Nummer 81. Zondag 11 October 1908. 31e. Jaargang Toegewijd aan Handel, industrie en Gemeentebelangen. Eerste Blad. De öalcan-vulcaan barst uit? i ANT0 0N TIELEN, Dit nummer bestaat uit DRIE Bladen HET GEHEIM VODDENRAPER De internationale Vrouwenhandel, FEUILLETON r U I T G E V E K E A O IJL DE NAVERY. raalsrhr Courant. Dit Blad verse' ijnt Woensdag- en Zaterdagavond. Abonnementsprijs per 8 maanden f0."5. Franco per post door het geheele rijk f 0.90. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz... franco te zenden aan den Uitgever. WAALWIJK. Telefoonnummer 38. Advertentien 17 regels f 0.60 daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën Smaal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeelige contracten gesloten. Reclames 15 cent per regel. Lang- bleef hij sluimeren, maar zou hij nu z'n lava gaan uitwerpen 't Begint er waarlijk op te lijken. Och, och 1 En nu hadden de Jong-Turken hem nog wel zoo netjes willen moderniseeren Om, of wilt ge boven op z'n krater hadden ze een ras-echt parlement willen plaatsen, de sultan zou van alleen-heerscher mederegeerder geworden zijn, ja de vrouwen begonnen er zelfs aan te denken haar huisketenen los te veilen en daar gaan waarachtig de vroegere mede- huisgenooten, die thans zoo'n beetje op eigen beenen stonden roet in 't eten werpen. Arme jong-Turksche partij, wat heb je 'n pech 11 En toch, deze catastrophe was- te voorzien. Men kon zich denken, dat, nu Turkije op weg was 'n krachtige moderne staat te worden, waarbij niet meer in troebel water te visschen was, thans Bulgarije z'n slag moest slaan, later zou het hiervoor te laat zijn. Ook Oostenrijk moest doortasten zoo'n annexatie van Bosnië en Herzogo- wina kon er dan wel in eenen mee door. Het mooie verdrag van Berlijn was door Bulgarije toch geschonden. Geloof maar vrij, dat dit alles met het laatste bezoek van vorst Ferdinand aan 't Oostenrijksche hof netjes afgesproken is. En nu kon »der Dritte im Bunde» ook wel komen. Griekenland had immers al zoolang op Creta geloerd I Wat is die zieke man, die aardig leek op te knappen in den laatsten tijd, weer plotseling ziek geworden En de groote mogendheden, onder teekenaars van 't verdrag van Berlijn Zij huilen tranen met tuiten om 't on gelukkige Turkije, pardon, om 't lapje er van, dat hun misschien langs den neus gaat. Maar ze hebben er in al hun droefheid toch al iets opgevonden. Ze zullen 'n nieuwe conferentie houden Van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN". VAN DEN NAAR HBT FraNSCH VAN 37. »Hij nam de werklieden den eenen na den anderen ter zijde en verklaarde hun zijn stelsel van verwarming der treinen door aan wending van den verloren gaanden stoom. Geen van alleu begreep hem, maar allen waren het eens, dat het in zijn hoofd niet goed meer in orde was. De meesterknecht zag zich genoodzaakt zijne aanmerkingen te hernieuwen, en de kassier kortte hem op zijn loon niets mocht baten. Chriitiaan werd hoe langer hoe afge- trokkener, en in plaats van éénen dag in de week van het werk te huis te blijven, hield hij Dinsdag en Woensdag en weldra zag men hem niet meer in de fabriek, dan wanneer zijne vrouw brood vroeg voor haar kind. Het overige van zynen tijd besteedde hij aan zijne studies. «jDe welgesteldheid, die vroeger in zijn huis heerschte, maakte weldra plaats voor geldgebrek Allengs sloop de behoefte binnen... en eindelijk do armoedede vrouw droeg lompen, het kind schreide van koude. »I)e man leefde als een vreemdeling tusscheu die twee wezens, die hij tot steun en verzor ger had moeten zijn. Wcenend smeekte hem zijne vrouw, toch al die dwaze herschen schimmen uit zijn hoofd te zetten en weêr met lust den arbeid te hervatten, om voor zich en de zijnen den kost te verdienen. Ziende dat dit niet baatte, begon zij hem verwijtingen te