Derde Blad.
HET VERGAAN DER
.TITANIC
Veihalen dei geredden.
Provinciaal Nieuws.
NUMMER 33.
ZONDAG 21 APRIL 1912.
35e JAARGANG. Jringen van de laatste tooneelen op hetj
schip door de overlevenden
gevai
NEW-YORK» 18 April. De Car-
pathia is van avond om 8 uur 37 19
April, 2 uur na middernacht Amsterdam-
sche tijd) aan het havenhoofd aange
komen.
NEW-YORK, 19 April. Uit de
verhalen van de overlevenden van de
Titanic blijkt nog, dat de booten nog
verscheidene passagiers hebben opge
nomen. nadat het schip al gezonken
was. Tegen vijf uur in den ochtend
werden de schipbreukelingen door de
Carpathia gered.
Ten gevolge van de uitgestane koude
zijn aan boord der Carpathia vijf men-
schen van de Titanic bezweken.
NEW-YORK, 19 April. Een rei
ziger aan boord van de Carpathia vertelt,
dat men van boord van dit schip zestien
reddingsbooten in het gezicht kreeg.
De overbrenging van de schipbreuke
lingen was een droevig schouwspel. Er
werden touwen om het middel van vol
wassenen en kinderen geslagen. De
kleinste kinderen werden in een zak ge
daan en aan dek geheschen. Sommige
booten waren niet half vol, andere propvol
Sommige menschen waren in avond-
kleedij, anderen in nachtgewaad of dekens
gehuld.
Toen zij aan boord van de Carpathia
waren gekomen, snelden zij allen naar de
eetzaal, om een warm ontbijt te gebruiken.
Zij hadden vier of vijf uur in een sner
penden wind in de booten gezeten. Nie-
mant uitte zijn gevoelens, men hoorde
zelfs geen snik. Allen schenen verdoofd
van den schok van hetgeen hun weder
varen was. Vier menschen bezweken
:dig nadat_zij.aan-dek waren-gekomen-
Z' De Titanic was tegen den ijsberg op
gevaren, bijna dadelijk dat zij hem inj
het gezicht had gekregen- Tegelijkertijd
werden de machines stil gezet en de
schotten gesloten. De kapitein liet ieder
een zwemgordel aandoen en gaf bevel
om de booten uit te brengen. Toen
de vrouwen en kinderen begonnen aan
te snellen, werd de regelVrouwen voor 1
strik in acht genomen. De officieren
haalden hunne revolvers uit, maar meest
al behoefden zij die niet te gebruiken.
Toen de laatste booten het schip ver
lieten, kwam de scheepskapel in de groote
kajuit bijeen en hief de muziek van het
gezangNearer my God to Thee aan.
De stoomketels sprongen, naar men
gelooft, doordat het ijzige water htt
schip binnenstroomde. Door de ontplof
fing brak het schip in tweeën.
Beesly, een passagiers van de Titanic,
verhaalt het volgende Zondagavond
voelden wij twee zachte trillingen, welke
echter geen voldoende reden leken om
ook maar in het minst ongerust te ziju.
De machines werden echter dadelijk stil
gezet.
ik ging naar dek en merkte, dat er
maar weinig menschen boven kwamen.
Maar zij waren niet ongerust. In het
rooksalon zag ik menschen zitten kaart
spelen. Ik vroeg, of zij van iets afwis
ten. Zij hadden eeu geweldigen ijsberg
vlak langs het schip zien komen en meen
den dat het schip er langs geschuurd
was. Niemand dacht dat het schip van
onderen door het onder water drijvende
gedeelte van den ijsberg doorboord was.
Ik heb, zeide Beesly, de kaartspelers
niet meer teruggezien.
Kort daarna keerde Beesly naar dek
terug en werd du gewaar, dat iedereen
wilde weten, waarom de machines stil
stonden- Hij ging weer naar zijn hut
om zich warmer te kleeden. Terwijl hij
daarmee bezig was hoorde hij het bevel
«Alle passagiers aan dek met den red
dingsgordel aaac.
Allen gingen langzaam naar boven
met den reddingsgordel over de kleeren.
Er was niet de minste paniek, maar er
was dan ook niet te merken, dat er een
ongeluk gebeurd was. Het schip lag vol
komen stil, maar helde alleen wat naar
beneden toe over.
