Volgestofte polissen LOTISICO R.K Dienstbode. Burgerlijken Stand. Uitvoeringen. Reelama, MN GEL WERK. Miet langer eenzaam. Notaris JANSEN BSOHTZ iKKN ingezonden Stutten. üdvertenüëii. GEVRAAGD publiek verkoopen zoodat het sluitingsuur nog te vroeg kwam. 'i BOSCH. H. W. v. E., De Werken beleed., f 15 subs. 15 d.h.J. v. d. H., Werkendam, diefst., f 25 subs, 1 mnd. tuchtschool Tha. K. Vlijmen, beleed, f 40 susb.40d.b. A. J. v. M., oud 29 jaar, geboren le Rozendaal, stukrijder bij het 3e Reg Veld-artillerie was door den Bosschen krijgsraad veroordeeld tot vier maanden militaire detentie, een jaar en 6 mnd. gevangenisstraf en ontzegging om bij de gewapende macht te dienen voor 5 jaar, terzake dat hij na zijn verlof langer dan 8 dagen van zijn corps is afwezig gebleven en omdat hij te Loon-op-Zand zekeren L. B. heeft bewogen hem f 300 te geven onder opgave dat hij binnen 10 dagen zou afleveren een wagon van 15000 k.g. steenkolen van f 900, waarvan de f 300 vooraf moest worden gestor als waarborg, zulks terwijl hij niet voor nemens was steenkolen te leveren. Beklaagde bekende op desertieHij had verlof om naar Antwerpen te gaan. Toen hij wilde terugkeeren, werd hij aan de Nederlandsche grens door de Duitschers aangehouden en omdat hij eenige brieven op zich had, waarin sprake was van den opmarsch der Duit schers naar Yperen, werd hij als spion beschouwd en gevangen gehouden. Eerst na den oorlog kwam hij vrij en keerde naar Nederland terug. Hij heeft zich toen niet dadelijk gemeld, omdat hij met een familielid veel geld kon ver dienen in den steenkolenhandel. Hij heeft de f 300 niet losgekregen door verzin sels, doch door verschillende omstandig heden is hij verhinderd geworden om kolen te leveren. De advokaat-Fiscaal eischte 10 mnd. militaire detentie en V/2 jaar gevange nisstraf en ontzegging van 5 jaar. Het Hof zal later uitspraak doen. Deze man pleegde oplichting op tal van andere plaatsen in deze omgeving en heeft eenige weken in de St. Antonius- straat alhier gewoond. Buiten verantwoordelijkheid der Red.) 'M Heer de Kraantemies Aonhoudend heur ik tegenworrig stukskis uit oewe kraant vertellen, over aanderaande dinger, over 'n ijsclub, 'n braandmester, sleutels, 'n speurhond, waoter en licht, en nu lest weer over schippers die 't roer nie machtig zijn, en dwaallichten ook al; des waor ook mer de weet ik nie wa te zijnAfijn ik mot zegge ag 'g et er teegeworrig druk mee hetme die stukskes de heur ik welen toch 'm heer de kraantemies d'r is veul van oanvan 't geen wasse schrijveen es de nou alle- moal gemund isaan onzen Raod van Dusse(mer de weet ik nie hoor) dan is 't mer jammer es des et ook nie is 'n keer gehad hebbe over de brieve van den Omslag hier in Dusse wantde lopt ook de speugater uit(de woord verstaan de schippers 't beste) es ge de heurt vertelle lest spraok ik 'n errebaaier (de zek zelf ook) de 's urn gevat kan op z'n briet veur tweeduuzend guide inkomme en ik heb toch ook vijf jong zeetie cn daor werke 'd er toch mer twee van, en dan hedde hier boere die laant en koei en perd aan d'r eige hebbeen tiie betaolen mer tege duuzend guide en dan trekke ze soms noeg van 'd Auwerdomsrente ookdus des noeg al 'n verschil zok zegge, mer zijde gek 't zo toch nie geholpen hebbenwant daor wier ommis geschreven in oewe kraantvan onbevaren schippersen zooiank es die nie is 'n keer gebruik make van de pomp dan blijve et toch enderaanden de koude van de week weer leze in oewe kraantdaor 'z et nou weer e weg gaon geve aan de Herremenie; en de getrouwe manne van ons Burgerwaagt