EEN ST.-NICDLAASGAVE,
MKMi EL WERK.
Hans en Ida. Ida en Hans.
plaats op werklieden-pensionneering de
heeren Heldt en Ketelaar aandrongen.
Schutterijen
Hoe de regeering voornemens is de leger-
organisatie in te richten, nu de plaatsvervan
ging is afgeschaft, heeft zij nog niet mede
gedeeld. Wellicht vindt men hierover in de
memorie van antwoord, die de minister van
oorlog nog moet inzenden, eenig licht. Een
gewichtig feit is thans reeds bekend geworden
uit het antwoord van den minister van bin-
nenlandsche zaken in verband met de mi-
lirieregeling zal naar alle waarschijnlijkheid
worden voorgesteld de schutterijen af te
schaffen.
Een geschenk aan de Koningin!
Als blijk van dankbaarheid voor de sinds
den »Kulterkampf» genoten gastvrijheid in
ons vaderland, hebben de zusters Benedicti
nessen van Oldenzaal, die thans naar Duitsch-
land mogen terugkeeren, aan de Koningin een
geborduurde schilderij aangeboden, welke
door H. M. welwillend is aanvaard.
De schilderij bestaat uit deze, in gouden
letters op witzijden grond geborduurd spreu
ken: Herr, Du hast aut ihr Haupt gesetzt
cine Krone von kostbarem Gestein (Ps. XX
vers 4) en Herrlichkeit und hohe Zier legtest
Du auf sie (Ps. XX vers 6). Boven deze
spreuken staat het wapen van Nassau en
onder dat der Benedictijnen. Het prachtig
door de zusters geborduurd geheel is omgeven
door een eenvoudig bruine lijst, waarvan het
snijwerk eveneens door de zusters is verricht.
Verdronken.
Uit de Nieuwe haven te 's Hertogenbosch
is het lijk opgehaald van de 73jarige vrouw
van den heer D. van E, die 's avonds hare
woning verliet, ten einde de kat, die wegge-
loopen was, op te zoeken. Blijkbaar is zij in
het water geraakt en verdronken.
Misdaad to Amersfoort.
Een verschrikkelijk voorval bracht Dinsdag
avond de gemeente Amersfoort in rep en roer.
In de Muurhuizen, een tamelijk stille buurt,
woont de 68jarige Thomas Kalf, wel eenigszins
zonderling, die zijn huisje geheel alleen be
woont en voor bemiddeld doorging.
Dinsdagavond werd de politie door de buren
gewaarschuwd, dat men Kalf sinds eenige
dagen niet gezien had. Het huis bleef gesloten
en bakker, melkboer enz. schelden tevergeefs
aan.
De politie liet de deur door een smid
opensteken en, vergezeld van een zwager van
Kalf ging zij de woning binnen.
Daar ror.d men spoedig de treurige oplos
sing van het raadsel
Op den vloer lag de bejaarde bewoner
dood de armen waren aan de beeuen vast
gebonden, het hoofd was in een deken ge
wikkeld en een zwarte das was hem als prop
in den mond gedrukt.
Eenige buren herinnerden zich, dat zij in
den nacht van Woensdag op Donderdag der
vorige week omstreeks half drie in Kalf s
woning een ongewoon gerucht hadden gehoord.
Zij hadden er echter jammer genoeg
geen notitie van genomen. Nu was het wel
bekend, dat Kalf dikwijls tusschen Woensdag
en Donderdag naar zijn familie te Amsterdam
ging, maar ditmaal was hij thuis gebleven.
Eenigen tijd geleden was hij bij een dergelijke
afwezigheid voor een niet onaanzienlijk bedrag
aan effecten bestolen, zonder dat de dief ooit
ontdekt werd.
Waarschijnlijk moet hier ook weder aan
diefstal gedacht worden, en hebben de dieven
(men acht het zeker dat er minstens 2 geweest
zijn), Kalf thuis vindende, hem gebonden en
gekneveld.
Bij hun vertrek hebben zij den ongelukkige
in dien toestand laten liggen, zoodat hij ver
moedelijk gestikt is.
Van de daders is tot heden geen spoor
ontdekt.
Effecten op straat
Te Oorschot heeft een werkman een pakje
effecten gevonden bestaande uit 13 stuks
ieder van 500 franc (f 260) waarvan sedert
1886 de coupons niet meer waren geknipt.
