De economische storing. fp pi il; m trokken burgemeesters aangeschreven, die als dan den op te roepeu landstormplicbtigen eene oproeping doen toekomen. Deze oproe ping behoeft dus geenszins voor alle land stormplicbtigen gelijktijdig plaats te hebben. Steun-comité. Naar wij vernemen, heeft de rondgang der dames voor wekelijksche bijdragen voor 't steun-comité mooie resultaten gehad. Be hoeft deze week nog niet veel te worden uitgekeerd, wijl overal bijna nog verdiend is, de volgende week zal alles geregeld en verschillende maatregelen voor eene juiste uitkeering getroffen zijn. Iets wat wij van harte toejuichen zij die 't hardst loopen, hebben 't niet altijd 't hardst noodig. Neen, zij die altijd netjes met hun weekloon rondkomen, maar nu ook lang zamerhand van elke verdienste zijn versto ken, daar is nood en vooral dezen mogen, al komen ze er niet ten aanzien van ieder een persoonlijk op uit, niet ver geten worden. Een uifstekende maatregel is het dat, zooals wy vernemen er plan be staat, de werkloozeD, die ondersteuning wenschen, zooveel mogelyk van gemeente wege aan 't werk zullen worden gezet. Men bereikt er mee dat nuttig werk wordt ver richt, de menschen niet laugs de straat behoeven te slenteren en niet het minst dat ze hun stuk brood zelf verdieneD, maar vooral ook dat men dan juist degenen krijgt, waar werkelijk nood is. Ook kan nog het steun-comité verlicht worden, zoo fabrikanten en kantoren werk- zaamhedep laten verrichten, die toch in de toexomst noodig zyn. Zoo doen b.v, de Bossche drukkers een beroep op 't publiek om Nieuwjaarswerk, enz. zooveel mogelijk thans te laten maken. Ook voor onze plaats zouden we 't ztlfde durven vragen voor ver schillende bedrijven. De bijeenkomst van Schoenfabri kanten uit Waalwijk, Baardwijk en Be- soijen, gisterenavond alhier ge'-ouden, besloot elk fabrikant vrij te laten wat betreft de regeling van arbeidstijd in zijne fabriek, daar ieder voor zich 't best den toestand in eigen zaak kan beoor- deelen. Huishuur betalen Men schrijft ons uit Besoijen Naar men ons van bevoegde zijde mededeelt, hebben verschillende Bur gemeesters van hier en omliggende dorpen, het besluit genomen, degenen, die In dezen tijd geen huishuur betalen, indien het noodig mocht zijn geen geld te verstrekken door tusschenkomst vau het op te richten steuncomité voorwaar een goede maatregel, dien wij ten zeerste toejuichen. Roode Kruis. Bij den geweldigen strijd, die dezer dagen in het Noorden van België wordt verwacht, zullen ongetwijfeld veel dooden en gewonden vallen. Men huivert bij de gedachte dat daar wellicht een millioen menschen toegerust met de meest vol maakte vernielingswerktuigen, eikaar zullen te lijf gaan en met afgrijzen moet men denken aan het lot der gewonden die, met verscheurde of verbrijzelde lichaamsdeelen, hulpeloos en bloedend neder zullen liggen, angstig uitziende naar hulp. Natuurlijk zullen de wakkere officieren van gezondheid der strijdende legers, met hun staf van verpleegsters en hospitaalsoldaten, het onmogelijke trachten te doen om de gekwetsten te verbinden en te verplegen, maar 't is haast ondenkbaar dat zij niet zullen te kortschleten. Terwijl nu ons leger waakt aan de grenzen ter handhaving van onze strikte onzijdigheid, zullen de automobielen en wagens van het Nederlandsche Roode Kruis, krachtens verkregen toestemming van onze Konigln en de Belgische Re geering, het slagveld kunnen bereiken om zooveel mogelijk gewonden op te nemen. Het is te verwachten, dat de toevloed dier ongelukkigen zoo groot zal zijn, dat te Breda, Tilburg, Eindho ven, Weert en andere meer naar de grens gelegen plaatsen, bedden en han den te kort zullen komen, zoodat ook meer achteruit tijdelijke ambulances zullen moeten verrijzen. Besoijen, Sprang, Loon-op-Zand gingen reeds voor. Gisterenavond riep onze Burgemeester eenlge ingezetenen op, met het doel ook te Waalwijk eene afdeeling van het Roode Kruis* te stichten. ZEA. aan vaardde het Voorzitterschap van