De economische storing.
fp
pi
il;
m
trokken burgemeesters aangeschreven, die
als dan den op te roepeu landstormplicbtigen
eene oproeping doen toekomen. Deze oproe
ping behoeft dus geenszins voor alle land
stormplicbtigen gelijktijdig plaats te hebben.
Steun-comité.
Naar wij vernemen, heeft de rondgang
der dames voor wekelijksche bijdragen voor
't steun-comité mooie resultaten gehad. Be
hoeft deze week nog niet veel te worden
uitgekeerd, wijl overal bijna nog verdiend
is, de volgende week zal alles geregeld
en verschillende maatregelen voor eene juiste
uitkeering getroffen zijn.
Iets wat wij van harte toejuichen zij die
't hardst loopen, hebben 't niet altijd 't hardst
noodig. Neen, zij die altijd netjes met hun
weekloon rondkomen, maar nu ook lang
zamerhand van elke verdienste zijn versto
ken, daar is nood en vooral dezen mogen,
al komen ze er niet ten aanzien van ieder
een persoonlijk op uit, niet ver
geten worden. Een uifstekende maatregel is
het dat, zooals wy vernemen er plan be
staat, de werkloozeD, die ondersteuning
wenschen, zooveel mogelyk van gemeente
wege aan 't werk zullen worden gezet. Men
bereikt er mee dat nuttig werk wordt ver
richt, de menschen niet laugs de straat
behoeven te slenteren en niet het minst
dat ze hun stuk brood zelf verdieneD, maar
vooral ook dat men dan juist degenen krijgt,
waar werkelijk nood is.
Ook kan nog het steun-comité verlicht
worden, zoo fabrikanten en kantoren werk-
zaamhedep laten verrichten, die toch in de
toexomst noodig zyn. Zoo doen b.v, de
Bossche drukkers een beroep op 't publiek
om Nieuwjaarswerk, enz. zooveel mogelijk
thans te laten maken. Ook voor onze plaats
zouden we 't ztlfde durven vragen voor ver
schillende bedrijven.
De bijeenkomst van Schoenfabri
kanten uit Waalwijk, Baardwijk en Be-
soijen, gisterenavond alhier ge'-ouden,
besloot elk fabrikant vrij te laten wat
betreft de regeling van arbeidstijd in
zijne fabriek, daar ieder voor zich 't best
den toestand in eigen zaak kan beoor-
deelen.
Huishuur betalen
Men schrijft ons uit Besoijen
Naar men ons van bevoegde zijde
mededeelt, hebben verschillende Bur
gemeesters van hier en omliggende
dorpen, het besluit genomen, degenen,
die In dezen tijd geen huishuur betalen,
indien het noodig mocht zijn geen geld
te verstrekken door tusschenkomst vau
het op te richten steuncomité voorwaar
een goede maatregel, dien wij ten zeerste
toejuichen.
Roode Kruis.
Bij den geweldigen strijd, die dezer
dagen in het Noorden van België wordt
verwacht, zullen ongetwijfeld veel dooden
en gewonden vallen. Men huivert bij de
gedachte dat daar wellicht een millioen
menschen toegerust met de meest vol
maakte vernielingswerktuigen, eikaar
zullen te lijf gaan en met afgrijzen moet
men denken aan het lot der gewonden
die, met verscheurde of verbrijzelde
lichaamsdeelen, hulpeloos en bloedend
neder zullen liggen, angstig uitziende
naar hulp. Natuurlijk zullen de wakkere
officieren van gezondheid der strijdende
legers, met hun staf van verpleegsters
en hospitaalsoldaten, het onmogelijke
trachten te doen om de gekwetsten te
verbinden en te verplegen, maar 't is
haast ondenkbaar dat zij niet zullen te
kortschleten.
