Eerste Blad.
feuilleton
De Portierster
van Alfortville.
Se K, S, A, en hete toekomst.
!„H00RD-BRABAND"l
WAALWIJK.
sfteeit is dit Blad
Dames van Waalwijk en Omstreken
Stoomwasscherij „DE LELIE",
Rath
Neemt proef bij
Co., Veghel.
Dit nummer betaat
uit DSIEbladen
Stoomwasscherjj
„Het Groeuewoud",
GEREGELD
MAANDAG
WAALWIJK
Üiröns^Parlement
tóaatoehappij vast Verzekering pp bet Leven
tfUMMER 93.
ZATERDAG 3 DECEMBER 1921.
ïït ÏAABGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG- BN ZATERDAGAVOND.
Abonnementsprijs per 8 maanden 1 1.25.
Franco p. post door het geheels rijk f 1.40.
Brieven, Ingézonden stukken, gelden enz.,
franco te eenden aan den Uitgever.
Telef. 38.
WAALWÏJKSCHE EN LANGSTRAATSCHE COURANT.
Uitgave: WaalwIJksche Stoomdrukkerij Antoon Tlelen
Prijs der Advertentiën:
ZO cent per regel; minimum f 1.68,
Reclames 40 cent per regel.
Telegr.»AdresECHO.
De vracht-auto der
komt
eiken
9641
te
tot het thuisbezorgen en ophalen
der wasschen
A. KNEGTEL, Tilbuho.
Vrtajt Prijicourint. Vr>c^
Uitbreiding van den volks
invloed. Eerste Kamer en
volksieterendvm. Even
redige vertegenwoordiging.
Mater siaatsbegtooting, bezui
niging en verkeerde tuintg-
keid
Uitbteidlag vaa dea volksiayloed
Het Is het streven van onzen tijd dat
vooral na de verwoestingen van den
groeten oorlog en ongetwijfeld onder
zijn Invloed bizonder In kracht is toe
genomen en dat niet takel meer de
nitiug van "den heer Schokkieg bewees
ket een belangrijk pust vormt op
het program van ééa enkele paitij. Vsees
voor of tegenzin tegen die aitbreldiag
heeft zichIn de debatten naar aanlei
ding van dn voorgestelde regeenngs-
wijslglng Inzake de Eerste Kamer es
- ia# de vrijzinnig-democratische voor
stellen tot afschaffing en tot invoering
van een volksrefereadum niet uitgespro
ken. De vraag bleek alteea maar op
welke wijze es langs welken weg men
die uitbreiding het zekerst en het best
achtte. En hoezeer daaromtrent de op
vattingen uiteenliepen, bewees wet het
verzet van dea heer Troelstra tegen
een volksrnferendum, dat niet sileea
door de communisten ca vrijzlnaig-
democratne, maar ook o.a. door den
Vrijheidsbondar en oud-liberaal, den
hear Visser van IJzendooro, werd vpot-
gestaao.
De regeering had een andera wijze
vae verkiezing, namaak evenredige ver-
tegenwoordiging voor de 1ste Kamer
voorgesteld, maar verder de bestaande
regeling intact gelaten.
De heer Merchant stelde su afschaf
fing van dit lichaam voor en instelling
vaa eea facultatief voiksreferendum, zoo
dat op versoek van 30 leden dar
Tweede Kamer, die voortaan alleen
Staten-Generaal zou heeten de Koning
eea goedgekeurd ontwerp niet bekrach
tigde, maar wanneer tenminste 20,000
kiezers hun verlangen daartoe te kennen
gaven, een volksreferondum uitschreef
waarop dan de aanneming van het ont
werp krachteloos zou worden indien
de helft der kiezers er zich tegen
verklaarde. Op deze amendemen
ten stelde echter de heer Van der
Waerden sub-amendementen voor, die
het refetesdum alleen mogelijk wetssch-
tea te maken, wanneer het wetsontwer
pen gold van niet dringenden aard en
aangenomen met minder dan der
stemmen en verder in het aastal kie
zers dat voor het uitrchrijyen van een
referendum en het verwerpen van een
aangenomen ontwerp noodig ziJD» veï"
anderiag brachten. Deze amendementen
betrekkelijk 1ste Kamer en referendum
hielden geen verband met eikaar, waar-
vap de heer Troelstra den voorstellers
eea grief maakte, maar werden wille
keurig in het gevoerde debat, dat over
beide tegel^kertijd liep, met elkaar in
verband gebracht ia dien zin alsof voor
da 1ste Kamer een referendum zou in
de plaats gesteld warden. De heer
Schokking desd dat al zeer nadrukke
lijk door de verklaring, dat bij de Eerste
Kamer geen slechter middel tot toetsing
van dea volkswil noemde dan het refe
rendum.
Het was een van de beswaren die
tegen het referendum werden ingebracht,
en die ook de heer Troelstra voor sijne
rekening aam, dat de volkswil er niet
in tot uitdrukking zou komen. De sociaal
democratische leider haaide daarbij de
ervaring op, die in de arbeidersbewe
ging ce in de Sociaal-Democratische
partij met het referendum was opgedaan,
in welke laatste in 1910 slechts 23 pro
cent der leden gestemd had, waarna het
referendum dan ook als verplichtend
was afgeschaft.' Hij meende, dat het
alieca diende om den reactionairen ach
terban te moblllseeren en dat het volk
die niet wenschte. «Dan moet het daar
toe opgevoed wordengaf de heer
Kolthek tot bescheid, «het volk wil
geen socialisme, het volk wil niets es
interesseert zich voor niets dan voor
voetbal>.
