N ciMirner 57.
Donderdag 20 Juli 1905.
28e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Tl vuiik i te mm
AN TOON T IEL EN,
BEDRIEGERS BEDROGEN
De Oorlog
Uitgever:
Winkeliers, die U andere zeepsoorten
8fer «S
OP IEDER STUK ZEEP.
Geen vergeefsche Strijd.
FEUILLETON.
BIN NF.nl "AN TV.
WAALWIJK.
IN DE HANDEN STOPPEN, ALS U $UNLIGHT=
=ZEEP VRAAGT, BEDRIEGEN ZICHZELF, WANT
ZIJ VERLIEZEN HUN DEBIET. U WENSCHT DE
ZOO GUNSTIG BEKENDE SUNLIGHT.
DE EENIGE BESTE ZEEP, GEEN ANDERE.
LET DUS OP HET WOORD „SUNLIGHT"
Conclusiëii der Tweede Afdeeling.
mtm
ril Lansslraalsrhf Courant,
Dit Blad Yerschijnt Woensdag- en Zaterdagarond.
abonnementsprijs per 8 maanden f0."5.
Franco per post door liet geheele rijk f 0.90.
Brieveningezonden stukkengelden enz., franco te zenden
Uitgever.
den
Advertentibn 17 regels f 0.60 daarboven 8 cent per regel, groote
letters naar plaatsruimte. Adverteutiën Smaal ter plaatsing opgegeven,
worden 2 maal berekend. Voor plaatsiug van een groot aantal regels en
advertenties bij abonnement worden specific zeer voordeelige contracten
gesloten. Reclames 15 cent per regel.
Als elke tegenslag heeft ook de uitkomst
der herstemmingen van 28 Juni een zekere
ontgoocheling opgewekt. Men koesterde on
zerzijds zulke goede verwachtingen. Men
had bepaald gehoopt, dat de Rechterzijde in
de meerderheid zou blijven, zij 't dan ook
eenigssins verzwakt. En ziedaar, districten
als%Gorinchem en Kampen werden verloren.
In de groote steden liep alles tegen. De
meerderheid der Rechterzijde ging te-niet.
Geen wonder, dat een gevoel van ernstige
teleurstelling zich in breeden kring heeft
doen gevoelen, vooral na de geduchte
inspanning, welke men zich onzerzijds ge
troostte. Want het valt niet te ontkennen,
dat er veel en hard is gewerkt. Met zeldzame
energie en eensgezindheid hebben de groepen
der Rechterzijde gestreden. Er werd ge
woekerd met het geschreven en gesproken
woord. Er werd geen enkel eerlijk middel
ongebruikt gelaten, om de ovérwinniug te
behalen. Aan huisbezoek en persoonlijke op
wekking werd veel gedaan.
't Is waar, niet overal ging men zoo
ijverig te werk, en in sommige districten liet
de organisatie nog heel wat te wenscben
over. Maar dat men zich van christelijke
zijde groote moeite heeft gegeven en de
verkiezings-campagne de toewijding van tal
van personen in «en helder licht stelde,
valt niet te ontkennen.
Dat alles, zegt men en met zekere ont
moediging, is gebleken vergeefsch te zijn.
En daaraan worden dan ook enkele pessi
mistische beschouwingen vastgeknoopt voor
Heldenroman van HENRYK SIENKIEWICZ
voor De Echo van het Zuidenvertaald
door H
DERDE BOEK.
HOOFDSTUK VI
(73)
Zoodra Zagloba zich alleen aan het hoofd
van zijp. detachement bevond, begon zijn
moed aanmerkelijk te verflauwen. Hij zou
alles ter wereld gegeven hebben om zijn
vrienden bij zich te hebben. Met zulke
reisgezellen was men altijd veilig. Niemand
meer dan hij bewonderde hun moed en
hun vaardigheid.
Vrij slecht geluimd, begaf hij zich op
weg, wantrouwend, bang voor gevaren, die
hij reeds voorzag oudergewoonte sprak bij
in zich zeiven.
