Nummer 102.
Zaterdag 25 December 1897.
20e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, industrie en Gemeentebelangen.
Eerste Blad.
Attentie.
Nieuwjaafs-Adveitentien,
KEKSTMIS.
ANTOON TIELEN,
Dit nummer bestaat uit
twee bladen.
FEUILLETON.
De Wraak eener Vrouw
UITGEVER
Waalwijk.
In verband met de
invallende feestdagen
zal De Echo van het Zuiden de
volgende week slechts ééns ver
schijnen, en wel Nieuwjaarsoch
tend.
Voor dat nummer bestemde
stukken worden ingewacht tot
uiterlijk 's middags 12 uur op
Vrijdag 31 December.
De Uitgever.
Evenals andere ja—
ren zal ook nu we
derom in ons nummer van 1
Januari aanstaande, gelegenheid
bestaan tot het plaatsen van
tegen den prijs van 30 cent.
Vanaf HEDEN tot VRIJDAG
31 December, 's middags 12 uur,
kan de inzending geschieden.
De Redactie.
De Echo van het Zuiden,
Wulvljksrkr m Langstraalsche Courant,
Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond.
Abonnementsprijs per 3 maanden i' 1,
Franco per post door het geheele rijk fl,35.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever
Advertentie» 1 7 regels f0,60; daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing
opgegevenworden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau va»
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
OF
Herinneringen van een Politie-Commissaris.
36
Wat gij daar van Hector zegt, hernam Ray
mond, is toepasselijk op al de jonge lieden uit
onzen kring. Hoe is het mogelijk, dat zij kunnen
verkeeren en behagen scheppen in gezelschapper:,
die zich door allerlei losbandigheden kenmerken?
Men vraagt zich dit af, zonder er evenwel een
bevredigend antwoord op te vinden. Deugt de
opvoeding niet? Is het voorbeeld, dat zij krijgen
hen noodlottig? Wie zal het zeggen! Zij achten
niets meer, ja ik geloof, dat zij zichzelven niet
meer achten 1
Ludovicus Malon glimlachte.
Gij spreekt bewonderenswaardig over ande
ren, mijnheer, zeide hij na een oogenblik, maar
indien mij iets verwondert, is het wel dit, dat gij
in dezelfde wereld verkeert, waarin u niets schijnt
aan te trekken.
Raymond maakte een goedkeurend gebaar.
Gij hebt gelijk, antwoordde hij; ik laak mijne
vrienden en maak mij schijnbaar aan dezelde
ondeugden schuldig als zij. Maar wat mij aangaat
mijnheer, zult u spoedig begrijpen dat mijn toe
stand geheel van hen verschilt, en om mijn ge
drag te verklaren, is het mischien niet onnuttig
er u aan te herinneren, dat Brutus lang voor gek
werd aangezien, door hen, die hij wilde mis
leiden.
Het is dus een masker, dat gij draagt zeide
Ludovicus verwonderd.
Een masker... Ja,
Maar met welk doel
Binnen eenige uren, hoop ik dat u mij in
mijne ware gedaante zult zien, mijnheer.
Ludovicus wilde nog iets zeggen, toen Hector
terugkwam.
De zaak is in orde riep hij, zich over het
portier buigende,
En wanneer zal het duel plaats hebben?
Stilte overal.
Zoover het oog kan doordringen en het
oor vermag te speuren, bijna niets dat aau
leven doet denkenroerloos en onbewogen
staat ieder voorwerp, als hadde het den vorm
aangenomen waarin liettotaan het einde
der dagen de gestalte der eenmaal bloeiende
aarde zal bewaren Een stempel van vol
maakte rust is op het landschap gezet.
't Is Kerstmorgen.
Scherp en duidelijk, met vriendelijk ge
luid klinkt de kerkklok van 't naaste dorp.
De frissche klank, die in de verte van een
andere spits wordt herhaaldschijnt een
wekstem ten leven te zijn want overal be
gint men zich te reppen om bij het tweede
klokgeschal gereed te zijn. En onderwijl
blijft maar die klepel in bewegingrechts
links komen er meerveel verder dan
wij kunnen waarnemen, in alle richtingen,
tot aan, tot ver over de grenzen van ons
land, klinkt in de lucht hetzelfde gelui
het zegt heden, aan ieder die het hoort
en verstaatLiefde - vrede
De stedelingen, die hunne aandacht zoo
Jicht verdeelen over allerlei dingen van groo-
ter en kleiner belang zij kunnen zich
bijna geen voorstelling vormen van de be
koring, die uitgaat van dat klokgelui op
Zondagmorgen, doch meer bijzonder op de
Christen feestdagen. Het geluid is op die
dagen en vooral in de stilte van Kerstmis
niet anders dan gewoonlijk, de kunstvaar
digheid van den man aan het touw blijft
vroeg Raymond.
Morgen, Colonna zal om zes uur bij u
komen ik meende, dat gij niet zoudt weigeren
mijn getuige te zijn en heb dus maar over u
beschikt.
