Nummer 78 Zondag 29 September 1913 36e Jaargang Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. VVaalwijksche Stoomdrukkerij Antoon Tielen, Eerste Blad. SUNLIGHT DE VERZEKERINGSWETTEN, De vreemde nicht. Dit nummer bestaat uit DRIE bladen. FEUILLETON. Telefoonnummer 38. Telegram-AdresECHO. De Sun li glit zeep is absoluut zuiver en vrij van schadelijke bestanddeelen. Zij is goedkoop, overal verkrijgbaar en hare ongeëvenaarde uit muntende kwaliteit beantwoordt ten volle aan de strengste .eischen van hygiene en zuiverheid. Daar om is zij onmisbaar in ieder wel geordend huishouden. UNLIGHT Door een overzichtelijk staatje zullen we trachten duidelijk te maken welke wekelijksche premie voor elke loonklasse wordt betaald. Een gedeelte van een week wordt voor een heele gerekend, terwijl de werkgever voor de premiebe taling aansprakelijk is. Mag de werkgever bij de ziektever zekering steeds de helft der premie op het loon korten, bij de invaliditeitsver zekering houdt het in te houden deel der premie verband met de loonklasse waarin de betrokken arbeider is in gedeeld. Voor minder-jarigen kan de helft der geheele premie worden inge houden en houdt onderstaand schema dus alleen rekening met meerderjarige ar beiders. Ouderdoms- en Invaliditeitswet. In overleg met den Raad van Arbeid worden de arbeiders door de Regeering voor elke gemeente in de verschillende loonkjassen ingedeeld. I 20 cent. II 24 III 32 IV 40 V 48 4 cent. 11 20 24 16 cent. 18 21 20 24 Wenscht een arbeider, om zijn even tueel te ontvangen rente te verhoogen in een hoogere loonklasse te worden geplaatst dan waarin hij is ingedeeld, dan is hem dit toegestaan, maar de werk gever mag de meer te betalen premie op zijn loon inhouden. B.v. een arbeider is geplaatst in klasse IV doch wenscht in klasse V te worden opgenomen, aan welken wensch de werkgever*verplicht is tegemoet te komen. Inplaats van 24 cent zal hij hem dan 28 cent op het loon kunnen korten, daar het verschil tusschen deze beide loonklassen 8 cent bedraagt. De betaling der premiën kan op tweeërlei wijze geschieden, door middel van zegels of in geld. De beslissing daarover is voor het gebied van eiken Raad van Arbeid aan de Regeering, na gepleegd overlég met het Bestuur van de organen belast met de uitvoering en het toezicht daarop van de Invaliditeits- en Ouderdomsverzekering Een afzon derlijke regeling kan getroffen worden voor bepaalde groepen van arbeiders. Ten behoeve van de betaling in zegels ontvangt elke verzekerde arbeider van den Raad van Arbeid een rentekaart, verdeeld in vakjes, ruimte biedend voor een zegel. De daarvoor bestemde zegels koopt de werkgever bij den Raad van Arbeid of aan het postkantoor, om bij elke uitbetaling van loon op de kaart een zegel te hechten voorzien van den datum waarop het gebeurt. De rentekaart is het eigendom van den arbeider, die tot bewaring ervan verplicht is, hetgeen de werkgever echter ook voor hem mag doen doch daartoe niet is gehouden. Moet de premiebetaling in geld ge schieden, dan moet de werkgever van elke mutatie onder zijn personeel, ontslag en indienstname, mededeeling doen aan den Raad van Arbeid. Verzuimt hij kennis te geven, dat een verzekerde zijn dienst verlaat, dan heeft hij zijn recht tot korting van een deel der premie op het loon van zijn arbeider verbeurd, daar de R. v. A. inmiddels is voortgegaan met het plakken van zegels op de rentekaart van den betrokken arbeider en de werk gever dus de geheele premie moet be talen. De tijdstippen waarop de premiebe taling moet plaats vinden, worden door den R. v. A. bepaald waarvan de werk gever een mededeeling ontvangt. Wij stellen ons voor in een volgend nummer een overzicht te geven van de bepaling der rente en hoe de vrije ver zekering, waartoe de wet de gelegen heid opent, is geregeld. Ziektewet. In een vorig artikel was sprake van rie algpmpene :zi?ks!'