Nummer 29 Zondag 7 April 1912 35e Jaargang Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. VAN HOUTEN S VVaalwijksche Stoomdrukkerij Antoon Tielen, Eerste Blad. PA SC HEN, Dit nummer bestaat uit DRIE bladen FEUILLETON. cJJx^ Gemeenteraad. VACI HOUTENS UITGAVE Telefoonnummer 5?8.,r Telegram-AdresECHO. 2004 HEDIKHUIJZEN. Waahvyiisclie en Langslraatsche Courant, Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond. Abonnementsprijs per 8 maanden fU.w5. Franco per post door het geheele rjjk f 0.90. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. te Advertentiën 1—7 regels f 0.60daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 8 maal ter plaatsing opgegeven worden 2 maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en advertenties bij abonnenieiit worden speciale zeer voordeelige contracten gesloten. Reclames 1^ 'cent per regel. Van «DE ECHO VAN HET ZUIDEN. 85) By zal van avond komen of het gansche jaar niet, zeide zy dikwerf tot Soze let op mijne woorden, als hij komt, dan komt hij onverwachts, zonder eene enkele waarschuwing of eenig bezoek om wat eten voor hem klaar te hondeD. Eindelijk brak de dag aan, dat de huishoud ster ondervond dat haar poetsen en schrobben niet te vergeefs was geweeBt. Kapitein Dot com be keerde terug, joist zooals zij had gezegd, zonder een brief of eene boodschap te zenden om zijne komst aan te kondigen. Op zekeren dag schelde hij, liep den tuin in en uit den tuin het huis binnen, evenals iemand, die juist van eene morgenwandeling terugkomt, tot groote verbazing vau Snze Trott, die hem binnenliet en hem met opengespalkte oogen aanstaarde, toen hy haar snel voorbjj liep. Hij liep recht naar de kamer waar hy gewoon was te zitten. Het vuur brandde lustig in den blank gescbuurden haard en alles zog er hoogst geztll'g uit. De koopvaardij-kapitein zag met welgevallen in het rond. Niets zoo goed als een tochtje naar Indië om een een man het gezellige van den hniseüjken haard te doen genieten, riep hij nit. Wat ziet er alles prettig uit; hy moet wel een gek zyn, die het te huis niet kan vinden na eene week aan één stuk een orkaan aan de Kaap te hebben doorgestaan. Maar waar is uw meesteres riep Joe Dnncombe plotseling uit, zich tot de verbaasde Suze wendende. Waar is mevrouw Jernam 1 Waar is mijne dochter? Hoort zij de grove stem van haren vader niet Zal zij nog niet komen om mij te verwelkomen, na al hetgeen ik gedaan heb om Resurrexit 1 Hij is verrezen I Reeds bijna 19 eeuwen zijn verloopen sedert het oogenblik, dat deze roep door Jeruzalem weerklonk. En nog altijd oefent voor haar weer meer geld te verzamelen Mejuffrouw Mugby had de stem van hareD meester gehoord, en eer Suze kon antwoorden, kwam zij aangeloopen om hem te verwel komen. Dank voor uwe hartelijkheid, sprak de kapitein gejaagd; maar waar is mijuedochter Is zij met dat koude winterweer buiten, door Londensche straten dwalende? Waarom komt ze anders voor den duivel haren ouden vader niet omhelzen en hem in haar huis ver wei - komen. Mijn hemelmijnheer Gij wilt toch niet zeggen dat gij niet gehoord zondt hebben van mejufronw Rosa. ik vraag excuus, van mevrouw Jernam... dat zaide ik daur zoo van zeil Van haar gehoord.' riep de kapiteiu uit. Neen, zeker niet zij heeft geen woord ge schreven. Maar, God help mij 1 wat 6taat die vrouw daar te kijken? Zij is immers wel? Het eerlijke gelaat van den kapitein ver bleekte, zoodra de vrees bij hem binnensloop. Zeg mij niet dat mijne dochter ziek is of wellicht nog erger, snikte hij. Neen, neen, kapitein, zeide mejuffrouw Mugby. Nog geene week geleden, heb ik tijding van mevrouw Jernam gehad en zij waB heel welzij woont echter in Devonshire, waarheen haar man verleden Juli met haar heenging. Ik dacht dat gij een brief hadt gehad, die u van de verandering kennis gaf. Hoe bulderde Joseph Duncombe, beeft mijne dochter hare hielen gekeerd van het aardig kooitje, dat baar vader heeft gebouwd van de plek, waarvoor bij om harentwil zijne znurverdieade