Nummer 83. Donderdag 17 October 1895. 18e Jaargang.
LIEFDE OVERWINT.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON
UITGEVER-
Waalwijk.
De Echo van het Zuiden,
Waalwykche ra LugsMche Courant,
Dit Bind verschijnt Woensdag en Zaterdagavond.
Abonnementsp rijs per 3 maanden f 1,
Franco per post door het geheele rijk f 1,35.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco e zenden^
aan den Uitgever
Advertentiën 1 7 regels f0,60daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing
opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Italië, dat wellicht nog naijvetiger is op
Frankrijk dan Duitschland, doch dat goed
de kunst verstaat om zijn gedachten voor
zich te houden, terwijl uit Duitschland altijd
spreekt een zekere wangunst als 't de republiek
naar wensch gaat Italië heeft nu geen
reden ineer om Frankrijk de overwinning op
Madagascar te benijden: sinds Zaterdag weet
men, dat de nieuwe expeditie, naar xAfrika
gezonden om er den negus Menelik, Italie's
ergsten vijand, tot reden te brengen en door
de bezetting van Tigre te komen tot inlijving
van Abyssiire bij Erythrea, een overwinning
heeft behaald op ras Mangascia. Zoo heeft
Italië in generaal Baratieri een waardig pen
dant voor generaal Duchesne.
Juist Zaterdag is het Italiaansche groenboek
over Afrika, den 25 Juli in de kamer ver
deeld, openbaar geworden en uit de 102 docu
menten, loopende van 16 December 1894 tot
9 Juli 1895, blijkt, dat generaal Baratieri er
keunis van droeg, dat de negus Menelik de
tusschenkomst verlangde van de Europeesche
mogendheden. Ras Mangascia was bereid
hulptroepen te zenden tegen de Italianen en
ging daarom tegen October overeenkomsten
aan met de Doughalis en de Gallas. Van
30 Mei tot 18 Juni zijn de toebereidselen
tot den krijg van Mangascia en Menelik
nauwlettend gevolgd, 'l Was in verband met
deze geen twijfel aan de bedoelingen over
latende bewegingen, dat de regeering generaal
Baratieri, die juist bezig was in het bezette
gebied orde op de zaken te stellen, naar
Rome ontbood.
Heel onverwacht is deze nieuwe expeditie
den Italianen niet op 't lijf gevallen: generaal
Baratieri's tournée door het rijk is een ware
zegetocht geweest; hij, de overwinnaar van
Adriga en Axovin, is niet karig geweest met
zijn aanduidingen. Zoo werden de Italiaan
sche belastingbetalenden voorbereid en toen,
vóór een week, de officieuse mededeeling
kwam „dat de negus Menelik zich in be-
Gij weet zelf wel, hoe weinig die te betee-
kenen heeft, sprak hij hoonend. Maar al waart ge
zoo onschuldig als dc zon aan den hemel en zoo
rein als versch gevallen sneeuw, dat zou u niets
helpen. Liever zie ik uw hoofd op het schavot
vallen, liever verricht ik zeil het werk van den
beul aan u, dan dat ik u in de armen van een
ander zie. Valentine, ge behoort mij toe; ge moet
de mijne worden of een schandelijken dood sterven,
ge hebt geen andere keus!
Den dood, doodlispelde zij bevendzij
dacht het koude staal reeds in haar hals te voe
len, zij dreigde in onmacht te vallen. Nu toont
ge u in uw ware gedaante, kreet zij. Ik ben u
daar dankbaar voor; nu weet ik wat ik van u te
verwachten heb.
Dat zult ge eerst later ondervinden siste
hij. Ge hebt er zelfs geen zwak begrip van, hoe
zeer ik u in mijn macht heb.
Doe, wat ge kunt, zei ze met onderwerping.
De bedenktijd is voorbijdaar komen ze
van de justitie, sprak hij. Er werd aangebeld en
op dat zelfde oogenblik sehoof Bauerlich de gren
del van de deur weg, en fluisterde Valentine toe:
Nog is het tijd redding of ondergang wat
kiest ge?
Zij schudde het hoofd.
Weer vroeg de stem van een man in de gang
naar mejuffrouw Valentine Zier, en de ontstelde
Constance voerde een bejaard man, in een lange
blauwe overjas gekleed de woonkamer binnen.
Zijn baardeloos gelaat had een Stereo typ vrien
delijke uitdrukking, die kleine grijze oogen keken
onschuldig rond, doch niets ontging aan hun
aandachtze konden, als het ware, om een hoekje
zien.