.&ro ntirier lipt hphppr van den Raad van Arbeid. De wet houdt echter ook rekening met bijzondere kassen. Daarmee worden bedoeld ver- eenigingen, opgericht met het doel om de leden een uitkeering bij ziekte te verschaffen. Het spreekt wel vanzelf dat dergelijke bijzondere kassen bij een wettelijke re geling aan bepaalde eischen moeten voldoen. Ie dat de instelling wier eigendom de kas is, rechtspersoonlijkheid bezit 2e. dat een aantal bij de ziekenkas van den Raad van Arbeid ingeschrevenen, wenscht dat de aansprakelijkheid voor de uitkeering op den eigenaar der kas overgaat. Dit aantal wordt bij algemeenen maatregel van bestuur vastgesteld. 3e. dat de meerderheid van het kas- bestuur is gekozen voor degenen die bij de kas zijn ingeschreven. Uit de onder Sub. 1 en 2 gestelde eischen blijkt, dat bedoeld worden, on derlinge ziekenkassen, waarbij geen werkgevers betrokken .zijn. De kas waarbij deze wel zijn betrokken, kan door afgifte van een verklaring, dat zij (de instelling waarvan de kas het eigen dom is) zich aansprakelijk stelt voor de nakoming der wettelijke verplichtingen, het risico uit de wet voortvloeiende overnemen. De wet onderscheidt dus 2 soorten kassen, arbeiders en werkgeverskassen, die beide het risico der ziektewet kunnen overnemen. Bij de eerste geven de verzekerden daartoe den wensch te kennen bij de laatste gaat een verklaring voor dat doel van den eigenaar der kas uit. De bijzondere kassen, zullen met ze erheid moeten stellen voor de nakoming larer verplichtingen uit hoofde der wet, bij den R. V. A. binnen welks gebied de kas ressorteert. In welken vorm dat moet geschieden wordt later bepaald, maar over contanten wordt 3°/0 jaarlijk- sche rente vergoed. De werkgevers, wier werklieden bij de bijzondere kas zijn verzekerd, moeten de premiën afdragen aan den R. V. A die ze onder aftrek van de eventueele onkosten terugbetaalt aan het bestuur der bijzondere kas. Ten aanzien van de uitkeering van ziekengeld zijn de kassen aan beoalin- gen uaaromireni in de wet gegeven ge bonden, zoodat verhooging of verlaging daarvan ook slechts door tusschenkomst van den Minister kan worden verkregen. De premiën worden vastgesteld als voor de algemeene kassen, die onder goed keuring van den R. V. A. mogen verhoogd of verlaagd worden. Weigert een bijzondere kas uitkeering van ziekengeld, dan kan de betrokken arbeider die bij de kas is aangesloten zijn bezwaren daartegen aan den R. V. A. voorleggen. De kas is verplicht aan den Raad al de inlichtingen te verschaf fen, die verband houden met de verze kering en hare organen. Hebben we hiervoren gesproken over twee soorten van bijzondere kassen er komt echter nog een derde bij, n. 1 de plaatselijke kassen. Dit zijn eigenlijk bijkantoren van de kas van den Raad van Arbeid. Verzekerden die hun vast verblij' hebben binnen een bepaald deel van K liet gebied van den Raad kunnen hun ziekengeld ontvangen door tusschen komst van de plaatselijke kas, indien zij die uitkeering niet ontvangen van een bijzondere kas. Uit de gehouden debatten bij de be- landeling bleek, dat met het opnemen van de plaatselijke kassen werd bedoeld de reeds bestaande ondernemings-fond- sen in het systeem der wet op te nemen. Ze worden nu omvat door den gewonen dienst van den R. V. A., die ze als hulp organen bij de uitvoering der ziektewet gebruikt. Volgens het 2e lid van art. 24 der Radenwet wordt het bestuur van een plaatselijke kas opgedragen aan een com missie of commissaris. Zooals reeds eerder werd opgemerkt, wordt geen uitkeering van ziekengeld gedaan, als niet voor geneeskundige hulp is