penningen besteed heeft? Rosa bad dus genoeg van het buitentje? Het was zeker niet goed genoeg voor baar? Wel, wel I... nu, het valt toch hard, dat verzeker ik u. De kapitein liet zich loom nedervallen in den stoel die het dichtst by hem atond. De gedachte deed hem zeer, dat zijne dochter de plek had ontvlucht, die hy voor haar had in orde gebracht. Vraag excuus, sprak mejuffrouw Mugby met hare meeat vleiende stem ik weet wel dat dat het mij niet past; my in familiezaken tn mengen, daar ik weet dat geheele toewijding hij op mlllioenen van menschen denzelf den onverzwakten indruk uit als in de dagen, toen Christus zijn lijdenstijd af sloot met deze volheerlijke opstanding uit eigen kracht, met deze wondervolle, goddelijke daad, die Zijn nieuwe leer voor alle eeuwen bezegelde. Doch gelijk toen, zoo is ook thans nog de menschen- wereld in twee h lf'en verdeeldRechts staan zij, die aan de goddelijke zending van Christus gelooven links de anderen, die èn Zijn Godheid èn daarmede ook de verrijzenis tot het rijk der fabelen verwijzen. Zal dit altijd zoo blijven Men weet, dat er zijn, die aan een »Duizend- jarlg Rijk* gelooven, een Rijk, waarin allen weer in den schoot der Moederkerk zullen zijn teruggekeerd, zoodat deze één schaapsstal met één Herder zal vormen 1 In elk geval ligt thans dit Rijk nog ver in 't verschiet, want kan ooit van een chaos in dit opzicht gesproken worden, dan is het thans wel. De Katho lieke Kerk uitgezonderd deze heet niet voor niets universeel is de z.g. christelijke kerk in alle mogelijke secten en sectetjes verdeeld, welke onderdeelen vaak vijandig tegenover elkander staan. En toch vormt ook bij deze de verrijzenis van Christus den hoeksteen der leer, d.w.z. bij de z.g. orthodoxe sekten. De moderne richting beschouwt deze in de H. Schrift aangegeven grondwaarheid als eensymbool. Gelijk in de natuur* zoo hoort men die moderne menschen redeneeren om dezen tijd alles nieuw leven bekomt en het koude winterpakje uittrekt, om zich in den heerlijksten lentedos te steken, zoo voelt ook de mensch behoefte, zich om dezen tijd zedelijk te hernieuwen. Zijn lente-ont waken bestaat eveneens in het schooner opbloeien van zijn innerlijk ziele-leven. Dit symbool en niets meer, maar ook niets minder ligt in het bekende bij belverhaal der verrijzenis.* Voor oppervlakkige en gemakzuchtige een woord is, dat uiet sterk geDoeg uitdrukt wat mevrouw Jernam voor haar pa gevoelt, kau ik er niet bijstaan en booren dat zij door dienzelfden pa miskend wordt. Het was haar verlangen niet «Rivierzicht* te verlaten, kapi teiu Duncombe want zij bad de plaats lief maar kapitein Jernam kreeg hat in eens in hel hoofd om buiten 's lands te gaan op zijn schip hot Albatros en vóör hij ging, dreef hy door dat mevrouw Jernam naar Devonshire zou gaan ik denk dat wanneer ik zeg dat hy haar levend begroef, zulks nog eene te zachtte uitdrukking zou zijn voor zulk eene wreed heid. Watl verliet hij zyn post, - hij? brulde de kapitein. Weggeloopen vau zijn lief vrouwtje, nadat hij had beloofd te blijven tot ik terug was? Dat noem ik niet het werk van een fatsoenlijk man vo 'gdehy er verontwaardigd by. Neen, dat zou dan ook niemand fatsoen lijk noemen, antwoordde de huishoudster. Een woest zwervend leven is allemaal goed en wel maar als een man pas een jong, aardig vrouwtjw getrouwd heeft, dat den grond aanbidt, welken hij betreedt als zoo iemand niet te huis kan blijven, dan vraag ik, wie kan het wel? Dus ging by zelf naar zee en bracht eerst zijne vrouw naar Devonshire vóór hij vertrok, hé? zeide de kapitein 't Is me eene fraaie historie op myn woord. En stemde miss Rosa er zonder een enkele klacht in toe om haars vaders woning te verlaten? vroeg hy toornig. Vraag excuus, mynheer, verzekerde mejuf frouw Mugby. MisB Rossamunde is niet iemand om in tegenwoordigheid der bedienden te klagen, wat zij ook moge lijden maar toch hoorde ik dat zij schreide en snikt6 op zekeren avond de arme lieveling toen zij daoht dat niemand