die eigelek zijn om 't geld te bescherme die krijge niks die motte mer in d'r eige Vet gaor braaien, of ze willen of nie welwelwa vaare die schippers toch dikkels oan de grond. Afijn 'm heer ge zijt bedaankt veur oe plekske in oeuwen kraant, de ge me oaf gestaon het, en nou teeken ik 'N ERREBAAIER. Dusse, fan. 1921. Jubileum-uitvoering der Waalwijk- sche. Gymnastiek-Vereeniging (W.G.V.) op 31 Januari 1921 ter herdenking van haar 25-jarig bestaan, in het gebouw van den R.K. Gildenbond. Met mede werking van de eerste-klas-turners der Gymnastiek-Vereen. „Kunst en Kracht" te Tilburg. Aanvang 7.20 uur. (Zie programma's.) Tooneel-uitvoering te geven door de Tooneelvereeniging „Entre Nous„ te Waspik op Zondag 30 Januari 1921 in dé Harmoniezaal. Aanvang 6.30 uur. (Zie programma's.) Feestavond op Zondag 30 Januari 1921 te geven door de Koninkl. Hand boogschutterij „Buiten Verwachting" te Vlijmen, ter gelegenheid van haar 25- jarig bestaan, met medewerking van de Tooneelclub Peperiite Co. Aanvang 6 uur. (Zie programma's.) Niets had dokter Albert Langer meer onverwacht kunnen komen, dan deze groote erfenis, welke zijn bestaan geheel en al hervormde Hij had de oude dame, een aangetrouwde nicht van zijn sedert lang gestorven moeder, wier aanzienlijk vermogen en villa met landerijen hij thans geërfd had, nauwe lijks een enkele maal in zijn leven gezien. Dr. Langer wist in den eersten tijd volstrekt niet, wat hij met zijn tijd in het^ groote huis, dat nu zijn eigendom was, zou aanvangen. Hij had z'n dok tersgraad behaald toen hij nog zonder zorg bij zijn moeder thuis woonde. Kapitaal had hij echter nooit bezeten en toen zijn moeder gestorven was, bleef hij privaatlessen geven en trok zich zooveel mogelijk in zijn „slakken huis", zooals hij zijnde kleine kamer noemde, terug. En thans zat hij hier in een vreemde groote stad en gevoelde zich eigenlijk, ondanks zijn rijke erfenis, diep ongelukkig. Bij het uitbreken van den oorlog had hij zich als vrijwilliger aangemeld, doch wegens zijn bijziend heid had men hem afgekeurd. Ook dit verdroot hem thans te meer, daar velen hem nu om zijn rijke bezitting zeer benijdden. Van zijn tante had hij het dienstdoende personeel, de keukenmeid en het kamermeisje overgenomen. Zij hadden toegestemd tot na nieuwjaar te zullen blijven. Doch de zonderlinge dokter kon het met deze beide vrouwen niet al te best vinden en op zekeren dag meldden beiden hem tegelijkertijd, dat zij den volgenden dag zouden ver trekken. Toen begon hij zeer tot zijn genoe gen, weder zijn eigen potje te 'koken op. zijn spirituslichtje en voor de eerste maal gevoelde dr. Langer zich een weinig in zijn ruime woning thuis. De volgende dag was een Zondag, een dier heerlijke herfstdagen, waarop het geheele landschap als in goud schijnt ondergedompeld. In zijn goede stem ming besloot de dokter uit piëteit voor de gestorven vrouw, wier erfgenaam hij geworden was, haar laatste rust plaats te bezoeken. Het kerkhof, waar zijn oude tante rustte, was aan de andere zijde der stad gelegen. GETROUWD Hendrik van Engelen Ida M. van de Houdt, Het door hem bewoonde huis met bouwland te Sprang Sectie B. 2007, groot 9 78 are. RAAMSDONK. van 1 t/m 15 Jan. GeboortenJohanna dv Johannes J Boons en Petronella A van Strien Adrlanus zv Johannes J Boons en Pet ronella A van Strlen Gerard Willem zv Willem F L Rooda eo Anna E Schulp Adrlana H dv Johannes M Brouwens en Antonia C Joore Cornelia J dv Godefrldus J Zagers en Johanna Smits Adrlanues C zv Gerrlt H Joore en Cornelia Pullens Petrus A zv Simon A Kioonen