Terwijl nu ons leger waakt aan de
grenzen ter handhaving van onze strikte
onzijdigheid, zullen de automobielen en
wagens van het Nederlandsche Roode
Kruis, krachtens verkregen toestemming
van onze Konigln en de Belgische Re
geering, het slagveld kunnen bereiken
om zooveel mogelijk gewonden op te
nemen. Het is te verwachten, dat de
toevloed dier ongelukkigen zoo groot
zal zijn, dat te Breda, Tilburg, Eindho
ven, Weert en andere meer naar de
grens gelegen plaatsen, bedden en han
den te kort zullen komen, zoodat ook
meer achteruit tijdelijke ambulances
zullen moeten verrijzen. Besoijen, Sprang,
Loon-op-Zand gingen reeds voor.
Gisterenavond riep onze Burgemeester
eenlge ingezetenen op, met het doel
ook te Waalwijk eene afdeeling van het
Roode Kruis* te stichten. ZEA. aan
vaardde het Voorzitterschap van een co
mité, waarin ook de overige aanwezigen,
de H.H. Sweens, van Gils, Mr. Mauders,
waarnd. Voorzitter van het R.K. Groene
Kruis, van Eek, Voorzitter van het Alg.
Groene Kruis en Jansen-Huis zitting
namen. Secretaris werd de heer van
Eek, Penningmeester de heer Mr. Man-
ders.
Terwijl de Groene Kruls-Vereenigin-
gen doen zullen wat zij kunnen,
wordt door eenige heeren bij de Ingeze
tenen aan huis rondgegaan om ledikan
ten en beddegoed, keukengerei enz. ten
einde in een lokaal door den Burgemees
ter aangewezen een tijdelijk hospitaal
van 20 bedden op te richten.
Onze dames zullen worden aangezocht
om met de verpleegsters der Groene-
Kruis-vereenigingen voor de gewonden
te zorgen.
Mannen zullen zich beschikbaar stellen
voor het vervoer der ongelukkigen.
Geld is ook noodig. Er wordt veel
gevraagd, doch voor dit schoone doel
zal de weldadigheidszin, die te Waalwijk
zoo dikwijls is gebleken, zich niet ver
loochenen.
Dat nu niemand achterblijve 1 Het
geldt hier mannen en zonen die ver
van gezin en ouders zijn neergeveld,
en die men moet trachten aan huane
familie en werkkring terug te geven,
Het oog der geheele wereld Is ge
vestigd op het kleine Holland, dat met
alle macht waakt voor dc handhaving
van zijn volksbestaan.
Laat ons toonen dat we daarbij onze
ongelukkige medemenschen, die reeds
door den oorlog werden getroffen, niet
vergeten,
■Jubileum.
Verleden WoeDsdag was het 70 jaar
geleden dat de Eerw. Zusters van het
Gez. J. M. J. zich In onze gemeente ves
tigden.
Van harte fellciteeren wij de Eerw.
Overste en Zusters te Waalwijk, maar
niet minder het Moederhuls te 's Bosch
met dezen belangrijken herdenkingsdag.
Het zal niet noodig zijn erop te wij
zen, wat de zusters in al die jaren heb
ben gedaan voor de opvoeding en 't
onderwijs der katholieke jeugd, voor de
verpleging en 't herstel der zieken, voor
de verzorging van ouden van dagen.
Haar weldoen op zoo talrijk gebied is
te overbekend.
En hoe dat gewaardeerd wordt, hoe
Waalwijk haar werken op prijs stelt,
daar hebben de zusters een duidelijk
bewijs van ontvangen bij 't jubileum van
soeur Rosalia, nu straks een jaar geleden
dat was op de eerste plaats een hulde
aan de jubilaresse, maar tevens een ui
ting van waardeering en dankbaarheid
aan de zusters van J. M. J.
Mogen zij haar zegenrijken arbeid
hier voortzetten in lengte van dagen
en nog vele jaren onder de uitstekende
leiding van de tegenwoordige eerw.
moeder-overste te Waalwijk.
De Nederlandsche bedevaart van
Lourdes terug.
Gistermorgen om kwart vóór elven arri
veerde per extra-trein van Roosendaal de
Nederlandsche Bedevaart van Lonrdes te
Rotterdam.
