Nummer 46. Donderdag 9 Juni 1898. 21 aarirariL' Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. «et 25-Jaiig PRIESTERFEEST, „M 0; A JUD. SÏ1ASSI1S, ANTOON TI EI,RN FEUILLETON. Onze Neutraliteit e Pastoor te Waalwijk. De R. K. kerk in- en uitwendig netjes opgeschilderd, prijkte in feestdos. UITGEVER Waalwijk. De Scho van het Zuiden, Waalwtjkscbe en Langslraatsclie Courant, Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond. Abonnementsprijs per 3 maanden f 1, Franco per post door het geheele rijk f 1,25. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever t -ïa VAN DEN ZEEREERW. HEER Met groote belangstelling en onder har telijke blijken van toegenegenheid vierde Waalwijk gisteren het zilveren feest dei- Priesterwijding van den Z. E. Heer Jud. Sprangers, sedert October des vorigen jaars pastoor dezer parochie. De heele gemeente door wapperden de vlaggen, den beminden herder ter eere, en feestelijk schitterden het rood, wit en blauw tu9schen het groen der boomen in de heer lijke zonuestralen. Rondom het tabernakel was een prachtige bloemenkrans aangebracht, goud met wit, terwijl ook voorhangsels van gouddoek, de opgaaude zijden van het hoofdaltaar bedekten. Vanaf het hoofdaltaar langs de zijwanden van het priesterkoor en dus bedekkende de deuren van de sacristie aan weerszijden, hongen aan koperen staven draperieën, rood met goud, die een zeer goed effect maakten. Voor die draperieën stond aan weerszijde een vaantje, groen met goud, met opschrift: z/Lof zij Jesus Christus Advertentien 1 7 regels f0,60; daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3maal ter plaatsing opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch- land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau vaa Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. en In eeuwigheid.^ Boven de deur der sacristie, links van liet altaar is eene vaste bel of klok aangebracht, waarmede het teeken zal gegeven worden dat de H. Diensten aanvangen, terwijl nog in het priesterkoor eene gong staat, die zal geslagen worden onder de voornaamste deelen der II. Mis. In zijne hierachter vermelde rede wees de 25 Nu wist hij ook dat Paula onherroepelijk voor hem was verloren, en bij deze verschrikkelijke zekerheid was het hem bijna onverschillig, of men hem voor een dief hield ot niet. Ja, voor hem is 't het beste heen te gaan, ver, zeer ver van hier I Maar zijne arme, lieve zusterdie wist nog niet, dat haar vader een eerlooze was en zij moest het ook rimmer vernemen. Hij gevoelde zich aigemat en ellendig. Zijn ge dachten werden verward, het was hem of hij waanzinnig zou worden de koorts brandde in zijne aderen. Indien hij eens ziek werd en buiten staat geraakte om ver van hier te gaan P Een doodelijke angst bekroop hem. En toen hij den volgenden morgen opstond, gevoelde hij zich zoo uitgeput, dat het hem bijna onmogelijk was om staande te blijven. Maar hij wilde en moest voort. Met inspanning van alle krachten was hij toch eindelijk op weg. Op weg? Maar waarheen dan toch Zonder doel. Eindelijk trad hij het café binnen, waar hij sedert zijn komst te VVeenen dagelijks de cou ranten las. Vluchtig zag hij eenige bladen door toen plot seling zijna aandacht op een advertentie viel. Nogmaals vloog zijn oog over deze regelen. Was dat een wenk van Hooger Hand „Gevraagd door een gedistingeerd heer van geposeerden leeftijd een beschaafd jongmeasch als secretaris, en tevens om hem op reis te vergezellen. Eigenhandig geschreven brieven persoonlijk af te geven aan onderstaand adres: Hotel Kroonprins Rudolf; ten 10 ure precies, in handen van den portier." Frans liet zich schrijfbenoodigdhedeo