Nummer 58.
Donderdag 25 Juli 1901.
24e J aargang
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
OIONOPOL THEE
De Zuid-Afrikaansche oorlog,
Dp den Drempel van het Paradijs,
ANTOON TIELEN,
Theod. WESSELS,
Uitgever:
Niet zonder reden wordt
eenig genoemd.
WAALWIJK.
Bekendmaking.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
België.
Oostenrij k- H ongarij e.
WAALWIJK.
ROTTERDAM
Verkrijgbaar bij den Heer
Mevrouw Kruger.
V
cho van het Zuiden.
en Langstraatseüe Courant,
Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond.
Abonnementsprijs per S maanden f0.75.
Franco per post door het geheele rijk f 0.90.
Brieveningezonden stukken gelden enz., franco te zenden aan den
Uitgever.
Advertentiën 17 regels f 0.60 daarboven 8 cent per regel, groots
letters naar plaatsruimte. Advertentiën 3maal ter plaatsing opgegeven,
worden iJmaal berekend. Voor plaatsiug van een groot aantal regels en
advertenties bij abonnement worden speciale, zeer voordeelige contracten
gesloten. Reclames 15 cent per regel
P—11 .ijjh I J y
Lijst van brieven, verzonden
aan onbekenden gedurende de le helft
der maand Maand Juli 1901.
M. Eggers, Amsterdam.
Inrichtingen welke gevaar, schade of hinder
kunnen veroorzaken.
Burgemeester en Wethouders der gemeente
Waalwijk brengen ter openbare kennis, dat ter
Gemeente-Secretarie ter insage ligt een verzoek
met bijlagen van M. Visser te Papendrecht en
J. Smit te Oud-Beierland, strekkende ter beko
ming van Vergunning om in gebouwen staande
alhier op perceel, kadaster sectie B. no. 909 te
plaatsen 2 stel pompmachines welke gedreven
tullen worden door stoom, waarvoor 2 stoom
ketels sullen dienen respectievelijk van 12 en
14 paardenkracht en zulks ten behoeve van eene
asn te leggen drinkwaterleiding.
Op Dinsdag, den 30 Juli 1901, des voormiddags
te elf uren, zal op het gemeente huie gelegen
heid bestaan om bezwar en tegen dit verioek
in te brengen en deze mondeling en schriftelijk
toe te lichten.
Zoowel de verzoeker, als zij die bezwaren
hebben, kannen gedurende drie dagen, vóór
het boven gemelde tijdstip, op de Secretarie der
Gemeente kennis nemen van de ter zake
ingekomen schrifturen.
Waalwijk, den 16 Juli 1901.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester
K. DE VAN DER SCHUEREN.
De Secretaris,
F. W. VAN LIEMPT.
Zondag bereikte de omgeving van presi
dent Kruger een telegram van 's presidenten
schoonzoon, den heer Eloff te Pretoria, dat
mevrouw Kruger door een ernstige onge
steldheid was aangetast, welke tot groote
ongerustheid aanleiding gaf. Voorloopig
werd dit bericht voor den President ver
zwegen ten einde bij een mogelijke gunstige
wending ZHEd. geen noodeloozen, op zijn
leeftijd zooveel mogelijk te vermijdeu kommer
in te boezemen. Toen echter betere tijding
uitbleef achtte het gevolg van den heer
Kruger het noodig hem in kennis te stellen
van den waren toestand, welke nieuwe be
proeving den grijsaard natuurlijkerwijze zeer
aangreep. Iutusschen had deze mededeeling
echter tenminste di; goede gevolg, dat toen
gisterenmiddag een telegram het niet meer
onverwachte doodsbericht bracht,de President
althans eenigermale was voorbereid. Te
zeven uur ongeveer werd op Casa Cara een
reeds des middags aangekomen, doch wegens
den Zondagsdienst niet eerder bestelbaar
telegram ontvangen van den volgen inhoud
„Onze geliefde moeder is gisterenavond
5.15 's namiddags ontslapen. Zij zeide
Zeg aan uw vader dat hij zijn vertrouwen
vast op den Heer moet stellen."
ELOFF.
De kleinzoon van den Presideut, de heer
Eloff. zou aanvankelijk de droevige tijding
mededeelen, doch de aandoening bleek hem
te groot en daarop las dr. Heijmans, wiens
hand de diepbedroefde grijsaard greep, de
doodstijding voor, terwijl tranen blonken in
de oogen van dezen reus van kracht, over
wiens hoofd zoovele stormen zijn gevaren,
wiens leven zoo vol schier onoverkomelijke
beproevingen is geweest, bij het vernemen
van het heengaan van haar, die hij zijn
beste en trouwste steun in zijn aan weder
waardigheden zoo uniek rijk leveD mocht
noemen.
