Nummer 29
Zondag 7 April 1912
35e Jaargang
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
VAN HOUTEN S
VVaalwijksche Stoomdrukkerij Antoon Tielen,
Eerste Blad.
PA SC HEN,
Dit nummer bestaat
uit DRIE bladen
FEUILLETON.
cJJx^
Gemeenteraad.
VACI HOUTENS
UITGAVE
Telefoonnummer 5?8.,r Telegram-AdresECHO.
2004
HEDIKHUIJZEN.
Waahvyiisclie en Langslraatsche Courant,
Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond.
Abonnementsprijs per 8 maanden fU.w5.
Franco per post door het geheele rjjk f 0.90.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den
Uitgever.
te
Advertentiën 1—7 regels f 0.60daarboven 8 cent per regel, groote
letters naar plaatsruimte. Advertentiën 8 maal ter plaatsing opgegeven
worden 2 maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en
advertenties bij abonnenieiit worden speciale zeer voordeelige contracten
gesloten. Reclames 1^ 'cent per regel.
Van «DE ECHO VAN HET ZUIDEN.
85)
By zal van avond komen of het gansche
jaar niet, zeide zy dikwerf tot Soze let op
mijne woorden, als hij komt, dan komt hij
onverwachts, zonder eene enkele waarschuwing
of eenig bezoek om wat eten voor hem klaar
te hondeD.
Eindelijk brak de dag aan, dat de huishoud
ster ondervond dat haar poetsen en schrobben
niet te vergeefs was geweeBt. Kapitein Dot
com be keerde terug, joist zooals zij had gezegd,
zonder een brief of eene boodschap te zenden
om zijne komst aan te kondigen.
Op zekeren dag schelde hij, liep den tuin
in en uit den tuin het huis binnen, evenals
iemand, die juist van eene morgenwandeling
terugkomt, tot groote verbazing vau Snze Trott,
die hem binnenliet en hem met opengespalkte
oogen aanstaarde, toen hy haar snel voorbjj
liep.
Hij liep recht naar de kamer waar hy gewoon
was te zitten. Het vuur brandde lustig in den
blank gescbuurden haard en alles zog er hoogst
geztll'g uit.
De koopvaardij-kapitein zag met welgevallen
in het rond.
Niets zoo goed als een tochtje naar
Indië om een een man het gezellige van den
hniseüjken haard te doen genieten, riep hij
nit. Wat ziet er alles prettig uit; hy moet
wel een gek zyn, die het te huis niet kan
vinden na eene week aan één stuk een orkaan
aan de Kaap te hebben doorgestaan. Maar waar
is uw meesteres riep Joe Dnncombe plotseling
uit, zich tot de verbaasde Suze wendende.
Waar is mevrouw Jernam 1 Waar is mijne
dochter? Hoort zij de grove stem van haren
vader niet Zal zij nog niet komen om mij te
verwelkomen, na al hetgeen ik gedaan heb om
Resurrexit 1 Hij is verrezen I
Reeds bijna 19 eeuwen zijn verloopen
sedert het oogenblik, dat deze roep door
Jeruzalem weerklonk. En nog altijd oefent
voor haar weer meer geld te verzamelen
Mejuffrouw Mugby had de stem van hareD
meester gehoord, en eer Suze kon antwoorden,
kwam zij aangeloopen om hem te verwel
komen.
Dank voor uwe hartelijkheid, sprak de
kapitein gejaagd; maar waar is mijuedochter
Is zij met dat koude winterweer buiten, door
Londensche straten dwalende? Waarom komt
ze anders voor den duivel haren ouden vader
niet omhelzen en hem in haar huis ver wei -
komen.
Mijn hemelmijnheer Gij wilt toch
niet zeggen dat gij niet gehoord zondt hebben
van mejufronw Rosa. ik vraag excuus, van
mevrouw Jernam... dat zaide ik daur zoo van
zeil
Van haar gehoord.' riep de kapiteiu uit.
