Nummer 40.
Donderdag 19 Mei 1910.
33° Jaarg
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Eerste Blad.
PALJAS
A N T 0 0 N TIELEN,
Dit nummer bestaat
uit TWEE bladen
BEKENDMAKING.
Uitgever:
BÜ TKNLAND
Engeland.
FEUILLETON
BINNENLAND.
WAALWIJK. Telefoonnummer 38.
De Echo van het Zniden
WulwQbscfee en Langslraalsclie Courant,
Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond.
Abonnementsprijs per 8 maanden fÜ."5.
Franto per post door het geheele rijk f 0.90.
Brieveningezonden stukkengelden enz., franco te zenden
Uitgever.
aan
den
Advertkntiën 17 regels f 0.60daarboven 8 cent per regel, groote
letters naar plaatsruimte. Advertentiën Smaal ter plaatsin g opgegeven,
worden Smaal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en
advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeelige contracten
gesloten. Reclames 15 cent per regel.
De Burgemeester der gemeente Waalwijk,
maakt bekend, dat de verkiezing van 3 leden
voor de Provinciale Staten, in het kiesdistrict
Ilcusden, wegens periodieke aftreding, zal plaats
hebben op 7 Juni 1910.
Wijders, dat, ingeval stemming noodig is, deze
zal plaats hebben op Donderdag 16 Juni 1910,
en herstemming, zoo noodig, op Vrijdag Juni
daaraan volgende.
De opgaven van Candidaten kunnen worden
ingeleverd bij den Burgemeester van Heusden,
hoofdplaats van het district, van des voormid
dags 9 tot 's namiddags 4 uur.
Waalwijk, 13 Mei 1910.
De Burgemeester voornoemd,
TH. DE SÜRMONT DE BAS SMEELE.
De doed van koning Edward.
Tegen zessen Zaterdagavond is het
stoffelijk overschot van koning Eduard
uit de sterfkamer naar de troonzaal
overgebracht, waar grenadiers de wacht
rond de lijkkist hebben betrokken. Ko
ningin Alexandra, haar kinderen, de
keizerin-weduwe van Rusland, de koning
van Denemarken en de hertog van Con-
naught, de eenige broeder van koning
Eduard, waren bij de overbrenging te
genwoordig Nadat allen eenige oogen-
blikken stil bij de kist gebeden hadden,
verlieten zij de troonzaal. Slechts bleven
de grenadiers achtereen aan eiken
hoek van de katafalk, die omringd was
met brandende kaarsen. De grenadiers
stonden er met gebogen hoofd, de han
den gevouwen op de kolf van hun ge
weer, dat met de loop op den grond
rustte.
Eersten en tweeden Pinksterdag, des
avonds had er in de troonzaal een plech
tige lijkdienst plaats aan de baar, waarbij
de leden van de koninklijke familie en
het paleispersoneel tegewoordig waren.
De plechtigheid maakte grooten indruk,
vooral op de vrouwen, die allen weenden.
Van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN."
OF
(Hk'fDetiUomv aan Den J'êiiwefiilidCauS.
85).
Ah I des te beter, moeder Trien want
zoo hij hier ware, zou ik mischien mijne tra
nen niet kunnen weerhouden.
En zij liet zich op eenen stoel neerzijgen en
begon te weenen.
Maar, wat hebt ge dan toch, lieve vroeg
vrouw Béjin.
Die dokter... die vermaarde dokter dien
ik over den toestand van mijn dochterken
wilde raadplegen... stotterde Madeleine Zie,
ik had de noodige som bijeengebracht om zijn
bezoek te betalen... ik was in allerhaast naar
zijn huis geloopen, zonder dat Belphégor er iets
van wist...
Welnu?
En hij was niet thuis.
Ach zuchtte moeder Trien, maar op
eenen toon, waar toch eene zekere voldoening
doorstraalde.
De jonge vrouw was alleen met haar ongeluk
bezig en benferkte zulks niet. Zij vervolgde
Men was den dokter roepen... hij moest
bij een rijken kasteelheer der omstreken gaan
en zal slechts laat in den avond weerkeeren
Oh 1 wat zijn die rijke lieden toch gelukkig 1.
Alles voor hen 1... niets voor ons
Het was de eerste maal zoo groot, dat zij
het niet kon verbergen en dat zij tegen hare
armoede opstond.
Alles is nog niet verloren, omdat de dok
ter afwezig is, bracht vrouw Béjin daartegen
in.