Spoedig werden de booten klaar ge
maakt om neergelaten te worden. De
bemanning van elke boot stond ernaast.
Toen besefte men pas dat er iets ernstigs
gebeurd was. De menschen stroomden
het dek op. De mannen stonden achter
aan. De vrouwen gingen naar het vol
gende dek beneden, waar zij in de red
dingsbooten gingen. Sommige weigerden
hunne mannen te verlaten, anderen wer
den met geweld van hunne mannen los
gerukt en in de booten geduwd. Al dien
tijd was er geen spoor van wanorde,
geen dringen naar de booten toe geweest,
men hoorde ook geen vrouwen snikken,
toen de booten met vrouwen en kinderen
in de duisternis verdwenen.
Daarna kregen de mannen last om in
de booten te gaan. Dat ging kalm in
zijn werk. Toen Beesly het schip verliet,
was het een uur in den ochtend. Het
was een prachtige nacht, de sterren ston
den aan den hemel, maar er was geen
maneschijn. De zee was zoo kalm als
een vijver, maar het was bitter koud.
Omstreeks twee uur zag Beesly dat
de Titanic snel zonk. De Titanic zakte
geleidelijk met zijn achtersteven door,
met de voorsteven recht in de lucht.
Men zag nog eenige lichten flikkeren,
daarna gingen zij allemaal tegelijk uit.
Binnen in het schip hoorde men de
machines stampen en brommen, met een
geluid, dat mijlen ver te hooren was.
Het schip bleef zeker nog wel vijf
minuten rechtop staan. Een stuk van de
romp, dat naar schatting 50 M. hoog was,
verhief zich als een zwarte toren tegen
de lucht. Daarna helde de romp zachtjes
schuin over, dook naar beneden en ver
dween.
Op dat oogenblik trof het oor van de
menschen, die in de reddingbooten zaten
het schrikwekkendste geluid, dat ooit
een sterveling gehoord heeftde kreten
van honderden medemenschen, die in
het ijskoude water lagen te worstelen
en om hulp riepen, terwijl zij zeiven
wisten dat niemand dien kreet kon be
antwoorden.
Een der geredde passagiers op de
Carpathia deelt mede dat Kolonel Astor,
de millioennair weigerde in een der red
dingsbooten plaats te nemen. Zijne laatste
daad was het neerlaten van een klein
kind in een reddingsboot naar de moeder.
De geredden in eene boot aanwezig
riepen kapitein Smith toe zich bij hem
te voegen. De kapitein weigerde en ging
naar de commandobrug, hij wenschte het
laatst van allen op zijn schip te blijven
De stokers zongen weemoedige zee
mansliederen terwijl zij hulp verleenden
bij het in de reddingsboot neerlaten van
vrouwen en kinderen. Onderwijl had
den vele leden der bemanniDg huD
handen vol met het tol bedaren brengen
der opgewonden passagiers.J
Een ander geredde bevestigt het over
lijden van William Stead De heer en
mevrouw Straus zijn beiden verdronken.
Mevrouw Straus weigerde haar man
te verlaten en zonder hem in een red
dingsboot plaats te nemen.
Mevrouw Dick, ook een der geredden
deelde mede dat toen 's nachts om half
twee de Titanic zonk het scheepsor-
chest op het dek opgesteld stond en een
psalm ten gehoore bracht. Zeven perso
nen die gered waren zijn onderweg ge
storven. Hun lijken zijn in zee geworpen.
Twee vrouwen zijn van angst krank
zinnig geworden.
De heer Wrigton vertelde, dat hij ge
zien heeft dat kapitein Smith door een
golf van de commandobrug geslagen werd
Smith zwom terug naar het schip en
weigerde in een reddingsboot plaats te
nemen.
Een steward der Carpathia deelde
mede dat dit schip op 32 mijlen van de
Titanic was toen het 'n marconigram,
waarin om hulp verzocht werd, ontving.
Vier uur later was de Carpathia op de
plaats des onheils.
KEULEN, 19 April. Uit New-York
wordt aan de Kölnische Zeitung geseind
De overlevenden doen aangrijpende ver
halen over de ramp. De meesten ver
tellen, dat men bij de botsing met den
ijsberg slechts eeD kleine trilling bemerkte.