op haar lette. Zeide zij iets tegen u voor zy heenging? Niet voor den avond dat zij vertrok, toen kwam zij bij m(j in de keuken en zeide: Mejuffrouw Mugby, het is het verlangen van myn echtgenoot, dat ik naar Devonshire zal gaan en daar blijven zoolang hij met zijn schip weg is. Het spijt mij Batuurlijk zeor, h»thuis te verlaten, dat mijn goede vader zoo gelukkig voor mij maakte eu waarin wy zoo tevreden samen leefdenmaar ik moei mijn echtgenoot wereldlingen klinkt dat heel mooi, zelfs poëtisch doch ons ware christenen, vol doet een dergelijke holle symboliek niet. Wij voelen te gauw, dat met het prijs geven van dit wereldhistorische feit, de hoeksteen van ons geloof weggenomen is en dus het gansche gebouw in de lucht zweeft. Bovendien is het ook wetenschap pelijk onlogisch, een in de wereldge schiedenis geboekstaaft feit eenvoudig als een symbool aan te nemen. Waarom beschouwen die moderne menschen, die zich gewoonlijk ook voor het denkende deel* der natie houden, niet zooveel andere historische figuren voorsym bolen Ja, waarom Omdat hun de na leving van Christus' geboden te lastig is, omdat hun de zedeleer van het ware christendom hun niet past, omdat de woorden versterving en boetedoening niet in hun woordenboek geschreven staan, kortom, omdat met Christus Verrijzenis ook Zijn leer verdwijnt en er dus ieder een christendommetje op na kan houden, zooals hij dat zelf wenscht I Natuurlijk zeggen ze dat niet ronduit dat doen alleen de Dageraadmannen doch hun geheele gebaren met lang zamerhand alle positieve elementen uit de christelijke leer weg te nemen, blijft er toch inderdaad niets meer van het eigenlijke christendom over. Doch laten wij verder dit verwaterd gedoe rusten 1 Voor hen, die aan het Resurrexit in den hlstorlschen en schriftuurlijkenzin vasthouden, is Paschen het feit der chris tenheid, het feest, waarop Christus, de Godmensch, Zijne goddelijke leer met die daad bezegelde, die Hij Zelf reeds zoolang vooruit voorspeld had. Vandaar dan ook, dat elk rechtgeaard Christen om dezen tijd zichzelf wil herzien, nadat hij zich voor deze reinigingsdaad door gebed en boetedoening genoegzaam heeft voorbereid. Wil men in dit opzicht die >zedelijke opstanding* met het herleven gehoorzamen, wat hy ook bevelen moge. Ik zal aan mynen lieven vader schrijven en hem zesgen hoeveel verdriet ik er over heb, zyne haardstee te moeten verlaten. Zeide zij dut vroeg hij, blijkbaar gero°rd door die liefdeblijken zijner dochter. Dan zol ik haar het onrecht niet aandoen, hare ge heohtheid aan mij te betwijfelen. Ik heb haren brief niet ontvangen. Maar waarom George Jernam zijne hielen lichtte, zoodra ik weg was en myn schip, de hemel weet waarheen stoof, is meer dan ik zeggen kan. Ik begin te ge looven dat da beste zeerob de slechtste echt genoot is. Het spijt mij dat ik mijne dochter aan een zwerveling gaf Ik zal mijne zaken te Londen regelen en dan ga ik naar Devonshire om mijne arme, kleine, verlaten Rosa t zien. Ik veronderstel dat zij aan de kast met de tante van Jernam woont? Ja, mijnheer; Alleman of Allebaai, of zoo iets lnidde de naam van de plaats. O ja Allanbay herinner ik mij, ant woordde de kapitein. Ik wil trachten nog voor dezen avond myne zaken aan kant te doen, ten einde morgen vroeg naar Devonshire te gaan. Mejaffrouw Mugby spande al hare krachten in om te zorgen dat het eerste middagmaal, hetwelk haar meester tehnis gebruikte, eene groote overwinning op het gebied der kook kunst wasdoch de teleurstelling welke hij dien morgen had ondervonden, had zijneB eetlust geheel doen verdwijnen. Hij had zich zooveel voorgesteld van zijne terugkomst op «Rivierzicht" hij had zich bij voorbaat ver gast op de uitgelaten vreugde zijner dochter Hij stelde zich voor boe zij zou komen aan— loopen, zoodra zij zyne stem hoorde, en by bad haren zachten arm in zy e verbeelding reeds gevoeld, zooals zij dien om zijnen bals sloeg, terwyl zij zijn gelaat met kussen over dekte. In plaats van de verwezenlijking deze