Zondag 23 Maart 1002.
25e Jaargang
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Tweede Blad.
Nummer 24.
AN TOON TIELEN,
MENGELWERK.
Naar 't front.
Staatkundig Overzicht.
«IN NE NLAND.
U 1 T g e v e u
UITVOERINGEN.
WAALWIJK.
p-jrr -v- t--rt:-. "«;y;:«*v»:-y nfr^r -;r*rr; -a?*
aBBEaB»BBS22
De Echo van het Zuiden,
Waalwijksche en Langstraatsfbe Courant
Dit Blad verschijnt Woensdag— en Zaterdagavond.
Abonnementsprijs per 3 maanden f0."5.
Franco per post door het gehcele rijk f Ü.90.
Brieveningezonden stukken gelden enz., frauco te zenden aan den
Uitgever.
wam anMM sva b
i ',b? si-L? v ui
Op Zondag 28 dezer dez namiddags om 12
uur, zal door de Liedertafel Oefening en
Veimaak,* van Waalwijk en Besoijen, op
de zaal ,Musis Sacrum* worden uitgevoerd
PROGRAMMA AD LIBITUM.
Er was een zekere opschudding in het
.kantoor der bankiersfirma Taiterson en
Dewliurst. Een van de klerken had een ge
ducht standje te wachten dat begreep men
ten minste toen de loopjongen het kantoor
kwam binnenstormen met den uitroep
Of meneer Redholt eens oogenblikkelijk bij
den patroon wil komen.
De jongen, die de boodschap gedaan had,
glimlachte, alsof hij wist wat er te wachten
was en de anderen, verheugd, dat het hun
niet goldverkneukelden zich inwendig,
blij dat zij er ditmaal zoo goed afkwamen.
Joe Redbolt was een weinig bleeker ge
worden, toen zijn naam werd genoemd,
alsof hij ook voelde, wat hem te wachten
stond, maar hij drukte zijn lippen op elkaar
en wierp zijn hoofd achterover, als een man
die bereid is het ergste te vernemen.
Nou, goede reis, Reddic, zeine iemand
kwaadaardig lachend. Als je verhooging
krijgt, vergeet dan niet te fracteeren
Reddic ziet er niets opgewekt uit
mompelde de kassier.
Misschien heeft zij hem den bons ge
geven werd opgemerkt.
Redbolt gaf geen antwoord, maar stond
oogenblikkelijk op. Een oogenblik later vras
hij in het bureau van den chef.
De jonge meneer Dewhurst, die sedert
den dood zijns vaders aan het hoofd der
zaak stond, keek hem even loensch aan en
had het toen een oogenblik zeer druk met
een stapeltje brieven, waaruit hij er een
kwaadaardig lachende, te voorschijn haal
de.
De beide manuen vormden een groot
contrast. Zij waren ongeveer even oud
acht-en -twintig of misschien dertig jnaar
men behoefde geen groot men3chenkenner
te zijn, om het verschil in beider karakter
op te merken. Redbolt was lang, stevig
gebouwd met een open gelaat, terwijl zijn
patroon klein, onbeduidend en blijkbaar een
kruiper was. Men kon veronderstellen, dat
Redbolt een dwazen streek kon begaan,
maer een lafaard was hij nietmen kon
veronderstellen, dat meneer Dewhurst slim
was, maar edelmoedig nooit.
Het onderhoud was merkwaardig; er
scheen iets tusschen beiden te bestaan,
waarover geen van hen sprak. Meneer Dew
hurst was blijkbaar meester vau den toe
stand en besloten zijn overmacht te gebrui
ken; zijn bedieude zag er zelfbewust uit,
maar tegelijk eerbiedig eu beleefd.
Het gesprek werd geopend door meneer
Dewhurst, die een brief voorlas met aan
merkingen van een kleinen afnemer. Het
was een futiele quaestie en niet waard er
een woord aan te besteden. En toch was
Redbolt niet verrast, dat de zaak breed
werd uitgemeten. Al sedert eenigen tijd
werden alle gelegenheden benut om aan
merkingen te maken eu hij wist, bij instinct,
dat nn de bom zou uitbarsten.
Hoe is die fout outstaan vroeg me
neer Dewhurst op kwaaddenkenden toon.