Waarachtig, ik trok veel liever met
één van die waaghalzen mee De oorlog
is hun element. Ik heb Krétuski meer
dan eens bezig gezien dat is eerst een
baasHij slaat iemand dood, even ge
makkelijk als een monnik zijn gebeden op
dreunt. De Lithuanier, die zelf geen hoofd
beeft wil er drie tegelijk afslaan hij speelt
geen grof spel. Den kleinen dragonder
ken ik minder, maar te oordeelen naar
hetgeen ik te Konstantinow van hem ge
zien heb, en naar heigeen Jan er mij van
verhaald heeft, zou ik niet graag door die
wesp gestoken worden... Och, Heerde
konijnen mogen me verslinden, als ik nu
weet, welken weg ik moet nemen.
de toekomst.
Een woord van waarschuwing daartegen
lijkt ons geenszins overbodig. Het ware een
niet geringe dwaling, te meenen, dat al de
inspanning waarvan men onzerzijds zoovele
blijken gaf, vergeefsch zou zijn geweest. Op
de eerste plaats verzekerde de Rechterzijde
zich dan toch een imponeereude minderheid
in de Kamer, terwijl zij de meeste stemmen
uitbracht in het land en de oppositie mit
hare overwinning verlegen zit. Maar boven
dien zou men zich deerlijk vergissen door te
meenen, dat al hetgeen ter voorlichting der
kiezers word gezegd en geschreven, nutteloos
rou zijn geweest, omdat wij niet het voor de
regeering noodzakelijke overwicht konden
behouden. Het rechlstreeksche gevolg moge
door allerlei bijkomende omstandigheden niet
aan de verwachtingen hebben voldaan,
een campagne, als thans door ons gevoerd
is, laat diepe sporen achter, en legt mede
den grondslag voor latere overwinningen.
Zóó de campagne van 1886, die door de
Rechterzijde veiloren werd, maar waarop de
overwinning van 1888 volgde. Zóó de
veldtocht van 1897, die de krachten staal
de en sterkte voor de zegepraal van 1901.
Vergeefsch zou onze strijd alleen d&n
geweest zijn, wanneer wij ons beginsel
hadden prijs gegeven, of door eenig compro-
mitteerend compromis de eigen positie
hadden ondermijnd. Thans zijn wij alleen
een eind teruggedrongen, om een volgende
maal, aan ondervinding rijker en met
forscber aanloop, de gewenschte hoogte te
bereiken. Wij zullen waarschijnlijk geen
vier jaar behoeven te wachten
Noodig is daarvoor echter, dat de coalitie
worde gehandhaafd en wij vasthouden aan
ons program. Noodig ook, dat wij in ons
tactisch optreden correct blijven. Bij
sommigen onzer schijnt de jammerlijke
houding der liberalen bij de herstemmingen
revanche-plannen te hebben gewekt. De
liberalen, zoo redeneeren zij, steunden een
parig de socialisten om het kabinet, te# *aï
te brengen welnu, laat ons c. q. evenzeer
de socialisten steunen, om de liberalen te
verslaanwellicht is dit ook het éénige
middel om aan de liberale partij haar
heulen met de sociaal-democratie voor eens
en voor goed af te leeren. En men voegt
erbij, dat de politiek toch eigenlijk geen
onderwerp is van sentiment, maar enkel
van „zaken doeu*.
Wij moeten zulk een tactiek ten zeerste
ontraden Wat door de christelijke partijen
volkomen terecht wordt afgekeurd in de
iberalen, mogen zij-zelven niet navolgen.
En de huichelachtige distinctie tusscheu
irt individueel en groepsgewijze steunen,
is te eenenmale verwerpelijk. De handel
wijze der liberalen is een misslag, die zich
duchtig op hen wreken zal, gelijk thans
reeds valt waar te nemen. Voor de mannen
der Rechterzijde moet dit een reden temeer
zijn, om zich van dei gelijke lactiek te
onthouden en niet een „geneesmiddel" te
gebruiken, dat erger zou blijken dan de
kwaal. De liberalen zullen reeds genoeg
worden gestraft, indien wij hen telken»
wanneer een der hunnen roet socialist in
herstemming komt, aan hun eigen krachten
overlaten.
Onthouding is dan de leus.
Dit is goede tactiek, compromitteert ons
niet en laat het beginsel intact. C.
