N ummor 34 Zondag 26 April 1908. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen, Eerste Blad. DE 31®. J aai gang. ANTO ON TIELEN. Dit nummer bestaat uit DRIE Bladen Feuilleton. Vooikomen is beter dangenezen. LANDBOUW7" Uitgever: iiBfslnalsrht Courant, Dit Blad verse' ijnt Woensdag- en Zaterdagavond. Abonnementsprijs per 8 maanden f0."5. Franco per post door het geheele rijk f0.90. Brieven, ingezonden stuiken, gelden enz., franco te zenden Uitgever. den W A A L W IJ K. Telefoonnummer 38 Advertbntikn 17 regels f 0.60 daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën Smaal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden speciple zeer voordeelige contracten gesloten. Reclames 15 cent per regel. Men kan het teerste weefsel met Sunlight veilig wasschen. Wit goed wordt witter, en gekleurd goed wordt levendiger van kleur, zoo dra Sunlight slechts gebruikt wordt. Als zachte zeep of andere wasch middelen Uw goed boschadigen en de kleuren hebben doen verschieten, denk dan eens aan het woord Sunlight. 55* Het Middel. In Het huisgezin van Zondag1 1. 1. klaagt Johan over de weinige belang stelling, die door de ouders in ons gewest esteld wordt in het Herhalingsonderw s H. O.) Hij geeft als middel ter verbetering aan, de actie voor volksontwikkeling ook uit te doen strekken over het H. O- Zou dit echter wel helpen Misschien bij enkelen, maar bij de meesten niet. Waarlijk, er is over het broodnoodige van het H. O. al zooveel en alzoo lang geschreven en... gesproken Van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN". XIII. 53) Zij zag Joris's portret in de beeldengalerij en, lijk ik, herkende zij hem bij den eersten oogslag. Dat alles, gevoegd bij hare einde- looze hartepijn n, die zij sedert deze schrik kelijke ontdekking te onderstaan had, ver trouwde Adeline mij dien nacht. En ik hoorde alles onverschillig aan. Te vergeefs smeekte zij mij op hare knieën, medelijden m«t haar lot te hebban en haar verleden niet te open baren maar ik bleef mijn eed getrouw Zij bezwoer mij haar te aauhooren, niet om baar, maar wel om haar echtgenoot, wien zij zooveel dank verschuldigd was. Maar ik wilde mi' niet zwak toonen, noch wankelen. Ik had ge zworen mij te wreken en ik zou miju wraak voldoen Zoo, mylord, nu k'-nt gij het verledene dergene welke gij uwe echtgenoot» waande. Ik ben gewroken dat is mij gp. noeg. Wees nu, indien gij wilt, de ongeluk kige jonge vrouw genadig. Hij, die het eerst haar beminde, zal weldra sterven «n kunt gij niet alles herstellen, gij kunt haar toch alles vergeven Wat 1 Komt gij hier van vergiffenis spreken en gij zelve waart wreed en onver biddelijk riep de graaf schielijk in woede ontstoken, terwijl hij dreigend naar de onde sprong. Gij, die noch met een hulpeloos kind, noch met een ongelukkige, zwaarbeproefde vrouw medelijden had en haar met nwen on- uitbluschbaren, dnivelschen haat tot aan den boord des grafs vervolgde, gij dnrft van medelijden en vergiffenis spreken O mijn zoon I mijn zoon 1 O arme Adeline De graaf bedekte zijn gelaat met beide han den en brak in snikkend jammeren uit. Elsie liep tot hem en legde haren arm op den zijnen om hem tot kalmte te brengen. zelfs voordat de wet de bevoegdheid j tot het geven er van vaststelde, dat, ware dit ingeslagen, overal het H. moest bloeien Men ziet echter het treurige resultaat van die jarenlange pro paganda Neen hier kan niet anders helpen dan het H. O. evenals het ge wone schoolonderwijs, bij de wet ver plichtend te stellen. Als het geregeld blijft, zooals nu, d. w .z- de uren meisjes apart en na vijf uur geen les meer en jongens apart, dan vervalt o..i. het motief, dat