'Nummer 73. Zondag 15 September L907. 30e J aai gang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Eerste Blad. UIT HOOK! KRINGEN. ANTOON TIELEN, Dit nummer bestaat uit DRIE Bladen ""^LANDBOUW. Uitgever: Is HIJ nu nog niet spre kend genoeg t22 ÜÏLLB2 UN WAALWIJK. Telefoonnummer 38. Bijenteelt III. De Echo van het Zuiden, Waalwijlisclif en l<angstraatsclie Courant, Dit Blad verse1 ijnt Woensdag- en Zaterdagavond. Abonnementsprijs per S maanden f0."5. Franco per post door het geheele rijk f 0.90. Brieveningezonden stukken gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Advjsrtbntiën 17 regels f 0.60 daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Adverteutiën Smaal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Voor plaatsing van, een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden speciele zeer voordeelige contracten gesloten. Reclames 15 cent per regel. JJj "Li Onze pers heeft reeds luide verkondigd, de glorie en den roem van den 54sten Katholiekendag te Würzburg. Dat nu nog eens te gaan herhalen, zou slechts een verzwakking zijn, van wat er reeds over gezegd is. Verdere fanfares blijven dus hier afwezig. Alleen zij op één feit nog gewezen. Er zijn daar genomen 40, zegge veertig besluiten, welke ieder op zich zelf een uitgebreide actie be lichamen. Deze veertig besluiten vullen dus een werkprogram, op zijn minst voor een vol jaar. Onze Duitsche broeders behoeven dus niet te vragenWat valt er voor ons te doen Zij weten het. Ook niet>Hoe hebben we dat te doen Ook dat is hun in groote lijnen voorgeschreven. Gelukkig de partij, die op sociaal, economisch, charitatisch en apologetisch gebied weet, voor wat en hoe ze haar actie dient te voeren. In die eenheid in 't groote en de verschei denheid in 't lokale ligt de kracht onzer Duitsche geloofsgenooten. Dc rnarsch- route en de strategische bewegingen zijn dat leger daar op dien vierdaagschen manoeuvretijd duidelijk voorgeschreven Ziedaar, de onoverw inbare kracht van dat grootsche leger. Doch nu de vraagIs hij, d. i. die 54e Katholiekedag, nu nog niet sprekend genoeg voor ons Kan het bewijs, nog meer axiomatisch geleverd worden dat één algemeene Katholiekedagware is? Wij, Nederlandsche katholieken, hebben ook onze katholiekendagen zeer zeker, doch deze zijn slechts diocesaan en nog altijd blijft het ideaalEen algemeene Nederlandsche Katholiekendag een ideaal. Er was een tijd, dat onze pers sterker aandrong op het verkrijgen van dien éénen Nederlandschen Katholiekendag thans doet ze daar meer of minder het zwijgen toe. Alleen *Het Huisgezin Roman naar 't Engelsch. 67) Deze persoon heeft toch niet de minste lev nskennis, merkte mrs. Delville op met een ixonisch trekje om de, lippen. Ik in mijn plaats zou- ik in geen gevat voor mijn nicht willen gaan, maar deze mrs. Eagles, stammende nit het gewone volk, doet dit zonder eenig zelfverwijt. Zij gaat trotsch als een pauw vooruit en de prinses van Wildenhofen moet achteraan- komen en zelf de pakjes dragenhoe is 't mogelijk «Moeder", zeide Eleonor, ik weet niet of u met uwe waardigheid wel overeen kunt brengen, achter Mrs. Eagles aan te komen «Maar kind 1" ■Nu, ik meen slechts, als gij u nu omdraait, dan zou ze soms kunnen denken." Meer was niet noodig. In hare meest trotsche houding verliet mrs. Delville den wagen. XXVIII. Marie schreef nog den avond van dien dag aan juffrouw van Möhrirg. Openlijk, zonder echter den roman haars harten aan te roeren, had zij de oude dame het drukkende harer tegenwoordige positie geschilderd en daaraan de bede vastgeknoopt, haar voor den naasten tijd tot zij door hare geringe talenten ergens een nieuw veld geopend bad een verblijfplaats op Möhringshof toe te staan. Zij had nog geen antwoord per post op baar brief kunnen hebben, maar „de oude" had hare goedhartigheid direct getoond. «Altijd zeer welkom", zoo luidde het tele gram, dit Marie reeds sinds vanmorgen in haar zak ronddroeg. Zij was met angstig hartkloppen naar het heeft