Nummer 28.
Zondag* 8 April 1900.
23e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Eerste Blad.
De Zuid-Afrikaansche oorlog.
De Deserteur
Uitgever:
ANTOON TIELEN,
Dit nummer bestaat uit
twee bladen.
FEUILLETON.
WAALWIJK.
De Echo van het Zuiden,
Waalwtjksclie m l.iifslrutsckr Courant,
Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond.
A b o n n e m e n t s p r ij s per 3 maanden f 0.75.
Franco per post door het geheele rijk f 0.90.
Brieveningezonden stukken gelden enz., franco te zenden aan den
Uitgever.
Advertentiën 1'7 regels f 0.60 j daarboven 8 cent per regel, groote
letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing opgegeven
worden 2maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en
advertenties bij abonnement worden speciale, zeer voordeelige contracten
gesloten. Reclames 15 cent per regel.
lm j..
Wat nu
De Boeren worden zoo roerig in den om
trek van Bloemfontein dat Lord Roberts het
noodig geoordeeld heeft op de kopjes, die
de toegangen tot de stad bestrijken, zware
marine stukken op te stellen en het meeren-
deel van zijn troepen in de onmiddellijke
nabijheid van de stad samen te trekken.
Alleen de zevende divisie onder generaal
Tucker schijnt nog in de buurt van Karee
Siding ie staan. Dit veelzeggende bericht
uit Bloemfontein in verband met een zonder
linge en tot overdenkingen ruimschoots aan
leiding gevende tijding uit Bloemfontein, da!
de generaals French en Colville («1 ie door
Lord Roberts, den opperbevelhebber van de
Britsche legermacht, waren uitgezonden om
de Boerenlegermacht. welke zich zoodanig
gelden deed ten oosten van het Engelsche
hoofdkwartier te Bloemfontein, te bestrijden,
te verjagen naar het noorden, te vernietigen
te verpletleren zoo mogelijk) veilig en wel
zijn tetuggekeerd, Maandag na een afwezig
heid van ternauwernood drie etmalen, zonder
dat er met één enkel woord, noch door
Lord Roberts, nog door een of anderen
correspondent melding wordt gemaakt van
de herneming der door de Boeren vermees
terde stukken geschut deze berichten leiden
tot gevolgtrekkingen van zeer ongunstigen aard
ten aanzien der Engelschen
Beoordeelaars in verschillende leidende
bladen van Europa, die zich geenszins hebben
doen kennen door de gewaagdheid van hun
veronderstellingen en voorspellingen, komen
lot de conclusie, dat het feitelijk om niets
meer of minder js gegaan dan pm het voor
spel van eeu aanval in allen vorm op de
hoofdstad vau Oranje Vrijstaat, welke den
dertieuden Maart (dus voor eeu drietal weken
reeds) door Lord Roberts in bezit werd ge
nomen volgens diens eigen «oorden „met de
hulp van God en de dapperheid van Harer
Majesteits soldaten"
Dat», lijkt zoo op het eerste gezicht wat
gewaagd en men zou allicht in de verleiding
kunnen komen deze zienswijze te rangschik
ken onder de sensatie nieuwtjes, ware hel
riet dat onderscheiden mededeeliugen uit
het Engelsche legerkamp zelf, tot zekere
3G.
Natuurlijk vertelde de herbergier niet hoe de
blauwrok hera had medegedeeld, dat de in de
gelagkamer verblijfhoudende dame de dochter
van Peiser was, die waarschijnlijk aan het toer
licht van Peiser was ontsnapt, en dat het daarom
dringend noodzakelijk was haar op eene of an
dere wijze gevangen te houden. De herbergier
liud daarop aan den voerman verteld, dat de
reizigster reeds met een andere gelegenheid naar
Neustadt was gereden, er. gaf hem zelfs een fooi
om hem maar zoo spoedig mogelijk kwijt te
raken.
