Nummer 94 Zondag 26 November 1911. 34 Jaargang Tweede Blad. Een feit is het Guillaume Bogaers. DE OORLOG Advertentiën. Mklssdsn-F&brikant, China, niNNENLAND. Gemengd Nieuws. Duitschland. richt, door zeerbiUy to pnjjsen, de doen toenemen en wie geen oorlog in De vergadering werd bijgewoond door Europa wil uitlokken zou goed doen erjmr. J C A. Everwijn, referendaris aan rekening mede te houden.* Uit Ljerba seint de oorlogscorrespon dent van de Berliner Morgenpost d.d. 23 dezer Eindelijk schijnen de Italianen tot den opmarsch naar het binnenland- te hebben besloten. Tot dit besluit heeft het feit den doorslag gegeven, dat er zonder een vergrooting van het gebied van actie geen plaats meer zou zijn voor verdere aanvulling van troepen. Men zal nog de aankomst van 6000 man en de noodige voorraden afwachten vóór de opmarsch begint. Het is de vraag of men over voldoende muildieren en kameelen beschikt. De Italiaansche troepenmacht voor Tripoli zal dan ongeveer 50,000 man bedragen en de gezamenlijke Ita liaansche troepenmacht in Tripoli en Barka ongeveer 100,000 man. De expe ditie zal tot nog toe op zijn minst een milliard hebben gekost. Een beslist suc ces van de Italianen zou Engeland en Frankrijk aanleiding kunnen geven om met het doel de onlusten In het binnen land van hun eigen invloedssfeer af te leiden, een aanval tegen Gat, Moerzcek of de rijke Libische oase te ondernemen en daardoor de Italianen van het bin nenland af te snijden. Er schijnt groot verschil van meening tusschen de regeering en het legerbe stuur te bestaan over de te nemen maat regelen, zoodat den opperbevelhebber de handen zijn gebonden. Gisteren en vandaag heeft er na een lange tusschen- poos weer een vuurgevecht plaats gehad Een Turksch fort slaagt er nog steeds in, om granaten in de straten van Tripoli te werpen. De Dardenellen geblokkeerd De Daily Mail verneemt uit Konstan- tinopel, dat de gezant van Rusland en die van Oostenrijk aan de Turksche re geering hebben medegedeeld, dat hun regeeringen van Italië een ambtelijke kennisgeving ontvangen hebben, volgens welke Italië de Dardanellen zal blok- keeren. De correspondent der Daily Mail ver nam, dat er Zondag met het blokkeeren begonnen zou worden. Maar deskundigen zijn van oordeel, dat iedere Turksche zee-kapitein de blokkade zal kunnen ver breken, op zijn weg naar Konstantiaopel waarheen de Italiaansche oorlogsschepen hem toch niet zouden durven volgen. De opstand. Volgens door de Frankfurter Zeitung uit Peking ontvangen berichten houdt het vermoorden van Europeanen in Sian- foe aan. Ook 20.000 Mandsjoes zijn vermoord. Het hevige gevecht bij Hankau, dat twee dagen duurde, had voor geen van de beide partijen resultaat. Vijf duizend dooden liggen op het slagveld onbe graven. De mogendheden beraadslagen over ingrijpende middelen en zouden geneigd zijn pogingen te steunen tot herstel van de monarchie. De oneenigheld onder de revolution- nairen is overal merkbaar. De beweging in China schijnt werke lijk een vijandig karakter jegens de vreemdelingen aan te nemen. Uit de provincie Joenan komen eveneens be richten van moorden op Europeanen. Door de gezanten der vreemde mogend heden is reeds de vraag opgeworpen van een verbod tot invoer van wapens tot het handhaven van de strenge neu traliteit en om te vermijden, dat de le vering van wapens aan de dynastie ge bruikt wordt tot een agitatie tegen de vreemdelingen door de opgewonden be volking. het ministerie van landbouw, nijverheid en handel. Deze deed de voorloopige toezegging, dat de regeering belangrijken financieelen steun voor dit doel zal ver- leenen. Vijandschap tegen Engeland. Natuurlijk wordt de door minister Ki- derlen-Wachter in de Rijksdagcommissie afgelegde verklaring, die Dinsdagavond is gepubliceerd, druk besproken en vooral trekt het gedeelte, dat over