Nummer 25.
Donderdag 29 Maart 1900.
23e Jaargang.
ui
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Ons Geïllustfeeid Zondagsblad,
De Deserteur
Rusland in Aziatisch-Iufkiie
ANT00N TIELE
Uitgever:
Bekendmaking.
FEUILLETON.
«n LiixKtrulsrkf Courant,
Dit Blad verschijnt W oensda g- en Zaterdagavon d.
A bonnementsprijs per 3 maanden f 0.75.
Franco per post door het geheele rijk f 0.90.
Brieveningezonden stukkengelden enz., franco te zenden aan den
Uitgever.
WAALWIJK.
Advkrtentiën 1'7 regels f 0.60 j daarboven 8 cent per regel, groote
letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing opgegeven
worden '2maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en
advertenties bij abonnement worden speciale, zeer voordeelige contracten
gesloten. Reclames 15 cent per regel.
Den 29en Maart a. s. zal door de te Amsterdam
gevestigde Vereeuiging tot bevordering van klee
ding van minvermogende kinderen van alle reli
giën in deze gemeente eene collecte worden ge
houden, welke door den Burgemeester niet
wordt aanbevolen.
Waalwijk, 23 Maart 1900.
De Burgemeester van Waalwijk,
K. DE VAN DER SCHUEREN.
Vaststelling der KIEZERSLIJST.
Burgemeester en Wethouders der Gemeente
Waalwijk maken bekend dat de op heden door
hen vastgestelde kiezerslijst voor het dienstjaar
190019,11, benevens de alphabetische lijsten der
namen en voornamen van hen, die van de kie-
serslijst zijn afgevoerd en van hen, die daarop
zijn gebracht, van den 23sten Maart tot en met
den 21 sten April a. s. op de Secretarie dei-
Gemeente voor een ieder ter inzage worden ne-
dergelegd en, tegen betaling der ko9ten, in af-
schriit of afdruk verkrijgbaar worden gesteld.
Tot en met den 15den April a.s. is een ieder
bevoegd bij het Gemeentebestuur verbetering van
de bovengenoemde kiezerslijst te vragen, op grond
dat hij zelf of een ander, in strijd met de wet,
daarop voorkomt, niet voorkomt of niet behoor
lijk voorkomt.
Het verzoekschrift kan op ongezegeld papier
worden gesteld.
Waalwijk, den 22sten Maart 1900.
Burgemeester en Wethouders voornd.,
De Burgemeester,
K. DE VAN DER SCHUEREN.
De Secretaris,
F. W. VAN LIE MPT.
Den abonnés van het Geïllustreerd
Zondagsblad deelen wij mede, dat we
gens de enorme verhooging der papierprij-
zeneen gevolg van de algemeen erkende
stijging van de waarde der grondstoffen
den prijs van dat blad voortaan, dus met
ingang van het 2e kwartaal 1900, eeuigs-
zins moet worden verhoogd.
Ofschoon de Illustratie uitermate goed
koop is en de prijs niet in verhouding tot
het vele dat zij biedt, zullen wij voor een
geheel kwartaal slechts 7lf% cent meer re
kenen.
Wij houden ons overtuigd dat niemand
onzer lezers die het Geïllustreerd Zondags
blad ontvangen en hetzelve hebben leeren
waardeeren om zijn schat van keurige gra-
33.
Dit was het cogenblik, waarin Walewski han
delen moest. Nu of nooit kon zijn redding be
werkstelligd worden. Onhoorbaar gleed hij van
het dak en sloop, het schijnsel van het haardvuur
vermijdend, naar de deur. Hij handelde in een
opwinding, die hem alle gevaar deed vergeten.
Bij de deur heerschte zoo goed als volslagen
duisternis; met vasten tred verliet Walewski de
ruimte als voorlaatste man van eene geheele rij
valacht munters, die even als de ganzen achter
elkander liepen. Hij bovond zich thans in een
smalle gang, en merkte op, dat deze regelmatig
ofschoon soms met hoeken en wendingen bergop
liep.
Plotseling maakte de rij halt en begon de eer
ste een ladder te beklimmen, de lamp met zich
nemend. Toen de beurt aan hem kwam, klom
ook Walewski naar boven, terecht vermoedend,
dat thans de beslissing naderde. Hij bevond zich
op eens, door een valdeur stijgend, in een flauw
verlichte kamer, in welke hij dadelijk de beide
mannen gewaar werd, die beneden den munt-
voorraad bestolen hadden. Zij schenen iederen
naderbij komende zorgvuldig te monsteren,
zooals dit hun plicht was. en zij moesten Wa
lewski wel ontdekken hoe diep hij ook den rand
van zijn hoed over de oogen getrokken had.