Elize was te verstandig, dan dat z.ij niet xou
begrepen hebben, dat dit zonderling vertrek aan
eeu tegen haar genomen maatregel moest gewe
ten worden, maar zij wachtte zich wel dit te
doen blijken. Juist daarom richtte zij zich tot
den blauwrok en vroeg dezen Zoudt gij niet
geneigd zijn, mij tegen een goede belooning
naar Neustadt te rijden, indien ik u zeg, dat ik
iederen prijs betalan wilt indien gij mij naar
hois brengt.
De blauwrok deed juist, alsot het hem speet,
niet aan Eüze's verzoek te kunnen voldoen, n.aur
hij zeide, dat het voertuig niet van hem was,
maar van eer. ander persoon dien hij hier moest
opwachten.
Toen Elize zich nu met een herhaald verzoek,
haar eene gelegenheid tot rijden te verschaffen,
tot den herbergier wendde, haalde deze medelij
dend de schouders op en zeide, dat haar wel
niets zou overblijven dan hier den volgenden
morgen af te wachten, daar er vroeger geen rij
tuig in het naastbijgelegen dorp zou kunnen te
bekomen zijn. Zij kon geheel gerust zijn, voeg
de hij erbij, want zijn vrouw zou haar wel in
bescherming nemen en een goed bed voor den
nacht, zoomede eeu goeden maaltijd bezorgen.
Door dit voorstel begreep Elize thans volkomen
dat het er beiden mannen om te doen was haar
te houden en haar vertrek tot iederen prijs te
hoog'e althans, recht tn reden geven tot
erger gissingen nog 1
Dinsdag meldde lord Roberts nog, dat de
generaals French en Colville geregeld in voe
ling waren met den vijand en daar opeens
schijnt men het van Engelsche zijde bij de
toebereidselen tot een treffen te hebben ge
laten, schijnt men dus de Boeren rustig in
hun stellingen te hebben gelaten met den
rijken buit, hun aldus gelegenheid biedend
op den met zoo groot succes en zoo heugelijk
resultaat ingeslagen weg voort te gaan
Wat in 's Hemels naam heeft toch de aan
voerders voornoemd bewogen terug te trek
ken op Bloemfontein, zonder ie;s verlicht te
hebben, dat den opperbevelhebber of een der
vele naar nieuws snakkende berichtgevers
(wier broodje het is) gelegenheid te bieden
iets te vermelden naar het moederland, waai
men in zekere ongerustheid en in onloochen
bare spanning na de Jobstijdingen van voor
enkele etmalen, snakt naar andere inlichtin
gen en waar men voor een lief ding zou
wenschen den onaangenamen indruk naar
buiten te kunnen uitwischen of althans min
of meer te doen vergeten door een wapen
feit ten gunste der B:ilten.
Gezegd wordt, dat de Boeren ten getale
van niet minder dan tien k vijftienduizend
zich ophouden ettelijke kilometers ten oosten
van Bloemfontein en dat zij beschikken over
een treffelijke» voorraad geschut, welker bezit
hunneizijds wellicht niet gansch en al zonder
invloed is geweest op het plotselinge verlan
gen van French en Colville naar de vleesch-
ponen van het hoofdkwartier
Daar tieedt opeens een aanzienlijke leger
macht der Boeren op ten oosten van Bloem
fontein, bestaande voor een groot deel uit
de door lord Roberts zoo deerlijk gedemo
raliseerd gemeende Vrijstaters -an Winburg,
van Bloemfontein, van Ladybrand en van
Hanysmith, nadat de opperbevelhebber een
etmal vroeger in de noodzakelijkheid was
geweest een expeditie uit te zenden in de
richting van Brandford, waarbij het voor de
Britten ook alweer uil liep op aanzienlijke
verliezen aan doqden, gewqnden en gevang-
genen
Nu heet het wel, dat generaal Gatacre zich
voorbereidt tot een actie tegen de Boeren,
die in de nabijheid van de spoorverbinding
tusschen Bloemfoutein en Springfonteiu rond
trekken, bedreigende de communicatie van
lord Roberts met het zuiden, doch in de eerste
plaats heeft de naam van generaal Gatacre
in verband met het bij Stormberg in het
noorden van Kaapkolonie in den nacht van
den negenden op den tienden December ge
beurde een eenigszins zonderlingen klank.
