Nummer 58 Donderdag 18 Juli 1912 35e Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Waalwl|ksche Stoomdrukkerij Antodh Tielen. Eerste Blad. Zijn laatste wensch. Dit nummer bestaat uit TWEE bladen Buitenland. FEUILLETON. ■LAATUWZtEPEmiü-iUUN De besliste zuiverheid, van Sunlight maakt ze voor fijne kant fijn linnen uitsSuitei betrouw» bare JDuitschland. Portugal. Italië. Engeland. Amerika. van s de Juli ens, eten met men nen eten j ren ic ti end dat gen ede te rde md Ie Echo van het Zuiden, Wiilvjjksrhe en Langstniatselie Courant, Dit Blad verschijnt Woensdag— en Zaterdagavond. Abonnementsprijs per 8 maanden f0."5. Franco per post door het geheele ryk f 0.90. Brieveningezonden stukkengelden eca., franco te zenden aan Uitgever. den UITGAVE Telefoonnummer 38. Telegram-Adres ECHO. Advektentién 1—7 regels f 0.60daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 8 maal ter plaatsing opgegeven worden 2 maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeeBge contracten gesloten. Reclames 15 cent per regel. W -. V—'. HU.H Hannoversche dorp verbrand. Zaterdag1 is het kleine dorpje Deb- stedt in het Hannoversche district Lehe bijna geheel door brand verwoest. Een 27-tal boerenhoeven en 30 schuren zijn in de vlammen opgegaan, ook de oude historische kerk en de school verbrand den. De brand brak uit in een herberg en greep tengevolge van de geheerscht hebbende droogte zoo snel om zich heen, dat aan geen blusschen te denken viel. zijn gevangen genomen. Een bende monarchisten te Grou gelegerd trok de Spaansche grens over bij het naderen van een detachement republikeinsche cavaleristen. Te Coïmbra werd een bom geworpen in het huis van een samenzweerder slechts materieele schade werd aangericht Te Evora is de zwager van den aarts bisschop gearresteerd. Te Bellos werden onderzoe kingen ingesteld ia de huizen en woningen van verschillende personen uit den hoogen stand. Meerdere arrestaties hadden plaats. In navolging van de republikeinen van Odlvellas, hebben die van Lourdes, Bu- cellas en twee andere nabij Lissabon ge legen gemeenten de plaatselijke geeste lijken verdreven. De inwoners vervolgden de geestelijken tot aan de poorten der hoofdstad. De pastoor van Bellas is ge vangen genomen. In verband met de be weging in laatstgenoemde plaats worden ook elders dergelijke arrestaties gevreesd De algemeene toestand in het land schijnt dreigead te zijn. De Portugeesche regeering is te weten gekomen, dat een groot deel van de te Lissabon liggende infanterie en cavalerie en vooral de offi cieren daarvan besloten hadden, de vlag der koningsgezinden in de hoofdstad te ontplooien, zoodra de royalistenaanvoer der Paiva Couceiro de grens zou hebben overschreden. Een officier concurrent van Conceiro, moet de zaak hebben verraden en het der regeering mogelijk gemaakt hebben de samenzwering den kop in te drukken. De Spaansche minister van binnen landsche zaken hee't medegedeeld, dat de nota van den Portugeesche gezant gelijkluidend is met degene welke door de Portugeesche regeering gezonden is. Dit is een ongewone gebeurtenis. De minster voegde er aan toe de moeitlijk- heden zijn ontstaan door een fout van den Portugeeschen consul. De Spaansche bladen zijn over het al gemeen niet erg te spreken over het op treden Van de Portugeesche regeering. De republikeinsche leden van de gemeen teraad van Madrid hebben daarentegen aan de Portugeesche regeering een adres van sympathie gestuurd. Er zijn nog tien opstandelingen te Caboceiros de Basto gedood 15 priesters Oproer in een gekkenhuis. In een groot krankzinnigen-gesticht te Collegno nabij Turijn, waarin niet minder dan tweeduizend krankzinnigen met een tachtigtal crimineele gekken waren opgenomen, is dezer dagen 's nachts een opstand uitgebroken. Twaalf patiënten overvielen de bewakers en maakten