Binnenland.
Spanje.
Duitschland.
Italië.
Eene deputatie uit den gemeenteraad is hem
den volgenden dag komen complimenteeren.
Aan dit bezoek wordt door de Fransche
bladen een belangrijkheid gehecht, die het
waarschijnlijk niet bezit. Niet minder wordt
beweerd dan dat het ware doel van de komst
van den lord mayor is de president der re
publiek uit te noodigen een bezoek te brengen,
niet aan de koningin, maar aan het Britsche
volk.
Maar het zou tegen alle etiquette strijden
indien de heer Faure naar Engeland kwam
en niet de gastvrijheid der koningin aannam,
daarentegen wel van den lord mayor.
Er is echter in den laatsten tijd veel wrijving
tusschen Engeland en Frankrijk geweest,
meestal over quaesties van koloniale politiek,
die zoo hoog liep, dat nu en dan voor storing
der vriendschappelijke betrekkingen gevreesd
werd. Indien het bezoek van den lord mayor
er toe kon bijdragen om die wrijving weg te
nemen of te doen verminderen, zou dit na
tuurlijk zeer verblijdend wezen. Reeds vroeger
is een lord-mayor naar Parijs geweest om er
een eenigszins officieel bezoek te brengen. Dat
was in 1875, toen lord mayor Stowe en de
sheriffs van Londen overkwamen om de ope
ning van het nieuwe operagebouw bij te
wonen.
President Faure, uit Havre overgekomen
voor de manoeuvres, ontving Zaterdagmiddag
den lord-mayor op het Elysée, die dat bezoek
eenigen tijd later beantwoordde. Bij deze ge
legenheid moet de president dat denkbeeld van
een contrabezoek al aanstonds beleefd, maar
op zeer besliste wijze hebben geëcarteerd.
De president is daarna met den minister
van oorlog, generaal Zur Linden, naar Langres
vertrokken tot bijwoning der manoeuvres,
waar hij Zaterdagavond is aangekomen. De
ontvangst was feestelijk en geestdriitig. Faure
was eerst van plan geweest zich te paard
naar het manoeuvre terrein te begeven en
zelf, van slechts enkele officieren vergezeld,
in zekeren zin mee te manoeuvreeren. Maar
hierdoor zou verwarring ontstaan zijn meen
den de generaals, en dus moest de president
zich aan zijn landauer houden.
Zondagmorgen om half zes (het staat er
cinq heures et demie verliet de president
Langres en begaf zich naar Hortes, waar hij
ontvangen werd door de generaals Saussier
en Boisdeftre, benevens den Russischen gene
raal Dragomirot en diens hoofd van den
generale» staf prins Barjatinski. Fransche
president en Russische generaal naast elkan
der in den landauer: gejuich. De Rus trekt
de algemeene aandacht, men vergeet haast
naar Faure te zien.
Bij een molen houdt het rijtuig stil; president
en gevolg stijgen uit en slaan een voetpad
in, vol holten en kuilen, dat eindelijk dood
loopt. Zij zijn eenvoudig verdwaald. Een
priester wijst hun den weg. Zij keeren terug
in de brandende zonnehitte en komen van
onder tot boven bestoft eindelijk om 9 uur
te Bize, waar zij eenige troepen alsook ar
tillerie inspecteeren. Om 10 uur gaan zij
dejeuneeren. „De heer Faure en generaal
Dragomirof schijnen vermoeid," staat er in
't verslag. Geen wonder.
Voor al de drukte die in het zuiden
van Frankrijk gemaakt was oploopen, ont
slag nemen door gemeenteraden, bezoeken
van afgevaardigden, groote vergaderingen met
dreigementen van ernstige ongeregeldheden
is de minister Leygues gezwicht. Hij stond
dan toe dat er wel stierengevechten mogen
vertoond worden, maar op Fransche niet op
Spaansche manier, d. w. z. zonder bloed
vergieten.
Ik geloof het niet antwoordde Louise.
Nu als mevrouw haar toestemming geeft,
meende Hendrik.
Thans barstte Louise in luid gelach uit. Aan
zulke dingen behoeft ge niet te denken ik ken
mevrouw beter, zoo gemakkelijk geeft zij niet toe.
