Nummer 78
Zondag 29 September 1913
36e Jaargang
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
VVaalwijksche Stoomdrukkerij Antoon Tielen,
Eerste Blad.
SUNLIGHT
DE VERZEKERINGSWETTEN,
De vreemde nicht.
Dit nummer bestaat
uit DRIE bladen.
FEUILLETON.
Telefoonnummer 38. Telegram-AdresECHO.
De Sun li glit zeep is
absoluut zuiver en
vrij van schadelijke
bestanddeelen. Zij
is goedkoop, overal
verkrijgbaar en hare
ongeëvenaarde uit
muntende kwaliteit
beantwoordt ten
volle aan de strengste
.eischen van hygiene
en zuiverheid. Daar
om is zij onmisbaar
in ieder wel geordend
huishouden.
UNLIGHT
Door een overzichtelijk staatje zullen
we trachten duidelijk te maken welke
wekelijksche premie voor elke loonklasse
wordt betaald. Een gedeelte van een
week wordt voor een heele gerekend,
terwijl de werkgever voor de premiebe
taling aansprakelijk is.
Mag de werkgever bij de ziektever
zekering steeds de helft der premie op
het loon korten, bij de invaliditeitsver
zekering houdt het in te houden deel
der premie verband met de loonklasse
waarin de betrokken arbeider is in
gedeeld. Voor minder-jarigen kan de
helft der geheele premie worden inge
houden en houdt onderstaand schema
dus alleen rekening met meerderjarige ar
beiders.
Ouderdoms- en Invaliditeitswet.
In overleg met den Raad van Arbeid
worden de arbeiders door de Regeering
voor elke gemeente in de verschillende
loonkjassen ingedeeld.
I 20 cent.
II 24
III 32
IV 40
V 48
4 cent.
11
20
24
16 cent.
18
21
20
24
Wenscht een arbeider, om zijn even
tueel te ontvangen rente te verhoogen
in een hoogere loonklasse te worden
geplaatst dan waarin hij is ingedeeld,
dan is hem dit toegestaan, maar de werk
gever mag de meer te betalen premie
op zijn loon inhouden. B.v. een arbeider
is geplaatst in klasse IV doch wenscht
in klasse V te worden opgenomen, aan
welken wensch de werkgever*verplicht is
tegemoet te komen. Inplaats van 24
cent zal hij hem dan 28 cent op het loon
kunnen korten, daar het verschil tusschen
deze beide loonklassen 8 cent bedraagt.
De betaling der premiën kan op
tweeërlei wijze geschieden, door middel
van zegels of in geld. De beslissing
daarover is voor het gebied van eiken
Raad van Arbeid aan de Regeering, na
gepleegd overlég met het Bestuur van
de organen belast met de uitvoering en
het toezicht daarop van de Invaliditeits-
en Ouderdomsverzekering Een afzon
derlijke regeling kan getroffen worden
voor bepaalde groepen van arbeiders.
Ten behoeve van de betaling in zegels
ontvangt elke verzekerde arbeider van
den Raad van Arbeid een rentekaart,
verdeeld in vakjes, ruimte biedend voor
een zegel. De daarvoor bestemde zegels
koopt de werkgever bij den Raad van
Arbeid of aan het postkantoor, om bij
elke uitbetaling van loon op de kaart
een zegel te hechten voorzien van den
datum waarop het gebeurt. De rentekaart
is het eigendom van den arbeider, die
tot bewaring ervan verplicht is, hetgeen
de werkgever echter ook voor hem mag
doen doch daartoe niet is gehouden.
Moet de premiebetaling in geld ge
schieden, dan moet de werkgever van
elke mutatie onder zijn personeel, ontslag
en indienstname, mededeeling doen aan
den Raad van Arbeid. Verzuimt hij kennis
te geven, dat een verzekerde zijn dienst
verlaat, dan heeft hij zijn recht tot korting
van een deel der premie op het loon
van zijn arbeider verbeurd, daar de R.
v. A. inmiddels is voortgegaan met het
plakken van zegels op de rentekaart
van den betrokken arbeider en de werk
gever dus de geheele premie moet be
talen.
De tijdstippen waarop de premiebe
taling moet plaats vinden, worden door
den R. v. A. bepaald waarvan de werk
gever een mededeeling ontvangt.
Wij stellen ons voor in een volgend
nummer een overzicht te geven van de
bepaling der rente en hoe de vrije ver
zekering, waartoe de wet de gelegen
heid opent, is geregeld.