Na enkele oogenblikken trok de President
zich terug om door het gebed kracht te
zoeken in dezen nienweu slag, terwijl het
gevolg maatregelen nam in verband met de
ontvangen tijding, waartoe in de eerste plaats
op uitdrukkelijken wensch van den heer
Kruger, behoorde het zenden van een iele
gram, bevattende kennisgeving van het ge
leden verlies, aan H. M. de Koningin. De
Transvaalsche en Vrijstaatsche vlaggen wer
den terstond halfstok geheschen en later
naar Transvaalsch gebruik van rouwfloers
voorzien. Als een loopend vuurtje verspreidde
zich het nieuws door Hilversum en maakte
natuurlijk het onderwerp uit van menige
betuiging van diepgevoelde sympathie en
groote deernis voor den hoogen balling, een
deelneming, die ongetwijfeld wegens het
ongemeen tragische der omstandigheden, die
mevrouw Kruger's verscheiden vergezellen,
zelfs aan de andere zijde van het Kanaal
in vele kriugen zal worden gedeeld. Uit
den vreemde kwamen reeds gisterenavond
condoleantie's in tengevolge van Reuter's
bericht, 't welk uit Londen al omstreeks den
46.
rllag ik uwe verdere bevelen vernemen" sprak
®ij op schertsenden toon tot de barones, maar
bij kon toch niet nalaten om een langen blik te
werpen op de slanke gestalte, dio juist in de
schaduw der boomen verdween. Wie is die jonge
dame?» vroeg hij, terwijl hij het gesprek voort-
rette.
»De verpleegster mijner moeder, die, zooals h
s'8t, een zenuwlijderes is; juffrouw Hitter is
een persoon op wie men kan vertrouwen."
De assessor di aaide ijverig aan «ijn knevel,
"ij het naar huis gaan, terwijl hij naast
Brunneck, met wien hij was gekomen, in den
waRen zat, zeide hij plotseling: ,Ik heb op Wol-
tersdorf een merkwaardige ontdekking gedaan."
«Nu vroeg Brunneck.
»Ik heb de voormalige barones Karger gezien."
In weerwil van den donkeren avond, bemerkte
ttachhall het gloeiend rood. dat Brunnecke gelaat
Vertoog.
»In welke betrekking vertoeft zij op het slot
rUe barones deelde mij mede, dat zij de ver-
P'Wgster van hare zieke moeder was.
Vi t??. l'eP het gesprek over andere zaken,
n, "ij de stad, «eide Brunneck plotseling:
»t zult u doen
«Zwijgen natuurlijk, zooals het een ridder be-
roTV' an^w00r^^e Buchhall oogenblikkelijk
'Ik kan er niets aan doen, juffrouw Ritter,
n 4r u moet met de kinderen gaan rijden. Miss
wi9_ ziek, ernstig ziek, zij ligt te bed en
oreidt bittere tranen, omdat zij die mooie wed
er i'e1 UU n'et kan zien" Ik heb al de tliee' die
het "h wa#' voor haar laten kooken, maar
biüf. 1 n*et geholpen, die arme gouvernante
J't maar door en door verkouden. Ik zelve
m "iel met de kinderen bemoeien. U gaat
de kinderen in het ponny wagentje, zij vlassen
er zoo erg op. Wat hebt u er toch op tegen, om
dat verrukkelijke schouwspel bij te wonen? U
zult een massa vreemdelingen en veel nieuws zien.'
«Ik ben bang dat mevrouw Burkhart in dien
tusschentijd vun ongeduld zal omkomen.'
»A1j dat uw eenig bezwaar is, dat heeft niet
veel te beduiden.*»Vrouw Heinemann zal bij haar
blijven, voor den middag gaat dat best en tegen
den avond zijn wij weer terug. Nog iets, juffrouw
Ritter, doe mij een genoegen en zet niet zoo'u
mistroostig gezicht, de kinderen zouden bang
voor u worden en u bederft ons daarmede alle
genot. Apropos! Kleed u een weinig vroolijker
dan gewoonlijk, die roode fluweelen blouse staat
u zoo uitstekend, komaan dirk u een beetje op."
