Nummer 25. Donderdag 29 Maart 1900. 23e Jaargang. ui Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Ons Geïllustfeeid Zondagsblad, De Deserteur Rusland in Aziatisch-Iufkiie ANT00N TIELE Uitgever: Bekendmaking. FEUILLETON. «n LiixKtrulsrkf Courant, Dit Blad verschijnt W oensda g- en Zaterdagavon d. A bonnementsprijs per 3 maanden f 0.75. Franco per post door het geheele rijk f 0.90. Brieveningezonden stukkengelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. WAALWIJK. Advkrtentiën 1'7 regels f 0.60 j daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing opgegeven worden '2maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden speciale, zeer voordeelige contracten gesloten. Reclames 15 cent per regel. Den 29en Maart a. s. zal door de te Amsterdam gevestigde Vereeuiging tot bevordering van klee ding van minvermogende kinderen van alle reli giën in deze gemeente eene collecte worden ge houden, welke door den Burgemeester niet wordt aanbevolen. Waalwijk, 23 Maart 1900. De Burgemeester van Waalwijk, K. DE VAN DER SCHUEREN. Vaststelling der KIEZERSLIJST. Burgemeester en Wethouders der Gemeente Waalwijk maken bekend dat de op heden door hen vastgestelde kiezerslijst voor het dienstjaar 190019,11, benevens de alphabetische lijsten der namen en voornamen van hen, die van de kie- serslijst zijn afgevoerd en van hen, die daarop zijn gebracht, van den 23sten Maart tot en met den 21 sten April a. s. op de Secretarie dei- Gemeente voor een ieder ter inzage worden ne- dergelegd en, tegen betaling der ko9ten, in af- schriit of afdruk verkrijgbaar worden gesteld. Tot en met den 15den April a.s. is een ieder bevoegd bij het Gemeentebestuur verbetering van de bovengenoemde kiezerslijst te vragen, op grond dat hij zelf of een ander, in strijd met de wet, daarop voorkomt, niet voorkomt of niet behoor lijk voorkomt. Het verzoekschrift kan op ongezegeld papier worden gesteld. Waalwijk, den 22sten Maart 1900. Burgemeester en Wethouders voornd., De Burgemeester, K. DE VAN DER SCHUEREN. De Secretaris, F. W. VAN LIE MPT. Den abonnés van het Geïllustreerd Zondagsblad deelen wij mede, dat we gens de enorme verhooging der papierprij- zeneen gevolg van de algemeen erkende stijging van de waarde der grondstoffen den prijs van dat blad voortaan, dus met ingang van het 2e kwartaal 1900, eeuigs- zins moet worden verhoogd. Ofschoon de Illustratie uitermate goed koop is en de prijs niet in verhouding tot het vele dat zij biedt, zullen wij voor een geheel kwartaal slechts 7lf% cent meer re kenen. Wij houden ons overtuigd dat niemand onzer lezers die het Geïllustreerd Zondags blad ontvangen en hetzelve hebben leeren waardeeren om zijn schat van keurige gra- 33. Dit was het cogenblik, waarin Walewski han delen moest. Nu of nooit kon zijn redding be werkstelligd worden. Onhoorbaar gleed hij van het dak en sloop, het schijnsel van het haardvuur vermijdend, naar de deur. Hij handelde in een opwinding, die hem alle gevaar deed vergeten. Bij de deur heerschte zoo goed als volslagen duisternis; met vasten tred verliet Walewski de ruimte als voorlaatste man van eene geheele rij valacht munters, die even als de ganzen achter elkander liepen. Hij bovond zich thans in een smalle gang, en merkte op, dat deze regelmatig ofschoon soms met hoeken en wendingen bergop liep. Plotseling maakte de rij halt en begon de eer ste een ladder te beklimmen, de lamp met zich nemend. Toen de beurt aan hem kwam, klom ook Walewski naar boven, terecht vermoedend, dat thans de beslissing naderde. Hij bevond zich op eens, door een valdeur stijgend, in een flauw verlichte kamer, in welke hij dadelijk de beide mannen gewaar werd, die beneden den munt- voorraad bestolen hadden. Zij schenen iederen naderbij komende zorgvuldig te monsteren, zooals dit hun plicht was. en zij moesten