zich meester van hun revolvers en slevtels. Vier oppassers werden ver moord en een aantal krankzinnigen slaagden erin zich t? bevrijden. Eerst toen het dag werd. kon met behulp der mi'itairen en der Turijnsche brandweer mannen, wier hulp was ingeroepen, de orde hersteld worden. De staking. Zaterdag hebben te Tilbury ernstige relletjes plaats gehad. De wanorde lijkheden ontstonden toen een aantal niet-georganiseerden arbeiders de dok ken verlieten. Er greep nu een gevecht plaats tusschen deze ar beiders en de stakers. Zoowel door de stakers als door werkwillige werd er met steenen geworpen en van verscheidene speciale treinen, die de arbeiders naar Londen terugbrachten, werden de por tierruiten ingeworpen. Ot)k bij den over weg te Grays wierpen de stakers, die zich in grooten getalen verzameld hadden, met steenen. Een vrouw werd ernstig gewond. Verscheidene werkwilligen vuur den revolvers af uit de portierruimen. Te Tilbury voerde de politie verschei dene charges uit en nam een groot aantal personen in arrest- Het behoeft geen verwondering te wekken, dat de door de honger en ont bering tot het uiterste geprikkelde sta kers tot buitensporigheden komen als de boven vermelde. Waar de stakers, on danks het feit, dat ze geen geld hebben om de staking vol te houden, toch willen doorzetten, moeten de hartstochten wel ontketend worden. Vele bestuursleden der transportarbeiders hebben hun ver wondering te kennen gegeven over de starre koppigheid der stakers. Slechts twee vereenigingen verleenen den stakers nog geldelijke steun. De vertegenwoor digers van twee groote scheepvaartmaat schappijen hebben Zaterdag nog een bespreking gehad met een deputatie van het stakingscomité, waaronder Tilett, maar zonder iesultaat. De twee maatschappijen waren bereid de noodige schikkingen te treffen, voor de weder in diensttreding der zeelieden en wilden bijzondere condities toestaan, waaronder erkenning van den nationalen Zeelieder- en Stokershond en een ver hooging van loon. De onderhandelingen kwamen evenwel op 't doode punt, door dat de maatschappijen weigerden den eisch der stakers in te willigen om er kenning van de transportarbeidersfede ratie. Bij een botsing tusschen twee expres- treioeD werden 13 passagiers gedood en verscheidene gewond. Een telegram uit Mexico aan de >Sun« meldt, dat honderden menschen gedood zijn steden en dorpen zijD over stroomd en duizenden hectaren grond staan onder water. Tengevolge vaD de wolkbreuken is te Guanajuato een schade aangericht van 20 millioen dollars. Gruwelen in Peru. Er komen gruwelijke bijzonderheden aan het licht over de wijze waarop in Peru aan den bovenloop der Amazone weerlooze Indianen gedwongen zijn ge worden door de agenten van de >Peru- vian Amarzon Company* tot het leveren van bepaalde hoeveelheden rubber. De inhoud van een daaromtrent uitgebracht rapport overtreft de ergste verwachtin gen. Casement, de rapporteur, somt een reeks van verschrikkelijke gruwelen op, die deze mannen, wier namen de En- gelsche consul aan Minister Grey heeft medegedeeld, op hun geweten hebben. Onder hunne misdaden, welke Casement bewezen acht, zijn talrijke moorden en andere voor mededeeling ongeschikte misdrijven. Menschen hebben zij dood geranseld en verbrand. In de laatste twaalf jaar, schat Casement, hebben tenminste 30,000 menschen moeten ster ven om 4000 afgeperste tonnen rubber te leveren. Heele streken zijn verwoest om de bevolking te straffen, als zij niet in staat was de ^eeischte hoeveelheid rubber op te brengen. Van „DE EOÜO VAN HET ZUIDEN." Roman uit 't Fransch. Toen men baar in haar grijs school-uniform gestoken had, bracht men haar bij Mej. De- charme, die, om haar de ontroering eener ont moeting met hare mede schoolleren te sparen haar in hare eigen kamer eene plaats inruimde Met eene wondere kalmte