Nummer 88. Zondag- 5 November 1899.
22e Jaargang.
Eerste Blad.
Corns. Oom ens.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen,
ANTOON TIELEN,
Levensverzekering.
Een Verlofpaard.
Dit nummer bestaat uit
twee bladen.
FEUILLETON.
IT GEVE R:
"Waalwijk.
Waalwijksche ra Langstrafschr Courant,
Dit Blad verschijnt Woensdag en Zaterdagavond.
Abonnementsprijs per 3 maanden f 1,
Franco per post door het geheele rijk f 1,15.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever
Advertentiën 1 7 regels f0,60daarboven 8 eent per regel,
groofce letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing
opgegeven worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangenomen door het advertentieburea van
Adolf Steiner, Hamborg. Reclames 15 cent per regel
Nemen wij nog eens Brand- en Levens
verzekering en wel eene polis van elk. Bei
de polissen dateeren van 20 jaar terug. Op
beide is 20 jaar lang premie betaald.
Wat is nu het geval?
De eenige waarde der Braudassurantiepo-
lis is dezelfde protectieve waarde, die zij reeds
dadelijk had, namelijk beschermende tegen
schade bij brand.
De polis bij Levensverzekering heefo behal
ve protectieve waarde, ook eene innerlijke
waarde en deze ontwikkelde zich reeds na de
eerste premiebetaling; immers, zou men na de
eerste premiebetaling bij dezelfde Maatschap
pij eene audere polis genomen hebben dan
ware de premie al verhoogd, want eik jaar
voert ons nader tot het doel, wat bij Brand-
assurantie niet het geval is. De kans, dat
ons huis zal afbranden wordt door het enkel
verloop van tijd niet grooter.
De polis van Levensverzekering krijgt dus
eene grootere waarde, naarmate de sterftekans
grooter is, naarmate de polis haar vervaldag
naderbij treedt.
Dit nu heeft plaats bij ziekte en door ouder
dom. Door eene ernstige ziekte zal de waarde
der polis, hoe jong nog, plotseling stijgen,
hooger naarmate het gevaar van sterven
grooter en de kans op herstel minder is.
Treedt beterschap in dan daalt die waarde
weder en herneemt na volkomen herstel hare
normale hoogte.
Naar liet Duitsch.
Luitenant von Keber wan erg uit zijn humeur;
hij had van zijn gestrengen heer regimentscom
mandant geen verlof kunnen krijgen. En zonder
nu en dan eenige dagen verlof was het voor den
rijken, levenslustigen huzarenofficier niet uit te
houden in het provinciale garnizoen.
Thuis was alles al klaar voor de reis hij liet
nu haastig opruimen door zijn oppasser en zond
dezen naar het telegraafkantoor met de volgende
dépêche
„Baron von Zinkler. Hotel Monopol, Berlijn
Door dienstzaken verhinderd. Beste groeten aan
de dames. Von Keber."
Toen de oppasser weg was, liep de luitenant
met groote stappen de kamer op en neer.
Wat zouden ze te Berlijn wel zeggen? Door
dienstzaken verhinderd. Ja, dat kent men 't Is
de gewone uitvlucht, als iemand niet botweg wil
weigeren. Maar als hij de ware reden opgaf, zou
den ze hem uitlachen denken dat hij de een of
andere dwaasheid had uitgehaald. Thuis blijven,
net als een kleine jongen! Wat of die overste
toch bezielde 't Is waar, de heeren officieren
hadden in den laatsten tijd wel wat druk verlof
gevraagd, maar dat was nog geen reden, om 't
juist nu aan hem te weigeren.
O, te Berlijn was het heerlijk geweestDaar
leefde men! Hij was rijk genoeg om den dienst
vaarwel te zeggen en voor goed te Berlijn te gaan
wonen. Dikwijls had hij er aan gedacht ruuar
hij was nu eenmaal aan den dienst gewend, en
't was een goed leven als men maar nu en dan
verlof kreeg.
Heerlijk was het geweest, een paar weken ge
leden, bij de wedrennen te Hannover. Op een
diner, gegeven door den gelukkigen bezitter van
een der prijswinnende paarden, had hij kennis
gemaakt met den baron von Zinkler, diens echt-
genoote en dochter. Hij had 't vooirrecht gehad,
te zitten naast het lieve twintigjarige baronesje,
dat een diepen indruk op hem gemaakt had.