Redbolt gaf een eenvoudige, duidelijke
verklaring, welke voor ieder onbevooroor
deeld man afdoend zou zijn geweest.
Maar meneer Dewhurst was nu eenmaal
niet onbevooroordeeld.
Dus dan zoudt gij, op de keper be
schouwd, heelemaal geen schuld hebben
zeide hij.
Naar mijne meening niet.
- Maakt gij nooit fouten
Niet dikwijls.
Weet u dan den schuldige
Een oogenblik was het stil en de beide
mannen keken elkaar strak aan.
U, meneer, zeide Redbolt eerbiedig.
Ik heb volgens uwe orders gehandeld.
Deze woorden schenen den gemeenen,
kleinen lyran koren op zijn molen.
Gij zijt meer dan onbeschaamd, riep
hij.
Dat was toch mijn voornemen niet, zeide
Redbolt kalm.
Dat kan best zijn, maar ik ben die
brutaliteit moede. Gij vergeet, wie gij zijt,
gij hebt verschillende malen gedaan alsof
het er niet was.
Redbolt bloosde en zijn patroon ging met
een glimlach van hatelijken triomf op de
lippen, voort
En gij begrijpt mij, geloof ik
De bediende boog even.
Dan geloot ik, dat het maar het best
is, dat gij naar eene nieuwe betrekking
uitziet.
Zullen wij de maand rekenen van
laatstleden Maandag af vroeg Joe Red
bolt, steeds op deDzelfden zakelijken toon.
Dat is goed, zei mijnheer Dewhurst.
Maar ik wilde gaarne, dat gij maar oogen
blikkelijk vertrokt.
Bij deze woorden schoof hij over de tafel
een stapeltje geld, dat reeds was afgeteld,
daardoor duidelijk toonende, dat de ,\veg
reeds van te voren afgebakend was.
Toen werd Joe Redbolt boos. Hier werd
een beleediging bij smaad gevoegd, door
hem op stel en sprong weg te zenden, .als
of hij oneerlijk was geweest. Het was des
te beleedigeuder, omdat hij nog een verre
neef van Dewhurst was. De beide jonge
mannen waren een tijdlang op dezelfde
school geweest. Zij waren te zamen in de
zaak gekomen en Redbolt had zich door
zijne bekwaamheid, onder de oogen van
den ouden Dewhurst, tot een verantwoor
delijke positie opgewerkt. Zij kenden dus
natuurlijk dezelfde menschen, bezochten
dezelfde families eu op deze wijze was
Dewhurst's jalouzie overgegaan tot bepaalden
haat want dat er een lid der schpooe
sekse bij het geval betrokken was, is dui
delijk.
De onschuldige oorzaak van de oneepig-
heid, die weinig dacht aan het onheil, dat
zij aanrichtte, had er bepaald genoegen in
gehad, dat de beide mannen eikaars mede
dingers waren en zij had er voor gezor d,
dat geen van beiden wist, wie eigenlijk de
meest begunstigde was.
Maar algemeen beschouwde men Joe
Redbolt ris den uitverkorene en Dewhurst
had zich op duizenderlei wijzen op het
kantoor trachten te wreken. Maar in liefdes
zaken, zoowel als in oorlog, gebeurt vaak,
wat men niet verwacht. Joe Redbolt deed
aanzoek en werd afgewezen.
De meeste mannen zullen nu, als een
gevaarlijk mededinger van de baan is, edel
moedig worden, maar dit was met het ge
val met Fred Dewhurst. Kleine plagerijen
ontaarden al gauw in dagelijksche belecdi-
gingen, totdat hij dezen morgen, zooals wij
gezien hebben, de kans schoon had gezien,
om zijn ouden schoolvriend op straat te
zetten. Joliu Redbolt nam het geld op, tel
de het bedaard na en stak het in zijn
zak.
Nu zijn wij niet langer meester en
knecht meer, Fred Dewhurst, zeide hij, en
nu zal ik je eens vertellen wat ik van je
denk.
Dewhurst zag er niet op zijn gemak uit,
en wilde schellen.
Wees maar niet bangzeide Joe,
glimlachend. Ik zal je geen pak slaag
geven. Het zou niet netjes ziju om zoo'n
min mannetje als gij zijt, af te ranselen.
Meneer Dewhurst trachtte verachtelijk te
lachen, maar blijkbaar was hij blij om de
woorden.
