EEN ST.-NICDLAASGAVE, MKMi EL WERK. Hans en Ida. Ida en Hans. plaats op werklieden-pensionneering de heeren Heldt en Ketelaar aandrongen. Schutterijen Hoe de regeering voornemens is de leger- organisatie in te richten, nu de plaatsvervan ging is afgeschaft, heeft zij nog niet mede gedeeld. Wellicht vindt men hierover in de memorie van antwoord, die de minister van oorlog nog moet inzenden, eenig licht. Een gewichtig feit is thans reeds bekend geworden uit het antwoord van den minister van bin- nenlandsche zaken in verband met de mi- lirieregeling zal naar alle waarschijnlijkheid worden voorgesteld de schutterijen af te schaffen. Een geschenk aan de Koningin! Als blijk van dankbaarheid voor de sinds den »Kulterkampf» genoten gastvrijheid in ons vaderland, hebben de zusters Benedicti nessen van Oldenzaal, die thans naar Duitsch- land mogen terugkeeren, aan de Koningin een geborduurde schilderij aangeboden, welke door H. M. welwillend is aanvaard. De schilderij bestaat uit deze, in gouden letters op witzijden grond geborduurd spreu ken: Herr, Du hast aut ihr Haupt gesetzt cine Krone von kostbarem Gestein (Ps. XX vers 4) en Herrlichkeit und hohe Zier legtest Du auf sie (Ps. XX vers 6). Boven deze spreuken staat het wapen van Nassau en onder dat der Benedictijnen. Het prachtig door de zusters geborduurd geheel is omgeven door een eenvoudig bruine lijst, waarvan het snijwerk eveneens door de zusters is verricht. Verdronken. Uit de Nieuwe haven te 's Hertogenbosch is het lijk opgehaald van de 73jarige vrouw van den heer D. van E, die 's avonds hare woning verliet, ten einde de kat, die wegge- loopen was, op te zoeken. Blijkbaar is zij in het water geraakt en verdronken. Misdaad to Amersfoort. Een verschrikkelijk voorval bracht Dinsdag avond de gemeente Amersfoort in rep en roer. In de Muurhuizen, een tamelijk stille buurt, woont de 68jarige Thomas Kalf, wel eenigszins zonderling, die zijn huisje geheel alleen be woont en voor bemiddeld doorging. Dinsdagavond werd de politie door de buren gewaarschuwd, dat men Kalf sinds eenige dagen niet gezien had. Het huis bleef gesloten en bakker, melkboer enz. schelden tevergeefs aan. De politie liet de deur door een smid opensteken en, vergezeld van een zwager van Kalf ging zij de woning binnen. Daar ror.d men spoedig de treurige oplos sing van het raadsel Op den vloer lag de bejaarde bewoner dood de armen waren aan de beeuen vast gebonden, het hoofd was in een deken ge wikkeld en een zwarte das was hem als prop in den mond gedrukt. Eenige buren herinnerden zich, dat zij in den nacht van Woensdag op Donderdag der vorige week omstreeks half drie in Kalf s woning een ongewoon gerucht hadden gehoord. Zij hadden er echter jammer genoeg geen notitie van genomen. Nu was het wel bekend, dat Kalf dikwijls tusschen Woensdag en Donderdag naar zijn familie te Amsterdam ging, maar ditmaal was hij thuis gebleven. Eenigen tijd geleden was hij bij een dergelijke afwezigheid voor een niet onaanzienlijk bedrag aan effecten bestolen, zonder dat de dief ooit ontdekt werd. Waarschijnlijk moet hier ook weder aan diefstal gedacht worden, en hebben de dieven (men acht het zeker dat er minstens 2 geweest zijn), Kalf thuis vindende, hem gebonden en gekneveld. Bij hun vertrek hebben zij den ongelukkige in dien toestand laten liggen, zoodat hij ver moedelijk gestikt is. Van de daders is tot heden geen spoor ontdekt. Effecten op straat Te Oorschot heeft een werkman een pakje effecten gevonden bestaande uit 13 stuks ieder van 500 franc (f 260) waarvan sedert 1886 de coupons niet meer waren geknipt. De man deponeerde zijn vondst bij