Nummer 83. Donderdag 17 October 1895. 18e Jaargang. LIEFDE OVERWINT. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ANTOON TIELEN, Staatkundig overzicht. FEUILLETON UITGEVER- Waalwijk. De Echo van het Zuiden, Waalwykche ra LugsMche Courant, Dit Bind verschijnt Woensdag en Zaterdagavond. Abonnementsp rijs per 3 maanden f 1, Franco per post door het geheele rijk f 1,35. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco e zenden^ aan den Uitgever Advertentiën 1 7 regels f0,60daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch- land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Italië, dat wellicht nog naijvetiger is op Frankrijk dan Duitschland, doch dat goed de kunst verstaat om zijn gedachten voor zich te houden, terwijl uit Duitschland altijd spreekt een zekere wangunst als 't de republiek naar wensch gaat Italië heeft nu geen reden ineer om Frankrijk de overwinning op Madagascar te benijden: sinds Zaterdag weet men, dat de nieuwe expeditie, naar xAfrika gezonden om er den negus Menelik, Italie's ergsten vijand, tot reden te brengen en door de bezetting van Tigre te komen tot inlijving van Abyssiire bij Erythrea, een overwinning heeft behaald op ras Mangascia. Zoo heeft Italië in generaal Baratieri een waardig pen dant voor generaal Duchesne. Juist Zaterdag is het Italiaansche groenboek over Afrika, den 25 Juli in de kamer ver deeld, openbaar geworden en uit de 102 docu menten, loopende van 16 December 1894 tot 9 Juli 1895, blijkt, dat generaal Baratieri er keunis van droeg, dat de negus Menelik de tusschenkomst verlangde van de Europeesche mogendheden. Ras Mangascia was bereid hulptroepen te zenden tegen de Italianen en ging daarom tegen October overeenkomsten aan met de Doughalis en de Gallas. Van 30 Mei tot 18 Juni zijn de toebereidselen tot den krijg van Mangascia en Menelik nauwlettend gevolgd, 'l Was in verband met deze geen twijfel aan de bedoelingen over latende bewegingen, dat de regeering generaal Baratieri, die juist bezig was in het bezette gebied orde op de zaken te stellen, naar Rome ontbood. Heel onverwacht is deze nieuwe expeditie den Italianen niet op 't lijf gevallen: generaal Baratieri's tournée door het rijk is een ware zegetocht geweest; hij, de overwinnaar van Adriga en Axovin, is niet karig geweest met zijn aanduidingen. Zoo werden de Italiaan sche belastingbetalenden voorbereid en toen, vóór een week, de officieuse mededeeling kwam „dat de negus Menelik zich in be- Gij weet zelf wel, hoe weinig die te betee- kenen heeft, sprak hij hoonend. Maar al waart ge zoo onschuldig als dc zon aan den hemel en zoo rein als versch gevallen sneeuw, dat zou u niets helpen. Liever zie ik uw hoofd op het schavot vallen, liever verricht ik zeil het werk van den beul aan u, dan dat ik u in de armen van een ander zie. Valentine, ge behoort mij toe; ge moet de mijne worden of een schandelijken dood sterven, ge hebt geen andere keus! Den dood, doodlispelde zij bevendzij dacht het koude staal reeds in haar hals te voe len, zij dreigde in onmacht te vallen. Nu toont ge u in uw ware gedaante, kreet zij. Ik ben u daar dankbaar voor; nu weet ik wat ik van u te verwachten heb. Dat zult ge eerst later ondervinden siste hij. Ge hebt er zelfs geen zwak begrip van, hoe zeer ik u in mijn macht heb. Doe, wat ge kunt, zei ze met onderwerping. De bedenktijd is voorbijdaar komen ze van de justitie, sprak hij. Er werd aangebeld en op dat zelfde oogenblik sehoof Bauerlich de gren del van de deur weg, en fluisterde Valentine toe: Nog is het tijd redding of ondergang wat kiest ge? Zij schudde het hoofd. Weer vroeg de stem van een man in de gang naar mejuffrouw Valentine Zier, en de ontstelde Constance voerde een bejaard man, in een lange blauwe overjas gekleed de woonkamer binnen. Zijn baardeloos gelaat had een Stereo typ vrien delijke uitdrukking, die kleine grijze oogen keken onschuldig rond, doch niets ontging aan hun aandachtze konden, als het ware, om een hoekje zien. De man maakte zich bekend als de commissaris van politie Kuhnel en begon met een