Neen, zeker niet zij heeft geen woord ge
schreven. Maar, God help mij 1 wat 6taat die
vrouw daar te kijken? Zij is immers wel?
Het eerlijke gelaat van den kapitein ver
bleekte, zoodra de vrees bij hem binnensloop.
Zeg mij niet dat mijne dochter ziek is of
wellicht nog erger, snikte hij.
Neen, neen, kapitein, zeide mejuffrouw
Mugby. Nog geene week geleden, heb ik tijding
van mevrouw Jernam gehad en zij waB heel
welzij woont echter in Devonshire, waarheen
haar man verleden Juli met haar heenging. Ik
dacht dat gij een brief hadt gehad, die u van
de verandering kennis gaf.
Hoe bulderde Joseph Duncombe, beeft
mijne dochter hare hielen gekeerd van het
aardig kooitje, dat baar vader heeft gebouwd
van de plek, waarvoor bij om harentwil
zijne znurverdieade penningen besteed heeft?
Rosa bad dus genoeg van het buitentje? Het
was zeker niet goed genoeg voor baar? Wel,
wel I... nu, het valt toch hard, dat verzeker
ik u.
De kapitein liet zich loom nedervallen in
den stoel die het dichtst by hem atond. De
gedachte deed hem zeer, dat zijne dochter de
plek had ontvlucht, die hy voor haar had in
orde gebracht.
Vraag excuus, sprak mejuffrouw Mugby
met hare meeat vleiende stem ik weet wel dat
dat het mij niet past; my in familiezaken tn
mengen, daar ik weet dat geheele toewijding
hij op mlllioenen van menschen denzelf
den onverzwakten indruk uit als in de
dagen, toen Christus zijn lijdenstijd af
sloot met deze volheerlijke opstanding
uit eigen kracht, met deze wondervolle,
goddelijke daad, die Zijn nieuwe leer
voor alle eeuwen bezegelde. Doch gelijk
toen, zoo is ook thans nog de menschen-
wereld in twee h lf'en verdeeldRechts
staan zij, die aan de goddelijke zending
van Christus gelooven links de anderen,
die èn Zijn Godheid èn daarmede ook
de verrijzenis tot het rijk der fabelen
verwijzen. Zal dit altijd zoo blijven Men
weet, dat er zijn, die aan een »Duizend-
jarlg Rijk* gelooven, een Rijk, waarin
allen weer in den schoot der Moederkerk
zullen zijn teruggekeerd, zoodat deze
één schaapsstal met één Herder zal
vormen 1 In elk geval ligt thans dit Rijk
nog ver in 't verschiet, want kan ooit
van een chaos in dit opzicht gesproken
worden, dan is het thans wel. De Katho
lieke Kerk uitgezonderd deze heet
niet voor niets universeel is de z.g.
christelijke kerk in alle mogelijke secten
en sectetjes verdeeld, welke onderdeelen
vaak vijandig tegenover elkander staan.
En toch vormt ook bij deze de verrijzenis
van Christus den hoeksteen der leer,
d.w.z. bij de z.g. orthodoxe sekten. De
moderne richting beschouwt deze in de
H. Schrift aangegeven grondwaarheid als
eensymbool. Gelijk in de natuur*
zoo hoort men die moderne menschen
redeneeren om dezen tijd alles nieuw
leven bekomt en het koude winterpakje
uittrekt, om zich in den heerlijksten
lentedos te steken, zoo voelt ook de
mensch behoefte, zich om dezen tijd
zedelijk te hernieuwen. Zijn lente-ont
waken bestaat eveneens in het schooner
opbloeien van zijn innerlijk ziele-leven.
