Nimmer 13. Zondag 14 Februari 1904. 27e Jaargang. Toegewijd aan Handel, industrie en Gemeentebelangen, Eerste Blad. De Oorlog. De Echo van het Zuiden is door zijne uitgebreide correspondenties uit Waalwijk en Omstreken, tiet meestgewlldeblad der.streek. AITOON ÏIELEN, Dit nummer bestaat uit TWEE BLADEN. BEKENDMAKING. FEUILLETON. IN EERHERSTEL!) DE GEHEIMZINNIGE BANBIET. aMBSZSaEHMBHflBaBBKBHHHHUHnnBl «MB$«6flBBBBSB88a8ai U i g K v i<: r WAALWIJK. (D De Echo van het Zuiden, Wailvijkstke Courant Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond. .V b o n n e in e n t s p r ij s per 3 maanden f 0.~5. Franco per post door liet geheele rijk f 0.90. Brieven ingezonden stukken gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Advkutkntikn 17 regels f 0.60 daarboven 8 cent per regel, groot? letters naar plaatsruimte. Advertentiën Smaal ter plaatsing opgegeven, worden Zmaal berekend. Voor plaatsing van een groet aantal vogels en advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeelige contracten gesloten. Reclames 15 cent por regel. Inrichtingen welke gevaar, schade ol hinder kunnen veroorzaken. Burgemeester en Wethouders de gemeente Waalwijk lireDgen ter openbare kennis dat bij hun besluit van heden aan A. Gloudemans aldoar en zijne rechtverkrijgenden, vergunning is verleend tot het oprichten eener koperslagerij in een perceel staande te Waalwijk kadastraal bekend Sectie B. No. 16S6. Waalwijk, den 9 Februari 1904. De Burgemeester, K. DE VAN DER SCHUEREN. De Secretaris, F. W. VAN LIEMPT. Na langen tijd van spanning, van hoop eu vrees, is dan plotseling de oorlog uitge broken, de groote geesel des tijds, tusschcn het rijk van den vredesvorst, en het jeug dig-moderne Japansche rijk, en in zijn aanvang reeds met groote hevigheid. O ironie der feiten, waar de wereld, met het hot van arbitrage in ons land, zoo gaarne zou zien dat geschillen zouden worden be slecht daar wordt de oorlog verklaard door twee machtige rijken, die met hunne kolo- sale legers en vloten een strijd kunnen in 't leven roepen, waarvan de weerga, de wereld tot dusverre niet zag. Thans wederom dus is de beslissing overgelaten aan de ruwe kracht van kanonnen en bajonetten. En van groot belang, misschien met groote gevolgen voor de toekomstige verhoudingen in de wertld is deze krijg voorzeker, want het is tastbaar, welk een verandering in de internationale verhoudiugen hieruit ontstaan kan, wanneer het blanks ras daarbij terugge drongen wordt. Uitgemaakt zal dan wordeu of Japan, dat zich in korten tijd tot eenquasi-mo- dernen staat opwerkte, inderdaad onder de groote mogendheden mag worden gere kend. Meer nogof Europa zijn over- OF Bewerkt voor „De Echo van het Zuiden," DOOK J. v. E. Een uur lang hoorden zij het gekraak van meubelen die men verbrijzelde, het gerucht van stappen, het toe- of openslaan van deuren, ge roep, gevloek, geluch eu daarna was alles, zeker op een gegeven teeken, in de grootste stilte teruggfkcei d. Verder wisten de knechts niets meer. Ik mankte hun de dood van den graaf en de gravin bekend. Eensklaps slaakte een der vrouwen een kreet eu iep wanhopig uit: ,0, God, w«t is er van het kind, den jongen graaf geworden De arme kleiue erfgenaam was verdwenen. Geheel het kasteel werd doorzocht, doch uergens was een spoor van lo t arme kind te vinden. Die nieuwe misduad, zoo zonderling, deed mij denken, dat het geen gewone roover was, die deze moordpartij en plundering had geleid. Buiten het verlangen naar diefstal, moest hier nog een andere