den burgemeestermaar tot nog toe heeft zich geen eigenaar aangemeld. Besooicn. In de laatste dagen hoort men hier telkens van baldadigheid en diefstallen. Voor al op houders van pluimgedierte schijnt men het bijzonder gemunt te hebben. Nu hoort men hier, dan weer daar van kippenrooverij. Doch ook groenten schijnen een gewild artikel te zijn. Zoo heett men dezer dagen in den hof van den veldwachter dc spruiten afgesne den, terwijl in de looierij van den burgemeester een paar ruiten zijn ingegooid. Het is te hopen dat het der politie eens gelukken mag, de belhamels te betrappen. Voorzeker zal een gevoelige straf hun alsdan niet ontgaan. Capelle, 1 Dec. In de heden gehouden zitting benoemde de raad der gemeente Lonneker tot onderwijzer aldaar den Heer M. de Bruijn alhier, oud-kweekeling van de Waalwijksche normaallessen. Met hem zijn al de jongst geslaagden van die inrichting geplaatst. Kaatsheuvel1 December. De Société anonyme beige Vicinaux Hollandais is met het bestuur dezer gemeente andermaal in overleg getreden ten aanzien van den aanleg van een stoomtram van af de lijn Tilburg— Waalwijk over deze gemeente naar Dongen. Waar ook door de tramweg-maatschappij De Meierij concessie is aangevraagd voor den aanleg van een stoomtram van Tilburg over Gilze en Rijen naar Dongen, zou door de aansluiting van beide lijnen, ook deze ge meente aan het tramwegennet zijn verbonden. Drunen. Donderdagnamiddag eeist werd a'lhier de dag bekend, dat de heer Canters zou beöedigd worden als notaris. Zonder dralen toog de bevolking aan het werk om ZEd. een feestelijken intocht te bereiden. Gisteren Vrijdag had deze feestelijkheid plaats onder algemeene deelneming en geest drift der geheele bevolking, die daardoor opnieuw getoond heeft hoe zeer de heer Canters haar vertrouwen geuiet en hoezeer zij met diens benoeming is ingenomen. Voor heden is de tijd te kort om meer te melden; wellicht later meer. llcrpt2 Dec. De vorige week deelden we inede,dat de gemeenten Herpt,Oudheusden en Hedikhuizen overeengekomen waren ge meenschappelijk zorg te dragen voor de werving aan het voor de lichting 1899 be- Doodigd aantal vrijwilligers, volgens het plan Coolen; thans kunnen we mededeelen, dat de zaak reeds zoover gevorderd is, dat aan het benoodigd getal nog maar één ontbreekt. Aanstaanden Zondagavond half zes hoopt de harmonie „De Eendracht» alhier eene opeubare muziekuitvoering te geven in de zaal van den heer J. Buijs te Herpt. Ilcusden 2 Dec. De door den raad dezer gemeente vastgestelde begrooting voor het dienstjaar 1899, sluit met een waarschijnlijk batig slot van nihil. De ontvangsten en uit gaven zijn geraamd op f 18006.02°. In de vergadering van den raad onzer gemeente is de heer C. J. de Jongh alhier herbenoemd tot lid van het college van Re- geuten der Godshuizen. Alhier is een rederijkerskamer opgericht, ouder motto: „Tot ieders Genoegen Gendcren, 2 Dec. Op Woensdag 7 Dec. e.k„ 's avonds half zes, hoopt de heer J. H. Blacpiïère, hoofd der Chr. school alhier, voor de jongelingsvereeniging „Maranatha" een lezing te houden over „Strijd om het gezag in de Transvaalsche Republiek". Toegaug vrij. Dussen 1 Dec. Omstreeks half elf ontstond gisteravond brand in den hooiberg van J. Konings alhier, welke geheel in de asch werd gelegd. Gelukkig bleven de nabijstaande huizen gespaand. De brandspuiten uit Den Polder en Dussen waren aanwezig, Behalve tarwe van den eigenaar, zat er ook nog hooi in van vreemden. De hooiberg moet voor een kleine som verzekerd zijn. Oorzaak onbekend. 