destijds, bij invoering, der Leer plichtwet, er tegen aangevoerd werd. En de paedagogische voordeelen zouden groot zijn. Niet alleen toch zouden alle kinderen de Herhalingsschool doorloopen maar de onderwijzers konden bepaalde klassen vórmen en in die twee jaar veronderstel, dat het zoolang verplich tend werd gesteld geregeld klassi- kaalonderwijs geven. Neen, het middel om het H. O. vrucht baar voor 't gehetie volk te doen zijn is het verplichtend te stellen. Daarover zijn we het allen eens. Voor komen moet worden, dat onze kinderen, het ouderlijk huis verlatende, terecht komen bij menschen, die zich niets aan hen laten gelegen liggen, ja, erger nog, misschien wel hun val op 't oog hebben. Jaar op jaar trekken honderden meisjes uit dorp of gehucht naar de stad om er te gaan dienen, of eene betrekking te zoeken. De hoogere loonen, de meerdere afwisseling en de vermaken van het stadsleven lokken hen aan Of ze er zich gelukkiger zullen gevoelen We willen niet zwartgallig oordeelen. Er is in de stad voor menig meisje veel te leeren, dat haar in het volgend leven te pas kan komen. Maar ook, helaas, veel nooit meer te herstellen kwaad. Hoevelen denken met wroeging terug aan de dagen harer onschuld, toen ze nog niets wisten van al de verleidingen van het groote-stadsleven Van het hoogste belang is daarom voor alle ouders, die den schoonen naam verdienen de vraag of zij hun kind met vertrouwen kunnen laten gaan naar het gezin waar het eene plaats kan vinden. Het is te veel te veel steunde de graaf. Hoe diep heeft de arme Adeline geleden. Hoe gewetenloos heeft Joris met haar ge handeld Hij heeft haar geen onrecht gedaan, oom sprak Elsio Zij is »ijne vrouw, zijue wettig gebnwile vrouw Dat is uiet waar riep Margaretha Weil wie heeft u dat gezegd Joris zelf heelt mij zijne geschiedenis verhaald, antwoordde Elsie, en de bewij en van bun huwelijk zijn in de papieren te viu- den Waarom heeft Adeline mij daar niets van gezegd riep de oude Hmdelieks en hare stem klonk gebroken en angstig Alles zou dan anders gebeurd zijn Zij was door een belofte, aan haren man gedaan, gedwongen te zwijgen tot dat bij van z'yn reis terug kwam in zijn vaderstad Als hij, helaas I onverwachts wederkwam, had zij het dorp verlateD en geen mensch wist waar heen zij gegaan was. O wat bittere misgreep l riep de onde klagend uit Alles wat gebeurd is, is aan uwen blin den haat en wraak te wijten, met welke gij Adeline uit het huis v-rjoegt, merkte Elsie hier op Uwe me. doogeoloosheid is de schuld van al wat wij nu te betreuren hebben Wilt gij thans tot Adeline gaau, mylord, haar zeg gen dat gij hare geschiedenis kent en haar alles vergeven vroeg Elsie, zich met teedere deelneming naar den graaf keerende Haar alles vergeven vroeg de graaf verwonderd. Wat heb ik te vergeven O mijn God hoe onzeglijk moet dia goede ziel geleden hebben en hoe groot moest haar geduld geweest zijn daar zij haar hart aan ueimand heeft kunnen openen Ik haar vergeven? O! neen. wij zull-u haar smeeken dnt zij het bitter onrecht, haar aangedaan, vergeve en vergete Dat zij vergeet, wat de blinde haat eener vrouw, die voor haar welzijn waken moest, haar beschoren heeft Ja, ja, op bloote knieën zal ik haar smeeken dat zij mij niet vervloek©, en mij mijne hardheid vergeve, sprak de oude met gesrioorde stem.... Maar, wat hoor ik?.... Uit de aangrenzende kamer, waar Joris te Onbegrijpelijk is de zorgeloosheid van vele ouders, die hunne kinderen maar op goed geluk naar een groote stad sturen, bijna zonder geld, met alleen het adres van een of anderen besteedster of verren bloedverwant in den zak. 