Nummer 58. Donderdag 25 Juli 1901. 24e J aargang Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. OIONOPOL THEE De Zuid-Afrikaansche oorlog, Dp den Drempel van het Paradijs, ANTOON TIELEN, Theod. WESSELS, Uitgever: Niet zonder reden wordt eenig genoemd. WAALWIJK. Bekendmaking. FEUILLETON. BUITENLAND. België. Oostenrij k- H ongarij e. WAALWIJK. ROTTERDAM Verkrijgbaar bij den Heer Mevrouw Kruger. V cho van het Zuiden. en Langstraatseüe Courant, Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond. Abonnementsprijs per S maanden f0.75. Franco per post door het geheele rijk f 0.90. Brieveningezonden stukken gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Advertentiën 17 regels f 0.60 daarboven 8 cent per regel, groots letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing opgegeven, worden iJmaal berekend. Voor plaatsiug van een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden speciale, zeer voordeelige contracten gesloten. Reclames 15 cent per regel P—11 .ijjh I J y Lijst van brieven, verzonden aan onbekenden gedurende de le helft der maand Maand Juli 1901. M. Eggers, Amsterdam. Inrichtingen welke gevaar, schade of hinder kunnen veroorzaken. Burgemeester en Wethouders der gemeente Waalwijk brengen ter openbare kennis, dat ter Gemeente-Secretarie ter insage ligt een verzoek met bijlagen van M. Visser te Papendrecht en J. Smit te Oud-Beierland, strekkende ter beko ming van Vergunning om in gebouwen staande alhier op perceel, kadaster sectie B. no. 909 te plaatsen 2 stel pompmachines welke gedreven tullen worden door stoom, waarvoor 2 stoom ketels sullen dienen respectievelijk van 12 en 14 paardenkracht en zulks ten behoeve van eene asn te leggen drinkwaterleiding. Op Dinsdag, den 30 Juli 1901, des voormiddags te elf uren, zal op het gemeente huie gelegen heid bestaan om bezwar en tegen dit verioek in te brengen en deze mondeling en schriftelijk toe te lichten. Zoowel de verzoeker, als zij die bezwaren hebben, kannen gedurende drie dagen, vóór het boven gemelde tijdstip, op de Secretarie der Gemeente kennis nemen van de ter zake ingekomen schrifturen. Waalwijk, den 16 Juli 1901. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De Burgemeester K. DE VAN DER SCHUEREN. De Secretaris, F. W. VAN LIEMPT. Zondag bereikte de omgeving van presi dent Kruger een telegram van 's presidenten schoonzoon, den heer Eloff te Pretoria, dat mevrouw Kruger door een ernstige onge steldheid was aangetast, welke tot groote ongerustheid aanleiding gaf. Voorloopig werd dit bericht voor den President ver zwegen ten einde bij een mogelijke gunstige wending ZHEd. geen noodeloozen, op zijn leeftijd zooveel mogelijk te vermijdeu kommer in te boezemen. Toen echter betere tijding uitbleef achtte het gevolg van den heer Kruger het noodig hem in kennis te stellen van den waren toestand, welke nieuwe be proeving den grijsaard natuurlijkerwijze zeer aangreep. Iutusschen had deze mededeeling echter tenminste di; goede gevolg, dat toen gisterenmiddag een telegram het niet meer onverwachte doodsbericht bracht,de President althans eenigermale was voorbereid. Te zeven uur ongeveer werd op Casa Cara een reeds des middags aangekomen, doch wegens den Zondagsdienst niet eerder bestelbaar telegram ontvangen van den volgen inhoud „Onze geliefde moeder is gisterenavond 5.15 's namiddags ontslapen. Zij zeide Zeg aan uw vader dat hij zijn vertrouwen vast op den Heer moet stellen." ELOFF. De kleinzoon van den Presideut, de heer Eloff. zou aanvankelijk de droevige tijding mededeelen, doch de aandoening bleek hem te groot en daarop las dr. Heijmans, wiens hand de diepbedroefde grijsaard greep, de doodstijding voor, terwijl tranen blonken in de oogen