2 Dec. Ten einde den penningmeester in de gelegenheid te stellen rekening en ver antwoording te doen, was de feestcommissie der kroningsfeesten gisteren avond vergaderd bij den heer Heessels. Na verkoop van een en ander bleek, dat de rekening sloot met een voordeelig saldo van f 69.925. Bij gunstig weer zal hiervoor dezen winter een ijsfeest gegeven worden ten bate der armen of anders zal de commissie de gelden rechtstreeks aan den armen besteden. Over een paar dagen zal er groote, uit gelaten vreugde zijn in de huisgezinnen, met kinderen gezegend. St. Nicolaas, die goede, heilige man, die zelfs door de Protestanten in eere wordt gehouden, zal rechts en links met zijn gewone mildheid zijn gaven rond strooien en duizenden gelukkige harten ma ken. Op het oogenblik is Hij reeds druk bezig met inkoopen te doen, en de kinderen hebben al aan vader en moeder, die de vriendelijke bemiddelaars zijn, meegedeeld, wat zij zoo al gaarne van den beminnelijk en Sint zouden willen ontvangen. Met popelend hart wachten zij af, of hun kinderlijke be geerten in vervulling zullen gaan op den dag, reeds lang te voren in spanning te gemoet gezien. Mogen wij nu ook bij de nadering van het St. Nicolaasfeest een bede doen, wier inwilliging wij zijn er zeker van de vreugde op dien dag nog zal vermeerderen In ons midden vertoeft een eerbiedwaar dige kerkvorst uit bet Oosten, Mgr. Isaac Hadjian, aartsbisschop van Sebaste in Ar menië, die, ondanks zijn hoogen leeftijd, zijn land en ziju kudde heeft verlaten, om dat hij niet langer de ellende kon aanzien, waarin zijn kinderen zijn gedompeld, omdat hij in het Westen de middelen hoopte te vinden, om althans den hitteraten, den nij pendsten nood te lenigen. Die 72jarige grijsaard heeft de vermoeie nissen eener verre reis trotseerend, den be delstaf ter hand genomen en komt thans bij u aankloppen om een aalmoes. Zwaar is zijn land en zijn volk beproefd. Op de gruwelen, door de woeste Koerden gepleegd, volgden de verschrikkingen eener aardbeving, die vernielde wat aan de dweepzieke woede der barbaren was ontkomen. Alles, letterlijk al les ontbreekt aan onze geloofsgenooten in het zoo zwaar bezochte bisdom Sebaste. Zij hebben geen onderdak, zij hebben geen brood, zij hebben niets. Toch, één ding hebben zij behouden de hoop. Voor Mgr. Hadjian schreiend afscheid nam van zijn kinderen, heeft hij hun moed ingesproken, herinnerd aan de edelmoedigheid hunner broeders in bet Westen, en beloofd niet met ledige handen te zullen terugkomen... Thans is Mgr. Hadjian in ons midden, terwijl zijn kinderen reikhalzend naar zijn terugkomst uitzien, de dagen tellend, die hen nog van het wederzien scheiden. Ook het hart, van den doorluchtigen smeekeling trekt hem naar zijn kudde, maar hij durft, hij mag, hij kan niet wederkeeren, voordat hij door de edelmoedigheid der katholieken, in staat is gesteld, de belofte, door hem in zijn vaderlijke liefde en heiligen ijver afge legd, na te komen. Katholieken van Nederland, hoe vaak ook in welsprekende bewoordingen, met gloed van overtuiging een beroep is gedaan op uw liefdadigheid, hoe vaak gij ook met milde hand gegeven hebt waar lijden te verzach ten en nood te lenigen viel, dezen door luchtigen kerkvorst zult gij niet ongetroost, met ledige handen laten terugkeeren naar zijn land, naar zijn volk. En wanneer gij in deze dagen uw kinde ren verrassingen bereidt, die hen doen ju belen, denkt dan ook eens aan uw arme geloofsgenooten in Armenië, die niet jube len, maar in rouw en ellende zijn gedom peld denkt dan ook eens aan den ?2jari- gen bisschop, in vrijwillige ballingschap gegaan, om voor zijn kinderen het brood te bedelen, dat bet arme, vertrapte en geteis terde land hun niet kan