Nummer 84.
Zondag 20 October 1895. 18e Jaargang.
liefde oyerwint.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANTOON TIELEN
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
UITGEVER-
Waalwijk.
V
De Echo van het Zuiden,
Wultyksrfct cd Langstraatschc Conrant,
Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond.
Abonnement sp rijs per 3 maanden f 1,
Franco per post door het geheele rijk fl,15.
Bx-ieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco e zenden
aan den Uitgever
Advertentiën 1 7 regels f0,60daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3raaal ter plaatsing
opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau van
Adole Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Vorst Lobanow de minister van buiten -
lantlsche zaken van Rusland, is sinds meer
dan een etmaal weer op weg naar de hoofd
stad van zijn land en geen der Duitsche
bladen van beteekenis, schijnt het noodig te
oordeelen alsnog te doen wat zij tijdens de
aanwezigheid van den Russischen staatsmau
in Berlijn, klaarblijkelijk met opzet en mis
schien wel in verband met wenken van uit
hooger sferen, hebben nagelaten: uitteweiden
over de hartelijkheid der relatiën tusschen
Germanie en het czarenrijk. Een enkel orgaan
heeft ter gelegenheid van 's vorsten bezoek
een verhandeling gehouden over de ver
houding op economisch gebied tusschen beide
rijken en al de andere leading-papers hebben
van deze visite niet veel meer notie genomen
dan van de „faits et gestes" van den heer-
scher over een of ander Duitsch duodecimo
staatjezoo iemand bijvoorbeeld als vorst
Hendrik XXXVI van Reuss
In Parijs heeft deze negatie of eigenlijk
meer deze afwijking van een getrouwelijk
gevolgden regel, geen groot opzien gebaard
en zoo zou men waarlijk tot de conclussie
kunnen komen, dat de heeren aan de boorden
van de Seine even verstandig worden als de
luitjes aan de oevers van de Spree: dat men
daarginds zoowel als in Duitschlands hoofd
stad de wederzijdsche visites en beleefdheden
naar waarde weet te schatten, doch ze niet
overschat. Duitschland onderhoudt met Rus
land „goede nabuurschap" zonder meer en
een bezoek van een Russischen minister aan
den keizer, een paar feestmalen ter eere van
dien gast en eenige conferenties van den
bezoeker met zijn collega's, kunnen al even
min zijn een reden tot angst voor Frankrijk
als een bijzondere aanleidiug tot verheugenis
voor Duitschlandde Fransch—Russische
„entente" komt er niet door in gevaar en
de kans op een RussischDuitsch verbond
wordt er niets grooter door.
De Kölnische Zeitung, die altijd nog een
officieus tintje draagt, al kan het blad niet
bogen op zoo groote intimiteit met de re
geering als zij vroeger had en als de Nordd.
Allg. Ztg. Dog al;ijd heeft het Keulsche
Nog vervuld van de gedachte, dat zij zich
moest verdedigen tegen den smaad die de over
ledene haar steeds nog uit het graf had aangedaan,
verhaalde zij met groote levendigheid alles, wat
tusschen haar en mevrouw Rechling was voor
gevallen.
En wat zij niet verhaalde, meende de rechter
zelf te kunnen aanvullen. De vrouw, die het
meisje zoo doodelijk beleedigd had, vroeg van
haar een verfrisschenden dronk en verblind door
toorn deed zij in den drank een weinig van het
vergift, dat de dames soms als schoonheidsmiddel
aanwenden.
Kostte het u geen strijd uw vijandin een
verfrissching te geven vroeg hij.
Ja, dat kostte het mij, antwoordde Valen
tine, ikikwensclite
Wat wensclite u?
Zij antwoordde niet. De levendigheid van daar
even was vervlogei met de woorden die op haar
lippen bestorven waren. Zij keerde tot de werke
lijkheid terug! Daar zat zij in de verhoorzaal
tegenover den rechter, wiens hoofd in de schaduw
bleef, terwijL haar gelaat ten volle beschenen
werd door het licht van de gaslamp boven de
tafel.
Toen verlangde uw gemoed naar wraak,
niet waar? vroeg ae rechter.
Zij zweig.