Het stilstaan van de machines veroor
zaakte eenige onrust. Daarop kwam het
bevel dat allen een reddingsgordel
moesten om doen. De mannen gingen
terug en lieten de vrouwen en kinderen
in de reddingsbooten. Men hield het
neerlaten van de booten slechts voor
een maatregel van voorzichtigheid. De
meesten geloofden niet aan gevaar. De
eerste 5 booten waren slechts voor de
helft gevuld. Wanneer zich geen vrouwen
meer voor een boot meldden, drongen
de mannen zich op deD voorgrond
Daarna voeren de booten weg. Naar
werd vastgesteld, liep het schip op het
onder de zee verborgen gedeelte van den
ijsberg, waardoor de heele kiel openge
scheurd werd. Het water stroomde in
de machinekamers en daar hadden er
ontploffingen plaats. Kort voor het zinken
van het schip ontstond er groote op
winding toen de achtergeblevenen be
merkten, dat er voor hen geen reddings
booten meer waren. Men is het er al
gemeen over eeDs dat, als er meer
reddingsbooten waren geweest alle pas
sagiers hadden gered kunnen worden.
De beambten van de draadlooze
telegrafie hadden 2 uur lang zonder
onderbreking noodseinen afgezonden.
Een passagier verklaarde dat groote
stukken ijs aan boord van de Titanic
vlogen, waardoor verscheidene menschen
werden gedood. De kapitein had zich
op de commandobrug doodgeschoten.
NEW-YORK, 19 April. De schilde-
zinkende
vormen een angstwekkende reeks van
afgrijselijkheden. Toen het schip uiteen
brak, rees de achtersteven steil omhoog.
Bij twintigtallen sprongen er van de
achtergeblevenen in een paniek over
boordanderen klauterden als waan
zinnig tegen het achterschip op. Toen
het schip wegzonk, werd de helling
steiler. Honderden verloren daarbij hun
houvast en gleden afwaarts in het on
stuimige water, waar velen van hen snel
verdronken zijn, ofschoon honderden
anderen zich aan vlotten en wrakstukken
vastgeklampt hebben. Hun aantal werd
vermeerderd door hen, die sterk en
gelukkig genoeg waren om uit den
draaikolk van het zinkende schip weg te
komen. Kolonel Gracie was onder dezen.
Hij vertelt, hoe hij daarna uren met
anderen op een vlot gestaan heeft, twee
aan twee, met de ruggen tegen elkaar
en zich in evenwicht houdende. Zij
vreesden voor de minste beweging om
het evenwicht van het wankele vlot niet
te verbreken. Terwijl het water zoo over
hen heen stortte en zij den dageraad
afwachtten, hebben de uren hun eeuwen
toegeschenen. Zelfs toen er op het vlot
gefluisterd werd dat een stoomschip
naderde, durfden zij zich nog niet te
verroeren om uit te zien, zoo bang zij
waren het evenwicht te storen.
Toen ik eindelijk boven was ver
telde een ander passagier zag ik niets
dan de zee vol ijsblokken en groote
hoeveelheden wrakhoutook stervende
mannen en vrouwen. Allen om mij heen
kermden en jammerden erbarmelijk. De
tweede officier, die in mijn buurt zwom
zei me, dat het net voor mijn hoofd
boven kwam, een van de schoorsteenen
van de Titanic uit elkaar spleet eo dicht
bij mij in het water viel, de drenkelin
gen uit elkaar werpende.
Gracie vertelt dan, hoe hij, zich van
het eene wrakstuk naar het andere be
wegende, ten laatste het vlot heeft be
reikt. Spoedig werd dit echter zoo bezet
dat het scheeD, dat het zou zinken, als
er meer opkwamen. Degenen, die er
zich op bevonden, hebben daarom uit
zucht tot zelfbehoud geweigerd, toe te
staan, dat anderen er op zouden klim
men. Dit was het meest aangrijpende en
afgrijselijke tooneel geweest, vertelt
Gracie.