Dit symbool en niets meer, maar ook
niets minder ligt in het bekende bij
belverhaal der verrijzenis.*
Voor oppervlakkige en gemakzuchtige
een woord is, dat uiet sterk geDoeg uitdrukt
wat mevrouw Jernam voor haar pa gevoelt,
kau ik er niet bijstaan en booren dat zij door
dienzelfden pa miskend wordt. Het was haar
verlangen niet «Rivierzicht* te verlaten, kapi
teiu Duncombe want zij bad de plaats lief
maar kapitein Jernam kreeg hat in eens in hel
hoofd om buiten 's lands te gaan op zijn schip
hot Albatros en vóör hij ging, dreef hy door
dat mevrouw Jernam naar Devonshire zou
gaan ik denk dat wanneer ik zeg dat hy
haar levend begroef, zulks nog eene te zachtte
uitdrukking zou zijn voor zulk eene wreed
heid.
Watl verliet hij zyn post, - hij? brulde
de kapitein. Weggeloopen vau zijn lief
vrouwtje, nadat hij had beloofd te blijven tot
ik terug was? Dat noem ik niet het werk van
een fatsoenlijk man vo 'gdehy er verontwaardigd
by.
Neen, dat zou dan ook niemand fatsoen
lijk noemen, antwoordde de huishoudster. Een
woest zwervend leven is allemaal goed en wel
maar als een man pas een jong, aardig vrouwtjw
getrouwd heeft, dat den grond aanbidt, welken
hij betreedt als zoo iemand niet te huis
kan blijven, dan vraag ik, wie kan het wel?
Dus ging by zelf naar zee en bracht eerst
zijne vrouw naar Devonshire vóór hij vertrok,
hé? zeide de kapitein 't Is me eene fraaie
historie op myn woord. En stemde miss Rosa
er zonder een enkele klacht in toe om haars
vaders woning te verlaten? vroeg hy toornig.
Vraag excuus, mynheer, verzekerde mejuf
frouw Mugby. MisB Rossamunde is niet iemand
om in tegenwoordigheid der bedienden te
klagen, wat zij ook moge lijden maar toch
hoorde ik dat zij schreide en snikt6 op zekeren
avond de arme lieveling toen zij daoht
dat niemand op haar lette.
Zeide zij iets tegen u voor zy heenging?
Niet voor den avond dat zij vertrok,
toen kwam zij bij m(j in de keuken en zeide:
Mejuffrouw Mugby, het is het verlangen van
myn echtgenoot, dat ik naar Devonshire zal
gaan en daar blijven zoolang hij met zijn schip
weg is. Het spijt mij Batuurlijk zeor, h»thuis
te verlaten, dat mijn goede vader zoo gelukkig
voor mij maakte eu waarin wy zoo tevreden
samen leefdenmaar ik moei mijn echtgenoot
wereldlingen klinkt dat heel mooi, zelfs
poëtisch doch ons ware christenen, vol
doet een dergelijke holle symboliek niet.
Wij voelen te gauw, dat met het prijs
geven van dit wereldhistorische feit, de
hoeksteen van ons geloof weggenomen
is en dus het gansche gebouw in de lucht
zweeft. Bovendien is het ook wetenschap
pelijk onlogisch, een in de wereldge
schiedenis geboekstaaft feit eenvoudig
als een symbool aan te nemen. Waarom
beschouwen die moderne menschen, die
zich gewoonlijk ook voor het denkende
deel* der natie houden, niet zooveel
andere historische figuren voorsym
bolen Ja, waarom Omdat hun de na
leving van Christus' geboden te lastig
is, omdat hun de zedeleer van het ware
christendom hun niet past, omdat de
woorden versterving en boetedoening niet
in hun woordenboek geschreven staan,
kortom, omdat met Christus Verrijzenis
ook Zijn leer verdwijnt en er dus ieder
een christendommetje op na kan houden,
zooals hij dat zelf wenscht I
Natuurlijk zeggen ze dat niet ronduit
dat doen alleen de Dageraadmannen
doch hun geheele gebaren met lang
zamerhand alle positieve elementen uit
de christelijke leer weg te nemen, blijft
er toch inderdaad niets meer van het
eigenlijke christendom over. Doch
laten wij verder dit verwaterd gedoe
rusten 1
Voor hen, die aan het Resurrexit in
den hlstorlschen en schriftuurlijkenzin
vasthouden, is Paschen het feit der chris
tenheid, het feest, waarop Christus, de
Godmensch, Zijne goddelijke leer met
die daad bezegelde, die Hij Zelf reeds
zoolang vooruit voorspeld had. Vandaar
dan ook, dat elk rechtgeaard Christen
om dezen tijd zichzelf wil herzien, nadat
hij zich voor deze reinigingsdaad door
gebed en boetedoening genoegzaam heeft
voorbereid. Wil men in dit opzicht die
>zedelijke opstanding* met het herleven
gehoorzamen, wat hy ook bevelen moge. Ik
zal aan mynen lieven vader schrijven en hem
zesgen hoeveel verdriet ik er over heb, zyne
haardstee te moeten verlaten.