bedoeling geweest sijn. Er was maar een wezen op aarde, dat mij de noodige inlichtingen geven kon, welke mij oj> het spoor zou brengen der moordenaars. Het was de 'jongste bediende, welke ik ge kwetst bij den graaf gevonden had en die, vol- geDS de getuigenis der dienstbodrn, den graaf niet verlaten had, sedert dat deze doodelijk ge kwetst werd. Maar de jongen bevond zich in zulk een er— barmelijken toestand, dat hij geen enkel woord kon spreken. Ik verzorgde hem en gaf bevel dat men in allerijl den commissaris van politie moest waar schuwen. Mijn hart was gebroken. Mijn geweten begon te knagen. Ik begon mij zelve te verwijten, dat ik geen gehoor had gegeven aan het verzoek van mijn wicht op Azië kun handhaven. De neder laag van Rusland zou in zekeren zin als een nederlaag voor ons werelddeel zijn te beschouwen. De overmoed der Aziaten zou niet weinig toenemen en daarmede ook hel ,/gele gevaar", waarvan men siuds zoovele jaren in angst en boven gewaagt. Reeds het feit, dat men thans in twijfel verkeert over de uitkomst van den hevigen oor log, geeft te denken, al is 't ook slechts tijdelijk. Voor de Europeesche mo gendheden, die koloniën te verdedigen heb ben, ware het geval niet zonder bedenking. Terwijl van den anderen kant de zegepraal van een heidenscheu staat op een rijk, dat tot de Christelijke maatschappij wordi ge rekend, ongetwijfeld een pijnlijken indruk maken zou. Het ware, in zekeren zin, een teruggang in de geschiedenis). Om het groote. helang der zaak, zal het daarom onzen lezers wel belang inboezemen, om de aanleiding, de historie die deze aan leiding bevat, eens wat duidelijk voor hen uiteen te zetten, opdat zij zich een meer helder idee van den toestand en hoe deze is geschapen, kunnen vormen. Op de directe aanleiding tot den oorlog behoeven wij niet terug te komen, ze is vroeger te deze plaatse uiteengezet. Maar de eigenlijke oorzaak ligt, gelijk gewoonlijk, veel dieper. Men mag wel zeggen, dat het tegenwoordige conflict zijn oorsprong neemt in den vrede van Sjimonoseki, tien jaren geleden. Toen werd Japan door een coali tie t an Europeesche mogendheden Frank rijk, Duitschland en Rusland gedwon gen, de voornaamste vruchten van zijn over winningen op China prijs te geven. En erger het gewichtige Port Arthur, waar de Japanners zich reeds hadden geïnstalleerd, werd niet aan China teruggegeven, mnar viel in handen van Japan's grootsten mede dinger Rusland. Het scheen alsof Japan een grooten, kostbaren oorlog gevoerd had om de Russen een voortreffelijk uitgangs punt te bezorgen voor hun spoorweg door het Chineesche gebied Mantsjoerije. Dat heb ben de Japanners nooit kunnen verkroppen, en te verwonderen is dit niet. Toch zouden zij misschien beiust hebben in het onvermijdelijke eu nooit den vermr- telen slap gedaan hebben, die nu geschied is, indien zij zich schadeloos hadden kunnen stellen met de onverdeelde en onbetwiste heerschappij over Korea, want het vinden vriend. Het scheen mij toe, dat dit bloedige drama niet zou zijn afgespeeld wanneer ik tegenwoordig was geweest. Zoo ik de oorzaak van des graven dood niet was, deed mijne koppigheid in het weigeren van alle bezoek mij al» medeplichtig aan Louise's over lijden en de verdwijning van het kind beschouwen. De politie, welke vlug was gekomen kon slechts de vierdubbele moord constateeren, zon der dat zij de daders konden opsporen. Dank aan mijne zorgen, aan mijne kennis in geneeskunde, was Giraud, zoo heet de bediende, weldra in staat om op mijn vragen te antwoor