NT um rat r JMariano Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Waalwiiksche Stoomdrukkerij Antoon ïielen, Eerste Blad. i l i TZEEPOMSLAGEN NIEUWJAAR. PALJAS £ondaö Dit nummer bestaat uit DRIE bladen. dl alender 1911, LANDBOUW. EiTlLLETON Telefoonnummer 38. Telegram-AdresECHO. Te bekomen in ruil voor i n prachtige En voor 59 v scl illende Schilderijtjes in lijst -nier de circulaire rond de Zeep! o\ername van dit blad, tb -aast redactioneel, ook ninistratief in miine irgaat, zeg ik nameü firma allen hartebx eze uiügave moreel f i steunden. Vbdra? n gaven alle reden'•n ïheid. denzeifaen, mogelijk »,n verhoogden stóun in en de '.rzekering dat ik alle i- i di i in mij zijn zal aan oi i liet peil van dit blad e sd zoo hoog mogelijk v er n. voornemenD, gaat dit mer van den vier- n jaargang de wereld JAN TIELEN. I_ i. l£^1 1 JLt/ i 1 Waahvpsclie en Langstraatsehe Courant, TT T HI /T 4 IT b 4 n.ri.Ttmi.ikfmT 'iwT 1 7 aarrolo f ftH r1flfli*ndV6n H r*PTll !1PT Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond. Abonnementsprijs per 3 maanden f0."6. Orante per post door het geheele rijk T0.90. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. UITGA VB: Advkrtbntiën 17 regels f 0.60daarboven 8 cent per regel, grcote letters naar plaatsruimte. Advertentiën «Smaal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeelige contr&ctrn gesloten. Reclames IB cent per regel. Op een bitter-koudeD, wit-besneeuwden Silvesteravond zat een reiziger eenzaam en alleen in een spooi wegcoupé In razend tempo vloog de nachttrein door de met helder maanlichtovergotenlandeuwen Reeds sedert vele, vele jaren had de eenzame man daar aan het venster van den voorthollenden spoorwagen zijn vaderland verlaten. Thans na bijna een menschenleefnjd, had hem het heimwee naar bloedverwant en geboortegrond weer daarheen gedreven, waar eenmaal zijn wiegje stond, waar zijn lieve moeder hem de eerste woorden zijner schoone moedertaal leerde stamelen. En juist klokslag twaalf, het telken jare zoo merkwaatdige oogenbllk dat het oude jaar in den stroom des tijds verdwijnt, en het nieuwe zijne ge heimzinnige intrede doet, overschreed de trein de grens, en bracht zoodoende tegelijkertijd met het nieuwe jaar den eenzamen mai dnar voor het coupé venster in zijn vaderland terug. Met een nog veerkrachtigen sprong sto>»d reeds bejaarde op. Dit voor wij zelf door ons el^ne levenswijze^ kunnen bepalen. Dit voortdurend te denken is 's menschen beste moreele levenssteun en levenskrjeht. Doch daar naast staat ook zijn plicht, en zijn recht om, zoolang hij nog zit in den aardschen levenstrein zijn maatschappelijke en sociale positie te verbeteren. Daarnaast staat ook 's menschen behoefte en lust, zich bezig te houden met d« dingen, die hij op zijn weg ontmoet etf hem bijzonder belang inboezemen. En dan is het oogenblik, waarop het oude jaar ver dwijnt en het nieuwe begint, zeer zeker het meest geschikte, tm even halt te houden en dat de revue te laten pas- seeren, wat zoowel de individu als de algemeenheid interesseert. Het is na tuurlijk hier niet de plaats, om persoon lijke indrukken en voorvallen te be spreken. Dat behoort tot de intimiteit der huiskamer. Ook zou het ons te ver voeren als wij een chronologie van al- gemeene gebeurtenissen gaven- Met groote voldoening kunnen wij echter constateeren, dat, hoe het ook in de meeste groote staten van Europa