't Is een wonder dat alles dikwijls nog goed terecht komt en niet veel meer meisjes verongelukken. Er zijn ook andere ouders wien het zedelijk welzijn hunner kinderen zeer zeker ter harte gaat, maar die den weg niet weten hoe de gewenschte inlichtin gen te bekomen. Tijd, gelegenheid en reiskosten ontbreken de moeder, om zich persoonlijk te gaan vergewissen of haar kind wel in een goede omgeving komt. Welnu, hierin is thans voorzien. Ge dreven door de gemeenschappelijke overtuiging dat het hier een algemeen en ernstig volksbelang geldt, hebben verschillende protestante, katholieke en andere vereenigingen de handen ineen geslagen. Zij vormden samen een Comité, het Nationale Comité tot bestrijding van den handel in vrouwen, en richtten, twee jaren geleden op het Nationaal Infor matiebureau tot bescherming van vrouwen en meisjes, thans gevestigd Wetering plantsoen 22 te Amsterdam. Ieder noteere dit adres. Dit bureau, dat door de Regeering gesteund wordt, verstrekt kosteloos inlichtingen betreffende de betrouwbaar heid van betrekkingen aan vrouwen of meisjes, in binnen- of buitenland aange boden. En wilt ge weten, waar uwe dochter veilig logeeren kan, waar zij haie vrije avonden zonder gevaar kan doorbrengen onder' geloofsgenooten, of wat verder van belang is te weten op het gebied van voorkoming, of ook van be strijding of redding van gevaren, die het zedelijk leven bedreigen, het genoemde bureau geeft u gaarne alle voorlichting. Onthoud dus dit adres Nationaal Informatiebureau, Wetering plantsoen 22 te Amsterdam. En laat nu niemand meer zijn dochter op goed geluk naar de stad laten gaan, waar de weg om vertrouwbare inlichtingen te bekomen thans zoo gemakkelijk is gemaakt. Met enkele voorbeelden zij het ons nog vergund u aan te toonen hoe noodig een arbeid als deze is. Een meisje uit een provinciestadje zou onlangs te Amsterdam in betrekking gaan. Zij informeerde bij de politie, die zich tot ons richtte. Het bleek dat ze in handen zou zijn gevallen van een paar zeer gevaarlijke personen. Een ander meisje zou zonder onze tusschenkomst bij een gewezen bordeel houdster te Haarlem, een zeer slechte vrouw, zijn aangeland. Een derde'was in onderhandeling met eene familie te Amsterdam die zeer on gunstig bekend staat. De man is houder van verschillende verdachte huizen. Tijdig konden wij haar waarschuwen. Een onderzoek voor eene dienstbode bracht aan het licht, dat zij zich ver huurd zou hebben in een gezin, waar vader en zoon beiden een groot gevaar voor iedere jonge vrouw opleveren. In een hotel had een der gasten een kamermeisje gehuurd. Den volgenden dag reeds zou ze naar 't buitenland vertrekken. Onze tusschenkomst werd ingeroepen we informeerden langs tele- grafischen weg en konden nog juist bijtijds waarschuwen tegen het gevaar, waaraan zij zich zou hebben blootgesteld. Ook in andere opzichten gaven wij voorlichting. Een meisje zag zich ge dwongen onze hulp in te roepen om haar te beschermen tegen haar eigen vader, die haar den slechten weg op wilde drijven. Wij brachten haar in veilige haven en namen maatregelen dat deze ontaarde dronkaard niet langer misbruik kon maken van zijn vaderlijk gezag. Men vroeg ons van uit het buitenland inlichtingen betreffende een ,onge vrouw, die van de familie geregeld onderstand ontving. Wij bevonden dat zij in een beruchte buurt een openbaar onzedelijk leven leidde. £n zoo zouden we neg lang kunnen voortgaan. Ten slotte nog eene opmerking. De »Nederlandsche Vrouwenbond ter verhooging van het zedelijk bewustzijn», de »Vereeniging ter behartiging van de belangen der jonge meisjes» zijn sinds jaren in denzelfden geest werkzaam Het komt niet bij ons op, iemand