gezorgd, tenzij kan worden aan getoond, dat dit onmogelijk was. De wet waarborgt de ziektebehandeling niet, daarvoor moet de verzekerde zelf zorgen. Toch bemoeit de wet er zich in zooverre mede, dat den Raad van Arbeid de be voegdheid is toegekend om maatregelen te treffen ter voorkoming van ziekte bij verzekerden of de geneeskundige behan deling kunnen bevorderen. Verder legt de wet verband tusschen de uitvoering der wet en de ziekenfondsen. Is een verzekerde lid van een zieken fonds, dat aan bij de wet gesteicie eischen voldoet, dan is hij gewaarborgd, in geval van ziekte, ook ziekengeld te zullen ontvangen. De premiën voor zulk een ziekenfonds kunnen door den Raad van Arbeid bij de werkgevers worden geïnd. Wordt de ziektewet dus ingevoerd, zooals ze thans door de 2e Kamer is aangenomen dan krijgen wij le. bijzondere kassen beheerd en be stuurd uitsluitend door arbeiders en het eigendom zijn van een rechtspersoonlijk heid bezittende instelling. B v. de Chris telijk Nationale werkmansbond, die zich thans reeds met de ziekteverzekering bezig houdt, kan dus dergelijke kassen oprichten in elk gebied van een Raad van Arbeid, om het risico der wet over te nemen 2e. bijzondere kassen door werkgevers en arbeiders bestuurd. Omdat de werk gevers ook aansprakelijk zijn voor de vlucht by hat verledeD, en droomde van de dugen, die niet meer zouden komen, van do dagen, door de teederheid van baren vader zoo gelnkkig gemaakt. De bel aan de hnisdenr deed zich booren en Marga ontrnkte zich zelve aau hare droomery, toen zij hare kamenier bemerkte, gevolgd door een brievenbesteller, die haar een aaugetee- kenden brief ter hand kwam stellen. liet is het antwoord von den juwelier, zegde het jong meisie bij zichzelve, terwijl zij een zucht van verlichting loosde. Zoodra da dear weer gesloten was en zij zich alleen be vond, scheurde zij de enveloppe open en door liep haastig den inhond von den brief. Ver- bleekend liet zy dien op den grond vallen en verborg haar gelaat in de handen. Yalsch zonder eenige waarde be- wonderingswaardig gemonteerd maar de echte, oorspronkelijke steenen al lang vervan gen door nagemaakte. Dit waren de woorden die zij zoo even had gelezen. O, vader, vader l riep zij snikkend, waar om hebt ge me miBleid Mejuffrouw. Marga ontroerde. Mejuffrouw, herhaalde Sophie, terwijl zij zachtjes aan de deur klopte, kou ik n even spreken Nadat Marga bevestigend had geantwoord, trad de huishoudster met afgemeten stappen binnen. Ik wilde u spreken over dien brief, ge weet wel, den brief dien de professor verlo ren heeft en dien ge zoo lang gezocht hebt. Hebt gij hem gevonden? riep Marga, naar de huishoudster toesnellende. Dat nn juist niet, antwoordde Sophie, terwyl ze de oogen neersloeg en met de ban den van haar voorschoot speelde. Ge weet dua waar die bri.f is? Sophie knikte bevestigend. De Echo van het Zuiden, VaalwQksrtc en Laigstriilsrkt Courant, Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond. Abonnementsprijs per 8 maanden-f O.^B. Franco per post door het geheele rijk f 0.90. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. UITGAVE: Advbrtbntikn 1—7 regels f 0.60daarboven 8 cent per regel groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën 8 maal ter plaatsing opgegeven worden 2 maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeelige contrac gesloten. Reclames 15 cent per regel. SEWAARBORGO NVERVAISCHT ZONDER SCHADELIJKE BESTANDDEEUN GLDLPONLLRD; r.aai Van «DE ECHO VAN HET ZUIDEN.' Totale T.oonklasse weck- premio dus voor r«ke- door werkgever kening van at' te houden werkgever 6 liet wapen lag naast hem op don grond Ik ben niet te weten kunnen komen of deze ramp voor of na middernacht is voorgevallen aangezien José, de