Rummer 81 Dortderda October 1906. 29e Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ■waarin opgenomen DE NOORDBRABANTSCHE POST. Eerste Blad. ANTOON TIELEN, Dit nummer bestaat uit TWEE Bladen. buitenland. feuilleton. Krachtkèrels. Duitschland. Frankrijk. Italië. Rusland. Bulgarije. BI'NNF.NL AN?.'-. TJ I T 6 E V E K WAAL WIJ K. Telefoonnummer 38. ^'?rr< "^rrs^wKiKs^si^ja^' ymaaaaBS. ■mrzzi mtaam&rxz s t:i:^r.T,'!2 ..:- rr Willi I wij lis i'lie en I<an<cslnials«lie Courant, Dit Blad verschijnt "Woensdag- en Zaterdagavond Abonnementsprijs per S maanden f0.~5. Franco per post door het geheele rijk f 0.90. Brieveningezonden stukkengelden enz., franco te zenden Uitgever. den Advïrtbntikn 17 regels f 0.60 daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Adverteutiën Smaal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden speciple zeer yoordeelige contracten gesloten. Reclames 15 cent per regel. De uitsluiting te Enschedé De staking en daarmee de uitsluiting te Enschedé is dan ten einde. De drie dozijn anarchisten, die de aanleiding tot al de ellende der laatste weken zijn geweest, hebben dan eindelijk het hoofd in de schoot gelegd. Hun bedrijf kan niet krachtig genoeg worden gelaakt. Zij wisten dat hun staking de uitslui ting van 8000 mede-arbeiders moest uit lokken, en toch gingen zij er toe over. Maar ook de Enschedésche werkgevers staan zooals wij reeds betoogd hebben schuldig. Zij pasten de uitsluiting toe, hoezeer de georganiseerde werklieden part noch deel hadden aan de eigenmachtige sta king van een handjevol ongeorganiseer den, ze noch goedkeurden, noch konden verhinderen. Intusschen schijnt in den boezem der Fabrikantenvereeniging zelf verzet te zijn gerezen tegen de mechanische, absolute toepassing van het uitsluitings-artikel in haar reglement. Tot dusver moest uitsluiting volgen, d. w. z. moesten alle aangesloten fa brieken worden stop gezet, zoodra bij een lid der vereeniging vijftig werklieden in een staking waren betrokken. Thans is door de fabrikanten het be trokken artikel in dezer voege gewijzigd, «dat de stopzetting niet zal plaats hebben, indien de algemeene vergadering met 'een meerderheid van 2/s der geldig uit gebrachte stemmen besluit, den maat regel niet uit te voeren.» Dit is niet veel, maar het is toch iets. Niet veelindien iets meer dan één derde der stemming zich voor stopzetting verklaart moet deze volgen. Niet veel: daar iets meer dan één derde der stemmen beslist, hebben een paar groote werkgevers door hun stem menmacht de beslissing in handen. Het is iets daar in de aangebrachte wijziging althans de erkenning ligt opge sloten, dat het beginsel der mechanisch werkende uitsluiting niet deugde. Deze eerste stap kan door andere worden gevolgd- Verbetering in den toestand kan echter eerst komen doordat alle werklieden tot een der organisatie toetreden. Dan pas vervalt de altoos dreigende mogelijkheid, dat vandaag hier, morgen ginds een handvol ongeorganiseerden zonder voeling, zonder overleg met de organisaties, den boel er bij neergooien en al hun mede-arbeiders aan het bijna zekere gevaar eener uitsluiting bloot stellen. (Hgz.) Het bestuur van de radicale en radicaal- socialistische partij in Frankrijk heeft een motie aangenomen, waarin het verklaart dat de so.heiuingswrt onverbiddelijk en onver— 4iiderd toegepast moet worden, en dat geen li.l der partij aan eenige onderhandeling met het Vaticaan mag deelnemen; vooris dat de eigendommen der kerk in alle gemeenten, waar geen eeredienst-vereeuigingen er aan spraak op maken, aan instellingen van wel dadigheid behooren over te gaan. Hierdoor wil men de katholieken dwingen, leg n tien wil van den Paus schismatieke vrr-t nigingeu van den eeredieust op te richten, maar succes zal men er niet mee hebben, daar er tot nu toe nog slechts negen schismatieke vertenigiugeu bestaan op de 4-0.