Nummer 33.
Donderdag 26 April 1900.
23e Jaargang.
IJI1M III' til li
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
BondvanNed, Schoenfabrikanten.
De Deserteur
ANTOON T IEL EN,
VERGADERING
INDUS! biëelen.
Uitgever
Bekendmaking.
FEUILLETON.
iiiaiiii'iiiiiiwiiiiiiiiiiiiiim
Courant
Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond.
A b o n n e in e n t s p r ij s per 3 maarden f 0.75.
Franco per post door het geheele rijk f0.90.
Brieveningezonden stukken gelden enz., franco te zenden aan
Uitgever.
den
WAALWIJK.
Advkrtentiën 1 7 regels f0.60; daarboven 8 cent per regel, groote
letters naar plaatsruimte. Advertentiën Smaal ter plaatsing opgegeven
worden 2maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en
advertenties bij abonnement worden speciale, zeer voordeelige contracten
gesloten. Reclames 15 cent per regel.
De kamer van koophandel en fabrieken
te Waalwijk houdt zich onledig met het
opmaken van het verslag over 1899.
Heeren Industiiëelen worden verzocht
hunne opgaven voor het verslag zoo spoedig
mogelijk aan den voorzitter in te zenden.
De kamer van koophandel en fabrieken
voornoemd.
HONDENBELASTING.
De Burgemeester van Waalwijk herinnert be
langhebbenden aan bunne verplichting Oin in de
TWEEDE HELFT VAN APRIL ien kantore vun
den Gemeenteontvanger aai giite Ie doen en het
verschuldigde te betalen betreffende de belasting
op de bonden voor het dienstjaar 1900.
Belanghebbenden worden tevens gewaarschuwd
JUISTE aangifte te doen van het AANTAL hon
den en van DE KLASSE waarin hunne honden
dienen te worden opgenomen.
Waalwijk, 20 April 1900.
De Burgemeester voornoemd,
K. DE VAN DER SCUHEREN.
De Burgemeester der gemeente Waalwijk mankt
bekend, dat ter Secretarie alhier dagelijksch, van
9 tot 12 uur voormiddags, gelegenheid oestaat voor
aanvragen ter bekoming van jacht-en vischakten,
zoomede tot kostelooze vergunningen om te
visschen.
Waalwijk, 24 April 1900.
De Burgemeester voornoemd,
K. DE VAN DER SCllUEREN.
schoi nfabrikanten uit Waalwijk, Baardwijk,
Bfisoijen, Kaatsheu el etc., die toch ditmaal
de eersten hadden moeten zi^n, daar de
plaats toch zoo gemakkelijk voor lien was
te bereiken, we vinden dit waarlijk iets
treurigs, iets onbi grijpelijksz>j schijn n
niet t: weten dat alleen samenwerking iels
vermag.
(de heer W. Travaglino)
Tig en zegt ongeveer 't
Burgemeester en Wethouders van Waalwijk,
maken bekend, dat bij hun College is ingekomen
een adres van J. O. Coppens, aldaar, om vergun
ning tot verkoop van sterken drank in het klein
in een winkelhuis staande te Waalwijk in de Sta
tionsstraat, wijk C. no. 17.
Waalwijk, 24 April 1900.
Burgemeester en Wethouders voornd.,
K. DE VAN DER SCllUEREN.
De Secretaris,
F. W. VAN LIE MPT.
op Maandag 23 April, tc Waalwijk iu
Musis Sacrum.
Alvorens dit verslag te beginnen, voelen
wij ons gedwongen met een enkel woord
te wijzen, zooals terecht de voorzitter deed,
op de geringe opkomst op deze zoo ge
wichtige vergadering, vooral geldt dit den
De Voorzitter
opent de vergil
volgende:
„Ik betreur de geringe opkomst
tot deze vergadering Ik weet niet ot wij
het moeten beschouwen als een bewijs van
geringe belangstelling, in dezen tijd vooral
van vereenigen nu de vereenigingen zooveel
nut stichten Op de vergadering te VBosch
gaven zich dadelijk 157 leden op, die er
toch zeker het nut van inzagen, maar hadden
we geweten, dat zoo weinig belangstelling
zou worden betoond, zoo zouden we ons
niet zoo veel moeite hebben gegeven, of zou
die belangstelling nu reeds zijn verflauwd?