Maar eene gelukkige omstandigheid werd zijne
redding 1
Zijn voorman vroeg aan een der wachters
Ie er niemand in den tusschentijd beneden
geweest P Het kwam mij voor dat binnen de
hut niet alles in orde wa9?
Ik bezweer u, dat geen mensch beneden ge
weest is, antwoordden de beide posten tegelijk
en zij hadden zooveel met zichzelve te doen, om
hunne verlegenheid te verbergen, dat zij in het
geheel niet op Walewski letten. Deze ging hen
voorbij- volgde den voor hem gaande, en geraak
te zoo dcor de deur in de open lucht.
Reeds schemerde het morgenlicht. Ilij volgde
vuren en belangwekkende verhalen in
den laatstén tijd ook om de vele en kostba
re platen betrekkelijk den oorlog zulk
een klein verschil te zwaar zal vallen en
daarom zich den eigendom van eene zoo
fraaie Illustratie zullen willen ontzeggeu.
De prijs is dus te beginnen met het 2e
kwartaal 1900 f 0.37V2 of franco per post
f 0.45.
DE UITGEVERS.
Na zich van een volstrekt overwegenden
invloed in Perzie tc hebben verzekerd door
dat land financiöel van zich afhankelijk te
maken, tracht Rusland nu op dezelfde wijze
vasten voet te krijgen in hel noord oostelijk
deel van Aziatisch-Turkije, in afwachting dat
bij de verdeeling van de eitenis van den
Zieken Man geheel aan zich te trekken.
Reeds voor negen jaren heeft men te Pe
tersburg, zoowel in den waren als figuurlijken
zin, de eerste bakens uitgezet tot het verwe
zenlijken van die plannen. Toen werden aan
de Russische consulaten te Erzeroem en te
Trebizonde opeens, zonder dat cr van eene
vermeerdering der werkzaamheden sprake
kon wezen, onderscheidenlijk vijf en diie
uieuwe secretarissen of leerling-tolken toege
voegd, ieder zooals dit bij de Russen
•ebiuikelijk is vergezeld van zijn bedien
den, forsche, groote kerels, in wie gemakkelijk
Donsche kozakken te herkennen waren.
De enkele Europeanen die zich toen ter
tijde in die streken bevonden, herinnerden
zich nog best den hartstocht dier heereo voor
de jacht, die hen bewoog dikwijls dagen lang
het land te doorkruisen, zonder evenwel veel
te schieten alsook hun liefhebberij voor het
maken van bergloeren, vooral in de richting
van de Russische grenzen, en het bij die
gelegenheden doen van allerhande zooals
zij beweerden meteorologische waarne
mingen. Merkwaardig was het evenwel, en
de Turksche wali van de provincie Erzeroem
was niet zoo dom om dat op den duur ook
uiet vreemd te vinden, dat zij altijd in de
zelfde richting uittrokken, al was daar ook
volstrekt geen wild aanwezig, en dat ze dan
meer met kijkers en andere instrumenten en
met potlood en papier weikten dan met hei
geweer en hagel en schroot. Na eenige
maanden werden al die buitengewone secre
tarissen weer van die consulaten teruggeroe
pen, eu richtte Rusland vice-consulaten op iu
eenige steden verder het binnenland in,
zooals Siwas, Bitlis en Angora, bij welke
insgelijks dergelijke groote liefhebbers van
zijne zwijgende geleiders thars als de laatste van
de rij, langs een rotsachtigen weg tot in het woud.
Hiér verborg hij zich achter den e°rsten den
besten boom, die liern beschutting aanbood, liet
de mannen voortgaan en vlood dan zoo snel zijne
voeten hem dragen konden naar het dichtste ge
deelte van het bosch.
Gered Ten minste voorloopig en uit het
dreigendste gevaar gered I
Het werd allengs lichter in het woud de
eerste zonnestralen vielen weldra door het loof
der boomen, en Walewski wierp zich op de
knieën, om God voor zijne redding te danken.
Wat moest hij echter nu beginnen, waarheen
zou hij zich wenden
Als hij het bosch verliet zonder kennis, van
den omtrek in deze kleeding en zonder geld,
moest iiij zich wel verdacht voor doen. Wanneer
men hem aanhield, hem gevangen nam, kwain
ook aan den dag, wie hij was en werd hij naar
Rusland uitgeleverd.