De waardetoeneming door ouderdom is
eene even gestadige alsdeouderdorastoename
zelve.
Gesteld, men wist vooraf, dat de verzekerde
nog 30 jaar zou leven, dan zou men na 20
jaar maar 10 premiën meer te betalen hebben
en maar 10 jaar meer van de trekking verwij
derd zijn.
De waardevermeerdering springt hier voor
ieder in het oog.
Welnu, bij Levensverzekering is de premie
naar uwe levenskans berekend.
Ge kunt langer leven maar ook eer sterven,
maar de waarde uwer polis, afgezien van
uwen gezondheidstoestand, regelt zich naar
den duur van het contract of eigenlijk maar
het komt op hetzelfde neer naar uwen
tegenwoordigen ouderdom en de premie, die
ge betaalt.
Hoe ouder ge zijt en hoe minder ge
betaalt, des te grooter, is de waarde uwer
polis.
Maar hoeveel is dan mijne polis nu waard?
Zoo verbeeld ik mij, dat menige lezer po
lishouderzich afvraagt.
Het antwoord op deze vraag is zoo maar
niet met een enkel woord te geven, doch ik
wil trachten u van de poliswaarde een goed
begrip te geven.
Vroeger hebben we gezien, dat iemand
van 20 jaar voor eene polis van f 1000 bij
overlijden zou moeten betalen in eens, dus
als netto koopsom f289.82 en een 40-
jarige f 411.80.
Als dus de 20-jarige 40 jaar geworden
is, heeft hij eene polis, die, als hij ze dan
nog moest koopen, f 411.80 zou kosten.
De polis, gekocht voor f289.82, is dus
nu f 411.80 waard.
In het algemeen Eene polis tegen Een
malige Premie gekocht is na verloop van
tijd net zooveel waard als men er dan als
Wat had zij oprecht haar leedwezen betuigd,
dat de luitenant den volgenden dag weer moest
vertrekken
Maar u zult zeker bij de wedrennen te Kars-
horst zijn
Natuurlijk 1 had hij geantwoord, en met een
„tot weerziens waren ze gescheiden.
Morgen nu waren die wedrennen te Karshorst,
waar ook de paarden van baron von Zinkler zou
den loopen. En de arme luitenant von Keber lag
hier op de canapé, in zijn eenzame kamer, in 't
akelige nest, waar 't huzarenregiraent Prirs Joa
chim garnizoen hield.
De wedrennen zelf konden hem minder schelen;
maar de gelegengeid om barones Marguérite te
zien, ontging hem nu, wie weet voor hoe lang!
Hij werd gestoord in zijne droeve overpeinzin
gen door den oppasser, die een telegram bracht:
het antwoord van Zinkler.
Daar heb je het alzei Keber, toen hij de
dépêche gelezen had. Zij luidde
„Spijt ons zeer. Misschien komt ge morgen nog?
Anders tot ziens te Baden-Baden."
Tot ziens te Baden-Baden herhaalde de lui
tenant bitter. 't Is nog al waarschijnlijk, dat
ik van dien oude verlof krijg naar Baden-Baden,
als hij mij niet eens naar Berlijn laat gaan, drie
uren sporens van hier I Maar ik moet en
zal naar Baden-Baden! Hoe ik 't aanleg, weet ik
nog niet, maar gebeuren zal het 1 Hoe vind ik
anders de Zinklers weer? Ik weec niet eens waar
ze eigenlijk wonen; en als ik hen te Baden-Baden
niet tref, is 't met de kennismaking uit
Enfin, ik heb nog drie weken tijd ik zal wel wat
vinden
En hij had iets gevonden.
Na den eersten dag der beroemde wedrennen
was in hotel Bristol te Baden-Baden een schitte
rend gezelschap vereenigd. Baron von Zinkler was
gastheer, en von Keber, die gister de familie een
bezoek had gebracht, behoorde tot de genoodig-
den. Zijn hart klopte sneller, toen de baron hem
verzocht, zijn dochter Marguérite aan de tafel te
geleiden.