De man maakte zich bekend als de commissaris
van politie Kuhnel en begon met een beleefde
verontschuldiging, dat hij nog zoo laat kwam
storen. Het was echter noodzakelijkdat hij
heden nog eenige inlichtingen ontving van me
juffrouw Zier, die bij mevrouw Rechling in de
weging had gesteld; dat Makonen hem met
zijn leger van uit Harrar te hulp kwam; dat
ras Mangascia zich versterkte endat ge
neraal Baratieri den vijand tegemoettrok",
stond eigenlijk niemand verbaasd 't was de
tormeele bevestiging van het reeds lang be
kende de oorlogsverklaring van Italië aan
Abessinie. Heel gemakkelijk zal Menelik tot
het besluit opnieuw op het oorlogspad te
gaan, wel niet zijn gekomen aan de herin
nering aan de geweldige nederlagen, door
Baratieri den vrijbuiter ras Mangascia toege
brachtaan den spijt over het verlies aan
macht en aan grondgebied, hebben zich moe
ten paren intriges en kuiperijen van vreemde
agenten. Menelik heeft door de zendingen
geweren, ammunitie en geld, de overtui
ging moeten krijgen, dat hij in Europa sterke
verdedigers heeft, bondgenooten als 't er op
aan mocht komen.
In 't geheel beschikt Menelik over 60.000
man 20000 van hemzelven, voorzien van
achterlaad-geweren; 20000 man, aangevoerd
door den vóór vijfjaren als vertegenwoordiger
van Menelik naar Rome gezonden gouverneur
van Harrar, Makonen; 5000 man onder den
verrader Mangascia, Italie's vroegeren vriend
en nu de gezworen vijand van Baratieri en
15000 man onder bevel van des negus' zwager
ras Olié. Tegenover deze 60000 man die
maanden noodig hebben om zich te veree
nigen en wier verzorging alles te wenschen
overlaat, kan generaal Baratieri stellen 10000
man dus één tegen zes.
Vóór alles moest Baratieri zorgen, dat hij
niet in zulk een ongunstige conditie kwam.
Zijn eigen leger opvoeren ging niet: er moeten
toch ook manschappen in de versterkingen
blijven en dus: alles gedaan om de concen
tratie van den vijand te voorkomen. Daarom
moest met Mangascia worden begonnen, diens
kleine leger moest vernietigd worden, dat
zou den anderen tot leering kunnen zijn! Met
deze taktiek voor oogen is Baratieri onmid
dellijk na zijn aankomst in Massowah over
de bergen getrokken een kranig stukje
dat hetn reeds een aardig succes heeft be-
Victoriastrnat als juffrouw van gezelschap gediend
had. Mejuffrouw zou wel reeds vernomen hebben,
dat die dame vandaag plotseling gestorven was,
voegde hij er terloops bij en vatte daarbij Va
lentine scherp in het oog.
Tante Constance, die slechts opeen gelegenheid
gewacht had om aan haar gevoel uitdrukking te
kunnen geven, hief een luia jammergeschrei aan,
dat de beambte evenzeer voor een teeken van
schrik als van verrassing kon houden. Valentine
echter schudde het hoorn. Gedachtig de belofte
aan Hendrik wilde zij niet bekennen dat zij reeds
bericht had gekregen van het plotseling sterfge
val: maar het stiet haar toch tegen de borst te
zeggen, dat zij er niet van wist.
De schijnbare onverschilligheid waarmee het
meisje zulk een onverwachte, aangrijpende tijding
opnam, maakte op den beambte een zeer slechten
indruk; dat was zoo goed als een halve beken
tenis van haar schuld.
Is mevrouw Rechling heden morgen bij u
geweest? vioeg hij verder.
Valentine antwoordde toestemmend.
Hebt ge een woordenwisseling met li3ar
gehad
En hebt ge haar toen cognac gegeven
Ja.
Is daar nog iets van voorhanden.
O, de flesch is nog voor meer dan de helft
vol, mijn nicht ontkurkte ze eerst orn mevrouw
Rechling er van te geven, riep tante Constance.
Heeft u dat gezien vroeg de commissaris
zich tot de oude dame wendende.
Ja, zij trok er de kurk af, toen ik in de
keuken kwam om het scheerwater van mijn broe
der te laten weg looper. dadelijk daarop ging
ik weer naar binnen.
Mag ik die flesch eens zien En ook het
glas waar de dame uit gedronken heeft
De fleschmet genoegen antwoordde de
spraakzame tante. Maar het glas dat zal moei
lijk gaan want mijn nicht heeft het spoedig, nadat
het gebruikt is, atgespoeld en weer bij de andere
glazen gezet.
De commissaris wierp een doordringenden blik
op Valentine. Laten wij dan de flesch halen 1
Waar staat die? Mag ik u verzoeken, mejuffrouw?