van dezen reus van kracht, over wiens hoofd zoovele stormen zijn gevaren, wiens leven zoo vol schier onoverkomelijke beproevingen is geweest, bij het vernemen van het heengaan van haar, die hij zijn beste en trouwste steun in zijn aan weder waardigheden zoo uniek rijk leveD mocht noemen. Na enkele oogenblikken trok de President zich terug om door het gebed kracht te zoeken in dezen nienweu slag, terwijl het gevolg maatregelen nam in verband met de ontvangen tijding, waartoe in de eerste plaats op uitdrukkelijken wensch van den heer Kruger, behoorde het zenden van een iele gram, bevattende kennisgeving van het ge leden verlies, aan H. M. de Koningin. De Transvaalsche en Vrijstaatsche vlaggen wer den terstond halfstok geheschen en later naar Transvaalsch gebruik van rouwfloers voorzien. Als een loopend vuurtje verspreidde zich het nieuws door Hilversum en maakte natuurlijk het onderwerp uit van menige betuiging van diepgevoelde sympathie en groote deernis voor den hoogen balling, een deelneming, die ongetwijfeld wegens het ongemeen tragische der omstandigheden, die mevrouw Kruger's verscheiden vergezellen, zelfs aan de andere zijde van het Kanaal in vele kriugen zal worden gedeeld. Uit den vreemde kwamen reeds gisterenavond condoleantie's in tengevolge van Reuter's bericht, 't welk uit Londen al omstreeks den 46. rllag ik uwe verdere bevelen vernemen" sprak ®ij op schertsenden toon tot de barones, maar bij kon toch niet nalaten om een langen blik te werpen op de slanke gestalte, dio juist in de schaduw der boomen verdween. Wie is die jonge dame?» vroeg hij, terwijl hij het gesprek voort- rette. »De verpleegster mijner moeder, die, zooals h s'8t, een zenuwlijderes is; juffrouw Hitter is een persoon op wie men kan vertrouwen." De assessor di aaide ijverig aan «ijn knevel, "ij het naar huis gaan, terwijl hij naast Brunneck, met wien hij was gekomen, in den waRen zat, zeide hij plotseling: ,Ik heb op Wol- tersdorf een merkwaardige ontdekking gedaan." «Nu vroeg Brunneck. »Ik heb de voormalige barones Karger gezien." In weerwil van den donkeren avond, bemerkte ttachhall het gloeiend rood. dat Brunnecke gelaat Vertoog. »In welke betrekking vertoeft zij op het slot rUe barones deelde mij mede, dat zij de ver- P'Wgster van hare zieke moeder was. Vi t??. l'eP het gesprek over andere zaken, n, "ij de stad, «eide Brunneck plotseling: »t zult u doen «Zwijgen natuurlijk, zooals het een ridder be- roTV' an^w00r^^e Buchhall oogenblikkelijk 'Ik kan er niets aan doen, juffrouw Ritter, n 4r u moet met de kinderen gaan rijden. Miss wi9_ ziek, ernstig ziek, zij ligt te bed en oreidt bittere tranen, omdat zij die mooie wed er i'e1 UU n'et kan zien" Ik heb al de tliee' die het "h wa#' voor haar laten kooken, maar biüf. 1 n*et geholpen, die arme gouvernante J't maar door en door verkouden. Ik zelve m "iel met de kinderen bemoeien. U gaat de kinderen in het ponny wagentje, zij vlassen er zoo erg op. Wat hebt u er toch op tegen, om dat verrukkelijke schouwspel bij te wonen? U zult een massa vreemdelingen en veel nieuws zien.' «Ik ben bang dat mevrouw Burkhart in dien tusschentijd vun ongeduld zal omkomen.' »A1j dat uw eenig bezwaar is, dat heeft niet veel te beduiden.