doen. Zonder te antwoorden, en thans mogen de Vereenigde Staten ook meedoen- Rusland die al de Durdanel- len vrij ziet, wil er 't initiatief toe nemen. Alleen, zie je, omdat ongelukkige Turkije te helpen. En Italië, die groote mo gendheid is niet minder voor 'n confe rentie, Trepoli ligt daar zoo mooi, zie je. Maar helaas, wie wat van den brok krijgt, Engeland schijnt ditmaal buiten de eerlijke verdeeling te moeten blijven. En hoor nu, hoe minister Grey bedroefd is om Turkije's lot 1 Turkije, zegt hij, wordt door Oostenrijk niet alleen belee- digd maar ook sterk benadeeld. En zoo gaat de deelnemende minister verder moeten Armenië en Macedonië weer in den barbaarschen toestand van voor heen teruggebracht worden Och, och, wat is Engeland toch bezorgd 1 Was het dat ook maar geweest met Transvaal en den Oranje-Vrijstaat 1 Echter, één waar woord heeft de Èngel- minister toch gezegd en dat is: Of het verscheuren van het internationale ver dragen vereenigbaar is met het streven naar beperking der krijgstoerustingen Dat kunnen zich de kleine staten voor gezegd houden Kan n.l. uit deze wereldgebeurtenis, waardoor we 'n verdrag, reeds 50 jaren oud, zoo maar in stukken gescheurd zien, niet de conclussie getrokken worden dat de mooiste verdragen niets geven, als men eenmaal 'n stukje of stuk land wil inpalmen En leeren hier de anti-mili- tairisten pur sang niet uit, dat elk land ten slotte op z'n eigen krachten bouwen moet Nu reeds toch kan vastgesteld worden dat de komende conferentie der mogend heden niet anders zal zijn dan 'n samen komst van bullebijten, die gezamenlijk zullen trachten uit te maken welk en hoe 'n groot stuk elk van de worst dient te hebben En loopt het werkelijk nog maar zoo vreedzaam af, dan kunnen we hoogst tevreden zijn. Hoe vreeselijk toch zou het zijn als de bullebijters onderling ruzie kregen Nog iets anders valt uit deze cata strophe te leeren, nl. dat Frankrijk, hoe dat rijk ook in zedelijke kracht aftakelt, toch nog tot hoofdplaats heeft de stad, die men kan noemen Ha capitale du monde.» Immers, Parijs, wordt reeds verlist Christiaan de woning, en kwam in feen drie dagen meer te voorschijntoen ij terugkwam, verklaarde hij kortaf, dat hij de baas was en zou werken als hij verkoos en hij ging in twee dagen niet naar de fabriek. «Die herhaalde afwezigheid putte het geduld van den meesterknecht uithij verwittigde M. Nerval, en deze, de oorzaak bevroedende van Christiaan's zonderling gedrag, ontbood hem bij zich, en poogde hem aan het verstand te brengen, in weikeu afgrond hij zich en de zijnen neêrstorttemaar de werkman ant woordde kalm De mijnen lijden gebrek, dat is waar; maar ik lijd meer dan zij als ik eenmaal ryk ben, zullen zij het mij vergeven. «Het onderhoud werd driftiger M. Nerval kwetste de ijdelheid van Chriatiaan, en deze giDg heen met de woerden »- Vaarwel, mijnheer; gij kunt de plaats aan mijne werkbank aan eenen andere geven «Des avonds deelde hij bedaard aan zijne vrouw mede, dat de fabriek van M. Nerval voor hem gesloten was. Mijn God! wat moet er van ons ge worden snikte Rosa. Heb daar geen zorg voor. Binnen acht dagen zal ik het model van mijn verwar- mingsstelsel af hebben, en het zal dadelijk algemeen aangenomen wordenmocht dit evenwel niet het geval zijn, dan zal ik wel iemand vinden, die mij, na de uiteenzetting van mijne uitvinding, eene som gelds zal voorschieten. «Intnsschen gingen de matrassen en de dekens naar de bank van laening, Christiaan voleindigde de teekening van zijne machien niet; er ontbrak nog eene kleinigheid aan, bijna niets, maar hij vond het nog niet. Eu hij kon zijne uitvinding toch niet aan eene maatschappij aanbieden, of ze moest volledia zijn. "Hij leende geld. De Parijsche werkman is hulpvaardig en goedhij opent gemakke lijk zijne beurs; maar hij kan geene groote voorschotten doen, eu toen Christiaan aan de deur van een zeker aantal vrienden ge klopt had, was ook deze bron van inkomsten voor hem uitgedroogd. «Christiaan gaf den moed echter niet op genoemd als de vereenigingsplaats der conferentie. Vermakelijk is ook in deze de schrik kelijk krijgshaftige houding van Servië 1 Men denkt daar toch niet minder dan over 'n oorlog met Oostenrijk. Goed en bloed heeft men er voor over I Nou, bloed kent men er wel en goed, och zoo schrikkelijk veel zal er niet te verspelen zijn. 