geven misschien had hij het geluk, hier te slagen. In groote spanning wachtte hij den volgenden dag af. Toen hij, voor hij uitging,een blik in den spiegel wierp, schrikte hij van zijn eigen doods bleek gelaat en diepliggende oogen. Ik zie er uit als een doode, prevelde hij, en ZL. heer pastoor o a. ook op de verfraaiing van het inwendige van Gods huis. Hij gevoelde zich genoopt daartoe zooveel moge lijk mede te werken omdat in onze schoone gemeente ieder naar zijn vermogen zijn huis zoo fraai mogelijk inricht en dus het kerk gebouw zeker ook zoo net mogelijk behoort te zijn. Zelfs al werd het tegenwoordige gebouw binnenkort door een ander vervan gen, zou men het oude toch zoo sierlijk mogelijk behooren in te richten ter eere Gods. len 10 ure droeg de jubilaris eene plech tige H. Mis op, geassisteerd door zijn ZE. broeder, pastoor te Grave, als diaak en den WE. heer Kuipers, kapelaan, als subdiaak. Onder die H Mis beklom de Pastoor den kansel en sprak de Gemeeutenaren toe naar aanleiding van de spreuk„Geloofd zij Jesus Christus met welke hij zijn in trede ook gedaan had te Zevenbergschen Hoek, te lilburg, te Nuland en ook hier. In deze rede dankte de gewijde spreker de parochianen voor de groote belangstelling in zijn feest betoond en voor de stoffelijke bewijzen daarvanhem in den vorm van geschenken aangeboden. Hij uitte de beste wenschen voor den bloei en den vooruitgang onzer schoone gemeente en liet heil der Pa rochianen. Na afloop van den H. dienst werd bij Eerw. Zusters brood en geld uitgedeeld aan de armen. Omstreeks den middag kwamen zeer vele ingezetenen den jubilaris persoon lijk hunne opwachting maken. s Middags gaf de Z.E. heer pastoor een feestmaaltijd aan genoodigdenonder wie de Burgemeester, de leden van het R. C. kerkbestuur eu de voorzitter der conferentie van den II. Vincentius van Paulo. In den namiddag kwamen het R.C. Zang koor, de liedertafel en de beide harmonieën stak toen zijn brief bij zich. De portier van het hotel nam hem tamelijk scherp op. Maar zijn knap voorkomen scheen hem toch te bevallen. Gij zijt misschien reeds de vijftigste, die komt. Maar ik zend alleen diegenen naar boven, die eenigszins aan de eischeu kunnen voldoen. Hij is een voornaam en rijk heer een Poolsch baron. Hij wil verre reizen doen. Wilt gij u aan hem voorstellen Frans haastte zicli een bevestigend antwoord te geven. Oi ik wil Dat is juist het doel van mijn komst. Heel goed. En hij betaalt schitterend. Nu eerste verdiepipg, kamer No. 8. Ik wensch u goed succèsriep de portier. Met kloppend hart giDg Frans de met tapijten belegde trappen op. Groote Hemel, als die baron hem eens in zijn dienst nam! Welk een lichtpunt zou dat zijn, in zijnen wanhopigen toestand.... O, misschien zou er toch nog geluk voor hem zijn weggelegd. Misschien.... En die Poolsch-3 baron zal 't zeker met de getuigschriften zoo nauwkeu rig riiet nemen. Nu was hij bij de deur, en een paar seconden later stond hij tegenover een kleinen man met donkere, doordringende oogen een man, die in houding en manieren zeer weinig had van een aristocraat. Heb ik de eer met mijnheer den baron te spreken Ja, jongraensch. Gij komt zeker naar aan leiding van mijne annonce? Ja, hier is mijn schriftelijk verzoek. Hm, uw schrift is uitmuntend. Een vol maakte koopmanshand..Werkelijk mooi. Zoo iets zoek ik juist Hm,welk beroep hebt yii eigenlijk Ik ben voor koopman opgeleid. Ik heb de handelsschool doorloopen en was reeds elf jaar in betrekking. Zoo elf jaar? En nu wilt gij van beroep veranderen Dat komt wel meer voor bij jongelui. En zoudt gij lust hebben groote reizen met mij te doen Ja De Poolsche baron zag Frans