*»Vrouw Heinemann zal bij haar blijven, voor den middag gaat dat best en tegen den avond zijn wij weer terug. Nog iets, juffrouw Ritter, doe mij een genoegen en zet niet zoo'u mistroostig gezicht, de kinderen zouden bang voor u worden en u bederft ons daarmede alle genot. Apropos! Kleed u een weinig vroolijker dan gewoonlijk, die roode fluweelen blouse staat u zoo uitstekend, komaan dirk u een beetje op." Manon ging langzaam, met slepende schreden, naar het paviljoen terug. Diepe zuchten stegen op uit haie borat, haar ongeluk was onveidragelijk. Hoe zou zij dit alles kunnen oniloopen Altijd weer kruistte haar weg dien van Brunneck hoe lang zou het nog duren, dat het toeval, dat haar tot nog toe goedgunstig was, een ontmoeting bewerkte? Haar ontslag was haar niet toegestaan, ofschoon zij had aangeboden voor een volledig vervangen van hare persoon te zorgen. Haar laatste toevlucht was mevrouw Burkhart. Deze geestelijk en lichamelijk zwakke vrouw bezat een groote scherpzinnigheidmisschien, als zij tegenover deze een kleine toespeling maakte Brunneck\ naam behoefde in 't geheel niet te worden genoemd slechts dat zij een ont moeting met bekenden wilde en moest vermijden. Ja, de eerste gelegenheid de beste wilde zij aangrijpen, om aan tie zieke vrouw alles toe te vertrouweu. Mevrouw liep naar hare kamer, maakte haar haren op en verwisselde van toilet, zooals de barones het gewenscht had. Mevrouw Burkhart keek haar vol verbazing aan, toen Manon bij haar kwam om atscheid te nemen. U ziet er goed uit. Dat kersroode fluweel doet uwen zachten tint prachtig uitkomen. Blijft u lang weg?" «Dat denk ik niet; zoodra de baronesse het toelaat, kom ik bij u terug en vertel u het nieuws, wat ik gezien heb." De zieke knikte. «Ik heb vreemde visoenen ge had. Denk eens, ik begin bijna bang voor mijzelve te worden.' Manon zag de rilling, die haar door de leden middag naar het vasteland was verzonden. Gesina Suzanna Frederika Wilhelmina du Plessis werd den 5den Mei 1831 geboren te Cradock in de Kaapkolonie en huwde op ruim 15 jarigen leeftijd met S'ephanus Johannes Paulus Kruger, wiens tweede echtgenootc zij was, in 1846. Uit het huwelijk werden geboren zestien kinderen, waarvan tien zoons en zes dochters. Van deze zijn thans nog in leven vier zoons en vijf dochters. Uit het eerste huwelijk, dat de heer Kruger in 1842 sloot, werd slechts één kind geboren, dat op jeugdigen leeftijd overleed. Toen de President Zuid—Afrika verliet bedroeg het aantal zijner kinderen, kleinkinderen, met de aangehuwde, 158, waarvan de oorlogs ellende iutusschen sedert menig offer heeft gevergd. Nog slechts enkele dagen geleden werd president Kroger o. a. nog smartelijk getroffen door de tijding van het overlijden van een zijner dochters, mevrouw Smit uit Rustenburg, terwijl bij Vlakfontein een zijner beste vrienden, tevens bloedverwant, de oude heer Malan, lid van den Eersten Volksraad, het leven voor vaderland en vrijheid liet. Gisterenmiddag had de heer Kruger nog een uitvoerig telegram aan zijn echtgenoote opgesteld als troostwoord op haar lijdens sponde daar het in het Hollandsch gesteld was, werd het echter geweigerd. Te kwart na zeven wist de President dat zijn woord zijn trouwe gade niet meer hadden kunnen bereiken Mevrouw Kruger was geen vrouw van buitengewone talenten of eenige politieke eerzucht in tegenstelling met mevrouw Joubert heeft zij zelfs nooit eenigen invloed op de staatkunde en de faits et gestes van haar hooggeplaatsen echtgenoot geoefend. Haar idealen, haar eerzucht, haar streven vonden bevrediging binnen de muren der echtelijke woning en haar talenten openbaarde zij met aanbiddelijken eenvoud in haar huis kamer en haar keuken zij was eerst de trouwe levensgezellin van haar man, dan de degelijke huismoeder en eerst in de derde plaats de echtgenoote van den Staatspresident der Z, A. Republiek. Er is in talrijke schetsen, die de Trans— vaal—litteratuur ook nu en dan aan mevrouw Kruger gewijd heeft, dikwijls genoeg hulde gebracht aau haar beminnelijke hoedanigheden als echtgenoote en moeder, aan haar edel karakter, haar godsdienstzin en haar warsheid van uiterlijk vertoon ondanks haar hooge positie. Velen hebben den lof gezongen van