Nu zat hij beliagelijk te midden van al de
weelde en gaf aan zijn dame te kennen, hoe goed
't hem deed, weer eens „onder fatsoenlijke lui"
te zijn. Op humoristische wijze schilderde hij
haar, hoe 't toeging bij de burgerlijke feestjesin
zijn garnizoen, waar men geen andere bezigheid
koopprijs voor zou moeten besteden.
In de taal der levensverzekering heet dat
De waarde eener polis gekocht bij Eenmalige
premie is altijd gelijk aan de eenmalige premie
voor dezelfde polis op den tegenwoordigen
leeftijd.
En nu de vraag: wat is mijn polis waard,
waarop ik, thans 40 jaar geworden, al 20
jaar betaald heb en waarop ik nog jaarlijks
moet betalen zoolang ik leef?
De te volgen redeneering is deze:
Ik heb zooeven gehoord, dat de polis van
een 40 jarige f411.80 waard is.
Maar op die polis behoefde niets meer
betaald te worden en ik moet nog levens
lang f 13.80 (zijnde de premie van een 20
jarige) betalen.
Op mijne polis rust dus nog eene schuld
en zooveel als die schuld contant waard is,
zooveel is mijne polis minder waard.
Hoeveel die schuld waard is weten we;
want als ik, 40-jarige, levenslang f 1 moest
betalen (denk aan de lijfrente) zou dat gelijk
staan met eene dadelijke schuld van f 17,39
en mijne premiebetaling komt dus neer op
eene dadelijke schuld van 13.8 x f 17.39
rr f 239.98
Mijne polis is dus waard f 411.80 min
f239.98 of f 171.82.
Nu is er over de aldus verkregen waarde
nog al een en ander te zeggen.
In de eerste plaats, dat wellicht niemand
u die waarde er voor zal geven.
Op het eersten abord zegt ge misschien
en noemt ge dat waarde
Maar al spoedig ziet ge indat het niet
anders is, want, dat ge dergelijke Polis nu
willende koopen, zooveel meer zoudt moeten
geven.
Als namelijk een 40-jarige eene Polis zou
had dan zich nu en dan ziek te eten.
Zij luisterde met welgevallen en beloonde hem
met dankbare glimlachjes.
Hij was zoo vroolijk, dat ze eindelijk verwon
derd zei
Ik heb nog nooit een heer gezien, die na de
nederlaag, ja, zelf na 't verlies van een paard,
zoo in zijn humeur was als u. Ik had gedacht,
dat ik u zou moeten troosten en opvroolijken in
uw verdriet.
Barones, antwoordde hij, houdt mij niet
voor een slecht raensch als ik zeg, dat het mij
pleizier deed, toen mijn paard van morgen viel
en den nek brak. De jockey is er gelukkig heel
huids afgekomen, en voor den schrik heb ik hem
schadeloos gesteldvan winnen was met dien
knol geen sprake, en daarom is het mij liever,
dat 't paard een eervollen dood stierf dan de
laatste aan te komen met wie weet hoeveel leng
ten verschil 1
Zij zag hem verwonderd aan.
Waarom liet n 't paard dan loopen, als 't
naar uw raeening heelemaal geen kans had Ik
heb noodeloos angst uitgestaan ik had zelfs
op uw paard gewed.
Maar hoe kon u dat doen, barones, 'l Was
immers maar een verlofpaard! Wist u dat heusch
niet
Weer sloeg zij de mooie oogen verwonderd naar
hem op.
Ik begrijp u niet luitenant. Wat bedoelt u
daarmee
Een oogenblik aarzelde hij, als wist hij niet, of
hij alles zeggen kon. Toen antwoordde hij:
U herinnert u misschien, hoe ik naar Ber
lijn telegrapheerde, dat ik door dienstzaken ver
hinderd was
Zeker, dat weet ik nog wel. 't Speet ons
allen verschrikkelijk.
't Was niet de dienst, vervolgde hij,
maar de kommandant wilde geen verlof meer ge
ven. Om hier te Baden-Baden te komen moest
ik dus een uitweg vinden, die 't mijn overste on
mogelijk maakte, weer te weigeren. Ik dacht een
poosje er over en ik vond het: ik schreef en
adverteerde en telegrafeerde links en rechts, om
een paard te koopen, dat reeds voor Baden-Ba
den ingeschreven was. Nu, bij trainers is alles
mogelijk binnen drie dagen werd ik eigenaar
van „Adèle", die heden morgen den heldendood
willen koopen van f 000 bij overlijden en
hij betaalde jaarlijks maar f 13.80 premie
zooals gij, dan zou hij moeten beginnen met
f 171.82 inleggeld te geven.