Het is goed.
Dat is al wat ik weten wilde.
Hector sprong op den bok.
En nu naar het hotelzeide hij tot den koet
sier, een sigaar aanstekende.
IX.
EEN DUBBEL TWEEGEVECHT.
Den volgenden morgen tegen tien ure bevond
de hertog van Palmares zich in zijne kamer in
gezelschap ven Medina, in afwachting van de
tijdingen omtrent het duel, dat dien morgen
tusschen acht en negen moest hebben plaatsgehad.
Van tijd tot tijd ging hij naar het venster en keek
naar liet st rand of hij Spavento, Colonna of dokter
Benoit ook zag aankomen.
Spavenlo en Colonna waren de secondanten
van lticordi, Raymond en de jonge de Presles
van de Beaulicu.
De hertog wist, dat dit duel geen gewoon ge
vecht zou zijn. Heclor en Ricordi waren in het
hanteeren van den degen, het wapen dat gekozen
was, even bedreven er was dus veel kans, dat
er een doode zou vallen. Zoodra hij dan ook had
vernomen, dat Ludovicus Malou Beau lieu moest
bijstaan, had hij het billijk geoordeeld, dat Benoit
Ricordi zou helpen.
Zoodoende stonden de partijen gelijk.
De hertog was zeer ongeduldig. Het had reeds
tien uur geslagen en nog was er niemand terug.
Hoogstwaarschijnlijk was. er dus iets bijzonders
voorgevallen. Maar wat?
Plotseling vernam men buiten voetstappen
en de hertog haastte zich om aan het venster te
komen.
Ilij gaf een gil.
Het was Ricordi.
Eindelijk zeide hij, met een zucht van ver
lichting.... de uits'ag van het duel is ons gunstig.
Ricordi is niet gewond, nu zullen wij wel verder
zien.
De deur werd geopend en Ricordi trad bin
nen.
Zooals de hertog reeds had opgemerkt, was hij
niet gewond, maar te oordeelen naar de bezorgde
dezelfde Maar men hoort niet hetzelfde
de stemming is anders, de ziel is meer toe
gankelijk voor indrukken dan gewoonlijk.
Overschrijd maar eens den drempel van het
dorpskerkje, hoe opgewekt klinken de een
voudige liederen, en als ge wilt toeven om
den voorganger de zoo bekende maar altijd
nieuwe profetie van liefde van vrede, van
welbehagen te hooren herhalen, dan zult gij
ondervinden dat zijn woorden ook u aan
doen evenzeer als de aandachtig luisterende
schare.
Eilosofeerende wereldverbeteraars zijn mis
schien van oordeel, dat dit alles niet veel
beteekent. Maar ga met deze hoogwijze lieden
niet verder dan hun erg oppervlakkige op
vatting van Kerstviering. Een van drieën
of zij begrijpen van de uwe niets en praten
van kinderlijke overleveringen, waaraan men
niets heeft in deze practische dagen of zij
spotten met den ernst, waarmede gij opkomt
voor het goed recht eener geloofsovertuiging,
die in het Christendom een kracht, in het
Godsrijk iets wezenlijks ziet, verre verheven
boven het tastbare en machtiger dan stof
felijke wapenen.
In het derde geval, en dat is niet
het minst bedenkelijke, noemen zij het
een schadelijke waan, dat het liefdebeginsel,
door den Meester als souverein en tevens
als onwraakbaar scheidsrechter geplaatst bo
ven alle menschelijke verhoudingen,'in staat
zou zijn de kwalen weg te nemen, waaraan
de maatschappij lijdende is, en het indivi
dueel leven te zuiveren van de smetten, die
het verontreinigen.
uitdrukking van zijn gelaat, moest er een onge
luk gebeurd zijn.
De hertog en Medina liepen hem tegemoet.
Welnu 1 zeiden zij tegelijkertijd met hetzelfde
angstige gelaat.
Welnu., antwoordde Ricordi... het is afge-
loopen.
En BeaulieuP..
Is gewond., aan den rechterschouder en aan
den linkerarm.
En gij
Geen schram. Maar helaas is dit niet het
eenige nieuws, dat ik u heb mede te deelen
Wat dan Wat is er gebeurd?
Dat zal ik u zeggen.
Ricordi kon nauwelijks ademhalen hij schonk
zich een glas madera in, dat hij gulzig door zijn
keel goot en wendde zich daarna weder tot den
hertog
Wat ik u heb mede te deelen, vereischt
eenige voorafgaande verklaringen zonder deze,
zondt gij de vreeselijke gebeurtenis moeielijk
kunnen begrijpen.
Eene vreeselijke gebeurtenis?
Wij waren van morgen om zeven uur ver
trokken en reden den weg uaar Villers od. Spa
vento had den weg onderzocht en kenae ver
scheidene plaatsen die voor een tweegevecht ge
schikt waren. Hij wees ons dan ook den weg.
