Donderdag 12 September 1895. !8r Jaargang. LIEFDE 0FEI1WIW. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen, i*5. ANTOON TI ELEN arZiJ die zich voor Staatkundig overzicht. FEUILLETON. BUITENLAND. Belgie. Frankrijk. UITGEVER Waalwijk. jpJpB|||g^ }jet volgend kwartaal op dit blad abonneeren ontvan gen de nog deze maand verschij nende nummers waarin het begin van het nieuwe feuilleton GRATIS. y De Echo van het Zuidea Waalftijlisclie en Langsfraalsclie Courant, Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond. Abonnementsp r ij s per 3 maanden f 1, Franco per post door het geheele rijk f 1,15. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco; e zenden aan den Uitgever ADvertentien 1 7 regels f0,60; daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3roaal ter plaatsing opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch- land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel De vurige hoop van allen, die in een uit zonderingswet tegen de aanhangers der so ciaal democratische beginselen en tegen de anarchie het meest wenschelijke middel zien om de vrijheid van denken en spreken te knevelen is door keizer Wilhelm II van Duitschland wreedelijk verstoord. Zijn betoog van Maandag 11. op het feestmaal te Berlijn, had allerlei verwachtingen gewekt; er zou een nieuwe socialistenwet komen, zoo meende men, in 's keizers woorden was dat duidelijk te lezen en dat zou er dan eentje wezen zóó treffend, zóó vernietigend als een derge lijke wet maar zijn kan, geen enkel volgeling van Liebknecht en Bebcl zou er buiten vallen. Vier dageu lang heeft men gefantaseerd over de waarschijnlijkheid van een dergelijk be doelen en zelfs waren er, die in 's vorsten volgens hen niet te misduiden aankondiging zagen een gevaarlijk precedent. Wilhelm II moet immershoe ongaarne ook, rekening houden met de vertegenwoordiging van 't volk en deze is nu juist niet geporteerd voor een derge ijke uitzonderingswet, terwijl een ontbinding vau dit lichaam meer kans biedt op den terugkeer der oppositie, aanmerkelijk versterkt, dan op het tegendeel. De Vorwarts, het orgaan der sociaal democratie zou zelfs de proef op de stemming der natie, heel gaarne onverwijld genomen zien, wat ver dacht is. Keizer Wilhelm, die elke gelegenheid om III.IWIJMIIIW ihim Merest EERSTE HOOFDSTUK. O, welk een onbeschaamdheid Niet alleen dat zij met haar kunsten mijn zoon heeft weten te verblindenmaar zij is ook nog een ellen dige dievegge I Het is erger dan ik van haar dacht. Ofschoon niemand bij haar was, sprak mevrouw Rechling die woorden vrij luid. Mevrouw Rech ling was een krachtige, groote vrouw met goed onderhouden trekken, ofschoon zij zeker weinig minder dan vijttig zomers telde. Haar breed ge laat, dat een beperkt verstand en dwazen hoog moed verried, was door verwondering en toorn nog rooder dan gewoonlijk. Zij stond in een fraai gemeubileerd vertrek, voor een met snijwerk versierde kast. Reeds voor de derde maal door zocht zij alle laden. Weg! Het parelsnoer en het étui zijn allebei verdwenen I Niemand anders kan het weggenomen hebben dan Valentine zij had er aPijd zooveel zin in. Zij alleen heeft mijn sleutels gehad; nie mand anders kreeg die ooit in handen, ik heb te veel vertrouwen in haar gesteld. Zij zal gedacht hebben, dat ik het niet dadelijk zou bemerken omdat ik het ding eigenlijk in het geheel niet draag. Nu zal mijn arme, domme jongen toch inzien, dat zijn moeder gelijk heeft. Jammer, dat hij niet hier is, dan wist hij meteen, wat er gebeurd is. Doch het is misschien beter zoo! Ik rijd dade lijk er heen, en als zij het gestolene niet goed schiks wil teruggeven, zend ik onmiddelijk be richt aan de polff'id. Zij liep naar de deur en drukte op den knop van de electrische schel. Een oogenblik daarna verscheen het kamermeisje. Laat Hendrik dadelijk een rijtuig halen, maal eerste klasse, en kom dan om mij te helpen klee- den. Nu, wat staat ge mij aan te