den. Hij zei mij, dat hij, l ij den inval van liet liMleel door de bandieten, naast den stervenden graaf siond. De gravin hield haar zoontje in hare armen en zat naast het bed van haar stervenden echt genoot. De graaf richtte zich nog in eene laatste stuiptrekking op zijne legerstede op. L)e gravin slaakte een kreet eu echoot ter hulp. maar de graaf viel stijf en levenloos op de kussens neer. Op hetzelfde oogenblik werd de deur met geweld geopend en trad een vermomde kerel met een dolk in de hand binnen. Giraud die de man tegemoet sprong werd door een geweldigen stoot van den dolk neergeworpen. Daarna was de man naar de gravin toege sprongen, rukte haar kindje, dat zich met de handjes aan hare kleedereu vasthield, uit hare armen. De moeder sprong op hare beurt vooruit, doch het lemmer van den dolk droog in hare keolen deed haar «an het voeteinde van het bed, waarin de graaf juist het lijdelijke met het eeuwige had verwisseld, neerzinken. Het venster der kamer stond open. Buiten was een zeer diepe afgrond. Do vermomde bandiet hield bet arme wicht een oogenblik boven den afgrond en daarna..,.. Wierp hij het in de diepte/ onderbrak Mare plotseling. ,Ja," antwoordde de Indiaan. ,0, God/ zei de jongeling, die zijn bezweet vooihoofd tusschen zijn krampachtige vingers, drukte. »Dat is zonderling, zeer zonderling. De Indiaan bezag hem nu nog strakker dan hij gedaan had, zonder een woord te sproken. van zulk een uitweg voor de overmaat zijner bevolking en zijner voortbrengselen is voor Japan een levenskwestie. Nog in liet nf- geïoopen najaar scheen deze grondslag eener verstandhouding tusschen Rusland en Japan inderdaad voorhanden Rusland zou in Mantsjoerije, Japan en Korea overlieerschen. Het tot stand komen van die schikking werd echter verijdeld, toen in Japan, terecht of ten onrechte dan, de overtuiging wortelde, dat de Russische beloften dienaangaande even weinig waard zouden blijken te zijn, als de toezeggingen, vroeger herhaaldelijk gedaan ten opzichte van Mantsjoerije. Tegen het einde van den Japan-Chinee- schen oorlog begreep de regeering te Pe tersburg, dat zij haar droom van zulk een ijsvrij eindpunt wel kon opgeven, indien Japan zich te Port Arthur vastzette en zijn invloed over Mantsjoerije uitbreidde; zij wist de medewerking van Frankrijk en Duitschland te verkrijgen, zoodat Port Arthur in naam weer onder de Chineesche sou- vereiniteit kwam, om in werkelijkheid een sterke maritieme basis te worden van de Russische macht in Oost-Azië. En dat geschiedde onder het voorwendsel dat een Japansche bezitting op het schiereiland Liao-tong een voortdurend gevaar zou op leveren voor de onafhankelijkheid van China en Korea. Langzamerhand wist Ru-land zijn positie in het zuidelijko deel var. Mantsjoerije te versterken en in weerwil van de zwakke protesten uit Peking, zijn greep over dat geheele gebied zoo te bevestigen, dat ten slotte zelfs de instelling van een Russisch stadhouderschap over de aangrenzende land streek (en teitelijk ook over Chincesch Mantsjoerije) niet eens bijzondere verbazing wekte. Maar dit geleidelijk en gestadig voortdringen van de Russen naar de golf van Pe-lsji-li was vergezeld gegaan van telkens hernieuwde verzekeringen, die de Russische ^diplomatie niet ter eer hebben gestrekt. Bekend is 't, hoe de ontruiming van Mantsjoerije, de openstelling van plaatsen in dat land voor den wereldhandel, enz,, herhaaldelijk geleid heeft tot de uitwisseling van nota's en het sluiten van overeenkom sten, maar hoe alle toezeggingen