Daarom kwam in de bestuursvergadering de
vraag: „Zouden we de zaak laten vallen of
wel doorzetten." Tot 't laatste is besloten,
al is dat dan ook met weinigen, we zullen
laten zien wat we kunnen en dat zoo'n bond
nuttig werkt, dan komen er van zelf tan-er.
Op de vorige vergadering werd ons op
gedragen, op de toen aangenomen manier
reclame te maken en de concept-statuten
saam te stellen, hieraan hebben we voldaan
9000 reclamebiljelten zijn in duplo ver
zouden. Welk succes we daarmede gehad
hebben, we: t een ieder bij ervaring voor
zichzelf, ik meen dat 't doel bereikt is.
Wij van onzen kant hebben dc ver
hooging der prijzen zoo goed mogelijk be
kend gemaakt en vooral dank zij de pers
heeft het koopend publiek de overtuiging
gekregen, dat 't meer voor de schoenen moet
betalen. Ons doel is dus bereikt
Uit liet verslag der kas zien we dat aan vrij
willige bijdragen werd gestort f397 en daarvan
nog f 80 in kas is, die verder tot het doel
zullen worden aangewend.
Uit de opgaven door den voorzitter ge
daan, bleek dat zich uit de navolgende ge
meenten leden bij den boud hadden aan
gesloten als Dongen, Tilburg, Gilze-llijen,
Oosterwijk, Waalwijk, Bezooien, Baardwijk,
Drunen, Cappelle, Moergestel, Oorschot,
Gestel, Schijndel, Haaren, Hilvarenbeek,
Eindhoven, Ravenstein, Valkenswaard, Veld
hoven, St. Michiels-Gestel, Udeuhout, Breda,
Vlissingen, Drunen, Den Bosch, Gorinchem,
Kerkdriel, Aalst, Oosterhout, Westerhoven,
41.
Zonder antwoord af te wechton verliet de
troostrijke bezoeker de gevangenis en was VVa-
lewski weder alleen.
De stilte werd door geen enkel geluid verbro
ken slechts nu en dan knarsten de ketenen waar
mede de gevangene geboeid was.
Slaap, gij vertrooster, gij eenige vriend van
bedioefden en vei twijfelden, daal neder ook op
de vermoeide oogen van dezen ongelukkige!
Ontvoer hem aan de ruwe werkelijkheid I Toover
hem iu deu droom nog eenmaal de gestalte zijner
geliefde voor 1
En de slaap had erbarmen voor hem. Iiij
aanschouwde in den droom zijne moedei hij
aanschouwde Elize. Ilij zag de beide beminde
vrouwen hand in hand naast elkander gaan, in
zwarte rouwkleederen gehuld, en hij zag in den
droom ziclizelven en hoe zij om hein treurden
Onzichtbaar volgde hij haar en omzweefde haar
in den geest.
Door 'het geknars zijner ketenen werd hij ge
wekt, doch alleen om hem duidelijk te maken,
dat het ergste nog komen moest. Bevend wikkel
de de gevangene zich dichter in het stroo.
Uit de verte hoorde hij het eerste hanengekraai,
dat den naderenden morgen aankondigde. Nog
weinige uren slechts en al wat verschrikking
bracht, was voorbij.
Walewski was door den slaap verkwikt en de
eerste teeker.en van den aanbrekeuden dag wekten
weder nieuwen levenslust en nieuwen moed in
hem op. Had hij tot nu toe als het ware alles
met apathie, zonder tegenstand te bieden laten
geschieden, thans geraakte hij in eene vertwijfe
lende woede tegen het lot, dat hem te wachten
stond, en zeker werd deze energie in niet ge
ringe mate gewekt door den droom, die hem de
beide vrouwen had voorge'ooverd, welke hem
het dierbaarst op aarde waren.
Zijn einde was nabij 1 De dood, de smadelijke
Amsterdam, Groenloo, Woensel, Waspik
oti Sprang, samen met 160 leden.
De Voorzitter „dan werd ons tevens op
gedragen de concept-statuten saam te stellen,
waaraan wij hebben gevolg gegeven, en die
door de 23 bestuursleden zijn goedgekeurd.
Daarna worden concept-statuten 311 huishou
delijk reglement voorgel» zen en zonder eenige
aanmerking beide goedgekeurd <n besloten
de Kon. goedkeuring aan te vragen.
Wc zullen hier alleen 'l doel der ver-
eeniging uit de statuten lichten nl.