een co mité, waarin ook de overige aanwezigen, de H.H. Sweens, van Gils, Mr. Mauders, waarnd. Voorzitter van het R.K. Groene Kruis, van Eek, Voorzitter van het Alg. Groene Kruis en Jansen-Huis zitting namen. Secretaris werd de heer van Eek, Penningmeester de heer Mr. Man- ders. Terwijl de Groene Kruls-Vereenigin- gen doen zullen wat zij kunnen, wordt door eenige heeren bij de Ingeze tenen aan huis rondgegaan om ledikan ten en beddegoed, keukengerei enz. ten einde in een lokaal door den Burgemees ter aangewezen een tijdelijk hospitaal van 20 bedden op te richten. Onze dames zullen worden aangezocht om met de verpleegsters der Groene- Kruis-vereenigingen voor de gewonden te zorgen. Mannen zullen zich beschikbaar stellen voor het vervoer der ongelukkigen. Geld is ook noodig. Er wordt veel gevraagd, doch voor dit schoone doel zal de weldadigheidszin, die te Waalwijk zoo dikwijls is gebleken, zich niet ver loochenen. Dat nu niemand achterblijve 1 Het geldt hier mannen en zonen die ver van gezin en ouders zijn neergeveld, en die men moet trachten aan huane familie en werkkring terug te geven, Het oog der geheele wereld Is ge vestigd op het kleine Holland, dat met alle macht waakt voor dc handhaving van zijn volksbestaan. Laat ons toonen dat we daarbij onze ongelukkige medemenschen, die reeds door den oorlog werden getroffen, niet vergeten, ■Jubileum. Verleden WoeDsdag was het 70 jaar geleden dat de Eerw. Zusters van het Gez. J. M. J. zich In onze gemeente ves tigden. Van harte fellciteeren wij de Eerw. Overste en Zusters te Waalwijk, maar niet minder het Moederhuls te 's Bosch met dezen belangrijken herdenkingsdag. Het zal niet noodig zijn erop te wij zen, wat de zusters in al die jaren heb ben gedaan voor de opvoeding en 't onderwijs der katholieke jeugd, voor de verpleging en 't herstel der zieken, voor de verzorging van ouden van dagen. Haar weldoen op zoo talrijk gebied is te overbekend. En hoe dat gewaardeerd wordt, hoe Waalwijk haar werken op prijs stelt, daar hebben de zusters een duidelijk bewijs van ontvangen bij 't jubileum van soeur Rosalia, nu straks een jaar geleden dat was op de eerste plaats een hulde aan de jubilaresse, maar tevens een ui ting van waardeering en dankbaarheid aan de zusters van J. M. J. Mogen zij haar zegenrijken arbeid hier voortzetten in lengte van dagen en nog vele jaren onder de uitstekende leiding van de tegenwoordige eerw. moeder-overste te Waalwijk. De Nederlandsche bedevaart van Lourdes terug. Gistermorgen om kwart vóór elven arri veerde per extra-trein van Roosendaal de Nederlandsche Bedevaart van Lonrdes te Rotterdam. De menschen hadden gereisd vau Maan dagmiddag drie uor af. Het was een geweldige zit geweest, maar overigen» hadden ze geen ontberingen gehad, dank zy de uitmuntende maatregelen van het bestuur en van den Nederlandschen consul te Bordeaux, den heer Frits Mahler. Den directeur van de ziekenveipleging, den heer Willem Diepenbrock, hebben wij nog niet knnnen spreken, daar deze te Roo sendaal ib achtergebleven om te zorgen voor de zieken, die nog niet werden afgehaald. De menschen waren vol lof over het be stuur, voor de doortastendheid, waarmede zij zijn opgetreden en de zekerheid, waar mede ze alle ongerustheid bij de pelgrimB wisten weg te nemen. Daarby, de reis had nog niet» angstigs. In het Zuiden van Frankrijk was overal een groot enthousiasme. Officieren en soldaten juichten overal de Hollanders hartelijk toe. De officieren kwamen met bouquetten aandragen voor de dames van de zieken verpleging, een sergeant trok het goudgalon van zijn mouw en verdeelde het eveneens onder de dames. Fransche dames en meisjes kwamen met melk en fruit laugs de ziekenwagens om de zieken te verfrisscheu. Een troep soldaten riepen pastoor Smits van Breda aan om hun vaandel te zegenen en toen de pastoor be halve den zegen ook nog een kns op het drapean gaf, namen zij de vl« g, wierpen haar in den coupé en riepen „voila uu souvenir de non* Een priester