woelt en bruischt, zoowel op politiek als sociaal terreir het in ons land een jaar is ge- L'JHO VAN HET ZUIDEN." OF Vah acitt t)eii JbmvefijlióCaui). hem zoc beteekenisvolle oogenblik had weest van betrekkeii'k^kalme rust en de nem zoo machtig aangegrepen, dat hij j degelijke voorbereiding voor het komende aan alle leden sidderde en als in geest* j jaar, dat, naar we hopen, op wetgevend vervoering zijn armen uitstak, om den gebied zeer vruchtbaar zal zijn. Ook schijnt 1911 een tijdperk in te geliefden geboortegrond en alies, wat er zich op bevond, te omhelzen. En vragend kwam het van zijn lippen Wie der mijnen zal ik nog levend aantreffen.» Ligt in deze kleine schets niet het levensbeeld van ieder afzonderlijk en de massa in het algemeen Wij allen toch zijn reizigers, wier levenstrein ons voert niet naar een tijdelijk, maar een eeuwig vaderland. En elk nieuw jaar brengt ons die levenstrein dichter bij het oogenblik, waarop wij hem voor goed zullen verlaten om plaats te nemen in een anderen, wiens aard ,uiden, waarin de groote malaise, die bij het begin van 1910 voor onzen nationalen handel en nijverheid bestond, voorbij is Moge de goede God geven, dat het nieuwe jaar zoowel voor ieder persoonlijk als voor 't algemeen een jaar zij vol hei en zegen een jaar, dat ons allen dat Drengt, wat zoo typisch wordt uitgedrukt in den echt Hollandschen nieuwjaars groet: Alles wat wenschelijk is.» Voor ons is 1911 iu 't bizonder een jeteekenisvol jaar. Gelijk toch reeds onze lezers hebeen kunnen opmaken uit 146) tl OflBP.hildor/» müi-U—-— irdieuuur, wanneer zijn meesier T? 1 .getrokken en den grijzen vilten o; .'-zet; maar hot pak ia niet soa jtü (ld c. i versleten ols dat van Belphè- ,0 Mij. - is een goochelaar uit de hooge si -n oa; 1 r trad Rollac de zalen van Fiom oen /ij; -; intrede verwekte eene zekere pschttdding. Kijk; aar is nog een paljas, nep e&uiaesmil. Gaat deze ons iiogmaals voor den aap id vro Duperron of zyn zij overeen- 'o iieu diu verkleediug een mode te doen worden. ie dien koi ik, zei Herkules, het ia ridder de' llac i t.)t he aderend: Wet heer r.dder, ik ben verheugd at .often gelouden hebt. •Iw t is prachtig, markgraaf, ik ei er a {eluk mee, antwoordde Rollac. laar r/ waar is Mevrouw Ik zie haar niet, ij zal ui ïstonds komen, ft vij 1 nieuwgebomen verder de zaa! a aumesnil het ordewoord aaD de ar.di.-3 elrk o en zottunen waarover hij met D. ik rot, hi t jezag voarde. oi; ze weerver aak nemen, fluisterde iij i or, het •aeste middel om door d it bedot te worden, is met hem i 'i(: te steken. Indien hij van zin ie eene lokrede uit te spreken, zal ik hem wel antwoorden en den bek snoeren, gij allen moet mij door uw geroep en uwe toejuichingen helpen Opgepast Ja! ja! goed zool keurde men langs alle kanten goed. De ridder naderde de groep. Dames en heeren... zegde hij. Beaumesnil sprong in de lacht dat al de bellekens van zynen dubbelen poesjenellenbult ratelden en daarna den ridder uitdagend aan kijkend, vroeg by hem opeens Wie zijt gij, kameraad? Heb ik u reeds vroeger niet ontmoet Rollac vroeg niet beter om zich te verlustigen en nam de grap heel goed op. -T- kii tan ware gy mij elders ontmoet hadt. Elders? Ja, daar ga ik soms ook naartoe wedervoer de markies heel ernstig maar, zeg eens, wie zyt gij We ik ben? hernam de ridder die zijn rol samenstelde naar geheugen van hetgeen hij vroeger van den goochelaar