Haar doel isHet behartigen der be
langen van het Schoenmakersvak, in den
uitgebreidsten zin van het woord.
Zij tracht dit doel te bereiken door alle
geoorloofde en wettige middelen, die te
haren dienste zullen staan, en iu het bij
zonder
a. door het stichten van afdeelingen.
b. door het houden van congres-verga
deringen.
c. door het uitschrijven van prijsvragen.
d. door het steunen van vakonderwijs
e. door het verleenen van adviezen en
het verstrekken van inlichtingen bij de
hoogere regeering en de bevoegde machten.
f. door het uitgeven van geschriften.
g. door het bevorderen der belangen van
het vak tegenover andere vereenigingen.
h. door de meest gepaste middelen aan
dringen op verbetering van het lot der
werklieden bij het schoenmakers vak.
Doel is de afdeelingen te stichten. Elke
afdeelirig kiest lid en plaatsvervanger in 't
hoofdbestuur. De afdeelingen hebben dan
altijd voeling met 't hoofdbestuur. Dan weet
ieder wat er gebeurt. Hoofdbestuur bestaat
dan uit zooveel leden als er afdeelingen zijn
De Voorz. wordt gekozen door de alg. verg.
Naar aanleiding van de geringe opkomst,
zou ik namens 't bestuur de heeren voor
stellen, dit jaar geene Juli-vergadering te
houden, want dan zou de opkomst misschien
nog minder zijn dus de eerste alg. verga
dering zou zijn in Juli 1901."
De heer E. Klijberg „mij dunkt dat't zeer
geweuscht was, eeue Juli-vergadering te hou
den, vooral nu de tariefwetsherziening aan
de orde is. Dan konden we dat in de al-
gemeene vergadering eens onderling be
spreken."
De voorzitter „wij kunnen ons daarmede
zeer zeker vereenigen en zijn verheugd, dat
dooi de leden dergelijk voorstel wordt ge
daan
De heer Schellekens //het was toch wel
goed als we over die tariefswetherziening
eerst eenige voorbereidende besprekingen
dood onder den knoet wachtte hem 1 Hij schudde
aan zijne boeien als een wild dier, dat aan zijn
ketting rukt, en het gekoars scheen zijne vertwij
feling nog te vermeerderen. Hij zon zich het
hoofd tegen de muren der gevangenis verpletterd
hebben, indien zijne voeten niet aan het steenen
blok, waarop hij zat, waren geboeid géweest
Zelfs zijne handen kon hij niet gebruiken, want
deze waren met handboeien aaneengesloten. Als
een waanzinnige trok hij aan deze handboeien,
toen hem plotseling de gedachte inviel, of hij
niet mogelijk zijne, door het vrceselijk lijden
van den laalsten tijd vermagerde handen van de
ijzeren ringen der handboeien zou kunnen be
vrijden. Zonder er on te letten, dut hel vel vi n
de hand werd getrokken en het handgewricht
incengedrukt werd, trachtte hij meteen kiacl-
tigen ruk de hand te bevrijden, wat werkelijk
gelukte.
Ofschoon deze uitkomst nog slechts van gerin
ge beteekenis was, gevoelde Walewski er zich
toch door aangevuurd, verdere pogingen tot be
vrijding van zijne boeien in het werk te stellen.
Het gelukte hem ook de tweede hand uit den
ijzeren ring te trekken. Nu moest Walewski
eenige oogenblikken wachten, tot hij zijne han
den bewegen kon, want deze waien door bet
samenpersen en hevige rukken als verlamd.
Daarna echter verheugde hij er zich als een kind
over, dat hij zijne handen viij bewegen kim,
daarbij echter vergetend, dal hij met de bevrij
ding zijner handen eigenlijk nog niets gewonnen
had.
Hoe echter, indien het hem gelukte ook de boei
en van zijne voeten los te maken Ilij tastte in
de duisternis naar de ringen, maar zijne eerste
pogingen schenen hopeloos. De ketenen waren
in de ringen, die de voeten omgaven, met sloten
bevestigd. Indien Walewski slechts had kunnen
tc weten komen of de bewakers voor de deur
zijner gevangenis thans sliepen. Als de oude
korporaal, van wien hij het laatst bezoek had
ontvangen, zich daar alleen ophield, dan sliep
deze zeker als een doode. Walewski nam de
ijzeren ringen der handboeien en gaf dezen een
duchtigen slag op den keten van zijn linkervoet.