De medelijden wekkende kreten van
hen, die zich om ons heen bevonden,
klinken mij nog in de ooren. Zij zullen
mij tot op mijn sterfbed bijblijven. «Houdt
je aan wat je heb, kerel I* riepen wij
iederen man toe, die op het vlot trachtte
te komen. «Eén meer zou ons allen doen
zinken.*
Velen van hen, die wij afwezen, ant
woordden alsof zij den dood ingingen
«Het beste verder 1 God helpe je.«
Gedurende al den volgenden tijd zijn
wij drijvende gebleven en hebben wij
tracht geput uit de hoop op redding,
ïenige groene lichten hebben wij gezien
die naar wij later vernamen vuurpijlen
zijn geweest uit een der booten van de
Titanic. Zoo hebben wij den nacht door
gebracht, terwijl de golven over het vlot
sloegen en dit diep ïn het water begroe
ven. YVij baden den geheelenuitputtenden
nacht door. Mannen, die reeds lang ver
geten schenen, hoe. zij hun Schepper
moesten aanroepen, herinnerden zich de.
gebeden uit hun kindertijd en prevelden!
die nog eens en nog eens.J
WijAerzamelen hier eifcfaar nog enkele
berichten van de schipbreuk, die ons
treffen.
In een schildering van het gebeurde
op het schip na de botsing, waarin ge
zegd wordt, dat er aanvankelijk orde
heerschte en dat eerst later onder de
achtergeblevenen groote opwinding ont
stond, lezen wij, dat bij het voorgaan
van vrouwen en kinderen de eenige on
rust veroorzaakt werd door d> roerende
afscheidstooneeleo, die zich afspeelden,
wanneer een vrouw niet zonder haar
man in de boot wilde gaan. Overigens
hadden de mannen op het bovendek
stilzwijgend toegekeken. Het neerlaten
der booten gold toen trouwens, zooals
meer gemeld, nog als een voorzichtig
heidsmaatregel. Astor hielp zijn vrouw
liefdevol in de boot en vroeg, of hij
mee mocht gaan. Toen de officier dat
weigerde, trad hij terug en stak kalm
een cigaret op.
Een der overlevenden vertelde, dat hij
later onder hen, die zich aan de vlotten
hebben vastgehouden, Astor gezien had
en ook Steadhun voeten bevroren
eindelijk.
Zij, die dien gevaarvollen nacht hebben
doorgemaakt, zeggen, dat de zee bezaaid
scheen met lijken, die reddinggordels
om zich hadden. Hun oogen hadden als
verglaasd om zich heen gekeken.
NEW-YORK. 19 April. De White
Star-lijn heeft de volgende opgave ver
strekt van het aantal geredden le klasse
passagiers 202, 2e klasse 115, 3e klasse
178, leden der bemanning 206, officieren
4zijnde een totaal van 705
Het aantal omgekomenen bedraagt
volgens dezelfde opgave 1635.
Een held.
Vóór enkele jaren had een klein drama
in de schouwburgen groot succes
Het heete «Aan de Telefoon.*
Een man hoort, de spreekbuis aan het
oor, de angstkreten van zijn vrouw, die,
alleen in het verre huis met haar kinderen
door moordenaars wordt aangevallen...
De ongelukkige hóórt het rumoer van
de worsteling, de kreteD, het rochelen
van de wezens, die hem lief zijn, die hij
zou willen verdedigen met zijn leven...
en die honderden kilometers van hem
verwijderd zijn.
Een ander drama is te Parijs in de
Grand-Guignol vertoond, een drama
zonder woorden, dat «De Wittie Dood*
heet. Ouders, vrienden volgen, het oog
in den kijker, de afdaling van Alpenbe-
klimmers en zien hen overvallen door
een lawine...
Maar dit zijn theaterstukken, Zij zijn
minder vreeselijk, doch, dat 't welk we
zien afspelen als episode in een ont
zaglijke tragedie, aan boord van de
>Titanic*.
De man aan het toestel van de draad
looze telegrafie arbeict...
Het gebeuren stijgt in dramatische
kracht.
Eerst is het niets, een eenvoudig in
cident.
Dan S. O. S., dat >Saving of Sones*
beduidt redding van menschenlevens.
Het wordt beantwoord door de «Car-
pathia*, de >Caroni< en de «Olympic*.
>Zijn in aanvaring geweest met een
ijsberg op 41 graden 42 minuten noor
derbreedte en 50 graden 14 minuten
westerlengte. Hebben ernstige schade.
Kom te hulp.*
Zij zullen komen. Het is 10 25.
Dan volgt om 10.55: «Wij zinken met
het voorschip.
En om 11.36 «De vrouwenen kinderen
worden in de reddingsbooten geplaatst,
houdt gij uw booten gereed*.
Ja, ja, zij komen spoedig.