Manon ging langzaam, met slepende schreden,
naar het paviljoen terug. Diepe zuchten stegen op
uit haie borat, haar ongeluk was onveidragelijk.
Hoe zou zij dit alles kunnen oniloopen Altijd
weer kruistte haar weg dien van Brunneck
hoe lang zou het nog duren, dat het toeval, dat
haar tot nog toe goedgunstig was, een ontmoeting
bewerkte? Haar ontslag was haar niet toegestaan,
ofschoon zij had aangeboden voor een volledig
vervangen van hare persoon te zorgen. Haar
laatste toevlucht was mevrouw Burkhart. Deze
geestelijk en lichamelijk zwakke vrouw bezat
een groote scherpzinnigheidmisschien, als
zij tegenover deze een kleine toespeling maakte
Brunneck\ naam behoefde in 't geheel niet
te worden genoemd slechts dat zij een ont
moeting met bekenden wilde en moest vermijden.
Ja, de eerste gelegenheid de beste wilde zij
aangrijpen, om aan tie zieke vrouw alles toe te
vertrouweu.
Mevrouw liep naar hare kamer, maakte haar haren
op en verwisselde van toilet, zooals de barones
het gewenscht had.
Mevrouw Burkhart keek haar vol verbazing aan,
toen Manon bij haar kwam om atscheid te nemen.
U ziet er goed uit. Dat kersroode fluweel doet
uwen zachten tint prachtig uitkomen. Blijft u
lang weg?"
«Dat denk ik niet; zoodra de baronesse het
toelaat, kom ik bij u terug en vertel u het nieuws,
wat ik gezien heb."
De zieke knikte. «Ik heb vreemde visoenen ge
had. Denk eens, ik begin bijna bang voor mijzelve
te worden.'
Manon zag de rilling, die haar door de leden
middag naar het vasteland was verzonden.
Gesina Suzanna Frederika Wilhelmina du
Plessis werd den 5den Mei 1831 geboren
te Cradock in de Kaapkolonie en huwde
op ruim 15 jarigen leeftijd met S'ephanus
Johannes Paulus Kruger, wiens tweede
echtgenootc zij was, in 1846. Uit het huwelijk
werden geboren zestien kinderen, waarvan
tien zoons en zes dochters. Van deze zijn
thans nog in leven vier zoons en vijf dochters.
Uit het eerste huwelijk, dat de heer Kruger
in 1842 sloot, werd slechts één kind geboren,
dat op jeugdigen leeftijd overleed. Toen
de President Zuid—Afrika verliet bedroeg
het aantal zijner kinderen, kleinkinderen,
met de aangehuwde, 158, waarvan de oorlogs
ellende iutusschen sedert menig offer heeft
gevergd. Nog slechts enkele dagen geleden
werd president Kroger o. a. nog smartelijk
getroffen door de tijding van het overlijden
van een zijner dochters, mevrouw Smit uit
Rustenburg, terwijl bij Vlakfontein een zijner
beste vrienden, tevens bloedverwant, de oude
heer Malan, lid van den Eersten Volksraad,
het leven voor vaderland en vrijheid liet.
Gisterenmiddag had de heer Kruger nog
een uitvoerig telegram aan zijn echtgenoote
opgesteld als troostwoord op haar lijdens
sponde daar het in het Hollandsch gesteld
was, werd het echter geweigerd. Te kwart
na zeven wist de President dat zijn woord
zijn trouwe gade niet meer hadden kunnen
bereiken
Mevrouw Kruger was geen vrouw van
buitengewone talenten of eenige politieke
eerzucht in tegenstelling met mevrouw
Joubert heeft zij zelfs nooit eenigen invloed
op de staatkunde en de faits et gestes van
haar hooggeplaatsen echtgenoot geoefend.
Haar idealen, haar eerzucht, haar streven
vonden bevrediging binnen de muren der
echtelijke woning en haar talenten openbaarde
zij met aanbiddelijken eenvoud in haar huis
kamer en haar keuken zij was eerst de
trouwe levensgezellin van haar man, dan de
degelijke huismoeder en eerst in de derde
plaats de echtgenoote van den Staatspresident
der Z, A. Republiek.
Er is in talrijke schetsen, die de Trans—
vaal—litteratuur ook nu en dan aan mevrouw
Kruger gewijd heeft, dikwijls genoeg hulde
gebracht aau haar beminnelijke hoedanigheden
als echtgenoote en moeder, aan haar edel
karakter, haar godsdienstzin en haar warsheid
van uiterlijk vertoon ondanks haar hooge
positie. Velen hebben den lof gezongen
van het zeldzaam gelukkig huwelijksleven
vau den President en zijn echtgenoote. Wij
behoeven er daarom niet op terug te komen.