De menschen hadden gereisd vau Maan
dagmiddag drie uor af.
Het was een geweldige zit geweest, maar
overigen» hadden ze geen ontberingen gehad,
dank zy de uitmuntende maatregelen van
het bestuur en van den Nederlandschen
consul te Bordeaux, den heer Frits Mahler.
Den directeur van de ziekenveipleging,
den heer Willem Diepenbrock, hebben wij
nog niet knnnen spreken, daar deze te Roo
sendaal ib achtergebleven om te zorgen voor
de zieken, die nog niet werden afgehaald.
De menschen waren vol lof over het be
stuur, voor de doortastendheid, waarmede
zij zijn opgetreden en de zekerheid, waar
mede ze alle ongerustheid bij de pelgrimB
wisten weg te nemen.
Daarby, de reis had nog niet» angstigs.
In het Zuiden van Frankrijk was overal
een groot enthousiasme.
Officieren en soldaten juichten overal de
Hollanders hartelijk toe.
De officieren kwamen met bouquetten
aandragen voor de dames van de zieken
verpleging, een sergeant trok het goudgalon
van zijn mouw en verdeelde het eveneens
onder de dames.
Fransche dames en meisjes kwamen met
melk en fruit laugs de ziekenwagens om de
zieken te verfrisscheu. Een troep soldaten
riepen pastoor Smits van Breda aan om hun
vaandel te zegenen en toen de pastoor be
halve den zegen ook nog een kns op het
drapean gaf, namen zij de vl« g, wierpen
haar in den coupé en riepen „voila uu
souvenir de non*
Een priester wan het diocees Tarbes ver
telde, dat hij van één uur 'a middags tot
den anderen morgeu 7 uur aan één stuk
soldaten biecht gehoord had.
Te Chartres en Amiëas overal stonden
reeds Engelsche officieren in khaki-nniforui,
zij waren te Calais en te Duinkerken ont-
scheept.
Alle stations waren in voorloopige arabu.
lances omgeschapen. Overal stonden de vel
den wit van den oogsf, maar cr waren geen
handen meer om haar binnen te halen.
In sommige dorpen was er maar één man
achtergebleven.
Het enthousiasme van het Zuiden bedaar,
de almeer naarmate men Noordelijker kwam.
Daar keek men al veel zorgelijker en bet
gebeurde vaak aan de stations, dat de men
schen niet eens wilden gelooven, dat 't een
Lourdes-trein was. Zij dachten dat al die
zieken reeds gewonden waren, die van een
of ander nog onbekend slagveld kwamen.
Vannacht om 1 uur kwam de ziekentrein
in Schaerbeek bij Brussel aan.
Men vernam daar, dat de Duitscliers reeds
op een afstand van drie uur voor Schaer.
beek lagen.
De ziekenwagens, welke tot het Belgische
materiaal behoorden, moesten hier in Schaer
beek onmiddellijk ontruimd wordeu, daar zij
direct dienst moesten doen om gewonden te
vervoeren.
De zieken werden zoolang in de wacht
kamers van het station gelegd om daarna
in gewone treinen weer te worden overge
voerd.
De economische storing, waarin wij ons thans nog
bevinden, is met buitengewone snelheid opgekomen en
buitengewoon ver verbreid. Dit verklaart de groote hevig
heid. Crisisverschijnselen op economisch gebied hangen
nauw samen met den gemoedstoestand van de groote
massa. Wordt deze plotseling en diep aangegrepen en
tegelijkertijd in alle lagen van de bevolking, dan doen
zich panieken voor.