De man deponeerde zijn vondst bij den
burgemeestermaar tot nog toe heeft zich
geen eigenaar aangemeld.
Besooicn. In de laatste dagen hoort men hier
telkens van baldadigheid en diefstallen. Voor
al op houders van pluimgedierte schijnt men
het bijzonder gemunt te hebben. Nu hoort
men hier, dan weer daar van kippenrooverij.
Doch ook groenten schijnen een gewild artikel
te zijn. Zoo heett men dezer dagen in den
hof van den veldwachter dc spruiten afgesne
den, terwijl in de looierij van den burgemeester
een paar ruiten zijn ingegooid.
Het is te hopen dat het der politie eens
gelukken mag, de belhamels te betrappen.
Voorzeker zal een gevoelige straf hun alsdan
niet ontgaan.
Capelle, 1 Dec. In de heden gehouden
zitting benoemde de raad der gemeente
Lonneker tot onderwijzer aldaar den Heer
M. de Bruijn alhier, oud-kweekeling van de
Waalwijksche normaallessen.
Met hem zijn al de jongst geslaagden van
die inrichting geplaatst.
Kaatsheuvel1 December. De Société
anonyme beige Vicinaux Hollandais is met
het bestuur dezer gemeente andermaal in
overleg getreden ten aanzien van den aanleg
van een stoomtram van af de lijn Tilburg—
Waalwijk over deze gemeente naar Dongen.
Waar ook door de tramweg-maatschappij De
Meierij concessie is aangevraagd voor den
aanleg van een stoomtram van Tilburg over
Gilze en Rijen naar Dongen, zou door de
aansluiting van beide lijnen, ook deze ge
meente aan het tramwegennet zijn verbonden.
Drunen. Donderdagnamiddag eeist werd
a'lhier de dag bekend, dat de heer Canters
zou beöedigd worden als notaris. Zonder
dralen toog de bevolking aan het werk om
ZEd. een feestelijken intocht te bereiden.
Gisteren Vrijdag had deze feestelijkheid
plaats onder algemeene deelneming en geest
drift der geheele bevolking, die daardoor
opnieuw getoond heeft hoe zeer de heer
Canters haar vertrouwen geuiet en hoezeer
zij met diens benoeming is ingenomen.
Voor heden is de tijd te kort om meer te
melden; wellicht later meer.
llcrpt2 Dec. De vorige week deelden
we inede,dat de gemeenten Herpt,Oudheusden
en Hedikhuizen overeengekomen waren ge
meenschappelijk zorg te dragen voor de
werving aan het voor de lichting 1899 be-
Doodigd aantal vrijwilligers, volgens het plan
Coolen; thans kunnen we mededeelen, dat de
zaak reeds zoover gevorderd is, dat aan het
benoodigd getal nog maar één ontbreekt.
Aanstaanden Zondagavond half zes hoopt
de harmonie „De Eendracht» alhier eene
opeubare muziekuitvoering te geven in de
zaal van den heer J. Buijs te Herpt.
Ilcusden 2 Dec. De door den raad dezer
gemeente vastgestelde begrooting voor het
dienstjaar 1899, sluit met een waarschijnlijk
batig slot van nihil. De ontvangsten en uit
gaven zijn geraamd op f 18006.02°.
In de vergadering van den raad onzer
gemeente is de heer C. J. de Jongh alhier
herbenoemd tot lid van het college van Re-
geuten der Godshuizen.
Alhier is een rederijkerskamer opgericht,
ouder motto: „Tot ieders Genoegen
Gendcren, 2 Dec. Op Woensdag 7 Dec.
e.k„ 's avonds half zes, hoopt de heer J. H.
Blacpiïère, hoofd der Chr. school alhier, voor
de jongelingsvereeniging „Maranatha" een
lezing te houden over „Strijd om het gezag
in de Transvaalsche Republiek".
Toegaug vrij.
Dussen 1 Dec. Omstreeks half elf ontstond
gisteravond brand in den hooiberg van J.
Konings alhier, welke geheel in de asch werd
gelegd. Gelukkig bleven de nabijstaande
huizen gespaand. De brandspuiten uit Den
Polder en Dussen waren aanwezig, Behalve
tarwe van den eigenaar, zat er ook nog hooi
in van vreemden. De hooiberg moet voor
een kleine som verzekerd zijn.
Oorzaak onbekend.