Met slechts een treffende bizooderheid, van
wat President Kruger in deze edele en goede
vrouw verliest, willen wij volstaau Toen de
Presideut gisteren de verpletterende tijding
vernam, verzonk hij in een diep nadenken,
en het duurde eenigen tijd voor hij eeu
woord tot de omstanders richtte. Eindelijk
sprak hij langzaam„Zij was een beste
vrouw nooit hebben wij een woord gehad
dan zes maanden na ons huwelijk over eeu
onbeduidend meeningsverschil."
President Kruger is 55 jaar gehuwd geweest-
Behoeft men na deze eenvoudige, aandoenlijke
bekentenis nog te vragen welk een bron
van geluk en een steun zulk een vrouw voor
haar man in zijn veelbewogen leven moet
geweest zijn
voer, en antwoordde snel«Zoudt u niet in het
slot willen komen wonen De barones verlangt
daarnaar reeds geruiraen tijd en vreest dat u in
die geestdoodende eenzaamheid melankoliek zult
worden, het zou beter voor u zijn, wanneer u
gezelligheid en verstrooid zocht. Öluit u aan bij
het uitstapje van heden, mevrouw, de afwisseling
zal u goed doen.'
«U raadt mij dat aan en gaat zelve niet eens
gaarne
Dezo vrouw doorzag alles, men kon haar niet
om den tuin leiden, Manon ontkende dan ook r.iet.
«In het slot trek ik niet, daar ia het mij veel
te rumoerig, voorloopig houd ik het hier nog
wel uit... hebt u oeefeld gezien?' voegde zij
er op fluisterenden toon, aan toe.
Manon vatte de zieke vrouw bij de hand.
«Laat u die gedachten aan dien ongelukkige
varen, hij bevindt zich in de gevangenis, ikzelf
was getuige, dat hij daarheen werd gevoerd."
«Dat is een dwalinggeloof mijne ver
zekering, ik zag hem den vorigen dag rondom
het paviljoen sluipen."
«Dat is onmogelijk, gesteld dat hij niet in de
gevangenis zat, hoe zou hij dau door de gesloten
deuren kunnen komen
«O, hij kan over alle muren komen, al waren
zij duizend meter hoog," riep de oude vrouw
opgewonden uit.
«Maar wat zou hij hier dan willen, het zou
toch een gewaagde onderneming zijn suste
Manon.
«Hij loert op iets. Zijn verschijnen staat met
den een of anderen schurkenstreek in verband."
«Waar zou hij zich kunnen vertonnen, als hét
hem al werkelijk was gelukt zich door list of
geweld te bevrijden
«Zich kunneu vertoonen Niets gemakkelijker
dan dat, onervaren kind, hem is iedere vermom
ming welkomhij is veel, oneindig veel
listiger, dan ge denkt."
„Zoudt u dan niet met hem willen spreken,
om iets van Helene te vernemen
«Hij zou niet3 zeggen, zelf wanneer ik ieder
woord met goud zou willen betalenschurken
en lafaards zwijgen als de zee!»
„De zee houdt toch niet alles verborgen,
mevrouw, ik zelf was er eens bij, toen de golven
een lijk teruggaven, een jonge, schoone vrouw,
lung is dat nog niet geleden.'
De roofdaad der Engelschen intusschen
gaat voort. Men zal nu gebruik raaken vau
de inlichtingen, die de te Reitz buitgemaakte
papieren hebben verschaft.
Steyn grondde zijn volhouden o. a. op d«
oneenigheid tusschen Milner en Kitchener en
op de mogelijkheid, dat de opstand in de
Kaapkolonie zich nog snel zou uitbreiden.
Om dit laatste te voorkomen zal dadelijk
een nieuwe tactiek worden gevolgd; alle
krachten worden nu allereerst samengetrokken
op het schoonvegen van de Kaapkolonie.
En zeker is het ook geen toeval, dat Cham
berlain juist nu mededeeling gedaan heeft
van Milner's aanstaanden terugkeer naar
Afrika.
Nu is 't wel mooi, dat Milner en Kitche
ner hun oneenigheid willen wegmoffelen, maar
als 't op daden aankomt, zal toch maar één
van beiden zijn zin kunnen krijgen.