ÜOÜ parochies. Her aantal jeugdige misdadigers neemt in Frankrijk ontzettend toe. In 1850 waren er 13000 misladige kinderen. Nu zijn er 30.000, terwijl de bevolking nauwelijks is toegenomen. Het alcoholisme, zoowel bij de ouders als bij de kinderen zeiven, zal wel de hoofdschuldige zijn, zegt het Tijdschrift v Geneeskunde. Het huwelijk van de Duitsche kanonnen- koningin. Enkele weken geleden ging 't verhaal, dat het huwelijk, alsook de uitzet van Ftüulein Bertha Krup, de beroemde jonge Duitsche kanonnen-koningin, naar gezegd wordt, des wereld's rijkste erfgename zich zouden kenmerken door Spartaanschen eenvoud. Nu kan worden meegedeeld, dat mevrouw Krup ten behoeve barer beide dochters, Bertha en Barbara, welke laatste in 'i voorjaar van 1907 trouwt, bij Berlijn- sche naaisters in 't geheel voor 100.000 mark bestellingen heeft gedaan. Ruim drie kwart daarvan moeten dienen voor den uitzet van de jonge millionaire, wie Baron von Bohlen Hal bach, in tegenwoordigheid van den keizer zal leidm naar hel mooie kapelletje, dat nu bij de Krupp-Villa Hiigel bij Essen, is gebouwd: Op den avond vóór het huwelijk wordt het gewone Duitsch voór-huwelijksfeest bekend onder den naam van Polterabend te Hügrl gevierd, doch slechts de onmiddel lijke familieleden van de bruid en den bruidegom en de voornaamste huwelijksgastcn r.ul'eu tegenwoordig zijn. De Keizer, die den 14-n October aankomt zal een prachtige kamer in de villa betr'k ken en uen dag na het huwelijk naar Bonn gaan om een nieuw monument voor Keizer Wilhelm den Groote te onthullen. Het is nog niet bekend, of ook de Keizerin op het huwelijk zal tegenwoordig wezen. In het geheel worden honderd en veertig gasten uitgenoodigd. Herr von Bohlen Halbach, die na zijn huwelijk met Friiulein Bertha, het officieele hoofd zal worden van het Krupp-fortuin, groot 400.000 000 mark, brengt te Essen drukke dagen door om zich de groote kanonnen- en pantser-industrie een beetje eigen te maken. Hij tracht oaluurlijk ook zich bij de 40.000 werklieden in te werkeu en hun sympathie te verwerven. De gemeenteraad van Essen zal Fraulein Bertha op haar huwelijksdag een zilver tafelservies, ter waarde van 15.00') mark ten geschenke geveu. «>e Messar/ero, die het eerst den leugen heeft verspreid, dat pater Carones met een ro:neiu8che schoone naar Amerika gevlucht zou zijn, herroept nu zelf den laster. Dat is om aan de. handen der justitie te ontkomen. Maar de zwerm bladen en blaadjes, die den pikanten leugen hebben helpen verbreiden herroepen niets. Pater Cnroues is met de Kooning Albert' in New-York aangekomen en keek vreemd op, toen hij zooveel reporters oui hem heen zag. Hij deelde mede, wat wij al wisten, dat hij een hospitaal gaat stichter, zooals zijn orde er al verschillende in Amerika heeft. Nog eens, de laster is nu weerlegd, de eerste lasteraar herroept uit vrees voor de justitie, maar de laster blijft nog hangen, waar justitie noch eerlijkheid eenigen in vloed heeft. helen, die op tien minuten afstands van hel dorp zijn doodgeschoten. De bcude keerde daarop terug, plunderde een voornaam huis uit, overgoot het met petroleum en stak het vervolgens in brand. De eigenaar van het huis, zijn vrouw, zijn nicht en de dienstbode zijn omgekomen. Kapitein Poeves is er heengezonden tot het instellen van een onderzoek. 