er, naar we meenen, nog dezer dagen even op gewezen. Als we nu echter zien, dat onze congressen elk afzonderlijk worden ge houden en we lezen daar van dien éénen Duitschen Katholiekendag waar èn het sociale, èn het oeconomische, èn het cha- ritatische, èn het apologistische terrein onzer actie onder één grootsche betoo ging wordt samengevat, dan moet ons de verzuchting van 't hart>Wat een tijd- en krachtversnippering hebben wij met al onze afzonderlijke congressen 1" Daar hebben we 't Sociale Congres, in den Bosch, het Drankweer-Congres te Nijmegen, het Boerenbondscongres te Nijmegen, de Sociale Week te Breda, de algemeene vergadering der apologe tische vereeniging Canisius, al die af zonderlijke congressen en vergaderingen konden onder gebracht worden onder één algemeenen Nederlandschen Katho liekendag. Men had daar dan evenals in Duitschland, onze actie over de ge heele linie in één machtig vereenigings- punt, verafbeeldende onze grootsche eenheid van gelijk denken en voelen in de hoofdzaken. En voor ons land komt er nog iets eigens bij. Wat we hiermede bedoelen is het volgende Hoe vaak reeds betoogd is, dat de lijn boven en beneden den Moerdijk niet meer bestaat, toch houden nog velen onzer zich aan die scheidings lijn vast, zelfs op het Drankweercongres te Nijmegen kwam ze soms in de de- balten nog scherp te voorschijn. Te verwonderen is dit niet, als men bedenkt, dat ieder nog in zijn eigen diocees ver gadert en daar men vergeve ons de uitdrukking nog te veel zich blind staart op de diocesane belangen en be langetjes. Dat moet behoudens natuurlijk de hooge goedkeuring onzer kerkelijke overheid, anders worden. En dat wordt pas anders, als we onzen algemeenen Nederlandschen Katholiekendag krijgen. Daar zullen we ons allen voelen als de zonen en dochteren van één nationale kerkelijke provincie, dan zal er meer waardeering komen van elkanders werk én streven, dan kan van beide zijden kennis genomen worden voor het min of meerdere goede en betere, wat er in een respectievelijk diocees wordt gedaan en betracht, dan is voor goed wegge- tweede ontbijt gegaan om mrs. Eagles in kennis te stellen van haar plan, Clyve Court te verlaten, maar zij vond in het boudoir de onvermijdelijke Fortescue en in hare tegen woordigheid wou ae niet spreken. Om haar verschijnen, dat blijkbaar op beiden storend werkte, te motiveeren, vroeg zij haar slechts verlof om een bezoek aan Lympstone Castle te mogen brengen, welk verlof zij van mrs. Eagles met een tamelijk mismoedige gelaats uitdrukking verkreeg. „Zij ziet het niet gaarne dat ik ga," dacht Marie, „maar ik kan onmogelijk het land verlaten zonder Kate vaarwel gezegd te hebben." Nu bevond zij zich op weg naar hare vriendin. Van de strandpromenade steeg zij den berg op, want een paar noodzakelijke dingen hadden 't noodig gemaakt, even de stad in te gaan. Haar weg liep voorbij een zekeren tuin, dien het haar vroeger gelukt was ongezien te passeeren. Zou dit haar ook thans gelukken Zij hoopte, maar haar hart klopte onrustig, terwijl zij onder den schaduw van den muur doorging. Het was een geheimzinnige muur zonder poort of gat en toen zij bet einde bereikt bad, stond plotseling voor liaar Jack Vernon. Hij lachte behagelijk over de zichtbare schrik, die zijn plotseling tevoorschijn komen bij haar veroorzaakte. „Dat noem ik geluk hebben," riep hij uit. „Hier sta ik te overleggen of ik naar Clyve Court zou gaan of niet en daar komt gij aan gewandeld." Toen wou Lij baar de hand geven, maar zij scheen deze in de grenzelooze verwarring niet te zien. „Ei, wat is er," vroeg hij, zich buigend om een blik te werpen op haar half-afgewend en blozend gezicht. Zij opende de lippen, doch bracht geen woord uit. „Was de Bchrik zoo erg?" murmelde bij medelijdend. „Arme kleine Dat zijn van die jongens-gewoonten, die men nog overhoudt. Ik zag u van verre en trok me achter den muur terug om de overvalling te bewerk steiligen. Vergeef me deze onbescheidenheid. „Er is niets te