En ik ken onzen jongen heer, ik was zijn
oppasser, toen hij nog bij de Kurassiers te Bran
denburg diende, riep Hendrik, die laat ik ook
niet los.
Dat moet hij ook niet, dat zal hij niet, be
vestigde de keukenmeid; maar bij zijn moeder
krijgt hij het er niet zoo gemakkelijk door.
Oho, hij is zijn eigen meester, hij heeft een
flinke fabriek en is luitenant van de reserve! Hij
heeft van niemand bevelen te ontvangen dan van
onzen keizer.
Nu, die zal het hem niet verbieden, ant
woordde Louise. Gij hebt zeker geen ouders meer,
Hendrik
Neen ik was nog een kleine jongen, toen
die gestorven zijn, zei Hendrik en keek daarbij
de keukenmeid verwonderd aan.
Juist, anders zoudt ge weten, dat vaders of
moeders wil nog altijd gewicht in de schaal werpt,
alis die wil ook soms verkeerd.
En daar even hebt ge gezegd, dat de jonge
heer niet moet loslaten, merkte Minna op, die den
plotselingen ommekeer in Louises, stemming niet
recht wist te verklaren.
Dat zeg ik nog, daar blijf ik bij, riep Louise,
maar mijnheer Koenraad is een braaf, net mensch,
al heeft hij soms oneenigheid met zijn mojder.
Hij zal zeker alles beproeven om haar in der
minne tot toegeven te bewegen, maar als het niet
anders kan
Zij liet aan Minna en Hendrik over de laatste
woorden er bij te doen en Hendrik vulde haar
aan door te zeggen dan gebruikt hij geweld.
Terwijl haar dienstboden zoo onbarmhartig,
maar niet zonder reden ongunstig over haar spra
ken, reed mevrouw Rechling naar Willcrasdorf,
met geheel andere bedoelingendan Louise en
Minna vermoedden.
Bij mevrouw Rechling was echter de toorn ge
durende den rit geheel verdwenen; zij gevoelde
nu duivelachtige vreugde en was zeer voldaan.
Ha! had Valentine haar niet menigmaal beschaamd
gemaakt en hare betere inzichten en manieren
Zondag waren te Nimes wel 25000 men-
schen in de arena, op de eerste plaatsen de
maire, al de gemeenteraadsleden, de senator
Bonnefoy en de afgevaardigde de Bernis met
de teekenen hunner waardigheid, de leden
van den arrondissementsraad, afgevaardigden
van Montpellier, allen om.... te protesteeren.
Er was maar één roep dooden, bloed, dood
den stierMaar het is niet gebeurd. En
tusschen de vertooningen in kwam het co
mité plechtiglijk naar voren om te verzoeken
dat al de officieele personen, leden van den
raad enz. hun ontslag zullen nemen, wanneer
de regeering niet gev >lg geeft aan het drin
gend verzoek der Zuidelijke bevolking, „want
de groote corridas de muerte espagnole zijn
een bron van inkomsten voor den handel en
voor de armen".... De afgevaardigde De
Bernis hield een gloeiende redevoering om
te zeggen dat hij en zijn medeafgevaardigden
niet zouden wijken, niet hun ontslag zouden
nemen, maar pal staan op de bres om te
strijden voor het vo'k van het Zuiden, om
tegenover zulk een regeering zijn rechten te
verdedigen.
De afgevaardigde van Réunion, Louis
Brunet, zal na opening der kamerzitting den
minister van oorlog interpelleeren over de
volgende feiten IA dat de sloepen die het
legercorps tot op een afstand van 48 uren
van Suberbieville hadden moeten brengen,
eerst gereed waren toen de Betsiboka niet
bevaarbaar meer was; 2°. dat de genie veel
te laat gekomen is; dat het aantal muilezels
te gering was en de manschappen dus zelf
al de bagage hebben moeten dragen; 3°. dat
er geen kinine genoeg was; een ziek soldaat
heeft er zich over beklaagd dat hij in acht
dagen geen kinine gehad had, den volgenden
dag is hij gestorven. Eindelijk onderschrijft
de afgevaardigde ten volle de klacht over
het transporteeren van zieken naar Fi ankrijk,
terwijl ze op Réunion en Mauritius verpleegd
hadden kunnen worden.