Kan hieruit nu de gevolgtrekking worden
gemaakt dat de positie van generaal Roberts
te Bloemfontein inderdaad hachelijk is of
althans kans loopt het te worden en dat hij
verhinderen. Zij was echter niet geneigd zich
aan hunne macht te onderwerpen en verklaarde
beslist, dat zij desnoods le voet verder zou gaan.
De herbergier scheen hierdoor in verlegenheid
te geraken, maar de blauwrok was minder dip
lomatisch. Hij versperde Elize den weg en
zeide: Dat zult ge niet doen
Waarom wilt gij mij dit beletten? Welk
belang hebt gij er bij, of ik hier blijf of wegga?
Voert gij iets kwaads tegen mij in het schild?
De blauwrok lachte gedwongen en antwoordde
Nu. ik wil niet, dat gij u bij nacht op een
weg begeeft, die veel te inoeielijk voor u is, en
op welker, gij zoo licht verdwalen kunt. Ik
ken uw vader en hij zou het mij hoogst kwalijk
nemen, indien ik het toeliet, dat gij in nacht en
duisternis zoudt vertrekken. Blijf maar bij de
zen herbergier, die ook een vriend van uw vader
is, morgen zal ik u zelf naar Neustadt. brengen.
De blauwrok had nu eenmaal meer gezegd,
dan hij zeggen wilde. Uit zijn woorden begreep
Elize, dut hij en de herbergier haar kenden en
dat men haar onder alle omstandigheden wilde
tegenhouden. Zij werd daardoor slechts te opge
wonden en zeide bepaald
Ik moet weg, al zou liet mijn leven kos
ten
Zij trachtte den blauwrok voorbij te snellen,
deze echter greep haar bij haar mautel, hield
haar vast en wenkte den herbergier, om eveneens
gvweld te gebruiken.
In dit oogenblik weerklonk het rollen van een
wogen. Men hoorde een roep, waardoor de paar
den tot staan gebracht werden, en dadelijk liet
de blauwrok Elize los, welke naar de deur sprong,
juist toen deze opengerukt werd en Göpfert, de
bekende van Rotliroann, die voor eenige dagen
hier de ontmoeting met hem gehad had, binnen
trad.
Zooals wij weten was hij uit Neustadt eu daar
om niet weinig verwonderd, de dochter van den
hem bekenden Peiser, de schoone Elize, in zoo
zonderlingen toestand aan te treffen. Maar ook
Elize herkende hem dadelijk, zij greep hem
angstig bij den arm en riep hem toe: Laat
ons wegrijden als de wagen voor de deur de
uwe is 1 Ik bezweer u bij alles in de wereld,
breng mij weg van deze verschrikkelijke plaats
De bakker, die van één zijner zaakreizen te
rugkwam, en evenals gewoonlijk, zich even in
er aan zou moeten denken terug te trekken
op de Oranje—rivier, om daar aan de grens
van Kaapkolonie le leven iu afwachting van
betere tijden
Voor het oogenblik is het niet wel moge
lijk zich een juiste voorstelling te vormen
van den staat van zaken de opperbevelheb
ber laat niet meer los dan hij noodig en
nuttig oordeelt en misschien weten de Brit
sche legeraanvoerders te Bloemfontein op
het moment zelf niet recht waar ze aan toe
zijn. zijn ze zich uiet gansch en al bewust
van de grootte en van den aard van hel
hun dreigende gevaar en van de richting
waaruit het komen zal.