bijzonder scherp aan - het doen en laten van dezen man m sak te eigenlijk op Frans geen zeer sympathieken indruk maar toch scheen hem de hoop hier toe te lachen, dat de baron hem zou engageeren. den jubilaris ovaties brengen, welke muziek uitvoeringen natuurlijk door tal van lief hebbers werden bijgewoond. Tot sluiting van het feest had 's avonds een plechtig IILof plaats in de Kapel der Eerw Zusters. Onder de geschenken, den Z.E. heer pa stoor bij deze gelegenheid aaDgeboden noemen wij Een stel zilveren al laar tabellen, geschenk van de parochie; Een groote congregatie-medaille inet zwaren gouden ketting, geschenk van de Congre gatie en naineus deze den ZE. heer directeur aangeboden door eenige bruidjes, bij monde van de jonge juffrouw Anna Witlox, in de vergadering van verleden Zondag; Een prachtig cristallen mil lieu, gemon teerd op zilveren voet, met inscriptie van de H. Eamilie. Verder nog tal van andere zaken van familieleden en particulieren die 't minder passend zou zijn hier alle te noemeD zelfs al kenden wij huune namen. He spontane viering van dit feest zal voorzeker veel bijdragen om den band van innige toegenegenheid en hartelijke waardee ring tusschen pastoor Sprangers en zijne parochianen nog nauwer toe te halen," tot heil onzer zoo schoone gemeente. Moge het ZZE. gegeven zijn, nog eene reeks van jaren met hetzelfde vuur en de zelfde opgewektheid zich aan zijne TI. Be diening te wijden opdat Waalwijk hem nog eenmaal als jubileerend pastoor moge be groeten zooals het nu den jubileerenden priester zijn hulde biedt. Door den heer Th. van Delft is gisteren namiddag een fotografische opname gedaan van het hoofdaltaar met priesterkoor, zooals ze er gisteren uitzagen. Zeker - elk oogenblik ben ik tot vertrek bereid. En zijt gij vrij Dat wil zeggen hebt gij geen familie? Neen. Weder zag de baron den jongen man onder- zoekeud aan. Toen vroeg hij plotseling: En waar waart gij het laatst werkzaam Frans gevoelde, dat het bloed hem naar het hoofd steeg. Weder die noodlottige vraag, waarop al zijn hoop zou slranden. Bij een Duitsch bankiershuis te Berlijn, antwoordde de jonge man, met een beklemd hart. En die betrekking hebt gij vaai wel gezegd vroeg de baron met een eigenaardigen glimlach. Gij hebt zeker wel getuigschriften, papieren Als men elf jaren in betrekking is geweest, heeft men recht op een schitterend attest. Mijnheer de baron mijne papieren zijn, op reis van Berlijn naar Weenen, in het ongereede geraakt, zeide Frans nu met den moed der ver twijfeling. Ah ik begrijp het reeds.... Gij hebt ze verloren uwe papierensprak de vreemde edelman langzaam, terwijl hij nadruk legde op elk woord. En gij hebt ze niet terug kunnen vinden Neen alles wa9 tevergeefs ik kon ze niet meer vinden kwam het stootend en met groote moeite over Arnolds bleeke lippen, terwijl de oogen van den baron, als twee scherpe dolken, den ongelukkige schenen te zullen door boren. Nu trad de edelman nog een paar schreden nader. Jonginensch, gij bevalt mij zeer goed zeer goed. En als gij een reden hebt gehad/om uwe papieren te verliezen, och lieve hemel, ik ken dat dan hebt gij dat natuurlijk met nie mand anders dan met u zelf uit te maken, Wat mijn persoon betreft, ik ben op dit punt niet zoo lastig. Nu legde hij vertrouwelijk zijn hand op den schouder van den jongen man. Hm, mij zoudt gij gerust uw volle vertiouwen kunnen schenken, en zeggen om welke redenen nw patroon u heeft ontslagen och, ik geloof dat ik wel begrijpJongelui houden van een v rooi ijk leventje men leeft ten slotte toch immers maar eenmaal, niet waar? En dan is het salaris Wij zijn niet geheel buiten aanraking met het