bieden. Vertelt uw kinderen van de ellende, die ginds geleden wordt, van den doorluchtigen grijsaard, die den pelgrimsstaf uit liefde tot zijn kudde heeft ter hand genomenen hun jonge, edelmoedige harten zullen gaarne iets willen afstaan, als zij daardoor kunnen bij dragen tot leniging van zoo bitteren nood, als zij daardoor den zegen van een kerk vorst en den zegen des Hemels over zich kunnen aftrekken. En het St. Nicolaasfeest zal des te ge- noegelijker gevierd worden, wanneer men de arme broeders in bet geloof is indachtig geweest, die met zoo roerend vertrouwen op de edelmoedigheid der Nederlandschekatho lieken rekenen. Dat vertrouwen wij zijn er zeker van zal niet beschaamd worden en St. Nicolaas zal een regen van giften, kleine en groote, doen nederdalen, waardoor Mgr. Hadjian in staat zal worden gesteld, zijn kinderen uit hun bittere ellende op te beuren. De administratie van wDe Echo van het Zuiden", zal zich gaarne belasten met de in ontvangstneming en overmaking van aan haar gezonden giften. Zijl ge spoedig klaar; Ida Ja waarom Ik wilde je eens wat vragen. Dadelijk. Zij is op haar fiets gezeten en voert eenige kunstige toeren uit. Nu springt zij er af en staat roor hem, slank, frisch en bekoorlijk in haar donkerblauwe japon met roode wangen en lachende oogen. Hij trekt haar naast zich op de bank. Ida, houdt ge van mij Natuurlijkwat een komieke vraag is dat nu! Je weet toch, dat we met elkaar zullen trouwen. Dat is waar ook ik had hel geheel vergeten. Zooals van zelf spreekt, komt daar niets van. Nietwaar Waarom niet Kom, Hans, dat weet ie toch evengoed als ik. Wij beminnen elkaar in het geheel niet en een huwelijk op commando is alleen goed genoeg voor onzelfstandige menschen, en niet voor dezulken, die weten wat zij wil len, zooals wij beiden. Zeidel ge daareveu niet, dat gij van mij houdt Ja, maar van iemand houden of trouwen is niet hetzelfde. Zie, wij kennen elkaar van kindsbeen af, hebben samen paatdje gespeeld, samen knorren gekregen en om de lekkerste peren ruzie gehad. Gisteren nog hebben wij met het grootste genoegen samen in den kerseboom gezeten. Waarom zouden we nu óf plotseling hemelhoog juichen óf zielsbe droefd zijn Hij teekent met zijn stok figuren in 't zand en antwoordt niet. Zie eens, beste jongen, zegt zij overre dend, die beroemde liefde ik bedoeldat vurig verlangen, dat zoete hopen en zoo meer, je begrijpt me wel zou ik ook wel eens willen leeren kennen. Ga dan niet? En zou den we elkaar dan den pas afsnijden Dat zou toch erg dom van ons zijn. En denkt ge, dat we samen dat genot niet zouden kunnen smaken Wij Geen denken aan Wij stemmen in niets overeen. »Scit ich ihn gesehen, glaub ich blind zu sein" ik bid je, als dat mij overkomen was, zou ik, arm wurm, van de wieg af blind hebben moeten zijn. En bij u, »mich hat das unglllckselige Weib vergiftet mit ihren Thranen.» Zou da: niet heerlijk zijn Met mij zult gij zoo iets nimmer beleven. Hij lacht. Nu, daar zou ik wel buiten kunnen En daar wij elkaar niet beminneu, zul len..... Zullen wij wachten we zijn beiden nog jong, beslistte hij op zijn kalme manier, die hem ouder deed schijuen dan hij was. Ik geef toe, dat het op dit oogenblik niet gemakkelijk is te onderscheideu wat in onze wederzijdsche genegenheid gewoonte en kin dervriendschap, wat liefde is. Zij lacht. Wachten Als dat de liefde- proef moet zijn, voor mijn part, laten wij dan wachten tot... tot... nu lateu wij zeggeD tot de plauten, welke die steeneu Flora in haar schoot draagt, beginnen te bloeien. Inderdaad wel wat veel verlangd. Ik kan dus heengaan met een blauwtje Een blauwtje Hoe kunt ge zoo