2 Dec. Ten einde den penningmeester
in de gelegenheid te stellen rekening en ver
antwoording te doen, was de feestcommissie
der kroningsfeesten gisteren avond vergaderd
bij den heer Heessels. Na verkoop van een
en ander bleek, dat de rekening sloot met
een voordeelig saldo van f 69.925. Bij gunstig
weer zal hiervoor dezen winter een ijsfeest
gegeven worden ten bate der armen of anders
zal de commissie de gelden rechtstreeks aan
den armen besteden.
Over een paar dagen zal er groote, uit
gelaten vreugde zijn in de huisgezinnen, met
kinderen gezegend. St. Nicolaas, die goede,
heilige man, die zelfs door de Protestanten
in eere wordt gehouden, zal rechts en links
met zijn gewone mildheid zijn gaven rond
strooien en duizenden gelukkige harten ma
ken. Op het oogenblik is Hij reeds druk
bezig met inkoopen te doen, en de kinderen
hebben al aan vader en moeder, die de
vriendelijke bemiddelaars zijn, meegedeeld,
wat zij zoo al gaarne van den beminnelijk en
Sint zouden willen ontvangen. Met popelend
hart wachten zij af, of hun kinderlijke be
geerten in vervulling zullen gaan op den
dag, reeds lang te voren in spanning te
gemoet gezien.
Mogen wij nu ook bij de nadering van
het St. Nicolaasfeest een bede doen, wier
inwilliging wij zijn er zeker van de
vreugde op dien dag nog zal vermeerderen
In ons midden vertoeft een eerbiedwaar
dige kerkvorst uit bet Oosten, Mgr. Isaac
Hadjian, aartsbisschop van Sebaste in Ar
menië, die, ondanks zijn hoogen leeftijd,
zijn land en ziju kudde heeft verlaten, om
dat hij niet langer de ellende kon aanzien,
waarin zijn kinderen zijn gedompeld, omdat
hij in het Westen de middelen hoopte te
vinden, om althans den hitteraten, den nij
pendsten nood te lenigen.
Die 72jarige grijsaard heeft de vermoeie
nissen eener verre reis trotseerend, den be
delstaf ter hand genomen en komt thans bij
u aankloppen om een aalmoes. Zwaar is zijn
land en zijn volk beproefd. Op de gruwelen,
door de woeste Koerden gepleegd, volgden
de verschrikkingen eener aardbeving, die
vernielde wat aan de dweepzieke woede der
barbaren was ontkomen. Alles, letterlijk al
les ontbreekt aan onze geloofsgenooten in
het zoo zwaar bezochte bisdom Sebaste. Zij
hebben geen onderdak, zij hebben geen
brood, zij hebben niets. Toch, één ding
hebben zij behouden de hoop. Voor Mgr.
Hadjian schreiend afscheid nam van zijn
kinderen, heeft hij hun moed ingesproken,
herinnerd aan de edelmoedigheid hunner
broeders in bet Westen, en beloofd niet met
ledige handen te zullen terugkomen...
Thans is Mgr. Hadjian in ons midden,
terwijl zijn kinderen reikhalzend naar zijn
terugkomst uitzien, de dagen tellend, die
hen nog van het wederzien scheiden. Ook
het hart, van den doorluchtigen smeekeling
trekt hem naar zijn kudde, maar hij durft,
hij mag, hij kan niet wederkeeren, voordat
hij door de edelmoedigheid der katholieken,
in staat is gesteld, de belofte, door hem in
zijn vaderlijke liefde en heiligen ijver afge
legd, na te komen.
Katholieken van Nederland, hoe vaak ook
in welsprekende bewoordingen, met gloed
van overtuiging een beroep is gedaan op
uw liefdadigheid, hoe vaak gij ook met milde
hand gegeven hebt waar lijden te verzach
ten en nood te lenigen viel, dezen door
luchtigen kerkvorst zult gij niet ongetroost,
met ledige handen laten terugkeeren naar
zijn land, naar zijn volk.
En wanneer gij in deze dagen uw kinde
ren verrassingen bereidt, die hen doen ju
belen, denkt dan ook eens aan uw arme
geloofsgenooten in Armenië, die niet jube
len, maar in rouw en ellende zijn gedom
peld denkt dan ook eens aan den ?2jari-
gen bisschop, in vrijwillige ballingschap
gegaan, om voor zijn kinderen het brood te
bedelen, dat bet arme, vertrapte en geteis
terde land hun niet kan bieden.