Zagloba gevoelde zich verlaten eenzaam.
01 wat ben ik toch kinderachtig 1
Maar sergeant Kosmat naderde hem.
Commandant, waar gaan wij heen
Ja, waar gaan wij been... herhaalde
Zagloba.
Plotseling verhief hij zich fier in het
zadel en aireek zijü snor op.
Naar Kamenetz, als ik het beveel
Verstaan
De oude soldaat salueerde en verwijderde
zich.
De gedachten van Zagloba hervatten hun
treurigen loop.
Als ik naar Kamenetz ga, mogen ze
mij honderd stokslagen geven Als één
van die drie anderen zich onder bet bereik
mijner stem bevond, zou ik toch heel wat
geruster zijn. Wat tan ik inet honderd
soldaten aanvangen Ik was liever alleen.
Alleen kan men zich nog al licht met
list redden...
De sergeant kwam weer in voile vaart
aangereden.
Commandant, daar zijn ruiters ginds,
op dien heuvel 1
Dat ze naar den duivel loopen
Waar? Waar?
Daar gindszie, nu komen zo de
belling af. Ik heb de lansen in de zon zien
flikkeren.
Zijn ze talrijk
De afstand is te groot om ze te tellen
Laten we ons verschuilen achter die rotsen
wij zullen hen onverwachts overvallen. Lui
tenant Wolodowski zal het schieten hooren
eD ons ter hnlp komen.
Den stroom vau heldenrroed steeg Zag
loba naar het hoold, hij de gedachte, dat
Wolodowski ter hulp zou snellen op het
hooren van het strijdgewoel. Hij trok zijn
sabel, rolde met zijn oogen en riep met
Witte ter Vredesconferentie.
De Russische gevolmachtigde Witte is op
het punt naar Whashington te verirekken om
daar met de Japansche gedelegeerden over
het sluiten van den vrede te onderhandelen.
De vraag is thans zeker meer dan ooit
aan de ordein hoeverre krijgt hij blanco
mandaat mede, in hoeverre is zijn naam.
„gevolmachtigde" werkelijk op hem van toe
passing Zij die weten hoe antipathiek de
czaar te zijnen opzichte gestemd is, kunnen
moeilijk gelooven, dat Nicolaas II er in toe
gestemd zou hebben een deel zijner macht
in banden van zijn afgevaardigde te leggen
en hem in allerhoogste instantie over het wel
en wee van Rusland te laten beslissen. Daar
wordt dan nog bijgevoegd, dat de camarilla
in Peterhof er krachtig bij den czaar op
aangedrongen heeft in geen enkel opzicht
zijn macht op zoodanige wijze te beperken.
Maar Witte's vrienden geven dat alles zoo
grif maar niet toeeen staatsman als hij,
meenen zij, zou zich niet laten opschepen
met een zending, die zijn handen geheel
binden zou, en zich niet laten verlagen tot
de taak van eenvoudi0; tusschenpersoon
tusichen de Japansche gevolmachtigden en
den Czaar.
Voor zijn vertrek hij reist nu naar
Cherbourg om zich iu te schepen had hij
een lang onderhoud met de keizerin moeder
over den gang van raken te St. Pelersburg.
Of dat onderhoud misschien de doorslag
gegeven heeft?
De correspondent van de Times te Moskou
beweert te weten, dat Witte geenerlei volmacht
medeneemt en dat hij over ieder punt eerst
de meening van den czaar zal moeten
inwinnen. Als het waar is en de Japanuers
krijgen er de lucht van, valt de geheele
vredesconferentie natuurlijk in het water.
Eigenaardig in dit verband is wel de ver—
onderstellingj dat Witte uil het hecle geval
een slaatje wil slaan. Als dat waar was zou
hij natuurlijk niet te stout op zijn stuk moeten
staan blijven, 't Zou hem dan te doen zijo
om een ministerieele portefeuille te herwinnen
of om aan den eeretitel van president van
den ministerraad de macht te verbinden, die
er in andere landen bijbehoort.
Witte is een eerlijk man gelooven, wij.
Maar vooral, in het vermolmde rijk der
Romanoffs, moet men niet al te zeer op
menschen vertrouwen.
Katholiekendag Helmond.