E-*n leclijke streek heeft de Portugeesche
regeering uitgehaald door aan Engeland
vetgunning te veileenen troepen te vervoeren
over Portugeesch gebied in Z.-Afrika, zoodat
John Buil daardoor beter gelegenheid krijgt
de Transvaal te bestoken.
De Portugeesche minister van Buitcnl. Zaken
gaf daarvan Dinsdag in de Kamer kennis.
Deze vergunning, door Portugal verleend,
wordt door verscheidene Berlijnsche bladen
eenvoudig als een schending der neutraliteii
ten nadcele van de Boeren beschouwd, or:
danks Po'tugal's beroep op het reeds vóór
den oorlog gesloten verdrag met Engeland.
Het »Berliner TageblatU schrijft spottend:
„Of de neutraliteit geschonden wordt, hangt
daarvan af, of de door Beira trekkende En
gelsche troepen tegen Transvaal gebruikt
worden. Slechts als er uit Rhodesili geen
geweerkogels over de Transvaahche grens
vliegen, is schending der neutraliteit uitge
sloten.* De „Lokalanzeiger" zegt veront
waardigd„Het overbodig pathos van den
Portugeeschen minister betreffende de vriend
schappelijke gezindheid jegens Engeland moet
den hevigste» weerzin wekken." De con
servatieve „Reichsbote" zegt grimmig „Wat
de zoogenaamde Portugeesche loyauteit be—
teekenr, is uit de behandeling, den Portu
geeschen staats-schuldeischers wedervaren,
bekend. Thans stelt zij Engeland in staat,
dc Boere.i in den rug aan te vallen, onder
de bewering daarmede volkomen correct de
neutraliteitsplichten in acht te nemen. Maar
een beroep op God moest Portugal daarbij
liever nalaten. De toepassing van zulke
schaamtelooze middelen ontbrak nog maar
om Engeland bij alle beschaafde volken van
het laatste restje sympathie te berooven. Zijn
eenige vriend is nu het bankroete Portugal."
Tot zoover de bladen. In politieke kringen
meent men, dat de Portugeesche regeering
onder krachtige Engelsche pressie handelde
en de vergunning wellicht daarom verleende,
om des te beter weerstand te kunnen bieden
in de Delagoa-zaak. Bovendien fluistert men,
dat reeds eeuigeu lijd geledèn Rusland voor
eventueele betalingen, wegens den Delagoa
de herberg wilde ophouden, wiligde verwonder
lijk het verzoek van Elize in en ging naar zijn
wagen terug. Ook de herbergier en de blauw
rok volgden hem, tamelijk teleurgesteld over de
streep, die het toeval door hunne rekening trok.
Misschien zouden aij nog wel willen beproefd
hebben Elize met geweld tegen te houden, maar-
op den bok van don wogen zat niet alleen de
koetsier maar nog iemand, dien zij niet kenden.
Het ging hier dus, drie tegen twee man, bo
vendien vreesden zij het opzien, dat het zi>u
verwikt hebben, indien de herbergier en de
blauwrok beproefd hadden Elize met geweld
tegeu te houden. Zij moesten dus werkeloos
toezien, hoe Elize met den bakker den wagen
besteeg en deze spoedig daarna in de grootste
vaart wegreed.
Elize had vol vreugde willen jubelen, dat zij
nog in het laatste oogenblik uit een zoo gevaar
lijken toestand was bevrijd.
Daar de eigenaar van den wager; er voortdu
rend op aandrong, hem tc verklaren, waarom zij
meende, in gevaar te verkeeren en wut zij op
die plaats te doen had, gaf zij hem eenige onvol
ledige ophelderingen, terwijl zij hem verdere
inlichtingen den volgenden dag beloofde, als hij
haar vader kwam bezoeken.