Hij seint voort en bewaart zijn koel
bloedigheid. Hij seint regelmatig en de
formulen, die hij kiest zijn de besten.
Om 12.27 wordt zijn laatste signaal
nomen. Het zijn eenige verwarde teekenen
die plotseling afbieken.
Tot op het laatste oogenblik bleef
Fhilipps dat is de naam van den
held op zijn post, hulp roepend uit
naam van tweeduizend vijfhonderd per
sonen.
En op honderden kilometers afstand
ontvangen de schepen op de donkere zee
afschuwelijke telegramen volgende phases
van de verre ramp.
Helaas, dat zij te laat moesten komen
om hulp te bieden.
Want dat is nu wel zeker 1
Aan boord der >Titanic< zijn zeven
bekende millionnairs, die te zamen een
vermogen van 90.000.000 bezitten.
Door de New-Yorksche bladen, die
alles graag in cijfers ontzetten, wordt
het op de «Titanic* vertegenwoordigde
vermogen van sommige passagiers aldus
aangegeven
Jocob Astor S 150 millioen.
Isidor Strauss S 50 millioen.
George Widener S 50 millioen.
Benjamin Guggenheim S 95 millioen.
Washington Dodge S 25 millioen.
Lieden, die een kapitaal van 1 millioen
dollar vertegenwoordigen, worden hierin
niet meegeteld. Bijna al deze rijke pas
sagiers woonden te N.-York en behooren,
zoover de draadlooze telegrammen doen
vermoeden, niet tot de geredden.
De Times zegt, dat de lading van de
>Titanic« van ongeloofelijk groote waarde
was. Het reuzenschip had ongeveer
50.000 zakken koffie en45.000 kisten thee
aan boord en voor een waarde van over
de 25 millioen dollar aan edelgesteenten.
De effecten in persoonlijk bezit der
reizigers vertegenwoordigen eveneens
een waarde van 25 millioen dollar. Een
Amerikaansche dame onder de passa
giers had, bij het betreden van het schip,
een cassette waarin zich voor meer dan
750.000 dollar paarlen en diamanten
bevonden. Al deze schatten, alsmede
een aantal personen, rusten thans op
den bodem van den Atlantischen
Oceaan.
De kapitein van de Titanic*-.
Kapitein E. J. Smith, die over het
vergane schip bevel voerde en onge
twijfeld thans zijn graf in zee vond,
stond ook op de commandobrug van
de »01ympic«, toen dat schip verleden
jaar September in botsing kwam met
den kruiser «Hawke*, bij het eiland
Wright. Hij is 60 jaar oud, en is reeds
38 jaar in dienst van de White Star
Line*.
Sedert 1887 is hij een van de bevel
voerders van die lijn, en hij heeft de
>Republic« de >Britannia«, de «Majestic*
(9 jaar lang) de >Baltlc* en de >Adriatic*
gecommandeerd. Gedurende den oorlog
in Zuid-Afrika bracht hij met de „Ma
jestic* tweemaal troepen over.
De overlevenden.
De Telegrammen brengen namen van
overlevenden. Wii vinden er geen beken
den namen op, óók niet tot ons leedwe
zen, dien van onzen landgenoot, jhr.
Reuchlin, uit Rotterdam.
Maar een directeur van een stoomvaart-
onderneming zal al evenmin als de kapi
tein onder de eersten zijn, die zich naar
de booten begeeft. Integendeel zal hij een
voorbeeld geren van rust en discipline.
Zijn reddingskansen zijn gering. Ookde
directie van de HollandAmerika-lijn,
die zich geregeld op de hoogte houden
laat uit New-York, ontving geen hoop
gevend bericht
En alle hoop, dat nog passagiers of
leden van de bemanning der «Titanic*
behalve degenen, die aan boord van de
»Carpathia« zijn opgenomen, in leven
zouden zijn, is opgegeven.
Vroegere rampen.
Het vergaan van de >Titanic« is de
grootste scheepsramp die ooit is voor
gekomen zooals het schip zelf het groot
ste was, dat ooit den Oceaan bevaren
heeft. Wij laten hier een lijst volgen
van de groote scheepsrampen, die in de
laatsverloopen 40 jaren hebben plaats
gehad
7 Mei 1875 het Hamburger ss. «Schil-
ler* met 331 slachtoffers.