Wa lewski wel ontdekken hoe diep hij ook den rand van zijn hoed over de oogen getrokken had. Maar eene gelukkige omstandigheid werd zijne redding 1 Zijn voorman vroeg aan een der wachters Ie er niemand in den tusschentijd beneden geweest P Het kwam mij voor dat binnen de hut niet alles in orde wa9? Ik bezweer u, dat geen mensch beneden ge weest is, antwoordden de beide posten tegelijk en zij hadden zooveel met zichzelve te doen, om hunne verlegenheid te verbergen, dat zij in het geheel niet op Walewski letten. Deze ging hen voorbij- volgde den voor hem gaande, en geraak te zoo dcor de deur in de open lucht. Reeds schemerde het morgenlicht. Ilij volgde vuren en belangwekkende verhalen in den laatstén tijd ook om de vele en kostba re platen betrekkelijk den oorlog zulk een klein verschil te zwaar zal vallen en daarom zich den eigendom van eene zoo fraaie Illustratie zullen willen ontzeggeu. De prijs is dus te beginnen met het 2e kwartaal 1900 f 0.37V2 of franco per post f 0.45. DE UITGEVERS. Na zich van een volstrekt overwegenden invloed in Perzie tc hebben verzekerd door dat land financiöel van zich afhankelijk te maken, tracht Rusland nu op dezelfde wijze vasten voet te krijgen in hel noord oostelijk deel van Aziatisch-Turkije, in afwachting dat bij de verdeeling van de eitenis van den Zieken Man geheel aan zich te trekken. Reeds voor negen jaren heeft men te Pe tersburg, zoowel in den waren als figuurlijken zin, de eerste bakens uitgezet tot het verwe zenlijken van die plannen. Toen werden aan de Russische consulaten te Erzeroem en te Trebizonde opeens, zonder dat cr van eene vermeerdering der werkzaamheden sprake kon wezen, onderscheidenlijk vijf en diie uieuwe secretarissen of leerling-tolken toege voegd, ieder zooals dit bij de Russen •ebiuikelijk is vergezeld van zijn bedien den, forsche, groote kerels, in wie gemakkelijk Donsche kozakken te herkennen waren. De enkele Europeanen die zich toen ter tijde in die streken bevonden, herinnerden zich nog best den hartstocht dier heereo voor de jacht, die hen bewoog dikwijls dagen lang het land te doorkruisen, zonder evenwel veel te schieten alsook hun liefhebberij voor het maken van bergloeren, vooral in de richting van de Russische grenzen, en het bij die gelegenheden doen van allerhande zooals zij beweerden meteorologische waarne mingen. Merkwaardig was het evenwel, en de Turksche wali van de provincie Erzeroem was niet zoo dom om dat op den duur ook uiet vreemd te vinden, dat zij altijd in de zelfde richting uittrokken, al was daar ook volstrekt geen wild aanwezig, en dat ze dan meer met kijkers en andere instrumenten en met potlood en papier weikten dan met hei geweer en hagel en schroot. Na eenige maanden werden al die buitengewone secre tarissen weer van die consulaten teruggeroe pen, eu richtte Rusland vice-consulaten op iu eenige steden verder het binnenland in, zooals Siwas, Bitlis en Angora, bij welke insgelijks dergelijke groote liefhebbers van zijne zwijgende geleiders thars als de laatste van de rij, langs een rotsachtigen weg tot in het woud. Hiér verborg hij zich achter den e°rsten den besten boom, die liern beschutting aanbood, liet de mannen voortgaan en vlood dan zoo snel zijne voeten hem dragen konden naar het dichtste ge deelte van het bosch. Gered Ten minste voorloopig en uit het dreigendste gevaar gered I Het werd allengs lichter in het woud de eerste zonnestralen vielen weldra door het loof der boomen, en Walewski wierp zich op de knieën, om God voor zijne redding te danken. Wat moest hij echter nu beginnen, waarheen zou hij zich wenden Als hij het bosch verliet zonder kennis, van den omtrek in deze kleeding en zonder geld, moest iiij zich wel verdacht voor doen. Wanneer men hem aanhield, hem gevangen nam, kwain ook aan den dag, wie hij was en werd hij