Ziektewet.
In een vorig artikel was sprake van
rie algpmpene :zi?ks!'.&ro ntirier lipt hphppr
van den Raad van Arbeid. De wet houdt
echter ook rekening met bijzondere
kassen. Daarmee worden bedoeld ver-
eenigingen, opgericht met het doel om
de leden een uitkeering bij ziekte te
verschaffen.
Het spreekt wel vanzelf dat dergelijke
bijzondere kassen bij een wettelijke re
geling aan bepaalde eischen moeten
voldoen.
Ie dat de instelling wier eigendom
de kas is, rechtspersoonlijkheid bezit
2e. dat een aantal bij de ziekenkas
van den Raad van Arbeid ingeschrevenen,
wenscht dat de aansprakelijkheid voor
de uitkeering op den eigenaar der kas
overgaat. Dit aantal wordt bij algemeenen
maatregel van bestuur vastgesteld.
3e. dat de meerderheid van het kas-
bestuur is gekozen voor degenen die bij
de kas zijn ingeschreven.
Uit de onder Sub. 1 en 2 gestelde
eischen blijkt, dat bedoeld worden, on
derlinge ziekenkassen, waarbij geen
werkgevers betrokken .zijn. De kas
waarbij deze wel zijn betrokken, kan
door afgifte van een verklaring, dat zij
(de instelling waarvan de kas het eigen
dom is) zich aansprakelijk stelt voor de
nakoming der wettelijke verplichtingen,
het risico uit de wet voortvloeiende
overnemen.
De wet onderscheidt dus 2 soorten
kassen, arbeiders en werkgeverskassen,
die beide het risico der ziektewet kunnen
overnemen.
Bij de eerste geven de verzekerden
daartoe den wensch te kennen bij de
laatste gaat een verklaring voor dat doel
van den eigenaar der kas uit.
De bijzondere kassen, zullen met ze
erheid moeten stellen voor de nakoming
larer verplichtingen uit hoofde der wet,
bij den R. V. A. binnen welks gebied
de kas ressorteert. In welken vorm dat
moet geschieden wordt later bepaald,
maar over contanten wordt 3°/0 jaarlijk-
sche rente vergoed.
De werkgevers, wier werklieden bij
de bijzondere kas zijn verzekerd, moeten
de premiën afdragen aan den R. V. A
die ze onder aftrek van de eventueele
onkosten terugbetaalt aan het bestuur
der bijzondere kas.
Ten aanzien van de uitkeering van
ziekengeld zijn de kassen aan beoalin-
gen uaaromireni in de wet gegeven ge
bonden, zoodat verhooging of verlaging
daarvan ook slechts door tusschenkomst
van den Minister kan worden verkregen.
De premiën worden vastgesteld als voor
de algemeene kassen, die onder goed
keuring van den R. V. A. mogen verhoogd
of verlaagd worden.
Weigert een bijzondere kas uitkeering
van ziekengeld, dan kan de betrokken
arbeider die bij de kas is aangesloten
zijn bezwaren daartegen aan den R. V.
A. voorleggen. De kas is verplicht aan
den Raad al de inlichtingen te verschaf
fen, die verband houden met de verze
kering en hare organen.
Hebben we hiervoren gesproken over
twee soorten van bijzondere kassen er
komt echter nog een derde bij, n. 1 de
plaatselijke kassen. Dit zijn eigenlijk
bijkantoren van de kas van den Raad van
Arbeid. Verzekerden die hun vast verblij'
hebben binnen een bepaald deel van
K
liet gebied van den Raad kunnen hun
ziekengeld ontvangen door tusschen
komst van de plaatselijke kas, indien zij
die uitkeering niet ontvangen van een
bijzondere kas.
Uit de gehouden debatten bij de be-
landeling bleek, dat met het opnemen
van de plaatselijke kassen werd bedoeld
de reeds bestaande ondernemings-fond-
sen in het systeem der wet op te nemen.
Ze worden nu omvat door den gewonen
dienst van den R. V. A., die ze als hulp
organen bij de uitvoering der ziektewet
gebruikt.
Volgens het 2e lid van art. 24 der
Radenwet wordt het bestuur van een
plaatselijke kas opgedragen aan een com
missie of commissaris.
Zooals reeds eerder werd opgemerkt,
wordt geen uitkeering van ziekengeld
gedaan, als niet voor geneeskundige
hulp is gezorgd, tenzij kan worden aan
getoond, dat dit onmogelijk was. De wet
waarborgt de ziektebehandeling niet,
daarvoor moet de verzekerde zelf zorgen.
