Donderdag 7 Mei 1308. 31e. jaam Toegewijd aan Handel, Bndustrie en Gemeentebelangen. Eerste Blad. ""iiïüsSf" i, LUCERNA CHOCO E A DE. D, VAN ERP, DOKKIM IlNuminer 37 Dit nummer bestaat uit TWEE Bladen ANTOON TIELEN, De Toestand, 1 vL CHOCOLAT I Uitgever: FEUILLETON. aller Het FIJNSTE Zwitsersche merken BUI PENLAND. België. Frankrijk. WaOifaiglggfcJBM^ -55gka®3E!ia^> ;.Y2. W A A L W IJ K. Telefoonnummer 38. iet OR i AU LAIT SUISSE LFMONDEENTIERS'EN DÉLECTE Vertegenwoordiger voor Friesland Groningen, Drente, Overijsel en Noora-Brabant ei Je li II I ssEüErr?-- ti! liiiiigslraatsclie Dit Blad verse ijnt Woensdag- en Zaterdagavond. A b o n n e ui e n t s p r ij s per 3 maanden f 0."5. Franco per post door het geheele rijk f0.90. Brieveningezonden stuiken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Men kan het teerste weefsel met Sunlight veilig wasschen. Wit goed wordt wiiter, en gekleurd goed wordt levendiger van kleur, zoo dra Sunlight slechts gebruikt wordt. Als zachte zeep of andere wasch- middelen Uw goed boschadigen en de kleuren hebben doen verschieten, denk dan eens aan het woord Sunlight. 612 Advkrtintibn 1—7 regels f Ü.6U daarboven 8 cent per regel, grootr letters naar plaatsruimte. Ad verten tiëu 3maal ter plaatsing opgegeven, worden 2inaal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden specific zeer voordeelige contracten gesloten. Reclames 15 cent per regel i Eindelijk opgelost! Eindelijk dan de ruiterlijke verklaring van de Standaard. Wint in 1909 links, dan weet ieder nu reeds dat de tegenwoordige ministers heengaan. Maar ook omgekeerd is een ieder overtuigddatwint rechts in 1909 de tegenwoordige ministers blijven (Curs, van ons Red. E. v. h. Z.) Het blad voegt hieraan nu nog wel toe De nu in functie zijnde ministers zullen uit hun eenigszins gedwongen po- ic~in een geheel vriie positie overgaan, en vap ^at oogenblik af vormen een XE. Van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN". normaal principieel kabinet,» zoodat volgens de »Standaard> thans het minis terie Heemskerk feitelijk niet normaal principieel» is, doch den gewekten in druk, alsof hel blad beslist overtuigd was, dat, wint rechts in 1909, de tegen woordige ministers niet konden blijven is thans weggenomen. Dat is werkelijk een groot lichtpunt aan den wel eenigs zins donker geworden coalitie-hemel, want hoe men er overigens ook over moge denken, zonder de a. r. ware in 1909 de strijd voor rechts een onbegonnen werk geweest, waar natuurlijk tegenover staat, dat de a. r. zonder de andere rechtsche partijen ook een verloren inzet hadden. Zeker we willen hier ronduit verklaren, dat wij dezer dagen ook wel eens gedacht hebben aan een andere partij formatie democraten tegenover conser vatieven, maar bij wat dieper inzien, komt men hierbij tot de ontdekking, dat niet alleen de eigenpartij dan ge broken vvoi^it in tweeën, maar ook de andere rechtsche, terwijl wij bovendien in democratisch gezelschap zouden komen dat niet het gewenschte was. Ook een opklaring aan den politieken hemel is de uiting wan den »Standaard,> dat van dr. Kuyper bij dit alles gansche- lijk geen sprake behoeft te zijm Niet, dat de groote man ons niet wenschelijk zou zijn als minister, maar in de tegenwoordige omstandigheden is het o. i. beter, dat dr. Kuyper niet aan de ministcrstafel zit. Trouwens de Standaard* erkent het ruiterlijk: >Gelijk het nu liep was het volstrekkelijk uit gesloten, dat hij in de combinatie werd