gehoord en gezien bad. Ik ben de koning der paljassen de be roemde, de eenige, de onovertrefbare Belphégor en ik kom hier op deze plaats met de toelating van den heer burgemeester... Wel hoe gij ook alonderbrak de markies Dan zijn er twee koningen der paljassen die beiden Belphégor besten en even beroemd en onovertrefbaar zyn Die klucht is bek-vd, mijn waarde, ge moet iets anders uitdenken. Dat heeft men ons straks reeds verteld Ja ja iets anders riep de bende. Nochthans, mijnheeren... wilde Rollac opwerpen. Het geroep en het gelach en geschuifel verdubbelde. Ah 1 ah gij hebt u misrekend 1 De eerste paljas was geestiger... Hij heeft hem willen onderkruipen... Gij kemt te laat met uw kluchtje... Gij zult uwe kosten niet dekken... Men vaDgt dezelfde ekster geen tweemaal op het nest... De ridder was gansch onthutst door al die uitroepen. Alhoewel hij, gelijk men ge waan lijk zegt, op zijn tong niet gevallen was, werd dooi de memorandum in het nummer van 25 December, treedt met 1 Januari «en belangrijke verandering in onze zakelijke organisatie in. Wij hopen van harte, onder dankzegging voor de tot heden genoten waardeering, dat ook onze vrienden ons ook na deze verandering getrouw zullen blijven Wij van onze zijde zullen onze beste krachten inspannen om dit vertrouwen niet te beschamen. Zoo gaat dan dit laatste nummer onder de oude organisatie zijn lezers toe. Reeds 33 jaren mochten wij van deze plaats af een welgemeend »Zalig Nieuw jaar» aan onze vrienden toeroepen. Telkens verscheen ons blad op den oudejaarsavond ter herinnering aan Paus Sylvester I Sylvesteravond ge noemd in de gezinnen, om dezen een recht gelukkig, gezegend nieuwjaar te wenschen. Welaan ook ditmaal en met niet minder hartelijkheid wenschen wij allen een jaar van voorspoed en gelukeen jaar, dat datgene moge brengen, wat wij ons zoo gaarne wenschen, een jaar dat inderdaad voor ons allen zij een »ZALIG NIEUWJAAR!» Struikgewas in den tuin. Om u de waarheid te zeggeD heb ik uie zelf dikwijls van ondankbaarheid beschuldigd, als ik, mijn tuin door wandelde, de roode en zwarte aalbessenstruikeD, de kruisbessen- struiken en de frambozen bekeek. ^Wat worden ze dan verwaarloosd en wat brengen ze betrekkelijk toch nog veel op«, heb ik menigmaal gedacht. Maar van die ondank baarheid heb ik me niet alleen te beschuldigen zou ik denken. Want in de meeste tninen, vooral bij zoogenaamde tuinliefhebbers worden bovengenoemde gewassen schandelijk behan deld. Als zij er eenmaal staan, moeten zij in 't vervolg maar van zelf groeien. De giond onder de struiken wordt ternauwernood nog eens opengemaakt, tenminste, als er geen andere gewassen zijn, die jaarlijks komen en gaan. Eu van bemesting is heel geen sprake. Nu zijn de bessen- en trambozenstruiken wel goedgeelsch en zeer geduldig en lank moedig van ^grd, doch aan alle geduid komt een einde e i wat men niet heeft, kan uien niet geven. En in die omstandigheden ver- keeren in z.veel loir./u fTambozenstruiken. Zi '-n i tiv daarom geven zij ni r. De viucht n zijn hoe langer hoe kleiner- geworden, zij. zien er ten laatste nietig en verschrompeld uit, de bossen rijn niet meer gaaf en gevuld, zij zijn vol van insecten en ander ongedierte. Het zijn gern bessen en frambozen meer. Denk dus aau vroeger; bessen als knikkers, zoet, sappig schimmel, zor st - door haar ge' r o alles *oo veranderd is 1 Alle planten, alle gewassen