28) Roman vau de Zee door JOS. SCHELLEKENS. VIII. Te Sebastopol is een bomaanslag op getieraal-majoor Doembadhechef van bet garnizoen, gepleegd, toen hij in zijn rijtuig naar de kazsrne van het regiment van Brest reed. De generaal werd licht gewond en schoot op den wegloopenden dader. Tusschen dezen en de soldalen, die bij de kazerne stonden, kwam liet tot een gevecht. Hij slaagde er echter in te ontkomen. De gebouwen, die aan de kazerne grenzen, zijn door de troepen omsingeld en er worden daar huiszoekingen gehouden. Men denkt dat verscheidene personen de hand in den aanslag hadden. De koetsier en twee solda en die den generaal vergezelden, zijn zwaar gewond. Bulgarije gaat het volgend jaar het leger met tien regimenten versterken. Ondertus- schen schijnt het, dat het gevaar voor een gewapend conflict tusschen Bulgarije en Turkije met den dag alneemt. Niet onmo gelijk, dat Turkije de politiek in Macedonië ten gunste van de Bulgaren gaat wijzigen. SALONIKI, 7 Oct. Een bende van 50 man is het dorp Vraraa binnengedrongen en heeft zich meester gemaakt van 9 nota- „Och mijnheer, wat zal ik u daarvan zeggen? Wij vrouwen in 't modistenvak moeten wel als vakmenschen internationaal zijn, doch overigens heb ik mij met 't feminisme weinig ingelaten. Waarom zou 'k ook mijn jonge leven volproppen met allerlei gewichtige vraagstukken Dat vind ik goed voo»" dames, die zich voor, achter of midden in het z.g. geleerde proletariaat plaatsen. Laten die die gewichtige fineesen maar uitvechten.* „'k Zou zoo zeggen, dat U, zonder het te willen, er toch al een aardigen kijk op hebt.. VVij, kunstschilders, laten veelal in dat opzicht ook maar die liefhebberij aan anderen over. Ons vak ligt wel een beetje buiteu al die prozaische beschouwingen, al voelen we ze dan vaak zelf aan den lijve". „Hoe dat zoo?* „Wel, 't gaat ons meestal als die prole tariërs, tenminste, wat onze beurs betreft, 'n echte proletariërs-beurs. Maar daarom houden wij nog geen diepzinnige betoogen. Onze jonge bent schildert maar weer wat, tracht de kladderijen te- verkoopen en lukt dat nifct, welnu, dan maar gepompt, bij den een of ander, die wel een buitenkansje heeft gehad. U kunt nooit raden, waarvan ik nog slechts kort geleden leefde*. „Ja, dat zal moeilijk gaan". Dan zal 'k 't U zoo kort mogelijk trach ten te vertellen. En Tom zet zich in vertellens-postuur, terwijl een geheimziunig lachje zich om zijn mond plooit. „U moet dan weten, dat nu ongeveer een half jaar geleden een vriend van me en ik zoo goed als geheel geldeloos op straat stonden. Beiden hadden we geen familie meer, we wisten niet waarheen en wat te doen. Daar komen we op 't idee, van het wei nige, dat ons nog restte, een kermiswagen te koopen en een ouden knol eu met deze op reis te gaan, om dan hier, dan daar te schildereu en onze kunstproducten zoo goed en kwaad als 't ging aan den man te brengen. De reis ving aan, onze eerste standplaats was een klein Limburssch dorpje. Toen we daar aankwamen, werden we onder uitbun dig gr joel van de schooljeugd binnengehaald. Deze meende