Nummer 46.
Donderdag 9 Juni 1898.
21
aarirariL'
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
«et 25-Jaiig PRIESTERFEEST,
„M 0; A
JUD. SÏ1ASSI1S,
ANTOON TI EI,RN
FEUILLETON.
Onze Neutraliteit
e
Pastoor te Waalwijk.
De R. K. kerk in- en uitwendig netjes
opgeschilderd, prijkte in feestdos.
UITGEVER
Waalwijk.
De Scho van het Zuiden,
Waalwtjkscbe en Langslraatsclie Courant,
Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond.
Abonnementsprijs per 3 maanden f 1,
Franco per post door het geheele rijk f 1,25.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever
t -ïa
VAN DEN ZEEREERW. HEER
Met groote belangstelling en onder har
telijke blijken van toegenegenheid vierde
Waalwijk gisteren het zilveren feest dei-
Priesterwijding van den Z. E. Heer Jud.
Sprangers, sedert October des vorigen jaars
pastoor dezer parochie.
De heele gemeente door wapperden de
vlaggen, den beminden herder ter eere, en
feestelijk schitterden het rood, wit en blauw
tu9schen het groen der boomen in de heer
lijke zonuestralen.
Rondom het tabernakel was een prachtige
bloemenkrans aangebracht, goud met wit,
terwijl ook voorhangsels van gouddoek, de
opgaaude zijden van het hoofdaltaar bedekten.
Vanaf het hoofdaltaar langs de zijwanden
van het priesterkoor en dus bedekkende de
deuren van de sacristie aan weerszijden,
hongen aan koperen staven draperieën, rood
met goud, die een zeer goed effect maakten.
Voor die draperieën stond aan weerszijde
een vaantje, groen met goud, met opschrift:
z/Lof zij Jesus Christus
Advertentien 1 7 regels f0,60; daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3maal ter plaatsing
opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangenomen door het advertentiebureau vaa
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
en
In eeuwigheid.^
Boven de deur der sacristie, links van liet
altaar is eene vaste bel of klok aangebracht,
waarmede het teeken zal gegeven worden
dat de H. Diensten aanvangen, terwijl nog
in het priesterkoor eene gong staat, die zal
geslagen worden onder de voornaamste deelen
der II. Mis.
In zijne hierachter vermelde rede wees de
25
Nu wist hij ook dat Paula onherroepelijk voor
hem was verloren, en bij deze verschrikkelijke
zekerheid was het hem bijna onverschillig, of
men hem voor een dief hield ot niet. Ja, voor
hem is 't het beste heen te gaan, ver, zeer ver
van hier I
Maar zijne arme, lieve zusterdie wist nog
niet, dat haar vader een eerlooze was en
zij moest het ook rimmer vernemen.
Hij gevoelde zich aigemat en ellendig. Zijn ge
dachten werden verward, het was hem of hij
waanzinnig zou worden de koorts brandde in
zijne aderen. Indien hij eens ziek werd en buiten
staat geraakte om ver van hier te gaan P Een
doodelijke angst bekroop hem.
En toen hij den volgenden morgen opstond,
gevoelde hij zich zoo uitgeput, dat het hem bijna
onmogelijk was om staande te blijven. Maar hij
wilde en moest voort.
Met inspanning van alle krachten was hij toch
eindelijk op weg.
Op weg? Maar waarheen dan toch Zonder
doel. Eindelijk trad hij het café binnen, waar
hij sedert zijn komst te VVeenen dagelijks de cou
ranten las.
Vluchtig zag hij eenige bladen door toen plot
seling zijna aandacht op een advertentie viel.
Nogmaals vloog zijn oog over deze regelen.
Was dat een wenk van Hooger Hand
„Gevraagd door een gedistingeerd heer van
geposeerden leeftijd een beschaafd jongmeasch als
secretaris, en tevens om hem op reis te vergezellen.
Eigenhandig geschreven brieven persoonlijk af te
geven aan onderstaand adres:
Hotel Kroonprins Rudolf; ten 10 ure precies,
in handen van den portier."
Frans liet zich schrijfbenoodigdhedeo geven
misschien had hij het geluk, hier te slagen.
In groote spanning wachtte hij den volgenden
dag af. Toen hij, voor hij uitging,een blik in den
spiegel wierp, schrikte hij van zijn eigen doods
bleek gelaat en diepliggende oogen.
