Nummer 58
Donderdag 18 Juli 1912
35e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Waalwl|ksche Stoomdrukkerij Antodh Tielen.
Eerste Blad.
Zijn laatste wensch.
Dit nummer bestaat
uit TWEE bladen
Buitenland.
FEUILLETON.
■LAATUWZtEPEmiü-iUUN
De besliste zuiverheid,
van Sunlight
maakt ze voor
fijne kant
fijn linnen
uitsSuitei
betrouw»
bare
JDuitschland.
Portugal.
Italië.
Engeland.
Amerika.
van
s de
Juli
ens,
eten
met
men
nen
eten
j ren
ic ti
end
dat
gen
ede
te
rde
md
Ie Echo van het Zuiden,
Wiilvjjksrhe en Langstniatselie Courant,
Dit Blad verschijnt Woensdag— en Zaterdagavond.
Abonnementsprijs per 8 maanden f0."5.
Franco per post door het geheele ryk f 0.90.
Brieveningezonden stukkengelden eca., franco te zenden aan
Uitgever.
den
UITGAVE
Telefoonnummer 38. Telegram-Adres ECHO.
Advektentién 1—7 regels f 0.60daarboven 8 cent per regel, groote
letters naar plaatsruimte. Advertentiën 8 maal ter plaatsing opgegeven
worden 2 maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en
advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeeBge contracten
gesloten. Reclames 15 cent per regel.
W -. V—'. HU.H
Hannoversche dorp verbrand.
Zaterdag1 is het kleine dorpje Deb-
stedt in het Hannoversche district Lehe
bijna geheel door brand verwoest. Een
27-tal boerenhoeven en 30 schuren zijn
in de vlammen opgegaan, ook de oude
historische kerk en de school verbrand
den. De brand brak uit in een herberg
en greep tengevolge van de geheerscht
hebbende droogte zoo snel om zich
heen, dat aan geen blusschen te denken
viel.
zijn gevangen genomen. Een bende
monarchisten te Grou gelegerd trok de
Spaansche grens over bij het naderen
van een detachement republikeinsche
cavaleristen.
Te Coïmbra werd een bom geworpen
in het huis van een samenzweerder
slechts materieele schade werd aangericht
Te Evora is de zwager van den aarts
bisschop gearresteerd.
Te Bellos werden onderzoe
kingen ingesteld ia de huizen en woningen
van verschillende personen uit den hoogen
stand. Meerdere arrestaties hadden plaats.
In navolging van de republikeinen van
Odlvellas, hebben die van Lourdes, Bu-
cellas en twee andere nabij Lissabon ge
legen gemeenten de plaatselijke geeste
lijken verdreven. De inwoners vervolgden
de geestelijken tot aan de poorten der
hoofdstad. De pastoor van Bellas is ge
vangen genomen. In verband met de be
weging in laatstgenoemde plaats worden
ook elders dergelijke arrestaties gevreesd
De algemeene toestand in het land
schijnt dreigead te zijn. De Portugeesche
regeering is te weten gekomen, dat een
groot deel van de te Lissabon liggende
infanterie en cavalerie en vooral de offi
cieren daarvan besloten hadden, de vlag
der koningsgezinden in de hoofdstad te
ontplooien, zoodra de royalistenaanvoer
der Paiva Couceiro de grens zou hebben
overschreden. Een officier concurrent
van Conceiro, moet de zaak hebben
verraden en het der regeering mogelijk
gemaakt hebben de samenzwering den
kop in te drukken.
De Spaansche minister van binnen
landsche zaken hee't medegedeeld, dat
de nota van den Portugeesche gezant
gelijkluidend is met degene welke door
de Portugeesche regeering gezonden is.
Dit is een ongewone gebeurtenis. De
minster voegde er aan toe de moeitlijk-
heden zijn ontstaan door een fout van
den Portugeeschen consul.
De Spaansche bladen zijn over het al
gemeen niet erg te spreken over het op
treden Van de Portugeesche regeering.
De republikeinsche leden van de gemeen
teraad van Madrid hebben daarentegen
aan de Portugeesche regeering een adres
van sympathie gestuurd.
Er zijn nog tien opstandelingen te
Caboceiros de Basto gedood 15 priesters
Oproer in een gekkenhuis.
