Eerste Blad. feuilleton De Portierster van Alfortville. Se K, S, A, en hete toekomst. !„H00RD-BRABAND"l WAALWIJK. sfteeit is dit Blad Dames van Waalwijk en Omstreken Stoomwasscherij „DE LELIE", Rath Neemt proef bij Co., Veghel. Dit nummer betaat uit DSIEbladen Stoomwasscherjj „Het Groeuewoud", GEREGELD MAANDAG WAALWIJK Üiröns^Parlement tóaatoehappij vast Verzekering pp bet Leven tfUMMER 93. ZATERDAG 3 DECEMBER 1921. ïït ÏAABGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG- BN ZATERDAGAVOND. Abonnementsprijs per 8 maanden 1 1.25. Franco p. post door het geheels rijk f 1.40. Brieven, Ingézonden stukken, gelden enz., franco te eenden aan den Uitgever. Telef. 38. WAALWÏJKSCHE EN LANGSTRAATSCHE COURANT. Uitgave: WaalwIJksche Stoomdrukkerij Antoon Tlelen Prijs der Advertentiën: ZO cent per regel; minimum f 1.68, Reclames 40 cent per regel. Telegr.»AdresECHO. De vracht-auto der komt eiken 9641 te tot het thuisbezorgen en ophalen der wasschen A. KNEGTEL, Tilbuho. Vrtajt Prijicourint. Vr>c^ Uitbreiding van den volks invloed. Eerste Kamer en volksieterendvm. Even redige vertegenwoordiging. Mater siaatsbegtooting, bezui niging en verkeerde tuintg- keid Uitbteidlag vaa dea volksiayloed Het Is het streven van onzen tijd dat vooral na de verwoestingen van den groeten oorlog en ongetwijfeld onder zijn Invloed bizonder In kracht is toe genomen en dat niet takel meer de nitiug van "den heer Schokkieg bewees ket een belangrijk pust vormt op het program van ééa enkele paitij. Vsees voor of tegenzin tegen die aitbreldiag heeft zichIn de debatten naar aanlei ding van dn voorgestelde regeenngs- wijslglng Inzake de Eerste Kamer es - ia# de vrijzinnig-democratische voor stellen tot afschaffing en tot invoering van een volksrefereadum niet uitgespro ken. De vraag bleek alteea maar op welke wijze es langs welken weg men die uitbreiding het zekerst en het best achtte. En hoezeer daaromtrent de op vattingen uiteenliepen, bewees wet het verzet van dea heer Troelstra tegen een volksrnferendum, dat niet sileea door de communisten ca vrijzlnaig- democratne, maar ook o.a. door den Vrijheidsbondar en oud-liberaal, den hear Visser van IJzendooro, werd vpot- gestaao. De regeering had een andera wijze vae verkiezing, namaak evenredige ver- tegenwoordiging voor de 1ste Kamer voorgesteld, maar verder de bestaande regeling intact gelaten. De heer Merchant stelde su afschaf fing van dit lichaam voor en instelling vaa eea facultatief voiksreferendum, zoo dat op versoek van 30 leden dar Tweede Kamer, die voortaan alleen Staten-Generaal zou heeten de Koning eea goedgekeurd ontwerp niet bekrach tigde, maar wanneer tenminste 20,000 kiezers hun verlangen daartoe te kennen gaven, een volksreferondum uitschreef waarop dan de aanneming van het ont werp krachteloos zou worden indien de helft der kiezers er zich tegen verklaarde. Op deze amendemen ten stelde echter de heer Van der Waerden sub-amendementen voor, die het refetesdum alleen mogelijk wetssch- tea te maken, wanneer het wetsontwer pen gold van niet dringenden aard en aangenomen met minder dan der stemmen en verder in het aastal kie zers dat voor het uitrchrijyen van een referendum en het verwerpen van een aangenomen ontwerp noodig ziJD» veï" anderiag brachten. Deze amendementen betrekkelijk 1ste Kamer en referendum hielden geen verband met eikaar, waar- vap de heer Troelstra den voorstellers eea grief maakte, maar werden wille keurig in het gevoerde debat, dat over beide tegel^kertijd liep, met elkaar in verband gebracht ia dien zin alsof voor da 1ste Kamer een referendum zou in de plaats gesteld warden. De heer Schokking desd dat al zeer nadrukke lijk door de verklaring, dat bij de Eerste Kamer geen slechter middel tot toetsing van dea volkswil noemde dan het refe rendum. Het was een van de beswaren die tegen het referendum werden ingebracht, en die ook de heer Troelstra voor sijne rekening aam, dat de volkswil er niet in tot uitdrukking zou komen. De sociaal