinigen slechts in
een samenstelling, welke het wetsplan geen
genade deed vinden bij één enkele partij!
Uit 's keizers betoog te Stettin zou men
opmaken, dat hij zich meer in 't bijzonder
richtte tot alle Duitschers, die de aantijgingen,
het strijden met oneerlijke wapens van heel
enkelen afkeuren zelfs al volgen zij, ter
verbetering van bepaalde toestandenvan
economische misstanden in 't bijzonderde
hoofdleiders.
uitrijden vroeg het meisje.
Wat gaat u dat aan? Doe wat u belast wordt.
Mag ik niet ontbijten, als het mij gelieft? ant
woordde mevrouw Rechling op bevelenden toon
en wees daarbij naar de deur.
Het meisje ging been. Zorgvuldig sloót toen
mevrouw Rechling de kast, waarin zij haar sie
raden en haar gereed geld bewaarde, en ging naar
haar slaapkamer ten einde zich te kleeden om
uit te gaan. Zij was namelijk nog in haar mor
genjapon, ofschoon heur geelblonde haar gegroeid
en gedeeltelijk gekocht, door een bekwamen haar-
kuustenaar alreeds naar de nieuwste mode ge
friseerd was.
Het kamermeisje was ir.tusschen teruggekomen.
Mevrouw slak haar de groote plompe voeten toe
om haar laarzen te laten dichtknoopen. Vervol
gens maakte zij met de hulp van het dienstmeisje
verder haar klecding in orde. Het ontbrak hierbij
niet aan verwijten over langzaamheid en onhan
digheid, maar eindelijk had mevrouw haarzijden
japon en fluweelen mantel aan, ze had haar hoed
op, de sluier bedekte haar gelaat; daar ging zij
de trap af. Geen wonder, dat Mina in de keuken
ging om aan de keukenmeid haar nood te klagen.
Wel, wel, wat is mevrouw vandaag weer uit
haar humeur, LouiseIk kon haar niets naai
den zin doen Zij brandde van ongeduld
Eerst bestelt zij coteletten voor het ontbijt,
en nu ze in de pan liggen gaat ze rijden, mop
perde de keukenmeid en gaf de pan een krach-
tigen ruk. Heeft ze niet gezegd, hoe lang ze
weg blijft?
Neen, miiar ze had groote haast, ik zou wel
eens willen weten, waar ze heen gaat.
Misschien gaat ze een nieuwe gezelschaps
juffer zoeken; zoo'n voorname dame kan niet
zonder zoo iemand zijn, zei de keukenmeid lachend.
Laat zij dan meteen maar uitzien naaree.i
ander kamermeisje, zei Minna; ik heb genoeg
van dat baantje.
Ge denkt zeker, dat zij ook niet weer een
gezelschapsjuffer vindt, die te gelijk kamermeisje
is, zooals juffrouw Valentine, lachte Louise.
Zooals juffrouw Valentine krijgt ze er nooit
weer een, verzekerde Minna met warmte. Altijd
zacht en vriendelijk, nooit te lui om de handen
uit te steken, en zoo goed en beleefd jegens ons.
Ja, wij wi ten toch wel, dat zij niet van
orvze soort was, al diende zij even goed als wij.
Te Parijs maakt men zich geenszins on
gerust, doch te Londen ziet men het officieele
bezoek dat vorst Hohenlohe, Duitschlands
kanselier, aan czaar Nicolaas brengt, met
leede oogen aan. Dat er misschien een enkel
woordje over de politiek zal worden gespro
ken, acht men te Parijs heel natuurlijk, doch
een wijziging in de internationale verhoudin
gen, van hoe geringen aard dan ook, iets als
een toenadering tusschen Rusland en Duitsch
land, heet men in Frankrijks hoofdstad pure
fantasie. Zoo zeker is la belle France" van
de trouw en de vastheid van karakter van
den Russischen beer! Te Londen ducht men
een of andere onaangename verrassing, zooals
hei samengaan van Rusland en Duitschland
in 't verre Oosten en volgens de leadingpapers
van Londen zou Hohenlohe moeten trachten
's czaren wenschen ie leeren kennen.