naar Rusland uitgeleverd. In het bosch echter kon hij niet blijven, want hem plaagde de woedendste honger. Bovendien kon hij hier niets tot redding der geliefde doen, aan wie hij thBns weder zoo levendig duelu. Uit de verte weerklonk een verwijderd gedruis, een dof rollen; daar moest zeker een straatweg zijn over welken wHgens reden. Op het geluid afgaande vond hij inderdaad den straatweg na een loop van een kwartieruurs. Nog eenmaal overlegde hij bij zichzelven, dat een verder verbergen toch niets helpen kon en sloeg daarom de richting ter rechterzijde in, al lijd aan den zoom van het bosch blijvend. Na weder ongeveer een kwartier geloopen te hebben zag hij een alleenstaand huisje voor zich, dat aan den ingang van een dorp scheen te staan. Zou het geraden zijn, dit huis binnen te gaan, om voedsel te verzoeken en naar den weg te vragen Walewski streed een zwaren strijd met zichzel ven, maar ten slotte nam hij het besluit op het huisje af te gaan. De huisdeur was open en in het portaal niemand te zien. Hij klopte aan de deur rechts van het portaal en wachtte op den roep om binnen te treden. XV Toen Rothmann de inhechtenisneming van de jacht en van onderzoekingslochteu in den omtrek werden ingedeeld. Wat toen voor sommigen al geen geheim meer was en door velen werd vermoed, is nu zekerheid geworden. Al die buitengewone consulaire ambtenaren waren in werkelijkheid officieren van den Russischen generalen stat of de spoorwegbrigade of spoorwegingenieurs geweest, die op die wijze de richting hadden verkend en opgenomen voor een spoorweg uit den Kaukazus naar het harije van Azia tisch-Turkije eu langs de kust van de Zwarte Zee. Waarschijnlijk zou men te Petersburg, na dat men over de gesteldheid van het terrein, over de verdedigingswerken en de Turksche strijdkrachten, en over verdere nuttige en noodige wetenswaardigheden alle gewenschte inlichtingen had verzameld, reeds dadelijk daarop met een beslisten eisch bij de Porte zijn opgetreden voor het aanleggen van dien ijzeren verkeersweg, en als dwangmiddel om zijn wil door te drijven wederom den cisch tot onmiddellijke voldoening van den belang rijken achterstal in de betaling van de oor logsschaiting van 1879 hebben aangewend, indien dat niet onraadzaam was geworden doordat het Armenische vraagstuk in 1894 vrij onverwacht weer op den voorgrond was getreden. De warmte waarmede de EDgelschen voor de vervolgde Armeniërs in het krijt traden, de heftige en dreigende toon dien de Britsche regeering daarover tegen de Porte en den Sultan aansloeg, en het voornemen waarvan zij scheen blijk te geven, om den Sultan te dwingen de in het traktaat van Cyprus aan gegeven belofte na te komen en in de Armenische provinciën de noodige hervor— vingen in te voeren een voornemen dat pas later is gebleken slechts platonisch te zijn geweest, deden de regeering van den Tsaar duchten, dat Engeland daarop ook de verplichting zou nakomen welke het bij dat traktaat tegenover den Sultan had aangegaan, en hem zou bijstaan om zijn grondgebied tegen een aanslag van Russische zijde te verdedigen. En daar men te Petersburg het volstrekt niet op een botsing met Engeland wilde laten aankomen, en iu het algemeen geen gewelddadige verovering, maar uitslui tend een vreedzame inpalming van het be geerde deel van Aziatisch Turkije op 't oog had, zag men voorloopig van de uitvoeiiug van de desbetreffende plannen op. Reeds vroeger is beweerd dat de oproerige beweging onder de Armeniërs, zooal niet aangestookt dan toch aangemoedigd is, en wel uit zuiver politieke overwegingen. Alles wat er nu omtrent het werken van Rusland tot het verwezenlijken van zijn plannen ten opzichte van noordoostelijk Aziatisch-Turkije bekend is geworden, geefi alleszins reden om aan te nemen dat die Koppenhagen vernam, wa9 hij eerst met dezen