In een groot krankzinnigen-gesticht
te Collegno nabij Turijn, waarin niet
minder dan tweeduizend krankzinnigen
met een tachtigtal crimineele gekken
waren opgenomen, is dezer dagen 's
nachts een opstand uitgebroken. Twaalf
patiënten overvielen de bewakers en
maakten zich meester van hun revolvers
en slevtels. Vier oppassers werden ver
moord en een aantal krankzinnigen
slaagden erin zich t? bevrijden. Eerst
toen het dag werd. kon met behulp der
mi'itairen en der Turijnsche brandweer
mannen, wier hulp was ingeroepen, de
orde hersteld worden.
De staking.
Zaterdag hebben te Tilbury ernstige
relletjes plaats gehad. De wanorde
lijkheden ontstonden toen een aantal
niet-georganiseerden arbeiders de dok
ken verlieten. Er greep nu een
gevecht plaats tusschen deze ar
beiders en de stakers. Zoowel door de
stakers als door werkwillige werd er met
steenen geworpen en van verscheidene
speciale treinen, die de arbeiders naar
Londen terugbrachten, werden de por
tierruiten ingeworpen. Ot)k bij den over
weg te Grays wierpen de stakers, die
zich in grooten getalen verzameld hadden,
met steenen. Een vrouw werd ernstig
gewond. Verscheidene werkwilligen vuur
den revolvers af uit de portierruimen.
Te Tilbury voerde de politie verschei
dene charges uit en nam een groot aantal
personen in arrest-
Het behoeft geen verwondering te
wekken, dat de door de honger en ont
bering tot het uiterste geprikkelde sta
kers tot buitensporigheden komen als de
boven vermelde. Waar de stakers, on
danks het feit, dat ze geen geld hebben
om de staking vol te houden, toch willen
doorzetten, moeten de hartstochten wel
ontketend worden. Vele bestuursleden
der transportarbeiders hebben hun ver
wondering te kennen gegeven over de
starre koppigheid der stakers. Slechts
twee vereenigingen verleenen den stakers
nog geldelijke steun. De vertegenwoor
digers van twee groote scheepvaartmaat
schappijen hebben Zaterdag nog een
bespreking gehad met een deputatie van
het stakingscomité, waaronder Tilett,
maar zonder iesultaat.
De twee maatschappijen waren bereid
de noodige schikkingen te treffen, voor
de weder in diensttreding der zeelieden
en wilden bijzondere condities toestaan,
waaronder erkenning van den nationalen
Zeelieder- en Stokershond en een ver
hooging van loon. De onderhandelingen
kwamen evenwel op 't doode punt, door
dat de maatschappijen weigerden den
eisch der stakers in te willigen om er
kenning van de transportarbeidersfede
ratie.
Bij een botsing tusschen twee expres-
treioeD werden 13 passagiers gedood
en verscheidene gewond.
Een telegram uit Mexico aan de
>Sun« meldt, dat honderden menschen
gedood zijn steden en dorpen zijD over
stroomd en duizenden hectaren grond
staan onder water. Tengevolge vaD de
wolkbreuken is te Guanajuato een schade
aangericht van 20 millioen dollars.
Gruwelen in Peru.
Er komen gruwelijke bijzonderheden
aan het licht over de wijze waarop in
Peru aan den bovenloop der Amazone
weerlooze Indianen gedwongen zijn ge
worden door de agenten van de >Peru-
vian Amarzon Company* tot het leveren
van bepaalde hoeveelheden rubber. De
inhoud van een daaromtrent uitgebracht
rapport overtreft de ergste verwachtin
gen. Casement, de rapporteur, somt een
reeks van verschrikkelijke gruwelen op,
die deze mannen, wier namen de En-
gelsche consul aan Minister Grey heeft
medegedeeld, op hun geweten hebben.
Onder hunne misdaden, welke Casement
bewezen acht, zijn talrijke moorden en
andere voor mededeeling ongeschikte
misdrijven. Menschen hebben zij dood
geranseld en verbrand. In de laatste
twaalf jaar, schat Casement, hebben
tenminste 30,000 menschen moeten ster
ven om 4000 afgeperste tonnen rubber
te leveren. Heele streken zijn verwoest
om de bevolking te straffen, als zij niet
in staat was de ^eeischte hoeveelheid
rubber op te brengen.
Van „DE EOÜO VAN HET ZUIDEN."
Roman uit 't Fransch.
Toen men baar in haar grijs school-uniform
gestoken had, bracht men haar bij Mej. De-
charme, die, om haar de ontroering eener ont
moeting met hare mede schoolleren te sparen
haar in hare eigen kamer eene plaats inruimde
Met eene wondere kalmte luisterde Sylvie nu
gedwee naar de woorden die tot haar gespro
ken werden. Maar zy antwoordde er nauwelijks
op en deed zelf geen enkele vraag. Van tyd
tot tijd, wanneer in don gang zich voetstappen
deden boorsn, vestigde zich hare groote blauwe
oogen op deur.