En of het schoonvegen van de Kaap zoo
maar zal gelukken
Te Kaapstad heeft voor enkele weken
-- zoo blijkt uit de mail een vergadering
plaats gehad van belastingbetalers, door den
stadsraad te Kaapstad belegd om vergunning
te verkrijgen tot 't sluiten van eene leening
van bijna anderhalf raillioen ponden sterling,
ten einde verschillende municipale werken
ten uitvoer te brengen. Er waren ongeveer
400 menschen tegenwoordig, waarvan de
meerderheid sterk tegen den stadsraad ge
kant was. De stadsraad werd door ver
scheidene sprekers heftig aangevallen. Het
resultaat der vergadering was, dat met groote
meerderheid van stemmen de voorstellen vau
den raad allen verworpen werden.
Zoo was de stemming van de burgers
van Kaapstad, het hart der getrouwe kolonie
voor vier weken.
En thans meldt een telegram uit Louren-
co Marquez aan de Daily Express, dat in de
Kaapkolonie „een nieuwe opstand is uitge
broken en generaal French aan lord Kitche
ner heeft verzocht de colonnes van de ge
neraals Knox en Plumer te zijner beschikking
te stellen.
Eu in Durban schijnt onder de uitlanders
de stemming niet veel beter te zijn. Dezen
hebben zich beklaagd, dat hun die in balling
schap zijn, geen gelegenheid wordt gegeven,
het bedrag vast te stellen van de schade.
die zij leden en zonder die opgaven krijgen
zij geen vergoeding.
Bovendien moeten ze nog licentiegelden
betalen, voor mijnen die verwoest of onbe
reikbaar zijn.
Vroeger werden de uitlanders verdrukt,
thans uitgezogen.
Rhodes is met stille trom in Engeland
aangekomen. Hij was vergezeld van Jame
son. Enkele persoonlijke vrienden, onder wie
Beit, Hawkesly en Maguire, wachtten hem
op. Een fraai gezelschap. Rhodes weigerde
elk interview en voegde een der reporters
glimlachend toe, dat hij niet langer aan de
actieve politiek deed.
Zeker omdat er niets van te halen is.
Het schijnt, dat de Boeren door 't over
vallen van het kamp te Reitz nog niet geheel
hebben geleerd, wat hun grootste fout is:
gemis aan waakzaamheid. Nu weer is, naar
uit Kroonstad wordt gemeld, het commando
van Celliers verrast tusschen Malanskop en
Doornkop. De meesten wisten blijkbaar te
ontkomen, waDt er werden er slechts 14
gevangen genomen. Maar vele paarden enz.
vielen in Engelsche handen.
Die zijn echter wel terug te nemen.
Terwijl vele Engelsche bladen de te Reitz
buitgemaakte brieven als zeer belangtijk en
v°or Engeland hoopvol beschouwen, gelooft
de militaire medewerker van de Daily News,
dat de brief van den staatssecretaris Reitz
onvolledig weergegeven is dat de verliezen
der Boeren opgewogen worden door de
werving in de Kaapkolonie, en het verlies
aau amuuitie, over 't geheel genomen, op
gewogen wordt door het geen de Boeren op
de Engelschen buitmaken. Eu hij voorspelt
ten slotte, dat in October het publiek be
merken zal, boe ongegrond de voorspellingen
waren die bijna overal in Engeland naar
aanleiding van die papieren zijn uitgesproken.
Als een Engelsch militair dat verwacht,
mogen wij het wel voor zeker houden.
«Waar was dat
«Aan het strand der Oostzee, vlak bij de bad
plaats Z
«En daarvan hebt u mij nog niets verteld, hoe
wel u wist, dat ik er erg op gesteld ben alle
ongelukken te weten.'
«Dat is spoedig gedaan.' Manon ging zittenen
begon zij maakte melding van iedere bijzonder
heid en vergat zelfs Diet over het gelaat van den
man aan het venster van het lijkenhuisje te
spreken. Mevrouw Burkhart luisterde met de
gewone belangstelling-, die zij dergelijke aangele
genheden toedroeg. Zij knikte herhaaldelijk met
het hoofd, als wilde zij hare tevredenheid uit
spreken en toen Mamon had geëindigd, nam zij
haar hand en drukte die zeer krachtig.
«Je bent een braaf kind," zeide zij. Een zon
derlinge kalmte was er over haar gekomen, zij
liet haar hoofd op beide handen rusten en
staarde peinzend voor zich uit. «Het kleine me
daillonportret stelde een vrouw voor, nietwaar?