er van terug te houden raad te vragen bij eene van de genoemde vereenigingen. Te zamen sterven lag, was een korte, smartelijke uit roep gestegen. Een oogenblik stonden de drie personeu roerloos, met ingehouden adem. elkander aan te staren dan als alles stil was, ijlden zij met uugstig voorgevoel de kamer in Elsie was de eerste, die de plaats be reikte, maar zij bleef plotseling als door d«D bliksem getroffen staan Een roerend schouw sp«l vertoonde zich aan hare blikken en met hunstige gebaren wenkte zij den graaf vu de onde mri. Weil volgde. Op een oogenblik stonden all« drie in de kamer, waar Joris stervend op zijn bed uit gestrekt lag De gravin ea de kleine Albina zaten biddend aan zijne sponde, het oogenblik nf te wachten dat de gekwetste nog eens spreken zou. 1)h graaf, Elsie, en de onde Weil hielden zich een weinig terzijde om. zonder van den lijdende gezien te zijn. oog en ooi-getuigen te worden van hetgeen hier ging gebeuren. Al raeteen8 opende Joris de oogen en sprak met gebroken stem Maar Adeline boe kwaamt gij naar En geland Als ik in uw geboortedorp opzocht, had gij het reeds verlaten, en niemand wist mij te zeggen waarheen gij uw stappen ge richt had U dood wanende, was ik eerst naar Parijs gegaan om in bet levensonderhoud van mij en m.'ü kii d te voorzien 1 nVoor uw kind voor ons kind Adeline, stamelde Joris met een zaligen glim lach om den mond. Ja, Joris, voor ons kind, dat ik reeds bij zijne geboorte vaderloos waande, vervolgde de gravin weemoedig. Maar ons kind leeft niet meer, niet waar onderbrak Joris Wel, ja, het leeft nog wedervoerde lady Grensville haaBtig. En waar is het Het is hier uw... mijn ons... kind En zij wenkte do kleine nader te heden, en de stervende wendde langzaam zijne blikken naar het kind Kus dien man, Albina, zei de gravin teed*rlijk. Het is uw vader !-... Albina omarmde Joris, zoo hartelijk en zoo kinderlijk als wist zij uit eigene ingeving dat deze tot nu toe onbekende man haar vader was. Hoe schoon van n, pnpa, dat gij einde lijk toch gekomeu zijt, sprak d« kleine met zoete stem terwijl zij zich aan zijne liefkozin gen overgaf... Grootmoeder zei immer, als ik naar uvroeg dat gij en mama ver weg waart Zij was al tijd boos als ik van u sprak, maar nu zijt gij toch eindelijk gekomen Joris trok het kind aan zijne borst en kuste het innig, terwijl trauen van aandoening zijne oogen ontvielen. Eu, niet waai:, nu zult gij nooit meer weggaan, nooit meer uw kleine Albina ver- laten Zoudt gij daarvoor zeer droevig zijn O I Ik zou veel weenen zooals gij thans doet Papa, heb ik u dan verdriet aan gedaan De stervende antwoordde niet, maar hij trok het kind nog nader tot zich en hie moeilijk hij ook ademde, verdubbelde zijne kussen. E n oogenblik vau plechtig stilzwij gen volgde hierop Dan hief Joris weer den blik omhoog en naar de gravin kijkende Ma«r hoe komt het, Ad-line, dat de kleine AlbiD», niet van u, maar van hare grootmoeder spreekt te mijnen opzichte Ach grootmoeder, die, om ons huwe lijk, boos op mij was, zich wllende wreken, had mij het kind weten te ontfutselen eu heeft het tot heden toe bij zich verborgen gehouden 't Is dan dat ik, als waanzinnig over het verlies van Albina, naar Engeland ben ge trokken, zonder zelve te weten waarom ik ze daar wilde gaan zoeken. Al mijn pogingen om haar op te sporen, bleven vruchteloos Het toeval voerde mij tot eene welstellende dame, die mij, eerst als gezelschapsjuüer, en later als kind aannam. In haar huis leerde ik den graaf van Grens— ville kennen. Geen spoor hoegenaamd liet mij vermoeden dat deze de vader was van den man, dien des priesters zegen aan mij verbonden had en