vergeven," stamelde zij. veegd, die scheidingslijn, welke thans nog werkelijk haar invloed doet gelden. Bovendien, dan keren we al onze voormannen kennen en waardeeren, kortom dan voelen we ons als onze Duitsche broeders, afgescheiden van verschil van temperament en aanleg, als mannen en vrouwen me^t éénzelfde levensbeginsel en éénzelfde levensbe schouwing. Het is niet aan ons, den weg aan te wijzen, hoe tot dit ideaal te komen, toch wagen we het dit op te merken »Zou thans niet den tijd gekomen zijn, om pogingen in die richting aan te wenden. Reeds hooren we klachten dat onze actie, juist door hare afzonderlijke ver- zamelingspunten, te veel gaat eischen van ons katholiek volk. Men denke slechts aan 't lijstje hierboven genoemd en men zal moeten toestemmen dat werkelijk veel geeischt wordt van hen die in de be weging vooraan staan, èn finantieel, èn intellectueel, èn lichamelijk. 't Is twee of drie dagen op 't drank weercongres, twee of drie dagen op 't 't sociaal congres, eene heele week op de sociale week, twee of drie dagen op 't Boerenbondscongres enz. enz., daarbij komen dan nog de afzonderlijke katho liekendagen, waarlijk, men kan ook van 't goede te veel krijgen. Stel daar nu tegenovereen algemeene Nederland sche Katholiekendag van vier of vijf dagen, waar allen samenkomen, waar de geheele actie in de hoofdlijnen wordt omlijnd, waar de qualiteit niet behoeft te lijden onder de quantiteit, dan zal die jaarlijksche massa-verzameling een meer grootschen indruk nalaten dan thans de afzonderlijke bijeenkomsten, hoe im posant die dan ook zijn. Daarom met toestemming der kerkelijke overheid vooruit naar den éénen Nederlandschen Katholiekendag. Nog enkele dagen en de tijd ran hoDig- gewin is voor dit jaar voorbij. Ce heide heeft niet gegeven, wat wij hoopten, het weer bleef voorden imker ongunstig. Vele volken zijn zelfs in gewicht achteruitgegaan, een enkele stierf den hongerdood. En dat in 't midden der campagne 1 Er zal dus op de verschillende markten niet veel honig wor den aaugtvoerd en menige imker zal moeten zoeken om een voldoend aantal opzetters (korven, zwaar genoeg oir. voor den winter „op te zetten,,) te vinden. Wat zal de honig duur worden Vooral zij die nog wat pui ken tafelhonig hie..ben gewonnen kunnen uu geld maken. Bezitters van sectie-honig (gewonnen in raampjes, loesenbouw) zonder broed mogen hooge prijzen bedingen. Laten zij er voor zorgen hun waar zoo net mo gelijk te presenteeren Vooral voor het artikel honig betaalt men gaarne eenige centen per pond meer, wanneer het er ziudelijk uitziet er netjes is verpakt. Bij ons bezoek op de heide dezer dagen zagen we honderden er nog een honderden korven en kasten. Maar toch, véél te weinig voor die onmetelijke bijenweiDe meeste bloempjes blyven onbezocht en duizenden ponden kostelijke nectar gaan er stellig jaar lijks verloren. Laten meerderen dus pro- fiteeren van het voordeel, dat de heide in dit dit opzicht nog gemeen goed aan ieder biedt, voordeel voor beurs en gezond heid. De laatste jaren bloeien de heidevelden buitengewoon mooi en ook langer dan vroe ger, een gevolg van het verdwijnen der schapenkndden, die voorheen de struikje* kortaf graasden, zoodat deze zich maar weinig ontwikkelen konden en armelijk bloeiden. Een wandeling over de hei op een mooien, zonnigen Septemberdag als heden, is een waar genot e» levert een verrukkelijk schouw spel. Nu vooral, bij afnemende dracht, loopen de zwakke volken gevaar beroofd te worden. Men onderzoeke in dat geval, welk volk zich daaraan schuldig maakt. Daartoe be- strooia men de bijen, die den beroofden korf uitvliegen, met meel of krijtpoeder, om te zien, waar ze heen gaan. Zijn de roovers uit eigen stal, dan moeten het rooveude en het beroofd wordende volk van plaats verwisseld wordenmeestal is dat middel afdoende. Komen de roovers van elders, dan kan men zijn volk beschermen door véór den aangevallen korf een in petroleum of corbohneum gedrenkten lap te hangen, zóó dat