Toen kwam de begeerte op, die vrouw dood
aan uwe voeten te zien
Nog altijd zweeg zij. Ze bedekte haar ge
laat met de handen en zonk kermend in haar
stoel. -
De rechter liet haar geen tijd om zich te her
stellen; onmiddellijk vroeg hijEn op dien
orgaan deelt mede, dat Lobanow over zijn
driedaagsch verblijf te Berlijn volkomen
tevreden was. Hij heeft dus gaat het blad
voort in deze drie dagen rijkelijk ge
legenheid gehad en die ook gebruikt, om met
de leidende Duitsche staatslieden ingaand en
vertrouwelijk van gedachten te wisselen. Hij
heett zich in 't bijzonder uitgelaten over de
relatiön tusschen Rusland en Frankrijk en
duidelijk doen uitkomendat ook hij de
bewaring van den vrede van Europa beschouw
de als zijn belangrijkste taak. Zijnerzijds
heeft Von Lobanow zich ervan kunnen over
tuigen, dat Duitschland den ernstigen wensch
koestert met Rusland goede, vriendschappe
lijke betrekkingen te onderhouden en dat de
veelvuldige praatjes eenerzijds uit een vijan
dige richting tegen de tegenwoordig leidende
staatslieden van Rusland en anderzijds van
een vernederend dingen naar de gunst van
Rusland, allen grond missen.
Aldus zegt de Köln. Ztg. of liever laat zij
zich zeggeu („wie verlautet" zet zij voor deze
mededeeling) en zij eindigt met een gelegen-
heidswenschje dat zelfs te Parijs den heftig-
sten chauvinist en ijverigsten czaaraanbidder
niet zou kunnen ontstemmen, zooiets van
men mag hoop" koesterendat Lobanows
voeling met de leidende kringen te Berlijn,
bevorderlijk zal zijn aan het algemeen ge-
wenschte onderhoud van goede betrekking
tusschen beide landen.
Zoo zij het! Alleen dat Lobanow is komen
te spreken over den aard der relation tus
schen Rusland en Frankrijk, zal er niet goed
in willen te Parijs men weet er daar zelf
weinig of niets vau en gunt natuurlijk de
primeur evenmin aan keizer Wilhelm als aan
kanselier Hohenlohe
Er is nu alle reden om het ongeloof op
zij te zetten ten aanzien van de regeling der
Armenische quaestie bij gemeen overleg tus
schen de mogendheden Engeland, Frankrijk
en Rusland en den sultan van Turkije.
Donderdagavond is het iradé verschenen
waarin de Porte hare goedkeuring hecht aan
de hervormingen in Armenie, zooals deze, in
gemeen overleg met haar, vastgesteld zijn
door de gezanten der drie groote mogend
heden.
De koning van Portugal komt niet naar
Rome.
Don Carlos van Portugal had zijn oom
Humbert te Monza willen bezoeken, maar
op aandringen van Crispi stelde de koning
van Italië als voorwaarde voor eene officieele
ontvangstdat zijn neef naar de hoofdstad
kwam. Voor den allerkatholieksten vorst
was het dilemma moeilijk. Aan den eenen
kant de Paus, aan den anderen zijne moeder,
zijn oom en zijn zwager de hertog van Aosta.
Maar Humbert was niet te bewegen. Crispi
zou er zelfs een kabinetsquaestie van gemaakt
hebben. Ten slotte schijnt het ministerie te
Lissabon den doorslag gegeven te hebben.
In Rome te zijn en niet door den Paus
entvangen te worden, dacht men daar, moest
'skinings prestige in Portugal zoowel als in
zijne bezittingen belangrijk doen dalen. Eu
naar gemeld wordt, is het juist ter wille van
de rust in die bezittingen, dat koning Karei
aan buitenlandsche hoven vertoeft. De reis
naar Italië is dus van het programma ge
schrapt de öfficieuse bladen zijn woedend
doch verbergen hun ergenis onder flauw ge
schrijf over het schoone Italië met zijne
kunstschatten, dat iedereen wanneer hem de
gelegenheid wordt aangeboden, toch moest
bezoeken, of zoeken de pil te vergulden door
op Portugal's kleinheid te wijzen op de
groothei 1 van de staatsschuld en dergelijke
dingen, die met de zaak niets te maken
hebben. Het feit blijft, dat evenals Frans
Jozef, die Humberts bezcek te Weenen nooit
beantwoord heeft, ook deze souverein de
partij van den Paus kiest, ondanks de nauwste
familiebanden.