Het was na tien uur in den avond, toen de
zoo snel als mogelijk rijdende wagen Neustadt
bereikte en Elize vreesde reeds niemund thuis
meer wskker te vinden, daar men in zulke
plaatsen vroeg te bed gaat. Zij vermoedde in de
verte niet, hoe haar vader reeds eenige uren
vroeger aan de mcuschelijke gerechtigheid ontko
men was.
Toen de wagen vóór het huis stil hield, vlogen
de meiden naar buiten, die zich verheugden, dat
er na zoo'n langen tijd althans iemand naar
huis kwam en dus vernam Elize dadelijk, dat
haar vader niet was teruggekomen. Dit stelde
haar gerust, maar zij gevoelde weder onrust toen
zij hoorde, dat ook Baruch nog steeds afwezig
was. Door Walewski wist zij, welk deel de
haar volkomen toegedane ongelukkige in diens
reddingswerk genomen had en thans vreesde zij
er ernstig voor, dat Baruch een verdere poging
tot redding van Walewski zou hebben in het
werk gesteld, en daarbij zou verongelukt zijn.
Ook verkreeg zij nog één bericht en wel van
een der dienstmeisjes, dat haar in verbazing
sne orweg door Portugal verschuldigd, in het
geheim geldelijke» steun heeft aangeboden.
Het Engelsche eskader zou don de laatste
dagen voornamelijk ook daarom in de
Dclagoa-baai samengetrokken zijn, om zich
als vriend van Portugal" dadelijk van deze
haven meester te maken indien de
Boeren hei Portugeesche gebied zouden bc
dreigen wegens de verleende vergunning tot
doortocht van Engelsche troepen. Toch
gcloott men te Berlijn, dat de Boeren zich
voorloopig met een protest te Lissabon te
vreden zullen stelleo.
Portugal levert dus den Boerover en noemt
zich onschuldig.
Op grond van een tractaat.
Welk tractaat kan in 's Hemelsnaam neu—
traliteitsschennis toestaan.
Ja, er zal een tractaat bestaan, waardoor
den Engelschen wordt veroorloofd materieel
en mannen te voeren door Portugeesch gebied
voor den Engelscheu arbeid in Rhodesia.
Maar daarmede is nog niet gewettigd het
transport van soldaten, dat nu dc Boeren in
den rug kan aanvallen
Roberts heeft beloofd Mafeking te ontzet
ten op den 24 Mei.
Als hij maar troepen mag aanvoeren door
het noorden, die de Boeren in den rug
kunnen aangrijpen, steunt Roberts berekene-
ning misschien op gronden.
Maar dan is Portugal de schuldige
Europa, laat ge dit toe
Straks als de bladen onder het volk de
beteekenis van de schandelijke verklaring des
Portugeeschen ministers zullen hebben ver
spreid, zal menig hart trillen van hevige
verontwaardiging.
Maar toch, al schreeuwt geheel Europa
éen krachtig protest uit tegen het perfide
Albion, dat het geldelooze Portugal tot deze
huicheldaad bracht, tegen de Portugeeschen
minister van buitcnlandsche zaken, die zich
leende tot deze huichelachtige verklaring, de
mogendheden zullen haar mond wel houden.
Er valt niks te verdienen en als men niets
bieden kan, doet geen mogendheid in onze
tijd een stap.
Er valt wel iets te verliezen.
Frankrijk opent na tien dagen zijn ten
toonstelling. Dat land zal wel zwijgen dus.
Hiermede ligt Rusland ook een slot op den
mond.
Zullen de Boeren het Portugeesch grond
gebied binnenvallen
Er ligt eeD heel Engelsch eskader in de
I-elagoa-baai.
Neen, laten ze den Brit geen voorwendsel
geven tot een landing in 't groot.
In de Engelsche bladen vinden we nog
een aantal bijzonderheden over het gevecht
bij de Mieliespruit en den Boesmanskop.
Volgens de verklaring van een gevangen
geuomen Boer, zoo meldt de correspon-
bracht.