heerlij ke voorstellingen, had hij niets dan teleurstel ling ondervonden. Nadat Snze Trott het eten bad weggeruimd, plaatste zy de benoodigdheden op de tafel voor de geliefkoosde punch van den kapitein doch het scheen dat Joe Duncombe de prettige toe bereidselen niet zag, die hem anders een vroo- der natuur vergelijken, dao kan niets daartegen ingebracht worden. Alleen is voor ons christenen, de symbolistische idenditelt te verwerpen. Welaan dan, moge wederom dit Paasch- feest voor ons een feest der zedelijke verbetering zijn. Mogen wij door onzen Paschen gesterkt worden in den strijd tegen het slechte en booze, dat steeds op den mensch, die midden in de wereld staat, aanstormt, opdat het ons niet alleen hier, maar ook hiernamaals goed ga. In deze beteekenis wenschen wij al onze lezers een van ganscher harte wel gemeend ZALIG PASCHEN I 1 - m Openbare vergadering van den raad dezer gemeente op Woensdag 3 April, des voormiddags ten II uur. Voorzitter Burgemeester van der Geld. Ongeveer 11.15 opent de Voorzitter c'.e vergadering. Aanwezig zijn alle leden. De notulen der vorige vergadering worden na voorlezing ongewijzigd goed gekeurd en vastgesteld. Aan de orde 1. Wijziging begrooting 1911. Voorzitter. In een vorige vergadering is besloten de urinoir, die in een zeer slechten toestand verkeerde,- te verbete ren. De kosten hiervan bedragen f75. Op de begrooting was hiervoor geen post uitgetrokken zoodat deze nog daarop moet worden gebracht. De post onder houd van springstleren is niet voldoende doordat we de bepaling hebben gemaakt dat de stierenhouder in het voorjaar, gedurende drie maanden twee stieren moest houden, waarvoor wij f 45 meer hebben moeten uitkeeren. De post on kosten verkiezingen is ook met f 4. overschreden, al deze bedragen kunnen echter worden af- en overgeschreven. Wordt goedgekeurd. 2. Wijziging begrooting 1912. Voorzitter. De post onderhoud spring- stieren is ook hier met f 30 te laag ge raamd. lyken avond bezorgden. Hy stond haastig op, nam zijnen hoed en ging nit, tot groote te leurstelling van juffrouw Mngby. Nadat ik altijd door voor de gloeiende ovens heb gestaan, is het toch wel hard dat ze de schaal omkeereD en er mee speleD, en dat de kruiken zelfs niet worden aangeraakt, zeide die dame. Och, miss Rosamunda, gy hebt veel op uw geweten Kapitein Duncombe liep snel langs den don keren weg, tusscben de villa en Ratcliff Highway. Weldra bereikte hij de lichten van de zeemacswyk, waardoor bij zich zoo spoedig mogelyk een weg baande naar een net koffi- huiB, bij den Tower dat veel door koopvaar- dy-kapiteius bezocht werd. Hij had beloofd, hier een onden zeerob te ontmoeten en was blijde een voorwendsel te hebben om dien avond buiten 's buis te kunnen doorbrengen. Hy voDd den vriend, die hy zocht in eene kleine achterkamer. De twee zeelieden dronken ■amen op vriendschappelijke wijze een glaasje grog. waarna zy Bcbeidden de vriend ging het eerst heen, daar hy een goed eind te gaan had voor bij zijn huis in de stad bereikte. De kapitein zat bij het vuur te denken, zijn laatste glas grog nitslorpende, toen de deur werd geopend en er iemand binnen kwam. De kapitein sprong op, zoodra hij dien per soon bemerkle, in wien hij, tot zijn groote verbazing, George Jernam herkende. Jernam 1 riep hij uit, gij te Londen Dat is nog wel de grootste verrassing. Inderdaad, kapiteiD Duncombe, antwoord de de andere koel, de Albatros is beden middag eerst binnengeloopen. Hier ga ik het eerst aan en van alle menschen bad ik n hier wel het minst verwacht. Aan uwe manier van spreken zou men zeggeD, dat de ontmoeting niet zeer bevalt riep Jos?ph Dnncombe uit. Mag ik vragen, hoe de man van Rosamnnde Duncombe ertoe komt, zijn Bohoonvader aan te spreken zooals gy daar deed Gij zijt de vader van Rosamnnde, ant woordde George, en dit is reden genoeg, waar- em de broeder van Valentin Jernam zich op eon afstand houdt. (Wordt vervolgd)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1912 | | pagina 1