en Christana van de Roer Rocus M zv Arnoldus J Jansen en Johanna J van Seeters Adrlanus J zv Bemardus J van Schijndel en Anna J de Meijer Pranclscus J zvjosephus A Buijks en Cornelia J Knaapen Pleter zv Johannes M Zijlmans en Hui herdina Ranters Cornells J zv Cor nelis Goossens en Cornelia C Zagers Adrlaan J zv J Koning en Amerentla Zjjlmans. Overlijden Hendrlkus A H Sprangers 67 j echtg. van Dymphna M V van Laarhoven Bartholomeus van Steen oven 89 j Johannes van Dongen 77 j echtgeu. van Antonia M van Dongen. HuwelijksaangifteJohannes A van Vugt 26 j en Francisca H Buijks 20 j Hendrlkus M Yplaar 26 j en fieer- dina de Rooij 25 j Johannes A van den Heuvel 29 j en Adelaide A L Ver kuijl 30 j. HuwelijkenWilhelmus J Vermeete 38 j en Anna A Knoppen 29 j Petrus de Wijs 20 j en Maria J Schippers 19 j Peirus Oomen 3] j en Anette H W M van Laarhoven 27 j Govert van Zwol 28 j en Aleida C Verhulst 21 j Adrlanus J van Gils 24 j en Petronella M van den KfeLoom 23 j Johannes A J Jespers 23 j en Antonia Fijneman 17 j NIER- EN BLAASSTEENEN. Van de vele kwade gevolgen van over tollig urinezuur .en nierzwakte is steen vorming in >de nieren en blaas wel bet meest te duchten. Maar Foster's Rugpijn Nieren Pillen hebben in zulke gevallen menig succes bereikt en tal van gevaarlij ke operatiën voorkomen. Spoedige behandeling is het best, en de eerste verschijnselen moet men kennen. Een pijnlijk gevoel in den rug, waarbij men behoefte aan steun heeft ter hoogte van de nieren, en vooral het voorkomen van een op steenstof gelijkend bezinksel en gruis in de urine, terwijl de loozing met een brandend gevoel en pijn gepaard gaat, doet denken aan de mogelijkheid van steenvorming. Steenen vormen zich vaak, als het urine zuur aan afvoer door de nieren ontsnapt, zich laag na iaag rond een of andere kern afzet en langzamerhand een harde, ce- mentachtige massa vormt, die voortdu rend grooter wordt. Slaat derhalve nooit waarschuwingen van nierzwakte als rugpijn, urinekwalen, hoofdpijn, duizeligheid, pijn in de ge wrichten en lendenen in den wind, maar bekamp het kwaad onmiddellijk door een geregelde en matige leefwijze, en met be hulp van Foster's Rugpijn Nieren Pillen. Dit geneesmiddel heeft een scheidende werking op' steenvorming en menigmaal kwam het voor, dat de steen loskwam, ver- kruimde en in fijne, zandachtige deeltjes werd afgevoerd. Foster's Rugpijn Nieren Pillen zijn te Waalwijk verkrijgbaar bij Wed. Orie- Dumoulin, Markt a f 1.75 per doos. Een oogenblik stond 'hij in gedachten verzonken voor den met klimop omrank ten gl-afheuvel legde toen een bouquet late rozen tusschen het donkere groen en keerde zich om. Daar trof zijn oog plotse ling voor een nabij gelegen grafzerk een jonge vrouw, die zich beijverde eenige najaarsbloemen voor de koude te beschut ten. Onwillekeurig nam hij den hoed af en zag, hoe twee vrouwenoogen hem vra gend aanzagen als wilden zij zeggen: „Hoe komt gij hier? Ge zijt toch geen gewoon bezoeker van deze plaats?" Dr. Langer stond een oogenblik ver stomd. Hij kon toch niet weten, dat Char lotte Twersen een ieder kende, die dit kerkhof bezocht. Eer hij had kunnen bedenken, was hij met de jonge vrouw in gesprek geraakt. De vorst, die in den afgeloopen nacht over de winterrijke aarde was neergestreken bood het aanknoopingspunt. Toen begon nen zij over andere zaken te spreken en toen dr. Langer, aan de zijde van het slanke, niet meer jonge, doch zeer bemin nelijke meisje op den uitgang van het kerkhof toeschreed, wist hij, dat Charlotte Twersen eiken Zondag zich naar dezen