wan het diocees Tarbes ver telde, dat hij van één uur 'a middags tot den anderen morgeu 7 uur aan één stuk soldaten biecht gehoord had. Te Chartres en Amiëas overal stonden reeds Engelsche officieren in khaki-nniforui, zij waren te Calais en te Duinkerken ont- scheept. Alle stations waren in voorloopige arabu. lances omgeschapen. Overal stonden de vel den wit van den oogsf, maar cr waren geen handen meer om haar binnen te halen. In sommige dorpen was er maar één man achtergebleven. Het enthousiasme van het Zuiden bedaar, de almeer naarmate men Noordelijker kwam. Daar keek men al veel zorgelijker en bet gebeurde vaak aan de stations, dat de men schen niet eens wilden gelooven, dat 't een Lourdes-trein was. Zij dachten dat al die zieken reeds gewonden waren, die van een of ander nog onbekend slagveld kwamen. Vannacht om 1 uur kwam de ziekentrein in Schaerbeek bij Brussel aan. Men vernam daar, dat de Duitscliers reeds op een afstand van drie uur voor Schaer. beek lagen. De ziekenwagens, welke tot het Belgische materiaal behoorden, moesten hier in Schaer beek onmiddellijk ontruimd wordeu, daar zij direct dienst moesten doen om gewonden te vervoeren. De zieken werden zoolang in de wacht kamers van het station gelegd om daarna in gewone treinen weer te worden overge voerd. De economische storing, waarin wij ons thans nog bevinden, is met buitengewone snelheid opgekomen en buitengewoon ver verbreid. Dit verklaart de groote hevig heid. Crisisverschijnselen op economisch gebied hangen nauw samen met den gemoedstoestand van de groote massa. Wordt deze plotseling en diep aangegrepen en tegelijkertijd in alle lagen van de bevolking, dan doen zich panieken voor. Het oorlogsonweer, dat met zoo groote snelheid is ko men aandrijven en zich somber dreigend als een noodlot over den geheelen hemel heeft uitgebreid, moest in elk land een ieder tot het uiterste gespannen houden. Onder den indruk daarvan deed zich bij duizenden uit alle lagen van de bevolking en in de meeste landen van -Europa hetzelfde verschijnsel voor. Angst voor het ontzettende gevaar deed menigeen slechts denken aan de noodigste voorzorg voor zich en zijn gezin en trachten zich zelfze ker te stellen. Men bereidde zich overal voor op een noodtoestand, op aanstaande hongersnood. En deze po ging veroorzaakte een stuwing en opstopping in den omloop van goederen zoowel als van waarden, welke steeds weer nieuwe maatschappelijke kwalen doet uitbre ken, evenals dat het geval is, wanneer de bloedsomloop wordt gestoord in het menschelijk lichaam. Het naderen van den oorlog heeft allereerst invloed op de fondsenmarkt. Dit des te meer naarmate een groo- ter deel van de zaken op crediet wordt gedaan en 'b.v. fondsen zijn gekocht, waarvan men slechts een klein deel- in geld heeft betaald. Het overgroote deel wordt dan van personen of instellingen ter leen ontvangen, die op korten termijn geld willen beleggen, zooals b.v. hier te lande op prolongatie. De fondsen gaan in oorlogstijd door natuurlijke oorza ken naar beneden. Op groote schaal wordt beslag gelegd op maatschappelijk kapitaal, dat niet voldoende 'in de eerstvolgende tijden zal worden aangevuld, wijl de pro ductieve menschenkracht ontzaglijk wordt verminderd door den krijg, terwijl de oorlog onnoemlijke kapitaals waarden .vernielt. Oorlog brengt voorts in het vooruitzicht een reeks van nieuwe leeningen van verschillende staten en geen vol doende aanvulling door oververdiensten, dus stijging van den rentestand, terwijl sommige staten moeilijkheid krij gen in de nakoming der verplichtingen. De door deze oorzaken noodwendige daling der prijzen wordt door overspanning van het crediet ontzaglijk verscherpt. De fondsenhouders, die voor een groot deel werken met geld van anderen, zouden niet in de gelegenheid zijn, wanneer dezen het geld opvroegen, het terug te betalen. Nieuwe voorschotten zouden zij niet krijgen dan op dit oogenblik tot uiterst teruggebrachte bedragen, de fondsen zouden