Ik zal je eens zeggen, wat ik vau je
denk, zeide Joe.
Ga je gang maar, zeide Dewhurst
grijnzend.
Ik wil je dan zeggen, dat je het ge
meenste individu bent, dat ik ooit heb
ontmoet en als dat arme meisje ooit met
WAALWIJK.
je trouwt, beklaag ik haar.
Je bent eigenlijk zoo bedroefd om
haar, zeide Dewhurst, omdat je haar zelf
wilde trouwen. Prachtig. Maar als je nu
genoeg hebt gezegd, zou ik je wel goede
morgen willen wenschen.
Joe bleet zichzelf meester en verliet het
kantoor.
Hij had alles verloren het meisje, dat
hij liefhad en zijn middel van bestaan. Hij
was alleen op de wereld, met geen ander
vooruitzicht, dau zijn leven nogmaals te
beginnen, nu daar plotseling herinnerde
hij zicb iets. Een paar avonden geleden
ad hij den drilavond van de vrijwilligers
medegemaakt. Men had hun gevraagd, wie
er lust had zich te voegen bij het corps der
C(ity) I(mperlal) V(olunteers) om naar het
front te gaaü.
Nu was hij vrij, hij kon gaan. Engeland
had de krachten noodig van mannen zoo
als hij. Hij was zoo gezond als een visch,
en kon meer dan een weinig schieten.
Een half uur later was zijn naam in een
der registers ingeschreven en werd bij
goelgekeurd. Nu was hij gerust en al wist
hij, dat hem misschien daar duizend mijl
ver weg een eenzaam soldatengraf wachtte,
hij zou er strijden, voor wat hij er eerlijk
en goed dacht, hij zou er strijden oin zijn
leed te vergeten.
Ten laatste kwam het oogenblik van
vertrek. Hij was bij den plechtigen dienst
in de St. Paul geweest cn had de National
Anthem medegezongen, tot hij schor was.
Door honderden welwillende landslui was
hij op rug en schouders geslagen, zelf had
hij zich als 't ware door een volksmenigte
moeten heen worstelen om naar de Nine
Elms fe komen. Hij was er het eerst.
Daar stond de trein reeds, die de vrij
willigers naar Southampton zou brengen,
waarbij zich langzamerhaud de mannen, die
naar t front gingen, verzamelden.
Nu is alles gedaan, dacht hij, er blijft mij
niets anders over dan afscheid te Demen
van oud-Londen misschien voor altijd.
Nog eenmaal voelde hij zich alleen en on
gelukkig. ltder ander had een vriend of
bloedverwant bij zich. Maar wat was dat
Daar kwam een meisje naderbij, zich met
koortsachtige haast door de menigte worste
lend en inet ondsrzoekenden blik al de
jonge soldaten aanstarend.
Daar ontmoetten hun oogen elkaar, en
een oogenblik later sloeg hij zijn armen om
den hals van het meisje, dat hem een
maand geleden had afgewezen en in welks
bijzijn hij altijd zoo verlegen was geweest,
en wie hij nooit wat steviger de hand had
durven drukken.
Hoe was alles zoo gekomen Het scheen
niet noodig en zeker geen geschikte tijd
voor verklaringen. Waarom had hij zicli
in haar dwaas *neeu" geschikt, dat zij nooit
bedoeld had Zij had altijd gedacht, dat hij
nog wel eens zou zijn teruggekomen. Waar
om had hij haar zoo plotseling, zoo onver
wacht gevraagd Zij had geen ja* kunnen
zeggen. En gisteravond had zij pas gehoord
wat er gebeurd was van Dewhurst zelf
eu zij had den geheelen nacht gehuild
over het onheil, dat zij had veroorzaakt;
wilde hij haar vergeven Eu gaf hij nog
iets om haar
Instijgenriep de comraandeerende
officier.
Het was nu geen tijd om veel te praten.
Met haar armen om ziju hals drukte zij
haar betraande wang tegen de zijne en be
loofde op hem te zullen wachten.
God zegen je fluisterde hij.
Zij kon niet antwoorden van aandoening.
En terwijl de muziek het #God save the
queen" inzette, vertrok de trein, met zich
voerende de eerste C. I. V. die naar liet
front gingen.