Conclusion der Eerste Afdeeling.
Drankbestrijding.
De Eerste Afdeeling van den vijfden Dio-
cesanen Katholiekendag gehouden te Hel
mond 20 Aug. 1905;
overwegende
la. dat, ook wanneer de opvoeding en
het onderwijs in huisgezin, school en cate
chismus in den geest der drankbestrijding
geleid is, er toch bij het verlaten van
school en catechismus nog van geen geves
tigde overtuiging iu deze bij het kind sprake
kan zijn;
2e. dat in de jaren volgende op dit tijd
perk het gevaar voor draukverleiding zeer
groot is;
3e. dat bij de jeugd van 14 tot 18 jaar
de opvoeding in den geest der katholieke
drankbestrijding niet tot haar recht komt,
spreekt den wenech uit:
le. dat in alle parochiën van het Bisdom
het onderricht en de vorming van de jeugd
na het verlaten van school en catechismus
met bijz iidere zorg worde berorderd en
voortgezet in de richting der katholieke
drankbestrijding;
2e. dat ten dien einde, naar gelang van
plaats lijke omstandigheden er ernstig naar
gestreefd worde;
a) om den R. K. Matigheidsbond prac
tised en doeltreffend te leiden,
b) om aan de bestaande of op te richten
drank bestrijdings-vereenigingeu vóór-afdee-
lingen voor jongere leden toe te voegen,
c) om bestaande of op te richten R. K.
Patronaten, jongensvereenigingen, Zondags-
en huishoudscholen of dergelijke instellingen
voor de jeugd dienstbaar te maken aan de
katholieke drankbestrijding.
Inleider: P. Fr. JESUALDUS
Ord. Capuc. Helmond.
Belungcn van elcn Boerenstand.
donderende stem
Vlug, achter de lotsen Wij zullen
ze overvallen en in de pan hakken, die
ellendelingen 1
Onder bedekking der rotsen stelden de
soldaten zich in slagorle, Bijna een half
uur wachtten zij... Eindelijk werden stem
men hoorbaar. Tusscheu het muziek van
tamboerijnen, doedelzakken en violen, weer
klonk vroolijk lachen en zingen... De ser
geant naderde wederom den commandant.
Het z.jn geen soldatenhet ia een
Kozakkenbruiloft 1
Een bruiloft riep hij. Ha dan zal
ik hun op mijn manier eens een deuntje
voorspelen
Hij gaf zijn paard de sporeD.
Wie mij liefheeft, volgt mij
Achter hem kwamen de ruiters aanren
nen De rotsen omzwenkend, stonden zij
eensklaps tegenover een zeer vreedzamen
stoet, die schrok van hun onverwachte
verschijning.
Haiti Halt! riep men van twee kan
ten tegelijk.
Het was inderdaad een bruiloft. Voorop
ging een man met een doedelzak, daarachter
een met een viool en twee met taraboerij-
ueD, allen eenigermate dronken. Dan volgde
de jonggehuwde, omringd door haar bruids
meisjes een mooi meisje met golvend haar.
Zij zaten allen als mannen te paardmen
zou ze voor een troep Kozak ken jongens ge
houden hebben. Daaina kwam de bruide
gom op etn mooi, vurig paard, omgeven
door de getuigen. Deze hadden een lans
in de hand, maar een lans van weinig
gevaarlijke soort, omwonden met groen, met
papaverbloemen en margarieten. De ouders
van het jonge paar sloten den stoet, met
de vrienden en de gasten. Eenige tonnetjes
brandewijn stonden op een kar, die kleine
sterke paardjes voorttrokken over den hob-
beligen weg.
Halt Halt I
De stoet raakte in verwarring. Met
lnide angstkreten vluchtten de vrouwen
naar achteren de mannen kwamen vooruit
om haar, zoo noodig, met hun borst te
beschermen.