publiek ter beurze moeten worden verkocht om uit de opbrengst nog zooveel mogelijk het voorschot te voldoen en bij die reusachtige verkoopen zou, wijl er geen koopers van beteekenis zouden zijn, de daling tijde lijk nog scherper zijn en het aantal faillissementen legio. Die overwegingen geven aanleiding in sommige beurs- piaatsen, ook hier te lande, om onder die omstandigheden de effectenbeurs te sluiten. Dat is het begin van de crisis. Prijzen van fondsen worden niet genoteerd, particulieren en bankinstellingen, welke een groot deel van hunne gelden in fondsen hebben belegd, kennen geen waarde daarvan meer, en kunnen niets daarvan verkoopen. Vooral daar de krijg zoo reusachtigen omvang heeft genomen, zijn allerlei fondsen onverkoopbaar geworden. Thans komt de tweede moeilijkheid. De dolle angst van het publiek drijft het naar de spaar en deposito-banken, die uitbetalen van de vlottende mid delen. Maar deze zijn gauw uitgeput. Dan moeten uit staande voorschotten op prolongatie of in deposito bij andere banken, die onder normale omstandigheden direct zijn te verzilveren, worden opgezegd. De sluiting van de beurs maakt het terug ontvangen der op prolongatie uitgezette gelden onmogelijk, de op- j^^j^^^gjsito's moeten door de groote banken worden verstrekt van hun kasvoorraad. Maar ook deze is op den duur niet groot genoeg en zoo komt van alle zijden de aandrang op de Nederlandsche Bank ter discon teering van wissels en promessen en ter beleening van effecten en goederen. De Nederlansche Bank moet deze behoefte bevredigen door uitgifte van hare bankbiljetten. En deze zouden in de circulatie moeten blijven. Maar nu komt de derde uiting van angst. Men maakt zich en elkaar wijs, dat bankpapier niet volwaardig is en gaat in lange rijen bij de Bank staan menschen die het beter moesten weten, zag men er tusschen om maar metaal in handen te krijgen. Men moest eigenlijk de dwaasheid ook nog zoover hebben gedreven om het zilver niet aan te nemen. Deze laatste malligheid van het publiek is voor een groot deel veroorzaakt, doordat én particulieren én ver schillende banken veel metaal hebben opgepot. Zoodra er enkelen mee beginnen, wordt het metaal schaarsch, de winkeliers weigeren als wisselkantoren dienst te doen, particulieren, die een morgen tevergeefs hebben getracht waren te verkrijgen, al hebben zij bankpapier genoeg, beginnen ook te trachten zilver te krijgen en zoo gaat het van kwaad tot erger. Ging nu het zilvèr zooals ge woonlijk weer naar de banken, dan kwam het vandaar weer in de wandeling. Maar nu komt een vierde ongeluk. Een groot aantal bankiers spreekt af van de deposito's erf rekening- courantsaldo's slechts geleidelijk en druppelsgewijze aan de deposanten uitkeering te doen en gaat tevens aan cliënten, die nog beneden het hun toegekende cre diet blijven, dit verdere toegezegde crediet weigeren, ook wanneer de waarborg nog zoo goed is. Het kwaad wordt daardoor weer vergroot. Immers de grossier bedankt er nu stichtelijk voor nog verder op crediet te leveren. Hij vordert contante betaling om althans de middelen te hebben om verdere inkoopen te kunnen verrichten, daar de bankiers zich zelf voor een groot deel hebben uitgeschakeld, en pot nu ook de ontvangen gelden op. Daardoor opstopping van geldmiddelen. De circu latie over de spoorwegen van de moderne geldbeweging is als het ware gestremd, men beweegt zich over de oude landwegen van een gebrekkig uit-den-tijdsch geldverkeer. Zoo komen wij tot den toestand van nu Kleinhandelaren betalen de cp hen afgegeven wissels niet. De circulaire van den minister van justitie, aandringende op niet te snel aanvangen van executoriale maatregelen en aan vragen van faillissementen wordt door vele op schande lijke wijze uitgelegd. Wij hoorden zelfs van eerste rangs firma's, die, als hun namen werden gepubliceerd, ten eeuwige dagen hun reputatie zouden verliezen, die weigeren kleine wisseltjes te betalen, omdat men hen op dit oogenblik toch