luisterde Sylvie nu gedwee naar de woorden die tot haar gespro ken werden. Maar zy antwoordde er nauwelijks op en deed zelf geen enkele vraag. Van tyd tot tijd, wanneer in don gang zich voetstappen deden boorsn, vestigde zich hare groote blauwe oogen op deur. Meenende dat zij liever alleen was, verwij derde zich de directrice onder een voorwendsel en kwam eerst na een halfaar terug. Mijn lief kind, begon zij, daar is M. de la Teillais, die.... Maar reeds waB Francois de la Teillais haas tig binnengetreden. Hij was bleek, zyne oogen waren rood en zyne lippen trilden. Sylvie, arme Sylvie, wat zijn wij onge lukkig 1 Een gil ontsnapte het meisje. Hij had ge zegd wij 1 Hij was beproefd en bad geweend. Met een jammerlijken blik zag zij hem aan. Toen wierp zy zich snikkend in zijne armen, aan zijn hart, dat met het hure meevoelde. Nu eerst kon zij weenen. En zij weende. Toen hy het telegram vod notaris Lecoutel- lier ontving, was Frangois te Parijs, waar hem officieel zyne benoeming tot ambassadenr te Tokio was gemeld. Hij was vertrokken, diep aangedaan, alles verlatende om by bet sterfbed van zijnen vriend nog tegenwoordig te zyn. Na de begrafenis was by naar Parys terug gekeerd, tot het nemen der maatregelen om zich voor eenige dagen vrij te maken en ver volgens reisde hij naar Augurs, waar zijn eerste verplichtingen als testamentuitvoerder van M Régnier en voogd van Sylvia hem terstond bezig hielden. Sylvia zag hem eiken dag en vernam van hem de weinige byionderbeden omtrent de ziekte en laatste oogenblikken haars vaders of er wel veel bloemen geweest waren in de sterf kamer en op de baar. Tot hem richtte zij al de vragen, die haar in de smart hadden gekweld. Aan hem vertrouwde zij de geheimzinnige waarschuwing die zij ontvangen bad in den nacht en het nor van haar vaders dood. Hem liet zij den brief lazen, die haar vader achter gelaten had, geschreven kort voor zijn heen gaan woorden van smart en teederheid die haar toeriepen «Ik heb u zoo lief 1 Het is mij zoo hard, n te moeten verlaten 1 Maar ik vertrouw u toe aan mijnen vriend, als aan mijn tweede ik.« Aan den arm ook van dezen vriend, door hem g< stennd en zachtjes toegesproken, bezocht zij het kerkhof, waar nu naast het stoffelijk overschot vao hare moeder ook dat vaD haren vader was neergelegd. En de traneD die zij ver goot, liet hij ongehinderd vloeien, wel wetende dat de vreeselijke smart niet is in het weenen, maar in de brandende droogte van bet oog, dat niet weenen kaD. Hij sprak met haar en list ook spreken over den goeden doode, dien bij zelf zoo hartelijk had liefgehad. Hij was te veel msnschenkenner om haar toe te spreken met de gebruikelijke en welgemeende troost redenen. Schier even ontroerd als de weze zelf, hield hij hare hand in de zijne zeer vaderlijk, en liet haar door snikken geschokte hoofdje tegen zijnen schouder lenoeD. Eo Sylvie ge voelde dat zij niet alleen op de wereld was. Deze trouwe vriend van haren vader, hij was haar als een deel van hem, als een plaatsver vanger, in wien de doode nog voortleefde op doze wereld, om haar te bewaken en te be schermen. Sedert zij zich onder deze bescherming ge voelde, aan welke zij zich vol vertronwen overgaf, maakte Sylvie zich geen zorgen meer over de toekomst. Wel wiet zy dat kaar voogd nu bij benoemd was tot gezant in Japan, haar moest verlaten. Maar dat zou eerst over zes weken of twee maanden wezen. Ouder de mo- reele verslapping in welke zij vervallen was, leek haar die dag nog eindeloos ver. Bovendien had immers M. de la Teillais haar beloofd dat hij haar een kalm en aangenaam leven bereiden zou. Hij had haar gesproken van die oude dame, aan wie haar stervende vader zelf gewenscht bod baar toe te vertrouwen, en die zoo goed en zoo alleen was. Binnen eenige dagen zal ik Mevr. Prévost gaan bezoeken, had