Dit deelde haar n.l. mede, dat reeds den vori
ge» dag eene oude, voorname dame in de stad
was gekomen, in het eenige hótel, dat het stadje
bezat, was afgestapt, maar sinds dien tijd reeds
tienmaal, hetzij persoonlijk hetzij door bood
schappen hud doen vragen of Peiser te spreken
was.
Elize zeide, dat haar vader wel in de eerst
volgende dagen zou terngkeeren, gaf een vooraf
bedachte verklaring over haar eigen wegblijven,
en beval haar dadelijk bericht te geven als
Baruch thuis kwam. Toen trok zij zich in haar
eigen kamer terug, die zij natuurlijk met zeer
eigenaardige gewaarwordingen betrad.
Wat was er toch gebeurd, sinds z'.j van hier
weggegaan was, en wat zou de toekomst brengen
Wat moest Elize nu beginnen, indien haar
vader zich werkelijk in veiligheid had gesteld?
Zij was alleen, zonder hulp, zij wist niet eens
over welke geldmiddelen zij te beschikken had.
Ook de hoop, Walewski door bemiddeling van
haren vader ongemerkt weg te krijgen, was dan
verdwenen.
Een der meisjes trad thans binnen en deelde
haar mede dat de vreemde dame zooeven terug
gekomen was, en Jtoen zij vernomen had, dat
wel niet Peiser, maar toch diens dochter was
teruggekomen, verzocht had dan Elize eenige
oogèn blikken te mogen spreken.
Elize gaf bevel de dame naar de mooiste kamer
te geleiden, en bracht met vaardige hand haar
toilet in orde; daarna ging zij naar de kamer,
waar de dame haar reeds wachtte. Zij vond
daar eene dame met wit haar en een fijn, geestig
gelaat, in hetwelk echter de zorg blijkbaar eeni
ge scherpe lijnen getrokken had. De geheele
gestalte maakte een voornamen indruk, die door
de zwarte kleeding nog werd verhoogd.
De vreemdelinge was bij Elize's binnentreden
opgestaaD, verrast door de schoonheid van het
jonge meisje, zooals zij in Peiser's huis niet kon
verwacht hebben.
Vergeef mij, mejuffrouw, zeide zij in het
elegantste Fransch, indien ik u stoor, maBr ik
zou gaarne zelf van u vernemen, wanneer gij
uw vader terugverwacht; ik heb daarom de vrij
heid genomen u op te zoeken.
Ik bid u, blijf zitten, genadige vrouw. Tot
mijn spijt kan ik omtrent de terugkomst mijns
dent van de Standard was het commando
van Kroonstad in twee afdeelingen gesplitst.
Een van deze bezette een heuvel die de
waterwerken bestreek en in den rug van het
konvooi, terwijl de andere langs den oever
vau de rivier en de spruit lag opgesteld,
waar zij verborgen waren in het lange gras.
Een of twee ongewapende Boeren, schijnbaar
goedgezind, hielden zich bij de drift op als
een soort van lokaas voor de val. Zoodra
er dertig wagens door de drift waren, spron
gen de Boeren te voorschijn, legden hun
geweren aan eu verlangde» dat het konvooi
en de U batterij zich zouden overgeven.
Roberts's Horse die vooruit was gezonden
om zich van den toestand op de hoogte te
stellen, kreeg last om terug te trekken. De
Boeren openden daarop het vuur op een
afstand van vijftig nieters. Het bevel daar
toe werd, volgens den Engelschen correspon
dent, gegeven door een Duitsch officier. (Het
schijnt nu eenmaal gewoonte te ziju geworden
in een deel van de Europeesche pers om
aan vreemde officieren de eer te geven van
de verdienstelijke wapenfeiten, die de Boeren
verrichten.) De manschappen van Roberts's
Horse vielen rechts en links, maar het over
schot vond dekking achter een spoordijk en
vocht dapper in de achterhoede. De kanon
nen die de Engelschen hadden behouden,
beschoten de Boeren in de spruit en nood
zaakten hen driehonderd meters verder naar
een lage heuvelreeks terug le trekken. Hier
kregen zij versterking en, nu weer aanval
lende, vervolgden zij de Engelschen mijlen
ver zooveel mogelijk doodende, wondende
en gevangen nemende. Van een eskadron
van het éde dragonders (Ieren), dat vóór
het gevecht 140 man sterk was, bleven len
slotte nog maar tien bereden manschappen
over.