zeker, dat wij een paar rei zende straatartisten waren. Hoe gek die bengels opkeken, toen ,wij onze schilders- benoodigdheden voor den dag baalden, kan ik u waarlijk moeilijk beschrijven. Wij maakten eeij landschapje met renige van die bengels op den voorgrond. Toeval- lig waren deze een paar kinderen van eenige dorpsnotabelen. Eu waarachtig, deze kochten onze aquarellen voor een aardig sommetje aan. Dat was voor ons een openbaring. L' kunt begrijpen, dat wij onze notabelen kunst-speculatie in die richting voortzetten. Maar aliijd gelukte ons deze truc niet. Toen wij dan ook bij Maastricht kwamen, hadden we, behalve wederom een bijna leege beurs, een mooie verzameling aquarellen en penteekeningen. Terwijl we nu op 'n avond in onzen woouwagen aan een goeden Lim- burgbehen pot bier zaten en onze hersens Mi uister Staal. Men meldt uit Den Haag aan de Tel., dat zich bij het onderzoek der begroo ting een sterke oppositie geopenbaard heeft tegen het beleid van den minister van Oorlog, generaal Staal. Z.Exc. moet vrijwel tusschen twee vuren zitten. Van rechts en van vrij-lib. zijde valt men minister Staal heftig aan, omdat hij te veel wil bezuinigen en ook ter zake van zijn plannen met het blij vend gedeelte. Van radicale zijde daarentegen vindt men dat zijn bezuinigende maatregelen niet ver genoeg gaan, dat niet radicaal door den minister van Oorlog wordt in gegrepen. Door dezelfde politieke richting zijn volgens het blad bezwaren geopperd tegen de plannen van den minister van Marine om een nieuw schip aan te bouwen. Het Hof. Het Koninklijk Echtpaar in het buiten land 1 In het lustslot Pillnitz (het zomerver blijf van het Saksische hof op 7 K.M. van Dresden) werd Zondagnamiddag een familietafel en maarschalkstafel, (deze laatste voor de hovelingen, enz.) gehou den. Aan het diner namen ook Koningin Wilhelmina en Prins Hendrik deel. Koningin Wilhelmina bezocht gis teren te Dresden de tentoonstelling van kunstnijverheid, in 't bijzonder de afdee- lingen techniek, volkskunst en kerkhof kunst. De Vegelwet. Van bevoegde zijde wordt aan »Avi- pijuigden met allerlei speculatieve denkbeel den, ripp op eens Dolf zoo heet mijn vriend uit: Eureka! Gevonden, ouwe jongen I En hij sprong als éeu dolle Archimeves in de enge ruimte rond, welke manoeuvre hij niet eerder staakte, dau toen hij zijn vinding rijken bol geweldig stootte tegen de lage zoldering van ons uniek woonhuis. „Die verdkast" riep hij geërgerd. Kom, huppelende August, zei ik, vertel op, wat jo gevonden hebt „Een eenig idee, korel, lurainues, een idee, een Edison waardig!" „Vertel dan toch op", achreeuwde ik hem weer toe, „ik brand van nieuwsgierigheid 1" En daar deelde hij mij mede, dat wij hier in een van die grotwoningen eene kunst tentoonstelling moesten organiseereu, „Je zult eens zien", riep hij uit, „hoeveel be zoek wa krijgen Maar kérel, wat geeft ons dat We krij gen er toch geen dubbeltjes mee binnen „Stommerik, we moeten ook entree hef fen Elke bezoeker moet een kwartje beta len. En weet je, wat we er da nog bijdoen We gaan onzen wagen van binnen met panee'ien beschilderen, en die laten we dan zien voor een dubbeltje per persoon. Je suit eens zien, we worden nog Croesussen 1" Hier pauseert de heer van der Schakel even, danr hij zich voor een oogenblik occu peert met zijn horloge, dat stil is blijven staan. Toos ziet glimlachend toe. Zij viudt haar medereiziger wel 'n aardigen