Zeide zij dut vroeg hij, blijkbaar gero°rd
door die liefdeblijken zijner dochter. Dan zol
ik haar het onrecht niet aandoen, hare ge
heohtheid aan mij te betwijfelen. Ik heb haren
brief niet ontvangen. Maar waarom George
Jernam zijne hielen lichtte, zoodra ik weg was
en myn schip, de hemel weet waarheen stoof,
is meer dan ik zeggen kan. Ik begin te ge
looven dat da beste zeerob de slechtste echt
genoot is. Het spijt mij dat ik mijne dochter
aan een zwerveling gaf Ik zal mijne zaken
te Londen regelen en dan ga ik naar Devonshire
om mijne arme, kleine, verlaten Rosa t zien.
Ik veronderstel dat zij aan de kast met de
tante van Jernam woont?
Ja, mijnheer; Alleman of Allebaai, of
zoo iets lnidde de naam van de plaats.
O ja Allanbay herinner ik mij, ant
woordde de kapitein. Ik wil trachten nog voor
dezen avond myne zaken aan kant te doen,
ten einde morgen vroeg naar Devonshire te
gaan.
Mejaffrouw Mugby spande al hare krachten
in om te zorgen dat het eerste middagmaal,
hetwelk haar meester tehnis gebruikte, eene
groote overwinning op het gebied der kook
kunst wasdoch de teleurstelling welke hij
dien morgen had ondervonden, had zijneB
eetlust geheel doen verdwijnen. Hij had zich
zooveel voorgesteld van zijne terugkomst op
«Rivierzicht" hij had zich bij voorbaat ver
gast op de uitgelaten vreugde zijner dochter
Hij stelde zich voor boe zij zou komen aan—
loopen, zoodra zij zyne stem hoorde, en by
bad haren zachten arm in zy e verbeelding
reeds gevoeld, zooals zij dien om zijnen bals
sloeg, terwyl zij zijn gelaat met kussen over
dekte.
In plaats van de verwezenlijking deze heerlij
ke voorstellingen, had hij niets dan teleurstel
ling ondervonden.
Nadat Snze Trott het eten bad weggeruimd,
plaatste zy de benoodigdheden op de tafel voor
de geliefkoosde punch van den kapitein doch
het scheen dat Joe Duncombe de prettige toe
bereidselen niet zag, die hem anders een vroo-
der natuur vergelijken, dao kan niets
daartegen ingebracht worden. Alleen is
voor ons christenen, de symbolistische
idenditelt te verwerpen.
Welaan dan, moge wederom dit Paasch-
feest voor ons een feest der zedelijke
verbetering zijn. Mogen wij door onzen
Paschen gesterkt worden in den strijd
tegen het slechte en booze, dat steeds
op den mensch, die midden in de wereld
staat, aanstormt, opdat het ons niet alleen
hier, maar ook hiernamaals goed ga.