In de verwarring, die volgde op het te
voorschijn springen van de Boeien, en het
zware vuur dat zij op korten afstand losien,
werden de batterij-paarden en de transport
muilen wild. De kanonnen kwamen in groot
gevaar eu er werden vrijwilligers opgeroepen
om ze weg te halen. Alle manschappen in
de nabijheid snelden toe, en twee kanonnen
werden gered. De Boeren brachten de
vermeesterde stukken, wagens en gevangenen
weg voor de negende divisie was aangeko
men
De Engelsche versterkingen rukten op van
den Boesmanskop, waar het overschot vau
kolonel Broadwood's kolonne halt had ge
houden. De Hooglandersbrigade trok in
noordelijken richting van de waterwerken,
en de cavalerie en artillerie naar het zuiden,
in de hoop de Boeren te kunnen omsingelen,
maar dezen trokken terug op de heuvels.
De artillerie beschoot hen daar, maar kreeg
geen antwoord.
Toen de Engelschen merkten dat de Boe-
vaders geene inlichting geven. Hij is voor on-
bepaalden tijd op eene buitenlandsche reis.
De dame scheen over dit antwoord niet zeer
verheugd. Zij rimpelde bet voorhoofd en zeide
eindelijk merkb»ar bedrukt: Dat is zeer on
aangenaam voor mij, zeer onaangenaam, o, God,
het is vreeselijk I
Kunt u mij niet mededeelen, waarover gij
u ongerust maakt?
De dame zag Elizo lang onderzoekend aan en
antwoordde dan Het spijt mij, maar ik kan
mij alleen tot uwen vader wenden, en ook hem
alleen mijn naam noemen. Versta mij niet ver
keerd het is geen wantrouwen tegen u,maar de
zaak betreft niet mij alleen
De dame stond op om te vertrekken. Haar
gang was aarzelend en mat, alsof zij zich slechts
met moeite bewegen kon.
Ik verzoek u mij wegens de stoornis te
verontschuldigen, zeide zij nog,zacht.
Ik moet wachten tot uw vader terugkomt I
Zij keerde zich om, tot vertrekken gereed, en
thans zag Elize haar gelaat van terzijde. In dit
oogenblik bespeurde zij duidelijk de trekken
van Walewski iu het geiaat der dame, en plotse
ling overviel haar de gedachte, dat zij Walewski's
moeder voor zich had.
Genadige vrouw zeide zij haastig' Ik ver
zoek u, blijf nog een oogenblik.
De vreemdelinge bleef staan en blikte Elize
vragend aan. Deze was intusschen weder in
twijfel, of deze dame wel werkelijk de moeder
van Walewski was. Zij vreesde nu. zich vergist
te hebben, toen zij gelijkenis meende te zien.
Ik wilde slechts vragen, sprak zij stotterend,
of u mis'chien komt onderzoeken of vragen
naar soms iemand van uwe naaste betrek
kingen misschien
Elize zweeg. De vreemde dame stond plotse
ling voor haa"- en lu»d hare handen gegrepen.
Heb medelijden, zeide zij met bevende
stem, heb medelijden met een reeds sinds maan
den, door der. vreeselijksten angst gepijnigd
jiart. Gij schijnt te weten zeg mij alles,
en op fluisterenden toon voegde zij er bij
Ik ben graviD Walewski!
Gij zult uw zoon nog hedenavond zien l
sprak Elize er. ook haar stem beefde thans.
(Wordt vervolgd.)