Zagloba zwaaide met zijn «abel voor de
oogen der verschrikte hoereu en ging
vreeselijk te keerluidkeels riep hij
Ha I gemeene vagebonden opstande
lingen 1 schurken Hagij heult met
Krymonos, houden 1 Gij spionneert langs de
wegen Gij vertraagt het leger des konings
Gij durft de boeveuhanden opheffen tegen
edellieden Ik zal je aan handen en voeten
geboeid meesleuren, en levend laten villen
heidenen Het uur is geslaan gij zult al
je misdaden uitboeten
Een üer getuigen van den bruidegom
een grijsaard met witten baard, steeg van
zijn paard, greep Zagloba bij den stijg
beugel en begon, het hoofd bijna tot den
grond neergebogen op deemoedigen toon te
smeeken
Genade! edele heer.... Spaar ons,
arme onschuldige 1 Wij zweren het hij de
wonden van Christus, dat wij geen opstan
delingen zijn: wij kooien vau de orthodoxe
kerk, waar wij tegenwoordig zijn geweest bij
het huwelijk van onzen bloedverwant, den
smid Dmitri met dit jonge meisje, Xenia
Nu gaan wij in optocht naar het bruilofta—
maal.
Het zijn arme, weerlooze menschen
fluisterde de sergeant.
Naar den duivel met de boeveDriep
Zagloba; Kiymonos heeft te zeker getrouwd
"Vervloekt zij Krymonos! herhaalde de.
grijsaard.... Wij hebben nieta van hem ge-
zien of gehoord. Genade, edele hier! Wij
De Tweede Afdeeling vau den vijfden
Diocesanen Katholiekendag gehouden te
Helmond 20 Aug. 1905.
overwegende
dat aan de godsdienstige, zedelijke en
maatschappelijke vorming der jeugd ten
platlenlande, tusscheu het verlaten der lage
school en den volwassen leeftijd, de hand
moet worden gehouden
overwegende, dat R. K. Patronaten en
dergelijke vereenigingen moeten beschouwd
worden als zeer geschikt voor godsdienstige,
zedelijke en maatschappelijke ontwikkeling
der jeugd;
apreekt den wensch uit:
dat alle afdeelingen van den N. O» B. aan
bestaande R. K. Patronaten en derg&fjWl
vereenigingen haar financieelen en zedelijkeri"
steun achenken en waar zulke niet heataau
tot dezer oprichting het initiatief nemen;
dat dit, waar liet gewenscht voorkomt,
geschiede in overleg en samenwerking met
zijn eenvoudige en arme lieden. Laat ons
doortrekkenwij kennen onze plichten en
zullen nooit iemand kwaad doen!
Gij gaat geboeid mee naar Yarmoline 1
Wij zullen gaan, edele lieer, waar gij
ons heen wilt brengen. Beveel slechts en
wij gehoorzamen. Maar, zeg aan uwe sol
daten, dat zij ons sparen 1 Ziet ons hier
aan uwe voeten wij verzoeken u eerbiedig,
een glas te ledigen op de gezondheid d«r
jonggehuwden.... Drink, Sire, tot groote
vreugde van brave Christenen.... zooals God
en het heilig Evangelie ona leeren 1
Ik wil wel een glas drinken, maar
denk daarom niet, dat gij mij ^swonneu
hebt.
Neen, edele heer, neenriep de grijs
aard blijdedaar denken wij niet
eens aan. Hei daar 1 muziek 1 ter eere vau
den edeler, heer hij is grootmoedig en goed.
Vooruit, jongens haal een fleach van den
besten hydrcmmel voor den doorluchtigen
heer!
De jongens vlogen naar de tonnen de
tamboerijnen, de fluiten en violen weerklon
ken. De mail met den doedelzak blies zijn
wangen hol, en kneep den lederen zak van
zijn instrument krampachtig te^en zijn
borst. De getuigen zwaaiden met hun ver
sierde lansen..,. Toen de soldaten dit zagen,
kwamen zij lachend naderreeds knipoogden
zij tegen de meisjes.... alle vrees was ge
weken van weerszijden klonken de vriend-
schapskreten Hou-lia Hou-hal
Alleen Zogloba keek nog toornig. Nochtans
had men hem een beker hijdrommel aange
boden. ttn boorde gevold. ffDe schurken!
de boeven! de slaven!" gromde hij..,. Zijn
snor hing reeds iu liet goudgele vocht en
nog flikkerden zijn oogen hij wierp het
hoofd achterover.
(Wordt vervolgd.)