De man, die de bom neergelegd heeft
op het kantoor van Rothschild, is waarschijn
lijk niet de vervaardiger. Hij weet volstrekt
niet, hoe de samenstelling er van is. Toch
blijft hij ontkennen medeplichtigen te hebben.
De politie zal zijn photographie bij honder
den over het gansche land verspreiden.
Vrijdagmorgen bemerkte een bediende van
de maire du Temple een doos van nikkel,
die hem verdacht toescheen. Ze lag op een
vensterkozijn. Heel voorzichtig pakte de man
het voorwerp op en zette het onder een fontein.
Intusschen weet men dat hierdoor juist
een ontploffing had kunnen volgen, wanneer
er b.v. sodium in geweest was. De dader
is onbekend. Wanneer zijn misdadige toeleg
gelukt was, zouden de woningen van ver
scheidene bedienden, die zich in dat gedeelte
van het gemeentehuis bevinden, vernield zijn.
Zondagmorgen hebben twee agenten van
den veiligheidsdienst vlak vóór het paleis van
justitie weer een bom gevonden. Eerst
Maandagmorgen zou het helsche werktuig
onderzocht worden. De anarchisten schijnen
aan een bommeumanie te lijden.
Uit Madrid wordt gemeld, dat een derde
legerkorps van 20,000 man voor Cuba wordt
georganiseerd en zoo noodig, in November
zal vertrekken.
Voor wat uit Tanger komt, waar cholera
is geconstateerd, is eene quarantaine van zes
dagen afgekondigd,
laten gelden Had ze liet zelfs niet gewaagd, de
oogen op te slaan naar haar eenigen zoon, den
fabrikant en reserve-luitenant Koenraad Rechling?
En nu was ze een gemeene dievegge geworden
Haze had het geld liefmaar voor geen geld
ter wereld had ze hel genoegen willen missen,
dat deze ontdekking haar verschafte.
Met haar beperkt verstand dacht ze er niet aan,
dat de zaak anders gelegen kon zijn; het kwam
niet bij haar op te bedenken, hoe dom Valentine
zou gehandeld hebben, aangezien de verdenking
in de eerste plaats op haar moest vallen en zij
haar geheele toekomst zou vernietigd hebben.
Mevrouw Rechling had echter niet geleerd zoo te
redeneeren. Het halssnoer van paarlen was weg,
Valentine alleen had den sleutel gehad: dus, die
moest het snoer weggenomen hebben.
Misschien rekende mevrouw Rechling echter
het stelen van een paarlsnoer voor minder mis
dadig dan het stelen van haar zoons hart.
Hoe onl eschaamd, dat de dood-arme dochter
van een ouden, zieken, gepensioneerden oiïicier
de genegenheid wist te verwerven van haar Koen
raad. met wien zij geheel andere plannen had.
Neen, daarvoor hadden haar man zaliger en zij
zelf niet gewerkt en geploeterd, om nu zoo'n arm
ding in het warme nest te zien
Bij haar toornige overpeinzingen dacht mevrouw
Rechling er volstrekt niet aan, dat zij eenmaal
ook een doodarm meisje was, de onbeschaafde,
slecht onderwezen dochter van een handwerksman
in een vergeten dorpje van Havelland.
Het was reeds lang geleden, waarom zou zij
daar nu nog aan denken Het was ook reeds
lang geleden det zij de vrouw werd van den boer
Rechling, die in het eerste jaar van hun trouwer,
in zijn weiland een put groef en de kleiaarde vond.
In den beginne wilde zij van die zwendelboel
niets weten en duchtig had zij gekeven, toen haar
man zijn klein vermogen besteedde aan de op
richting eener pannenfabriek. Hij had toen zelfs
schulden gemaakt om kleihoudende landerijen
te koopen, die destijds nog goedkoop te krijgen
waren.
Gelukkig had haar man echter niet naar haar
geluisterd. Hij was zijn eigen weg gegaan, had
flink gewerkt om zijn voorbeeld te volgen en
de uitkomst had hem geheel in het gelijk gesteld.