stap, die echter niet te herstellen was, slechts weinig ingenomen. Naar zijne meening en in verband met de genomen beschikkingen was de 9lag te vroeg gevallen, hoewel hij moest toege ven, dat WerUner in zijn omstundigheden moeie- lijk anders had kunren handelen. Mcar hij vreesde dat de bende van de gevangenneming van hun houfdman bericht zou bekomen en dan wa9 naluurlijk het plan mislukt. Intusschen hoopte Rothman, dat Koppenhagen wel tot eene bekentenis zou te bewegen zijn en daarom begaf hij zich dadelijk door Werkner begeleid tot den geboeide, dien de gebeurtenissen der luatste uren lichamelijk sterk schenen aange grepen te hebben, docb geestelijk al Eijne onver schilligheid en driestheid had terugbekomen. Toen hij Rothmann herkende, vloog over zijn gelaat een trek van ingehouden woede, maar hij wachtte zich wel zijn toestand door beschimping of bedreigingen te verergeren. Hij zweeg daarom tot Rothmann hem aansprak en zeide Gij zijt iu onze macht en hebt zeker wel geen hoop om te ontkomeD, toen antwoordde hij En gij zult u over het geweld, dat gij tegen mij hebt gepleegd, te verantwoorden hebben. Met welk recht ben ik hier geboeid en vast gehouden? Wat beteekent deze geweldadigde overval waartoe bemoeit men zich met mijne persoonlijke aangelegenheden? Ben ik dan een misdadiger Rothmann werd over deze brutaliteit zoo boos, dat hij antwoordde: Ja, ge zijt een der ellendigste schurken die op Gods aardbodem roudloopen. Maar uw rol is uitgespeeld en weldra zult ge over al uw schandelijke daden rekenschap moe ten afleggen, althans voor den aardschen rechter. Koppenhagen antwoordde met een ironisch lachen. Zoudt gij mij den rechter willen overleveren vroeg hij driest, die grap i9 goed! En wat moet ik dan alzoo uitgevoerd hebben? Het zal u wel bewezen worden, antwoorde Rothman, dat ge het hoofd van een valschemun- tersbende zijt. Altijd mooier, was Koppenhagens antwoord, als ge mij dat bewijzen kondt, dar. zoudt ge ge lijk hebben, maar eerst zou ik de getuigen wel eens willen zien, die mij van zoo iets beschuldi gen. Heeft men mij ooit valsch geld zien uitge- beweringen overeenkomstig de waarheid zijn. Toen men te Londen door de Britsche consuls in den Kaukazus en in de Armenische provincies op de hoogte was gebracht van het vreemde komen en gaan van 't personeel der Russische consulaten, vermoedde men dadelijk wat Rusland in zijn schild voerde. De verwezenlijking daarvan moest worden belet maar daartoe moest Groot-Brittanje in Aziatisch-Turkije desnoods metterdaad kun nen optreden. Daarvoor behoefde het natuur lijk een voorwendsel, en wel een zoodanig, dat de overige mrgendheden geen aanleiding kon geven om tegen zijn inmenging in verzet te komen. Niet alleen de Turksche diplo matie,'die trouwens aitijd die meening is toegedaan geweest, maar ook de Russische en de Duitsche, geven nu toe dat de aan moediging welke de Armenische komitadji's, die al'e uit Engeland kwamen van Britsche zijde ontvingen om de Hafkan—natie van de Turksche onderdrukking te verlossen, met die omstandigheden in nauw verband stond. Een oproerige beweging onder de Armeniërs zou door de Turken ongetwijfeld met groote ge strengheid worden onderdrukt, en de barbaars heden welke daarbij zouden worden bedreven, zouden de Britsche regeering het gewenschte voorwendsel verschaffen om zich, krachtens het Cyprus-traktaat, met de zakeu in de oostelijke provincies van Aziatisch-Turkije in te laten, en zoo Rusland duidelijk te verstaan te geven dat men te Londen niet vanzins is die landstreken in Russische handen te laten vallen. Deze Britsche politieke schaakzet werd ten deele verijdeld door de niet voorziene om standigheid, dat de verontwaardiging over de gruwelen in Armenië niet tot Engeland alleen bepaald bleef, maar de kabinetten van alle zes de groote mogendheden zoo