Zondag 24 Maart 1912 35e Jaargang Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. VVaalwijksche Stoomdrukkerij Antoon Tielen, R' Eerste Blad. R0NA Dit nummer bestaat uit DRIE bladen FEUILLETON. PROEF ZE NAAST ELKAAR VAN HOUTEN'S f^QINA 1 Kg. 7a... Y\ o f 1,50 - 0.80 0.42/a 0.18 Cacao jjB^Zi.i die zich thans voor het volgen de kwartaal abonneeren ontvangen de tot dien datnm nog verschijnende nummers GRATIS. Het heengaan van den Hoofdredacteur van De Maasbode. Telefoonnummer 38. Telegram-AdresECHO. eenander merk EN .GIJ BLIJFT BIJ DE VOLKSDRANK BIJ UITNEMENDHEID. VAN HOUTENS ü/Skis 1: en beter Summer 25 c bij de jen. Ik d. de Prins ik bij de gezien? i loopen komen, ien met 't ook er heeft. >men te reet niet •ordelijk fdragen. id komt moeten put* met oog. r op dat a weinig t er op en voor oor een rachten t om het at goed dat het i bij de Nu er blijkt te emmingj et voor emmen. chuijzen De Echo van het Zuiden. iVaalwpsclie en Langstraatsehe Courant, Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond. Abonnementsprijs per 3 maanden f0."6. Franco per post door het geheele rijk f 0.90. Brieveningezonden stukkengelden ena., franco te zenden aan den Uitgever. UITGAVE Advbktbntiên 1—7 regels f 0.60daarboven 3 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 8 maal ter plaatsing opgegeven worden 2 maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeelige contracten gesloten. Reclames 15 cent per regel. slastlng EN EEN ANDER MERK GOEDKOOPE CACAO rag van jen van der be- overge- heffing oor het jestaan- 1912.) iet ont- iscussie ïter en verzoek eervol /OIVER 0PL058AAR VIERKANTE BUSSEN genees- d vrouw te ver- >ter en rekking en. aar aan- nu art. sheeren it in dat duw dit er geen et meer wie zal •esloten adering eheime nslagen I. rtegen- ndsche gavond ïiadigd iers. -0. de and. ge van r glad. 'd. :n wed- lalfvier ral van lolland r doch 9e En- vrij en de. De en de Ier op- aanval, combi- jelands •ch het na een ndsche edden. ten de om te euzen- t voor, tweede 1956 Van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN." 83) Zooals gij wilt, antwoordde Panline on verschillig. Ik ben overtuigd dat gij gelijk hebt, mijnheer Carrington Carton meen ik ik hou mij overtuigd, dat gij het goed met mij meent. Wat zal dat Charlotte en mij vreemd Bchynen, vreemdelingen en verstoote- lingen als wij Binds lang waren, iemand te hebbeD, waarop wij bloedverwantschap kannen doen gelden. Zij sprak met een luchthartigheid waaronder eene bitterheid was te bespeuren, die een rechtschapen man pijnlijk zon hebben aange daan. Victor CarriDgton schepte er genoegen in, daar het hom bewees, hoe rampzalig en onwetend zij was hoezeer baar geest vervalscht was en hoe gemakkelijk hij haar ten speelbal kon gebruiken- Toen bon onderhoud ten einde liep. werd er bepaald dat Douglas Dale den volgenden dag zon worden voorgesteld op Hil- toD-hnis, aan den heer Carton, den neef van miss Brewer. Dat gebeurde. Een kort oogenblik van aan dacht overtuigde Victor dat Douglas Dale zoo verliefd was als iemand behoeft te zijn om hem allerlei dwaasheden te laten begaan en' dat Pauline eene gansch andere vronw was onder den invloed van datzelfde gevoel, datr hoewel nog niet krachtig ontwikkeld, toch dagelijksch aangroeide, naarmate zij het ka rakter en de beschaving van haren verloofde leerde kennen. Douglas Dale was zeer inge nomen met den heer Carton, die dan ook al zijn best deed om zich aangenaam te maken cd er zoo goed in slaagde, dat voor de avond om was, er een deugdelijke grondslag wow gelegd voor een gemeenzamen omgang met den