Bij zijn dood liet hij een vermogen van ver
scheidene millioenen na. Zijn pannenfabriek was
Een buitengewoon nummer van den Reichs-
anzeiger bevat een keizerlijke proclamatie
waarin Z. M. dank betuigt aan allen, die
hem, naar aanleiding van het feest der over
winning, een heilgroet hebben gezonden. Met
voldoening vervulde den keizer de geestdrift,
waarmede het volk de wedergeboorte van het
rijk had gevierd. Een volk, dat zoo zijn
dooden eert en het verleden herdenkt, zal,
naar de keizer met vertrouwen hoopt, steeds
trouw blijven aan keizer en rijk en zich tegen
de vaderlandlooze vijanden der goddelijke
wereldorde weten te verzetten, die zelfs in
dagen van nationale geestdrift zich niet ont
zien het aandenken van den grooten keizer
te beschimpen en daardoor de edelste ge
voelens van het volk te kwetsen.
De keizer van Oostenrijk is Zondag
morgen te Potsdam aangekomen en daar door
de keizerin in het nieuwe paleis ontvangen.
Namiddags is hij doorgereisd naar Stettin.
De Weener bladen hebben naar aanleiding
van deze reis van den keizer naar de ma
noeuvres der Duitsche troepen lange artikelen
over de vriendschap der beide volken en
over het drievoudig verbond, waarborg voor
den vrede.
Brutaliteit der Italiaansche roovers. Ital e
blijft het klassieke land der roovers en roo
verbenden en vooral in den laatsten tijd
blijkt dit hoe langer hoe duidelijker en ver
ontrustender. Roover-geschiedenissen van
Rinaldini, Gasparone, Fra Diavolo en anderen
geven slechts een zwakke voorstelling van
den bijna algemeenen onveiligheidstoestand
in Italië, gedurende de laatste maanden. De
provinciën Apulie, Sicilië, Calabrie en Sar
dinië worden door talrijke rooverbenden
gebrandschat, die alle haar best doen om het
record tot een onbereikbare hoogte te brengen
Op Sicilië brengt de bende van Mauro schrik
en angst teweeg en in Apulie doet de bende
van de gebroeders Frattarolo van zich spre
ken. De Angeloberg, die de golf van Man-
tredona beheerscht, is tegenwoordig in staat
van beleg. Men zendt er uit Foggia troepen
heen, men vervoert gewonden naar de hos
pitalen, juist alsof men een geregelden oorlog
voert. In de omstreken van Rome schijnen
de rooverhootdlieden Ansuini Tiburzi en
Fioravanti een wapenstilstand met de bevol
king gesloten te hebben; de omstreken van
Rome en de provincie Viterbo zijn althans
veilig te noemen. Groote bezorgdheid ver
oorzaken thans de misdrijven der Sardijnsche
roovers. Na de verdwijning van De Rosas
stonden weer nieuwe rooverhoofdlieden op
en de geweldenarijen volgden elkander met
onrustbarende snelheid. Eenige dagen geleden
vertrok de postkoets, die dienst doet tusschen
Orani en Omferi van de eerstgenoemde plaats
met vier passagiers. De brieven van het
postkantoor Orani bevonden zich in het rijtuig.
Op eenigen afstand van de stad werd het
rijtuig tegengehouden door vijftien tot de
tanden gewapende bandieten, die de reizigers
lieten uitstappen en hunne zakken ledigden
in den hoed van een der schurken. Geheel
uitgeschud mochten de reizigers weer instijgen.
De brievenzakken, waarin zich aangeteeke ide
brieven en andere stukken van waarde be
vonden, werden door de roovers meegenomen,
waarna de postillon werd uitgenoodigd om te
vertrekken. Weldra werkten telegraaf en
telefoon in alle richtingen en in korten tijd
achtervolgde een afdeeling carabiniers, onder
voorzien van de nieuwste machinerieën en kon
aan andere dergelijke inrichtingen tot voorbeeld
gesteld worden. Hij had daarbij een fraai woon
huis laten bouwen waarbij men een schoon park
vond, benevens bloemen- en moestuin en een
grooten boomgaard. Ook had hij zijn eenigen
zoon eene voortreffelijke opvoeding laten geven.