stillen Godsakker begaf. Slechts des Zondags heb ik tijd om te zien naar dit geliefde plekje grond, sprak ze met een stil, tevreden lachje, door de week geef ik muziekles. Daarmede ver speel ik den ganschen'dag en des avonds lees ik een blinde dame voor, die naast me woont en wier zoon in den oorlog is eert de veldpostbrieven, dan een of ander boek, dat ons een oogenblik al het ontzet tende van dezen tijd doet vergeten. Toen zij bij de halte van de tram wa ren aangekomen, wist dr. Langer, dat Charlotte Twersen's moeder sedert drie jaren op het kerkhof rustte. Zij had hem nog meer verhaald; van haar moeder, haar vader en eehigen broeder, die allen gestorven waren. En ook van haar eigen, eentonig leven steeds op haar kamertje tusschen daken van hooge huizen, waar zij geen uitzicht had op de heerlijke, blije natuur. Daarom was haar gang naar het kerkhof haar een waar genot. Hij had daarbij het hoofd gebogen. Er was iets, dat zijn keel dicht snoerde. Ja, dat leven tusschen die hemel- hooge huizen der stad kende hij, doch daar buiten op zijn prachtige villa beviel hem ook niet. Hij zou haar dit gaarne ge zegd hebben, doch daar kwam de electri- sche tram en met een „leef wel, mijnheer de dokter", wenkte zij hem toe en ver dween. De geheele volgende week bracht dr. Langer niets dan ergernis. De hulp in de huishouding in den vorm van een dag meisje bleek ontoereikend en met schrik bemerkte hij, dat in den voortuin de helft der prachtige rozenstruiken van den vorst hadden geledeil. Hij moest hierover Char lotte Twersen om raad vragen, zij toblr scheen er verstand van te hebben. En reeds om deze reden was hij wel verplicht den volgenden Zondag naar het kerkhof te gaan. Toen hij haar dan na dit tweede bezoek naar de tram geleidde, stortte hij zijn geheele hart voor haar uit. Hij vertel de alles, hoe ongewenscht hem de geërfde grond voorkwam en hoe hulpeloos hij stond in zulk een groot huis en met zulk een uitgebreid landgoed. Na den oorlog, verklaarde hij strijd lustig, verkoop ik den geheelen rommel. Maar, dokter! Charlotte stond ver steld. Daar bezat iemand land eigen land dat hij naar hartelust kon bebouwen en hij wist niet wat er mede aan te vangen, ja die grond scheen hem zelfs nog te er geren. Den eenen tramwagen na den anderen liet Charlotte Twersen heden voorbijgaan, zonder in te stappen, zij liep naast dr. Langer langs den muur van het kerkhof voort en trachtte hem duidelijk te maken, hoe weinig hij de gunst van het lot op prijs wist te stellen. Doch toen de klok 4 slagen sloeg schrok Charlotte op en zeide haastig: Het wordt mijn tijd, dokter, ik hoop dat u mijn woorden niet ten kwade zult duiden, maar ik ben niet gewoon mijn meening onder stoelen en banken te ste ken en ik zou u zoo gaarne tot ander in zicht willen brengen. Dokter Langer mompelde iets onver staanbaars in zijn blonde snor. Neen, boos was hij niet maar hij voelde zich be schaamd als een schooljongen. Wat moest Charlotte wel van hem denken. En hij be nijdde haar, de arme, gekwelde muziek- leerares, hij benijdde haar om de stille vreugde welke zij koesterde voor het land voor haar stukje land, waar haar dooden begraven lagen.Ja, hij schaamde zich en zij zou leeren beter over hem te den ken Toen hij echter den volgenden Zondag prompt om half drie op de bank op het kerkhof zat, verscheen niemand. Waarom kwam Charlotte heden niet op het stukje grond, dat haar zoo dierbaar was? Een vreemde onrust greep den dokter aan. Was zij misschien weder bij die blinde vrouw uitgenoodigd? Of zou.zij mogelijk ziek zijn? Zonder