dien ik sedert zoovele jaren beweende. Ik zei hem, maar te ver 'geefs, dat mijn hart een anderen toebehoorde, dien ik tot mijn dood beminnen zou, alhoewel hij reeds verdwenen was. met nog1 tal van andere organisaties zijn ze in ons bestuur vertegenwoordigd. Ons doel was, door één algemeen, nationaal adres een schakel te vormen tusschen ouders en meisjes die voorlichting begeeren eenerzijd, en ander zijds tusschen de vereenigingen en cor respondenten die zich bereid verklaarden hen door onderzoek en voorlichting te dienen. Voorts om eene instelling in 't leven te roepen, waar alle belangrijke inlichtingen van over 't geheele land kunnen worden bijeengebracht, gecen traliseerd. Het Comité verheugt zich hierbij te mogen rekenen op de moreele en finan- cieele medewerking der Regeering. In ons nationaal Comité tot bestrijding van den handel in vrouwen zijn de volgende Vereenigingen vertegenwoor digd de Ned. Vereeniging tegen de Prosti tutie de Ned. Vrouwenbond tot verhooging van het zedelijke bewustzijn de Vereeniging ter behartiging van de belangen der jonge meisjes de Ned Middernachtzendingvereeniging de Vereeniging tot steun van verwaar loosden en gevallenen de Roomsch-Katholieke Vereeniging tot bescherming van meisjes de Vereeniging Onderlinge Vrouwen bescherming» de Ned. Bond tot Kinderbescherming de Rein Levenbeweging de Ned. Christen-Vrouwen-Geheel onthouders-Unie De Nationale Vereeniging voor Vrouwen arbeid het Leger des Heils de Vereeniging tot verbetering van den Maatschappelijken en den Rechts toestand der vrouw in Nederland terwijl de heer Rabbijn J. VREDENBURG het Israëlitisch element vertegenwoordigt. Den Tuin open. Den tuiü open nu. Nu gezaaid, gepoot en i^plunt. Nu. alles zoo spoedig mogelijk ge- rred gemaakt, opd t tijdig groenten en bloe men groei-.-n en prijken en geuren. Nu k*n inen niet te snel en te vroeg meer zijn. Als de voorjaarszon zoo heerlijk schijnt, begint Maar hij verlangde enkel mijne band, en ik g*f ze hem Ik stond immers gausch alleen en verlaten in het leven, in de groote wereld I Om wille van mijn kind, mocht ik het eens wedervinden I dorst ik het schitterend bestaan, dat zich aanbood, niet te weigeren I en alzoo werd ik zijne vrouw.,., of liever, meenden wij, beiden bedrogen, in den echt te treden. De eebtgenoote van den graaf van Grens- ville I 1 1 riep Joris verbaasd en smartelijk uit. Mijn God I dat is niet mogelijk I dat kan niet zijn I En toch was het zoo, antwoordde de lady met gebroken stem, ten minste volgens onze meening.... Nu kent gij geheel mijuo geschiedenis. Nog iets noebtuus moet ik erbij voegen We-B mij thans een genadige rechter en ver geef mij alles omwille vun ons kind 1..,. Vergeven I wat heb ik u te vergeven sprnk JoriB diep bewogen. Ik alleen ben de schuld uwer ellende! Waarom waagde ik, een verworpeling van het menschdom, zooals ik was, uw leven te knoopen aan een mao, wieDB leven op prijs gezet was Hoe kon ik het wagen een onschuldig hart, als het uwe, te verbinden aan het mijne, dat enkel moord plannen smeedde, dat enkel gewoon was aan een bende zeeschuimers te bevelen. Houd op, Joris, houd op, smeekte de lady spreek zulke woorden niet meer waar van ieder mijn hart als met eenen dolksteek doorboort, binnen eenige oogenblikken mis schien, staat gij voor den eeuwigen Rechter denk nu aan uw duister verleden niet meer, wiens herinnering het tegenwoordige van licht en leven berooft. Geef de laatste oogenblikken uws levens aan uw kind eu aan Hem die u, als barmhartige Rechter, iu genade ontvangen zal. De stervendej glimlachte zalig.... (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1908 | | pagina 1