beleefde verontschuldiging, dat hij nog zoo laat kwam storen. Het was echter noodzakelijkdat hij heden nog eenige inlichtingen ontving van me juffrouw Zier, die bij mevrouw Rechling in de weging had gesteld; dat Makonen hem met zijn leger van uit Harrar te hulp kwam; dat ras Mangascia zich versterkte endat ge neraal Baratieri den vijand tegemoettrok", stond eigenlijk niemand verbaasd 't was de tormeele bevestiging van het reeds lang be kende de oorlogsverklaring van Italië aan Abessinie. Heel gemakkelijk zal Menelik tot het besluit opnieuw op het oorlogspad te gaan, wel niet zijn gekomen aan de herin nering aan de geweldige nederlagen, door Baratieri den vrijbuiter ras Mangascia toege brachtaan den spijt over het verlies aan macht en aan grondgebied, hebben zich moe ten paren intriges en kuiperijen van vreemde agenten. Menelik heeft door de zendingen geweren, ammunitie en geld, de overtui ging moeten krijgen, dat hij in Europa sterke verdedigers heeft, bondgenooten als 't er op aan mocht komen. In 't geheel beschikt Menelik over 60.000 man 20000 van hemzelven, voorzien van achterlaad-geweren; 20000 man, aangevoerd door den vóór vijfjaren als vertegenwoordiger van Menelik naar Rome gezonden gouverneur van Harrar, Makonen; 5000 man onder den verrader Mangascia, Italie's vroegeren vriend en nu de gezworen vijand van Baratieri en 15000 man onder bevel van des negus' zwager ras Olié. Tegenover deze 60000 man die maanden noodig hebben om zich te veree nigen en wier verzorging alles te wenschen overlaat, kan generaal Baratieri stellen 10000 man dus één tegen zes. Vóór alles moest Baratieri zorgen, dat hij niet in zulk een ongunstige conditie kwam. Zijn eigen leger opvoeren ging niet: er moeten toch ook manschappen in de versterkingen blijven en dus: alles gedaan om de concen tratie van den vijand te voorkomen. Daarom moest met Mangascia worden begonnen, diens kleine leger moest vernietigd worden, dat zou den anderen tot leering kunnen zijn! Met deze taktiek voor oogen is Baratieri onmid dellijk na zijn aankomst in Massowah over de bergen getrokken een kranig stukje dat hetn reeds een aardig succes heeft be- Victoriastrnat als juffrouw van gezelschap gediend had. Mejuffrouw zou wel reeds vernomen hebben, dat die dame vandaag plotseling gestorven was, voegde hij er terloops bij en vatte daarbij Va lentine scherp in het oog. Tante Constance, die slechts opeen gelegenheid gewacht had om aan haar gevoel uitdrukking te kunnen geven, hief een luia jammergeschrei aan, dat de beambte evenzeer voor een teeken van schrik als van verrassing kon houden. Valentine echter schudde het hoorn. Gedachtig de belofte aan Hendrik wilde zij niet bekennen dat zij reeds bericht had gekregen van het plotseling sterfge val: maar het stiet haar toch tegen de borst te zeggen, dat zij er niet van wist. De schijnbare onverschilligheid waarmee het meisje zulk een onverwachte, aangrijpende tijding opnam, maakte op den beambte een zeer slechten indruk; dat was zoo goed als een halve beken tenis van haar schuld. Is mevrouw Rechling heden morgen bij u geweest? vioeg hij verder. Valentine antwoordde toestemmend. Hebt ge een woordenwisseling met li3ar gehad En hebt ge haar toen cognac gegeven Ja. Is daar nog iets van voorhanden. O, de flesch is nog voor meer dan de helft vol, mijn nicht ontkurkte ze eerst orn mevrouw Rechling er van te geven, riep tante Constance. Heeft u dat gezien vroeg de commissaris zich tot de oude dame wendende. Ja, zij trok er de kurk af, toen ik in de keuken kwam om het scheerwater van mijn broe der te laten weg looper. dadelijk daarop ging ik weer naar binnen. Mag ik die flesch eens zien En ook het glas waar de dame uit gedronken heeft De fleschmet genoegen antwoordde de spraakzame tante. Maar het glas dat zal moei lijk gaan want mijn nicht heeft het spoedig, nadat het gebruikt is, atgespoeld en weer bij de andere glazen gezet. De commissaris wierp een doordringenden blik op Valentine. Laten wij dan de flesch halen 1 Waar staat die? Mag ik u verzoeken, mejuffrouw? Met de