De Turksche regeering heeft aan de En-
gelscheFransche en Russische gezanten
mededeeling gedaan van hare beslissing in
zake de hervormingen in Armenie. De Porte
doet de volgende concessies
a. de tolken der drie genoemde gezant
schappen zullen in directe verbinding staan
met den president der Turksche permanente
commissie van controle, wier taak het zal zijn
toe te zien op de uitvoering zelve der her-
voimings maatregelen
b er zullen geen christcn-vali's of moedir-
sarifs woróen aangesteld, maar andere ad
ministratieve ambtenaren, die gekozen zullen
worden naar verhouding der bevolking
Mohammedanen of Christenen
c. bij de gendarmerie zullen christen-
officieren worden toegelaten
d. de moedirs zullen gekozen worden uit
de raden der oudsten
e. een landelijke politiedienst zal worden
ingesteld.
Dat de mogendheden met deze beloften
tevreden zullen zijn, is ernstig te betwijfelen.
Zij bezat de echte voornaamheid, niet de nage
maakte, zooals andere menschen, antwoordde de
keukenmeid en met een beweging van haar hand
gaf zij duidelijk te kennen, wie die andere
menschen waren. Valentine is de dochter van een
officier.
Nu, onze jonge mijnheer is ook luitenant
van de reserve, n erkte Minna op.
Ah, zoo! viel Louise in, de armen in de zijden
zettende, zonder acht te geven op de coteletten,
die gevaar liepen te verbranden. Hadden ze niet
prachtig bij elkaar gepast? .Mevrouw had den
lieven goeden God moeten danken, dat ze zoo'n
mooie schoondochter van goede afkomst kon krij
gen en niet zooveel geweld moeten maken dat
het arme kind hals over kop haar boeltje bijeen-
pakte en heenging.
Zij wil eene schoondochter die geld heeft,
hernam Minna maar nu werd de keukenmeid
vuurrood van kwaadheid en riep
Geld! Geld! Waarom moet zij nog meer
geld hebben Zij heeft al geld genoeg en aan de
pannebakkerij halen de arbeiders alle dagen nog
meer geld uit de aarde. Gij zijt daar nog niet
geweest Minna! Maar als het zomer is, dan zult
ge het eens zien
Door een schouderophalen gal' Minna haar twij
fel te kennen, of zij dan nog wel bij mevrouw
Rechling in dienst zou wezen. Reeds meer en
meer opgewonden vervolgde LouiseHeeft me
vrouw dan geld gehad, toen zij met haar man
trouwde? Heeft zij als kind duiven droomen dat
zij zijden kleeren edelgesteenten, een woning in
de Victoriastraat te Berlijn en een villa buiten
zou hebben, en dat zij mevrouw zou genoemd
worden
Maar Louise, spreek toch niet zoo luid, waar
schuwde Minna. Als men u hoorde
Dat kan me niet schelen; als mevrouw wil,
mag ze mij de huur opzeggen, antwoordde de
keukenmeid. Het is toch waar; ge moet maar
eens hooren, wat oude menschen buiten vertellen.
Waar nu het mooie park is, daar konden vroeger
een paar schapen nauwelijks genoeg te eten vin
den, en waar nu het mooie, nieuwe woonhuis
staat, dat gewoonlijk het slot wordt genoemd,
daar s'onden een paar kleine boerenwoningen.
Hoe is dat alles zoo veranderd vroeg Minna
met blijkbare verwondering.
Ja, hoe? lachte de keukenmeid. Een arme
De Senaat, alvorens te scheiden, heeft nog
even over den invoer van vee beraadslaagd.
De heer Léger interpelleerde de regeering
over het sluiten van de grenzen, waar de
vleeschhouwers al te veel nadeel doorlijden.