Een jonge viouw, met een zwaarmoedig uiterlijk?*
„Ik kan mij de trekken van dat portret niet al
te best meer herinneren. De Vrijheer von Stamm
bezit het u zoudt liet van hem kunnen vragen,
hij zal het u gaarne afstaan. Mevrouw de baro
nesse heeft mij gezegd, dat hij in den loop van
den zomer belet wilde vragen.'
«Het is goed ik dank u. En nu wil ik met
u naar de wedrennen rijden, ik wed, dat u mij
wel mee wilt nemen I'
«Vroolijke verbazing wes in Maron's oogen te
lezen. „Dat vind ik erg lief van u I"
«Weet u, waarom ik met u naar buiten wil
Ik wil Seefeld treffen. Help mij spoedig bij het
aankleeden en laat mijne dochter door vrouw
Heinemann weten, dat ik aan het uitstapje
deelneem.'
Barones Woltersdorf was uiterst verbaasd, toen
zij hoorde, dat hare moeder mee wilde. Zij
lachte zeer luide en eenigzins oneerbiedig, toen
zij deze, kort daarop, in zware zijde, met Manon
zag aankomen. «Dat is een goed idee van u
moeder en u doet mij daarmede veel genoegen I*
riep zij reeds van verre en snelde de oude dame
tegemoet. «Wilt a bij de kinderen inden ponny-
wagen
«Dat is mij precies hetzelfde.'
«Des te beter ik heb drie dames uit de buurt
verzocht met mij mee te rijden. U bent veel
De laatste berichten uit den Kongo maken
melding van een ernstig gevecht tusschen de
Kongoleesche troepen en oproerige boedja's
De staatstroepen werden verslagen en 250
man zijn gedood. De Belgische officieren
kwamen er heelhuids af. In een tweede
treffen zijn de boedja's verslagen en zijn hun
voornaamste aanvoerders gevangen genomen.
Een nieuw sensatiebericht, dat men
goed zal doen niet al te vast te gelooven
«JL—II.. I II
beter gegêneerd bij juffrouw Ritter en de kin-
?eren Jacques ztl bij u op de bok klimmen,
ingeval u soms zijn hulp zoudt uoodig hebben.'
Het terrein der wedrennen was door stevige
touwen afgesloten en met bonte vlaggetjes ver
sierd. Een onafzienbare menigte bewoog zich
ouiten de omheining. De tonen der muziek en
de stemmen der menschen klonken verward door
elkaar. Een bonte damesrij zat op de tribunes.
Alle oogen, met tooneelkijkers gewapend, richten
zich, onderzoekend, op du bonte jockycostuums
van de voor de wedrennen gekleede heeren,
die binnen in den ring in groeper. bij elkaar de
renpaarden stonden te monsteren.
De bewoners van het slot Woltersdorf hadden
zich eenigzins verlaat, toen zij in vollen galop,
iets terzijde van het feestterrein aankwamen,
joegen de beide eerste renner» onder schetterende
muziek, reeds met geweldige sprODgen op het
doel af, dat met vlaggen ten volle bezet als het
was, reeds op verren afstand te kennen viel. De
menigte, die hoofd aan hoofd stond, liet een
oordoovend hoera hooren.
De baronesse sprong uit de wagen en liep op
hare moeder toe, die opmerkzaam naar het ge
wemel keek. «Zou dat rumoer u niet te veel
aangrijpen Er zijn slechts weinig gereserveerde
plaatsen op de hoofdtribune, misschien wilt u
daar wel een van nemen? Juffrouw Ritter, de
kinderen en Jaques blijven hier.'
„Ja, ik ga met je mee, ik geloof dat ik daar
beter kan uitkijken, en ik wil gaarne zooveel
menschen als mogelijk is overzien.'
Geholpen door hare dochter en Jacques etapte
mevrouw Burkhart uit en ging naar de richting
waar de tribune stond. De andere dames volgden.
Manon was met de beide kinderen alleen
achtergebleven.
«Mogen wij niet bij den koetsier op den bok
gaan? Wij kunnen daar veel beter zien. hier zien
wij alleen maar de ruiters voorbij vliegen en niets
van de paarden,' verzochten de kleintjes. Manon
stond dit gaarne toe en nam de noodige voor
zorgen, dat de kinderen niet van hun hoor
zitplaats zouden kunnen afvallen.
(Word' ,t"
.„eren.