neef van Bir Reginald Eversleigh. Verschillende bladen hebben met ons eenige woorden gewijd aan het heen gaan van dezen degelijken journalist De «Gelderlander4 geeft een uitge breid résumé van het afscheidsartlkel in de »Maasbode4 en schrijft dan, dat men uit dit artikel kan opmaken dat Rector Thompson slechts noode van de «Maasbode4 heengaat, maar dit doet om 't blad van de tegenwerking te bestrij- Viotor Carrington, van nature toch reeds een opmerker, was gedurende het middagmaal dubbel oplettend. Hij merkte alles op wat Panline at en dronk; niet minder vergewiste hij zich van hetgeen miss Brewer en Donglas Dale gebruikten. Miss Brewer en Donglas dronken uitsluitend rooden wyD. Op het einde van het maal werd er een likeurkeldertje ge bracht, een der weinige voorwerpen van kunst en smaak, die de verarmde fortninzoekster had overgebonden, met zeldzame en brooze flacons van Venetiaansch glas, fijne belbeD, opaal- en rooskleurig. Donglas Dale bewonderdo bet bijzonder, en Panline vnlde de rooskleurige kelken met curagao Schertsend raakte zij bet glas met de lippen aan en reikte bet aan baren minnaar over; d< cb Victor merkte op dat zy het vocht niet aanraakte. Hoodt gij niet van curagao, mevrouw? vroeg hij onachtzaam. Neen, die drink ik nooit, zoo min als eenig ander likeur. En gij drinkt ook nauwelyks wijn Neen, ik drink zeer weinig wijn, ant woordde zij onverschillig. Inderdaad? Er lag geene beteekenis in de stem van Victor, toen hij dit zeide. Hy bad mevrouw Doraki zeer nanwkearig gadegeslagen gedu rende den maaltijd, en hjj bad eene zenuw achtige opgewondenheid by baar opgemerkt, een koortsachtigeo gloed in hare oogen gezien, zoials meestal door iets krachtigers dan water wordt opgewekt. En toch had die vronw by het eten weinig anders dan water gedronken het was opmerkelijk dat het koortsachtige in haar manieren even duidelijk was toen zij het eerst binnen trad, als nu Dit was voor Car rington een zeer belangwekkend raadsel. Hij draalde niet er eene oplossing voor te vinden, die voor hem onomstootelyk was. Die vrouw gebruikt op de eene of andere manier opiam, dacht hij bij zichzelven. Miss Brewer nam niet van de likeur en haar neef uam marasquino. Na zeer korten tijd stonden Donglas Dale en zyn nieuwe vriend op, om zich weer bij de dames te voegen. Zij verlieten samen de kamerdoch in den gang ontdekt? de heer Carrington, dat hy een brief iu de eetzaal had laten vallenhy zou even den, die naar hij meent, door zijn per soon werd uitgelokthij brengt dus zichzelf ten offer voor de goede zaak. Tegenover zulk een edelmoedige zelf opoffering schrijft het blad, die zeker door het Katholieke Nederland op den rechten prijs zal geschat worden, past het niet, nog te gaan onderzoeken of de persoonlijke tegenwerking, waarover de eerw. heer Thompson zich beklaagt, ook eenigermate aan eigen schuld kan zijn te wijtenof bijv. zijn anti-modernis tische ijver niet soms wat te voorbarig en daardoor onbillijk is geweestof de toon van zijn philipica's er wel altijd op berekend was, te verbeteren en niet te verbitteren. Nu de eerw. heer Thompson toch heengaat, willen wij de menschelijke on- volkomendheid van zijn werk die hij zelf erkent, gaarne voorbij zien om warme hulde te brengen aan zijn krachtige ka tholieke overtuiging, zijn vurigen ijver en onvermoeide werkkracht, zijn goede bedoelingen, ook waar hij misstapte. Het »Huisgezin4 meent dat het besluit van Rector Thompson om het hoofd redacteurschap van de «Maasbode4 neer te leggen, bij alle ware journalisten in zooverre leedwezen moet verwekken, dat met Rector