Koenraad had het gymnasium, de universiteiten
eene landbouwschool bezocht; tot den krijgsdienst
opgeroepen, diende hij zijn tijd uit bij de'cavalerie
en werd daarop officier bij de reserve. Vervolgens
had hij eenige reizen gedaaan om wat van de
wereld te zien, voordat hij naar het ouderlijke
huis terugkeerde. Bij zijn thuiskomst kreeg hij
deel in de leiding der zaak, die bij den dood
zijns vaders op hem overging.
De oude Rechling was volstrekt niet bekrom
pen van hart geweest; gaarne zou hij zijn vrouw
reeds lang hebben toegestaan naar hartelust van
den verworven rijkdom te fgenieten, als zij dat
op verstandige wijze had hunnen doen en zich
niet belachelijk had gemaakt door pronken en
pralen op de verkeerkeerde plaats.
Hoofdzakelijk om deze reden had hij hardnek
kig geweigerd te voldoen aan den wensch zijner
vrouw, die te Berlijn wilde wonen, evenals ver
scheidene hunner rijk geworden bekenden gedaan
hadden, die nu nog slechts voor eenige weken
buiten vertoefden.
Hij bleef bij de pannenfabriek wonen en bezocht
de residentie slechts voor enkele dagen, hoogstens
een paar weken, om haar de genoegens van het
in de groote stad te laten genieten.
Na aen dood van haar echtgenoot was mevrouw
Rechling's eerste werk zich te Berlijn te vestigen.
Zij huurde een ruime woning in de Victoriastraat
liet die geheel nieuw inrichten en wilde als een
voorname dame leven. Daar zij dit echter niet
recht wist aan te vangenzocht zij een gezel
schapsjuffer van goede afkomst. Na eenige mis
lukte pogingen had zij het geluk in Valentine
Zier een wezen aan te treffen, dat de kunst ver
stond liefelijkheid en behaaglijkheid om zich heen
te verspreiden.
Half tegen haar wil had Valentine aan de zijde
van mevrouw Rechting ongeveer de rol van die
rentemmer gespeeld. Zij had de lagere neigingen
dier vrouw onder bedwang gehouden en waar
dit niet mogelijk was, had zij ze toch weten te
bedekken, te verzachten, te effenen. Mevrouw
bevel va..
bergen van OriL
hielden. Een levt
zijde der bandieten
schoten, opende het gevec
lag:n de kapitein en een z
dood dijk gewond in de strui.
door het verlies van den bc
versterking x wachten, die na eenig
Nuoro in den vorm van eenige afc.
infanterie opdaagde, doch van de bende
geen spoor meer ontdekt, daar z'j bij ee.
dergelijke gelegenheid gewoonlijk den aftocht
blaast of zich verspreidt.
WAALWIJK, II Sept. 1895.
Jubilé kon. Oranje doelen.
Het feestprogramma is verschenen en be
looft heel wat genot voor de dagen van 21.
22 en 23 September a.s., zooals men ook
zien kan uit achterstaande advertentie. De
feestwijzer, bevattende alle op de feestviering
betrekking hebbende bijzonderheden zal
Woensdag ivond of Donderdagvoormiddag
der vplgende week voor 10 cent verkrijgbaar
zijn.
Met genoegen kunnen wij melding maken,
dat 20 vereenigingen voor het handboog
concours zijn ingeschreven, en dat 6 harmo
nie- en fanfaregezelschap;'en aan het festival
zullen deelnemen.
Zooals men weet is de inschrijving gesloten.
Reeds een paar laatkomenden zijn geweigerd.
Verschillende personen zijn of worden aan
gezocht als commissaris voor ontvangst en
begeleiding der harmonie- en fanfaregezel
schappen.
De commissie dringt er sterk op aan om
toch spoedig die uitnoodigingen te beantwoor
den, aangezien a s. Zondag het lijstje der
heeren commissarissen voltallig moet ziju.
Volharding in den Strijd.