Ik zie er uit als een doode, prevelde hij, en
ZL. heer pastoor o a. ook op de verfraaiing
van het inwendige van Gods huis. Hij
gevoelde zich genoopt daartoe zooveel moge
lijk mede te werken omdat in onze schoone
gemeente ieder naar zijn vermogen zijn huis
zoo fraai mogelijk inricht en dus het kerk
gebouw zeker ook zoo net mogelijk behoort
te zijn. Zelfs al werd het tegenwoordige
gebouw binnenkort door een ander vervan
gen, zou men het oude toch zoo sierlijk
mogelijk behooren in te richten ter eere
Gods.
len 10 ure droeg de jubilaris eene plech
tige H. Mis op, geassisteerd door zijn ZE.
broeder, pastoor te Grave, als diaak en den
WE. heer Kuipers, kapelaan, als subdiaak.
Onder die H Mis beklom de Pastoor den
kansel en sprak de Gemeeutenaren toe naar
aanleiding van de spreuk„Geloofd zij
Jesus Christus met welke hij zijn in
trede ook gedaan had te Zevenbergschen
Hoek, te lilburg, te Nuland en ook hier.
In deze rede dankte de gewijde spreker
de parochianen voor de groote belangstelling
in zijn feest betoond en voor de stoffelijke
bewijzen daarvanhem in den vorm van
geschenken aangeboden. Hij uitte de beste
wenschen voor den bloei en den vooruitgang
onzer schoone gemeente en liet heil der Pa
rochianen.
Na afloop van den H. dienst werd bij
Eerw. Zusters brood en geld uitgedeeld aan
de armen. Omstreeks den middag kwamen
zeer vele ingezetenen den jubilaris persoon
lijk hunne opwachting maken.
s Middags gaf de Z.E. heer pastoor een
feestmaaltijd aan genoodigdenonder wie
de Burgemeester, de leden van het R. C.
kerkbestuur eu de voorzitter der conferentie
van den II. Vincentius van Paulo.
In den namiddag kwamen het R.C. Zang
koor, de liedertafel en de beide harmonieën
stak toen zijn brief bij zich.
De portier van het hotel nam hem tamelijk
scherp op. Maar zijn knap voorkomen scheen hem
toch te bevallen.
Gij zijt misschien reeds de vijftigste, die
komt. Maar ik zend alleen diegenen naar boven,
die eenigszins aan de eischeu kunnen voldoen.
Hij is een voornaam en rijk heer een Poolsch
baron. Hij wil verre reizen doen. Wilt gij u aan
hem voorstellen
Frans haastte zicli een bevestigend antwoord
te geven. Oi ik wil Dat is juist het doel van
mijn komst.
Heel goed. En hij betaalt schitterend. Nu
eerste verdiepipg, kamer No. 8. Ik wensch u
goed succèsriep de portier.
Met kloppend hart giDg Frans de met tapijten
belegde trappen op. Groote Hemel, als die baron
hem eens in zijn dienst nam! Welk een lichtpunt
zou dat zijn, in zijnen wanhopigen toestand.... O,
misschien zou er toch nog geluk voor hem zijn
weggelegd. Misschien.... En die Poolsch-3 baron
zal 't zeker met de getuigschriften zoo nauwkeu
rig riiet nemen.
Nu was hij bij de deur, en een paar seconden
later stond hij tegenover een kleinen man met
donkere, doordringende oogen een man, die
in houding en manieren zeer weinig had van een
aristocraat.
Heb ik de eer met mijnheer den baron te
spreken
Ja, jongraensch. Gij komt zeker naar aan
leiding van mijne annonce?
Ja, hier is mijn schriftelijk verzoek.
Hm, uw schrift is uitmuntend. Een vol
maakte koopmanshand..Werkelijk mooi. Zoo
iets zoek ik juist Hm,welk beroep hebt yii
eigenlijk
Ik ben voor koopman opgeleid. Ik heb de
handelsschool doorloopen en was reeds elf jaar
in betrekking.
Zoo elf jaar? En nu wilt gij van beroep
veranderen Dat komt wel meer voor bij jongelui.