Vertelt uw kinderen van de ellende, die
ginds geleden wordt, van den doorluchtigen
grijsaard, die den pelgrimsstaf uit liefde tot
zijn kudde heeft ter hand genomenen hun
jonge, edelmoedige harten zullen gaarne iets
willen afstaan, als zij daardoor kunnen bij
dragen tot leniging van zoo bitteren nood,
als zij daardoor den zegen van een kerk
vorst en den zegen des Hemels over zich
kunnen aftrekken.
En het St. Nicolaasfeest zal des te ge-
noegelijker gevierd worden, wanneer men de
arme broeders in bet geloof is indachtig
geweest, die met zoo roerend vertrouwen op
de edelmoedigheid der Nederlandschekatho
lieken rekenen. Dat vertrouwen wij zijn
er zeker van zal niet beschaamd worden
en St. Nicolaas zal een regen van giften,
kleine en groote, doen nederdalen, waardoor
Mgr. Hadjian in staat zal worden gesteld,
zijn kinderen uit hun bittere ellende op te
beuren.
De administratie van wDe Echo van
het Zuiden", zal zich gaarne belasten met
de in ontvangstneming en overmaking van aan
haar gezonden giften.
Zijl ge spoedig klaar; Ida
Ja waarom
Ik wilde je eens wat vragen.
Dadelijk.
Zij is op haar fiets gezeten en voert eenige
kunstige toeren uit. Nu springt zij er af en
staat roor hem, slank, frisch en bekoorlijk in
haar donkerblauwe japon met roode wangen
en lachende oogen.
Hij trekt haar naast zich op de bank.
Ida, houdt ge van mij
Natuurlijkwat een komieke vraag is
dat nu!
Je weet toch, dat we met elkaar zullen
trouwen.
Dat is waar ook ik had hel geheel
vergeten. Zooals van zelf spreekt, komt daar
niets van. Nietwaar
Waarom niet
Kom, Hans, dat weet ie toch evengoed
als ik. Wij beminnen elkaar in het geheel
niet en een huwelijk op commando is alleen
goed genoeg voor onzelfstandige menschen,
en niet voor dezulken, die weten wat zij wil
len, zooals wij beiden.
Zeidel ge daareveu niet, dat gij van
mij houdt
Ja, maar van iemand houden of trouwen
is niet hetzelfde. Zie, wij kennen elkaar van
kindsbeen af, hebben samen paatdje gespeeld,
samen knorren gekregen en om de lekkerste
peren ruzie gehad. Gisteren nog hebben wij
met het grootste genoegen samen in den
kerseboom gezeten. Waarom zouden we nu
óf plotseling hemelhoog juichen óf zielsbe
droefd zijn
Hij teekent met zijn stok figuren in 't zand
en antwoordt niet.
Zie eens, beste jongen, zegt zij overre
dend, die beroemde liefde ik bedoeldat
vurig verlangen, dat zoete hopen en zoo meer,
je begrijpt me wel zou ik ook wel eens
willen leeren kennen. Ga dan niet? En zou
den we elkaar dan den pas afsnijden Dat
zou toch erg dom van ons zijn.
En denkt ge, dat we samen dat genot
niet zouden kunnen smaken
Wij Geen denken aan Wij stemmen
in niets overeen. »Scit ich ihn gesehen, glaub
ich blind zu sein" ik bid je, als dat mij
overkomen was, zou ik, arm wurm, van de
wieg af blind hebben moeten zijn. En bij u,
»mich hat das unglllckselige Weib vergiftet
mit ihren Thranen.» Zou da: niet heerlijk zijn
Met mij zult gij zoo iets nimmer beleven.
Hij lacht. Nu, daar zou ik wel buiten
kunnen
En daar wij elkaar niet beminneu, zul
len.....
Zullen wij wachten we zijn beiden nog
jong, beslistte hij op zijn kalme manier, die
hem ouder deed schijuen dan hij was.
Ik geef toe, dat het op dit oogenblik niet
gemakkelijk is te onderscheideu wat in onze
wederzijdsche genegenheid gewoonte en kin
dervriendschap, wat liefde is.
Zij lacht. Wachten Als dat de liefde-
proef moet zijn, voor mijn part, laten wij dan
wachten tot... tot... nu lateu wij zeggeD tot
de plauten, welke die steeneu Flora in haar
schoot draagt, beginnen te bloeien.