eeüige bediende, die met hem woonde, vordwengp was, naar alle waar schijnlijkheid het gemelde bedrag dat M. Hosten in kas had, meenemende. Men heeft bij hem niets anders gevonden dan 3ene beurs, ternauwernood een twaalftal dollars bevattende. De toestand blijkt thans ongunstiger dan te vreezen was. Voor mejuffrouw Marga valt Diets of ten minste bijna niets te redden. Het spreekt van zelf. dat ik binnen de greDzen van het mogelijke, de belangen der jonge dame zal verdedigen, en n een gelegaliseerd afschrift zal zenden van alle rekeningen. Aanvaard, Mijnheer, de betuiging mijner hoogachting. OTTENSTEIN. Vergeef hem, heer, want h(j wist niet, wat hij deed, mompelde de professor en bevod doorstond hij den strakken blik, dien Marga gedurende die overdenking op hero richtte. VII. In ronwgewaad zat Marga voor het venster van hare kamer. Da lentezon stortte over haar gouden stralen nit, de lucht was bezwan gerd met de genren der rozen uit den hof. Doch het jonge meisje gaf geen aandacht op al wat baar omgaf; zij bleef onbjweeglyk, met strakken blik, in haar brein alles dooreen mengende wat betrekking had op den dood haars vaders. De brief was en bleef zoek, en hoewel oom Zichariaa vergiffenis trachtte te verwerven voor deze achteloosheid, door zijne goedheid en zijne teederheid te verdubbelen, was Marga er toch ontroostbaar over, dat zij do bijzon derheden, betreffende de laatste oogenblikken haars vaders niet te weten kon komen. Na rijpelijk te hebben nagedacht, had zij haar plan om onmiddellijk naar California terug te koeren, laten varen. Wat zou zij daar ook gaan doen, nu zij haren innig ge liefden vader niet meer zou vinden en hoogst waarschijnlijk hare woniüg reeds gekocht en betrokken was door vreemdelingen. liet leven gaat zoo snel in Amérika, en daar de Amerikanen nooit een plan tot den volgen den dag willen uitstellen, zoo gaan zij onver wijld tot de uitvoering over. De professor had, zegde bij, uit den brief, die niet terug te vinden was, alleen ontbonden, dat zijn neef totaal gernineerd was en dat Marga niets zou ontvangen van de vaderlijke erfenis. Zy was bijgevolg arm, doodarmin dien toestand wilde zy niet terngkeeren naar het land, dat haar rijk en gelukkig had gekend. Het jonge meisje dat geleefd had temidden van weelde, en wier minste grillen steeds terstond waren voldanD, verdiepte zich in de geheimen van de toekomst, die haar voortaan wachttoD. Zij had haar geluk alleen in het bezit van geld gezochtop het geld had zij hare behoeften, hare genoegens, hare ver wachtingen gebouwd. Nu deze basis haar ontvallen was, bleef haar niets meer over zij verzonk in het niet. Afhankelijkheid, onderwerping, gehoorzaam heid, dit zou voortaan haar lot zijn. Zij kon er maar niet toe beslaiten, dit aan te nemen, zelfs niet bij den besten aller menschen, oom Zacharias. Na het eerste verzet tegen de ramp, die haar had getroffen, had zij baren oom ver klaard, dat zij de wijde wereld in wilde om daar te blijven, waar uiemand wiBt van hoar ongeluk en waar zij haar brood kon verdienen. De professor wachtte er zich wel voor, baar tegen te spreken en zegde kalm Zoools ge wilt kind, maar gelooft ge werkelijk dat ge voor de betrekking van onderwijzeres of van gezelschapsjuffrouw geschikt zijt? (ie zijt nog nooit afhankelyk geweest öd ge weet niet hoe pijnlijk het is, de grillon to verduren, van menechsn, door wie men betaald wordt. Geloof me, de wereld is niet alleenlijk bevolkt met goede, edelmoedige, ja zelfs alleenlijk maar rechtvaardige zielen. Marga boog het hoofd die opmerkingen waren manr al te juist. Dan blijft mjj niets anders over, dan naar Weenon of naar Leipzig te gaaD, ik zal erop het conservatorium studeeren en zangeres worden. Het zou my smarten