Tegen acht ure kwamen wij op de aangewezen
plaats. Het duurde niet lang of liet gevecht begon
Hector stoot goed, maar ik stoot beter. Ik wond
de hem eerst aan den schouder en daarna aan
den linkerarm, en daar hij nogal veel bloed ver
loor, werden de twee dokters geraadpleegd, die
verklaarden, dat het gevecht moest eindigen. Al
les was dus afgeloopen, en wij wilden weder in
ons rijtuig stappen, toen, ik weet niet om welke
reden Colonna en Raymond twi3t kregen, en dat
wel zoo hevig, dat Raymond op een oogenblik
zich zei ven vergat en zijn hand ophief om te
slaan.
Om te slaan zeide Medina.
Colonna werd rood van woede en vloog op
zijn tegenstander toe.
Mijnheer, zeide hij, buiten zich zeiven, ge
schijnt te willen vechten welnu gij zult naar
wensch bediend worden morgen als gij ver
kiest. Morgen 1 viel de jonge Raymond in, in
lachen uitbarstendemaar mijn waarde heer,.
Laten wij bij het vernemen dier bewerin
gen, zij dagteekenen niet van gisteren
doch zijn in onze dagen veelvuldiger en
stouter dan ooit, niet vergeten, dat zij vol
strekt niet zonder grond zijn Wij, die ons
Christenen noemen, en aan dien naam het
recht ontleenen Kerstfeest te vieren, wij
geven den bestrijders van het Christendom
geduchte wapenen in handen. Wat wonder,
dat zij er zich van bedienen
Is niet vaak ons leven van Christenen in
tegenspraak met het //Vrede op aarde, in
menschen een welbehagen7'
Al wat niet gericht is op de erkenning
der Goddelijke liefde als hoogst] geluk,
wat niet boven alle andere dingen den vre
de bevordert, den vrede in de kleine
kringen der gezinnen, der maatschappelijke
groepen, op ruimer schaal in de betrek
kingen der volken, dat is niet Christelijk.
Al wat de aankweeking van een welbehagen
in den weg staat, dat is geen Christendom.
En als men nu, ouder dien naam, bij
voorkeur heeft aangekweekt wat er mee
verbonden kan worden, maar er nooit mee
vereenzelvigd mag zijn is dat [de schuld
van het Christendom
Of moeten wij het niet veeleer wijten aan
zijn belijders, die den eigen gevonden vorm
van hooger waarde achten dan den hemel-
schen inhoud hun van God gegeven
Wanneer we Kerstfeest vieren willen, dan
kunnen en mogen we het niet anders doen
dan als Christenen.
Is een waarachtige Kerststemming de
onze
morgen kunt gij al te Toulon (bedoeld wordtin
de strafgevangenis aldaar) zitten. Toulonwaar
om Toulon Was dit scherts of sprak het jonge
mensch in ernst 1 Er werd mij geen tijd gelaten
om er lang over te denken. Colonna greep een
der degens, Raymond maakte zich van den an
deren meester en zij stonden reeds gereed.
En hebben zij gevochten vroeg de hertog.
Zooals u zult zien antwoordde Ricordizij
kruisten de degens, trachtten elkander te raken,
vielen uit, kortom, maakten alle mogelijke scherra-
oefeningen. Dat alles duurde ruim vijfminuten
zonder dat zij iets vorderden toen meende ik
tusschenbeiden te moeten komen.
Waarom
Ik zag dat Colonna zeer vermoeid was;
bovendien wist ik dat hij een meester op de
pistool wasdaar hij beleedigd was, moest nem
toegestaan worden een ander wapen te kiezen.
Men luisterde naar mij. Raymond was zeer
wellevend; Er werd overeengekomen, dat de twee
tegenstanders vijfentwintig pas van elkander zou
den staan, met de vrijheid om elkander tot op
tien pas te naderen. Toen deze voorwaarden wa
ren aangenomen, werden de afstanden gemerkt
en, gal Benoit een teeken om te beginnen. Colon
na kon zich niet inhouden. Hij was zich van zijn
meesterschap bewust en verheugde er zich reeds
bij voorbaat ia, zijn onbeschaamden tegenstander
te dooden. Hij deed ongeveer tien passen, stond
toen stil en legde zijn pistool aan.
En Raymond zeide Medina.
Raymond I antwoordde Ricordi, hij had zich
niet bewogen 1 Met een strak gelaat hield hij zij
ne pistool ter hoogte van de slapen, hij zag Co
lonna naderen en bleef koud en onaandoenlijk.
Toen hij Colonna zag stilstaan en de pistool aan
leggen, bewoog er geen spier in zijn gelaat en
het schot ging af, zonder dat hij een enkele be
weging gemaakt had.
Èn toen
Toen I.. De kogel van Colonna raakte een
knoop van zijn vest en scheurde de mouw van
zijn jas, dat was alles.
En was hij zelf niel gewond
In het minst niet. Maar van af dat oogen
blik werd het een vreeselijk tooneel.
(Wordt vervolgd.)