De heer De Bruyn antwoordde dat zijn
ministerieel hart balanceerde tusschen de
veeboeren en de slagers, dat de laatsten met
hun klachten den toestand overdreven voor
stellen, dat er integendeel te Cureghem b.v.
nog een massa vee onverkocht blijft, en dat
het HoÜandsch vee nu eenmaal verdacht is.
De heer Surmont meende dat men met
injecties van tuberculine veel gevaar weg
neemt, de heer Audent drong er op aan het
vette vee, direct voor de abattoirs bestemd
te laten binnenkomen -. zoo loopen de vee
boeren immers geen gevaar. Dit, antwoordde
de heer De Bruyn, zal ik doen zoodra ik
merk dat het vleesch opslaat in prijs.
Donderdagavond heeft de vleeschhouwers-
bond te Antwerpen een vergadering gehouden,
om tegen het gesloten houden van de grenzen
verzet aan le teekenen. Dat ziek zijn van het
HoÜandsch vee zoo zei de heer Karei
Sluyts, voorzitter van den bond is niets
dan een voorwendsel. Zoo groot was de
ontevredenheid, dat een der aanwezigen de
regeering beschuldigde de grenzen alleen voor
één veeboer geopend te hebben, een verren
bloedverwant van minister De Bruyn
Maandag hield men te Bogerhout een groote
protest meeting, waar de gansche provincie
uitgenoodigd was. Men wil |dat de grens
terstond heropend worde, en niet zooals in
Oost-Vlaanderen is gevraagd den 10 October.
Vrijdagavond is de Londensche lord-mayor,
sir Joseph Renals, met echtgenoote en gevolg,
te Parijs gekomen, op weg naar Bordeaux.
schoolmeester ontdekte, dat onder het schrale
land, waarop weinig groeien wilde, een dikke
laag kleiaarde verborgen was, die geschikt was
om er dakpannen van te bakken. In Bei lijn had
men die juist veel noodig, want daar werden
toen verscheidene nieuwe straten aangelegd en
veel nieuwe huizen gebouwd.
En zijn alle menschen in Zeckta daar rijk
van geworden vroeg Minna.
Louise lachte weer; ze was blijkbaar in haar
schik dat ze nu alles kon uitkramen wat ze wist
van de familie waar Minna slechts sedert korten
tijd in dienst was. Niet alle, menigeen die de
eerste moeilijke jaren niet kon door komen is
daarbij te gronde gegaan. Verscheidene jannen-
bakkerijen zijn nu reeds in de tweede of derde
hand.
Maar ook menig boertje is rijk geworden en
de rijkste van allen was de oude heer Rechling.
Was hij maar een kleine boer?
Ja en zijn vrouw was de dochter van een
schrijnwerker, dat kunt ge nog wel aan haar
bemerken
Maar Louise, ge zult uw dienst hier nog
kwijt raken met zulke praat. Ge neemt het nooit
heel nauw, maar zoo als ge van daag spreekt
heb ik u nog nooit hooren uitvaren.
Zoo kwaadaardig als van daag ben in ook
nog nooit geweest, antwoordde de keukenmeid
en gij en Hendrik zijt ook niet op uw gemak.
Juffrouw Valentine het huis uit te jagen dat is
te erg!
Nu wees maar stil Louise, ik geloof dat ze
er op uitgegaan is om haar terug te halen, klonk
een mannestem achter de meisjes en in de open
staande keukendeur verscheen Hendrik de huis
knecht. die onbemerkt nader getreden was.
Waar is ze heen? vroegen de meisjes te
gelijk.
Zooals ik zeinaar Wilmersdorf.
Naar luitenant Zier?
Ja, ik heb mevrouw duidelijk het adres
hooren opgeven. Hoeveel hp.ast ze ook had, kon
zij toch niet nalaten met den koetsier te onder
handelen en af te spreken, dat hij op haar moest
wachten om haar weer naar huis te rijden, maar
dan mocht hij den tijd van het wachten niet in
rekening brengen.
Zij kan het zonder juffrouw Valentine niet uit
houden, zei Minna; denkt ge dat ze mee zal komen