het zeldzaam gelukkig huwelijksleven vau den President en zijn echtgenoote. Wij behoeven er daarom niet op terug te komen. Met slechts een treffende bizooderheid, van wat President Kruger in deze edele en goede vrouw verliest, willen wij volstaau Toen de Presideut gisteren de verpletterende tijding vernam, verzonk hij in een diep nadenken, en het duurde eenigen tijd voor hij eeu woord tot de omstanders richtte. Eindelijk sprak hij langzaam„Zij was een beste vrouw nooit hebben wij een woord gehad dan zes maanden na ons huwelijk over eeu onbeduidend meeningsverschil." President Kruger is 55 jaar gehuwd geweest- Behoeft men na deze eenvoudige, aandoenlijke bekentenis nog te vragen welk een bron van geluk en een steun zulk een vrouw voor haar man in zijn veelbewogen leven moet geweest zijn voer, en antwoordde snel«Zoudt u niet in het slot willen komen wonen De barones verlangt daarnaar reeds geruiraen tijd en vreest dat u in die geestdoodende eenzaamheid melankoliek zult worden, het zou beter voor u zijn, wanneer u gezelligheid en verstrooid zocht. Öluit u aan bij het uitstapje van heden, mevrouw, de afwisseling zal u goed doen.' «U raadt mij dat aan en gaat zelve niet eens gaarne Dezo vrouw doorzag alles, men kon haar niet om den tuin leiden, Manon ontkende dan ook r.iet. «In het slot trek ik niet, daar ia het mij veel te rumoerig, voorloopig houd ik het hier nog wel uit... hebt u oeefeld gezien?' voegde zij er op fluisterenden toon, aan toe. Manon vatte de zieke vrouw bij de hand. «Laat u die gedachten aan dien ongelukkige varen, hij bevindt zich in de gevangenis, ikzelf was getuige, dat hij daarheen werd gevoerd." «Dat is een dwalinggeloof mijne ver zekering, ik zag hem den vorigen dag rondom het paviljoen sluipen." «Dat is onmogelijk, gesteld dat hij niet in de gevangenis zat, hoe zou hij dau door de gesloten deuren kunnen komen «O, hij kan over alle muren komen, al waren zij duizend meter hoog," riep de oude vrouw opgewonden uit. «Maar wat zou hij hier dan willen, het zou toch een gewaagde onderneming zijn suste Manon. «Hij loert op iets. Zijn verschijnen staat met den een of anderen schurkenstreek in verband." «Waar zou hij zich kunnen vertonnen, als hét hem al werkelijk was gelukt zich door list of geweld te bevrijden «Zich kunneu vertoonen Niets gemakkelijker dan dat, onervaren kind, hem is iedere vermom ming welkomhij is veel, oneindig veel listiger, dan ge denkt." „Zoudt u dan niet met hem willen spreken, om iets van Helene te vernemen «Hij zou niet3 zeggen, zelf wanneer ik ieder woord met goud zou willen betalenschurken en lafaards zwijgen als de zee!» „De zee houdt toch niet alles verborgen, mevrouw, ik zelf was er eens bij, toen de golven een lijk teruggaven, een jonge, schoone vrouw, lung is dat nog niet geleden.' De roofdaad der Engelschen intusschen gaat voort. Men zal nu gebruik raaken vau de inlichtingen, die de te Reitz buitgemaakte papieren hebben verschaft. Steyn grondde zijn volhouden o. a. op d« oneenigheid tusschen Milner en Kitchener en op de mogelijkheid, dat de opstand in de Kaapkolonie zich nog snel zou uitbreiden. Om dit laatste te voorkomen zal dadelijk een nieuwe tactiek worden gevolgd; alle krachten worden nu allereerst samengetrokken op het schoonvegen van de Kaapkolonie. En zeker is het ook geen toeval, dat Cham berlain juist nu mededeeling gedaan heeft van Milner's aanstaanden terugkeer naar Afrika. Nu is 't wel mooi, dat Milner en Kitche ner hun oneenigheid willen wegmoffelen, maar als 't op daden aankomt, zal toch maar één van beiden zijn zin kunnen krijgen. En of het schoonvegen van de Kaap zoo maar zal gelukken Te Kaapstad heeft voor enkele weken -- zoo blijkt uit de mail een vergadering