En zoudt gij lust hebben groote reizen met
mij te doen Ja
De Poolsche baron zag Frans bijzonder scherp
aan - het doen en laten van dezen man m sak te
eigenlijk op Frans geen zeer sympathieken indruk
maar toch scheen hem de hoop hier toe te
lachen, dat de baron hem zou engageeren.
den jubilaris ovaties brengen, welke muziek
uitvoeringen natuurlijk door tal van lief
hebbers werden bijgewoond.
Tot sluiting van het feest had 's avonds
een plechtig IILof plaats in de Kapel der
Eerw Zusters.
Onder de geschenken, den Z.E. heer pa
stoor bij deze gelegenheid aaDgeboden
noemen wij
Een stel zilveren al laar tabellen, geschenk
van de parochie;
Een groote congregatie-medaille inet zwaren
gouden ketting, geschenk van de Congre
gatie en naineus deze den ZE. heer directeur
aangeboden door eenige bruidjes, bij monde
van de jonge juffrouw Anna Witlox, in de
vergadering van verleden Zondag;
Een prachtig cristallen mil lieu, gemon
teerd op zilveren voet, met inscriptie van de
H. Eamilie.
Verder nog tal van andere zaken van
familieleden en particulieren die 't minder
passend zou zijn hier alle te noemeD zelfs
al kenden wij huune namen.
He spontane viering van dit feest zal
voorzeker veel bijdragen om den band van
innige toegenegenheid en hartelijke waardee
ring tusschen pastoor Sprangers en zijne
parochianen nog nauwer toe te halen," tot
heil onzer zoo schoone gemeente.
Moge het ZZE. gegeven zijn, nog eene
reeks van jaren met hetzelfde vuur en de
zelfde opgewektheid zich aan zijne TI. Be
diening te wijden opdat Waalwijk hem nog
eenmaal als jubileerend pastoor moge be
groeten zooals het nu den jubileerenden
priester zijn hulde biedt.
Door den heer Th. van Delft is gisteren
namiddag een fotografische opname gedaan
van het hoofdaltaar met priesterkoor, zooals
ze er gisteren uitzagen.
Zeker - elk oogenblik ben ik tot vertrek bereid.
En zijt gij vrij Dat wil zeggen hebt gij
geen familie?
Neen.
Weder zag de baron den jongen man onder-
zoekeud aan. Toen vroeg hij plotseling:
En waar waart gij het laatst werkzaam
Frans gevoelde, dat het bloed hem naar het
hoofd steeg. Weder die noodlottige vraag, waarop
al zijn hoop zou slranden.
Bij een Duitsch bankiershuis te Berlijn,
antwoordde de jonge man, met een beklemd
hart.
En die betrekking hebt gij vaai wel gezegd
vroeg de baron met een eigenaardigen glimlach.
Gij hebt zeker wel getuigschriften, papieren Als
men elf jaren in betrekking is geweest, heeft men
recht op een schitterend attest.
Mijnheer de baron mijne papieren zijn, op
reis van Berlijn naar Weenen, in het ongereede
geraakt, zeide Frans nu met den moed der ver
twijfeling.
Ah ik begrijp het reeds.... Gij hebt ze
verloren uwe papierensprak de vreemde
edelman langzaam, terwijl hij nadruk legde
op elk woord. En gij hebt ze niet terug kunnen
vinden
Neen alles wa9 tevergeefs ik kon ze
niet meer vinden kwam het stootend en
met groote moeite over Arnolds bleeke lippen,
terwijl de oogen van den baron, als twee scherpe
dolken, den ongelukkige schenen te zullen door
boren.
Nu trad de edelman nog een paar schreden
nader.
Jonginensch, gij bevalt mij zeer goed zeer
goed. En als gij een reden hebt gehad/om uwe
papieren te verliezen, och lieve hemel, ik ken
dat dan hebt gij dat natuurlijk met nie
mand anders dan met u zelf uit te maken, Wat
mijn persoon betreft, ik ben op dit punt niet zoo
lastig.
Nu legde hij vertrouwelijk zijn hand op den
schouder van den jongen man.
Hm, mij zoudt gij gerust uw volle vertiouwen
kunnen schenken, en zeggen om welke redenen
nw patroon u heeft ontslagen och, ik geloof
dat ik wel begrijpJongelui houden van een
v rooi ijk leventje men leeft ten slotte toch immers
maar eenmaal, niet waar? En dan is het salaris
Wij zijn niet geheel buiten aanraking met
het Spaansch-Amerikaansche wapeDgeschil
kunnen blijven.