niets doet. Publicatie van hunne na men zou wellicht een heilzaam middel zijn. Zoo heeft toch zeker de minister van justitie het niet bedoeld, dat menschen, die betalen kunnen, zich een voudig aan hunne verplichtingen onttrekken. Zelfs bij een algemeene wettelijke verschuiving van de betalings verplichtingen, die vóór een zekeren dag waren aangegaan, zou men nog verwachten dat de menschen, die betalen kunnen, het zouden doen, thans blijft dat zeer zeker de plicht van eiken eerlijken koopman. Doet hij het niet, hij maakt het kwaad weer grooter. Want langzamerhand krijgen de groote banken daardoor niet voldoende middelen terugkrijgen de fabrikanten en klein-industriëelen gebrek aan de noodige kas om hun bedrijf voort te zetten, worden arbeiders ontslagen, vindt de handeldrijvende middenstand in zijn bedrijf weer minder koopers van waren, en treedt in alle kringen malaise zoo niet ellende in. Wat te doen Laat de Nederlandsche huisvader en als hij te zenuwachtig is de meer verstandige Nederlandsche huismoeder, beginnen met gewoon te doen zooals anders. Zuiniger worden dat is natuurlijkdat moeten wij allen. Maar niet dolzinnig opdrijven der aankoopen in de eene soort van waren en de andere aankoopen van dagelijksche verbruiksartikelen nalaten. Met een paar weken zal men het belachelijke inzien van die reuzeninkoopen van soms aan bederf onderhevige waren en zal het blijken, dat men zich had kunnen helpen, waar in vele artikelen de voorraad groot is en aanvul'ing geenszins is uitgesloten. Laten verder allen, die nog de noodige middelen hebben, hunne rekeningen 'zooveel en zoo vlot moge- 1 ij k betalen. Laten voorts de menschen uitscheiden met oppotten van gelden. Wanneer werkelijk de nood zóó hoog zou stijgen, zooals zij misschien meenen, met allerlei over dreven voorstellingen van belegeringen, uithongering en andere griezeligheden dan zou hun die oppotterij toch niets baten, daar dan het algemeen belang zich zeker zal stellen boven het eigenbelang. En laten vooral ook alle kleinere en provinciale banken zoo spoedig mogelijk meer hun gewone doen aannemen. Dit ook in hun eigen belang. Zij kunnen dat doen voor een groot deel althans, met behulp van het in Amsterdam gevormde consortium, dat met groote inspanning tracht de nijverheid en den handel de middelen te verschaffen om aan den gang te blijven. Doen ook de kleine banken dat niet, dan zal vooral de middenstand anders zich moeten helpen en dat wellicht ook in de toekomst blijven doen. De oprichting van een Algemeene Nederlandsche Mid- denstands-credietbank, die de schakel zal worden tusschen allerlei plaatselijke volks- en middenstandscredietbanken en het consortium met uaarachter de Nederlandsche Bank, wordt een feit. Met enkele dagen zal zich daarheen de groote stroom van den middenstand kunnen richten om de middelen te vinden teneinde aan den gang te blijven, zijn leveranciers te betalen en daardoor datgene te doen, wat het bankwezen in ons land thans niet voldoende verricht. Maar laat onze Nederlandsche handel en nijverheid, laten al onze detaillisten en klein-industrieelen bovenal begrijpen dat wanneer zij thans op eigen houtje een moratorium instellen, niet betalen wat zij schuldig zijn, ofschoon zij kunnen, zelfs betalingsmiddelen zonder noodzaak oppotten, zij het aan zich zelf te wijten hebben, dat zij zelf daarvan ten slotte de dupe worden. De economische crisis wordt door deze opstoppings- v rschijnselen noodeloos verscherpt, ten slotte zullen het de zwakkeren zijn, die van de beenen geraken. En worden nijverheid en handel, ook in de groote bedrijven door het onthouden van de noodige betalingen van de afnemers, gedwongen tot werkvermindering, wat wordt dan het gevolg? De arbeiders zullen lijden, maar met gemeen schappelijke hulp zal men ze door den tijd brengen. Maar de middenstand, de klein-industriëel en handelaar wordt door de verminderde consumptie de dupe. Het eenige middel om den toestand weer gezond te maken is met