In deze beteekenis wenschen wij al
onze lezers een van ganscher harte wel
gemeend
ZALIG PASCHEN I
1 - m
Openbare vergadering van den raad
dezer gemeente op Woensdag 3 April,
des voormiddags ten II uur.
Voorzitter Burgemeester van der Geld.
Ongeveer 11.15 opent de Voorzitter
c'.e vergadering. Aanwezig zijn alle leden.
De notulen der vorige vergadering
worden na voorlezing ongewijzigd goed
gekeurd en vastgesteld.
Aan de orde
1. Wijziging begrooting 1911.
Voorzitter. In een vorige vergadering
is besloten de urinoir, die in een zeer
slechten toestand verkeerde,- te verbete
ren. De kosten hiervan bedragen f75.
Op de begrooting was hiervoor geen
post uitgetrokken zoodat deze nog daarop
moet worden gebracht. De post onder
houd van springstleren is niet voldoende
doordat we de bepaling hebben gemaakt
dat de stierenhouder in het voorjaar,
gedurende drie maanden twee stieren
moest houden, waarvoor wij f 45 meer
hebben moeten uitkeeren. De post on
kosten verkiezingen is ook met f 4.
overschreden, al deze bedragen kunnen
echter worden af- en overgeschreven.
Wordt goedgekeurd.
2. Wijziging begrooting 1912.
Voorzitter. De post onderhoud spring-
stieren is ook hier met f 30 te laag ge
raamd.
lyken avond bezorgden. Hy stond haastig op,
nam zijnen hoed en ging nit, tot groote te
leurstelling van juffrouw Mngby.
Nadat ik altijd door voor de gloeiende
ovens heb gestaan, is het toch wel hard dat
ze de schaal omkeereD en er mee speleD, en
dat de kruiken zelfs niet worden aangeraakt,
zeide die dame. Och, miss Rosamunda, gy hebt
veel op uw geweten
Kapitein Duncombe liep snel langs den don
keren weg, tusscben de villa en Ratcliff
Highway. Weldra bereikte hij de lichten van
de zeemacswyk, waardoor bij zich zoo spoedig
mogelyk een weg baande naar een net koffi-
huiB, bij den Tower dat veel door koopvaar-
dy-kapiteius bezocht werd.
Hij had beloofd, hier een onden zeerob te
ontmoeten en was blijde een voorwendsel te
hebben om dien avond buiten 's buis te kunnen
doorbrengen.
Hy voDd den vriend, die hy zocht in eene
kleine achterkamer. De twee zeelieden dronken
■amen op vriendschappelijke wijze een glaasje
grog. waarna zy Bcbeidden de vriend ging
het eerst heen, daar hy een goed eind te
gaan had voor bij zijn huis in de stad
bereikte.
De kapitein zat bij het vuur te denken, zijn
laatste glas grog nitslorpende, toen de deur
werd geopend en er iemand binnen kwam.
De kapitein sprong op, zoodra hij dien per
soon bemerkle, in wien hij, tot zijn groote
verbazing, George Jernam herkende.
Jernam 1 riep hij uit, gij te Londen Dat
is nog wel de grootste verrassing.
Inderdaad, kapiteiD Duncombe, antwoord
de de andere koel, de Albatros is beden middag
eerst binnengeloopen. Hier ga ik het eerst aan
en van alle menschen bad ik n hier wel het
minst verwacht.
Aan uwe manier van spreken zou men
zeggeD, dat de ontmoeting niet zeer bevalt
riep Jos?ph Dnncombe uit. Mag ik vragen,
hoe de man van Rosamnnde Duncombe ertoe
komt, zijn Bohoonvader aan te spreken zooals
gy daar deed
Gij zijt de vader van Rosamnnde, ant
woordde George, en dit is reden genoeg, waar-
em de broeder van Valentin Jernam zich op
eon afstand houdt. (Wordt vervolgd)