't Bedaardste houdt zich nog de be- zondere vriend van Turkije, Duitschland. Te verklaren is dit, als men bedenkt dat er voor dit rijk geer. lapje aanzit. 't Zal echter 'n eigenaardige verhouding geven, als de Duitschers in Parijs moeten komen beraadslagen, overeene herziening van het verdrag van Berlijn. Waarom voor deze conferentie weer die stad niet uitgekozen, dat lag toch zoo eenigszins in de lijn, zouden we zeggen. Hoe dit nu echter verder ook zij, het is op het oogenblik in de wereldpolitiek wier moraal o zoo hoog 1) staat 'n vrij verwarden toestand. Zeer zeker is te hopen, dat alles zonder sabel- gekletter en kanongebulder afloopt. Voor Turkije wordt het echter 'n moei lijke zaak. Was het voor 'n oorlog klaar geloof maar gerust, dat' t al lang aan het vechten was. Doch nu en toch zal het ten slotte het zwaard in de weegschaal moeten leggen. Of zouden er de reactionnairen weer de overhand krijgen, door alle schuld op de Jong- Turken te werpen? Men kan moeilijk wat uit dezen chaos nog geboren zal worden. Laat ons hopen, dat de Europeesche vrede er niet door ver stoord wordt. Want 'n algemeene oorlog zou iets schrikkelijks zijn Er zijn wellicht lezers, die meenen, dat er een artikel als dit, niet thuis hoort in een blad, dat in ieders handen komt. Wij meenen dat een der vele oorzaken van het voortbestaan en het toenemen van het kwaad juist hierin is gelegen, dat er buiten zekere kringen niet anders dan met groote geheimzinnigheid over gefluisterd wordt. Aldus de Nieuwe Arn hemmer Courant. We zijn het er volko men mee eens. Hoe meer de pers de aandacht op misstanden vestigt, hoe eer en ging onverdroten voort met zoeken, tee kenen en berekenen. Inmiddels aten zijne vrouw en zijn kind slechts een karig stuk brood. «Op zekeren dag werd de kleine Regina ziek. De aanblik van haar lijdend kind bracht de moeder bijna tot vertwijfeling en de moe der deed wat de gade niet meer durfdezij bezwoer Christiaan, in naam van de heiligste plichten, om werk te zoeken, ten einde zijn vrouw en zijn kind het dringend noodzakelijke te verschafi'en sGij hebt het recht niet ons van honger te doen omkomen, sprak zij. Gold het alleen mij zelve, ik zou nog zwijgen, maar nu de kleine van gebrek ziek wordt, ben ik ver plicht te spreken. Gij moet werk gaan zoeken, waar het ook zij, gij moogt ons dus niet langer aan gebrek ten prooi laten. Gij zijt een goed werkman, men zal u gaarne aan nemen. En ik beloof u, dat ik u in uwe vrije uren naar hartelust zal laten teekenen èn zoeken, als gij weer naar eene fabriek gaat. »Op dat oogenblik liet Regina een zacht gekreun hooren. «Christiaan snelde naar het bedje der kleine Regina's ademhaling was beklemd, eene heate koorts kleurde haro ingevallen waDgen hoog rood, en hare blauwe oogen schitterden als vuur. jEenen dokter 1 sprak de moeder, ga ijlings eenen dokter halen. Ik ga, antwoordde de man. Als gij den dokter verzocht hebt om hier te komen, ga dan werk zoeken. Goed, vrouw, ik beloof het u. «Christiaan ging heeD. „Er verliep een nur, en andermaal een uur de koorts van de kleine Regina nam steeds toe en hare moeder nam haar in de armen. «Eindelijk verscheen de dokter. Hij schudde bedenkelijk het hoofd, schreef een recept en zeide Laat dit dadelijk bij den apotheker klaar maken als het