de verhou ding van Duitschland tot Engeland han delt, de aandacht. Uit de verklaringen blijkt, dat de Engelsche regeering feitelijk gewenscht heeft aan de onderhandelingen tusschen Duitschland en Frankrijk dee te nemen. De Engelsche regeering, door sir Edward Grey vertegenwoordigd, die met den Duitschen gezant, graaf Wolff Metternich, onderhandelde, toonde zich uitermate actief en de onderhandelingen zijn blijkbaar op zeer geprikkelden toon gevoerd. Na de rede van Eloyd George bereikte de spanning haar hoogtepunt de regeering te Berlijn liet te Londen verklaren, dat deze rede erzichtoeleende >den politieken toestand ingewikkeld en verward te maken en tot een geweld dadige ontlading te brengen.4 Inmiddels schijnt de Duitsche pers met een zenuwachtige ongerustheid de op hande zijnde redevoering van sir Edw. Grey af te wachten. De >Kreuzzeitung" schrijft»Een groote verantwoordelijk heid zal rusten op deze redevoering, die zal beslissen over de Engelsch-Duitsche betrekkingen. Wij wenschen een goede verstandhouding, maar het Duitsche volk is bereid te vechten tot den laatsten man4 De regeeringsgezinde >Lokal Anzeiger' in een artikel, waarin aan de geestdrift der Duitsche natie bij het uitbreken van den oorlog in 1870 wordt herinnerd, zegt, dat de stormloop der Duitschers onweerstaanbaar zou wezen. Het zou een terugkeer zijn tot de gloriedagen van 1870 en onze tegenstander zou hetzelfde lot ondergaan als het Frankrijk van voor 40 jaar. >De gebeurtenissen der laatste tijden hebben onze nationale prikkelbaarheid Militiewei aangenomen. Gistermiddag heeft de Tweede Kamer de militiewet aangenomen met 53 tegen 34 stemmen. Vóór stemde de rechterzijde behalve de heer de Steurs tegen de linkerzijde behalve de heeren Tydeman, van Karne- Deek en de Beaufort. Afwezig waren van rechts de heeren Pollema, Van Heemstra, Kuyper, Jansen Maastricht) Beckers, Van Nispen (Rhe- den), Bolsius en de Visser van links de heeren Troelstra. De Kancer, Eland, Smids en Van Foreest. Eene halve eeuw heeft zij het uit gehouden de militiewet van 1861. Meer dan eens werd haar leven ernstig be dreigd, maar telkens weer dreef het ge vaar af. In 1901 aan eene duchtige ver jongingskuur onderworpen scheen haar voortbestaan opnieuw voor langen tijd verzekerd. IJdele hoop evenwel 1 Uitwen dig droeg de patiente wel de teekenen van herstel doch inwendig kankerde de ziekte voort. En nu, na nog enkele malen f'oor ingrijpende operaties deerlijk te zijn vermiukt, is de lijderes ten doode opgeschreven. Treurnis zal haar afsteiven niet wekken, 't was toch aldoor maar sukkelen de laatste jaren zij had zich zelve overleefd. 1 Maart 1912 reeds zal haar vervang ster intrede doen. Hopen wij slechts dat zij door haar ingrijpen zeer belaogrijke wijzigingen aan de verwachtingen moge beantwoorden. Timor. Naar wordt bericht, aldus de corres pondent te Lissabon van het Berliner Tageblatt, heeit de Nederlandsche re geering aan de Portugeesche f 12 000,000 aangeboden voor den verkoop van het Portugeesche gedeelte van Timor, aan gezien het onmogelijk was gebleken de grens nauwkeurig te bepalen. Nederland staat op het bezitten van het gebied, dat Portugal als Portugeesch beschouwt Beide regeeringen wenschen deze oude kwestie voor goed uit de wereld te helpen. Tentoonstellingen in igij. Naar men ons meedeelt, heeft dezer dagen te Haarlem een vergadering plaats gevonden van de hoofdbesturen der Maatschappij van Nijverheid en van den Nederlandscben Bond ter bevordering van het Vreemdelingenverkeer. De ver gadering werd geleid door prof. J. Kraus, oud-minister van waterstaat. In deze vergadering zijn.besprekingen gehouden tot het orgaDiseeren van ten toonstellingen in verschillende plaatsen van ons land in 1913, ter gelegenheid van het eeuwfeest van Nederland's onaf hankelijkheid en de opening van