Over Yokohama ontvangen berichten uit
Seoul bevestigen het vermoorden der koningin,
die, gelijk men weet, de ziel van het verzet
tegen den Japanschen invloed was. Haar
lijk werd gevonden, en als de moordenaars
worden Japansche Soshi beschouwd, lieden,
die zich als anti Europeesche en patriottische
dwepers plegen voor te doen, maar die fei
telijk gelijk staan met de Italiaansche bravi,
gewetenloozen, die zich voor alles verhuren,
ook voor het plegen van een moord.
De nieuwe Japansche gezant, die naar
Korea vertrekt, graaf Komura, heeft in last
wensch volgde de daad; toen mengde u 't vergift
in den cognac niet waar?
Die woorden hadden toch niet die uitwerking,
die hij zich daarvan had voorgesteld, het
verschilde echter niet veel.
Als ik op dat oogenblik een wapen in de
hand had gehad, zou ik het tegen haar gebruikt
hebben, geloof ik, antwoordde zij.
Dat zou ten minste eervoller en moediger
geweest zijn dan u op verradelijke wijze van
vergift te bedienen, sprak de rechter op strengen
toon.
Ik had noch het een, noch het ander, ant
woordde Valentine, die weer in dezelfde moede
looze stemming verviel, waarin ze bij het begin
van het verhoor verkeerde.
Dus u ontkent, dat ge mevrouw Rechling
het vergift hebt toegediend vroeg de rechter nu
ronduit; na al het gesprokene was hij tot de
overtuiging gekomen, dat dit jonge meisje in
een soort van waanzin de vrouw, die haar zoo
bitter gekrenkt had, het vergift had toegediend,
doch hij had ook een openhartige bekentenis
verwacht.
Gelooft u dan, dat ik mevrouw Rechling
vergiftigd heb luidde haar wedervraag.
Mejuffrouw, zei de rechter met nadruk, vol
gens de wettelijke bepalingen behoeft niemand
zichzelf te beschuldigen, liet is zelf de plicht van
den rechter de betrokkene daarop te wijzen
daar staat tegenover, dat een bekentenis niet
noodzakelijk is om eene veroordeeling te kunnen
uitspreken, bij voldoende bewijzen.
En gelooft u die te hebben viel zij in.
Al heb ik ze nog niet geheel, dan zal het
onderzoek ze wel aar. het licht brengen; voor
het oogenblik is er reeds gegronde reden om u
gevangen te houden.
Ik had niet anders verwacht, antwoordde
zij onderworpen, hopende dat de rechter nu het
verhoor zou sluiten. Daarin vergiste zij zich
echter. Nogmaals ging de ijverige rechter de
zaak in alle bijzonderheden met haar na en deed
moeite haar te doen begrijpen, dat mevrouw
Rechling het vergift nergens anders kon inge
kregen hebben dan bij haar bezoek te Wilmersdorf.
En daarom moet ik het haar gegeven hebben,
sprak Valentine schouderophalend.
Niet daarom alleen, maar ook om de om
standigheden, die er mee gepaard gaan, antwoordde
de rechter. U geeft toe, dat die vrouw u doodelijk
beleedigd had en dat u den diepsten haat en
wrok jegens haar koesterde. Bovendien stond zij
tusschen u en uw beminde. Ilar.r dood gaf hem
de vrijheid om met u in het huwelijk te treden.
Met een kreet van ontsteltenis deinsde Valen
tine terug. Ook dat nog, riep zij uit en baar
stem klonk daarbij zoo aangrijpend, zoo waar,
dat de rechter diep ontroerde en in de overtuiging
van haar schuld begon te wankelen.
Met de oogen strak voor zich uitstarende en
als sprak ze tot zichzelve zeide ze: Als ik aan
hem gedacht had, zou ik in die vrouw zijn moe
der gezien hebben; dat ik dat vergat dat ik
dit vergeten kon, ziedaar mijn fout!
Zij bedekte het gelaat met de handen, een
krampachtige rilling voer haar door de leden.
Het was te veel, te veel voor een arm zwak
menschenhart.
Dat was toch weer een bekentenisde rechter
wilde haar de verwachte bekentenis gemakkelijk
maken.
Ge waart bijna ontoerekenbaar door uwe
verontwaardiging over den smaad, dien mevrouw
Rechling u had aangedaan en daarbij kwam de
smart over de dood van uw vader.
Een bittere glimlach kwam op haar gelaat.
Toeti mijn vader de kamer binnen kwam had
mevrouw dat vermeende vergif reeds gedronken.
Hij hoorde de verontschuldiging, die zij meende
mij te moeten aanbieden en deze was reeds vol
doende om zijn levensdraad af te snijden. Toen
zij hem op den vloer zag liggen en besefte wat
zij gedaan had, ging zij heen. Zij is niet bij ons
vermoord integendeel zij heeft gemoord.