Toch bemoeit de wet er zich in zooverre
mede, dat den Raad van Arbeid de be
voegdheid is toegekend om maatregelen
te treffen ter voorkoming van ziekte bij
verzekerden of de geneeskundige behan
deling kunnen bevorderen. Verder legt
de wet verband tusschen de uitvoering
der wet en de ziekenfondsen.
Is een verzekerde lid van een zieken
fonds, dat aan bij de wet gesteicie eischen
voldoet, dan is hij gewaarborgd, in geval
van ziekte, ook ziekengeld te zullen
ontvangen.
De premiën voor zulk een ziekenfonds
kunnen door den Raad van Arbeid bij
de werkgevers worden geïnd.
Wordt de ziektewet dus ingevoerd,
zooals ze thans door de 2e Kamer is
aangenomen dan krijgen wij
le. bijzondere kassen beheerd en be
stuurd uitsluitend door arbeiders en het
eigendom zijn van een rechtspersoonlijk
heid bezittende instelling. B v. de Chris
telijk Nationale werkmansbond, die zich
thans reeds met de ziekteverzekering
bezig houdt, kan dus dergelijke kassen
oprichten in elk gebied van een Raad
van Arbeid, om het risico der wet over
te nemen
2e. bijzondere kassen door werkgevers
en arbeiders bestuurd. Omdat de werk
gevers ook aansprakelijk zijn voor de
vlucht by hat verledeD, en droomde van de
dugen, die niet meer zouden komen, van do
dagen, door de teederheid van baren vader
zoo gelnkkig gemaakt.
De bel aan de hnisdenr deed zich booren en
Marga ontrnkte zich zelve aau hare droomery,
toen zij hare kamenier bemerkte, gevolgd door
een brievenbesteller, die haar een aaugetee-
kenden brief ter hand kwam stellen.
liet is het antwoord von den juwelier,
zegde het jong meisie bij zichzelve, terwijl zij
een zucht van verlichting loosde. Zoodra da
dear weer gesloten was en zij zich alleen be
vond, scheurde zij de enveloppe open en door
liep haastig den inhond von den brief. Ver-
bleekend liet zy dien op den grond vallen en
verborg haar gelaat in de handen.
Yalsch zonder eenige waarde be-
wonderingswaardig gemonteerd maar de
echte, oorspronkelijke steenen al lang vervan
gen door nagemaakte. Dit waren de woorden
die zij zoo even had gelezen.
O, vader, vader l riep zij snikkend, waar
om hebt ge me miBleid
Mejuffrouw.
Marga ontroerde.
Mejuffrouw, herhaalde Sophie, terwijl
zij zachtjes aan de deur klopte, kou ik n even
spreken
Nadat Marga bevestigend had geantwoord,
trad de huishoudster met afgemeten stappen
binnen.
Ik wilde u spreken over dien brief, ge
weet wel, den brief dien de professor verlo
ren heeft en dien ge zoo lang gezocht hebt.
Hebt gij hem gevonden? riep Marga,
naar de huishoudster toesnellende.
Dat nn juist niet, antwoordde Sophie,
terwyl ze de oogen neersloeg en met de ban
den van haar voorschoot speelde.
Ge weet dua waar die bri.f is?
Sophie knikte bevestigend.
De Echo van het Zuiden,
VaalwQksrtc en Laigstriilsrkt Courant,
Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond.
Abonnementsprijs per 8 maanden-f O.^B.
Franco per post door het geheele rijk f 0.90.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den
Uitgever.
UITGAVE:
Advbrtbntikn 1—7 regels f 0.60daarboven 8 cent per regel groote
letters naar plaatsruimte. Advertentiën 8 maal ter plaatsing opgegeven
worden 2 maal berekend. Voor plaatsing van een groot aantal regels en
advertenties bij abonnement worden speciale zeer voordeelige contrac
gesloten. Reclames 15 cent per regel.
SEWAARBORGO
NVERVAISCHT
ZONDER
SCHADELIJKE
BESTANDDEEUN
GLDLPONLLRD;
r.aai
Van «DE ECHO VAN HET ZUIDEN.'
Totale
T.oonklasse weck-
premio
dus voor r«ke-
door werkgever kening van
at' te houden werkgever
6
liet wapen lag naast hem op don grond
Ik ben niet te weten kunnen komen of deze
ramp voor of na middernacht is voorgevallen
aangezien José, de eeüige bediende, die met
hem woonde, vordwengp was, naar alle waar
schijnlijkheid het gemelde bedrag dat M.