het eigenlijk zelf te weten, sloeg hij, na tot het vallen van den avond ge wacht te hebben, den weg in naar de straat, waarin Charlotte Twersen woonde. Haar adres was hij bij hun gesprekken te weten gekomen. Het was een stadsge deelte, waar nette, doch meest onbemiddel de menschen woonden. Toen hij door de donkere straat voortschreedt werden hiel en daar de lantaarns ontstoken en uit de vensters straalde helder licht door de nog niet gesloten gordijnen, tot vermaak der kinderen, als een blijde voorbode van het oudejaarsavondfeest. Hoewel het ander maal ben oorlogsnieuwjaarsfeest zou zijn, de harten werden er des te inniger door verbonden en omhoog getrokken. Een diepe ontroering greep den eenza men wandelaar aan, want hij bedacht hoe ook door zijn moeder in vroegere, geluk kige dagen zulk een oudejaarslicht werd ontstoken. En het bewustzijn van zijn eenzaam le ven legde zich als een loodzware last op zijn ziel. Hij betreurde het, dat hij zelf daaraan schuldig was. Hij had zich te ruggetrokken van de menschen, waarom zouden dezen hem thans opzoeken? Sedert zijn moeder gestorven was, had hij geen vreugde meer gekend op het oude jaarsfeest. Sedert jaren had geen enkel lichtje hem gestraald. En plotseling huiverde hij bij de gedachte, hoe hij ook weder dit jaar eenzaam en verlaten het oudejaar vieren zou in zijn rijke, ruime woning. Hij ken de bijna niemand in deze vreemde stad. Niemand, behalve Charlotte Twersen en opeens kreeg hij een heftig verlangen naar een vriendelijk, hartelijk woord van haar, naar een blik uit haar heldere, vrien delijke oogen. Toen hij even daarna voor haar woning stond vatte hij moed en klom de smalle trappen omhoog. De portiers vrouw van de etagewoning vroeg hem, wie hij zocht en zag hem daarbij eenigs- zins argwanend aan, hoewel hij in zijn dikke pelsjas een zeer soliden indruk moest maken. Woont hier ook een zekere juffrouw Twersen, vroeg hij met een echt zondaars gezicht. Zeker, vier trappen hooger mijn heer gaat ook zeker naar het verlovings feest? De vrouw wees met de hand op de bou- uet chrysanthemums, welke de dokter voor het graf van zijn tante bestemd had en in zijn verstrooidheid had medegeno men. VerlovingsfeestHet woord be stierf hem op de lippen. Wel zeker! de bruidegom is immers met verlof van het gevechtsfront overge komen, de zoon van de blinde vrouw hier naast. Dokter Langer hoorde niets meer. Hij strompelde de trappen af en de vrouw riep hem nog na, terwijl ze het hoofd schudde over zulk een zonderlinge han delwijze. Hij zou zijn villa verkoopen. Dit stond van deze minuut bij hem vast. En met Nieuwjaar zou hij op reis gaan. Het kwam er niet op aan, waarheen. Eenzaam toch zou hij overal zijn en op Oudejaarsavond wel het meest. Zonderling, dat hij daar aan in vroeger jaren nooit had gedacht. Plotseling kreeg hij heimwee naar een verlicht huis, het was als hadden die flik kerende lichtjes uit de ramen dit verlan gen in zijn versteend jonggezellenhart wakker geroepen. Hij was vast besloten den volgenden Zondag het kerkhof niet weder te bezoeken. Charlotte was thans een gelukkige bruid, haar verloofde was met verlof en zij zou wel geen tijd heb ben haar geliefkoosd plekje op te zoeken. Doch toen de Zondag werkelijk was aangebroken, sloegen alle voornemens plotseling op de vlucht. Snel schoot hij zich in zijn winterjas en eenige oogenblik- ken later stond hij voorCharlotte Twersen, die ijverig bezig was aan den kleinen grafheuvel. De dokter vatte moed en stotterde vrijwel onbeholpen zijn ge- lukwensch uit. Verwonderd zag het meisje