opgenomen.» Wij lezen in de Schoenindustrie Paschen was weer daar, en daarmede het drukste van het seizoen. Of nu op alle fabrieken wel zoo erg over drukte kan gesproken worden, dit meenen wij met recht té mogen betwijfelen. Wat wij zoo hier en daar hooren, dan is het momenteel alles behalve druk, en is er nog veel te veel voorraad. Het weer heeft ook nog niet willen dienen daarbij de algemeene malaise, de slechte betaling, alles te zamen ge- XV. De oogen ran den graaf vielen toe, zijne lippen trokken krampachtig samen, en over zijne bleeke wangen rolden tranen op tranen... r Eene diepe stilte heerschte wederom in de kamer. De gravin had het hoofd rustend laten vallen op de knssens van den zetel, hare handen lagen gevouwen op haren schoot. ^are groote schoone oogen waren naar de vensters gericht, door dewelke de eerste Btrnlen van de morgenzon binnen kwamen. Een licht geklop op de deur onderbrak de stilte. De gravin ging zien en 't was Elsie die aan de deur stond. Ik bid u, vergeef mij, mylady, zeide zij, vrouw Weil verlangt dringend u onmid dellijk te spreken. Zij had het Blot niet tegenstaande mijne opwerpingen wederom verlaten. Te voet? vroeg de lady ontroerd. Neen, met den wagen, die nogmaals naar het Ileidehof reed, om... Elsie hield zich verschrikt in. Ik weet wat gy zeggen wilt, Elsie, ging de gravin voort. Bracht men het lijk naar hier niet Ja> Maar nu moogt gij het nog niet zien, zei Llsie Bmeekeud. Vrouw Weil is zooéven teruggekeerd, voegde zij er haastig bij, als berouwde het haar aan Joris herinnerd te hebben, maar zij is niet alleen, zy is verge zeld van eene dame. 0^— Eene dame! wie is dat? vroeg de gravin nieuwigierig. Ik weel bet niet, antwoordde Elsie. Ik zag de vreemdelinge niet en vrouw Weil weigerde verdere verklaringen te geven. Waar is zij Elsie bracht de gravin aan de deur der ontvangstzaal. De gravin trad binnen en Elsie bleef alleen in den gang. Wonder! murmelde zij. De eene gebeur tenis op de andere Wie mag toch de dame zijn welke de oude vrouw hier brengt Wat mag dat bettekenen Zou het?... Doch neen, het is niet mogelijk en toch Zou het soms Constance niet zijn Maar hoe kwam zij in kennis met de Heideheks Elsie stelde zich allerhande vragen, maar het gelukte haar niet, de rechte te vinden, hoewel zij er toch bij" was. Langzaam ging zij door den korridor, tot zij de kamer van haren oom bereikt had, waar zij binnentrad, om, in geval de graaf hulp verlangde, in zijne nabijheid te zijn. Maar de lijdende lag rustig en diepzuchtend op zijn lijdensbed. Hij scheen te slapen. Elsie zette zich der halve op eenen zetel aan de sponde en ver zonk in diep nadenken over de zeldzame gebeurtenissen der laatste dagen. Zij dacht aan Robin, van wien zij in langen tijd niets gehoord had. Slechts één dienaar wist waar hij verbleef, en hij was, den nacht zelf, als de graaf, doodelijk ontsteld naar het slot gebracht werd, ijlings weggereden. Het was RobinB eenigste wensch in zulk geval geroepen te worden. De knecht had miss Köller verwittigd en had Elsie, na huren terugkeer, aanstonds meegedeeld dat Robin op de hoogte was van hetgeen er voorviel 1 Zou Robin komen op den roep van den knecht Elsie stelde zich juist deze vraag als er stillekens op de deur geklopt werd. Het was miss Köller, die Elsie teeken deed buiten te komen. Miss Liddon, zeide zij, in de schrikke lijke ontroering van gisteren avond, u zoo plotselings weer te zien, en al de vreeselijke gebeurtenissen van dezen