De Spaansche vloot onder admiraal Cer-
vera heeft een oogenblik gesteund op Cura
sao om vandaar, achter den rug van het
Amerikaansche eskader om, de gewenschte
operatiebasis op Cuba te bereiken.
Het is menschelijker wijs te begrijpen, (zegt
het Ulrechtsch Dagblad) dat de Amerikanen,
wien zoo een dubbel strategisch object, ter
vernietiging der vijandelijke strijdmacht en
het beletten var. de verbinding der macht
met hare operatiebasis, ontsnapte, het niet
aangenaam hebben gevonden, dat juist het
steunen op Curasao een schakel in de keten
van het Spaansche succes heeft moeten we
zen. En zoo in de conferenties, die onze
gezant te Washington met de Amerikaansche
regeering en de Amerikaansche gezant in Den
Haag met onzen minister hebben gehad, iets
van dergelijke gevoeligheid heeft doorgeblon
ken ware ook dat menschelijkerwijze begrij
pelijk, schoon diplomatisch ongerechtvaardigd
geweest.
Wij zeggen ongerechtvaardigd, want, voor
zooverre uit de thans ingekomen berichten
valt op te mak<m, hebben onzer autoriteiten
te Curasao zich stipt binnen de grenzen ge
houden, die volkenrechtelijk aan de houding
van neutrale staten jegens oorlogvoerende
partijen geacht worden te zijn afgebakend.
Het is dus wel niet aannemelijk, dat uit
dit incident moeilijkheden van meer ernstigen
aard zullen voortvloeien en men kan het al
weer beschouwen als afgedaan.
Maar een gewaarschuwd man is twee man
waard.
Kwamen we er nu goed af en behoefde
onze in die streken gestationneerde „Fries
land^ de kracht van hare kanonnen ditmaal
niet altijd toereikend.
Vol verontwaardiging trad Frans een stap
achteruit, als om zich te bevrijden van de aan
raking van dezen edelman, wiens hand nog op
zijn schouder rustte. Hij begon iets van zijne be
doelingen te vermoeden.
Maar waarvoor ziet gij mij eigenlijk aan,
mijnheer de baron God is mijn getuige, ik be
hoef voor niemand de oogen neder te slaan. Mijne
eer
Och, zwijg toch van die dwaze eer. Wat
wil dat eigenlijk zeggen eer Men hehoeft slechts
de kunst te verstaan om zich voor te doen als
man van eer. Ha, haDan kan men de grootste
spitsboef van de wereld zijnDe eer is te
genwoordig een verouderd idee, waarop men met
een medelijdend lachje nederziet. En mocht er
aan uwe eer ook een klein vlekje kleven dan
behoeft dat u volstrekt niet te verhinderen om in
mijn dienst te komen. Ik denk, wij zullen het
goed met elkander kunnen vinden en uitste
kend met elkander „arbeiden' op vreemden
bodem.
Met een bitteren glimlach op de lippen wendde
Frans zich af van dezen man neen, die vroeg
niet naar zijne atttesten. Maar hij wilde eerlijk
blijven en rechtschapen tot aan zijn laatsten snik
al moest hij dan ook op straat van ellende
sterven.
Du9 gij gaat niet met mij mede?
Neen, antwoordde Arnold beslist.
Dat zal u zeker nog eens berouwen, jong-
mer.sch.
Nooit zal het mij berouwen, dat ik eerlijk
ben gebleven, klonk het trots.
Nu met die hooggeroemde eerlijkheid zult
gij het wel ver brengen, hernam de baron met
een spottenden lach. Maar, dwingen kan ik a
natuurlijk niet. Misschien gelukt het u, toch
nog weder op een bankierskantoor te komen
het zou bepaald jammer zijn, als gij voor altijd
aan uwe oorspronkelijke carrière werd ont
trokken. Gij kunt het misschien nog heel ver
brengen, besloot hij, met een boosaardig glim
lachje.
Arnold hoorde zijne laatste woorden nauwelijks
meer Als door een boozen geest vervolgd, vloog
hij de trappen at en den dikken portier voorbij.
En nog voor de portier hem iets vragen kon»
was Frans reeds de deur uit. (Wordt vervolgd.;