democratische leider haaide daarbij de ervaring op, die in de arbeidersbewe ging ce in de Sociaal-Democratische partij met het referendum was opgedaan, in welke laatste in 1910 slechts 23 pro cent der leden gestemd had, waarna het referendum dan ook als verplichtend was afgeschaft.' Hij meende, dat het alieca diende om den reactionairen ach terban te moblllseeren en dat het volk die niet wenschte. «Dan moet het daar toe opgevoed wordengaf de heer Kolthek tot bescheid, «het volk wil geen socialisme, het volk wil niets es interesseert zich voor niets dan voor voetbal>. Het was een stoute beweriug van een vrijen socialist en het is dan ook niet waarschijnlijk, dat zijn medestanders la dezen verdediger ook vaa het referen dum er erg mee ingenomen waren. Zoo het voik al niet over aiie détails van een ontwe?D kan oordeelea, meende althans De Echo van het Zuiden de heer Oud, het kan dan wel over het beginsel, dat a&a deosstwerpce ten grond slag ligt. Dat do volkswil zich veelal reactionair zou uiten, achtte noch hij noch de heer Kolihak een rede om van een volksstemming, die men doe sluit steen der democratie noemde, af te zien. Beter waren de heerea het mat den heer Troelstra eens omtrent de 1ste Kamer. Over het algemeen was er voor behoud van dit deel onzer volksverte genwoordiging maar weinig geestdrift, al ging aüeea de heer Van Ravensteijn zoo ver het een instrument in handen van het groot-kapitaal te noemen. Aarzelde zelfs de heer Van Schaik niet tusschen behoud en afschaffing en sprak hij zich alet alleen daarom voor het eerste ut', omdat de argumenten ervoor iets zwaar der wegen dan die ertegen En verheel de ook de heer Rutgers hst, dat ook de anti-revolutionnairen de samenstelling niet onberispelijk vonden De argumenten ervoor waren, dat het een bolwerk was voor de Kroon at» dat het beschermde zoowei tegen overijling als tegen esa waan vaa den dag. Daar tegenover stelde men strijd met het de mocratisch beginsel. En de heer Troel- stra wees er op, dat door haar 17 per sonen eea grondwetsherziening konden doen mislukken en 26 een ontwerp doen kelderen. Ie verband daarmee wilde de heer Van Schalk zegglagschap over ouï- werpen met groote meerderheid door de 2de Kamer aangenomen es over be- greotiagen, aan de Ists onthouden. Ook waaschte hij rechistreeksche verkiezing. Met de door de regseriog voorgestelde verkiezing bleek trouwens ook de heer Rutgers het niet eens, die in evenredige vertegenwoordiging een verbreken van den bestaande» baüd lusschea da Eer ste Kamer en de provincie zag. Het was dan ook waarschijnlijk alleen aan da opvolging, waarover regeeringsvoorstel en amendementen gesteund werd te danken, dat het eerste werd goedge keurd, terwiji de araenaemeRtea ver worpen werden. In de avondvergaderingen werd met de behandeling der begroetingen een begin gemaakt, wearb;! de Waterstaat van 39). begrooting bet eerst aaa de beart kwaml De wensch naar bezuiniging kwam rtaat- bij wei zeer duidelijk tot uiting, voora. in de herhaalde voorstellen vaa den heer Oud tot schrapping van posten voor hel aaasteliea van nieuwe ambtenares, zoo dat tenslotte de minister op verzonk van den beer Dresselhuijs op zich nam geen nieuwe ambtenaren te zullen aan stellen. Ook het voorstel van den heer Van Rappard tot vermindering van de subsidie voor de Kon. Luchtvaart-Mij was van dien weasch een bewijs. Toch werd de minister ook verkeerde zuinigheid verweten, zoo waar hij de bijdrage aan het Zuiderzeefands van 2 tot 1 miiiloen verminderd had en ver schillende werken, wier uitvoering de werkeloosheid had kunnen bestrijden, niet deed uitvoeren. Voor dea aanleg van verschillende kanalen, verbetering van de Scheveningsche haven en meer dere hulp aan de Urker vlsschers, dia Noordzee-vlischere zouden moeten wo> den, werd gepleit. Een amendement van den heer Dec kers om gewezen ambtenaren het recht toekennende hun pensioen voor weduwen en wezen te verheogen, bracht nog ie de daarmee afgehandelde Pensioenwetten