Ach 1 ik weet niet. moeder Trien maar
ik ben niet gerust 1... Ik leef niet meer... ik
Ongeveer 300 personen, behoorende
tot de hofhouding der engelsche prinsen
eu de diplomaten, die in Londen geves
tigd zijn, maakten gebruik van de uit-
noodiging tot bezichtiging van de lijkbaar
des konings. Ook Roosevelt, die, evenals
zijne familie in zwaren rouw gekleed,
uit Berlijn aankwam, doorschreed de
kamer, waar de baar des konings was
tentoongesteld.
De meeste kerken in Londen waren
Zondagmorgen geheel met een in rouw
gekleede menigte gevuld. De predikers
gedachten den overleden koning in hun
toespraken.
Heden heeft, zooals gemeld, het plech
tig overbrengen plaats van koning
Eduard's stoffelijk overschot naar West
minister Hall, waar de kist tot Vrijdag,
den dag van de officieele bijzetting, zal
blijven tentoongesteld Om halftwaalf
vanmorgen zou de kist door een officier
en 12 man van de garde grenadiers de
troonzaal in Buckiugham paleis worden
uitgedragen. De kist, waarop de konink
lijke insignia zouden komen te liggen,
zou op een affuit van een kanon worden
geplaatst. Daarop volgt dan een stal
meester met den koninklijken standaard
en onmiddelijk daarachter koning George
de leden der koninklijke familie en de
vreemde vorsten en prinsen.
In den Westminster Hall zouden o a.
de aartsbisschop van Canterbury, de
lord grootkanselier en andere grootwaar-
digheidsbekleeders de kisr in ontvangst
nemen. De leden van Hooger- en Lager
huis zouden zich, met de andere gasten
links en rechts van de katafalk scharen
de koning zou aan 't hoofd daarvan
komen te staan. Dan zou een lijkdienst
plaats hebben.
In den stoet van Buckingham-paleis
naar Westminster Hall spelen verschil
lende muziekkorpsen treurmuziek. Even
als Vrijdag zal de Big Ben, de grootste
klok, welke Londen bezit (de klepel al
leen weegt 180 kilogram) luiden.
Vrijdag zal de plechtigheid een nog
grootscher karakter hebben, al was het
alleen maar, doordien dan alle vorstelijke
personen, die verwacht worden, aange
komen zullen zijn. De Duitsche keizer
bijv. is er vandaag nog niet bij. Om tien
uur Vrijdagmorgen vertrekt de stoet van
Westminster Hallom 1 uur in den
was ongeduldig zijue meening over do ziekte
der kleine te kennen en het spijt my dat ik
zoolang gewacht heb... Ja ik had reeds vroe
ger.ik heb te lang gewacht. Een dag een
uur uifstelleu is de kwaal laten toenemen...
En ik die spoedig wilde handelen, zonder Bel
phégor te verontrusten... Goede God J wat
moet ik nu aanvangen?... En zij begon op
nieuw te weenen.
Troost u, Madeleine zei vrouw Béjin er is
meer dan een vermaarde dokter te Angou-
léme.
Ja maar ik ken ze niet.
Ik ken ze des te beter en ik ken er Zelfs
eenen die heel vermaard is en vooral de kin
derziekte behandelt...
Z'j had nauwelijks deze woordoD uitgesproken
of Madeleine sprong recht, droogde hare tranen
en riep
Waar is hij, die dokter?... hoe is zijn
naam?., waar woont bij?... ik loop...
Bedaar, lieve, bedaar hernam de dienst
willige oude... Ik heb ook aan n gedacht,., en
terwijl gij van den eenen kant op zoek waart,
heb ik van mijnen kant gezocht eD... gevonden
Een uitstekend dokter... en die vooral zooveel
niet zal vragen voor een bezoek... Hij is niet
verre van hier... hij heeft beloofd dat hij aan
stonds zon komen, zoodra men hem zou doen
roepen... Ik ga hem halen.
Oh goede moeder Trien zei Madeleine,
wat zijt ge braaf 1 Hoe zal ik u ooit genoeg
kunnrn bedanken.
Och't is al niet noodig, antwoordde
de uitventster, het is immers heel natuurlijk
dat men brave lieden, gelijk gij zijt, helpt als
men kan Pas maar wel op uw kindje binnen
vijf minuten breng ik u den dokter.
Toen Madeleine de kamer binnentrad waar
de kleine Jeanne rustte, was het meisje wak
ker.
Aanstonds knste zij het op het brandende
voorhoofd.
Twee roode vlekken op hare wangen staken
erg af op de bleekheid van haar gezichtje,
waarnil hare zwarte kijkers, wijd opengespard,
met ongelooflijk vuur schitterden.