hem aan, doch opeens vloog het als een plotseling begrijpen over haar fraai gezichtje, dat heden door de koude winterlucht met een lieflijken blos overtogen was. Dus u waart die heer, die op onze trap rechtsomkeert maakte en die prach tige bloemen beneden hebt achtergelaten, sprak ze zonder hem voor zijn geluk- wensch te bedanken. De portiersvrouw kon haar verwondering maar niet te bo ven komen. Wat was eigenlijk uw plan I geweest op dien avond beste dokter? De vriendelijke vraag klonk bijna moe derlijk. En toen verhaalde zij hem die geen woord kon uitbrengen, hoe zij haat ruime kamer op dien avond had beschikbaar ge steld voor den zoon van een blinde vrouw, die zich met een nog zeer jong meisje had verloofd. De dokter stond geheel verlegen voor zich uit.te staren, doch sprak nog steeds geen enkel woord. Charlotte zag hem thans verbluft aan en zeide: Maar mijn waarde dokter, wat scheelt er aan? Langzaam met Charlotte het kerkhof verlatende, sprak hij: Ik benijd u, juffrouw Charlotte. Mij? Ja, u moet zeer zeker geen eenzaam oudejaar vieren ik daarentegenach als u eens wist, hoezeer mijn bezittingen doorgaans mij tot een last dreigen te wor den. Doch hij sprak niet verder, want Char lotte onderbrak hem. Nooit in zijn leven had dokter Langer zich zoo onbehaaglijk gevoeld als toen hij dien berispenden woordenvloed van dat levendige meisje over zijn hoofd hoorde gaan. Hij moest zich het woord van een bekend schrijver in herinnering bren gen, die zeide, hoe een man zelf de schuld draagt aan zijn eenzelvigheid en zich dan beklaagt, dat hij door een ieder verlaten wordt. Beiden stonden thans weder aan de tramhalte. Dr. Langer omvatte plotseling Charlotte's hand en sprak zacht: U kent mijn woning en mijn bezit tingen daar buiten nog niet, wilt u er niet eens kennis mede maken? Gaarne, antwoordde het meisje on bevangen. Het was nog eenige weken voor Nieuw jaar. Doch in dezen korten tijd wist de anders zoo onbeholpen dokter het toch te bewerken, dat hij zich verloofde en ook trouwde. Alleen, omdat hij geen eenzaam oude jaarsavondfeest meer wilde vieren, omdat je een egoist bent Albert plaagde hem zijn jonge vrouw. Tot straf voor dit egoisme heb ik nu ook op dien avond een menigte gasten in ons huis gënoodigd, voegde zij er met een vroolijk lachje aan toe. Op oudejaarsavond straalde het licht in de villa van dr. Langer en er stond een schare kinderen, weesjes van in den oor log gevallen helden, die met blijde oogen naar al die geschenken zagen welke me vrouw Langer voor hen had bijeenge bracht. Toen Charlotte zich aan het klavier zet te en een oud liedeke speelde, klonken de kinderstemmetjes door de ruime zaal, waar thans het geluk zijn intrek had ge nomen. Oudejaarsklokken klonken over de vlakte en zij klonken in dien ontzettenden oorlogstijd als ware vredesklanken, die spraken van een eeuwigen vrede daarbo ven en die den.menschen op aarde als een blijde belofte toeschenen. R. Nbl. KV die mede namens wederzy'drche fa milie hun welgemeenden dank be luigen voor de vele en hartelpe bewezen van belangstelling by hun Huwelyk ondervonden. 19169 Waalwijk27 Jan. 1921. 7E KOOP GEVRAAGD. Brieven onder letter B C aan het bureau van dit blad. 19168 liefst terstond een nette 19170 Adres Mfj. B. GEER8, Apothe ker, FIRMA P. J. VAN GILS, Waalwijk. te Waalwijk, zal namens NIC. STAM te Sprang Te aanvaarden 15 Mei 1921. Inzet en toeslag geschie den In het café KLIS te Sprang op Maandagen 7 en 21 Febr. 1921 om 7 uur. 19166

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1921 | | pagina 10