Inderdaad wel wat veel verlangd. Ik
kan dus heengaan met een blauwtje
Een blauwtje Hoe kunt ge zoo praten,
Hans! Wij zijn het toch volkomen eens lEn
nu, groet de uwen in „Friedensfeld" van mij
en kom morgen bijtijds terug.
Zij keek hem met voldoening aan. Zoo
was nu de zaak in de beste orde. Waarlijk,
hij was een knap mensch, geen ander kon
met hem vergeleken worden. Maar zich zoo
door hem te laten nemen ach neen, het
allermooiste in dit zonnige, bloeiende leven
moest toch heel anders zijn, dat zeggen im
mers alle dichters, en die moeten het wel
weten. Heinrich Heine bijvoorbeeld, wat deed
die reuzeutoereu Hij trok de grootste dennen
uit de bosschen van Noorwegen, doopte ze in
de gloeiende lava van den Etna en schreef
daarmede aan het hemelgewelfAgnes, ik
bemin u. Zoo staat het tenminüte in zijn
Liederenboek.
En Hans
Neen, neen; hij moest maar wachten tot de
verdorde bloemen in den schoot der Flora
weer begonnen te bloeien
Zeg eens, Ida, is Hans eigenlijk een
komeet?
Waarom dan, Koosje
Ja, onze juffrouw zegtkometen zijn
van die lichamen, die plotseling verschijnen
en verdwijnen meestal weet men niet wan
neer zij terugkomen. En Hans blijft nu ook
weg en niemand weet voor hoe lang.
Ik weet het ook niet, zei Ida verstrooid,
de astronomische voorstellingen vaQ haar
zusje onbeantwoord latende, en keek zooals
zij reeds acht dagen geleden gedaan had, te
vergeefs naar »Friedensfeld", hel naburige
landgoed.
Waarom kwam Hans niet? Zij was gaarne
naar „Friedensfeld" gereden, zooals zij vroe
ger zoo dikwijls gedaan had. Maar dat had
haar vader, die sedert het mislukken der
trouwplannen zeer uit zijn humeur was, haar
verboden.
Kwam hij toch maar.
Weder ging er een week voorbij en nog
eeu, doch Hans kwam niet. Ida werd hoe
langer hoe ernstiger en stilleroveral miste
zij den vriend. Zelfs het wielrijden verschafte
haar geen genoegen meer, daar hij haar niet
begeleidde.
Niet lang daarna brak er een hevig onwe-
der los. Óp het naburige laodgoed, waar
Hans, niettegenstaande zijn jeugd, met overleg
en bekwaamheid de plaats vau zijn zieken
vader innam, was de bliksem geslagen in een
arbeiderswoning. Menschen, die er van daan
kwamen, vertelden dat Hans rustig en flink
te midden der radelooze dorpelingen het
reddingswerk leidde.
Een ander meende gezien te hebben, dat
een brandende balk neergestort was juist op
de plek, waar de jonge mijnheer stond.
Nog nooit in haar leven had Ida zulke
angstige uren doorgebracht, tot eindelijk het
bericht kwam, dat de brand gebluscht en
mijnheer Hans ongedeerd was.
En hem nu niet te mogen zien
Den volgenden dag kon zij het langer uit
houden zij spreng op haar rijwiel en reed
trots het verbod haars vaders, naar hem toe.
Maar toen zij het welbekende heerenhuis
door de boomeu van het park zag schemeren,
overviel haar een vreemd gevoel van sehaamte,
dat haar het bloed naar de wangen joeg. Zij
sloeg een zijpad in, in de hoop hem tegen
te komen. Den derden dag ontmoette zij hem.
Hij zat te paard en groette haar zonder stil
te houden, viiendelijk, vluchtig, maar uit de
hoogte.
Van dat oogenblik af kreeg het rijwiel voor
onbepaalden tijd verlof en kon het zich over
geven aan stille overpeinzingen.
Na eenige weken kwam het bericht, dat
Hans op reis zou gaan voor een half of een
heel jaar men wist het nog niet precies.
Ida schrikte. Nu moest hij toch komen om
afscheid te nemen dit was haar eenige troost.
Hij kwam dan ook, maar juist toevallig, toen
zij afwezig was. Men bracht haar zijn af
scheidsgroet bij haar thuiskomst. Zij ging
naar den zolder en wierp zich op den grond
tusschen allerlei rommel neer en weende
hartstochtelijk.
Op den avond van denzelfden dag ging