Spaansch-Amerikaansche wapeDgeschil kunnen blijven. De Spaansche vloot onder admiraal Cer- vera heeft een oogenblik gesteund op Cura sao om vandaar, achter den rug van het Amerikaansche eskader om, de gewenschte operatiebasis op Cuba te bereiken. Het is menschelijker wijs te begrijpen, (zegt het Ulrechtsch Dagblad) dat de Amerikanen, wien zoo een dubbel strategisch object, ter vernietiging der vijandelijke strijdmacht en het beletten var. de verbinding der macht met hare operatiebasis, ontsnapte, het niet aangenaam hebben gevonden, dat juist het steunen op Curasao een schakel in de keten van het Spaansche succes heeft moeten we zen. En zoo in de conferenties, die onze gezant te Washington met de Amerikaansche regeering en de Amerikaansche gezant in Den Haag met onzen minister hebben gehad, iets van dergelijke gevoeligheid heeft doorgeblon ken ware ook dat menschelijkerwijze begrij pelijk, schoon diplomatisch ongerechtvaardigd geweest. Wij zeggen ongerechtvaardigd, want, voor zooverre uit de thans ingekomen berichten valt op te mak<m, hebben onzer autoriteiten te Curasao zich stipt binnen de grenzen ge houden, die volkenrechtelijk aan de houding van neutrale staten jegens oorlogvoerende partijen geacht worden te zijn afgebakend. Het is dus wel niet aannemelijk, dat uit dit incident moeilijkheden van meer ernstigen aard zullen voortvloeien en men kan het al weer beschouwen als afgedaan. Maar een gewaarschuwd man is twee man waard. Kwamen we er nu goed af en behoefde onze in die streken gestationneerde „Fries land^ de kracht van hare kanonnen ditmaal niet altijd toereikend. Vol verontwaardiging trad Frans een stap achteruit, als om zich te bevrijden van de aan raking van dezen edelman, wiens hand nog op zijn schouder rustte. Hij begon iets van zijne be doelingen te vermoeden. Maar waarvoor ziet gij mij eigenlijk aan, mijnheer de baron God is mijn getuige, ik be hoef voor niemand de oogen neder te slaan. Mijne eer Och, zwijg toch van die dwaze eer. Wat wil dat eigenlijk zeggen eer Men hehoeft slechts de kunst te verstaan om zich voor te doen als man van eer. Ha, haDan kan men de grootste spitsboef van de wereld zijnDe eer is te genwoordig een verouderd idee, waarop men met een medelijdend lachje nederziet. En mocht er aan uwe eer ook een klein vlekje kleven dan behoeft dat u volstrekt niet te verhinderen om in mijn dienst te komen. Ik denk, wij zullen het goed met elkander kunnen vinden en uitste kend met elkander „arbeiden' op vreemden bodem. Met een bitteren glimlach op de lippen wendde Frans zich af van dezen man neen, die vroeg niet naar zijne atttesten. Maar hij wilde eerlijk blijven en rechtschapen tot aan zijn laatsten snik al moest hij dan ook op straat van ellende sterven. Du9 gij gaat niet met mij mede? Neen, antwoordde Arnold beslist. Dat zal u zeker nog eens berouwen, jong- mer.sch. Nooit zal het mij berouwen, dat ik eerlijk ben gebleven, klonk het trots. Nu met die hooggeroemde eerlijkheid zult gij het wel ver brengen, hernam de baron met een spottenden lach. Maar, dwingen kan ik a natuurlijk niet. Misschien gelukt het u, toch nog weder op een bankierskantoor te komen het zou bepaald jammer zijn, als gij voor altijd aan uwe oorspronkelijke carrière werd ont trokken. Gij kunt het misschien nog heel ver brengen, besloot hij, met een boosaardig glim lachje. Arnold hoorde zijne laatste woorden nauwelijks meer Als door een boozen geest vervolgd, vloog hij de trappen at en den dikken portier voorbij. En nog voor de portier hem iets vragen kon» was Frans reeds de deur uit. (Wordt vervolgd.;

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1898 | | pagina 1