Meenende dat zij liever alleen was, verwij
derde zich de directrice onder een voorwendsel
en kwam eerst na een halfaar terug.
Mijn lief kind, begon zij, daar is M. de
la Teillais, die....
Maar reeds waB Francois de la Teillais haas
tig binnengetreden. Hij was bleek, zyne oogen
waren rood en zyne lippen trilden.
Sylvie, arme Sylvie, wat zijn wij onge
lukkig 1
Een gil ontsnapte het meisje. Hij had ge
zegd wij 1 Hij was beproefd en bad geweend.
Met een jammerlijken blik zag zij hem aan.
Toen wierp zy zich snikkend in zijne armen,
aan zijn hart, dat met het hure meevoelde. Nu
eerst kon zij weenen. En zij weende.
Toen hy het telegram vod notaris Lecoutel-
lier ontving, was Frangois te Parijs, waar hem
officieel zyne benoeming tot ambassadenr te
Tokio was gemeld. Hij was vertrokken, diep
aangedaan, alles verlatende om by bet sterfbed
van zijnen vriend nog tegenwoordig te zyn.
Na de begrafenis was by naar Parys terug
gekeerd, tot het nemen der maatregelen om
zich voor eenige dagen vrij te maken en ver
volgens reisde hij naar Augurs, waar zijn eerste
verplichtingen als testamentuitvoerder van M
Régnier en voogd van Sylvia hem terstond
bezig hielden.
Sylvia zag hem eiken dag en vernam van
hem de weinige byionderbeden omtrent de
ziekte en laatste oogenblikken haars vaders of
er wel veel bloemen geweest waren in de sterf
kamer en op de baar. Tot hem richtte zij al
de vragen, die haar in de smart hadden gekweld.
Aan hem vertrouwde zij de geheimzinnige
waarschuwing die zij ontvangen bad in den
nacht en het nor van haar vaders dood. Hem
liet zij den brief lazen, die haar vader achter
gelaten had, geschreven kort voor zijn heen
gaan woorden van smart en teederheid die
haar toeriepen «Ik heb u zoo lief 1 Het is
mij zoo hard, n te moeten verlaten 1 Maar ik
vertrouw u toe aan mijnen vriend, als aan
mijn tweede ik.«
Aan den arm ook van dezen vriend, door
hem g< stennd en zachtjes toegesproken, bezocht
zij het kerkhof, waar nu naast het stoffelijk
overschot vao hare moeder ook dat vaD haren
vader was neergelegd. En de traneD die zij ver
goot, liet hij ongehinderd vloeien, wel wetende
dat de vreeselijke smart niet is in het weenen,
maar in de brandende droogte van bet oog,
dat niet weenen kaD. Hij sprak met haar en
list ook spreken over den goeden doode, dien
bij zelf zoo hartelijk had liefgehad. Hij was te
veel msnschenkenner om haar toe te spreken
met de gebruikelijke en welgemeende troost
redenen. Schier even ontroerd als de weze zelf,
hield hij hare hand in de zijne zeer vaderlijk,
en liet haar door snikken geschokte hoofdje
tegen zijnen schouder lenoeD. Eo Sylvie ge
voelde dat zij niet alleen op de wereld was.
Deze trouwe vriend van haren vader, hij was
haar als een deel van hem, als een plaatsver
vanger, in wien de doode nog voortleefde op
doze wereld, om haar te bewaken en te be
schermen.
Sedert zij zich onder deze bescherming ge
voelde, aan welke zij zich vol vertronwen
overgaf, maakte Sylvie zich geen zorgen meer
over de toekomst. Wel wiet zy dat kaar voogd
nu bij benoemd was tot gezant in Japan, haar
moest verlaten. Maar dat zou eerst over zes
weken of twee maanden wezen. Ouder de mo-
reele verslapping in welke zij vervallen was,
leek haar die dag nog eindeloos ver.
Bovendien had immers M. de la Teillais haar
beloofd dat hij haar een kalm en aangenaam
leven bereiden zou. Hij had haar gesproken
van die oude dame, aan wie haar stervende
vader zelf gewenscht bod baar toe te vertrouwen,
en die zoo goed en zoo alleen was.
Binnen eenige dagen zal ik Mevr. Prévost
gaan bezoeken, had Frangois gezegd, en dan
zullen wij eens breedvoerig over n spreken.