jongen. Wel verbaast haar een weinig zijn vertrouwelijke mededeelzaamheid zij is toch totaal vreemd voor hem, doch zij schuift dit op ziju artistennatuur. „Om dan verder te gaan, juffrouw maar ik verveel u toch niet met m'n ver haal „O, in 't geheel niet, meneer, 't Is zelfs heel interessant." „De tentoonstelling werd gearraugeerd, de wagen, dien" wij voor en na van heel lieve paneelen voorzien hadden, werd mede Ier bezichtiging ge*te!d endaar had op 'n middag de plechtige opening plaats. Wij hadden er eenige notabelen voor warm weten te maken. Deze hadden op hun beurt, alleen om de originaliteit van 't geval, anderen aangestoken met hunne Linr buigsclra geestdrift, zoodat op dien gedenkwaardigeu raiddag heel het Limburg- sche dorpskuustpubliek op de been wa». Wij van onze zijden hadden gezorgd voor 'n pompeuse ontvangst der autoriteiten. Onze laatste centjes offerden we aan 't harmoniegezelschap, dat met stalen gezicht en in vollen kunsternst de delegatie's af wachtte, om dan met 'n vroolijke marsch io te zetten. Daar kwamen ze, de burge meester met den geheelen gemeenteraad, en een drom van nieuwsgierigen, De burgemeester stak 'n aardige speech af, de harmonie beschetterde ze met fanfare's, de eere-wijn hoe we er aan kwamen, weet ik heuech nog niet werd aange boden kortom, 't was „up to date." En de resultaten Schitterend, in één woord schitterendVooral 's avonds kregen we veel bezoek, als we onze grot-expontie hadden verlicht met toortsen. Dan was Y ook werkelijk 'n frappant gezicht, als het helle koloriet van onze aquarellen gleusde in hei flikkerende, rose toortslicht. Maar laai me nu niet verderjdeze prettige herinnering achteraf verzaten door iets, wat als onaardig zou kunnen worden opgevat. Ik ben die goede Limburgers nog dankbaar dat ze ons zoo'n aardig duitje bezorgd hebben, waut niet alleen ontvingen we heel wat aan entree, maar ook verkochten we verschillende van onze schilderijen. We trokken dan ook hoogst voldaan België in, waar helaas onze nomadenleven tragisch eindigde. Daar toch maar laat ik u eerst nog eens iets vertellen, van onze avonturen, die we vaak met onzen woon wagen beleefdeu. Altijd was de ontvangst in een dorp, wat we doortrokken, niet zoo aanmoedigend. Meermalen dan eens gebeurde 't toch, dat we er door de politie werden uitgezet. En of we dan al bij hoog en laag beweerden, dat we nette, fatsoenlijke kunst- schilders waren, gantlemans, 't mocht ons uiemandal baten. Woonwageus waren nu eenmaal bij de verordening op ja, hoe weet ik 't, dat 't zoo'n dorpsveldwachter noemde verboden en daarmee basta. Nu wij trokken dan maar weer grtroost verdsr, om soms op de volgende plaats door met steenen-werpende straatjongens ontvangen te worden. Soms ook kwamen we een echten kermiswagen tegen, welker bewoners dan halt hielden, ons kameraadschappelijk toe spraken cn brutaal weg in orzen wagen doordrongen. Eens zelfs Hebben wij er met alle geweld 'n dronken vrouwmensch uit moeten weren. Helaas, aan alle goeie dingen komt 'n eind. Juist was ons den dag te voren een mooi bod op ons paard gedaan, toen het beest den volgenden dag stierf. Dat was 'n heele slag voor ous. Wij verkochten onzen wagen aan 'n timmerman, die de geschilderde paneelen nog voor 'u aardigen duit winst van de hand deed enzie daar nu, de bron voor mijn reis naar 't moderne Babyion." (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1906 | | pagina 1