nacht, had ik ver geten u deaen brief, over eenige dagen uit Dublin voor u aangekomen, af te geven, en ik verhaast mij nu hem te brengen, Een brief voor mij uit Dublin 1 riep Elsie verwonderd. Het is goed, vrouw Köller, en zij Dam den brief aan. Hoe bevindt zich mijnheer vroeg dan de huishoudster. Ach 1 indien hij stierfZij nomen doet ons vreezen dat 1908 geen gunstig jaar voor de schoenindustrie zal zijn. Te hopen is het dat de zomer nog verbetering brengen zal, de ge volgen zouden anders voor de fabri kanten en voor de in ons bedrijf zoo talrijke arbeiders treurig kunnen zijn. De laatste jaren is het tamelijk &oed ge gaan en als gevolg daarvan zijn ook vele toestanden voor den werkman er beter op geworden. Zoo graag willen de meeste fabrikanten die nog verbeteren, wat, zoo dit mogelijk is, wij ook als een zedelijken plicht voor hen beschouwen, echter meenen wij te moeten waar schuwen dat van de zijde der arbeiders niet alles in eens moet of kan verlangd worden. Thans doorleeft dc schoenin dustrie een critiek tijdperk. Gepasseerd jaar heeft het slechte zomerweer zijn nadeeligen invloed op den verkoop doen gelden, direct na Paschen was reeds een aanhoudende slapte ingetre den. Op de geldcrisis van October en November volgde een algemeene malaise die voor de winkeliers een beduidend minderen verkoop maar erger nog een buitengewoon slechte ontvangst van openstaande rekeningen ten gevolge had; den terugslag daarvan moesten natuurlijk de schoenfabrikanten onder vinden. In jaren is er zulk een slechte betaling niet geweest als thans. Het aantal retourwissels is enorm. zou het niet doorstaan. Stiller, miss Köller, spreek zoo luid niet. Misschien komt alles nog goed. De oude vrouw verwijderde zich, en Elsie keerde in de kamer van den graaf weder, waar zij op hare vroegere plaats zitten ging. Zij opende den brief Hij was van Felicia. Zij schreef Arnold Liddon op een balfeest te Dublin ontmoet te hebben en dat dpzelfde den volgenden morgen plotseling verdwenen was. Zij verzocht Elsie haar on middellijk te laten wtteo of hij zich te Wall- horst bevond om, ingeval hij er was, zij van zin was dan ook naar Engeland weer te keeren. Verder behelsde do brief niets bij zonders, maar uit ieder woord klonk zulke angstige bezorgdheid dat deze regelen maar al te duidelijk het hart der kleine, vroolijke Araerikaausche verrieden, en Elsie onwille keurig glimlachen moest wanneer zy dacht hoe beiden op elkander verliefd geworden waren. Zij verborg den brief in den zak van haar kleed, als de deur stillekens achter haar geopend werd. Zij wendde het hoofd om, en kon eenen lichten en moeilijk onderdrukten kreet niet weerhouden, als hare oogen op de personen vielen die aan de deur stonden. Zij sprong van haren stoel op uitroepende nCoustance 1 Mijne lieve dierbare vriendin I" en zij vloog in hare armen Het was waarlijk Constance, die aan de zijde der gravin, gevolgd van de oude vreuw Weil, op het pnnt waren in de kamer te treden 1... Een roerend tafereel had plaats bij het wederzien der lang gescheidene vriendinnen. Toen de graaf den kreet hoorde, opende hij weder de oogen. Was het een droom of was het werkelijkheid Hij wendde het hoofd moeilijk ter zijde. Een zwak vreugdegeroep, kwam over zijne paarsche lippen. Do gra\ in nam den arm van het jonge meisje, dat sidderend, bij den aanblik deB graven h.t bed naderde. Zij nam de koude band van den lijdenden, en legde ze in de gloeiende hand van het eisje. In korte woorden