u blootgesteld te zien aan de critiek van den een, aan de over dreven hulde van den andere, en aan aller nieuwsgierigheid; in elk geval zijt ge te jong, om nu al uitvoering aan dit plan te geveD, ge moet eerst wat ondervinding opdoen, al vorens geheel alleen den voet to zotten op het tooneel der wereld. Ik ben uw eenige bloed verwant en in mijne boedanigheid van voogd moet ik mijne ervaring in plaats Btellen van uwe onervarenheid wettig, zedelijk en stoffe lijk is uwe plaats voor eenigen tijd nog hier, in het huis van uwe familie, bij mij. De oude geleerde, die anders zoo verstrooid was en* zoo onbekwaam om zichzelven te leiden, had plotseling een wonderlyk door zicht gekregen, zijn gezag bevestigde zich, terwijl hy zich omgaf met zooveel teederheid, dat het joDge meisje, gewend om slechts te handelen naar de ingeving barer grillen, be vredigd werd. Maar ik kan toch onmogelijk geheel ten nwen laste blijven, beste oom, zegde Marga en dat zon gebeuren, indien ik Diets meer bezat. Maar ik heb u reeds gezegd, dat alles wat van mij is, ook van n is. Moet ik dat nu nog eens herbalen, zottinneke? Neen oom, dat denkbeeld zou mij on- verdragelijk zyn. Dan verkoop ik nog liever mij no diamanten, ik zal dan eene aanzienlijke som hebben, naar hetgeen ik altijd van die schooDe edelgesteenten heb booren zeggen. Als ge dat zoo verkiest, lieve Marga dan heb ik er geen bezwaar tegen, diamanten behooren niet tot die zaken, welke in het leven onmisbaar zijn. Zij vertegenwoordigen zelfs niet eens een genoegen, en ik voor my beb ze altyd vergeleken by vonken, die de ydelheid van haar, die ze draagt, verraden aan de afgunstige aandacht van haar, die ze niet heeft. Voor eene vronw, die Diet joDg meer is, laat ik het daar, het getuigt van haar zucht om bij gebrek aan jeagd en schoonheid te prijken met een ornament, 't welk een weinig rijkdom vertegenwoordigt. Maar wan neer men jong en bekoorlijk is als gij, waar toe kan het dan dienen Ga hebt misGcbien nog niet vergeten, dat de Tiévors zelf eens heeft gezegd, dat een jong meisje eigenlijk geene edelgesteenten drugen moest. Smartelijk kromp Marga's hart ineen, toen zij den naam van den man boorde nitBpreken aan wien zy dikwijs dacht ondanks hare rampen on hare ronw, Robert de Trévors, hij was dan evenals alle anderen onverschillig voor het leed, dat zij te doorstaan had. De weinige regels, die bij geschreven had als antwoord op den brief, die hem toegezonden waB, hadden geene andere beteekenis. liet jonge meisje was echter kloek. Zij kampte tegen de bitterheid dezer gedachte en nog denzelfden dag werden hare juweelen zorgvuldig ingepakt, naar een van de eerste jnweliers der dichtst bijgelegen stad gezonden. Ongetwijfeld viel het haar hard, te scheiden van deze edelgesteenten, die hare moeder hadden toebehoord en velo tranen vielen op de halssnoeren en op de met diamanten ver sierde armbanden. Maar het was duizend maal beter die opoffering te doeD, dan ieder stukie brood verschuldigd te moeten zijn aan de liefdadigheid van haren oom en de hate lijke blikken van de oude Sophie te moeten verdnreD. Ook scheen het Marga toe, dat de huis houdster, sinds hot voorval, jegens haar h6t karakter eener vernederende bescherming aan den dag legdedoch hare smart was te diep dan dat zij iaDg over deze verandering dacbt. Tien dagen waren er verloopen sinds het wegzenden der jnweelen en steeds wachtte Marga met een koortsachtig ODgednld het antwoord van den juwelier. Op welke wijze zou zij de som besteden, die haar de koop zou opbrengen? Zij had hieromtrent nog niets beslist. Vermoeid door het overdenken, van het be peinzen van de toekomst, zocht zij hare toe (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1913 | | pagina 1