Frangois gezegd, en dan zullen wij eens breedvoerig over n spreken. Mijne onde vriendin is een van die lieve en verstandige vroowen die als geschapen zijn om de beminnelijkste grootmoeders te wordeD, na de voortreffelijkste moeders zijn geweest. Maar, jong weduwe, heeft zy reeds lang geleden haar eenig kind verloren, een meisje, dat toen van uw leeftijd was, Sylvie, en dat zij natuur lijk zeer beminde. Zij staat dus in het leven even alleen als gij zelf. Daarom wilde ik u onder hare hoede stelleD. Ik ben er zeker van, dat zij terstond van u zal honden, en dat gij u ook spoedig aan haar hechten zult. De ge dachte lacht mij toe dat gij in haar bijna eene moeder zult vinden, en zij in u eeoedoohter. Dikwijls was hij op dit onderwerp terugge komen, had er over uitgeweid, de aantrekkelijke zijde ervan op den voorgrond gesteld. Zoo was reeds gaandeweg Sylvie zich gaan vooretellen dat mevr. Prévost geene vreemde voor haar waB. Ten overvloede nog had haar voogd er eens glimlachend bygevoegd Ge begrijpt, Sylvette, by geval mijn plan eens in doigen moest vallen, zoodat ik u niet hier kon laten, rustig, zoo niet gelukkig, in Ifefderijke en zorgzame handen, dan zou ik u kortweg mee nemen naar Tokio. VI. Na verloop van een dag of tien moest La Taillais Angers verlaten en kwam hy van Sylvie alBCheid nemen. Hij moest naar Parys, vooreerst om zijn eigen aangelegenheden, en dan ook om een akkoord te treffen met Mev. PrévoBt. Hij zou nn nog slechts terugkeeren omzijnpleeg- De bevolking van Putumavo, die in 1906 nog 50,000 zielen telde, was in 1911 door stelselmatige uitmoording en uithongering tot op 8000 geslontcen daarentegen was de uitvoer van rubber van Putumavo naar Engeland, die in 1900 15.863 K. G. bedroeg in 1910 tot 316,913 K.G. gestegen. Casement zegt, dat de regeering van Peru, ondanks allerlei beloften, de hoofd schuldigen niet straft. l)e meeste bevelen tot inhechtenisneming worden niet uit gevoerd. Integeodeel zijn onlangs twee van de gemeenste rubberafpersers naar hetongenaakbare binnenland vertrokken, waar zij met hun rubberinzamelen voort gaan Ónder hen werken tot slaven ge worden Indianen. Het rapport van Case- ment heeft een geweldige sensatie ver wekt en, naar te hopen is, zal het ertoe medeweiken om aan deze gruwelijke Indianen exploitatie een einde te maken. De voornaamste Engelsche bladen schrijven vol verontwaardiging over Ca sement's verslagen betreffende de inder daad walgingwekkende gruwelen op de Peruaansche gomelastiek-plantages. Zijn verslagen stellen zelfs, meent de pers. de ergste Kongo-gruwelen in de schaduw- i De gruwelen duren voort, ondanks de protesten van de Engelsche en Ameri- kaansche regeeringen. De Daily Telegraph zegt, dat de Pe ruaansche gruwelen, die Casement ge constateerd heeft. Pazarro zelfs zouden stuiten. Zij zijn bedreven uit naam cd ten bate van een Engelsche handelsven nootschap, en dit schandvlekt den En- gelschen handel. De Times zegt. De regeering van Peru voert aan, dat het gewest Putumayo ongenaakbaar en haar gezag daar gering is. Ook omdat Columbia haar dat gebied betwist De Peruaansche regeeging be hoort dit echter waar te maken en dit zal haar geenszins helpen tegenover het buitenland. Als de Peruaansche regee ring haar onbekwaamheid om de sou- vereiniteit, waarop zij aanspraak maakt, uit te oefenen erkent, dan moet dat van invloed zijn op de Engelsche geldbeleg gers, wier bijstand Peru dringend noodig heeft. Peru zou dan onder de beschaaf de volken volkomen in discredit geraken De Times steunt het voorstel van Ca sement om, met geldelijken steun van dochter af te haleD. Wel speet het hem, dat bij juiBt bet meiBje alleen moest laten, op 't einde van het jaar in het seizoen der feesten die de beproefden hniine eenzaamheid nog des te smarteiijker doen gevoelen. Maar op 1 Januari zou