tegen de Turken in het harnas joeg, dat zij besloten om, iu verband met art. 61 van het Berlijnschc traktaat, gezamenlijk legen den Sultan en de Porte op te treden. Daarvan was het gevolg dat de Britsche regeering zich daarna, nu daardoor Engeland niet meer een uitsluiten den en overwegenden invloed in de betrokken landstreken zou kunnen verkrijgen, zich lang zaraerhand uit het Armenische geval terug trok en de Armeuiers in den steek liet doch zij had met dat al voor het oogenblik haar voornaamste doel bereiktzij had ook Rusland belet zich van die bevoorrechte stelling meester te maken. Te Petersburg deed men alsof men van dat alles niets had begrepen. Men toonde volstrekt geen teleurstelling of ontstemming men trok zich terug om later nog beter zijn slag te kunnen slaan. Intusschen deed zich eene andere mede dinger op naar de vreedzame vermeestering van Aziatisch-Turkije, namelijk Duitschland. En die mededinger bleek nog wel zoo ge ven? Kan men iets anders aanvoeren, dat mij verdacht maakt? Het getuigenis van Wolf alleen is genoeg, antwoordde Rothmann. Het getuigenis *an dien ellendeling, dien schoft, dien ik van den hongerdood gered heb, zou dat gelden moeten? Wat heb ik van hem verlangd Ik heb eens, dat zal hij u wel verteld hebben een stempel laten snijden. Maar wie zegt dat ik dit tot het maken van valsch geld heb gebruikt? Als dat al uw bewijzen zijn, hadt ge wel wat voorzichtiger mogen zijD, want ik ver zeker u, dat ik mijn recht zal zoeken tegen deze willekeurige beneming mijner vrijheid. Dit absoluut loochenen van alle schuld, een oud boe ven kunstje, k»r. je in dit geval weinig meer helpen, sprak than9 Rothmann. Ge weet heel goen, wat ge op uw kerfstok hebt, en ik zou u daarom aanraden uw toestand niet te verergeren, uw straf niet te vermeerderen door u te verharden. Beken veel liever. Ge zuil daardoor uw geweteu verlichten en bovendien, de rechters die uitspraak zullen doen gunstiger voor u stemmen. Koppenhagen haalde de schouders op en zeide Ik heb niets te bekennen. Men heeft huiszoeking bij u gedaan, zeide Rvthmann. Koppenhagen lachte ironisch en zeide: Ook wegens deze onwettige daad, zult gij u verantwoorden moeten. Mij is zij overigens onverschillig, deze huis- zieking kan alleen bewezen hebben, dat ik een eerlijk man ben en dat men niet6 gevonden heefi dat uwe vermoedens zou kunnen bevestigen. Ja, antwoordde Rothmann, ge zijt wel zoo slim geweest niets te bewaren, dat u zou kunnen verdacht maken, maar er is toch iets gevonden, dat u minder bevallen zal. Bekijk deze schets een». Hij hield hem een schets voor, waarin op wit papier met zwarte en roode lijnen een platte grond van verschillende in elkander loopende ruimten geteekend was. Koppenhagen wierp slechts een minachtenden blik op deze schets en zeide: Indien gij meent, dat dit ding iets tegen mij bewijzen kan, dan moogt gij het vrij gebruiken. Deze platte grond is vele jaren oud en heeft niet eens op ducht te wezeu als Engeland, omdat hij niet zoozeer uitsluitend politieke oogmerken na streefde, maar in de eerste plaats cn voor namelijk er op uit was zich voordeelen op oeconomisch gebied te verzekeren want daardoor wist hij al spoedig het vertrouwen van de Tui ken te winnen, die in hem geen liefhebber voor een stuk van het Ottomansche rijk zagen. Men aarzelde te Petersburg geen oogenblik om met dit optreden van Duitsch land rekening te houden, en ging dadelijk aan het werk om van dien tegenstander een bondgenoot te maken. Van Russische zijde liet men dus weinig of geen tegenwerpingen hooren tegen de concessieaanvraag door de Dentsche Bank voor den aanleg van den spoorweg naar de Perzische Golf, al had men die liju ook liever in Russische handen gezien. Maar om de Duitschers te laten voelen dat hun plan niet of zeer bezwaarlijk zou kunnen worden