Nadat hij dezen slag, die hem een ondraaglijke
pijn veroorzaakt had, gegeven had, luisterde hij
ingespannen, of hij buiten de deur iets hooide
bewegen. Ieder oogenblik vreesde hij, den sleu
tel in het slot te hooren omdraaien, maar niets
bewoog zich. De korporaal sliep blijkbaar zijn
roes uit, en droomde vermoedelijk van de wedden
schap,die bij met zijn vriend Stephan Iwanowitsch
bad aangedaan. YValewski deed een tweeden.
een derden slag enhet slot sprong open
Nieuwe kracht, nieuwe moed bezielde hem thans
nog eenige slagen en ook het tweede slot was
geopend. Walewski stond ongeboeid midden in
zijne gevangenis. In deze bevond zich maar één
venster niet hoog boven den gror.d, en dat niet
met een glasruit, docli met een houten luikje ge.
sloten was. Buiten echter waren twee gegoten
ijzeren staven.
Walewski kende de plaats nauwkeurig uit den
tijd, toen bij hier in garnizoen geweest was. Ilij
beschouwde het niet onmogelijk door d.t venster
te ontvluchten. Het was slechts een gewoon
arrest-lokaal, niet voor zware misdadigers maar
voor disciplinaire straffen ingericht; men meei de
dan ook zijne vlucht verhinderd te hebben, door
hem aan handen en voeten te-bocien. Walewski
tastte eerst naar bet venster en beproefde bet
luikje te openen. Dit gelukte, en nu gteep hij
met zijne handen den benedenkant van het ven
ster en werkte zich met behulp zijner knieëu
naar boven.
De koele morgenlucht wooi hem tegmoet, den
weg tot de vrijheid versperden hem echter nog
de korte ijzeren staven, tusschen welke zich
doorwringen schier onmogelijk scheen. Terwijl
Walewski hierboven luisterde hoorde hij beneden
den tred van den op- en neërloopenden schild
wacht. Op dezen had hij niet gerekend. Immers
moest deze hem ontdekken, ook al zou het hem
gelukken zich tuss hen de ijzeren staven door te
wringen. Maar de ongelukkige Walewski had
geeu keus meer I Misschien kon hij eene gunsti
ge gelegenheid afwachten, als de schildwacht
zich juist van het venster verwijderd had.
De morgenschemeringen was nauwelijks aange
broken, over de geheele omgeving der gevangenis
lag nog de diepste duisternis.
Mogelijk, dat dc vlucht gelukte. Het ergste
wat de schildwacht doen kon, was een schot op
den vluchteling lossen en hem dooden. Ja Wa
Icwski hoopte zelfs, indien de vlucht mislukte
door den schildwacht doodgeschoten te worden.
Hij kon thans niets beters wenschen dan een
snellen doodwerd hij door een kogel getroffen
hielden, dut we daarover eerst eenige inlich
tingen ontvingen voor de Julivergadering,
anders gaat 't niet daarover direct te re
deneeren."
De voorzitter „iedereen moet natuurlijk
zooveel mogelijk inlichtingen inwinnen en
dat zal 't bestuur ook doen."
Op voorstel van den heer E. W. Klijberg
alhier wordt besloten, de eerste vergadering
in Juli a. s. te houden.
Nu de plaats:
Dc. heer van Schijndel //mij duukt de
aangewezen plaats was nu wel Dongen, maar
daar dit tot dusver helaas nog van de ge
makkelijke communicatie-middelen is versto
ken, zou ik hier vooreerst nog mede wachten
ett Tilburg netneu."
De heer Erie van lersel //mij dunkt
Breda. Na nog eenige andere, worden de
ze beide voorstellen in stemming gebracht
en dat van den heer v. Iersel aangenomen."
De volgende alg. vergadering is dus iu
Juli en wordt gehouden te Breda.
Benoeming voorzitter en tijdelijk hoofd
bestuur
De heer E. W. Klijberg „vooraleer we
overgaan tot liet kiezen van een bestuur,
gevoel ik mij gedwougen ecu kort woord
van dank te brengen aan de leden van het
voorbereid#tid comité. Dc moeite en zorgen,
die zij zich hebben getroost, hebben den
grootsten stoot tot de oprichting g-geven
Zij verdienen daarvoor hartelijken dank en
hulde.