Het oorlogsonweer, dat met zoo groote snelheid is ko
men aandrijven en zich somber dreigend als een noodlot
over den geheelen hemel heeft uitgebreid, moest in elk
land een ieder tot het uiterste gespannen houden. Onder
den indruk daarvan deed zich bij duizenden uit alle lagen
van de bevolking en in de meeste landen van -Europa
hetzelfde verschijnsel voor. Angst voor het ontzettende
gevaar deed menigeen slechts denken aan de noodigste
voorzorg voor zich en zijn gezin en trachten zich zelfze
ker te stellen. Men bereidde zich overal voor op een
noodtoestand, op aanstaande hongersnood. En deze po
ging veroorzaakte een stuwing en opstopping in den
omloop van goederen zoowel als van waarden, welke
steeds weer nieuwe maatschappelijke kwalen doet uitbre
ken, evenals dat het geval is, wanneer de bloedsomloop
wordt gestoord in het menschelijk lichaam.
Het naderen van den oorlog heeft allereerst invloed
op de fondsenmarkt. Dit des te meer naarmate een groo-
ter deel van de zaken op crediet wordt gedaan en 'b.v.
fondsen zijn gekocht, waarvan men slechts een klein deel-
in geld heeft betaald. Het overgroote deel wordt dan van
personen of instellingen ter leen ontvangen, die op korten
termijn geld willen beleggen, zooals b.v. hier te lande op
prolongatie.
De fondsen gaan in oorlogstijd door natuurlijke oorza
ken naar beneden. Op groote schaal wordt beslag gelegd
op maatschappelijk kapitaal, dat niet voldoende 'in de
eerstvolgende tijden zal worden aangevuld, wijl de pro
ductieve menschenkracht ontzaglijk wordt verminderd
door den krijg, terwijl de oorlog onnoemlijke kapitaals
waarden .vernielt.
Oorlog brengt voorts in het vooruitzicht een reeks van
nieuwe leeningen van verschillende staten en geen vol
doende aanvulling door oververdiensten, dus stijging van
den rentestand, terwijl sommige staten moeilijkheid krij
gen in de nakoming der verplichtingen. De door deze
oorzaken noodwendige daling der prijzen wordt door
overspanning van het crediet ontzaglijk verscherpt. De
fondsenhouders, die voor een groot deel werken met
geld van anderen, zouden niet in de gelegenheid zijn,
wanneer dezen het geld opvroegen, het terug te betalen.
Nieuwe voorschotten zouden zij niet krijgen dan op dit
oogenblik tot uiterst teruggebrachte bedragen, de fondsen
zouden publiek ter beurze moeten worden verkocht om
uit de opbrengst nog zooveel mogelijk het voorschot te
voldoen en bij die reusachtige verkoopen zou, wijl er
geen koopers van beteekenis zouden zijn, de daling tijde
lijk nog scherper zijn en het aantal faillissementen legio.
Die overwegingen geven aanleiding in sommige beurs-
piaatsen, ook hier te lande, om onder die omstandigheden
de effectenbeurs te sluiten.
Dat is het begin van de crisis.
Prijzen van fondsen worden niet genoteerd, particulieren
en bankinstellingen, welke een groot deel van hunne
gelden in fondsen hebben belegd, kennen geen waarde
daarvan meer, en kunnen niets daarvan verkoopen. Vooral
daar de krijg zoo reusachtigen omvang heeft genomen,
zijn allerlei fondsen onverkoopbaar geworden.
Thans komt de tweede moeilijkheid.
De dolle angst van het publiek drijft het naar de spaar
en deposito-banken, die uitbetalen van de vlottende mid
delen. Maar deze zijn gauw uitgeput. Dan moeten uit
staande voorschotten op prolongatie of in deposito bij
andere banken, die onder normale omstandigheden direct
zijn te verzilveren, worden opgezegd.
De sluiting van de beurs maakt het terug ontvangen
der op prolongatie uitgezette gelden onmogelijk, de op-
j^^j^^^gjsito's moeten door de groote banken
worden verstrekt van hun kasvoorraad. Maar ook deze
is op den duur niet groot genoeg en zoo komt van alle
zijden de aandrang op de Nederlandsche Bank ter discon
teering van wissels en promessen en ter beleening van
effecten en goederen. De Nederlansche Bank moet deze
behoefte bevredigen door uitgifte van hare bankbiljetten.
En deze zouden in de circulatie moeten blijven.