het Vredespaleis te 's Gravenhage. De be doeling is, in elke stad datgene tentoon- te stellen, waardoor die stad speciaa gekenmerkt wordt, zoowel op het gebied van nijverheid en kunst als op dat van industrie en verkeer. Het drama te IVetnen. De Weener correspondent van de >N.R.Crt. schrijft. Heel Weenen is ODder den indruk van de vreeseiijke gebeurtenis, die heeft plaats gehad ten huize van den oud-minister van Justitie, ridder von Holzkuecht. Hij en zijn vrouw gaan 's m ddags uit om een visite te maken en vinden bij hun thuiskomst van hunne drie kinderen, die zij gezond en wel verlieten, twee vermoord en een zoo zwaar gewond, dat voor het leven gevreesd wordt. Eu naast deze het lijk van den moordenaar, die zichzelf een kogel door het hoofd heelt gejaagd. De moordenaar, dr. Matkivits, was een jong jurist, die zijn loopbaan begon bij de rechtbank. Hij handelde uit wraak, omdat de oude beer Holzknecht hem de hand geweigerd had van zijn dochter Marie. De vader vond, dat hij nog te jong was en zich eerst een positie moest verschaffen, alvorens aan zoo iets te den ken. Matkovits was de zoon van een brievenbesteller en de ouders hadden zich groote opoffeiingen getroost om hun Richard te kunnen laten studeeren. De jongen was zeer begaafd en zeer vlijtig en was altijd de eerste van zijn klas. Op 17-jarigen leeftijd kwam hij door aanbeveling in de familie van den heer Holzknecht, om aan zijn drie kinderen, twee jongens en een dochter, les te geven In die betrekking was hij thans al 9 jaar. Eerst had hij den oudsten zoon klaar gemaakt, toen de dochter onderwezen en hij had nu den jongsten zoon onder handen, die voor het eindexamen gym nasium zat. In den loop der jaren had hij de harten van de ouders en van zijn leerlingen gewonnen en werd hij als een kind des huizes beschouwd. Zij hielden allen veel van hem. Als jongen in huis gekomen, was hij half de onderwijzer, half de kameraad van zijn scholieren geworden. De dochter Marie was onderwijzeres geworden. Ze had liefde voor studie, was een goed wiskun dige en speelde zeer goed piano en viool. Een stil, ernstig meisje, dat in haar beroep opging en veel van de kinderen van de klas hield. Zij zelve hield zoo veel van haar vak, dat zij aan geen trou wen dacht, zoolang in Weenen de wet geldt, dat een onderwijzeres, die dit doet, haar betrekking verliest. De jonge on derwijzer was den dag vóór den moord de eenige genoodigde geweest op de zilveren brnilolt van den heer en mevrouw Holzknecnt, een feest dat het karakter van een familieavond droeg en waarbij de kinderen wat muziek gemaakt hadden. Allen waren gelukkig en niemand kon vermoeden wat den volgenden dag ge beuren zou. Weliswaar had eenige dagen vroeger Richard Matkovits mejuffrouw Marie ten huwelijk gevraagd en een wei gerend antwoord gekregen, maar dat was zoo vriendschappelijk gegaan, dat dê verhouding tusschen familie en den jongen onderwijzer er niet onder geleden had. Wat sindsdien gebeurd is, is een raad sel. Want Matkovits bleef uiterlijk rustig eö werkte op den dag van de misdaad kalm op de rechtbank. Hij kende het meisje van haar 15de jaar. Een vertrouwelijke omgang als van broer en zuster was daarvan het gevolg Maar zijn vrouw wilde ze niet worden en zij antwoordde ronduit, dat zij niet aan trouwen dacht en haar beroep vee te lief had. Matkovits kocht toen een revolver, woonde den volgenden dag het zilveren feest bij, deed verleden Donder dagavond zijn gewone werk en begaf zich Donderdagnamiddag naar het huis van denheer Holzknecht. Daar zag hij den jongsten zoon aan het werk, waarop hij dien van achteren naderde en door het hoofd .schoot. Op den knal kwam de dochter aangeloopen. Zij wilde juist vra gen wat er gebeurde, toen zij de volle laag in den mond kreeg die haar hoofd verbrijzelde. De oudste zoon die zich juist aankleedde