Het arme schaapje stak hare twee uitge
mergelde doorschijnende handjes vooruit en
herhaalde met klagende stem „Pijn 1 moeder;
middag heeft de bijzetting in Windsor
plaats Men verwacht, dat 10 000 sol
daten en matrozen in den stoet zullen
medegaan. Koning George heeft den
wensch uitgesproken, dat Vrijdag op
den middag, tijdens de bijzetting, alom
in den lande plechtige godsdienstoefenin
gen zullen plaats hebben.
De dag van Vrijdag is de algemeene
rouwdag voor Engeland Dan blijft
alles gesloten, komen er geen kranten
uit en zal vermoedelijk zelfs het spoor
wegverkeer stilstaan. In Calcutta, Eng -
Iudië, zal eeu groote processie van
Hindoes op bloote voeten en witte ge
waden plaats hebben.
Men vermoedt, dat de vorstelijke per
sonen Vrijdag in deze volgorde het
stoffelijk overschot des konings naar zijn
laatste rustplaats zullen volgen koning
George van Engeland, de Duitsche keizer
de hertog van Connaught, prins Heinrich
van Pruisen, de hertog van Cornwallis,
de Engelsche troonopvolger, prins Arthur
van Connaught, dan de koningen van
Griekenland, Denemarken, Spanje, Noor
wegen, Portugal, België, grootvorst
Michael Alexandrowitsch van Rusland,
Prins Hendrik der Nederlanden, de aarts
hertog-troonopvolger van Oostenrijk-
Hongarije, de hertog van Aosta (Italië),
de heer Loubet (Frankrijk,) de heer
Roosevelt (Vereen. Staten) enz.
Om van Westminster Hall naar het
Paddingtonstation te komen zullen twee
uur noodig zijn. De stoet zal vermoedelijk
ruim drie kilometer lang zijn. Geen
wonder dat de ramen aan den weg, dien
de stoet zal nemen, opgeld doen er is
zelfs een winkelraam verhuurd voor
12.000 gulden I 100 Guinjes voor een
gewoon raam is overigens wel zoowat
de gemiddelde prijs.
Natuurlijk zal er angstvallig voor het
leven der vorstelijke personen gewaakt
worden. Nacht en dag is Scotland
Yard in de weer en men zegt, dat er
niet minder dan 5000 detectieven „in
actie zijn-
Gisteren heeft de overbrenging
van het lijk van koning Edward plaats
gehad
Een dikke mist hing over het paleis,
alsof een somber doodskleed het be
dekte- Het publiek liet zich evenwel
niet afschrikken door de dreigende lucht.
piju !-* hetgeen akelig in de ooren der moeder
kionk, als de hoogste uitiDg van het. lijden.
Wat deert u, liefje? vroeg Madeleine.
Waar hebt ge piju, kindje? Maar zij bekwam
geen ander antwoord dan do onveranderlijke
klacht: «Pijn, moeder 1«
Het is voorzeker eene echte martelpijn voor
eene moeder, baar kind te zien lijden en on
machtig te zijn om het te helpen.
Die martelpijn moest Madeleine op dit oogen-
blik doorstaan en zij zou volgaarne alles,
zelfs haar leven gegeven hebben om aan de
kleine die pijnen te sparen.
Nooit had zij zoo duidelijk den ergen toe
stand van de kleine Jeanne ingezien.
Het waren vooral de oogen van het kind
die haar schrik inboezemden.
Die strakke blik, welke, op haar gevestigd
was om hulp te vragen, scheen haar een
verwijt toe te staren, omdat zij niet spoedig
genoeg voor eenen dokter gezorgd had.
Ach! mompelde zij, zou het reeds te
laat zijn
En zij tilde het kind op, drnkte het koort
sig tegen hare borst, alsof zij het aan den
dood wilde ontrukken en begon met haar al
schommelend rond de kamer te wandelen.
Neen, Jeannetje lief, fluisterde zij, ik
wil niet dat gij langer zondt lijden. Luister,
vader zal voor u eene schoone pop mede
brengen, eene groote, weet ge, gelijk gij er
reeds zoo dikwijls eene gevraagd hebt-., ge
kleed gelijk een herderinnetje... en dan zal
de dokter komen en u genezen, lievertje...
't Was al nntteloos dat zij de kleine Btreelde
en koosde. Het kleintje kreunde immer voort
hare ademhaling werd al meer en meer moei
lijk, haar stemmetje was maar een adem meer
hare groote kijkers verduisterden.