Maar nu komt de derde uiting van angst. Men maakt
zich en elkaar wijs, dat bankpapier niet volwaardig is
en gaat in lange rijen bij de Bank staan menschen
die het beter moesten weten, zag men er tusschen om
maar metaal in handen te krijgen. Men moest eigenlijk
de dwaasheid ook nog zoover hebben gedreven om het
zilver niet aan te nemen.
Deze laatste malligheid van het publiek is voor een
groot deel veroorzaakt, doordat én particulieren én ver
schillende banken veel metaal hebben opgepot. Zoodra
er enkelen mee beginnen, wordt het metaal schaarsch, de
winkeliers weigeren als wisselkantoren dienst te doen,
particulieren, die een morgen tevergeefs hebben getracht
waren te verkrijgen, al hebben zij bankpapier genoeg,
beginnen ook te trachten zilver te krijgen en zoo gaat
het van kwaad tot erger. Ging nu het zilvèr zooals ge
woonlijk weer naar de banken, dan kwam het vandaar
weer in de wandeling.
Maar nu komt een vierde ongeluk. Een groot aantal
bankiers spreekt af van de deposito's erf rekening-
courantsaldo's slechts geleidelijk en druppelsgewijze
aan de deposanten uitkeering te doen en gaat tevens
aan cliënten, die nog beneden het hun toegekende cre
diet blijven, dit verdere toegezegde crediet weigeren,
ook wanneer de waarborg nog zoo goed is. Het kwaad
wordt daardoor weer vergroot. Immers de grossier
bedankt er nu stichtelijk voor nog verder op crediet te
leveren. Hij vordert contante betaling om althans de
middelen te hebben om verdere inkoopen te kunnen
verrichten, daar de bankiers zich zelf voor een groot deel
hebben uitgeschakeld, en pot nu ook de ontvangen gelden
op. Daardoor opstopping van geldmiddelen. De circu
latie over de spoorwegen van de moderne geldbeweging
is als het ware gestremd, men beweegt zich over de oude
landwegen van een gebrekkig uit-den-tijdsch geldverkeer.
Zoo komen wij tot den toestand van nu Kleinhandelaren
betalen de cp hen afgegeven wissels niet. De circulaire
van den minister van justitie, aandringende op niet te
snel aanvangen van executoriale maatregelen en aan
vragen van faillissementen wordt door vele op schande
lijke wijze uitgelegd. Wij hoorden zelfs van eerste rangs
firma's, die, als hun namen werden gepubliceerd, ten
eeuwige dagen hun reputatie zouden verliezen, die
weigeren kleine wisseltjes te betalen, omdat men hen op
dit oogenblik toch niets doet. Publicatie van hunne na
men zou wellicht een heilzaam middel zijn.
Zoo heeft toch zeker de minister van justitie het niet
bedoeld, dat menschen, die betalen kunnen, zich een
voudig aan hunne verplichtingen onttrekken. Zelfs bij
een algemeene wettelijke verschuiving van de betalings
verplichtingen, die vóór een zekeren dag waren aangegaan,
zou men nog verwachten dat de menschen, die betalen
kunnen, het zouden doen, thans blijft dat zeer zeker
de plicht van eiken eerlijken koopman. Doet hij het niet,
hij maakt het kwaad weer grooter. Want langzamerhand
krijgen de groote banken daardoor niet voldoende middelen
terugkrijgen de fabrikanten en klein-industriëelen gebrek
aan de noodige kas om hun bedrijf voort te zetten,
worden arbeiders ontslagen, vindt de handeldrijvende
middenstand in zijn bedrijf weer minder koopers van
waren, en treedt in alle kringen malaise zoo niet ellende in.
Wat te doen
Laat de Nederlandsche huisvader en als hij te
zenuwachtig is de meer verstandige Nederlandsche
huismoeder, beginnen met gewoon te doen zooals anders.
Zuiniger worden dat is natuurlijkdat moeten wij allen.