waftdien verzorgd en '^finest, alleen de bessen en frambozen niet 1 En toch hebben zij dat noodig. Verwijder iu het voorjaar het overtollige hout, borstel en kalk de stammetje» der struikeu en mest, mest! Hoe is het mogelijk, dat zy ketsen kunuen geven, als zij geen voedsel krijgen. Welk voedael zij moeten Om dat te weten kunne» wy de tuinproeven naslaan. Zoo lezen ij bijv. dal te Neede in drie jaar, na eeB^bemrsling met 360 KG been dermeel, 240 KG. palentkahe en 150 KG. chilisapeter, berekend per HA. en d* tende f 64. 8.5, men de boogete winst-maakte n.l. f 164.13. JSr pbrengat van 1632 KG. roode besse ..'a Ï4oents dus van f 288.48. Dat klop» de?. Men moe^ bij bessen intasschen ook in aanmerking nemen Am - - om de blijvende struiken en in den a v ucD i; - bemesting op de on lctg Ik zon by bessen dan ook altijd prefereeren die meststoffen, welker nawerking de grootste is; vandaar nok beendermeel, in plaats van chilisalpeter neemt men ook zwavelzure ammoniak om dezelfde reden. De kali ichijnt op de bessen een uitstekende invloed uit te oefei - bemesting, dn .V. na inzage der verschillende proeven, kan aanbevelen, is dan ook de volgendeOp elke ree met beaten (of frambozen) beteeldcn grond atropie men gelijkmatig verdeeld, 4 KG. beendermeel, 3 5 K J. patehtkaii en 1 KG. zwavelzure ammoniak. In het voorjaar stri-oieiinen 1 KG. chilisalpeter. Om nu te zien, welken invloed deze bemes- tingswijze he*lt, hebt gij slechts een gedeelte te bemesten Volgens uiijn opgave en een dit onverwacht onthaal toch uit het Bpoor gebracht, by zooverre dat by niet wist wat te antwoorden. Die tegenslag lag hem zwaar op 't hart en hij scheen zelf ongeduldig te worden, want zijn blik fonkelde onder zijne gefronste wenk brauwen- Hercules, die vreesde dat deze gekscheerdery in twist zou ontaarden, oordeelde het voor zichtig den "valsen goochelaar bij den arm te nemen en weg te leiden, Laat gekken Ioopen, sprak hij. Kom, wy zullen Flora gaan opzoeken. En hem gemeenzaam den arm onder den zijne nemend, begaf hy zich met hem naar de buifétzfi&l Maar vroeg de ridder, waarom zyn uwe vriendenzooHnou w •^i'- u. i i auvallnn Ik begrijp niet... Oh I 't is doodeenvoudig, antwoordde Herculesvóór uwe a»nkomst werden zij reeds bedot door een anderen paljas en nu hebben zij hunne weerwraak willen nemen... Op mij? Och 't was maar cm te lachen, ridder, 't was maar om te laclnn t... Bet zijn allen vroolijke en brave jongens waarvoor ik borg sta-.. Zij hebben geensziis het inzicht gehad n te kwetsen. Dat geloof ik...' Aiders zon ik hen wel eens bij de ooren trekken,., maar, een andere paljas, zegt gij Ja een fopper vai eerste klas... Hy is op dit oogenblik bij Flo:a, gij zult hem aan stonds zien. De markgraaf had nauwelijks deze woorden uitgesproken, wanneer zij tegenover haar stonden. Doch zij was niet meer in gezelschap van den paljas maar van eer. anderen persoon in een domino verkleed. Wie was dat?