gapen? Klonk het ongeduldig, daar het dienstmeisje draalde en haar verbaasd aankeek. Wil mevrouw nog zoo kort voor het ontbijt zich te doen hooren, gebruikt ter uiting van zijn persoonlijke gevoelens, heeft nu opnieuw gesproken, te Stettin, bij gelegenheid van het hem aangeboden feestmaal en deze speech kan gelden als een toelichting tot, een ver betering van de toespraak, 2 dezer tot zijn gardes gehouden Te Berlijn was 't alles militairementde soldaat overtuigt iemand van zijn ongelijk of eigenlijk van het verschil van meening met hem (den krijgsman) met het zwaard ot de revolver in de hand te Stettin sprak de vorst tot zijn onderdanen, bij de burgers drong hij aan op aansluiting op samengaan ter onbevlekte bewaring van de herinnering aan keizer Wilhelm, hij riep allen op om voort te arbeiden aan wat de oude vorst heeft tot stand gebracht. Dit klinkt heel anders dan een uitnoodiging tot of een bedreiging met vernietiging! Toch zouden er in den boezem van het Pruisische kabinet alweer gedachtemvisselingen plaats vinden ter samenstelling van een afdoend middel om de sociaal democratie te fnuiken op Pruisisch gebied de rijksregeering echter, denkt aan niets minder dan een uitzonde ringswet. 't Vorige jaar is't eigenlijk precies zoo gegaan. Toen nam het Pruisische be wind de vraag in overweging in verband met s vorsten uitnoodiging ter bestrijding van de revolutie en Caprivi moest toen al zijn gezag doen gelden, al zijn invloed aanwenden om dwaze dwangmaatregelen in hun geboorte tegen te houden. Toen kwam de wijziging van het gemeene recht aan de orde. De rijkskanselier kwam ten val, Von Kulenburg eveneens, en eindelijk de „Um9turzvorlage" zelve, betreurd door heel weinigen slechts in een samenstelling, welke het wetsplan geen genade deed vinden bij één enkele partij! Uit 's keizers betoog te Stettin zou men opmaken, dat hij zich meer in 't bijzonder richtte tot alle Duitschers, die de aantijgingen, het strijden met oneerlijke wapens van heel enkelen afkeuren zelfs al volgen zij, ter verbetering van bepaalde toestandenvan economische misstanden in 't bijzonderde hoofdleiders. uitrijden vroeg het meisje. Wat gaat u dat aan? Doe wat u belast wordt. Mag ik niet ontbijten, als het mij gelieft? ant woordde mevrouw Rechling op bevelenden toon en wees daarbij naar de deur. Het meisje ging been. Zorgvuldig sloót toen mevrouw Rechling de kast, waarin zij haar sie raden en haar gereed geld bewaarde, en ging naar haar slaapkamer ten einde zich te kleeden om uit te gaan. Zij was namelijk nog in haar mor genjapon, ofschoon heur geelblonde haar gegroeid en gedeeltelijk gekocht, door een bekwamen haar- kuustenaar alreeds naar de nieuwste mode ge friseerd was. Het kamermeisje was ir.tusschen teruggekomen. Mevrouw slak haar de groote plompe voeten toe om haar laarzen te laten dichtknoopen. Vervol gens maakte zij met de hulp van het dienstmeisje verder haar klecding in orde. Het ontbrak hierbij niet aan verwijten over langzaamheid en onhan digheid, maar eindelijk had mevrouw haarzijden japon en fluweelen mantel aan, ze had haar hoed op, de sluier bedekte haar gelaat; daar ging zij de trap af. Geen wonder, dat Mina in de keuken ging om aan de keukenmeid haar nood te klagen. Wel, wel, wat is mevrouw vandaag weer uit haar humeur, LouiseIk kon haar niets naai den zin doen Zij brandde van ongeduld Eerst bestelt zij coteletten voor het ontbijt, en nu ze in de pan liggen gaat ze rijden, mop perde de keukenmeid en gaf de pan een krach- tigen ruk. Heeft ze niet gezegd, hoe lang ze weg blijft? Neen, miiar ze had groote haast, ik zou wel eens willen weten, waar ze heen gaat. Misschien gaat ze een nieuwe gezelschaps juffer zoeken; zoo'n voorname dame kan niet zonder zoo iemand zijn, zei de keukenmeid lachend. Laat zij dan meteen maar uitzien naaree.i ander kamermeisje, zei Minna; ik heb genoeg van dat baantje. Ge denkt zeker, dat zij ook niet weer een gezelschapsjuffer vindt, die