Ik meen hiermede den tolk der geheele
vergadering te zijn maar laat 't ons niet
hij woorden laten, maar door daden 'l voor-
loopig comité dank en hulde brengen, dat
we hunne werken weteu op prijs te stellen
mijns inziens zou de vergadering een zeer
goed werk doen: het voorbereidend Comité
bij acclamatie tot bestuur te kiezen."
(Bravo's.)
De voorzitter „H is zeer zeker hoogst
vereerend voor het comité, die wooiden van
den heer Klijberg gehoord te hebben en
verder dat de leden ons opnieuw het ver
trouwen willen schenken, maar het voorstel
is in strijd met onze statuten maar er is
toch een middenweg, we kunnen tot dea. s.
Juli-vergadering 't bestuur waarnemen, en
dan weten we het vanzelf door de op te
richten afdeelingen.
Tot Juli zijn wij allen, ook de secretaris,
bereid, de eervolle taak op ons te nemen.
(Bravo's.)
De voorzitterffer is ook nog sprake gc
weest over een boudsorgaan we hebben ge
meend hiermede nog een jaar te moeten
dan bleef hem ten min9te de vreesclijke dood
onder den knoet bespaaid.
Vlug aan het werk du9l riep Walewski
zichzelve toe. De gevaren, die hem daar buiten
woclitten, waren geringer veel geringer, dan die
waaraan hij zich blootstelde, indien hij in de
gevangenis bleef. Met de kracht der vertwijfe
ling greep hij twee der ijzeren staven en beproef
de deze met zijn handen uit den muur te trekken.
Dit gelukte hem weliswaar niet, want daartoe
wnren de staven te stevig bevestigd, maar door
een gewelddudig stooten en rukken hoog zich de
ééne naar binnen de andere naar buiten, hoewel
nauwelijks merkbaar. Walewski beproefde zijn
hoofd er tusscjien door te steken, en werkelijk
gelukte dit.
Indien eenmaal zijn hoofd er door was, dan
moest het hem zonder twijfel ook gelukken het
verdere gedeelte van zijn lichaam ,,er door te
wringen. Thans kwam hem de redding meer
dan ooit mogelijk voor. In de schemering der
duisternis zag hij den schildwacht op en neêr
gaan, en berekende hij, hoelang deze om e< n
hoek verdween, om welken hij volgens zijne
instructie moest patrouilleeren. De schildwacht
had zijn mantelkraag hoog opgetrokken droeg
liet geweer in den urm afhmgend, terwijl hij
svegens de scherpe koude zijne handen inde
mouwen van zijn mantel gestoken hield. Büjk-
baar was zijne aandacht er meer op gevestigd
zich zt-lven te verwarmen, dar op te merken wal
roudom hem vooniel.
Walewski wachtte tot de schildwacht dichtbij
den hoek gekomen was, toen gaf hij zijn lichaam
een vertwijfeleuden ruk en gelukte'liet hom zich
door de ijzeren staven heen te wringen. Nu
vonden zijne handen echter geen steun meer en
viel hij van een niet onbelangrijke hoogte naar
boneden. Op bet zelfde oogenblik vernam hij de
stappen van den schild wacht, die juist van don
hoek terugkwam en dus dadelijk weder voorbij
bet veneter komen moest. Dit was bet laatste
het beslissende oogenblik. O'schoon bij bijna
bewusteloos van pijn was, drukte hij zijn lichaam
dicht aan den muur der gevangenis en wachtte
hij met ingehouden adem tot de schildwacht
voorbij kt» am. Hoewel deze bijna nut zij* voet
Walew?ki's hand aanraakte bespeurde bij tocli
niets, maar zette zijn loop ongehinderd voort.
Na weinige miuuten keerde bij om en kwam
wachten ten eerste zijn er groote kosten
aan verbonden, en dan is er nog niet- zoo
veelwe moeten beslagen ten ijs komen.
Met deze zaak moeten we vooral voorzich
tig zijn."
De heer De pont: „ik vind er iets tegen
om met een Bondsorgaan te wachten, daar
dit een spoorslag voor nieuwe leden zou
zijn. Ik vind 't doelmatiger er nu reeds een
op te richtenallen die hier zijn zullen
zich wel wat kost»n willen getroosten en
we zullen er zeer zeker leden mee winnen."
De voorzitter «ik ben het daarmede wel
eens, maar er zijn veel financieele moeilijk
heden aan verbonden; de contributie moet
verhoogd worden een commissie van redactie
benoemd worden. Ik zou uw voorstel wel
willen amendeerendat u met de heeren
die voor uw voorstel zijn, zich er eens flink
voorspannen en dan in Juli met een voor
stel voor den dag komen, hetgeen wij ook
zullen doen."