31 Mei 1878: het Duitsche oorlogs
schip «Groszerkurfiirst» met 275 slacht
offers.
3 September het Engelsche ss. «Alice*
met 600 slachtoffers.
14 Januari 1883 het Hamburger ss.
«Cimbria** met 454 slachtoffers.
23 Juli 1893 Het Engelsche s.s. Vu-
toslo* met 422 slachtoffers.
30 Januari 1895 het ss. «Elbe* van
den Norddeutschen Lloyd met 375
slachtoffers.
16 Maarthet Spaansche ss. >Reiua
Regeute* met 435 slachtoffers.
8 Decemberhet landverhuizersschip
>Salier« met 279 slachtoffers.
17 Juni 1896 het Engelsche ss. «Drum-
nond Castle* met 235 personen.
4 Juli 1898het Fransche s s. «Bour-
gogne* met 570 slachtoffers.
6 Mei 1902het Engelsch-Indische
s.s >Carmonta* met 739 slachtoffers.
15 Juni 1904: de New-Yorksche ple
zierboot «General Slocum* met circa
1000 menschen die deels verdronken,
deels verbrandden.
1 Juli 1904het Noorweegsche land
verhuizersschip >Notje« met 600 per
sonen.
10 September 1905: AdmiraalTogo's
vlaggeschip «Mikasa* met 599 personen.
4 Augustus 1906het Spaansche
landverhuizersschip «Sirio* met 385 per
sonen.
21 Februari 1907." de «Berlin* aan
den Hoek van Holland met 170 personen.
12 Maart 1907 het Fransche oorlogs
schip »Jena* met 118 personen.
25 November 1908het Engelsche
stoomschip «Sardinia* met 156 personen.
10 Februari 1910: het Fransche
stoomsch. «General Chancy* met 157
personen.
20 April 1910: het Engelsche schip
«Aurora* met 187 personen.
25 September 1911 het Fransche
oorlogsschip «Liberté* met ongeveer
400 personen.
Waalwijk, 20 April 1912.
Geslaagd.
Voor het examen L. O. is te Breda
geslaagd de heer N. A. de Vriès te
Waalwijk.
Droevige tijding
Deze week ontving vrouw Y wier
man werkzaam was in Duitschland, de
droeve tijding, dat haar man door een
ongeluk, het omvallen van een kipwa
gentje, was gedood.
Men kan zich de droefheid der vrouw
voorstellen, toen zij eene in 't Duitsch
gestelde briefkaart ontving en deze door
anderen vertaald, haar de ongelukkige
tijding bracht van den dood van haren
zorgzamen man en vader.
De medaille-wedstrijd
die morgen op het W.V. terrein zal
plaats hebben, belooft uiterst spannend
te worden. De Vereenigingen brengen
allen hun sterkste elftal in het veld. Het
eerst zullen W.V. en de Kralingsche F. C.
(Rotterdam) elkaar bekampen. De K. F.
C. speelt in den Rotterd. Voetb. Bond
en gezien de Westelijke spelsuperioriteit
valt het zeer te betwijfelen of de geel
zwarten er in zullen slagen zich in den
eindwedstrijd te plaatsen.
Vervolgens komen Anthony (Oss) en
Zalt-Bommel in het veld. Beide ver
eenigingen zijn hier geen onbekende.
We herinneren ons nog het stevige maar
faire spel van Anthony in de competitie
wedstrijden van W.V., terwijl Zalt
Bommel verleden jaar in de Lauwertak
wedstrijden zich een zeer geduchten
tegenstander toonde.
Wie dan ook in den eindstrijd zal
komen, ligt voor ons geheel in het on
zekere. Alle elftallen hebben absoluut
gelijke kansen, wat zonder twijiel de
wedstrijden spannend maakt.
De Rotterdammers arriveeren met den
trein van 11 14 uur.
Programma
2 uur W. V.-K. F. C.
31/* uur Zalt-Bommel—Anthony.
4l/g uur Eindstrijd.
Plezierboot naar Dordt.
We herinneren belangstellenden er
aan, dat kaartjes voor bovengenoemde
boot tot Maandag e.k. verkrijgbaar zijn
bij het Secretariaat W. V. en het Sigaren
magazijn v. d. Venvan Kempen. Na
dien worden er geen kaarten meer uit
gegeven.
De Echo van het Zuiden