In het bosch echter kon hij niet blijven, want
hem plaagde de woedendste honger. Bovendien
kon hij hier niets tot redding der geliefde doen,
aan wie hij thBns weder zoo levendig duelu.
Uit de verte weerklonk een verwijderd gedruis,
een dof rollen; daar moest zeker een straatweg
zijn over welken wHgens reden. Op het geluid
afgaande vond hij inderdaad den straatweg na
een loop van een kwartieruurs.
Nog eenmaal overlegde hij bij zichzelven, dat
een verder verbergen toch niets helpen kon en
sloeg daarom de richting ter rechterzijde in,
al lijd aan den zoom van het bosch blijvend. Na
weder ongeveer een kwartier geloopen te hebben
zag hij een alleenstaand huisje voor zich, dat
aan den ingang van een dorp scheen te staan.
Zou het geraden zijn, dit huis binnen te gaan,
om voedsel te verzoeken en naar den weg te
vragen
Walewski streed een zwaren strijd met zichzel
ven, maar ten slotte nam hij het besluit op het
huisje af te gaan. De huisdeur was open en in
het portaal niemand te zien.
Hij klopte aan de deur rechts van het portaal
en wachtte op den roep om binnen te treden.
XV
Toen Rothmann de inhechtenisneming van
de jacht en van onderzoekingslochteu in den
omtrek werden ingedeeld.
Wat toen voor sommigen al geen geheim
meer was en door velen werd vermoed, is nu
zekerheid geworden. Al die buitengewone
consulaire ambtenaren waren in werkelijkheid
officieren van den Russischen generalen stat
of de spoorwegbrigade of spoorwegingenieurs
geweest, die op die wijze de richting hadden
verkend en opgenomen voor een spoorweg
uit den Kaukazus naar het harije van Azia
tisch-Turkije eu langs de kust van de Zwarte
Zee.
Waarschijnlijk zou men te Petersburg, na
dat men over de gesteldheid van het terrein,
over de verdedigingswerken en de Turksche
strijdkrachten, en over verdere nuttige en
noodige wetenswaardigheden alle gewenschte
inlichtingen had verzameld, reeds dadelijk
daarop met een beslisten eisch bij de Porte
zijn opgetreden voor het aanleggen van dien
ijzeren verkeersweg, en als dwangmiddel om
zijn wil door te drijven wederom den cisch
tot onmiddellijke voldoening van den belang
rijken achterstal in de betaling van de oor
logsschaiting van 1879 hebben aangewend,
indien dat niet onraadzaam was geworden
doordat het Armenische vraagstuk in 1894
vrij onverwacht weer op den voorgrond was
getreden.
De warmte waarmede de EDgelschen voor
de vervolgde Armeniërs in het krijt traden,
de heftige en dreigende toon dien de Britsche
regeering daarover tegen de Porte en den
Sultan aansloeg, en het voornemen waarvan
zij scheen blijk te geven, om den Sultan te
dwingen de in het traktaat van Cyprus aan
gegeven belofte na te komen en in de
Armenische provinciën de noodige hervor—
vingen in te voeren een voornemen dat
pas later is gebleken slechts platonisch te
zijn geweest, deden de regeering van den
Tsaar duchten, dat Engeland daarop ook de
verplichting zou nakomen welke het bij dat
traktaat tegenover den Sultan had aangegaan,
en hem zou bijstaan om zijn grondgebied
tegen een aanslag van Russische zijde te
verdedigen. En daar men te Petersburg het
volstrekt niet op een botsing met Engeland
wilde laten aankomen, en iu het algemeen
geen gewelddadige verovering, maar uitslui
tend een vreedzame inpalming van het be
geerde deel van Aziatisch Turkije op 't oog
had, zag men voorloopig van de uitvoeiiug
van de desbetreffende plannen op.
Reeds vroeger is beweerd dat de oproerige
beweging onder de Armeniërs, zooal niet
aangestookt dan toch aangemoedigd is, en
wel uit zuiver politieke overwegingen.
Alles wat er nu omtrent het werken van
Rusland tot het verwezenlijken van zijn
plannen ten opzichte van noordoostelijk
Aziatisch-Turkije bekend is geworden, geefi
alleszins reden om aan te nemen dat die
Koppenhagen vernam, wa9 hij eerst met dezen
stap, die echter niet te herstellen was, slechts
weinig ingenomen. Naar zijne meening en in
verband met de genomen beschikkingen was de
9lag te vroeg gevallen, hoewel hij moest toege
ven, dat WerUner in zijn omstundigheden moeie-
lijk anders had kunren handelen. Mcar hij
vreesde dat de bende van de gevangenneming van
hun houfdman bericht zou bekomen en dan wa9
naluurlijk het plan mislukt.