verandering. li. De Katholieke Sociale Actie zal haar doel voornamelijk trachten te bereiken a door het bevorderen van de volks ontwikkeling overeenkomstig de katho- lieke beginselen. Ziedaar het eerste der drie middelen, in de statuten der K. S. A. aangegeven. In ons vorig artikel hebben wij in het kort gewezen op den arbeid der K. S. A. in het verleden, ten opzichte der Katholieke volksontwikkeling. Het spreekt haast van zelf dat onze opsom ming van al datgene wat op het terrein der Katholieke volksontwikkeling aan het initiatief en den ondernemingsgeest der K. S. A. te danken is, niet op vol ledigheid aanspraak mag maken. Opgericht Verzetterd Kapitaal Reserve 1843. 26.099.999.— 3.165.341.— Toch zouden wij in onze taak be langrijk te kort schieten, wanneer niet op een paar punten alsnog de aandacht werd gevestigd. Naast al het andere moet worden herinnerd aan het gratis uitbrengen van niet minder dan 10.000 adviezen door het Centraal Bureau der K. S. A., dat is ongeveer 600 per jaar. Onze leiders in de plaatselijke en nationale actie zullen de verstrekte adviezen, van zoo'n voornaam belang bij hun practischen arbeid, zonder twijfel op^de juiste waarde weten te schatten. Het najaar van 1918 bracht Katholiek Nederland den eersten schriftelijken cursus in Economie, van het Centraal Bureau der K, S. A. Deze cursus werd door niet minder dan 150 personen van het begin tot het einde, trouw gevolgd. Dit succes bracht er het Centraal Bureau toe dezen cursus te laten volgen door een tweeden cursus in Economie en Sociologie. Ook deze opzet slaagde volkomen. Aan beide cursussen werd niet minder dan door ongeveer 100 personen deelgenomen. In het belang van een gezonde katho lieke volksonwikkeling, werd door het Centraal Bureau der K S A., in 1912 een filmcentrale gesticht, welke ongeveer 60 000 Meter goed gekeurde films in eigendom verkreeg Niet minder dan 100 series lichtbeelden (met text voor lezing) heeft het Centraai Bureau in voorraad. Tegen een zeer matige huur worden deze lichtbeelden ter beschikking gesteld van onze Katholieke organisaties, voor hun ontwikkelingsavonden. Wie onzer Katholieke landweerman nen en landstormers, denkt niet met genoegen terug aan de lectuurvoorzie ning van eenzame forten en andere onherbergzame oorden, in de dagen der mobilisatie, door het Centraal Bureau der K. S. A. Ruim 2 millioen Katholieke dag- en weekbladen werden tijdens de mobilisatie door de K. S. A. den Katho lieken militairen geheel gratis toege zonden. Eindelijk mogen niet vergeten worden de drie groote Sociale Cursussen van telkens vier weken voor de voormannen in de R. K. Vakbeweging. Het Centraal Bureau der K. 3. A., immers is ten volle overtuigd dat niets mag worden nagelaten om den leiders in de Katho lieke arbeidersbeweging, diep te door dringen van onze Katholieke Soctale beginselen. in een volgend artikel stellen we ons voor een korte beschouwing te« wijden aan de tweede taak der K. S. A. Het voorioopig Bestuur van het Diocesaan Comité der K. S. A. in het Bisdom 's-Bosch. L. v. n. STEEN. Voorz. 's-Bosch. J. B. M. DERKS, Sec. Eindhoven. DE ECHO VVV HET ZODEN, VIER EN VIJFTIGSTE HOOFDSTUK. ,,Wat gij daar vraagt, mijnheer Darter, i,! eene menschllevende daad en lk zal uwe vraag bij mijn vader met kracht ondersteu nen. Uw vriend kan op mij rekenen. Ik zal niets nalaten om hem te doen aannemen en durf haast de belofte afleggen, dat; aan uw verzoek zal voldaan worden. Den tweeden zal mijn vader aankomen. Dat uw bescher meling, voor wlen ik ook alles over heb. den derde komen an wij zullen zien wat er te doen is." „Gij hebt een edele ziel, mejuffrouw; ik dank u van ganseher harte." „Geen dank,' antwoordde Mary, na een nieuwen aanval van hoest, nog sterker dau de eerste. „Er is nog niets gedaan. Maar ik geloof toch dat gij veel hoop moogt koeste ren. In mijn volgenden brief zal ik aan vader schrijven, dat lk u bij jnij ontmoet en u In zijn naam iets beloofd heb." Georges was opgestaan. Hij stak mejuffrouw