thans meer dan ooit gepaste zuinigheid zoo veel immer mogelijk weer de gewone handels gewoonten aan te nemen met zooveel mogelijk handhaving over en weer van het stelsel der contante betaling en met nakomen zooveel moge lij k van de betalingsverplichtingen, ook van vroegere vorderingen. Wanneer een ieder dat doet, zal men toch met elkaar heel wat afspraken moeten veranderen en met de buiten gewone toestanden rekening moeten houden. Maar dan hebben wij kans, dat wij niet door eigen onverstand en gebrek aan gemoedskalmte het kwaad verergeren, dat er is. dat door de storing in den in ons land zoo geweldig grooten internationalen handel en uitvoernijverheid toch al zoo groot wordt, en dat bij terugkeer van den vrede nog genoeg nieuwe ernstige storingsverschijnselen zal medebrengen' Dr. D. BOS. Den Haag. 10 Augs. 1914. N. R. Ct. Geïnterneerden. Nader meldt men uit Alkmaar aan het Hbl. Bij aankomst der Belgische ge ïnterneerden was een reusachtige volksmassa op de been, zoowel aan het station ais bij het opvoe dingsgesticht. De geïnterneerden liepen gepakt en gezakt onder militaire geleideD, voorafgegaan door den commissaris van politie en agenten, naar het gesticht, Aan verschillende tusschensta- tious vond de trein een meer dan gewone belangstelling. Door hon derden omstuwd gingen de man schappen te Almaar naar het Rijke opvoedingsgesticht, waar zij geïn terneerd werden. De Belgische luitenant kreeg vau den comman dant van het interneeringsdepot, kolonel De Lussauet de la Sablo- nière, vergunning om zich vrijelijk door Alkmaar te bewegen eu er te logeeren waar hij wil, mus hij op eerewoord beloofde, de stad niot te verlaten. Zoo zat lnitenaDt De Selliera heel kameraadschappelijk met den hem vergezellenden eerste- luitenant van het NederlandBcln leger in anitorm in een der Alk- maariche restaurants te lunchen en wandelde hij later onder veel bekijks door Alkmaar. De commandant van het inter- neerings-depot was zoo vriendelijk, ons het een en ander omtrent dit interneering mede te deeleD. Het is een misvatting aldui de koionel dat de geïnterneer den zich als gevangenen hebben te beschouweD. Alleen mogen zij Alkmaar niet verlaten. Zij zijn onderworpen aan de Nederlandsche militaire wetten en hebben, wal dit betrefr, alle Nederlandsche of ficieren en gegradueerden als bun meerderen te beschouwen. Ze zul len traktement of soldij ontvangen, hetgeen later met de regeeringen der betrokken landen wordt ver rekend. Als een bewijs, hoe nieuw deze zaak voor ons land is, kan dienen, dat onder dagteekeniug van 8 Augustus door deu Minister van Oorlog regelen zijn vastgesteld voor de interneeriDgin die rege len wordt voorgeschreven, dat om trent de verstrekking van trakte- ment of soldij bepalingen zollen worden gegeveD. Om botsingen tusschen Duit- schers en Belgen in het vreedzame Alkmaar te voorkomen, zyn de Belgen elders geinterneerd dan de Duitschers, die er aankwamen en zich bevinden in het gymnastiek lokaal van de H. B. S. Het zelfde doel is voorts bepaald, dat de Belgen aan de eene zijde van de spoorweg zullen blijven, wanneer ze uit wandelen gaan en de Duit schers nan de andere. Voorloopig echter wordt het niet gewenscht geacht, hen zonder geleide te doen wandelen door Alkmaar. Hetz Esschei moeste: Maa dank z van d< den H onzen Jhr. L Een wel d( de. hee het pe treinen In Allen stellin: zieken order vertre Wie een r zieke geven Diepe: liepen Twi landsc een h Ooste de eei deelna begra- fer uil van h leden. Eer blijver vol do i hadde Maa dameï hebbe tobbe het w All. ambul sche i de be bedev vertro wond. Als gers I van I roepe Op □aar weest men oogen Coocl< Belgis morge sche i Toe sters s kan zi zijd8ch die z emotie Wal wederc toeven emotie lichaac verstel (want leefde broed de on militai militai hoorde aan he »de o< van d PL t Weter den oe oorlog ia Du Moblli van P jes vai gen plecht van d TE1 Mij is (verve sche Kra Mei 1

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1914 | | pagina 6