Madeleine dacht dat zij in hare armen ging
sterven. Op dit oogenblik trad vrouw Béjin
met den dokter binnen. Het was een reeds
bejaard man, net in 't zwart gekleed, met eene
grijze pruik en een breedgeranden hoed op
het hoofd. Zijn uiterlijk boezemde waarlijk
vertrouwen en eerbied in.
Zoo riep hij, op heel goedsmoedigen
toon, zoohaast hij binnentrad, daar is onze
kleine zieke.
Madeleine stond op, eenigszins terug aan-
De treinen en trams voerden steeds
duizenden en duizenden aan, die getui
gen wilden zijn van de overbrenging
van 's Konings stoffelijk overschot naar
Westminster Hall.
De troepen, in hun kleurige uniformen
hadden zich langs de straten opgesteld.
Om 11 uur begon de groote klok van
Westminster te luiden als aankondiging
dat de stoet het paleis had verlaten
De eerewacht bestond uit de garde-gre
nadiers en de marine-troepen. Aller-
oogen waren gevestigd op de eenvou
dige affuit, waarop de lijkkist was
geplaatst.
De geheele ceremonie was trouwens
werkelijk plechtig en van verheven een
voud. De stoet, gevormd door de
grootsten en edelsten van het koninkrijk,
verliet in stilte het paleis om half twaalf,
voorafgegaan door de troepen van zee-
en landmacht.
Zeer in 't oog vielen Lord Roberts
en Lord Kitchener, onder de veldmaar
schalken, gevolgd door de adjudanten
des Konings, waarachter het garde-es
corte ging.
De koninklijke rouwdragenden liepen
achter de lijkkist. De Koning droeg de
admiraals-unifoim. Zijn beide zoontjes,
die achter hem liepen, de uniform van
marine-cadetten, de Koning van Dene
marken de militaire, de Koning van
Noorwegen de marine-uniform, de an
dere vorstelijke personen verscnillende
uniformen.
De lange stoet van hof- en andere
grootwaardigheidsbekleeders werd ge
volgd door negen gesloten rijtuigen,
waarvan de paarden met rouwkleeden
bedekt.
De scherpe tonen van de welbekende
Schotsche treurmarschen, gespeeld door
de pijpers der Schotsche garde, braken
de stilte, toen de stoet Marlborough-
House voorbijkwam. Later speelden ook
andere korpsen treurmuziek, toen de
stoet door White-Hall trok vóór het be
reiken van Westminster Hall.
Diepe ontroering vergezelde den in-
drukwekkenden stoet, waar hij langs de
dichte rijen der toeschouwers voort
schreed, die algemeen rouwkleeren droe
gen. Met eerbiedige sympathie werden
de zoon en de kleinzoons van den ge
storven vorst begroet, die met gebogen
gemoedigd door de aanwezigheid van den man
der kunst, die zy op dit oogenblik als eenen
redder aanschouwde.
Blijf zitten, vrouwtje, gebood de dokter,
en houd uw kindje gerust op uwen schoot.
Hij legde zijnen hoed on zijnen wandelstok
met zilveren knop op eenen stoel en maakte
zich gereed om de kleine eens gansch te
onderzoeken.
Laat ons eens zien, zegde hij, laat odb
eens zien.
Hij tastte heel ernstig den pols van het
kleine meisje, terwijl hij in de andere hand
eene groote zilveren horloge hield en de
seconden natelde.
Terwyl hij aldns de hevigheid der koorts
en den gevorderden staat der kwaal nagiog,
Bprsk hij geen enkel woord maar schudde nu
en dan eens het hoofd en bromde een paar
keeren «Hm hm waaruit men overigens
niets stelligs kon opmaken.
Madeleine wachte zijne uitspraak met klim-
menden nDgBt af, sloeg zijne minste beweging
gade en trachtte op zijn gelaat de waarheid
te lezen die zij verlangde en tevens vreesde
te kennen.
Vrouw Béjin, alhoewel zij in den grond
dezelfde aandoening niet gevoelde bleef daar
ook heel bedremmeld staan, zonder een enkel
woord te spreken.
Toen de dokter de kleine langs alle kanton
onderzocht had scheen hij een oogenblik te
overwegen alsof hij in zijnen geest de ver
schillende ziekteverschijnselen welke hij opge
merkt had, wilde samenvatten.
Welnu heer dokter vroeg Madeleine
ongeduldig.
Hij antwoordde statig
Ik mag of kan n niet verbergon dat de
toestand der arme kleine zeer zorgvol is.