Maar niet dolzinnig opdrijven der aankoopen in de eene
soort van waren en de andere aankoopen van dagelijksche
verbruiksartikelen nalaten. Met een paar weken zal men
het belachelijke inzien van die reuzeninkoopen van soms
aan bederf onderhevige waren en zal het blijken, dat men
zich had kunnen helpen, waar in vele artikelen
de voorraad groot is en aanvul'ing geenszins is uitgesloten.
Laten verder allen, die nog de noodige middelen hebben,
hunne rekeningen 'zooveel en zoo vlot moge-
1 ij k betalen.
Laten voorts de menschen uitscheiden met oppotten
van gelden. Wanneer werkelijk de nood zóó hoog zou
stijgen, zooals zij misschien meenen, met allerlei over
dreven voorstellingen van belegeringen, uithongering en
andere griezeligheden dan zou hun die oppotterij toch
niets baten, daar dan het algemeen belang zich zeker zal
stellen boven het eigenbelang.
En laten vooral ook alle kleinere en provinciale banken
zoo spoedig mogelijk meer hun gewone doen aannemen.
Dit ook in hun eigen belang.
Zij kunnen dat doen voor een groot deel althans, met
behulp van het in Amsterdam gevormde consortium,
dat met groote inspanning tracht de nijverheid en den
handel de middelen te verschaffen om aan den gang te
blijven. Doen ook de kleine banken dat niet, dan zal
vooral de middenstand anders zich moeten helpen en dat
wellicht ook in de toekomst blijven doen.
De oprichting van een Algemeene Nederlandsche Mid-
denstands-credietbank, die de schakel zal worden tusschen
allerlei plaatselijke volks- en middenstandscredietbanken
en het consortium met uaarachter de Nederlandsche Bank,
wordt een feit. Met enkele dagen zal zich daarheen de
groote stroom van den middenstand kunnen richten om
de middelen te vinden teneinde aan den gang te blijven,
zijn leveranciers te betalen en daardoor datgene te doen,
wat het bankwezen in ons land thans niet voldoende
verricht.
Maar laat onze Nederlandsche handel en nijverheid,
laten al onze detaillisten en klein-industrieelen bovenal
begrijpen dat wanneer zij thans op eigen houtje een
moratorium instellen, niet betalen wat zij schuldig zijn,
ofschoon zij kunnen, zelfs betalingsmiddelen zonder
noodzaak oppotten, zij het aan zich zelf te wijten hebben,
dat zij zelf daarvan ten slotte de dupe worden.
De economische crisis wordt door deze opstoppings-
v rschijnselen noodeloos verscherpt, ten slotte zullen het
de zwakkeren zijn, die van de beenen geraken. En worden
nijverheid en handel, ook in de groote bedrijven door
het onthouden van de noodige betalingen van de afnemers,
gedwongen tot werkvermindering, wat wordt dan het
gevolg? De arbeiders zullen lijden, maar met gemeen
schappelijke hulp zal men ze door den tijd brengen.
Maar de middenstand, de klein-industriëel en handelaar
wordt door de verminderde consumptie de dupe.
Het eenige middel om den toestand weer gezond te
maken is met thans meer dan ooit gepaste zuinigheid zoo
veel immer mogelijk weer de gewone handels
gewoonten aan te nemen met zooveel mogelijk
handhaving over en weer van het stelsel der contante
betaling en met nakomen zooveel moge lij k van de
betalingsverplichtingen, ook van vroegere vorderingen.
Wanneer een ieder dat doet, zal men toch met elkaar
heel wat afspraken moeten veranderen en met de buiten
gewone toestanden rekening moeten houden. Maar dan
hebben wij kans, dat wij niet door eigen onverstand en
gebrek aan gemoedskalmte het kwaad verergeren, dat er
is. dat door de storing in den in ons land zoo geweldig
grooten internationalen handel en uitvoernijverheid toch
al zoo groot wordt, en dat bij terugkeer van den vrede
nog genoeg nieuwe ernstige storingsverschijnselen zal
medebrengen' Dr. D. BOS.