Hosten in kas had, meenemende. Men heeft
bij hem niets anders gevonden dan 3ene beurs,
ternauwernood een twaalftal dollars bevattende.
De toestand blijkt thans ongunstiger dan te
vreezen was. Voor mejuffrouw Marga valt
Diets of ten minste bijna niets te redden. Het
spreekt van zelf. dat ik binnen de greDzen
van het mogelijke, de belangen der jonge
dame zal verdedigen, en n een gelegaliseerd
afschrift zal zenden van alle rekeningen.
Aanvaard, Mijnheer, de betuiging mijner
hoogachting.
OTTENSTEIN.
Vergeef hem, heer, want h(j wist niet,
wat hij deed, mompelde de professor en bevod
doorstond hij den strakken blik, dien Marga
gedurende die overdenking op hero richtte.
VII.
In ronwgewaad zat Marga voor het venster
van hare kamer. Da lentezon stortte over
haar gouden stralen nit, de lucht was bezwan
gerd met de genren der rozen uit den hof.
Doch het jonge meisje gaf geen aandacht op
al wat baar omgaf; zij bleef onbjweeglyk,
met strakken blik, in haar brein alles dooreen
mengende wat betrekking had op den dood
haars vaders.
De brief was en bleef zoek, en hoewel oom
Zichariaa vergiffenis trachtte te verwerven
voor deze achteloosheid, door zijne goedheid
en zijne teederheid te verdubbelen, was Marga
er toch ontroostbaar over, dat zij do bijzon
derheden, betreffende de laatste oogenblikken
haars vaders niet te weten kon komen.
Na rijpelijk te hebben nagedacht, had zij
haar plan om onmiddellijk naar California
terug te koeren, laten varen. Wat zou zij
daar ook gaan doen, nu zij haren innig ge
liefden vader niet meer zou vinden en hoogst
waarschijnlijk hare woniüg reeds gekocht en
betrokken was door vreemdelingen.
liet leven gaat zoo snel in Amérika, en daar
de Amerikanen nooit een plan tot den volgen
den dag willen uitstellen, zoo gaan zij onver
wijld tot de uitvoering over. De professor
had, zegde bij, uit den brief, die niet terug
te vinden was, alleen ontbonden, dat zijn neef
totaal gernineerd was en dat Marga niets zou
ontvangen van de vaderlijke erfenis. Zy was
bijgevolg arm, doodarmin dien toestand
wilde zy niet terngkeeren naar het land, dat
haar rijk en gelukkig had gekend.
Het jonge meisje dat geleefd had temidden
van weelde, en wier minste grillen steeds
terstond waren voldanD, verdiepte zich in de
geheimen van de toekomst, die haar voortaan
wachttoD. Zij had haar geluk alleen in het
bezit van geld gezochtop het geld had zij
hare behoeften, hare genoegens, hare ver
wachtingen gebouwd.
Nu deze basis haar ontvallen was, bleef
haar niets meer over zij verzonk in het niet.
Afhankelijkheid, onderwerping, gehoorzaam
heid, dit zou voortaan haar lot zijn. Zij kon
er maar niet toe beslaiten, dit aan te nemen,
zelfs niet bij den besten aller menschen, oom
Zacharias.
Na het eerste verzet tegen de ramp, die
haar had getroffen, had zij baren oom ver
klaard, dat zij de wijde wereld in wilde om
daar te blijven, waar uiemand wiBt van hoar
ongeluk en waar zij haar brood kon verdienen.
De professor wachtte er zich wel voor, baar
tegen te spreken en zegde kalm
Zoools ge wilt kind, maar gelooft ge werkelijk
dat ge voor de betrekking van onderwijzeres
of van gezelschapsjuffrouw geschikt zijt? (ie
zijt nog nooit afhankelyk geweest öd ge weet
niet hoe pijnlijk het is, de grillon to verduren,
van menechsn, door wie men betaald wordt.
Geloof me, de wereld is niet alleenlijk bevolkt
met goede, edelmoedige, ja zelfs alleenlijk
maar rechtvaardige zielen.
Marga boog het hoofd die opmerkingen
waren manr al te juist.
Dan blijft mjj niets anders over, dan naar
Weenon of naar Leipzig te gaaD, ik zal erop
het conservatorium studeeren en zangeres
worden.