het vlieggat verborgen, niet gesloten i9. Baat dit niet, dan b ren ge men het bedreigde volk een paar dagen op een koele, donkere plaatst en voedere het goedna een paar dagen, als het sterker is geworden, plaatst „Goed, dan geef me uwe kleine hand en kijk me aan vroeg hij. „Zij keek hem niet aan en de kleine hand, die hem weifelend gereikt werd, beefde zoo dat hij liefkcozend erover heenstreek, waarop zij ze met wilden haast terugtrok. „Maar Molly 1" riep hij verwonderd. „Ik moet weg", perste zij eruit, „ik heb haastDaarbij maakte zij aanstalten verder te gaan. „Zulk een haast, dat ge mij nog niet even een pleizier kunt doen?" vroeg hij. „Ik moet naar Lympstone naar Kate en moet om negen uur terugzijn 1" „Nu is het drie. Voor de vriendin hebt ge dus zes uren over en voor mij nog niet vijf armzalige minuten?" Dat klonk werkelijk ernstig en het scheen haar op eens ook ongehoord, dat zij den man, dien zij boven alles minde bij de laatste ont moeting die zij waarschijnlijk in 't leven met hem zou hebbeu, een verzoek zou afslaan. „Wat wenscht gij?" stamelde zij. „Kom mee in het atelier, ik zal 't u zeggen". „In het atelier, riep zij verbaasd. „Nu ja, ik moet uw oordeel over esn por tret hooren". Gij weet dat ik geen oordeel heb, dat ik van de schilderkunst niets versta". „Ik weet ar niets van", hernam hij met merkbare bitterheid, „doch ik merk dat gij de moeite van het méégaan schrikt. Ik verzoek om vergeving voor den last en wensoh u veel genoegen dezen middag I" Hij ging van den weg staan en wilde ook naar huis gaan. Maar uu stond zij plotseling aan zijne zijde. „Molly", verklaarde hij koel, ik wil u in geen geval moeite veroorzaken". „Jack", stiet zij half zuchtend uit, „hoe kunt ge zoo spreken?" Zoo schreden zij oogenblikken naast elkan der voort. Plotseling zeide hij, stilstaande op zijne gewone hartelijke manier: „Zie mij eens een beetje vriendelijk aan". Zij hief even oogen op, maar spoedig zon ken ze weer en ook het lachje om hare lippen was dra verdwenen. Hij schudde nadenkend het hoofd. Met de kleine was iets niet m orde. Een minuut later stonden ze in 't atelier. „Waar is het beeld?" vroeg ze rondkijkend. Hij wees het aan en het bloed steeg haar naar de wangen, toen zij het portret van mra. Eagles zag. „Daarover wenscht gij mijn oordeel riep zij en haai stem beefde van ingehouden toorn. ,,Nu ja" hernam hij verbaasd. „Is 't goed of Biecht uitgevallen, dat zou ik graag weten". „O, zeer goed -f- natuurlijk!" zeide zij op zeldzaam kouden toon. ,,Dat is zeker ironisch bedoeld", meende hij, haar van ter zijde twijfelachtig aankijkend. „Ironisch?" vroeg zij. „Maar Jack dat is mrs. Eagles in levenden lyve 1" Dat klonk overtuigd, maar met enthusiast. Hij merkte het wel, maar stoorde er zich niet verder aan. „Weet gij", begon hij half lachend, „den dag, dat zij 't laatst voor mij geposeerd heeft is dat niet zoo wat een week geleden „Het kan wel zijn", antwoordde zij. „Het was den dag, dat ik u zoo troosteloos in het park trof, herinnert ge u niet? „Ja, Ja, knikte zij haastig. „Toen was ik vanwege dat beeld in ver twijfeling. „De ziel ontbreekt" zeide ik tot mij zelve, „de oogen geven licht noch warmte". Hij maakte eén korte pauze en voegde er toen vragend bij „Wat vindt gij van de oogen, Molly?" Het verhoor was haar onbeschrijfelijk pijn lijk, haar moed bijeengrijpend, antwoordde zij trotsch „Het zijn mrs. Eagles oogen „Zij kijken anders zoo koud?" „Wat en hoe zij kijken, kan ik niet zeggen", stiet zij gefolterd uit, „maar hare oogen zijn het en zij zelf is bet ook, Vast, dat gij in dit portret nooit genoeg kunt leggen, dat is begrijpelijk Zij meende, gij als beminnaar. Hij verstond „Gij, als kuuBtenuar en lachte stil. Met een bitteren trek om de lippen, wendde zij zich van het protret af. „Wenscht ge verder niets?" vroeg zy. „Neen Molly", antwoordde hij. Hartelijk dank!" a a Nu schreden zij naast elkander naar de deur. Doch voor hij deze geopend had, zeide zij met stokkende stem men