kind er binnen ééu uur niet van inneemt, sta ik voor niets meer in 1 «De dokter legde het papiertje op de tafel en verwijderde zich. «Als wezenloos staarde Rosa op het recept; zij kon het kind niet verlaten en toch moest cr verbetering komt. En wat is ergerlij ker, ten hemel schreiender misstand, dan dat jaarlijks duizenden leerbare meisjes als slachtoffer vallen van gewetenlooze schoften, die haar onder voorspiegeling van een nette betrekking, doemen tot een leven, te verschrikkelijk om het nog leven te kunnen noemen Worden gevraagd jonge meisjes voor een Zanggezelschap. Goede positie ver zekerd.» Tientallen komen op de advertentie af. Zij worden aangenomen, vertrekken naar de plaats van bestemming envallen als offer van een schurkenbende. die overal hare relaties heeft en de ongeluk- kigen overgeeft aan een leven van schan de en bederf, waaraan geen ontkomen mogelijk is. Niemand hoort de wanhoops kreten der slachtoffers, niemand weet, hoeveel tranen de armen laten, die vertrokken met de hoop een goede po sitie te zullen vinden. Erger dan de slavenhandel, is deze handel in blanke slavinnen, die in Europa helaas zoo bloeiende is. Een Duitsch geleerde, di. Otto Henne heeft een werk laten verschijnen, waarin hart verscheurende feiten worden vermeld. Het boek is in 't Hollandsch overgezet en te verkrijgen bij de bekende Hollandia Drukkerij te Baarn. Hoe worden nu de ongelukkigen misleid? De schoelje die handelaar in blanke slavinnen heet, reist eerste klas, heeft een eigen automobiel en logeert in de beste hotels. Hoe brutaal die schurken te werk gaan, blijkt het best uit het volgende staaltje. Het Zwit- schers nationale Comité tot bestrijding van den vrouwenhandel hield zijn jaar vergadering in het Christelijk Thuis te Bern. Bij den maaltijd bleek dat mede aanzat een dergemeenste wijven, die jonge meisjes trachtte te verkrijgen. Het wijt was reeds geruiraen tijd in het hotel ge logeerd. Daar ontving zij de stapels brie ven op haar misleidende advertentiën en de bezoeken van geen kwaad ver moedende betrekkingzoekenden. Hetzelf de kwam in Zurich aan 't licht. In het Christelijk Tehuis aldaar had drie maan den lang zoo'n menschelijk beest ver blijf gehouden. Zondags ging ze trouw naar de kerk en besteedde de overige zes dagen om tallooze jonge meisjes in slechte huizen te brengen, waar de rampzaligen het gereedgemaakt worden. Gelukkig kwam eene buurvrouw, die den dokter had zien weg gaan, haar vragen hoe het met Regina ging eu of zij haar ook in 't een of 't ander van dienst kon wezen. O ja I sprak Rosa, breng dit recept naar den apotheker. «De buurvrouw ging heen, maar was da delijk terug. Hebt gij de medicijnen? vroeg de moeder. nNeen, antwoordde de buurvrouw, meD wil ze mij niet zonder geld geven. - Hoeveel kost het? Drie franken. Drie franken 1 en ik bezit geenen stui ver, niets Mijn trouwring is verkocht, onze kleeren, ons beddegoed, alles is verpand 1 Niets 1 volstrekt niets blijft mij over en toch moet er geld wezen 1 De dokter heeft gezegd over een uur sta ik voor niets meer in Mijn kind 1 Mijn teergeliefd kind «Op dat oogenblik werd er op straat ge roepen Wie heeft vodden, papier of beenen te koop? «Da buurvrouw wierp eeuen blik in eenen hoek van de kamer, waar een hoogen stapel papieren lag. nDat zou misschien wel drie franken waard zijn, merkte zij aan. a— Die fpapieren? stamelde Rosa, ze zijn van Christiaan... Maar waartoe dienen ze ook eigenlijk? hernam zij. Voor dat mijn man al dat papier bekladde, waren wij gelukkig, bijna rijkthans heerschen hier gebrek en ziekte, en dreigt de dood mijn eenig kind. Ik hen in allen gevalle het recht niet mijn kind zonder hulp te laten sterven. Rosa boog zich uit het raam en riep den koopman, die met eenen zak binnen kwam. Hoeveel geeft gij daarvoor vroeg Rosa, op den stapel