Eenige minuten heerschte een diepe stilte in
het vertrek, de rechter kon den gepasten toon
voor het verhoor niet zoo spoedig weer vinden.
de moordenaars te straffenwanneer het
blijkt, dat het Japanners zijn. Voorts is een
verbod uitgevaardigd aan alle Japanners om
zich naar het schiereiland te begeven, zonder
bepaald verlof, Met dat al zal het de re
geering moeilijk vallen zich voorshands te
vrijwaren tegen de verdenking, zoo niet van
medeplichtigheid dan toch van ongewone
zorgeloosheid in deze.
yn
Nieuwe berichten uit den Congostaat sL
den toestand als uiterst gevaarlijk voor.
aantal oproerige inboorlingen wordt opjduiz.
gëschat. De opstandelingen hielden een k/f-
meele jacht op de Belgisc' h, waar
van er drie ter dood ge». vreeselijk
verminkt werden. Luiten- ..^assart bleet drie
dagen zonder voedel in Tiet geboomte ver
borgen.
De regeering van den Congostaat vreest
voor uitbieiding van den opstand.
De Belgische regeering wil spoed maken
met het uitbetalen van schadevergoedingen
aan de nagelaten betrekkingen der slachtoffers
en de gewonden bij het spoorwegongeluk te
Ottignies. Over £de meeste gevallen wordt
reeds onderhandeld. Er zijn nog al hooge
eischen bij. De familie van Dr. Van Pee, uit
Waver, bijvoorbeeld, vraagt 250.000 francs.
De vijf groote monnikenorden van Frankrijk
hebben eenstemmig besloten zich aan de
nieuwe belasting, die van nu at verschuldigd
is (droit d'accroissement) te onderwerpen, in
de hoop dat zij langs wettelijken.-en. parle
mentairen weg spoedig van dezen last zullen
worden ontheven.
Men vertrouwt dat de vrouwelijke orden nu
ook dit voorbeeld zullen volgen.
Blijkens de uit Tonking ontvangeu bla
den had de gouverneur-generaal bericht ge
kregen van Mercié, die aan het hoofd eener
expeditie was uitgezonden om bevaarbare
Eindelijk zeide hij Nog slechts eene vraag
voor heden Bij de ontsteltenis en de smart over
den plotselingen dood van uw geliefden vader,
vond u toch gelegenheid om het glas, dat me
vrouw gebruikt had, om te spoelen en in de kast
te zetten. En de flesch met cognac zette u ook
weg. Waarom deed u dat?
Valentine legde de hand aan het voorhoofd.
Waarom herhaalde zij. Kan men dan reken
schap geven van de reden, waarom men zelfs de
onbeduidendste handelingen verricht? U kon mij
even goed vragen waarom ik de deur van de
kamer achter mij gesloten of open gelaten heb.
Onder sommige omstandigheden zou dat ook
van beteekenis kunnen zijn even als het spoelen
en wegzetten van het glas. U begrijpt wel, dat
dit in het ondeuhavige geval niet als een onbe
duidende handeling kan worden aangemerkt.
Valentine knikte. Ja, dat zal ik welmoeten
inzien. Peinzend streek zij de hand langs het
voorhoofd. Ik geloof, dat ik het deed, omdat
ik bezigheid moest hebben; ik kon het stilzitten
in de kamer niet langer uithouden. Maar nu is
mij alles onverschillig. Zend mij naar de gevan
genis, veroordeel mij ik kan u niets meer
zeggen, dan ik gedaan heb.
Zoo gauw gaat het nog niet met het ver-
oordeelen, zeide de rechter, die begreep dat het
nutteloos was het verhoor thans nog voort te
zetten. Hij liet haar de aanteekeningen van het
verhoor voorlezen; zij onderteekende die. Toen
sehelde hij en gaf bevel haar naar een cel van
de gevangenis te brengen.
Door een gevangenbewaarder ondersteund,
wankelde zij naar buiten, de rechter bleef nog
een geruime poos in diep nadenken verzonken
zitten. Dat meisje was hem een raadsel. Had men
hier te doen met een verstokte, huichelende mis
dadigster, of met een ongelukkige, die in een
oogenblik van drift gehandeld had Of was zij
onschuldig en een slachtoffer van een ongelukkig
toeval
Wordt vervolgQ.