Thompson een journalist van het echte ras onze gelederen gaat verlaten. Voor zijn journalistieke talenten, zijn journalistleken durf, aldus het «Huisge zin4 hebben wij alle respect. En verder «Maar tot geen leedwezen kan zijn heengaan nopen, in zooverre zijn af scheidswoord niet is een woord van vrede en verzoening, maar een oorlogs verklaring aan het overgroote deel der katholieke pers, erger, een brandmerk, dat hij haar onverdiend opdrukt. Rector Thompson gewaagt van «het terrorisme der modernisten, een waar schrikbewind, dat ook hier te lande in het publicisme reeds in die mate gestegen is, dat het aan de goedgezinden ternau wernood meer mogelijk is hunne inzich ten, hun verweer, hun critiek en hun bezwaren in de pers tot publieke uiting te brengen4. Over het modernistisch schrikbewind in onze katholieke pers zwijgen we de heer Thompson ziet spoken maar het gaan zien, maar opende eerst de zijkamer om Dale door te laten. AUes was no? als daareven in de eetzaal. Victor nad-rde de tafel, giDg naar de karaf met coragao en, ze met de eene hand omboog houdende. liet bij er met de andere den inbond van een üeschje iüloopen. Hij zag hoe het eene voebt zich mat het andere v rmeugde, tot dat er geen Bpoor meer van die vermonging over bleef de karaf daarna weer stil op hare plaats zettende, ging hij glimlachend door den gang en voegde zich bij de dames. Reginald Eversleigh was geheel onbekend met de handelingen van Victor Carrington, toen by het verzoek van zyn vriend kr*eg. om die op een bepaalden tijd te komen sprekeD. Carrington, bod het karakter van Eveisleigh zeer naar waarde geschat. Al dien tijd had zyn eigenliefde geleden ouder het stilswy- gen van Pauline en hare verwaarloozing te zynen opzichte. Hij had geen enkelen brief van Panline ontvangen van haar, die er vroeger zoo op gesteld was om hem lange, half wanhopende brieven te schryven, vol geklag tegen het noodlot, in iederen regel blijk dragende van de hopelooze liefde, die de>choone Oostenrijk- sche weduwe zoo lang aan een belangzuchtig en lafhart'g man had verspild, wiens laogheid zy reeds vermoedde, terwyl zy zich nog aan hem hechtte. Sir Reginald was gewoon die brievea zeer koel te ontvangen, als passende huldeblijken aan zijne schitterende hoedanigheden. Hij bad besloten den raad, of liever bet bevel van Victor, op te volgen en Panline noch te bezoeken, noch te schrijvendoch op zoo iets van bare zijde had hij niet gedacht, en het krenkte zijn eigenliefde ze°r. Zij had opgehouden hem te schrijven. Was het mo gelijk dat zij ook opgebonden had hem te beminnen? Kon ean ander, rijker onbaat- znohtiger man, wellicht zijne plaats in haar hart hebben ingenomen? Sir Reginald wachte eene week, veertien dagen, doch er kwam geen brief van Panline. Hij kwam volgens afspraak bij Carrington, maar zijn vriend was van plan of van battery veranderd en gaf geen uitleg. pessimisme, dat uit deze regels spreekt, komt wel onverwacht en steekt sterk af, bij den hoopvolleu, overmoedigen toon en het overwinningsgejubel, dat herhaal delijk, en nog zeer kort geleden, uit de «Maasbode4 opsteeg. De Tüb. Ct. schrijft Maar wij brengen hem oprechte hulde voor zijn kloek besluit om heen te gaan terwille van de goede zaak, liever daD eigeu meeningen en inzichten te zien zegevieren. Dat verraadt hoogheid van karakter. Wij hopen thans met vurige hope, dat de «Maasbode4 in de toekomst zal zijn en blijven wat het tot heden geweest is, een katholiek b'.ad bij uitnemendheid, maar dat er de R.K. beginselen in zullen worden verkondigd en hooggehouden, met meer verdraagzaamheid