praten, Hans! Wij zijn het toch volkomen eens lEn nu, groet de uwen in „Friedensfeld" van mij en kom morgen bijtijds terug. Zij keek hem met voldoening aan. Zoo was nu de zaak in de beste orde. Waarlijk, hij was een knap mensch, geen ander kon met hem vergeleken worden. Maar zich zoo door hem te laten nemen ach neen, het allermooiste in dit zonnige, bloeiende leven moest toch heel anders zijn, dat zeggen im mers alle dichters, en die moeten het wel weten. Heinrich Heine bijvoorbeeld, wat deed die reuzeutoereu Hij trok de grootste dennen uit de bosschen van Noorwegen, doopte ze in de gloeiende lava van den Etna en schreef daarmede aan het hemelgewelfAgnes, ik bemin u. Zoo staat het tenminüte in zijn Liederenboek. En Hans Neen, neen; hij moest maar wachten tot de verdorde bloemen in den schoot der Flora weer begonnen te bloeien Zeg eens, Ida, is Hans eigenlijk een komeet? Waarom dan, Koosje Ja, onze juffrouw zegtkometen zijn van die lichamen, die plotseling verschijnen en verdwijnen meestal weet men niet wan neer zij terugkomen. En Hans blijft nu ook weg en niemand weet voor hoe lang. Ik weet het ook niet, zei Ida verstrooid, de astronomische voorstellingen vaQ haar zusje onbeantwoord latende, en keek zooals zij reeds acht dagen geleden gedaan had, te vergeefs naar »Friedensfeld", hel naburige landgoed. Waarom kwam Hans niet? Zij was gaarne naar „Friedensfeld" gereden, zooals zij vroe ger zoo dikwijls gedaan had. Maar dat had haar vader, die sedert het mislukken der trouwplannen zeer uit zijn humeur was, haar verboden. Kwam hij toch maar. Weder ging er een week voorbij en nog eeu, doch Hans kwam niet. Ida werd hoe langer hoe ernstiger en stilleroveral miste zij den vriend. Zelfs het wielrijden verschafte haar geen genoegen meer, daar hij haar niet begeleidde. Niet lang daarna brak er een hevig onwe- der los. Óp het naburige laodgoed, waar Hans, niettegenstaande zijn jeugd, met overleg en bekwaamheid de plaats vau zijn zieken vader innam, was de bliksem geslagen in een arbeiderswoning. Menschen, die er van daan kwamen, vertelden dat Hans rustig en flink te midden der radelooze dorpelingen het reddingswerk leidde. Een ander meende gezien te hebben, dat een brandende balk neergestort was juist op de plek, waar de jonge mijnheer stond. Nog nooit in haar leven had Ida zulke angstige uren doorgebracht, tot eindelijk het bericht kwam, dat de brand gebluscht en mijnheer Hans ongedeerd was. En hem nu niet te mogen zien Den volgenden dag kon zij het langer uit houden zij spreng op haar rijwiel en reed trots het verbod haars vaders, naar hem toe. Maar toen zij het welbekende heerenhuis door de boomeu van het park zag schemeren, overviel haar een vreemd gevoel van sehaamte, dat haar het bloed naar de wangen joeg. Zij sloeg een zijpad in, in de hoop hem tegen te komen. Den derden dag ontmoette zij hem. Hij zat te paard en groette haar zonder stil te houden, viiendelijk, vluchtig, maar uit de hoogte. Van dat oogenblik af kreeg het rijwiel voor onbepaalden tijd verlof en kon het zich over geven aan stille overpeinzingen. Na eenige weken kwam het bericht, dat Hans op reis zou gaan voor een half of een heel jaar men wist het nog niet precies. Ida schrikte. Nu moest hij toch komen om afscheid te nemen dit was haar eenige troost. Hij kwam dan ook, maar juist toevallig, toen zij afwezig was. Men bracht haar zijn af scheidsgroet bij haar thuiskomst. Zij ging naar den zolder en wierp zich op den grond tusschen allerlei rommel neer en weende hartstochtelijk. Op den avond van denzelfden dag ging

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1898 | | pagina 6