De buitengewone uitvoering, Zondagavond
j.l. gegeven door de tooneelvereeniging: „Vol
harding in den Strijd", mag onder alle op
zichten uitmuntend geslaagd heeten. Het
publiek was goed opgekomen.
De Schipbreukelingen, tooneelspel in drie
bedrijven, liep flink van stapel. De verschil
lende rollen waren in goede handen en de
artisten bewezen, dat zij de hun opgelegde
taak goed hadden bestudeerd.
Ook de uitvoering van Peer Van Zundert
was zeer goed, ja zelfs uitmuntend te noemen.
Dit koddige blijspel mocht een daverend en
welverdiend applaus verwerven.
Een woord van lof mag hier ten slotte niet
onthouden worden aan den president der ver-
eeniging, den heer Fr. M.f die voor uitne
mende decoratien zorgde.
Sprang en Vrijhoeven Cuppel.
Dinsdag namiddag.
De versiering is in vollen gang. Van schier
alle woningen wappert de driekleur. Voor de
woning van den jubilaris wordt een prachtige
eerepoort opgesteld met beschilderd Oranje
doek bekleed. In de kap prijkt de leus
„Leve de Burgemeester," bekroond dooreen
tropée van vlaggen.
De andere eerepoort verheft zich op de
grens der beide gemeenten. Ook deze is met
beschilderd Oranjedoek bekleed en maakt
een goed effect.
Aan de raadhuizen zijn enkele versierin
gen van groen en bloemen aangebracht. Ook
van particuliere zijde is men druk aan het
werk, er is nog veel te doen en de tijd is
kort.
Rechling had zich naar haar geschikt soms wel
eens met tegenzin, maar meestal zonder te be
merken dat zij geleid werd.
Gedurende het jaar dat Valentine bij mevrouw
Rechling geweest was, was zij zoowel voor me
vrouw als voor de overige huisgenooten onmis
baar geworden toen kwam onverwacht debreuk
Koenraad Rechling was bij de pannenfabriek
blijven wonen, maar bij zijn moeder te Berlijn
waren een paar kamers voor hem ingericht, die
hij in gebruik nam zoo dikwijls hij in de stad
vertoefde.
En hij kwam dikwijls, telkens met kleiner tus-
sehenpoozen, want hij gevoelde zich machtig aan
getrokken tot het jonge meisje met niet bijzonder
fraaie, maar zou innemende gelaatstrekken, tot die
kastanjabruine lokken en die bruine zachte oogen
die zooveel verstand verrieden.
Juist zooals men dat van Koenraads bedaarden
ietwat nuchteren aard en van Valentine's fijne
terughouding kon verwachten, had zich onderdo
oogen zijner moeder allengs eene neiging tusschen
de jonge lieden ontwikkeld. Koenraad geloofde
dat zijn moeder zijne keuze billijkte. De twee
jonge lieden hadden elkaar hunne'liefde beleden
en Koenraad begreep niet waarom Valentine hem
nog immer terughield het geheim aan zijn moeder
te openbaren. Het meisje beoordeelde de moeder
juister dan haar zoon dit deed; zij wist dat er
een hevige strijd zou moeten gestreden worden
en deze bleef niet lang uit.
Hetzij dat men oprecht te werk ging, hetzij dat
men minder edele bedoelingen had, genoeg zij
het te weten, dat mevrouw Rechling door be
kenden geluk gewenscht werd met de aanstaande
verloving van haar zoon met hare bevallige ge-
zelschaps juffrouw. Toen zij beslist tegensprak
werd haar gezegd, dat toch onmogelijk voor haar
verborgen kon zijn gebleven, wat voor anderen
duidelijk te zien was. Woedend was zij naar
huis teruggekeerd, had de nie< kwaads vermoe
dende Valentine overstelpt met de gemeenste
beschuldigingen en haar gelast onmiddellijk haar
koffer te pakken en het huis te verlaten. Valen
tine had dat gedaan en was reeds naar haar
vader te Wilmersdorf teruggekeerd, voor dat
Koenraad thuis kwam. Hij was wel te Berlijn,
maar dineerde dien dag met eenige vrienden
buitenshuis.
Wordt vervolgd.