Het was le verwachten, dat op de publicatie
van het verdrag tusschen Engeland en Japan,
immers duidelijk tegen Rusland gericht, een
antwoord zou volgen. Maar niet te denken
was, dat de zaak zoo hoog zou worden opg
vat, dat Rusland het gewicht vau zijn vc;
Advkrtentién 17 regels f Ü.6Ö daarboven 8 cent per ragel, groot»
letters naar plaatsruimte. Advertentiëu Smaal ter plaatsing opgegeven,
worden 2maal berekend. Voor plaatsing van een groet aantal regels «n
advertenties bij abonnement worden speciale, zeer voordeelige contracten
gesloten. Reclames 15 cent per regel
finivtiiiWMiTBTrrBïïTwnp=«"
klarii.g zou verzwaren door met zijn bondgenoot
Frankrijk gezamenlijk te spreken. En toch:
dat is geschied.
Uit Parijs wordt geseind
De diplomatieke vertegenwoordigers van
Frankrijk en Rusland hebben aan de ministers
van Buitenlandsche Zaken van de staten, die
het protocol van Peking van 7 September
1900 hebben geteekend, de volgende verklaring
van hunoe regeeringen ter hand gesteld De
verbonden regeeringen van Frankrijk en
Rusland, de meiledeeling ontvangen hebbende
van 3i) Januari 1902, gesloten met het doel
in liet verre Oosten den statusquo en alge—
meenen vrede te verzekeren en de onafhan
kelijkheid te handhaven van China cn Korea,
welke rijken moeten blijven open voor den
handel ch de industrie van alle natiën, zijn
volkomen tevreden gesteld, de cssentiëele
beglnseleo te zien bevestigd, die zij :zelf
meermaien hebben verklaard als vaststaande
te betchouwen, en die het doel van hun
staadkunde zullen blijven uitmaken. De beide
regeeringen zijn van oordeel, dat de eerbie
diging van deze beginselen le ge lijkei tijd tot
waarborg van hunne bizor.dere belangen in
het verre Oosten zal strekken. Ook zijn zij
evenwel verplicht de mogelijkheid onder de
cogen te zien, dat „hetzij een agressief op—
treden'van derde mogendheden," hetzij nieuwe
onlusten in China, welke de onschendbaarheid
en de vrije or.lwikkcliun van dit rijk in gevaar
brengen, een bedreigiug zouden kuuneu
worden voor hun eigeu belangen. De beide
verbonden regeeringeu behoud :n zich daarom
voor, al dan <lc middelen ie beramen om de
veiligheid «lier belangen te verzekeren.
Het slot is duidelijk: „begin eens, als je
durf cn we zullen je."
WAALWIJK, 22 Maart 1902.
Tramzakcn.
Wanneer de inlichtingen, ons van be
voegde zijde verstrekt, juist zijn, zal de
tramzaak zeker nog niet in de eerste vier
weken bij den Raad van State behandeld
worden.
Auntai Kiezers.
De heden door Burgemeester en Wet
houders vastgestelde Kiezerslijst bevat
518 Kiezers voor de Tweede Kamer.
518 n Provinciale Staten.
516 h den Gemeenteraad.
Visch.
Het is meer dan erg, welk soort visch
tegenwoordig in onze gemeente wordt inge
voerd. Een zeer goed kenner verklaarde ons,
dat de visch die gedurende deze week langs
de huizen werd verkocht, bijna zonder uit-
zoudering bedorven was. Vooral was dit
't geval met dt zeevisch. Dat er verschil
lende menschen inliepen is te begrijpen,
want velen zijn er niet die er voldoende
kennis van hebben en zoo wordt hun waar
in de hand en den maag gestopt, die in
den grond of op den mesthoop thuis be
hoort.
Wij gelooven dat het zeer nuttig eu
noodzakelijk was, voor eene gemeente als
de onze, als wij een flinke keurmeester
hadden.
Ungcval.
Dezer dagen had alhier in de smids
werkplaats van de Wed. V. in de Station
straat, een ernstig ongeval plaats.
Eenige leerlingen der teekenschool, stonden
naar de werkzaamhedeu der draaibank te
kijken.
Bij 't verlaten der werkplaats, wat
stoeienderwijze geschiedde, had een hunner
een jongeling uit Capclle, het ongeluk met
zijn hand tusschen den kop der draaibank
te geraken, zoodat hem het voorste lid van
twee vingers der rechterhand werdeu afge
klemd.