/ Op het oogenblik zilf dat Belphégor en Jacqnes terug naar de UlzaaJ wilden keeren, was Rollac binnengetre&n. De goochelaar had hem bemerkt, en eene rilling was door a! zijczlidnaatan gegaaD. Hij de ridder tjj pelde bij, eenen stap achteruit deinüemd en Jacqu-.net «oo hard in den arm knijpend dat hy den kleine pijn deed. Welnu wat deert u vroeg h lora die zyne ontroering had geziep. Niets, mevrouw, niet»... Btamelde Bel phégor, die poogde zijne ontroering te'over meesteren. Naar de trekkingen van zyn gelaat, zyne gebalde vuisten, alles in zyn uiterlijk logen strafte zyn antwoord. j Men begrijpt gemakkelijk hoe zeer hij ontroerd WAB Welk noodlot Overal en altyd zou hy dus dien man op zynen weg ontmoeten 1 Die onverbiddelijke vervolger zou hem dus gestadig op de hielen zitten eu hy zou op zoo eene byna mirakuleuze; manier aan den dood ontanapt _ziin aB-o" terna in zijne handen te vaïïeu 7 Gedurende eenige stonden werd hy door vrees en gramschap overweldigd. De voozichtig- beid raadde hem aan te vluchten, maar zijne gramschap zette hem aan de gelegenheid te baat te nemen om zijnen vijand aaD te vallen en zijnen laatsten troef in dezen stryd te spelen. Hy hield het bij deze laatste meening. Mevrouw, hernam hij, die paljas die daar binnenkomt is een mededinger van mij In dien gy wist 1... om hem een oogenblik alleen te bespotten, zou ik van harte al het goud willen geven dat gij mij overhandigd hebt, ja zelfs meer 1 Waarlijk zei Flora, zeer verwonderd en niet begrijpend dat er iets gemeens kon bestaan tusschen dien echten paljas en ridder de Rollac. Zn kende slechts onvolkomen de geschiede nis van Mej. de Montbazon en hadde zy ze zelf beter gekend, evenmin als Hercules, zon xy op de gedachte gekomen zijn dat de echt genoot van Madeleine zich te Versailles bevond, vermits M. de Conrgemont verklaard had dat men den laetigen goochelaar ingescheept had naar Amerika. Welaan, wat wilt gy? vroeg Flora-, uw aangezicht en nwe kleediiig verbergen ftfaU is gemakkelijker. mevrouw, zoudt ge daarin toestemmen r., eb dankt... Nog een wmarddie me dedinger is nog al oploopend van aard on zou misschien do gekkern'y kwalyk kunnen opne- m^."*Watl rnzie, miesohien eeu' twuf gevecht hier? Daartegen verzet ik ipy...'*Ik Loop wel dat gij niet ven zi:i zijt bet feest te storen i NeennoenI)? zweer dat ik geen mis bruik van uwe gastvrijheid aal maken, raaa' men moet alles voorzien. In geval ik verplicht zou wezen my eenige oogenblikken te verwij deren, zou ik u mogen verzoeken op mynen zoon te pasam? Het Kind is zoo vermoeid, dl» drukte, de ichten hebben hem bedwelmd.... zie, hij kan i 'ne oogen niet meer open houden. 't Is waar, merkte Flora op, !e arme kleine slaapt, wa?r hij staat. Vertrouw bet kind aan mijne zorgen toe, ik zal het naar mijne kamer doen broden waar het onderdo waakzaamheid van eeu nenieren zat uitrusten. En een dianBtkn» oenen Jasmin, leiJ dit kind weg en Nanette dat zij v. Um moe' uluhet terugkomen zult gij een masker en een domino voor mynheer meebreugon. Toe haastig De dienstknecht gehoorzaamde direct aan het bevel. Jacqnes was rced« half ingedommeld. Hij liet zich (toe gedwee wegleiden, na dat zijn vader hem hartelijk omhelst bod en dien kns de noodige kracht potte om moedig het besluit te kunnen uitvoeren dat hij geno men had. Ga, mijn kind, mompelde Paljas, God behoede u on woza u behulpzaam. Jasmin kvam spoedig weer. De goochelaar ging achter een schutsel, trok den zwarten domino aan en zette 't fluweelen masker op dzt men hem gebracht had; daarna keerde hy weer by Flora die met nieuwsgierigheid den uitslag van dit zonderlinge voorval afwachtte en by ging mat haar terug ^aar de balzaal waaraf den ridder en den marktgraaf ontmoettcp aio irni Br— °ïlarkgravina,ni.. zei Rollac be buigend. (Wordt vervofcgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1911 | | pagina 1