plaats gehad van belastingbetalers, door den stadsraad te Kaapstad belegd om vergunning te verkrijgen tot 't sluiten van eene leening van bijna anderhalf raillioen ponden sterling, ten einde verschillende municipale werken ten uitvoer te brengen. Er waren ongeveer 400 menschen tegenwoordig, waarvan de meerderheid sterk tegen den stadsraad ge kant was. De stadsraad werd door ver scheidene sprekers heftig aangevallen. Het resultaat der vergadering was, dat met groote meerderheid van stemmen de voorstellen vau den raad allen verworpen werden. Zoo was de stemming van de burgers van Kaapstad, het hart der getrouwe kolonie voor vier weken. En thans meldt een telegram uit Louren- co Marquez aan de Daily Express, dat in de Kaapkolonie „een nieuwe opstand is uitge broken en generaal French aan lord Kitche ner heeft verzocht de colonnes van de ge neraals Knox en Plumer te zijner beschikking te stellen. Eu in Durban schijnt onder de uitlanders de stemming niet veel beter te zijn. Dezen hebben zich beklaagd, dat hun die in balling schap zijn, geen gelegenheid wordt gegeven, het bedrag vast te stellen van de schade. die zij leden en zonder die opgaven krijgen zij geen vergoeding. Bovendien moeten ze nog licentiegelden betalen, voor mijnen die verwoest of onbe reikbaar zijn. Vroeger werden de uitlanders verdrukt, thans uitgezogen. Rhodes is met stille trom in Engeland aangekomen. Hij was vergezeld van Jame son. Enkele persoonlijke vrienden, onder wie Beit, Hawkesly en Maguire, wachtten hem op. Een fraai gezelschap. Rhodes weigerde elk interview en voegde een der reporters glimlachend toe, dat hij niet langer aan de actieve politiek deed. Zeker omdat er niets van te halen is. Het schijnt, dat de Boeren door 't over vallen van het kamp te Reitz nog niet geheel hebben geleerd, wat hun grootste fout is: gemis aan waakzaamheid. Nu weer is, naar uit Kroonstad wordt gemeld, het commando van Celliers verrast tusschen Malanskop en Doornkop. De meesten wisten blijkbaar te ontkomen, waDt er werden er slechts 14 gevangen genomen. Maar vele paarden enz. vielen in Engelsche handen. Die zijn echter wel terug te nemen. Terwijl vele Engelsche bladen de te Reitz buitgemaakte brieven als zeer belangtijk en v°or Engeland hoopvol beschouwen, gelooft de militaire medewerker van de Daily News, dat de brief van den staatssecretaris Reitz onvolledig weergegeven is dat de verliezen der Boeren opgewogen worden door de werving in de Kaapkolonie, en het verlies aau amuuitie, over 't geheel genomen, op gewogen wordt door het geen de Boeren op de Engelschen buitmaken. Eu hij voorspelt ten slotte, dat in October het publiek be merken zal, boe ongegrond de voorspellingen waren die bijna overal in Engeland naar aanleiding van die papieren zijn uitgesproken. Als een Engelsch militair dat verwacht, mogen wij het wel voor zeker houden. «Waar was dat «Aan het strand der Oostzee, vlak bij de bad plaats Z «En daarvan hebt u mij nog niets verteld, hoe wel u wist, dat ik er erg op gesteld ben alle ongelukken te weten.' «Dat is spoedig gedaan.' Manon ging zittenen begon zij maakte melding van iedere bijzonder heid en vergat zelfs Diet over het gelaat van den man aan het venster van het lijkenhuisje te spreken. Mevrouw Burkhart luisterde met de gewone belangstelling-, die zij dergelijke aangele genheden toedroeg. Zij knikte herhaaldelijk met het hoofd, als wilde zij hare tevredenheid uit spreken en toen Mamon had geëindigd, nam zij haar hand en drukte die zeer krachtig. «Je bent een braaf kind," zeide zij. Een zon derlinge kalmte was er over haar gekomen, zij liet haar hoofd op beide handen rusten en staarde peinzend voor zich uit. «Het kleine me daillonportret stelde een vrouw voor, nietwaar? Een jonge viouw, met een zwaarmoedig uiterlijk?