verwezenlijkt, als zij het daaromtrent niet eerst met Rusland eens werden, liet de regeering te Petersburg tegelijk door den hoogwaardigheidsbekleeder aan het hof van den Tsaar, graaf Kapnist, den aanleg voor stellen van een net spoorwegen, uitgaande van de Syrische kust naar Mesopotamie, waardoor, zoo ze werkelijk werden aangelegd, de financiëele toekomst der Duitsche lijn vrijwel nihil zou worden. Graaf Kapnist deed, nadat de Sultan zich bereid had ver klaard zijn voorstellen te overwegen, zijn aanvraag over aan een zoogenaamd Hon- gaarsch Engelsch syndicaat, dat uit den aard der zaak vrijer tegen de Duitschers kon optreden dan de kamerheer van den Tsaar. Te Berlijn had men dadelijk begrepen hoe de vork in den steel zat en toen de Tsaar verleden jaar November den Duitschen Keizer te Postdam bezocht, verklaarde deze zich bereid zijn oostelijke buurman te beloven dat hij zich niet zou verzetten tegen de bevesti ging van den Russischen invloed in Perzië en aan de Perzische Golf, mits Rusland niets zou ondernemen tegen den aanleg door een Duitsche maatschappij van den grooten spoor weg van Konstantinopel over Bagdad naar die Golf. Bovendien zooals nu gebleken en wat nog wel zoo gewichtig is beloofde keizer Wilhelm bij die gelegenheid ook, dat Duitschland geheel onzijdig zou blijven ten opzichte van wat Rusland in Aziatisch-Turkije voorhad. Door die overeenkomst werd dus Aziatisch- Turkije om zoo te zeggen in twee invloeds sferen verdeeld. Duitschland laat Rusland de vrije hand in de provincies Kastamoeni, Trebizonde, Erzeroem en het noordelijk deel van Angora, Siwas, Charpoet, Bitlis en Wan, d. w. z. benoorden en beoosten een lijn ge trokken van het kolenbekken en Heraklea (een plaats tien mijlen ten oosten van den ingang van den Bosporus aan de Zwarte Zee, deze streek betrekking. Ik heb dien nog gedu rende mijn verblijf in Rusland doen maken voor den aanleg van een circus, dat onze directeur in Warschau wilde doen bouwen. Ik ben geen kind, antwoordde Rothmann, om aan dergelijke dwaze uitvluchten geloof te slaan. Alleen het papier verraadt u, want liet waterstempel Ï9 van eene Duitsche fabriek. En wat heeft dit te beduiden vroeg Kop penhagen op zijn beurt, alsof er ook geen Duitsch papier naar Rusland komt maar ge kunt denken wat ge wilt. Ik ben er niet eens nieuwsgierig naar, wat ge uit deze teekeniDg wel zult kunnen maken. Dat wil ik u eerlijk zeggen, antwoordde Rothmann. Ik houd deze schets voor een plan der werkplaats uwer bende, en ge zoudt uzelf werkelijk een grooten dicP9t bewijzen, indien ge mij aanwijzingen wildet doen waar die werk plaats zich bevindt. Een hooneud lachen was het eenig gevolg de zer woorden. Gij brengt mij iu weerwil van mijn toestand aan het lachen. Dus een werkplaats van valsche munters 1 Gij bezit een rijke fanta sie. Nu, als u zoo iets bevredigen kan,' houdt de schets dan voor het plan van een dergelijke werkplaats en zoek die op. Want al zou ik om u plezier te doen op uw schets willen ingaan dan zou ik u met den besten wil nog niet van dienst kutiDen zijn, want ik weet inderdaad niet waar zulk een werkplaats zou moeten te vinden zijn. En nu moet ik u verder dringend vprzoe- ken, m'.j aan één of ander bureau of aan eenen rechter uit te leveren, wanneer ge niet nog ver dere zware veranlwoordelijkheid, wegens mijne gevangenneming en verdere behandeling op u wilt laden. Dat wij u geboeid hebben, was noodzakelijk zeide Rothmann, daar gc getracht hebt te ont vluchten. Och, zoo, hoonde Koppenhagen, dat is dus zeker ook een reden van verdenking tegen mij. Nu, ik denk dat ieder ander mensch, als hij plotseling word nedergeslagcn en van zijn vrij heid beroofd, eveneens wel den drang 'bij zich zal voelen opkomen, aan zijn vervolgers te ont komen. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1900 | | pagina 1