en meer liefde ten opzichte van hen, die op nevenpunten van gevoelen mochten ver schillen. Dan kan de «Maasbode4 op een schoone toekomst rekenen De «Tijd4 protesteert hoofdzakelijk tegen wat rector Th. schreef over het voortwoekerende modernisme Uit deze beide (de katholieke couranten en tijdschtiften) wordt sinds jaar en dag opzettelijk geweerd een grondige en volledige critiek op de modernistische en aanverwante stroomingen, die door al de geledingen der Kerk woelen, critiek op allerhande modernistische en moder- niseerende boeken, redevoeringen, dag bladen, personen, schrijvers etc.hoogs tens geeft men hier en daar een enkel bericht, verzwijgt echter de meest be langrijke, zelfs officieele stukken. Deze bewering geeft de «Tijd4 aan leiding tot dit protest Ziehier de beschuldiging, die aan duidelijkheid niets te wenschen overlaat. De katholieke couranten en tijdschriften geen enkele uitzondering, dan voor de «Maasbode4 alleen werdt toegestaan verzwijgen en vervalschen aldus op zettelijk de waarheid, ten gunste van de modernische dwalingen en tot onbereken bare schade van de katholieke Kerk. Zelfs dé mogelijkheid van goede trouw, van onkunde, van nalatigheid wordt niet toegegevenhet geschiedt alles op zettelijk. Welnu, tegen dergelijke Inderdaad Victor was gedurende de week na dien dag. waarop hij er bet middagmaal gebrnikt had en aau Douglas Dale was voorgesteld gewor den, dagelijkB op Hiltoc-huis gekomen. Hij bad opgemerkt dat hij met reuzee schreden zijn doel naderde. Pauline verkreeg een blyvenden invloed op Douglas hij had zyn aanzobk veel eerder gedaan dan Victor zich had voorgesteld. De onverbeterlyke verstand houding, die tnsscben hen stond, maakte zijn omzichtig plan overbodig en het was hem thans onverschillig, boe spoedig er eene open lijke vredebreuk tusschen Panline en Reginald zou plaats hebbeD. Hoe eerder hij twee zijner doeleinden kon bereiken, des te beter, namelijk een openlijken twist nit te lokken tnssch-D Douglas Dale en zyn neef Reginald, en deD goeden naam van Panline voor goed te schand vlekken. Daarna nam Victor een toon van geheimzinnigheid en ternghonding aan, die sir Reginald tot het uiterste dreef. Ondervraag mij niet, Reginald, zeide hy. Gij zijt behebt met een gebrek aan ze delijken moed en uwe zwakheid zou myne hand doen weifelen. Weet niets verwacht niets. Die voor u werken, weten hoe zij dat werk moeten aangrypen. Maur, weet ge, gy moet mij een bewijsje teekenen ongeveer hetzelfde als datgene wat gij my op het kasteel te Raynham gegeven hebt. Niets kon onverschilliger zijn dan de toon en de manieren, van den Franscbman, toen hy dit zeide doch dat bewijsje was den afstand, door Reginald Eversleigh, van de helft van elk inkomen, dat het zyne zou worden, zakelijk of persoonlijk eigendom, en dat van den eerst- volgenden Jnni af. Da uitslag was als gewoodyk. Reginald teekende het stuk. zonder zelfs de moeite te nemen, er de kracht van te bestudeeren. Hebt gij Pauline nog kortelings gezien? vroeg hij. 't Is no? Diet heel lang geleden. Ik weet niet wat haar scheelt 1 riep Re ginald ontevreden uitzy heeft my geeuen uitleg gevraagd van myn etilzwygen en mijne afwezigheid. Misschien begon het haar te vervelen, aan iemand te schrijven, die zoo weinig om hare brieven gaf. onzinnige beschuldiging komen wij op wij wijzen die af, met volle overtuiging en met alle kracht die in oos Is. Na tuurlijk kunnen wij ons met een weder- legging in forma niet inlaten. Het leveren van bewijs was natuurlijk de taak van den beschuldiger. Une accusation qu'on ne prouve pas est