grootste beleefdheid beduidde hij Va lentine met een gebaar zijn wensch, dat zij de zo-gd. Bij Delra Ailat een steikte, 2090 voet boven den zeespiegel, heeft de voorhoede van het Italiaansche leger de achterhoede (1300 man) van Mangascia's macht ontmoet en op de vlucht geslagen met een verlies van 20 dooden en tal van gewonden aan de zijde der Abyssiniërs en II dooden aan de z:jde der Italianen (geen enkel Europeaan evenwel) terwijl majoor Amelio 300 gevan genen maakte. Ras Mangascia rukt nu met zijn restje zuidwaarts naar het meer Asoanghi, waar hij versterkingen hoopt te ontvangen en waar de slag (misschien de beslissende) wel zal worden geleverd. Zooals de Fransche regeering Duchesne heeft gehuldigd en gevierd zoo doet de Italiaansche 't nu Baratieri en evenals Du chesne karig is geweest met de bijzonderheden van zijn triomf, zoo is ook Baratieri het. Terwijl men namelijk Mangascia's macht stelde op een 500 a 600 man, hoort men opeens van 1300 man en dat doet gissen, dat er reeds mannetjes bij waren van ras Alula, dus de voorhoede van Meneliks leger! i Eindelijk weet men wat meer omtrent de inneming van Tananarivadoor generaal Duchesne, 't Is een officieel bericht van den opperbevelhebber, den eersten October door hem verzonden en twaalf dagen later uit Port Louis verzonden (natuurlijk van daar per draad). Daarin zegt hij Na hevige gevechten waaraan de voor hoede en de achterhoede deelnamen op 28 en 29 September geleverd, ben ik den 30sten September overgegaan tot den aanval tegen de bergruggen ten oosten van Antanarivo dat krachtig werd verdedigd. Tot dat doel had ik mijne troepen gesplitst in twee ko- lonnes: die aan den linkerkant onder bevel van generaal Metzinger. die aan de rechterzijde onder commando van generaal Voyron. De aanval geschiedde met veel vuur, maar was zeer moeilijk, wegens de aanvallen waaraan de rechter-kolonne in den rug blootstond. Dientengevolge gelukte het de eerste brigade eerst om twee uur de hoogten van Antanarivo flesch zou halen en dat hij met haar mee wilde gaan. Zonder een woord te spreken voldeed zij aan dit verlangen, voerde hem naar de keuken en liet hem zelf de flesch uit de kast nemen; hij hield de flesch even tegen het licht en knoopte ze toen onder zijn jas, In de kamer teruggekeerd, vorderde hij, dat Valentine met hem naar Berlijn zou gaan. Nu kon tante Constance zich niet langer stil houden. Wilt ge mijn nicht gevangen nemen? snikte zij. Hoe komt ge toch op die gedachte, mevrouw? De oude dame begreepdat zij een domme streek had begaan en trachtte er om heen te pra ten. Als de politie komt, krijgt men spoedig zulke gedachten. De commissaris lachte fijntjes en bedacht de keuze zijner woorden om haar rog meer in het nauw te' brengen, doch nu kwam Adolf er tus- schen. Hij maakte zich den commissaris bekend als de rentenier Bauerlich, een bloedverwant des huizes en stelde met de grootste voorkomendheid den commissaris voor gebruik te maken van zijn rijtuig, dat nog voor de deur wachtte, om met zijn nicht naar Berlijn te rijden. U staat mij dan wel toe mee te rijden; dan ga ik bij den voerman op den bok zitten, zeide hij tot Valentine met een veelbeteekenenden blik op den commissaris, die gaarne dit voorstel aan- nam. Wilt ge ook naar Berlijn, Adolf? vroeg Constance met tranen jn de oogen. Moet ik dan bij het lijk alleen blijven De commissaris keek verwonderd en ontsteld op, toen Adolf hem gezegd had, hoe de zaken in huis gesteld waren, en gaf dar. ook zijn leed wezen te kennen, dat hij op zoo'n treurigen dag hier als verstoorder had moeten optreden. Een oogenblik stond hij in gedachten verdiept en zeide toen Ik hoop u van dienst te kunnen zijn. Er wacht iemand buiten op me, dat is een vertrouwbaar man. Ik zal hem binnenroepen en hem last geven hier te blijven tot aan de terug komst van uw nicht. Hij zal niet lastig zijn, u niet storen en mocht het wat laat worden, ga dan gerust slapen, want ge zijt onder goede be scherming. I Zonder een antwoord af te wachten, ging hij de deur achter zich open latend in de gang, riep een