Mijne onde vriendin is een van die lieve en
verstandige vroowen die als geschapen zijn
om de beminnelijkste grootmoeders te wordeD,
na de voortreffelijkste moeders zijn geweest.
Maar, jong weduwe, heeft zy reeds lang geleden
haar eenig kind verloren, een meisje, dat toen
van uw leeftijd was, Sylvie, en dat zij natuur
lijk zeer beminde. Zij staat dus in het leven
even alleen als gij zelf. Daarom wilde ik u
onder hare hoede stelleD. Ik ben er zeker van,
dat zij terstond van u zal honden, en dat gij
u ook spoedig aan haar hechten zult. De ge
dachte lacht mij toe dat gij in haar bijna eene
moeder zult vinden, en zij in u eeoedoohter.
Dikwijls was hij op dit onderwerp terugge
komen, had er over uitgeweid, de aantrekkelijke
zijde ervan op den voorgrond gesteld. Zoo was
reeds gaandeweg Sylvie zich gaan vooretellen
dat mevr. Prévost geene vreemde voor haar
waB.
Ten overvloede nog had haar voogd er eens
glimlachend bygevoegd
Ge begrijpt, Sylvette, by geval mijn plan
eens in doigen moest vallen, zoodat ik u niet
hier kon laten, rustig, zoo niet gelukkig, in
Ifefderijke en zorgzame handen, dan zou ik u
kortweg mee nemen naar Tokio.
VI.
Na verloop van een dag of tien moest La
Taillais Angers verlaten en kwam hy van Sylvie
alBCheid nemen. Hij moest naar Parys, vooreerst
om zijn eigen aangelegenheden, en dan ook om
een akkoord te treffen met Mev. PrévoBt. Hij
zou nn nog slechts terugkeeren omzijnpleeg-
De bevolking van Putumavo, die in
1906 nog 50,000 zielen telde, was in
1911 door stelselmatige uitmoording en
uithongering tot op 8000 geslontcen
daarentegen was de uitvoer van rubber
van Putumavo naar Engeland, die in
1900 15.863 K. G. bedroeg in 1910 tot
316,913 K.G. gestegen.
Casement zegt, dat de regeering van
Peru, ondanks allerlei beloften, de hoofd
schuldigen niet straft. l)e meeste bevelen
tot inhechtenisneming worden niet uit
gevoerd. Integeodeel zijn onlangs twee
van de gemeenste rubberafpersers naar
hetongenaakbare binnenland vertrokken,
waar zij met hun rubberinzamelen voort
gaan Ónder hen werken tot slaven ge
worden Indianen. Het rapport van Case-
ment heeft een geweldige sensatie ver
wekt en, naar te hopen is, zal het ertoe
medeweiken om aan deze gruwelijke
Indianen exploitatie een einde te maken.
De voornaamste Engelsche bladen
schrijven vol verontwaardiging over Ca
sement's verslagen betreffende de inder
daad walgingwekkende gruwelen op de
Peruaansche gomelastiek-plantages. Zijn
verslagen stellen zelfs, meent de pers.
de ergste Kongo-gruwelen in de schaduw-
i De gruwelen duren voort, ondanks de
protesten van de Engelsche en Ameri-
kaansche regeeringen.
De Daily Telegraph zegt, dat de Pe
ruaansche gruwelen, die Casement ge
constateerd heeft. Pazarro zelfs zouden
stuiten. Zij zijn bedreven uit naam cd
ten bate van een Engelsche handelsven
nootschap, en dit schandvlekt den En-
gelschen handel.
De Times zegt. De regeering van Peru
voert aan, dat het gewest Putumayo
ongenaakbaar en haar gezag daar gering
is. Ook omdat Columbia haar dat gebied
betwist De Peruaansche regeeging be
hoort dit echter waar te maken en dit
zal haar geenszins helpen tegenover het
buitenland. Als de Peruaansche regee
ring haar onbekwaamheid om de sou-
vereiniteit, waarop zij aanspraak maakt,
uit te oefenen erkent, dan moet dat van
invloed zijn op de Engelsche geldbeleg
gers, wier bijstand Peru dringend noodig
heeft. Peru zou dan onder de beschaaf
de volken volkomen in discredit geraken
De Times steunt het voorstel van Ca
sement om, met geldelijken steun van
dochter af te haleD. Wel speet het hem, dat
bij juiBt bet meiBje alleen moest laten, op 't
einde van het jaar in het seizoen der feesten
die de beproefden hniine eenzaamheid nog
des te smarteiijker doen gevoelen. Maar op
1 Januari zou Sylvie uit Parijs een nieuw
jaarsgeschenk van hem ontvangen: eeDÏge
boeken, een schoon meubeltje voor bare toe
komstige kamer en een langen brief.