van llus- sisqhen kant waardeloos gebleken zijn. In 1896 had Rusland ook een voorloopige afspraak met Japan gemaakt ter zake van Korea; Japan's overwegende invloed in dat Mare, welke aan een hevige aandoening ten prooi was, scheen de tegenwooi digheid van zijn gezel vergeten te hebben. Hij stond vlug op en begon met koortsachti- gen stap rondom den vuurcirkel te wandelen. Hij wierp de kap van zijn burnous achterover. De koude nachtwind die over zijn gloeiend ge— luat waaide, deed hem goed. ,Ja. dat is zonderling," sprak hij, terwijl hij stil bleef staan en tot zijn eigen sprak. ,Mij dunkt, dat men mij in een duistere diepte heeft nedergeworpen. Uf heb ik zulks gedroomd.' Heeft een ruwe vermomde kerel mij niet door een venster gesmeten? Maar neen, dat is ullemaal zinsbedrog. D»t kan niet zijn I En toch....l O, God! verlicht m j, help mij uit dien onzekeren, pijnlijken toestand. 'Na' nog eeDige oogenblikken heen en weer geloopen te hebben zette Mare zich weer neer. Daarna gin? de Indiaan weer voort. M. d'Aumont was toen gouverneur van Rouaan. Hij vertelde later, dat hij 's vonds van den moord op den graaf «ich naar het kasteel van den Bernac begevende hij langs den afgrond reed waar hij het geschrei van een kind hoorde. Hij steeg van zijn paard en begon te onderzoeken waar het geschrei van daan kwam. Hij vond een kindje, d.t vreeselijk aau het hoofd was gekwetst en met de kleertjes aan een fcherpe, uitstekende rotspunt was blijven hangen Met zeer veel moeite kon hij het kind daar weghalen. Terwijl hij naar zijn paard ging om het weer te bestijgen, ontmoette hij een oude vrouw, aan wfc hij 'beval goed voor het kind te zorgen. Die vrouw heeft hij echter nooit meer teruggezien. De Indiaan zweeg en scheen diep na te deuken. De jongeling beurde het hoofd op en bezag den Indiaan strak, alsof hij diens gedachten had willen raden. ,Tien ja«r geleden*, hernam de Indiaan, Heelde ik geheel alleen. Ik bemoeide mij nergens meer mede, dan met mijn studiën. Deze zette ik met ijver vuort. Gelijk ik u gezegd heb had ik reed» alle hoop, dat ik nog een spoor van het verloren kiud noch van den etrloozen moordenaar, zou vinden opgegeven. rijk werd daarbij erkend. Dit belette echter niit, dat de Russen ook in Korea hun in vloed trachtten uit te breiden, at z ij groote concessiën verkregen in benoorden, te Sëoel de regeering naar hun hand trachtten te zetten en het oog lieten vallen op een haven aan de zuidkust vlak tegenover Japan die in Russische handen een ge schikt tusschenstation gevormd zou hebben in de verbinding van Wladiwostok met Port Arthur. De Russische regeering bleek, bij de onderhandelingen in het laatst van het vorige jaar, ook niet geneigd om Korea geheel aan Japan over te laten, in roil voor het zoo goed als onbelemmerde bezit van Mantsjoerije, zij stelden zelfs ver-reikende tegen-eischen, o. a. de afbakening van een neutrale strook in het noorden. Wellicht hebben deze onverwacht hcoge tegen-eischen in Japan den doorslag gegeven aan de op vatting, dat Rusland krasser moest aange pakt worden. Vergenoegde men zich thans met weinig en liet men verder de Russen vrij, dan zou dat weinige weldra nog slechts schijn worden, te meer omdat Rusland langzamerhand zijn macht in Oost-Azië aanzienlijk versterkte. Men moest de di plomaten te Petersburg dwingen, kleur te bekennen. En zoo volgde, van Japan's kant, de eisch, dat de Russische regeering een plechtige verklaring zou afleggen tot erken ning van China's souvereiuiteit over Mant sjoerije. Het