Intusschen hoopte Rothman, dat Koppenhagen
wel tot eene bekentenis zou te bewegen zijn en
daarom begaf hij zich dadelijk door Werkner
begeleid tot den geboeide, dien de gebeurtenissen
der luatste uren lichamelijk sterk schenen aange
grepen te hebben, docb geestelijk al Eijne onver
schilligheid en driestheid had terugbekomen.
Toen hij Rothmann herkende, vloog over zijn
gelaat een trek van ingehouden woede, maar hij
wachtte zich wel zijn toestand door beschimping
of bedreigingen te verergeren. Hij zweeg daarom
tot Rothmann hem aansprak en zeide Gij zijt iu
onze macht en hebt zeker wel geen hoop om te
ontkomeD, toen antwoordde hij
En gij zult u over het geweld, dat gij tegen
mij hebt gepleegd, te verantwoorden hebben.
Met welk recht ben ik hier geboeid en vast
gehouden? Wat beteekent deze geweldadigde
overval waartoe bemoeit men zich met mijne
persoonlijke aangelegenheden? Ben ik dan een
misdadiger
Rothmann werd over deze brutaliteit zoo boos,
dat hij antwoordde: Ja, ge zijt een der ellendigste
schurken die op Gods aardbodem roudloopen.
Maar uw rol is uitgespeeld en weldra zult ge
over al uw schandelijke daden rekenschap moe
ten afleggen, althans voor den aardschen rechter.
Koppenhagen antwoordde met een ironisch
lachen.
Zoudt gij mij den rechter willen overleveren
vroeg hij driest, die grap i9 goed! En wat moet
ik dan alzoo uitgevoerd hebben?
Het zal u wel bewezen worden, antwoorde
Rothman, dat ge het hoofd van een valschemun-
tersbende zijt.
Altijd mooier, was Koppenhagens antwoord,
als ge mij dat bewijzen kondt, dar. zoudt ge ge
lijk hebben, maar eerst zou ik de getuigen wel
eens willen zien, die mij van zoo iets beschuldi
gen. Heeft men mij ooit valsch geld zien uitge-
beweringen overeenkomstig de waarheid zijn.
Toen men te Londen door de Britsche
consuls in den Kaukazus en in de Armenische
provincies op de hoogte was gebracht van
het vreemde komen en gaan van 't personeel
der Russische consulaten, vermoedde men
dadelijk wat Rusland in zijn schild voerde.
De verwezenlijking daarvan moest worden
belet maar daartoe moest Groot-Brittanje in
Aziatisch-Turkije desnoods metterdaad kun
nen optreden. Daarvoor behoefde het natuur
lijk een voorwendsel, en wel een zoodanig,
dat de overige mrgendheden geen aanleiding
kon geven om tegen zijn inmenging in verzet
te komen. Niet alleen de Turksche diplo
matie,'die trouwens aitijd die meening is
toegedaan geweest, maar ook de Russische
en de Duitsche, geven nu toe dat de aan
moediging welke de Armenische komitadji's,
die al'e uit Engeland kwamen van Britsche
zijde ontvingen om de Hafkan—natie van de
Turksche onderdrukking te verlossen, met die
omstandigheden in nauw verband stond. Een
oproerige beweging onder de Armeniërs zou
door de Turken ongetwijfeld met groote ge
strengheid worden onderdrukt, en de barbaars
heden welke daarbij zouden worden bedreven,
zouden de Britsche regeering het gewenschte
voorwendsel verschaffen om zich, krachtens
het Cyprus-traktaat, met de zakeu in de
oostelijke provincies van Aziatisch-Turkije in
te laten, en zoo Rusland duidelijk te verstaan
te geven dat men te Londen niet vanzins is
die landstreken in Russische handen te laten
vallen.