Het zou my smarten u blootgesteld te
zien aan de critiek van den een, aan de over
dreven hulde van den andere, en aan aller
nieuwsgierigheid; in elk geval zijt ge te jong,
om nu al uitvoering aan dit plan te geveD,
ge moet eerst wat ondervinding opdoen, al
vorens geheel alleen den voet to zotten op het
tooneel der wereld. Ik ben uw eenige bloed
verwant en in mijne boedanigheid van voogd
moet ik mijne ervaring in plaats Btellen van
uwe onervarenheid wettig, zedelijk en stoffe
lijk is uwe plaats voor eenigen tijd nog hier,
in het huis van uwe familie, bij mij.
De oude geleerde, die anders zoo verstrooid
was en* zoo onbekwaam om zichzelven te
leiden, had plotseling een wonderlyk door
zicht gekregen, zijn gezag bevestigde zich,
terwijl hy zich omgaf met zooveel teederheid,
dat het joDge meisje, gewend om slechts te
handelen naar de ingeving barer grillen, be
vredigd werd.
Maar ik kan toch onmogelijk geheel ten
nwen laste blijven, beste oom, zegde Marga
en dat zon gebeuren, indien ik Diets meer
bezat.
Maar ik heb u reeds gezegd, dat alles
wat van mij is, ook van n is. Moet ik dat nu
nog eens herbalen, zottinneke?
Neen oom, dat denkbeeld zou mij on-
verdragelijk zyn. Dan verkoop ik nog liever
mij no diamanten, ik zal dan eene aanzienlijke
som hebben, naar hetgeen ik altijd van die
schooDe edelgesteenten heb booren zeggen.
Als ge dat zoo verkiest, lieve Marga
dan heb ik er geen bezwaar tegen, diamanten
behooren niet tot die zaken, welke in het
leven onmisbaar zijn. Zij vertegenwoordigen
zelfs niet eens een genoegen, en ik voor my
beb ze altyd vergeleken by vonken, die de
ydelheid van haar, die ze draagt, verraden
aan de afgunstige aandacht van haar, die ze
niet heeft. Voor eene vronw, die Diet joDg meer
is, laat ik het daar, het getuigt van haar
zucht om bij gebrek aan jeagd en schoonheid
te prijken met een ornament, 't welk een
weinig rijkdom vertegenwoordigt. Maar wan
neer men jong en bekoorlijk is als gij, waar
toe kan het dan dienen Ga hebt misGcbien
nog niet vergeten, dat de Tiévors zelf eens
heeft gezegd, dat een jong meisje eigenlijk
geene edelgesteenten drugen moest.
Smartelijk kromp Marga's hart ineen, toen
zij den naam van den man boorde nitBpreken
aan wien zy dikwijs dacht ondanks hare
rampen on hare ronw, Robert de Trévors, hij
was dan evenals alle anderen onverschillig
voor het leed, dat zij te doorstaan had. De
weinige regels, die bij geschreven had als
antwoord op den brief, die hem toegezonden
waB, hadden geene andere beteekenis.
liet jonge meisje was echter kloek. Zij
kampte tegen de bitterheid dezer gedachte
en nog denzelfden dag werden hare juweelen
zorgvuldig ingepakt, naar een van de eerste
jnweliers der dichtst bijgelegen stad gezonden.
Ongetwijfeld viel het haar hard, te scheiden
van deze edelgesteenten, die hare moeder
hadden toebehoord en velo tranen vielen op
de halssnoeren en op de met diamanten ver
sierde armbanden. Maar het was duizend
maal beter die opoffering te doeD, dan ieder
stukie brood verschuldigd te moeten zijn aan
de liefdadigheid van haren oom en de hate
lijke blikken van de oude Sophie te moeten
verdnreD.
Ook scheen het Marga toe, dat de huis
houdster, sinds hot voorval, jegens haar h6t
karakter eener vernederende bescherming
aan den dag legdedoch hare smart was te
diep dan dat zij iaDg over deze verandering
dacbt.
Tien dagen waren er verloopen sinds het
wegzenden der jnweelen en steeds wachtte
Marga met een koortsachtig ODgednld het
antwoord van den juwelier.
Op welke wijze zou zij de som besteden,
die haar de koop zou opbrengen? Zij had
hieromtrent nog niets beslist.
Vermoeid door het overdenken, van het be
peinzen van de toekomst, zocht zij hare toe
(Wordt vervolgd.)