Door Dr. vau Gils werd het eerste ver
band gelegd.
De jongeling leed begrijpelijkerwijze zeer
veel pijn.
Nader deelt men ons nog mede, dat
de toestand van den jongeling, naar om
standigheden, goed is.
De geneesheer te Capelle, onder wiens
behandeling hij thans is, hoopt de vinger-
deelen te behouden.
Een prnchtexcmplunr
Zekere Z. uit 't Loonsch-Hoekje in den
z.g. Galgenwiel aan 't visschen zijnde, had
het geluk eeu snoek van 16 pond te ver
schalken.
Voorwaar een mooi buitenkansje.
Het pracht-exemplaar zal verloot worden.
Diefstal.
Dezer dagen heeft men bij zekeren v. S.
alhier, eenig waschgoed van de bleek ont
vreemd.
Nieuwe Maasmond.
Naar wij vernemen, bestaat gegrond voor
uitzicht, dat tusschen belanghebbenden
en het rijk overeenstemming zal worden
verkregen, omtrent den aanleg van beka-
dingen langs de rivier de Amer, welke be-
kadingen noodig blijken tengevolge van de
werken tot verlegging van den Maasmond.
Mochten de gevoerde handelingen tot een
gewenscht einde leiden, dan zal reeds vrij
spoedig tot de opening van den nieuwen
Maasmond kunnen worden overgegaan.
Benoemingen.
Z. D. H. mgr. W. van de Ven, bisschop
vrn VBosch, heeft benoemdtot assistent
te Eindhoven, den WelEerw. heer W. A.
J. van Ierseltot assistent te Diessen, den
WelEerw. heer P. A. van Roesseltot ka
pelaan te Grave, den WelEerw. heer M.
F. Dekkers en tot kapelaan te Nuenen,
den WelEerw. heer I. 0. N. J. Franken,
priester van het Seminarie.
Kutholiekcndug.
De katholiekendag in het bisdom 's-Her-
togenbosch zal dit jaar te Nijmegen worden
gehouden. Bij die gelegenheid zal worden
onthuld het monument voor bisschop Hamer
en de missionarissen, die met hem in China
vermoord zijn.
Voorzitter der vergadering zal zijn jhr.
O. F. A. M. van Nispen tot Sevenaer, lid
van de Tweede Kamer voor het district Nij
megen, secretaris de heer P. J. F. Daniels,
lid van den gemeenteraad te Nijmegen.
Feestguveu voor Z. H. den Paus.
Het totaalbedrag der voor den H. Vader
ingenomen jubelgiften beloopt thans f 99.545.
Neemt men, schrijft de Tijd, in aanmer-
merking, dat aan onze administratie en die
van sommige andere bladen, niettegenstaande
de sluiting der lijsten, nog voortdurend
giften worden toegezonden, dan raag men
als zeker aannemen, dat het totaal bedrag,
hetwelk de Nederlandsche deputatie te Rome
uit naam onzer Katholieke bevolking zal
hebben aan te bieden, de honderdduizend
gulden niet slechts bereiken, maar zelfs
niet onaanzienlijk overtreffen zal.
Uit de Hofwereld.
Prins Hendrik en diens adjudant jhr.
van Suchtelen van den Haere kwamen
Donderdagochtend te 9 uur aau het station
te Apeldoorn aan en vertrokken met den
jagermeesler Loudou naar 'l Loo. Z. K. H.
inspecteerde de beide-ontginning in Soeren
sche bosschen aldaar eu verLmk Vrijdag
ochtend met den eersten trein naar's-Hage
terug.
Op zijn doorreis naar Apeldoorn vertoefde
Prins Hendrik eenigen tijd te Utrecht.
Bij aankomst van den trein wasjirof. Kramer
aan het staiiou.
Naar aan het Ilbld. wordt medege
deeld, zal H. M. de Koningin «iit jaar het
gewoon bezoek aan Amsterdam niet brengen
Miuister run koloniën.
Naar men mededeelt, zal de minister
vau koloniën in het begin der volgende
week naar Wiesbaden vertrekken, om daar
eenige rustige weken door te brengon.
Het is een zeer gunstig teeken, dat hij
geacht wordt nu reeds voor zulk een reig
genoegzaam krachten te hebben herwonnen