te gelijk kamermeisje is, zooals juffrouw Valentine, lachte Louise. Zooals juffrouw Valentine krijgt ze er nooit weer een, verzekerde Minna met warmte. Altijd zacht en vriendelijk, nooit te lui om de handen uit te steken, en zoo goed en beleefd jegens ons. Ja, wij wi ten toch wel, dat zij niet van orvze soort was, al diende zij even goed als wij. Te Parijs maakt men zich geenszins on gerust, doch te Londen ziet men het officieele bezoek dat vorst Hohenlohe, Duitschlands kanselier, aan czaar Nicolaas brengt, met leede oogen aan. Dat er misschien een enkel woordje over de politiek zal worden gespro ken, acht men te Parijs heel natuurlijk, doch een wijziging in de internationale verhoudin gen, van hoe geringen aard dan ook, iets als een toenadering tusschen Rusland en Duitsch land, heet men in Frankrijks hoofdstad pure fantasie. Zoo zeker is la belle France" van de trouw en de vastheid van karakter van den Russischen beer! Te Londen ducht men een of andere onaangename verrassing, zooals hei samengaan van Rusland en Duitschland in 't verre Oosten en volgens de leadingpapers van Londen zou Hohenlohe moeten trachten 's czaren wenschen ie leeren kennen. De Turksche regeering heeft aan de En- gelscheFransche en Russische gezanten mededeeling gedaan van hare beslissing in zake de hervormingen in Armenie. De Porte doet de volgende concessies a. de tolken der drie genoemde gezant schappen zullen in directe verbinding staan met den president der Turksche permanente commissie van controle, wier taak het zal zijn toe te zien op de uitvoering zelve der her- voimings maatregelen b er zullen geen christcn-vali's of moedir- sarifs woróen aangesteld, maar andere ad ministratieve ambtenaren, die gekozen zullen worden naar verhouding der bevolking Mohammedanen of Christenen c. bij de gendarmerie zullen christen- officieren worden toegelaten d. de moedirs zullen gekozen worden uit de raden der oudsten e. een landelijke politiedienst zal worden ingesteld. Dat de mogendheden met deze beloften tevreden zullen zijn, is ernstig te betwijfelen. Zij bezat de echte voornaamheid, niet de nage maakte, zooals andere menschen, antwoordde de keukenmeid en met een beweging van haar hand gaf zij duidelijk te kennen, wie die andere menschen waren. Valentine is de dochter van een officier. Nu, onze jonge mijnheer is ook luitenant van de reserve, n erkte Minna op. Ah, zoo! viel Louise in, de armen in de zijden zettende, zonder acht te geven op de coteletten, die gevaar liepen te verbranden. Hadden ze niet prachtig bij elkaar gepast? .Mevrouw had den lieven goeden God moeten danken, dat ze zoo'n mooie schoondochter van goede afkomst kon krij gen en niet zooveel geweld moeten maken dat het arme kind hals over kop haar boeltje bijeen- pakte en heenging. Zij wil eene schoondochter die geld heeft, hernam Minna maar nu werd de keukenmeid vuurrood van kwaadheid en riep Geld! Geld! Waarom moet zij nog meer geld hebben Zij heeft al geld genoeg en aan de pannebakkerij halen de arbeiders alle dagen nog meer geld uit de aarde. Gij zijt daar nog niet geweest Minna! Maar als het zomer is, dan zult ge het eens zien Door een schouderophalen gal' Minna haar twij fel te kennen, of zij dan nog wel bij mevrouw Rechling in dienst zou wezen. Reeds meer en meer opgewonden vervolgde LouiseHeeft me vrouw dan geld gehad, toen zij met haar man trouwde? Heeft zij als kind duiven droomen dat zij zijden kleeren edelgesteenten, een woning in de Victoriastraat te Berlijn en een villa buiten zou hebben, en dat zij mevrouw zou genoemd worden Maar Louise, spreek toch niet zoo luid, waar schuwde Minna. Als men u hoorde Dat kan me niet schelen; als mevrouw wil, mag ze mij de huur opzeggen, antwoordde de keukenmeid. Het is toch waar; ge moet maar eens hooren, wat oude menschen buiten vertellen. Waar nu het mooie park is, daar konden vroeger een paar schapen nauwelijks genoeg te eten vin den, en waar nu het