Den Haag. 10 Augs. 1914.
N. R. Ct.
Geïnterneerden.
Nader meldt men uit Alkmaar
aan het Hbl.
Bij aankomst der Belgische ge
ïnterneerden was een reusachtige
volksmassa op de been, zoowel
aan het station ais bij het opvoe
dingsgesticht. De geïnterneerden
liepen gepakt en gezakt onder
militaire geleideD, voorafgegaan
door den commissaris van politie
en agenten, naar het gesticht,
Aan verschillende tusschensta-
tious vond de trein een meer dan
gewone belangstelling. Door hon
derden omstuwd gingen de man
schappen te Almaar naar het Rijke
opvoedingsgesticht, waar zij geïn
terneerd werden. De Belgische
luitenant kreeg vau den comman
dant van het interneeringsdepot,
kolonel De Lussauet de la Sablo-
nière, vergunning om zich vrijelijk
door Alkmaar te bewegen eu er
te logeeren waar hij wil, mus hij
op eerewoord beloofde, de stad niot
te verlaten. Zoo zat lnitenaDt De
Selliera heel kameraadschappelijk
met den hem vergezellenden eerste-
luitenant van het NederlandBcln
leger in anitorm in een der Alk-
maariche restaurants te lunchen
en wandelde hij later onder veel
bekijks door Alkmaar.
De commandant van het inter-
neerings-depot was zoo vriendelijk,
ons het een en ander omtrent dit
interneering mede te deeleD.
Het is een misvatting aldui
de koionel dat de geïnterneer
den zich als gevangenen hebben
te beschouweD. Alleen mogen zij
Alkmaar niet verlaten. Zij zijn
onderworpen aan de Nederlandsche
militaire wetten en hebben, wal
dit betrefr, alle Nederlandsche of
ficieren en gegradueerden als bun
meerderen te beschouwen. Ze zul
len traktement of soldij ontvangen,
hetgeen later met de regeeringen
der betrokken landen wordt ver
rekend. Als een bewijs, hoe nieuw
deze zaak voor ons land is, kan
dienen, dat onder dagteekeniug
van 8 Augustus door deu Minister
van Oorlog regelen zijn vastgesteld
voor de interneeriDgin die rege
len wordt voorgeschreven, dat om
trent de verstrekking van trakte-
ment of soldij bepalingen zollen
worden gegeveD.
Om botsingen tusschen Duit-
schers en Belgen in het vreedzame
Alkmaar te voorkomen, zyn
de
Belgen elders geinterneerd dan de
Duitschers, die er aankwamen en
zich bevinden in het gymnastiek
lokaal van de H. B. S. Het zelfde
doel is voorts bepaald, dat de
Belgen aan de eene zijde van de
spoorweg zullen blijven, wanneer
ze uit wandelen gaan en de Duit
schers nan de andere. Voorloopig
echter wordt het niet gewenscht
geacht, hen zonder geleide te doen
wandelen door Alkmaar.
Hetz
Esschei
moeste:
Maa
dank z
van d<
den H
onzen
Jhr. L
Een
wel d(
de. hee
het pe
treinen
In
Allen
stellin:
zieken
order
vertre
Wie
een r
zieke
geven
Diepe:
liepen
Twi
landsc
een h
Ooste
de eei
deelna
begra-
fer uil
van h
leden.
Eer
blijver
vol do i
hadde
Maa
dameï
hebbe
tobbe
het w
All.
ambul
sche i
de be
bedev
vertro
wond.
Als
gers I
van I
roepe
Op
□aar
weest
men
oogen
Coocl<
Belgis
morge
sche i
Toe
sters s
kan zi
zijd8ch
die z
emotie
Wal
wederc
toeven
emotie
lichaac
verstel
(want
leefde
broed
de on
militai
militai
hoorde
aan he
»de o<
van d
PL t
Weter
den oe
oorlog
ia Du
Moblli
van P
jes vai
gen
plecht
van d
TE1
Mij is
(verve
sche
Kra
Mei 1