verhaalde zij den graaf, op welke wijze Constance door de oude Mtb Weil op het Heidehof verlost werd, en ze dan Dit gevoegd bij den grooten voorraad reeds sinds 't vorig jaar opgestapeld, zal 't een ieder duidelijk zijn dat een en ander veel renteverlies veroorzaakt en is naar onze meening 'n genoegzaam afdoend bewijs dat de toestand in de schoenindustrie momenteel zeer slechi is. Veel zal er dus nog moeten ge beuren vooraleer mén weer van een goeden gang van zaken zal kunnen spreken. Dat is jammer voorzeker, het is ook te betreuren voor de talrijke arbeiders. Er is naar onze meening geen indus trie waarbij de arbeid zulk een grooten factor inneemt als bij de schoenindustrie. Hoeveel fabrieken in andere takken van nijverheid ziet men niet, die met een klein getal arbeiders een grooten omzet maken. Daar is hoofdzakelijk het kapitaal de almachtige factorin de schoenindu-, strie is het echter en kapitaal en arbeid en dan nog hoeveel {lood kapitaal in gebouwen en machinerieën, dat hier renteloos vastligt en waarvan de noodi- ge renten en afschrijvingen toch ook verdiend moeten worden Het arbeids loon staat in verhouding van het afge werkt product bij geen enkele industrie tot zulk hoog percentage als in de Schoenindustrieterwijl de vele benoo- digdheden de productiekosten ten zeerste doen stijgen. Zijn de productiekosten hoog, niet gering zijn ook de verkoops- kosten. Hoeveel moet er voor betrek kelijk kleinen omzet nog gereisd wor den, en hoe duur is dat reizen door het meevoeren van dat groote aantal monsters niet Wat een geld wordt er op die mon sters niet verloren telt de kosten van de talrijk kleine verzendingen, de doos jes, de verpakking enz. bij elkaar, al die kleine uitgaven vormen op het eind van het jaar een enorm groot bedrag dat het winstcijfer beduidend doet slinken. Voegt daar nog bij hoe herhaalde malen het voortkomt dat met de meeste zorg toch nog kleine ongelukken en foutjes voorkomen, die bij de hooge eischeu die de afnemers tegenwoordig stellen niet anders dan met verlies kun nen verkocht worden. Vooral komt dat bij het bruine leer, dat tegenwoordig zooveel gedragen wordt, voor. Aanhou dend staat men aan ongemotiveerde re clames bloot. Wij hebben gemeend een en ander eens in den breede te moeten uiteen zetten om er op te wijzen dat al zou men soms nog zoo gaarne tot verbetering van arbeidstoestanden willen overgaan, dit altijd zoo maar niet gaat. in haar eigen huis verborgen had. Ik zal in uwe plaats met Constance han delen, zegde zij dan zacht Constance weet alles... Zij heeft u alles vergeven. O 1 miss Leslie, riep de graaf klagend uit Gij zijt grootmoedig indien gij mijne mis daad tegen u vergeeft. Mag en kan ik uwo woorden van vergeving gelooven Ik heb ze niet verdiend 1 Ik heb niets meer tegen u, mylord, wedervoer Constance met licht bevende stem... Het verleden zij begraven en vergeten O 1 Constance, gij kunt mij niet ver geven, wat ik aan u misdaan heb. Ik heb den droom uwer liefde willen storen. In mijne verblindheid heb ik u miskend, en eene mode pop zonder hart of gevoel uau mijnen Robin willen hechten. Om mijne eerzuchtige plannen verwezenlijkt te zien, heb ik tot misdadige handelwijze mijne toevlucht genomen. Ik zeide u dat uw vader een misdadiger was. Nu zweer ik u, dat geene schuld op hem weegt Ik heb Robin willen overtuigen, dat gy door een avontuur uit het vaderhuis gevlucht waart, maar hij gelooft niet aan mijne be schuldiging maar wel aan uwe