en in zijn onderkleeren kwam aanloopen, kreeg twee schoten een in de borst en een in het been waarna Matkovits zichzelf dood schoot De oudste zoon, hoewel zwaar gewond had nog de kracht naar de gang te loopen en om hulp te roepen. De portier haalde daarop een agent van politie naar boven, zag de lijken en telefoneerde naar de ïPolizeidirection4 en naar de >Ret- tungsgesellschaft4 om hulp. Daar beide ouders uit waren, zond de commissaris van politie aan elk een bode om ze op den slag voor te bereiden. Mevrouw kwam het eerst, en toen zij honderden menschen voor de deur zag staan, begreep zij, dat er iets vreeselijks gebeurd moest zijn. Ze wilde hare kin deren zien, maar ze mocht de kamer, waar de lijken harer kinderen lagen, niet in. Eenigen tijd later kwam de vader naar huis. Eerst was hij als gebroken maar hij zelde, toen hij bedaarder ge worden was »Gott hat es geschickt, ich muss mich drein fügen.4 Natuurlijk zonden de redacties der bla den hunne reporters naar de plaats des onheils en naar de personen, betrokken in het drama, en wat de bladen vertellen zeer interessant. Te Kollam kreeg n°g jong was, een De moeder van den moordenaar, vrouw Matkovits, vertelde dat haar man, gelijk gezegd, brievenbesteller is, en dat zij drie zoons hebben, die zij allen hebben laten studeeren Zoo ook hun zoon Richard, die reeds heel jong lessen moest geven, om wat geld voor zijn studie te verdienen. Hij was stil van aard en in zichzelf ge keerd. een boerin, toen ze nog jong was, een kalfje cadeao. Ze kon niet van het beestje scheiden en nu het kalfje een koe geworden was met den Diet alledaagscheu leeftlijd van 25 jaar, i& het van ouderdom gestorven en begraven, nadat 't eerst uog was gefotografeerd De mood te Mülheim. Men schrijft uit Spijk, bij Lobith, aan de «Gelderlander Omtrent den moordenaar op zijn eigen schoonvader, W., alhier gedomicilieerd, ver nemen we nog het volgende W. was Zondag jl. op bezoek bij zijn schoonvader te Mülheim a/d. Ruhr. Over eene kleinigheid ontstond middags twist. W. verwijderde zich met zijo kameraad J. uit Oas. In een herberg werden de noodige glazen gedronken en in benevelden toestand kwamen beiden aan het huis van den ver- slageoe. Deze hield zijn deur gesloten. Dit maakte de luidjes woedend en de deur moest het ontgelden. Toen de vader buiten kwam om zijn schoonzoon te woord te staan, werd hij door twee woestelingen aangevallen en door W. met een zakmes in den buik zoo danig gestoken, dat de dood spoedig volgde. Op het gezicht zijner wandaad nam W. spoedig de vlucht en legde te voet den weg van Mülheim naar Lobith af. De pantoffels, die hij aan had waren door slechte wegen na eenige uren zoo doorweekt, zijn voeten zoo gezwollen, dat hij niet verder kon en eerst zijn zwerftocht vervolgde, toen een Nog als leerling op het gymnasium me(ieiijclencle landbouwer hem een paar oude werd hij gouverneur van de kinderen 9Choenen had verstrekt. Voort ging hetnaar van den heer Von Holzknecht. Men hield je flollandsche grens, waar hij Maandagavond veel van hem; hij werd er als een zoon aan[cwam> Zijo vrouw had reeds een tele- behandeld en hem was zelfs hoop ge- gra[Q van fjet overlijden haars vaders ont geven, dat hij misschien eens de dochter faDgeD# Het jaat 7jch deuken, hoe de arme des huizes zou mogen trouwen. Vrouw vrouw moede was toen haar eigen man Matkovits geloofde niet, dat haar zoonverkiaar(je de moordnaar te zijd. Nauwelijks op het meisje verliefd was, maar dathij wa8 eenige uren thuis, of de politie meer uit een zucht om in aanzienlijke ^wam hem ophalen. VV. heeft alles bekend, families te komon dit huwelijk wenschte. eeQ verschrikkelijke gewetenswroe- Toen Matkovits promoveerde, woonde gjng den ongelukkige gepijnigd heeft, laat de familie Holzknecht de promotie bij, I zich niet beschijven. Hij werd voortgejaagd