Ach 1 riep Madeleine, ik had het voor
zien Maar zeg mij, blijft e nog hoop op
genezing
Zoolang er leven is. blijft er hoop, sprak
vrouw Béjin heel tevreden dat zij ook haar
woord kon zeggen.
De Juffrouw heeft gelijk, zei de dokter,
maar.
Spreek, mynheer, ik bid n, spreek, zoo
smeekte de moeder. Zeg my wat ik doen
hoofd vooraan gingen in de groep der
doorluchtige rouwdragers. Om 12 uur
kwam de lijkstoet aan de Westminster
Hall aan, waar een dichte menigte hem
opwachtte.
De finale van Handel's dooden-marsch
weerklonk, uitgevoerd door 400 instru
menten de aarde trilde van de roffels
der trommen en het donderen van het
geschut. Het parlements-plein was af
gezet met matrozen en mariniers, terwijl
de Coldstream -garde in het midden van
het paleis-plein met opgezette bajonet
en met rouwkrip omfloerste vaandels de
eerewacht vormde. De affuit hield stil
aan den ingang van de Westminster-
Hall. Het lijkkleed werd weggenomen
en een compagnie grenadiers droeg het
lijk de hal binnen.
De lijkdienst in de Westminster-Hall,
die begon toen het lijk van den koning
werd binnengedragen en op de katafalk
geplaatst, duurde slechts weinige minuten,
maar was zeer indrukwekkend. De
aartsbisschop van Canterboury leidde
den dienst, waarbij gebeden en koorzan
gen elkander afwisselden. De Hymne
van Spohr Gezegend de heengegane,
werd zonder begeleiding gezongen. De
koning, de koningin, de koningin-moe
der stonden, omgeven door de oveiige
leden van het koninklijk huis en vorste
lijke personen, bij het hoofdeinde van
de lijkkist. De leden van Lager- en
Hooger Huis, honderden ambtenaren en
officieren vulden de hal.
Koninklijk bezoek.
Z. K. H. de Prins wordt hedenavond
tegen 11 uur van het Loo te IJmuiden
verwacht ten einde aan boord te gaan
van het pantserschip „Van Heemskerck''
dat Z. K. H. tot nabij Sheerness brengt
van waar de Koninklijke vertegenwoor
diger bij de begrafenis van Koning Ed
ward naar Londen vertrekt alwaar Z. K.
H. morgenmiddag aankomt en lot 21
Mei blijft.
Daarna zal Z. K. H. een bezoek bren
gen aan zijn schoonmoeder Koningin
Emma, die alsdan gelogeerd is bij Haar
zuster de Hertogin-Weduwe van Albany
op Claremont-House-
De Prins verlaat Engeland op 22 Mei
moet
In Btede van te antwoorden, begon de dok
ter te ondervragen.
Zijt gij de vrouw van den goochelaar
die zijne kunsten op de markt uitoefent
Ja, mijnheer...
Hij hief de hand in de hoogte en liet ze
ontmoedigd neervallen.
Dat beteekende duidelijk
Wat kan ik aan arme lieden, zooals gij
voorschrijven.
Maar Madeleine had die bedoeling niet
gansch begrepen.
Zij dacht dat de dokter alleen de kosten
wilde ontzieD.
Verschooning, heer dokter, zegde zy, ik
kan... laat mij toe n dit geld aan te bieden...
En zij stak hare hand uit die heel met
geld, zilverstukken^en kopergeld gevuld was
Wilt ge dat aanstonds wegbergen zei
de dokter op eenen toon van goedhartig ver-
wijt.
Ja, heer dokter, maar, ziet ge wel,
hernam Madeleine, ik zou willen dat gij u
waarlijk met mijn kleintje zondt bezighouden.
Leg haar nu eerst terug in haar bedde
ken het is onnoodig u langer te vermoeien
vermits het kind Blaapt.
De kleine Jeanne, waarlijk ontzenuwd door
de hevige koorts welke baar ovbrheerschte,
was inderdaad op den schoot harer moeder
weer ingeslnimerd.
Na het bevel van den dokter volbracht te
hebben, die volgens haar, het leven van haar
kindje in hauden had. kwam zij, altyd even
onrustig tot bij hem.
Moet ik haar geenen geneesmiddel doen
halen: vroeg zij.
- Oher bestaat geen geneesmiddel tegen
die kwaal.
Weihoe? niets? Is zy dan waarlijk
veroordeeld
Dat heb ik niet gezegd, maar...
In Gods nameheer dokter, spreek.,.
Hetgeen ik u ga zeggen kan geenszins
den toestand veranderen.
(Wordt vervolgd.)