onver breek bare standvastige trouw. Uwe liefde heeft gezege praald!. Wordt met mijnen besten zegen zijne vrouw 1 Om uw beider geluk zal God mij, hoop ik, een genadige rechter zijn Constance waB vóór zijn bed op de knieën gezonken zij bedekte baar aangezicht met beide handen «n weende heete tranen van vreugde en van smart, 's Graven's rechter hand rustte op het blond lokkige hoofd van de schoone jonge maagd, terwijl van zijne lippen een licht dankgebed omhoog steeg... Vrouw Weil had, als gebroken, naast haar in den zetel plaats genomen de gravin boog zich liefderijk tot Constance, terwijl Elsie, met vochtige oogen, op de gaosche groep raet genoegen neder zag. Lenige minuten verliepen in stilzwijgendheid dan vielen de eerste zon nestralen door de halfgeopende gordijnen in de kamer. Plotselings vernam men in den gang het gerucht >an mansstappen, die de kamer van den graaf naderdeD. Elsie ijlde naar de deur. Op hetzelfde oogenblik werd deze geopend en een jongeling in ruitergewaad verscheen op den Zaterdag heeft, de socialist Vandervelde in de kamer zijn rrde over den Cone-o ge houden. Men was nieuwsgierig, op walk standpunt hij zich stellen zou. Hij verkllarde dat er lusschen hem en zijn vrienden een maeningvenchil brstaat, niet over .iet plan ran ozerrsaiur, maar ovtr het beginsel der kolonisatie. Hij acht annexatie de minst slech te oplossing. In ieder geval zal het 'lot drr inboorlingen er door verbeteren en het Bel. gissche parlement krijgt het recht san in grijpen. Overigens viel hij koning Leopold heftig aan. Op de Brusselsche wereldtentoonstel ling in 1910 zal een torun te zien zijn, dio nog hoogea Zal wezen de Eiffcltoren Kos ten 12 milioeu francs. 1 I President Falières zal 25 Mei in Londen aankomsn. De koning zal hem vergezellen dorpel, waar hij. als aan den grond genageld, bleef staan. Elsie trok zich verschrikt terug. Robin 1 riep zij uit, in ontroering. Eene akelige bleekheid bedekte aanstonds het gelaat van den graaf, terwijl de gravin vol verwondering naar den jongeling opzag. Constance verhief langzaam het hoofd... Re droog zij zich? Had Elsie's stem daar zooeven Diet eenen naam uitgesproken, die haar on eindig dierbaar was En nu aanschouwde zij de schoone gestalte van den jongeling die naar het bed zijns vaders kwam. Maar, wat beteekent dat?... Eene wolk betrok zijn voorhoofd Hij kon geenen stap meer voorwaarts doen. Robin 1 riep Constance thans juichend uit. En terzelfdertijd ijlde zij naar hem toe en omarmde hem, terwijl hij voor hare liefde betuigingen scheen k iel te blijven. Onvorwyld waren hare blikken op zijn bleek en ernstig gelaat gericht als wilde zij vragen waarom hij de vreugde bij dit onverhoopt wederzien niet deelde eu er zoo zwaarmoedig uitzag. XVI. Zacht ontdeed zich Robin met bescheiden heid uit Constance's armen, die zijnen blanken hals omhelsden. Verrast trad het jonge meisje eeuige schre den achteruit. Robin's oogen troffen de smarte lijke uitdrukking van haren angstig onder- vragendon blik... Wat was dat? Waarom verheugde hij zich niet zooals zij over het wederzien Beminde hij haar niet meer gelijk vroeger Desa gedachte deed het bloed in bare aderen stollen, terwijl eene plotselinge bleek heid baar aangezicht betrok. De aandoening en de ontroering overmanden haar. Zij wan kelde en zakte half bezwijmend iu eenen stoel, die aan eenen zijmuur in de kamer stond. (Wordt vervolgd.) f l

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1908 | | pagina 1