Zondag 23 Mei 1915
38e J aargang
Nummer 42
Eerste Blad.
pïnkstërënL
De tweede Vrouw
Dit nummer bestaat
uit TWEE bladen
BINNENLAND
FEUILLETON
Dit Blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond.
A. bonnementsprijs per 8 maanden f 0."6.
Franco per poat door het geheele ryk f 0.90
Brieveningezonden stukkengelden err «ranco te zenden aan den
Uitgever.
Christus had het immers gezegd:
>Wanneer de Geest der Waarheid ge
komen zal zijn, zal hij u alle Waarheid
leeren.
Wat tot dusver ten deele slechts was
gekend en ten halve slechts was begre
pen, wat verkeerd was gevat en valseh
was gezien, werd nu verbeterd en aan
gevuld en in volle beteekenis door
schouwd.
De geest van Waarheid was gekomen
en had alle onvolkomenheid weggeno
men, alle donkerte doorlicht en alle
zwakheid aangevuld.
De zon van Waarheid lichtte in volle
ïeerlijkheid nu aan over de wereld. De
innerlijke vernieuwing, die er plaats
greep in de Apostelen, toen het ge-
druisch weerklonk als van een voorbij-
gaanden hevigen wind en verspreide
tongen als van vuur hun verschenen,
was de dageraad en de eerste prediking
van Petrus voor de verzamelde broeders,
in de zaal, die ieder sprak, de eerste
uitstraling.
De Pinksterdag, het was de eerste
triomfdag van de alles omvattende, alles
aanvullende Waarheid.
Ne der lands ch gezantschap bij het
Vaticaan,
Het Haagsch Correspondentiebureau
meldt
Het verluidt, dat bij het afdeelingsoo-
derzoek der Tweede Kamer van de sup-
pletoire begrooting van Buitenlansche
Zaken, nopens het instellen van een tij
delijk gezantschap bij den Paus, vele
leden van links zich hun stem voorbe
hielden.
Over het algemeen moet meer tegen
kanting tegen het ontwerp zijn gebleken
dan verwacht werd. Vast schijnt te
staan, dat velen van links een ondub
belzinnige verklaring van de zijde der
Katholieke partij wenschten uit te lokken,
dat ook die partij het regeeringsvoorstel
niet anders beschouwde als een buiten
gewonen en tijdelijken maatregel.
Anderen zouden nog verder gegaan
zijn In hunne wenschen, in dier voege
dat ook nogmaals de regeering nader
duidelijk deed uitkomen, dat het onder
havige ontwerp in niets prejudicieerde
op een gezantschap van een blijvend en
duurzaam karakter.
Tegenover dat alles moet desniettemin,
hoewel niet alleen van linksche zijde
verschillende bedenkingen in het midden
waren gebracht, bij velen de overtuiging
bestaan, dat het regeeringsvoorstel een
flinke meerderheid zal vlhden en zou
men veler bezwaren bestreden hebben
met de meening, dat men als principi-
eele bezwaren heeft tegen een blijvend
Inderdaad, de menschenzlel heeft be
hoefte aan Waarheid, zij zoekt en streeft
en dringt er naar en rust niet voor zij
bevrijding heeft gevonden in het bezit
ervan, voor zij de onzekerheid, waardoor
zij heen en weer wordt geslingerd, heeft
overwonnen, voor zij de nevelen van
twijfel heeft weggescheurd, die haar het
uitzicht belemmeren, voor zij de gouden
zou der Waarheid schijnen ziet en zich
koesteren kan in haar stralen. Eerst dan
heeft zij rust, eerst dan voelt zij zich
vrij.
Welk een warmte heeft de menschen
zlel niet gevonden in den gloed der
Waarheldszon, die op den Pinksterdag
is opgegaan Hoevelen hebben zich niet
gekoesterd in den gloed van haar stra-
sneeuwwit geworden, zijn gelaat was vermagerd
en gerimpeld, syne oogen lagen diep in de kasten
ternggesonken. Den man dien ik anderhalf jaar
geleden ip de kracht zyns levens had verlaten,
rag ik nn terng als een grijsaard.
Hy zag mij aan, las op myn gelaat hoe ga-
lokkig ik was en sonk weenend op een stoel
neer.
Bnrgaud, myn goede Bnrgand, zeide hy, ik
ben soo diep ongelukkig.
Mijne vronw kwam binnen en zag ons met
verbaasden blik aaD.
Ik trachtte mijnen kapitein te trooBten en
vroeg my tevergeefs sf, wat de ooraaak van
zyn verdriet kon zyn. Eensklaps kwam er een
denkbeeld by mjj op. Zon zijne vrouw gestorven
syn.
Kapitein, kapitein, wees toch kalm 1 smeekte
ik.
Helaas, mjjn leven is verwoest, snikte bjj»
myn gelnk is voor altyd vernietigd, O, Burgand,
indien ge wist...
Ik vermoed het, seide ik, mevrouw Mornay
is dood.
Dood riep hy nit, God gave dat zy dood
was, dan zon er ten minBte eene ellendige minder
op aarde zyn
Mijne verbazing steeg ten top. Nn begreep
ik er niets meer van. Mevrouw Mornay leefde
en de kapitein noemde haar eene ellendige. Wat
moest dat alles beteeken en
De kapitein begreep m(jne verbasing.
't Is waar, seide hy, ge weet nog van niets
maar ik zal n allea zeggen, beloof my echter
dat gij het als een geheim znlt bewaren ener
aan niemand een woord van anlt vertellen.
Ik beloofde het hem en hy vertelde my daarop
het volgende
men
er-
and;
2ling
tand
iting
laten
sche
Van »1)E ECHO VAN HET ZUIDEN
DE TERUGKEER.
„Dit is de laatBte, kapitein, zegde ik, ter-
wyl ik voor het laast een pistool laadde.
Ik sonk neer, half bewusteloos van de pijn
aan mjjn been, en verwachtte niets anders dan
een doodelyken sabelhouw.
De kapitein verloor zyn tegenwoordigheid
van geest niet. Het laatste schot knalde, en
dat was onse redding. De Arabieren namen
in overhaast de slacht, terwijl zy zeven ge
wonden op de plaats achterlieten.
Het scbynt dat ik hun aanvoerder heb
neergeschoten, zeide de kapitein, want zij
maken zich zoo Bnel mogelijk uit de voeten.
Wy zyn gered, maar zy knanen terugkomen,
haasten w(j ons dus.
Met veel moeite gelakte het hem eindelyk,
mijn been onder het paard nit te trekken.
Daarna zette de kapitein mij voor zich opz'n
paard, ik hield hem stevig vast en voort ging
het in gestrekten draf terng naar het kamp.
Daar gekomen werd ik terstond naar bet
hospitaal gebracht, en eenige dagen daarna
kwam de kapitein by my om te aian hoe 't
met my was.
Ge zjjt er ditmaal goed van afgekomen,
zeide hij en doet mij genoegen, want ge zyt
een dapper soldaat. Ziadaar, onthaal n hiervoor
maar eens op een goed glas wijn.
Tegelyu dnwde hy roy een vijffrankstuk in
de hand.
Ik weende als een kind en greep vol
aandoening de hand van myn edelen kapitein.
Gij hebt my het leven gered, kapitein, zeide
(Wordt vervolgd.)