Deze Britsche politieke schaakzet werd ten
deele verijdeld door de niet voorziene om
standigheid, dat de verontwaardiging over de
gruwelen in Armenië niet tot Engeland alleen
bepaald bleef, maar de kabinetten van alle
zes de groote mogendheden zoo tegen de
Turken in het harnas joeg, dat zij besloten
om, iu verband met art. 61 van het Berlijnschc
traktaat, gezamenlijk legen den Sultan en de
Porte op te treden. Daarvan was het gevolg
dat de Britsche regeering zich daarna, nu
daardoor Engeland niet meer een uitsluiten
den en overwegenden invloed in de betrokken
landstreken zou kunnen verkrijgen, zich lang
zaraerhand uit het Armenische geval terug
trok en de Armeuiers in den steek liet
doch zij had met dat al voor het oogenblik
haar voornaamste doel bereiktzij had ook
Rusland belet zich van die bevoorrechte
stelling meester te maken.
Te Petersburg deed men alsof men van
dat alles niets had begrepen. Men toonde
volstrekt geen teleurstelling of ontstemming
men trok zich terug om later nog beter zijn
slag te kunnen slaan.
Intusschen deed zich eene andere mede
dinger op naar de vreedzame vermeestering
van Aziatisch-Turkije, namelijk Duitschland.
En die mededinger bleek nog wel zoo ge
ven? Kan men iets anders aanvoeren, dat mij
verdacht maakt?
Het getuigenis van Wolf alleen is genoeg,
antwoordde Rothmann.
Het getuigenis *an dien ellendeling, dien
schoft, dien ik van den hongerdood gered heb,
zou dat gelden moeten? Wat heb ik van hem
verlangd Ik heb eens, dat zal hij u wel verteld
hebben een stempel laten snijden. Maar wie zegt
dat ik dit tot het maken van valsch geld heb
gebruikt? Als dat al uw bewijzen zijn, hadt ge
wel wat voorzichtiger mogen zijD, want ik ver
zeker u, dat ik mijn recht zal zoeken tegen deze
willekeurige beneming mijner vrijheid.
Dit absoluut loochenen van alle schuld, een
oud boe ven kunstje, k»r. je in dit geval weinig
meer helpen, sprak than9 Rothmann. Ge weet
heel goen, wat ge op uw kerfstok hebt, en ik
zou u daarom aanraden uw toestand niet te
verergeren, uw straf niet te vermeerderen door
u te verharden. Beken veel liever. Ge zuil
daardoor uw geweteu verlichten en bovendien,
de rechters die uitspraak zullen doen gunstiger
voor u stemmen.
Koppenhagen haalde de schouders op en
zeide
Ik heb niets te bekennen.
Men heeft huiszoeking bij u gedaan, zeide
Rvthmann.
Koppenhagen lachte ironisch en zeide:
Ook wegens deze onwettige daad, zult gij u
verantwoorden moeten.
Mij is zij overigens onverschillig, deze huis-
zieking kan alleen bewezen hebben, dat ik een
eerlijk man ben en dat men niet6 gevonden heefi
dat uwe vermoedens zou kunnen bevestigen.
Ja, antwoordde Rothmann, ge zijt wel zoo
slim geweest niets te bewaren, dat u zou kunnen
verdacht maken, maar er is toch iets gevonden,
dat u minder bevallen zal. Bekijk deze schets
een».
Hij hield hem een schets voor, waarin op wit
papier met zwarte en roode lijnen een platte
grond van verschillende in elkander loopende
ruimten geteekend was.
Koppenhagen wierp slechts een minachtenden
blik op deze schets en zeide: Indien gij
meent, dat dit ding iets tegen mij bewijzen kan,
dan moogt gij het vrij gebruiken. Deze platte
grond is vele jaren oud en heeft niet eens op
ducht te wezeu als Engeland, omdat hij niet
zoozeer uitsluitend politieke oogmerken na
streefde, maar in de eerste plaats cn voor
namelijk er op uit was zich voordeelen op
oeconomisch gebied te verzekeren want
daardoor wist hij al spoedig het vertrouwen
van de Tui ken te winnen, die in hem geen
liefhebber voor een stuk van het Ottomansche
rijk zagen. Men aarzelde te Petersburg geen
oogenblik om met dit optreden van Duitsch
land rekening te houden, en ging dadelijk
aan het werk om van dien tegenstander een
bondgenoot te maken.