De heer De pont„ik wil alleen opmerken,
d it we anders een jaar verstoken blijven van
iets over den loud, waarvoor dient die dan,
alleen om eens te vergaderen, dan is hst
een dood lichaam.
Als b.v. in een vakblad één kolom werd
afgestaan"
De lieer E. Klijberg „zeer zeker zien we
allen zeer gaarne een bondsorgaan, maar dc.
moeke en kosten zullen zwaar drukken, en 't
zal reeds moeite genoeg zijn liet kleine scheep
je, diit weldra de wereldzee zal gaan bevaren,
te sturen in de juiste richting. Verschillen
de bladen nemen toch een en ander op en
over een jaar kunnen we weer eens zien."
De voorzitter„ik ben het met den laat-
sten spreker eens. Laat ons allen er zoo
veel mogelijk over denken en dan in Juli er
breedvoi-rig over spreken."
De heer Depont //als de vakbladen liet
opnemen, vind ik 't goed."
De voorzitter „dat doen ze vanzelf en
dan kunnen we in Juli weer zien."
De Voorzitter: M. H! „Alvorens ik de
vergadering sluit wil ik er even op wijzen,
dat alle begin moeielijk is, vooral bij zulk
een uitg< strekte vereettiging als wij die
vormen. En daar is één groot bezwaar
nl. dat er in ons vak verschillende takken
bestaan, hand-, fabrieks- en besteld werkers;
de belangen van deze drie soorten gaan niet
altijd sameti. Laten we daarom vooral in
den eersten tijd bij het aanwerven van leden,
in de besprekingen en besluiten, wat water
in den wijn gie'en, ieder wat toegeven. Ais
we dan overgaan tot behandeling van zaken
van algemeen belang, dan is de toekomst
weder voorbij zonder den bevenden vluchteling
te bemerken. Nauwelijks echter had dc schild
wacht den hoek bereikt, of Walewski stond op,
en snelde met haastige sprongen over het plein
Met inspanning van alle krachten bereikte bij
den niet aeer hoogen muur, wrong er zich over
en.... bevond zich nu in vrijheidhij scheen I
gered te zijn I
Niettemin kwam het er thans op aan, zoo;
spoedig mogelijk van deze pluuts weg te komen
en Walewski snelde dus heen, zoo snel zijne
voeten hem dragen konden.
De schemering van den morgen was nog nau
welijks aangebroken, toen bet sterk begon te
sneeuwen. Deze sneeuw schonk Walewski nieu
wen moed, want daardoor was zijn spoor in en
kele minuten uitgewisclit en konden zijne ver
volgers niet zoo spoedig ontdekken, waarheen
hij gegaan was, vooral indien men zijne vlucht
niet bespetmlc dan op het oogenblik der voltrek
king van liet vonnis. Indien dit het geval was,
dan bad Walewski een voorsprong van ten minste
twee uren. Ieder spoor zou dan door de vollen-}
de sneeuw zijn uitgewisclit, en kon hij zich
misschien redden.
Maar ook, al kon men hem niet vervolgen,
dan was hij toch nog niet buiten gevaar. Hij
bevond zich midden in Rusland de Oostenrijk-
sclie cu Pruisische grenzen, waarover hij zich
had kannen redden, waren ver verwijderd en er
waren nog duizend moeielijkh- den te overwinnen
eer liet hem gelukte weder zoo ver te komen,
als toen hij het veilige huisje van Péiser be
trad.
Thans kon zijn eenig streven zijn eene be
schermende plaats te bereiken, daarom liep hij ver
der zolder doel en kennis der richting, die hij tc f
volgen had. De altijd dichter vallende sneeuw
maakte het hem allengs moeilijker zich in deze
streek, hoewel die hem van vroeger bekend was, te
oriei teeren. Zoo meende Walewski reeds spoedig
het boscli te b'-reiken, waarin li ij voor zijne vervol
gers altijd veiliger zóu zijn dat: in liet vlakke veld.
Het gedwarrel der sneeuw echter had hem het
spoor zoo bijster gemankt, dat hij na meer dan een
uur met inspanning vun alle kr-ichten te hebben ge-
loopcn, noch het boscli noch eenige andere
schuilplu ti ontdekte.
(Wordt vervolgd.)