* „Ik kan mij de trekken van dat portret niet al te best meer herinneren. De Vrijheer von Stamm bezit het u zoudt liet van hem kunnen vragen, hij zal het u gaarne afstaan. Mevrouw de baro nesse heeft mij gezegd, dat hij in den loop van den zomer belet wilde vragen.' «Het is goed ik dank u. En nu wil ik met u naar de wedrennen rijden, ik wed, dat u mij wel mee wilt nemen I' «Vroolijke verbazing wes in Maron's oogen te lezen. „Dat vind ik erg lief van u I" «Weet u, waarom ik met u naar buiten wil Ik wil Seefeld treffen. Help mij spoedig bij het aankleeden en laat mijne dochter door vrouw Heinemann weten, dat ik aan het uitstapje deelneem.' Barones Woltersdorf was uiterst verbaasd, toen zij hoorde, dat hare moeder mee wilde. Zij lachte zeer luide en eenigzins oneerbiedig, toen zij deze, kort daarop, in zware zijde, met Manon zag aankomen. «Dat is een goed idee van u moeder en u doet mij daarmede veel genoegen I* riep zij reeds van verre en snelde de oude dame tegemoet. «Wilt a bij de kinderen inden ponny- wagen «Dat is mij precies hetzelfde.' «Des te beter ik heb drie dames uit de buurt verzocht met mij mee te rijden. U bent veel De laatste berichten uit den Kongo maken melding van een ernstig gevecht tusschen de Kongoleesche troepen en oproerige boedja's De staatstroepen werden verslagen en 250 man zijn gedood. De Belgische officieren kwamen er heelhuids af. In een tweede treffen zijn de boedja's verslagen en zijn hun voornaamste aanvoerders gevangen genomen. Een nieuw sensatiebericht, dat men goed zal doen niet al te vast te gelooven «JL—II.. I II beter gegêneerd bij juffrouw Ritter en de kin- ?eren Jacques ztl bij u op de bok klimmen, ingeval u soms zijn hulp zoudt uoodig hebben.' Het terrein der wedrennen was door stevige touwen afgesloten en met bonte vlaggetjes ver sierd. Een onafzienbare menigte bewoog zich ouiten de omheining. De tonen der muziek en de stemmen der menschen klonken verward door elkaar. Een bonte damesrij zat op de tribunes. Alle oogen, met tooneelkijkers gewapend, richten zich, onderzoekend, op du bonte jockycostuums van de voor de wedrennen gekleede heeren, die binnen in den ring in groeper. bij elkaar de renpaarden stonden te monsteren. De bewoners van het slot Woltersdorf hadden zich eenigzins verlaat, toen zij in vollen galop, iets terzijde van het feestterrein aankwamen, joegen de beide eerste renner» onder schetterende muziek, reeds met geweldige sprODgen op het doel af, dat met vlaggen ten volle bezet als het was, reeds op verren afstand te kennen viel. De menigte, die hoofd aan hoofd stond, liet een oordoovend hoera hooren. De baronesse sprong uit de wagen en liep op hare moeder toe, die opmerkzaam naar het ge wemel keek. «Zou dat rumoer u niet te veel aangrijpen Er zijn slechts weinig gereserveerde plaatsen op de hoofdtribune, misschien wilt u daar wel een van nemen? Juffrouw Ritter, de kinderen en Jaques blijven hier.' „Ja, ik ga met je mee, ik geloof dat ik daar beter kan uitkijken, en ik wil gaarne zooveel menschen als mogelijk is overzien.' Geholpen door hare dochter en Jacques etapte mevrouw Burkhart uit en ging naar de richting waar de tribune stond. De andere dames volgden. Manon was met de beide kinderen alleen achtergebleven. «Mogen wij niet bij den koetsier op den bok gaan? Wij kunnen daar veel beter zien. hier zien wij alleen maar de ruiters voorbij vliegen en niets van de paarden,' verzochten de kleintjes. Manon stond dit gaarne toe en nam de noodige voor zorgen, dat de kinderen niet van hun hoor zitplaats zouden kunnen afvallen. (Word' ,t" .„eren.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1901 | | pagina 1