Toen gij uwe polis kocht begingt gij eene
daad van voorzorgeene daad van liefde.
Die daad was prijsbaar, gij wont daardoor
in achting vooral bij u zeiven en bij de
uwen, maar uit zuiver financieel oogpunt
beschouwd was het geene voordeelige opéra
tie, want gij kocht iets zonder handelswaarde.
De utiliteitswaardede protectiewaarde
was aanvankelijk alles en deze was het dan
ook, die gij zocht.
Aangenomen, dat het doel waarmede gij
de polis naamt nog aanwezig isdat de
polis nog strekken moet om bij uw over
lijden de stoffelijke schade te lenigen, dan
is de protectiewaarde onverzwakt gebleven
en heeft zich naast deze ontwikkeld eene
innerlijke waarde gedeeltelijk absoluut, ge
deeltelijk steunende op de protectiewaarde,
zoodat in uwe handen de totale innerlijke
waarde het hoogst is.
In andere woorden gij naamt eene polis
op uio leventen behoeve uwer vrouw en
ten bate uwer kinderen die polis past dus
juist u eu u alleen en daarom, heeft zij voor
u de hoogste waarde.
Ik begrijp intusschen dat ik daarmede
nog niet van u af ben. Gij vraagt verder:
Heeft mijne polis dan geene verkoopswaarde?
Ongetwijfeld, maar daarover later.
Het kan den aandachtigen lezer niet ont
gaan zijn dat aan het slot van mijn vorig
opstel op twee plaatsen f2.37 staat in stede
van f23.70. O.
stierf, bij welke gelegenheid ik 't paard voor de
eerste maal zag. De overste zette natuurlijk groo
te oogen op, toen ik heb verlof vroeg, om mijn
paard hier te laten loopen. Hij had 't wel graag
geweigerd, maar beschikkingen van hooger hana
omtrent de wedrennen had ik in mijn voordeel.
Zoo moest hij mij laten reizen. De arme knol
had slechts de taak, mij verlof te verschaffen ;er
zijn verscheidene officieren, die er zoo'n „verlof
paard" op na houden. 't Mijne heeft zijn plicht
gedaan ik zal dankbaar 't beest gedenken.
Wat zijn die jongelui toch ondeugend 1 zei
't baronesje plagend. Alleen een luitenant ia
in staat zoo iets op touw te zetten zooveel geld
te verspillen, enkel om een paar dagen verlof te
krijgen.
Een paar dagen Ach neen, zoolang duurt
het niet eensik moet van nacht alweer terug.
De overste van u schijnt een zeer onaangenaam
mensch, zei Marguérite boos. Telkens als u bij
ons is, moet u weer dadelijk weg. Ik bewonder
u werkelijk dat u nog de moeite doet, voor zoo'n
korten tijd te komen.
Mag ik u zeggen, welke de voornaamste
reden van mijn komst is Ja
Ik ben waarlijk nieuwsgierig I
Ik wou een telegram afzenden.
Zij lachte hartelijk. dat had u thuis ook
kunnen doen I
Neen, antwoordde hij, om dat telegram
te kunnen afzenden, moest ik hier komen.
Is 't onbescheiden, te vragen naar den inhoud
dier dépêche. Heeft u misschien een nieuw
verlofpaard te bestellen
Neen barones. Als ik straks afscheid van u
neem zal ik mij veroorloven, u de dépêche voor
te lezen. Tot zoolang blijft het staatsgeheim
Mag ik om u schadeloos te stellen, u wat van
deze compóte presenteeren.
Bij 't overreiken der kristallen schaal raakten
zijne vingers de hare, hij zag hoe zij kleurde.
VVas 't inbeelding dat hij een zachten druk van
hare slanke vingers meende te voelen.
Ze zagen elkaar aan, en de oogen spraken, terwijl
de mond stom bleef.
Ik denk, dat onze buren ongeduldig zullen
worden, vermaande zij eindelijk, en hij liet haar
hand vrij.
Hij was onrustig; hij brandde van verlangen,
om te weten, ot zij hem ook lief had, zooals hij