Wat zijt gij toch goed voor mij 1 zegde het
meisje. Ik kan het a niet zoo goed zeggen
maar ik zul nooit vergeten wat ge voor mij
zijt geweeBt
Zy sprak zacht, met bewogen stem, terwijl
zij bare oogen vertrouwend en teeder, naar
Frangois opsloeg.
By de deur zegde zij nog Tot weerziens,
oom Dit was de vertrouwelijke benamiDg, die
zij zich jegens hem bad aangewend En Frangois
nam haar hoofd tneschen de handen en ku6te
glimlachend de blonde krulletjes die op haar
voorhoofd dansten, in opstand tegen de tucht
van de stijve, zware vlecht.
Alleen gebleven, baalde hij zijne schouders
op. Wus bet mogilyk, dat zijn vriend er over
gedaebt bad om hem dit kind te doen trouwen
Mijne arme, arme Gabriel mompelde hij.
Hij kon zich dan mat een waren jammer dien
brief te binnen roepan, dien Gabriel Régnier
hem geschreven bad.
Waarlijk, zonder aarzelen, zonder een oogen-
blik terug te deinzen voor de moeilijkheden en
verantwoordelijkheden der taak, badFraogo'i
de voogdijschap over Sylvie Regnier aanvaard
In spijt van zyne ingeboren onbezorgdheid,
van zijn vrees voor verwikkelingen en zijne
afkeer van formali teiten, voelde hij zich
bereid om nauwgezet zijne roeping te ver
vullen en het gelok zijner pleegdochter te
behartigen als een der duurste plichten van
zyn bestaan. Hij voelde zich zelf in staat om
van dit kind, welks vertrouwen bem roerde,
heel veel te houdeD. Ja zeker, bij zon heel veel
van het meisje houden, als voogd en als goed
vriend. Maar haar te trouwen 1 1
Deze wensch van den armen Gabriel was
wel, zooals hy zelf had uitgedrakt een koorts
droom, een nachtmerrie geweest, geboren in
een uur van radelooze droefgeestigheid Waarom
had dit zoo moeten wezen Waarom moest
hy de la Taillais na zijn beste vriend te hebben
verloreD, ook nog het uiterst pijnlijke besef met
zich dragen, dat hij den laatsten en dierbaarsten
wensch van dien vriend onmogelijk vervullen
kon? Hij zou met Gabriël willen sprekeu en
hem toovaegen
Maar begrijpt ge dan niet, beste kerel,
dat ge door dit verzoek tot my te richten, vau
mij het eenige offer vergt, dat ik u niet kun
brengen, en dat dit zinneloos van u is.
Soms trachtte hij zichzelf den plicht in te
praten om Sylvie te trouwen uit louter
zelfverloochening, hoewel de mogelijkheid
van zulk eene daad tooh niet bij bem
in wilde. Wat betrof de veronderstelling eener
weigering van het meiBje zelf deze kwam in
zyne gedachten zelf niet op. Sylvie was immers
zoo alleen Zij bad op de wereld geen anderen
steun dan een man, aan wien haar vader haar
om zoo te zeggen gelegateerd bad. Zonder
twijfel, indien by zijne armen opende en haar
vrouwtje te worden, zou zy hem om den bals
vliegeD zonder eene andere gedachte dun deze
Na ben ik veilig 1 Na hen ik geborgen
Arm schepseltje Frangois verheugde zich
er over, dat zy geheel onwetend gebleven was
van de dwaze droomerijen haars vaders. Het
zou hem vreeselyk gehinderd hebben, indien
bet geringste vermoeden daarvaD harerzijds de
zuivere en oprechte hartelijkheid van do ver
houding tneschen hem en zijne jeugdige pleeg
dochter hadden moeten veratoren. Zoo iets zou
immers nooit meer goed te maken zijn geweest..
Voor zijn vertrek ging La Teillais ook nog
een afscheidsbezoek brengen aan Muv. Lecou-
tellier, die hij alleen uantrof.
Wanneer zien wij u terug? vroeg
zij.
Op het einde van de volgende week, zoo
mogelijk. Ik boop dat dan voor Sylvie alles
beklonken zal rijn en dat ik haar dan ineens
naar Mevr. Prévost zal kunnen brengen. In
een brief die ik gisteren ontving, toonde mijne
vriendin zich volkomen bereid om voor myne
pleegdochter eene liefderyke pleegmoeder te
worden.
(Wordt vervolgd.)