Sylvie uit Parijs een nieuw jaarsgeschenk van hem ontvangen: eeDÏge boeken, een schoon meubeltje voor bare toe komstige kamer en een langen brief. Wat zijt gij toch goed voor mij 1 zegde het meisje. Ik kan het a niet zoo goed zeggen maar ik zul nooit vergeten wat ge voor mij zijt geweeBt Zy sprak zacht, met bewogen stem, terwijl zij bare oogen vertrouwend en teeder, naar Frangois opsloeg. By de deur zegde zij nog Tot weerziens, oom Dit was de vertrouwelijke benamiDg, die zij zich jegens hem bad aangewend En Frangois nam haar hoofd tneschen de handen en ku6te glimlachend de blonde krulletjes die op haar voorhoofd dansten, in opstand tegen de tucht van de stijve, zware vlecht. Alleen gebleven, baalde hij zijne schouders op. Wus bet mogilyk, dat zijn vriend er over gedaebt bad om hem dit kind te doen trouwen Mijne arme, arme Gabriel mompelde hij. Hij kon zich dan mat een waren jammer dien brief te binnen roepan, dien Gabriel Régnier hem geschreven bad. Waarlijk, zonder aarzelen, zonder een oogen- blik terug te deinzen voor de moeilijkheden en verantwoordelijkheden der taak, badFraogo'i de voogdijschap over Sylvie Regnier aanvaard In spijt van zyne ingeboren onbezorgdheid, van zijn vrees voor verwikkelingen en zijne afkeer van formali teiten, voelde hij zich bereid om nauwgezet zijne roeping te ver vullen en het gelok zijner pleegdochter te behartigen als een der duurste plichten van zyn bestaan. Hij voelde zich zelf in staat om van dit kind, welks vertrouwen bem roerde, heel veel te houdeD. Ja zeker, bij zon heel veel van het meisje houden, als voogd en als goed vriend. Maar haar te trouwen 1 1 Deze wensch van den armen Gabriel was wel, zooals hy zelf had uitgedrakt een koorts droom, een nachtmerrie geweest, geboren in een uur van radelooze droefgeestigheid Waarom had dit zoo moeten wezen Waarom moest hy de la Taillais na zijn beste vriend te hebben verloreD, ook nog het uiterst pijnlijke besef met zich dragen, dat hij den laatsten en dierbaarsten wensch van dien vriend onmogelijk vervullen kon? Hij zou met Gabriël willen sprekeu en hem toovaegen Maar begrijpt ge dan niet, beste kerel, dat ge door dit verzoek tot my te richten, vau mij het eenige offer vergt, dat ik u niet kun brengen, en dat dit zinneloos van u is. Soms trachtte hij zichzelf den plicht in te praten om Sylvie te trouwen uit louter zelfverloochening, hoewel de mogelijkheid van zulk eene daad tooh niet bij bem in wilde. Wat betrof de veronderstelling eener weigering van het meiBje zelf deze kwam in zyne gedachten zelf niet op. Sylvie was immers zoo alleen Zij bad op de wereld geen anderen steun dan een man, aan wien haar vader haar om zoo te zeggen gelegateerd bad. Zonder twijfel, indien by zijne armen opende en haar vrouwtje te worden, zou zy hem om den bals vliegeD zonder eene andere gedachte dun deze Na ben ik veilig 1 Na hen ik geborgen Arm schepseltje Frangois verheugde zich er over, dat zy geheel onwetend gebleven was van de dwaze droomerijen haars vaders. Het zou hem vreeselyk gehinderd hebben, indien bet geringste vermoeden daarvaD harerzijds de zuivere en oprechte hartelijkheid van do ver houding tneschen hem en zijne jeugdige pleeg dochter hadden moeten veratoren. Zoo iets zou immers nooit meer goed te maken zijn geweest.. Voor zijn vertrek ging La Teillais ook nog een afscheidsbezoek brengen aan Muv. Lecou- tellier, die hij alleen uantrof. Wanneer zien wij u terug? vroeg zij. Op het einde van de volgende week, zoo mogelijk. Ik boop dat dan voor Sylvie alles beklonken zal rijn en dat ik haar dan ineens naar Mevr. Prévost zal kunnen brengen. In een brief die ik gisteren ontving, toonde mijne vriendin zich volkomen bereid om voor myne pleegdochter eene liefderyke pleegmoeder te worden. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1912 | | pagina 1