Met de grootste beleefdheid beduidde hij Va
lentine met een gebaar zijn wensch, dat zij de
zo-gd. Bij Delra Ailat een steikte, 2090 voet
boven den zeespiegel, heeft de voorhoede
van het Italiaansche leger de achterhoede
(1300 man) van Mangascia's macht ontmoet
en op de vlucht geslagen met een verlies
van 20 dooden en tal van gewonden aan de
zijde der Abyssiniërs en II dooden aan de
z:jde der Italianen (geen enkel Europeaan
evenwel) terwijl majoor Amelio 300 gevan
genen maakte. Ras Mangascia rukt nu met
zijn restje zuidwaarts naar het meer Asoanghi,
waar hij versterkingen hoopt te ontvangen en
waar de slag (misschien de beslissende) wel
zal worden geleverd.
Zooals de Fransche regeering Duchesne
heeft gehuldigd en gevierd zoo doet de
Italiaansche 't nu Baratieri en evenals Du
chesne karig is geweest met de bijzonderheden
van zijn triomf, zoo is ook Baratieri het.
Terwijl men namelijk Mangascia's macht
stelde op een 500 a 600 man, hoort men
opeens van 1300 man en dat doet gissen,
dat er reeds mannetjes bij waren van ras
Alula, dus de voorhoede van Meneliks leger!
i
Eindelijk weet men wat meer omtrent de
inneming van Tananarivadoor generaal
Duchesne, 't Is een officieel bericht van den
opperbevelhebber, den eersten October door
hem verzonden en twaalf dagen later uit Port
Louis verzonden (natuurlijk van daar per
draad). Daarin zegt hij
Na hevige gevechten waaraan de voor
hoede en de achterhoede deelnamen op 28
en 29 September geleverd, ben ik den 30sten
September overgegaan tot den aanval tegen
de bergruggen ten oosten van Antanarivo
dat krachtig werd verdedigd. Tot dat doel
had ik mijne troepen gesplitst in twee ko-
lonnes: die aan den linkerkant onder bevel van
generaal Metzinger. die aan de rechterzijde
onder commando van generaal Voyron. De
aanval geschiedde met veel vuur, maar was
zeer moeilijk, wegens de aanvallen waaraan
de rechter-kolonne in den rug blootstond.
Dientengevolge gelukte het de eerste brigade
eerst om twee uur de hoogten van Antanarivo
flesch zou halen en dat hij met haar mee wilde
gaan. Zonder een woord te spreken voldeed zij
aan dit verlangen, voerde hem naar de keuken
en liet hem zelf de flesch uit de kast nemen; hij
hield de flesch even tegen het licht en knoopte
ze toen onder zijn jas, In de kamer teruggekeerd,
vorderde hij, dat Valentine met hem naar Berlijn
zou gaan.
Nu kon tante Constance zich niet langer stil
houden. Wilt ge mijn nicht gevangen nemen?
snikte zij.
Hoe komt ge toch op die gedachte, mevrouw?
De oude dame begreepdat zij een domme
streek had begaan en trachtte er om heen te pra
ten. Als de politie komt, krijgt men spoedig
zulke gedachten.
De commissaris lachte fijntjes en bedacht de
keuze zijner woorden om haar rog meer in het
nauw te' brengen, doch nu kwam Adolf er tus-
schen. Hij maakte zich den commissaris bekend
als de rentenier Bauerlich, een bloedverwant des
huizes en stelde met de grootste voorkomendheid
den commissaris voor gebruik te maken van zijn
rijtuig, dat nog voor de deur wachtte, om met
zijn nicht naar Berlijn te rijden.
U staat mij dan wel toe mee te rijden; dan
ga ik bij den voerman op den bok zitten, zeide
hij tot Valentine met een veelbeteekenenden blik
op den commissaris, die gaarne dit voorstel aan-
nam.
Wilt ge ook naar Berlijn, Adolf? vroeg
Constance met tranen jn de oogen. Moet ik
dan bij het lijk alleen blijven
De commissaris keek verwonderd en ontsteld
op, toen Adolf hem gezegd had, hoe de zaken
in huis gesteld waren, en gaf dar. ook zijn leed
wezen te kennen, dat hij op zoo'n treurigen dag
hier als verstoorder had moeten optreden. Een
oogenblik stond hij in gedachten verdiept en
zeide toen Ik hoop u van dienst te kunnen
zijn. Er wacht iemand buiten op me, dat is een
vertrouwbaar man. Ik zal hem binnenroepen en
hem last geven hier te blijven tot aan de terug
komst van uw nicht. Hij zal niet lastig zijn, u
niet storen en mocht het wat laat worden, ga
dan gerust slapen, want ge zijt onder goede be
scherming. I
Zonder een antwoord af te wachten, ging hij
de deur achter zich open latend in de gang,
riep een naam en keerde terug met een eenvou
te bezetten, terwijl inmiddels generaal Voyron
de noordelijke bergkammen veroverde. Ter
stond werden daar batterijen opgericht. Het
paleis der koningin en het noordelijk gedeelte
der stad waren toen onder het bereik van
het geschut, zoodat ik last gat het bombar
dement te beginnen."