naam en keerde terug met een eenvou te bezetten, terwijl inmiddels generaal Voyron de noordelijke bergkammen veroverde. Ter stond werden daar batterijen opgericht. Het paleis der koningin en het noordelijk gedeelte der stad waren toen onder het bereik van het geschut, zoodat ik last gat het bombar dement te beginnen." „Ik was juist voornemens zes kolonnes last te geven tot bestorming der stad over te gaan, toen parlementairs schorsing der vij andelijkheden kwamen vragen. Ik verklaarde mij daartoe bereid, evenwel op voorwaarde, dat de troepen de stad zouden bezetten. Terwijl generaal Metzinger met de artillerie de stad introk, bezette generaal Voyron met zijne af deeling de bergkammen. Ik heb mijn officieelen intocht in de stad gehouden. Daar heb ik mijn intrek genomen in het gebouw van den resident. Het tractaat werd nog denzelfden dag geteekend door de gemach tigden der koningin, die het zal bekrachtigen. Vier officieren werden gewond. Voorts sneu velden 3 Algiersche tirailleurs, 2 Houssahne- gers en 2 Europeesche soldaten. Verder werden omstreeks 50 manschappen gewond. Vier kanonnen werden met de bajonet ver overd." Prins Lobanow, de minister van buiten- landsche zaken van Rusland, die eenigen tijd in Frankrijk heeft vertoefd en er allervrien delijkst is ontvangen, zoo opvallend zelfs, dat men er te Berlijn over uit zijn humeur was, is op zijn terugreis naar Petersburg plotseling te Berlijn gearriveerd voor een dag of drie, vier en gaat bij deze gelegenheid op audiëntie bij den keizer, die te Hubertusstock is, tegelijk nog wel met vorst Hohenlohe, de kanselier, door wien hij ook te eten is ge vraagd. Zoo wordt de naijver voorkomen: reeds op de heenreis zou Lobanow den keizer hebben bezochtdoch deze was toen ergens aan 't jagen. VolgeDS bericht uit Constantinopel zijn de dragomans of tolken van de gezanten der dig gekleeden, iets jongeren man, wien hij zacht eenige bevelen gaf. Zonder dit te laten merken, had hij op die wijze meteen gezorgd voor de bewaking van het huis en van ae eenige daarin blijvende bewoonster. Mag ik u nu verzoeken, mejuffrouw mij te volgen zeide hij daarop tot Valentine, en terwijl zij naar hoed opzette en mantel omsloeg, week hij geen oogenblik van hare zijde. Gaarne zou Valentine nog even bij het lijk van haar vader gegaan zijn om het een laatst vaar wel toe te roepen, want zij had een voorgevoel, dat zij niet zou terugkeeren, zoo lang haar vader nog boven aarde stond. Zij begreep echter, dat de commissaris haar niet alleen in de andere kamer zou laten gaan, en wilde liever heengaan zonder een laatste kus op het voorhoofd van den geliefden doode te drukken, dan dit te doen in tegenwoordigheid van een vreemden man, die haar wantrouwend bewaakte. Volgens haar uiter lijk geheel bedaard, omhelsde zij haar weenende tante en fluisterde haar toe: Tot spoedig wederzien? Zelf geloofde zij daar echter niet aan. De commissaris bood haar zijn arm, geleidde haar naar het rijtuig, opende het portier, hielp haar instappen en kwam tegenover haar zitten, terwijl Adolf op den bok plaats nam en wegens den kouden Februariwind den kraag van zijn jas omhoog haalde. r In snellen draf reed men den langen weg van Willerasdorp naar het commissariaat van politie in de wijk Moabit. Gedurende den rit werd tus- schen den commissaris en Valentine geen woord gewisseld. Zij had haar sluier voor het gelaat getrokken en in een hoek van het rijtuig plaats genomen; tusschenbeide meende de commissaris haar tanden te hooren klapperen. Toen het rijtuig voor het portaal stilhield en Valentine uitstapte vond Adolf, ondanks de waak zaamheid van den commissaris, toch nog gelegen heid haar toe te fluisteren Valentine voor het laatst vraag ik u, wilt gij mij toebehooren Neen, nooit I fluisterde zij met een gebaar dat duidelijk haar afkeer verried. Dan zal uw noodlot in vervulling komen sprak hij. Hij wachtte nog tot dat de deur achter hen dicht viel en stapte toen in het rijtuig, dat hem in draf wegvoerde.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1895 | | pagina 1