is thans nog niet geheel duidelijk, welke overwegingen de Japansche regeering gedreven hebben tot het stellen van dezen eisch waarbij zij zich toch rekenschap gegeven moet hebben dat nu een oorlog, zoo al niet onvermijdelijk, toch zeer waar schijnlijk werd Hoe 't zij, dat de taktiek van de flu— weelen handschoen over de gepantserde vuist in dit geval een geduchten knak ge kregen heeft, is niet te ontkennen. Maar ook al had de Russische diplomatie een andere houdi g aangenomen, die minder aanleiding zou gegeven hebben tot wan trouwen in haar bedoeling een botsing zou teu slotte toch wel onvermijdelijk ge bleken zijn. Immers, even zeker als een gletsjer onweerstaanbaar bergafwaarts voort- schuift, moest het ontzaglijke Aziastische rijk van den Tsaar naar een uitweg dringen aan de ijsvrije wateren van den Grooten Oceaan. Langs de een of andere richting Op zekeren dag echter hoorde ik door een toeval, dat de zoon van den graaf in het erldeel van zijn vader was terug gesteld. Die jongeling was dezelfde, die de gouverneur van Rouaan aan de dood ontrukt had. Het was dat kind waarna ik tien lange jaren onvermoeid in alle steden en dorpen van Europa naar had gezocht. Door een commissie, bestaande uit eenige rechters, werd hij erkend als het kind, dat reed9 voor dood stond opgeschreven. De naam der Bernac's was nog niet uitgedoofd. De oude Bretonsche adel mocht zich verheugen die oude familie, welke uit hare streek afkomstig was, te zien herleven'. Bernac I" herhaalde Mare sidderend, juist alsof die naam een buitengewone geheel onverwachten indruk gemaakt had. ,Mijn vriend heet graaf de Bernac/, ging de Indiaan voort. Die siddering was hem niet ontgaan en zijn oog had weer geschitterd. Twijfelen kon ik niet, de jongeling had voor de commissie van rechtsgeleerden alle noodige inlichtingen over zijn bestaan gegeven. Overigens, de beste en nauwkeurigste getuige nissen te zijnen voordeele hadden niet ontbroken. Verscheidene oude dienstboden van zijn ouders hadden verklaard hem te herkennen, ondanks de vervlogeu jaren eu de verandering welke liet kit.d van vijf jaar, dat nu een jonkman was geworden, ondergaan had. De nieuwe graaf was toen zeventien jaar. Zijn ouderdom kwam nauw keurig overeen met dien van den zoon van gravin Louise en van graaf Henri. De oude vrouw die hem uit de handen van zijn redder had ontvangen, leefde nog. Vooral hare getuigenis was onbetwistbaar. Denzelfden avond dat zij hel artne kind ge kwetst en halfdood gekregen had, vertelde zij, was haar huis eensklaps omringd door een talrijke bende.Dan had een vermomde man haar genoodzaakt hem met den armen kleine te volgen. Tien jaar had zij met hot kind in de macht van dien man geteeld. Die kerel had hen alle twee op de grenzen van Spanje, in grotten in de Pyreneeën opge- sloten. Na verloop van tien jaar, toen het kind vijuien jaar was gewordeu, had zij hem zijne geheele geschiedenis verteld. Met vereende krachten waren zij erin geslaagd, moest die uitweg gevonden worden, hetzij in noordelijk China of Korea, en het was niette vermijden dat Rusland daar in 'botsing kwam met den drang naar expansie van het zich ontwikkelende Japan. Dit is een van die conflicten waartegenover alle streven naar verzoening of arbitrage helaas nog machteloos staat. Wat zeer zeker is bij het conflict tusschen Japan en Rusland wantrouwen op den bodem van de overwegingen, die ten slotte den oorlog onvermijdelijk hebben gemaakt. Was dat wantrouwen van Japan's kant ongegrond Wie den loop der onder