„Ik was juist voornemens zes kolonnes
last te geven tot bestorming der stad over te
gaan, toen parlementairs schorsing der vij
andelijkheden kwamen vragen. Ik verklaarde
mij daartoe bereid, evenwel op voorwaarde,
dat de troepen de stad zouden bezetten.
Terwijl generaal Metzinger met de artillerie
de stad introk, bezette generaal Voyron met
zijne af deeling de bergkammen. Ik heb mijn
officieelen intocht in de stad gehouden. Daar
heb ik mijn intrek genomen in het gebouw
van den resident. Het tractaat werd nog
denzelfden dag geteekend door de gemach
tigden der koningin, die het zal bekrachtigen.
Vier officieren werden gewond. Voorts sneu
velden 3 Algiersche tirailleurs, 2 Houssahne-
gers en 2 Europeesche soldaten. Verder
werden omstreeks 50 manschappen gewond.
Vier kanonnen werden met de bajonet ver
overd."
Prins Lobanow, de minister van buiten-
landsche zaken van Rusland, die eenigen tijd
in Frankrijk heeft vertoefd en er allervrien
delijkst is ontvangen, zoo opvallend zelfs,
dat men er te Berlijn over uit zijn humeur
was, is op zijn terugreis naar Petersburg
plotseling te Berlijn gearriveerd voor een dag
of drie, vier en gaat bij deze gelegenheid op
audiëntie bij den keizer, die te Hubertusstock
is, tegelijk nog wel met vorst Hohenlohe, de
kanselier, door wien hij ook te eten is ge
vraagd.
Zoo wordt de naijver voorkomen: reeds op
de heenreis zou Lobanow den keizer hebben
bezochtdoch deze was toen ergens aan 't
jagen.
VolgeDS bericht uit Constantinopel zijn de
dragomans of tolken van de gezanten der
dig gekleeden, iets jongeren man, wien hij zacht
eenige bevelen gaf. Zonder dit te laten merken,
had hij op die wijze meteen gezorgd voor de
bewaking van het huis en van ae eenige daarin
blijvende bewoonster.
Mag ik u nu verzoeken, mejuffrouw mij te
volgen zeide hij daarop tot Valentine, en terwijl
zij naar hoed opzette en mantel omsloeg, week
hij geen oogenblik van hare zijde.
Gaarne zou Valentine nog even bij het lijk van
haar vader gegaan zijn om het een laatst vaar
wel toe te roepen, want zij had een voorgevoel,
dat zij niet zou terugkeeren, zoo lang haar vader
nog boven aarde stond. Zij begreep echter, dat
de commissaris haar niet alleen in de andere
kamer zou laten gaan, en wilde liever heengaan
zonder een laatste kus op het voorhoofd van den
geliefden doode te drukken, dan dit te doen in
tegenwoordigheid van een vreemden man, die
haar wantrouwend bewaakte. Volgens haar uiter
lijk geheel bedaard, omhelsde zij haar weenende
tante en fluisterde haar toe: Tot spoedig
wederzien? Zelf geloofde zij daar echter niet aan.
De commissaris bood haar zijn arm, geleidde
haar naar het rijtuig, opende het portier, hielp
haar instappen en kwam tegenover haar zitten,
terwijl Adolf op den bok plaats nam en wegens
den kouden Februariwind den kraag van zijn
jas omhoog haalde. r
In snellen draf reed men den langen weg van
Willerasdorp naar het commissariaat van politie
in de wijk Moabit. Gedurende den rit werd tus-
schen den commissaris en Valentine geen woord
gewisseld. Zij had haar sluier voor het gelaat
getrokken en in een hoek van het rijtuig plaats
genomen; tusschenbeide meende de commissaris
haar tanden te hooren klapperen.
Toen het rijtuig voor het portaal stilhield en
Valentine uitstapte vond Adolf, ondanks de waak
zaamheid van den commissaris, toch nog gelegen
heid haar toe te fluisteren Valentine voor het
laatst vraag ik u, wilt gij mij toebehooren
Neen, nooit I fluisterde zij met een gebaar
dat duidelijk haar afkeer verried.
Dan zal uw noodlot in vervulling komen
sprak hij. Hij wachtte nog tot dat de deur achter
hen dicht viel en stapte toen in het rijtuig, dat
hem in draf wegvoerde.