en werd hij behandeld, alsof hij tot de door de vrees in handen der duitsche politie familie behoorde. Een paar dagen gele- va\|eDt ^Eenmaal dan gekerkerd was zijn den had Richard tot zijne moeder gezegd iQt be8i8tZijn leven zou dan een einde »Het is uit met de Holzknechts zij willen yj^den op het schavot. Die gedachte dreef mij Marie niet geven, zij willen haar aan boe uitgeput hij ook was, het reserveeren voor een betere partij, maar hollandsche grondgebied te bereiken. Daar ik laat mij niet voo' den gek houden.4 aangekomen werd hem de wroeging te Maar dat hij om haar hand gevraagd machtig. Zijn ontstelde vrouw verhaalde hij had, had hij haar niet gezegd. alles omslachtig. Natuurlijk ook dat de De oud-minister Holzknecht zeide tot drankduivel en de verkeerde kameraad een persman, dat hem de zaak onbe- een groote rol in dit familiedrama hadden grijpelijk was, dat hij dr. Matkouits niet ge8peeid. Daar zit nu de troostelooze vrouw alle hoop had benomen en alleen gevraagd met twee tiejne kinderfn op het Spijk, haar had, wat te wachten. Zelfs nu, na die man jn de gevangenis om eerlang voor den vreeseiijke daad, kon hij hem wel be- rechter te verschijnen, en wellicht zijn kin- klagen, naar niet haten. Hij vergaf het deren eerst weder te zieB wanneer zij vol- hem, want hij had stellig niet geweten, wat hij deed. Hij moest zeker gek ge worden zijn, want hij was een model van zachtmoedigheid en de heer Holz knechts had zich steeds gelukkig geacht zoon voortreffelijk jongmensch als opvóe- der bij zijn kinderen te hebben. En terwijl hem de tranen over de vangen rolden, zeide hij: »Ik kan niets kwaads van hem zeggen; in mijn hart dat door fijne kwaliteiten, door is hij de zelfde gebleven ik heb hem h00gst ^ljne bediening, door naar zoo lief gehad als mijn eigen kinderen; K eischen der tlids te zijn illge- stemd hebben, als mijn dochter niet WAALWIJKbLriiii altijd gezegd had, dat zij haar beroep Pil „iet wilde verliezen, wat gebeuren zou VgËSChU011WfIj Bfl 5pBl(SlilgB[l| een wassen z n. als ze ging trouwen 4 VAN 1106 De waarlijk grootsche houding van den 74-jarigen vader der vermoorde, kinderen trekt algemeen de aandacht. I Hij vervloekt niet den moordenaar maar hij beklaagt hem en vergeeft hem. Hij meer en meer afnemers gaat tellen, ging de kamer, waar de lijken zijner kinderen lageo, niet binnen. Ik wil zelde hij, de gelukkige herinnering, die ik aan hen heb, niet verliezen. En in plaats daarvan reed hij naar het gasthuis, om zijn eenig overgebleven en zwaar gewond kind te zoeken. VaD alle kanten ontving de heer Holz kuecht bewijzen van deelneming Ook de Keizer zond zijn adjudant. POSTSTRAAT TILBURG levert prima kwa.iteit waterdichte DEKKLEEDEN, KARHUIVEN, WAGEN- DEKKEN, PAARDENDEKKEN, etc, in Bloedvergiftiging. Tengevolge van bloed-1 ane afmetingen, vergiftiging is te Schoondijke (Zeeland) de j)ekkleeden vanaf f 1.25 per vierk. Meter voorzien van koperen ringen. 130 56 jarige werkman W. de D. overleden. Be man, die werkzaam was op een grintweg, kreeg aan den pols een klein wondje met het bovenstaaude noodlottig gevolg. Huis ingestort. Gisterenmiddag is te Brussel op de Noordlaan uicht bij het hotel Métropole een in aanbouw zijnd huis van vier verdiepingen ingestort. Een auto-taxi, die juist voorbijreed werd Men weet nog uftt of et slachtoffers zij». I Stokpaardjes- Lelienmelk - Zeep maar volgens de geruchten zouden de werk-1 j Bergmann &Co., Radebeul-Dresden lieden nog hebben kunnen vluchten. Fabrieksmerk. „Stokpaardjes- Echo van het Zuiden. is alleen echt in rood-geele (hollandsche) verpakking 50 cents per stuk verkrijgbaar bij: bestaat in een teder vlekkenloos gelaat, frisch, roos kleurig uiterlijk en blanke fluweelzachte huid. Dit alles verkrijgt men door:

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1911 | | pagina 5