Harmant de hand toe. f „Gij verbiedt mij u vooralsnog mijn dank. te brengenik gehoorzaam," zeide hij „doch ik vertrek, het hart vervuld met er kentelijkheid." Mary drukte hem hartelijk de hand eu' deed hem uitgeleide tot in het voorportaal.» De jonge advocaat keerde naar de Bona-": partestraat terug en schreef een brief aan Lucien Labroue om hem den uitslag zijner) eerste poging mede te deelen. De zoon van Jules Labroue had noga slechts te wachten. VIJF EX VIJFTIGSTE HOOFDSTUK. Wij hebben Jeanne Fortier verlaten, als eene kloosterzuster gekleed, in, het midden van de sneeuw, tegenover den voornaamsten ingang der centrale gevangenis te Clermont, op het oogenblik, dat de arme vrouw met een koelbloedige stoutmoedigheid de vlucht nam. De waker, overtuigd, dat hij zuster Philo- mena, op weg naar de kerk om zich daar bij hare gezellinnen te voegen, doortocht had verschaft, had de poort na dit vertrek gesloten en weder zijne plaats ingenomen bij de groote kachel in de wachtkamer. Jeanne deed enkele stappen op den weg, die naar de stad geleidde. Eensklaps stond zij stil, en op de beenen wankelend, bracht zij de hand aan het hart. De ontroering, die zich in het eerste oogen blik van haar vrijheid van haar meester maakte, was op het punt haar het bewust zijn te ontnemen. Geheel haar lichaam beefde, terwijl dikke vreugde tranen over hare wangen liepen. Deze hevige ontroering duurde echter niet lang. De weduwe van Pierre Fortier begreep, dat er voor haar geen oogenblik te verliezen was, dat men In enkele minuten hare vlucht zou kunnen opmerken. Zij dacht reeds de gendarmen op hare hielen te zien. En zij wilde vrij zijn en vrij blijven. Zij wilde tot eiken prijs hare kinderen weder zien. Deze gedachte schonk haar moed. De on gelukkige haastte zlcli met versnelden pas naar de stad en verdwdén te midden van een doolhof van enge en sombere straten, waar van de winkels slechts enkele uitgezonderd, nog gesloten waren. Reeds lang had Jeanne de gedragslijn op gemaakt, die zij volgen zou. Na een kwartier zeer snel geloopen te hebben, vertraagde zij den stap en staarde om zich heen. Eene vrouw met een groote melkkan ia de hand kwam haar tegemoet. „Het station, madame, als ik u verzoeken mag?" vroeg de vluchtelinge op het oogen blik, dat zij de vrouw voorbijging. „Recht voor u, zuster. In drie minuten zijt gij daar.' „Dank w, madame." ,,'t Is de moeite niet, zuster." Nog versnelde .Teanne den stap. „In 't midden der straat, welke zij volgde, trok een winkel, dien men juist opende, hare aandacht. 't Was een magazijn van linnen goederen en gemaakte kleedingstukken. Twee gas. lampen verlichtten de uitstalling. Jeanne trad binnen. Bene vrouw, die reeds zoo jong niet meer was schikte verschillende stoffen op de toonbank. „Wat wenscht gij, zuster?" vroeg zij. „Ik zou een compleet kostuum willen heb ben," antwoordde Pierre Fortier's weduwe, •mlet al te duur. maar goed warm. 't Is voor eene arme vrouw, die ik ga bezoeken. Zij zal zoo wat van mijne grootte zijn." „Ik zal u iets laten zien, zuster, .dat u wel bevallen zal; daarvan ben ik overtuigd." En de koopvrouw bracht eene menigte kleedingstukken te voorschijn, welke zij op de eiken toonbank nederlegde. „Ziehier," zeide zij „een rok van grijze molton. Iets warmers ls er niet te vinden." „Deze kleur is goed. Deze rok zal ik be houden." „Wilt gij een jacquet van dezelfde stof?" „Goed. Doe dit bij Tien rokEn nu een witte muts." In enkele oogenblikken was .Teanne be diend. Dan zocht zij nog een wollen omslagdoek, deed alles goed inwikkelen en betaalde. „Men ziet, dat gij haast hebt, zuster," zeide de koopvrouw, kleingeld teruggevend. „Gij vertrekt welicht met den trein naar Parijs. Deze verlaat het station niet voor 7 uur 43 minuten." Dan wierp zij het oog op eène groote pen dule en voegde er bij": Jeanne dacht terecht, dat de grootste voorzichtigheid geraden was. „Ja. ik ben gehaast," antwoordde zij, „daar ik anders te laat in de kerk kom. De stad verlaat ik