het des avonds weer in den stal. Om te voorkomen dat de andere korven worden aangevallen, vernauwe men de vlieggaten. Klaverruiters. In de jongste aflevering van het #Tijd- schrift der Nederlandsche Heide-Mij" vinden we een zeer belangrijk rapport omtrent het gebruis en den afzet van kleine houtsor- teeringen. De lezing er van vestigt den indruk, dat er in den bestaanden toestand van den handel in kleine houtsorteenngen wel iets ontbreekt, In hooge mate verdient de aandacht der landbouwers wat omtrent het gebruik en het afzetgebied van klaverruiters wordt me degedeeld. Do uit zes stokkeu bestaande, in den vorm van een pyramids opgebouwde kla verruiters, niet te verwarren met de in Limburg, Noordbrabant en enkele andere streken gebezigde, welke uit één stok be staan met of zonder dwarsstokken, worde i voornamelijk gebruikt in de geheele provincie Gronigen, in de IJpolders, den Haarlemmermeer, den Auna-Paulownapolder, de Wieringerwaard, den Waard en Groet polder en den Wijkermeer in de prov. Noordholland, en in den Wilhelminapolder en nog enkele andere gedeelten van de prov. Zeeland. Zij dienen voor het drogen van klaver, erwten, stamboonen, vlas, enz, en worden in de meeste der genoemde streken (uitge zonderd de prov. Groningen) nog maar sedert 8 h 6 jaar voor dat doel aangewend. Zij zijn hiervoor evenwel uitermate geaohikt zoodat de landbouwer, die ae heeft leeren kennen, ze in zijn bedrijf niet meer kan missen. Het gebruik dezer ruiters is dan ook in korten tijd ver toegenomen en zeker zal dit in de toekomst nog meer het geval zijn, daar nog verschillende andere gewas sen, zooals lupinen, wikken, enz. met voor deel op ruiters gedroogd kunnen worden, en in natte zomers ook het drogen van gras op ruiters aanbeveling verdient, daar dan hooi van veel betere kwaliteit kan worden verkregen. Het voordeel van het gebruik der ruiters bestaat hieriD, dat de le drogen gewassen geheel van den grond komen, zoodat ook de onderzijde van de drogende massa aan de lacht is blootgesteld. Verder behoeft in de drogende massa niet gewerkt te worden, wat vooral bij klaver het verlies van een groot gedeelte „Vaartwel, Jack Zonder de oogen tot hem op te slaan, wild# zij hem de hand reiken. Maar toen zij bedacht, dat het een afscheid voor het leven kon zijn, toen scheen het haar ongehoord en onmogelijk, hem nog niet eenmaal in het dierbare gezicht te kijken. Zoo verhief zy den blik en zag men lachen, als men lacht als men overtuigd ie, dat het vaarwel dat men u toeroept, in den grond een spoedig weerzien beduidt. Bij dezen aanblik krómp haar hart ineen. „Of hij ook nog lacht, als hij -hoort, dat ik voor eeuwig ben heengegaan ging haar door den geest en toen liepen haar de lang-inge- houden tranen over de wangen. „Molly 1" riep bij ontsteld. „MollylKind Zij wilde voor hem vluchten, maar kwam slechts tot zijn arm. Zij deed een zwakte po gingen om los te komen, toen liet zij haar hoofd op zijn «chouder zinken. „Wat is 't, Molly, mijn kleine?" vroeg hy. „Ik hoop toch niet, dat men het weer ge waagd heeft, 't u lastig te maken?'1 „Neen och neen?" stamelde zij. „Is het nog den schrik van zoo straks ?f| ging hij verder. En toen zij niets antwoordde „Arme, kleine niet Ik was een echte ezel, maar ik dacht er niets bij, ik deed het met u als ik geregeld met Uti doe". „Ik wist het wel", zeide zij bij zich zelf. „ik ben in zijne oogen een kind als Uti?" En hare tranen vloten rijkelijker. „Ween niet, Molly", bad Jack innig. „Houd op mijn schatje doe 't om mijnent wille Ik kan 't niet zien ik kom mij zelf als een misdadiger voor Daarbij streede hij haar zacht en liefkoozend de wangen, liefderrijk en teeder bij boog zich voorover Plotseling schrok zij. „Jack '."schreeuwde zij op oen toon vol ont zetting en met een ruk had zij zich uit zijn omarming losgemaakt. Hij had haar toen zijn streelen niet hielp gekast, twee, driemaal heftig en hartstochtelijk. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1907 | | pagina 1