une calomnie, geldt in dubbele mate hier, waar het betreft een beschuldiging van boos opzet, die met de voor leder waarneembare feiten in volkomen strijd moet worden geacht. Het «Centrum4 schrijft Het aftreden van den eerw. heer Thompson geeft in de katholieke pers aanleiding tot eenige beschouwingen, waarbij wij niet al te lang willen stilstaan en waarover men o i. goed zal doen niet al te veel uit te weiden. De demissie van een redacteur en zijn vervanging door een ander is ten slotte ten spijt van den geweldigen dunk, dien ook journalisten van zichzelven kunnen hebben, niet zulk een wereld schokkend feit, om daaraan de proporties te geven van een evenement. Én derhalve is ook tegenover deze ontslagname de noodige nuchterheid te betrachten, al heeft de afscheidnemende redacteur gemeend aan zijn heengaan zelf een hoofdartikel van twee en een halve kolom te moeten wijden *De »N. Limb. Koerier» verheugt zich over het beengaan v..n rector Thompson en hoopt dat de «Maasbode» onder haar nieuwe hoofdredactie weer naast, niet tegen de andere katholieke bladen strijden mag. De Avondster acht het heengaan van den zeereerw. heer Thompson een groot verlies, zoowel voor het blad als voor de katholieke zaak in Nederland. Het Eindh. Dagbl., het aanstaand af treden van rector Thompson een feit van groote beteekenis voor de katholieke journalistiek en voor geheel katholiek Nederland noemend, is verheugd, dat «de redactie van het Rotterdamsche blad in handen zal komen van een ander, d'e naar we hopen en niet zonder grond vermoeden, op minder felle en minder, verdachtmakende wijze de pen zal voeren». De Geld Koerier zegt, dat dit einde het aftreden van rector Thompson te voorzien was. Ik boorde wel eeDB gaarne iets van haar antwoordde Reginald, maar men kon niet van my ei6oben tyd te vinden om ul bare brieven te beantwoorden. Vrouwen hebben niets te doen dan lange brieven te krabbel6D. Misschien heeft mevronw Doraki iemand gevonden, die hare brieven wel beantwoordt, zeide Victor. De twee jongelieden namen hierop afscheid en Reginald Eversleigh nam een rytoig om naar Hilton— huis te rijden. Ily zou langer zijn weggebleven in zyne belangzuchtige gehoorzaamheid aan Victor, zoo by zeker ware gewent van de voortdn rende liefde der OostenrijkBche haar Btilzwij- gen hinderde hem echter od by wilde eens zien of er ook een medeminnaar in het spel was. Hij ende de gewoonten van mevrouw Durski en wist dat zy eerst in den namiddag bezoeken ontving. Het was omtreDt zes nur, toen hij naar Hilton hnis reed. Carlo Toas liet hem biunen en begunstigde hem met een onderzoekenden, ietwat strengen blik, terwiil hij hem naar de zitkamer geleidde, waar Paulino gewoonlijk hare gasten ontving. Sir Reginald Eversleigh was eeoigszinB ver wonderd en gevoelde zich teleurgesteld op het zien van deu stand der zaken. Hij had gehoopt Panline in zichznlveD gekaerd te vinden, on gelukkig misschi n krank. Hij had verwacht dat zij zennwacb'ig zon zun bij zijne komst. Hij had veel uan dat ophouden met schryven gedacht en by bad zicb overtuigd dat bet was tengevolge van haren toorn tegan hem, een toorn die alleen opwelt, daar waar liefde is. Tot zijne verbazing vond hij huar prachtig gekleed, schoon en bekoorlyk. Nooit had hy haar schooner Doch gelukkiger gezien. Hy drukte de hand der weduwe teeder en beschouwde haar een oogenblik zwijgend. Mijne waarde PauÜDe, zeide hij eindelijk, ik heb n nooit zoo bekoorlyk gezien als dezen Hvond, en toch vreesde ik u ziek te znllen ▼inden. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1912 | | pagina 1