mooie, nieuwe woonhuis staat, dat gewoonlijk het slot wordt genoemd, daar s'onden een paar kleine boerenwoningen. Hoe is dat alles zoo veranderd vroeg Minna met blijkbare verwondering. Ja, hoe? lachte de keukenmeid. Een arme De Senaat, alvorens te scheiden, heeft nog even over den invoer van vee beraadslaagd. De heer Léger interpelleerde de regeering over het sluiten van de grenzen, waar de vleeschhouwers al te veel nadeel doorlijden. De heer De Bruyn antwoordde dat zijn ministerieel hart balanceerde tusschen de veeboeren en de slagers, dat de laatsten met hun klachten den toestand overdreven voor stellen, dat er integendeel te Cureghem b.v. nog een massa vee onverkocht blijft, en dat het HoÜandsch vee nu eenmaal verdacht is. De heer Surmont meende dat men met injecties van tuberculine veel gevaar weg neemt, de heer Audent drong er op aan het vette vee, direct voor de abattoirs bestemd te laten binnenkomen -. zoo loopen de vee boeren immers geen gevaar. Dit, antwoordde de heer De Bruyn, zal ik doen zoodra ik merk dat het vleesch opslaat in prijs. Donderdagavond heeft de vleeschhouwers- bond te Antwerpen een vergadering gehouden, om tegen het gesloten houden van de grenzen verzet aan le teekenen. Dat ziek zijn van het HoÜandsch vee zoo zei de heer Karei Sluyts, voorzitter van den bond is niets dan een voorwendsel. Zoo groot was de ontevredenheid, dat een der aanwezigen de regeering beschuldigde de grenzen alleen voor één veeboer geopend te hebben, een verren bloedverwant van minister De Bruyn Maandag hield men te Bogerhout een groote protest meeting, waar de gansche provincie uitgenoodigd was. Men wil |dat de grens terstond heropend worde, en niet zooals in Oost-Vlaanderen is gevraagd den 10 October. Vrijdagavond is de Londensche lord-mayor, sir Joseph Renals, met echtgenoote en gevolg, te Parijs gekomen, op weg naar Bordeaux. schoolmeester ontdekte, dat onder het schrale land, waarop weinig groeien wilde, een dikke laag kleiaarde verborgen was, die geschikt was om er dakpannen van te bakken. In Bei lijn had men die juist veel noodig, want daar werden toen verscheidene nieuwe straten aangelegd en veel nieuwe huizen gebouwd. En zijn alle menschen in Zeckta daar rijk van geworden vroeg Minna. Louise lachte weer; ze was blijkbaar in haar schik dat ze nu alles kon uitkramen wat ze wist van de familie waar Minna slechts sedert korten tijd in dienst was. Niet alle, menigeen die de eerste moeilijke jaren niet kon door komen is daarbij te gronde gegaan. Verscheidene jannen- bakkerijen zijn nu reeds in de tweede of derde hand. Maar ook menig boertje is rijk geworden en de rijkste van allen was de oude heer Rechling. Was hij maar een kleine boer? Ja en zijn vrouw was de dochter van een schrijnwerker, dat kunt ge nog wel aan haar bemerken Maar Louise, ge zult uw dienst hier nog kwijt raken met zulke praat. Ge neemt het nooit heel nauw, maar zoo als ge van daag spreekt heb ik u nog nooit hooren uitvaren. Zoo kwaadaardig als van daag ben in ook nog nooit geweest, antwoordde de keukenmeid en gij en Hendrik zijt ook niet op uw gemak. Juffrouw Valentine het huis uit te jagen dat is te erg! Nu wees maar stil Louise, ik geloof dat ze er op uitgegaan is om haar terug te halen, klonk een mannestem achter de meisjes en in de open staande keukendeur verscheen Hendrik de huis knecht. die onbemerkt nader getreden was. Waar is ze heen? vroegen de meisjes te gelijk. Zooals ik zeinaar Wilmersdorf. Naar luitenant Zier? Ja, ik heb mevrouw duidelijk het adres hooren opgeven. Hoeveel hp.ast ze ook had, kon zij toch niet nalaten met den koetsier te onder handelen en af te spreken, dat hij op haar moest wachten om haar weer naar huis te rijden, maar dan mocht hij den tijd van het wachten niet in rekening brengen. Zij kan het zonder juffrouw Valentine niet uit houden, zei Minna; denkt ge dat ze mee zal komen

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1895 | | pagina 1