handelingen gevolgd heeft, en zich de geheele ontwikkeling der Mantsjoerijsche kwestie herinnert, zal die vraag wel niet bevestigend beantwoorden, welken kant zijn sympathieën overigens ook mogen uitgaan. Een tijdperk van tioebelen en onrust over de geheele wereld ligt nu voor ons. Wanneer het geweld eenmaal .ontketend is, weet men nooit, waar het ophoudt. En reeds nu vraagt men zich af, welk een uitbreiding de hotsing in Oost-Azië op zichzelf reeds ontzettend genoeg om al de ellende, de rampen en do verliezen die er 't gevolg van zullen zijn nog kan krijgen. Toch zijn er nog lichtpunten. In weerwil vn onrustbarende geruchten blijft dc war - schijnlijkheid zeer groot, dat de strijd beperkt zal blijven tot de twee partijen die hein hebben aangebonden. De diplomatie, die zoovee! ten goede doet, al bederft zij nu en dan iets, zal haar uiterste krachten inspannen, in de eerste plaats om China en Turkije te dwingen, zich rustig te houden vervolgens om, zoo niet nu reeds, dan toch zoo spoedig mogelijk Rusland en Japan te overreden, een schikking te treffen. Het i* een zeer gelukkige omstandigheid, hierbij, dat de verhouding lusschen Engeland en Frankrijk in den laatsten tijd zooveel vriendschappe- lijker geworden is. De botsingen tusschen /de natiën worden hoe langer hoe'zeldzamer Geheel te vermijden zijn de oorlogen nog niet, maar de geheele wereld heeft er tegen woordig al te veel belang bij dat het kwaad van den oorlog zoo gering mogelijk wordt gemaakt. te ontsnappen; en, om te ontvluchten, had do jongeling zijnen bewaker gedood en zijn lijk in een onpeilbaren afgrond geworpen. De jonge graaf bekende die misdaad. Hij aanzag die maar als eeno rechtvaardige wraak en de straf van den moordenaar zijner ouders. Iedereen keurde hem goed. De gouverneur van Rouaan bevestigde het verhaal der oude vrouw, voor wat betrof de wondere wijze waarop hij haar het kind had ter hand gesteld. Lieden die de graaf en de gravin hadden ge kend, verklaarden dat er tusschen hen en 't kind de grootste gelijkenis bestond. Een enkele man door de commissie opgeroepen getuigde tegen den jongen graaf. Die man was Geraud, die soldaat bij de gouverneur van Rouaan geworden was; hij werd gedagvaard als getuige. Hij verklaarde uitdrukkelijk, dat hij geen onkelen trek van gelijkenis vond tusschen degene die men hem voorstelde en zijne oude meesters. Hij verklaarde bovendien onder eed, dat de gravin, voordat zij den laatsten adem uit blies, den naam van La Chesnaye uitgesproken had, want in haren moordenaar, wieD9 masker zij afgerukt had, herkende dc edele vrouw dien bandiet. Hier hod er eene levendige woordenwisseling tusschen Geraud, de oude vrouw en den jongen graaf plaats. Dc jongeling herinnerde zich het varled ene met wondere juistheid. Hij verhaalde de vreeselijke gebeurtenis met een buitengewone nauwkeurigheid. Dit vreeselijk schouwspel had zulk een diepen indruk op hem gemaakt, zei hij en dat is gemakkelijk te begrijpen dat hij dit drama altijd voor oogen had. Hij had van alles do heiinnering behouden tot zells van de houding, de ligging van eiken per soon en elk meubel, In tegenoverstelling met hetgeen Geraud be vestigde, gat hij voor dat zijne moeder het mombakkes van den moordenaar afgerukt had vooraleer deze het kind in den afgrond geworpen had. De kreet die den mond der stervende gravin was ontsnapt, was den naam van La Chesnaye niet, maar alleen een onduidelijke uittoep van wanhoop en smart. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1904 | | pagina 1