Van Russische zijde liet men dus weinig
of geen tegenwerpingen hooren tegen de
concessieaanvraag door de Dentsche Bank
voor den aanleg van den spoorweg naar de
Perzische Golf, al had men die liju ook
liever in Russische handen gezien. Maar om
de Duitschers te laten voelen dat hun plan
niet of zeer bezwaarlijk zou kunnen worden
verwezenlijkt, als zij het daaromtrent niet
eerst met Rusland eens werden, liet de
regeering te Petersburg tegelijk door den
hoogwaardigheidsbekleeder aan het hof van
den Tsaar, graaf Kapnist, den aanleg voor
stellen van een net spoorwegen, uitgaande
van de Syrische kust naar Mesopotamie,
waardoor, zoo ze werkelijk werden aangelegd,
de financiëele toekomst der Duitsche lijn
vrijwel nihil zou worden. Graaf Kapnist
deed, nadat de Sultan zich bereid had ver
klaard zijn voorstellen te overwegen, zijn
aanvraag over aan een zoogenaamd Hon-
gaarsch Engelsch syndicaat, dat uit den aard
der zaak vrijer tegen de Duitschers kon
optreden dan de kamerheer van den Tsaar.
Te Berlijn had men dadelijk begrepen hoe
de vork in den steel zat en toen de Tsaar
verleden jaar November den Duitschen Keizer
te Postdam bezocht, verklaarde deze zich
bereid zijn oostelijke buurman te beloven dat
hij zich niet zou verzetten tegen de bevesti
ging van den Russischen invloed in Perzië
en aan de Perzische Golf, mits Rusland niets
zou ondernemen tegen den aanleg door een
Duitsche maatschappij van den grooten spoor
weg van Konstantinopel over Bagdad naar
die Golf. Bovendien zooals nu gebleken
en wat nog wel zoo gewichtig is beloofde
keizer Wilhelm bij die gelegenheid ook, dat
Duitschland geheel onzijdig zou blijven ten
opzichte van wat Rusland in Aziatisch-Turkije
voorhad.
Door die overeenkomst werd dus Aziatisch-
Turkije om zoo te zeggen in twee invloeds
sferen verdeeld. Duitschland laat Rusland
de vrije hand in de provincies Kastamoeni,
Trebizonde, Erzeroem en het noordelijk deel
van Angora, Siwas, Charpoet, Bitlis en Wan,
d. w. z. benoorden en beoosten een lijn ge
trokken van het kolenbekken en Heraklea
(een plaats tien mijlen ten oosten van den
ingang van den Bosporus aan de Zwarte Zee,
deze streek betrekking. Ik heb dien nog gedu
rende mijn verblijf in Rusland doen maken voor
den aanleg van een circus, dat onze directeur in
Warschau wilde doen bouwen.
Ik ben geen kind, antwoordde Rothmann,
om aan dergelijke dwaze uitvluchten geloof te
slaan. Alleen het papier verraadt u, want liet
waterstempel Ï9 van eene Duitsche fabriek.
En wat heeft dit te beduiden vroeg Kop
penhagen op zijn beurt, alsof er ook geen Duitsch
papier naar Rusland komt maar ge kunt denken
wat ge wilt. Ik ben er niet eens nieuwsgierig
naar, wat ge uit deze teekeniDg wel zult kunnen
maken.
Dat wil ik u eerlijk zeggen, antwoordde
Rothmann. Ik houd deze schets voor een plan
der werkplaats uwer bende, en ge zoudt uzelf
werkelijk een grooten dicP9t bewijzen, indien ge
mij aanwijzingen wildet doen waar die werk
plaats zich bevindt.
Een hooneud lachen was het eenig gevolg de
zer woorden. Gij brengt mij iu weerwil van
mijn toestand aan het lachen. Dus een werkplaats
van valsche munters 1 Gij bezit een rijke fanta
sie. Nu, als u zoo iets bevredigen kan,' houdt de
schets dan voor het plan van een dergelijke
werkplaats en zoek die op. Want al zou ik
om u plezier te doen op uw schets willen ingaan
dan zou ik u met den besten wil nog niet van
dienst kutiDen zijn, want ik weet inderdaad niet
waar zulk een werkplaats zou moeten te vinden
zijn. En nu moet ik u verder dringend vprzoe-
ken, m'.j aan één of ander bureau of aan eenen
rechter uit te leveren, wanneer ge niet nog ver
dere zware veranlwoordelijkheid, wegens mijne
gevangenneming en verdere behandeling op u
wilt laden.
Dat wij u geboeid hebben, was noodzakelijk
zeide Rothmann, daar gc getracht hebt te ont
vluchten.
Och, zoo, hoonde Koppenhagen, dat is dus
zeker ook een reden van verdenking tegen mij.
Nu, ik denk dat ieder ander mensch, als hij
plotseling word nedergeslagcn en van zijn vrij
heid beroofd, eveneens wel den drang 'bij zich
zal voelen opkomen, aan zijn vervolgers te ont
komen.
(Wordt vervolgd.)