papieren wijzende. Ik zal het wegen, moedertje. Slecht papier, te klein van formaat. Maar ik zal u toch vijftien'centiemen den kilo geven, daar ik zie dat gij het niet te breed hebt. Weeg het maar. De buurvrouw stond op het geld te nauwer bewaakt worden dan in de ge vangenis en ellendiger lijden te verduren hebben dan in kerker of ceJ. De sluwheid der bandieten blijkt uit het volgende. Een beschaafd meisje uit Bazel had een betrekking als gouvernante aangenomen bij een advocaat te Weenen. Aan 't Station werd zij ontvangen door een deftigen ouden heer, die zich voorstelden als de vader van den bedoel den advokaat op wiens verzoek hij haar naar huis zou geleiden. Zij nam met hem plaats in een rijtuig en is sinds dien verdwenen. Bij de politie te Praag kwa men in een maand tijds 12 aanvragen in om inlichtingen betreffende jonge Zwitsersche meisjes, die als gouvernan tes betrekkingen hadden gezocht in Hon garije. Dat zijn enkele gevallen, die ruchtbaar worden, maar oneindig veel grooter is het aantal, waarvan nimmer iets uitlekt. En dat komt voor in de 20ste eeuw van verlichting, van beschaving 1 Verschrikkelijk, is het een wonder dat alles wat nog eenigszins edel voelt, mee den strijd aanbindt, vandaar ook dat er overal beschermings-comité's met inter nationale relaties worden opgericht. V. KROKODILLEN-TRANEN. Bepaald komisch is de toenemende heftigheid, waarmee de Engelsche pers Oostenrijk's annexatie van Bosnië en Herzegowina veroordeelt. In felle taal trekt men op de regeering van keizer Frans Joseph los, en de Daily Mail gewaagd van een cynisme, als in de geschiedenis nog niet is aan getroffen 1 Wij zullen Oostenrijks optreden niet verdedigen, ofschoon het wel te ver klaren valt. Maar de verontwaardiging van bladen als de Daily Mail grenst eenvoudig aan 't belachelijke en gaat zelfs over die grens heen. Want diezelfde bladen zagen er nog slechts weinige jaren geleden absoluut geen kwaad in, dat Engeland twee Zuid-Afrikaansche republieken eerst op roover-achtige wijze liet bestoken en vervolgens in een moedwillig uitgelokten oorlog veroverde en annexeerde. En dat alleen omdat er goud in den wachten. Negentien kilo, zeide de koopman. Ik moet drie frank hebben, hernam Rosa. Min vijf centiemen, zei de voddeman. De apotheker heeft gezegd, dat hy drie frank moet hebben, daarvoor kunt gij het krijgen. ,,De koopman haalde de schouders op, telde de drie frank op de tafel, laadde het papier in zijnen zak, en ging de trappen sf. „Geen kwart uurs daarna nam het kind den eersten lepelvol van het drankje in. Nu heb ik alles gedaan wat in mijn vermogen was, om mijn kind in het leven te behouden God zal het overige doen 1 zuchtte de arme vrouw. „Tegen den avond kwam Christiaan te huis. Komaan, nu kunt gy gerust zijn, vrouw, sprak hij, ik krijg werk. oMorgen Maandag, het begin van een nieuwe week. En in dien tusschentijd Zal ik trachten mijn geschrift over de verwarming door stoom, gereed te maken. Ik moet nog eene berekening verbeteren, en daarmee meen ik de oplossing gevonden te hebben. aChiistiaan ging naar eene tafel, in welker lade hij gewoon was zyne papieren te bergen. Hij zag het kind gerost slapen, en op den schoorsteenmantel een medecynfleschje staan. Hebt gij schulden gemaakt vroeg hy. Neen, men weigerde myn krediet ik heb betaald. Zoo 1 „Hij voegde er niets meer bijzijn geest was reeds bij zijne berekening. «Juist toen hij wilde gaan zitten, viel zijn blik op den hoek der kamer, waar hy, b(j gebrek aan de noodige bergplaats, zyne pa pieren opoenstapelde. „Zijne oogen schoten vlammen, toen hij de ledige plek gewaar werd. „Met éêuen sproDg stond hy voor zijne vrouw en vroeg haar met eene trillende stem Waar zijn mijne papieren, myne hand schriften l (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1908 | | pagina 1