niet." Zij nam het pak onder den arm. borg het kleingeld in den zak en vertrok. „Een kwartier," sprak zij tot zichzelve, „en de dag begint op te komen. Ik zou toch zoo gaarne van costuum veranderd hebben. Doch waar zal ik dat doen?" Nog stbeeds zette zij baren weg voort. Eensklaps ontwaardde zij eene groote poort, die openstond, een somberen gang. Jeanne trad binnen. Op den achtergrond Was een trap, waar van men in de verte de treden kon ontwaren. Ook boven heerschte de grootste stilte. De vluchtelinge nam haar kap af eu rolde deze op, wierp den zwareu mantel van de schouders en trok allé zusterkleeren uit om dan even haastig haai* wereldlijk costuum aan te doen. Na een pakje gemaakt te hebben van de kleederen, die zij zooeven had uitgetrokken, stapte zij met dien last onder den arm, den gang uit en richtte zich naar. het station. Thans zag zij er uit als eene eenvoudige boerin of eene werkster op den buiten. Toen zij het station naderde hoorde zij eensklaps, dat er een sein gegeven werd. Haar hart beangstte zich. Was dit het teeken van vertrek? Zij begon te loopen en trad hijgend de wachtkamer binnen. „Naar Parijs?" vroeg de vrouw, terwijl het in haar hart bonsde, aan den portier, die baar naar het plaatskaarteu-loket verwees. „Daar!... Haast u!" zeide hij. „De trein is gereed om te vertrekken." Teanne liep naar het aangewezen bureau. „Naar Parijs!" herhaalde zij. „Welke klas?" „Derde". „ZiedaarVier fr. en vijf en veertig eentimen." De vluchtelinge legde een vijffrancstuk op het plankje, nam haar plaatskaartje en liep zoo vlug zij kon naar de zaal, die toegang tot het perron Verschafte. „Uw klein geld!riep de ambtenaar. „Gij vergeet uw kleingeld t" Jeanne hoorde hem niet meer.. Zij was reeds in den trein geklommen, waarvan thans de portieren warden dicht- geworpen, en bevond zich in een comparti ment, waarin reeds twee vrouwen voor haar hadden plaats genomen, eene moeder en hare dochter. De ongelukkige wierp zich in een hoekje neder, een onrustigen blik op haar pak wer pende, dat aan hare zijde lag. Deze oogslag stelde haar gerust. Alles was goed ingepakt en niemand kon vermoeden, wat daarin geborgen was. De stoomfluit liet zich hooien en de trein werd iu beweging gebracht. •Teanne dacht over den toestand na. Het pak, dat zij bij zich had, kon haar licht in moeilijkheden, zelfs in gevaar bren gen. Zij moest zich daarvan ontdoen. Doch hoe? Een oogenblik had zij er over nagedacht het in den gang te laten liggen, watrr zij zich van hare zusterkleeren ontdaan had, doch zoo zou zij al te snel de aandacht er op ge vestigd hebben.'dat zfj zich diaf verkleed had. Men zon de zusterkleeren gevonden en naar den commissaris van politie gebracht hebben. En in alle richtingen zou er dan on middellijk zijn getelegrafeerd. Aan dat alles had Jeanne reeds gedacht eu aan tal van andere zaken. Zij maakte een nieuw plan op, er rekening mee houdende, dat in korte oogenblikken hare vlucht be kend en gesignaleerd zou worden. En zij vergiste zich niet. De ziekenverpleegsters in de gevangenis, hoogst verwonderd Jeanne niet tegenwoor dig te zien bij het reinigen der zalen, zooals dit hare gewoonte was, dachten dat zij zich wellicht kon verslapen hebben. Een van haar ging naar Jeanne's kamer. Toen men haar daar niet vond, dacht men eerst nog, dat zij bij den president of het bestnur kon zijn, en men wachtte. De overste was met de overige klooster zusters reeds teruggekeerd en zeer verwon derd, dat zuster Phllomena niet in de kerk versdhenen was; zij gaf bevel naar de reden dezer afwezigheid te gaan informeeren. Toen ontdekte men wat er gebeurd was. Zuster Phllomena sliep nog een zeer die pen slaap en men slaagde er niet in haar te wekken. In hare kamer lagen, in de plaats van haar verdwenen costuum, de kleederen van Jeanne. De cipiersbediende werd ondervraagd en antwoordde, dat hij de deur voor zuster Phllomena geopend had. (YT rdt vsrvolfd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1921 | | pagina 1