Het was een stoute beweriug van een
vrijen socialist en het is dan ook niet
waarschijnlijk, dat zijn medestanders la
dezen verdediger ook vaa het referen
dum er erg mee ingenomen waren. Zoo
het voik al niet over aiie détails van een
ontwe?D kan oordeelea, meende althans
De Echo van het Zuiden
de heer Oud, het kan dan wel over het
beginsel, dat a&a deosstwerpce ten grond
slag ligt. Dat do volkswil zich veelal
reactionair zou uiten, achtte noch hij
noch de heer Kolihak een rede om van
een volksstemming, die men doe sluit
steen der democratie noemde, af te zien.
Beter waren de heerea het mat den
heer Troelstra eens omtrent de 1ste
Kamer. Over het algemeen was er voor
behoud van dit deel onzer volksverte
genwoordiging maar weinig geestdrift, al
ging aüeea de heer Van Ravensteijn zoo
ver het een instrument in handen van
het groot-kapitaal te noemen. Aarzelde
zelfs de heer Van Schaik niet tusschen
behoud en afschaffing en sprak hij zich
alet alleen daarom voor het eerste ut',
omdat de argumenten ervoor iets zwaar
der wegen dan die ertegen En verheel
de ook de heer Rutgers hst, dat ook de
anti-revolutionnairen de samenstelling
niet onberispelijk vonden
De argumenten ervoor waren, dat het
een bolwerk was voor de Kroon at» dat
het beschermde zoowei tegen overijling
als tegen esa waan vaa den dag. Daar
tegenover stelde men strijd met het de
mocratisch beginsel. En de heer Troel-
stra wees er op, dat door haar 17 per
sonen eea grondwetsherziening konden
doen mislukken en 26 een ontwerp doen
kelderen. Ie verband daarmee wilde de
heer Van Schalk zegglagschap over ouï-
werpen met groote meerderheid door
de 2de Kamer aangenomen es over be-
greotiagen, aan de Ists onthouden. Ook
waaschte hij rechistreeksche verkiezing.
Met de door de regseriog voorgestelde
verkiezing bleek trouwens ook de heer
Rutgers het niet eens, die in evenredige
vertegenwoordiging een verbreken van
den bestaande» baüd lusschea da Eer
ste Kamer en de provincie zag. Het was
dan ook waarschijnlijk alleen aan da
opvolging, waarover regeeringsvoorstel
en amendementen gesteund werd te
danken, dat het eerste werd goedge
keurd, terwiji de araenaemeRtea ver
worpen werden.
In de avondvergaderingen werd met
de behandeling der begroetingen een
begin gemaakt, wearb;! de Waterstaat
van
39).
begrooting bet eerst aaa de beart kwaml
De wensch naar bezuiniging kwam rtaat-
bij wei zeer duidelijk tot uiting, voora.
in de herhaalde voorstellen vaa den heer
Oud tot schrapping van posten voor hel
aaasteliea van nieuwe ambtenares, zoo
dat tenslotte de minister op verzonk
van den beer Dresselhuijs op zich nam
geen nieuwe ambtenaren te zullen aan
stellen. Ook het voorstel van den heer
Van Rappard tot vermindering van de
subsidie voor de Kon. Luchtvaart-Mij
was van dien weasch een bewijs.
Toch werd de minister ook verkeerde
zuinigheid verweten, zoo waar hij de
bijdrage aan het Zuiderzeefands van 2
tot 1 miiiloen verminderd had en ver
schillende werken, wier uitvoering de
werkeloosheid had kunnen bestrijden,
niet deed uitvoeren. Voor dea aanleg
van verschillende kanalen, verbetering
van de Scheveningsche haven en meer
dere hulp aan de Urker vlsschers, dia
Noordzee-vlischere zouden moeten wo>
den, werd gepleit.
Een amendement van den heer Dec
kers om gewezen ambtenaren het recht
toekennende hun pensioen voor weduwen
en wezen te verheogen, bracht nog ie
de daarmee afgehandelde Pensioenwetten
verandering.
li.
De Katholieke Sociale Actie zal haar
doel voornamelijk trachten te bereiken
a door het bevorderen van de volks
ontwikkeling overeenkomstig de katho-
lieke beginselen. Ziedaar het eerste der
drie middelen, in de statuten der K.
S. A. aangegeven.
In ons vorig artikel hebben wij in
het kort gewezen op den arbeid der
K. S. A. in het verleden, ten opzichte
der Katholieke volksontwikkeling. Het
spreekt haast van zelf dat onze opsom
ming van al datgene wat op het terrein
der Katholieke volksontwikkeling aan
het initiatief en den ondernemingsgeest
der K. S. A. te danken is, niet op vol
ledigheid aanspraak mag maken.
Opgericht
Verzetterd Kapitaal
Reserve
1843.
26.099.999.—
3.165.341.—
Toch zouden wij in onze taak be
langrijk te kort schieten, wanneer niet
op een paar punten alsnog de aandacht
werd gevestigd.
Naast al het andere moet worden
herinnerd aan het gratis uitbrengen van
niet minder dan 10.000 adviezen door
het Centraal Bureau der K. S. A., dat
is ongeveer 600 per jaar. Onze leiders
in de plaatselijke en nationale actie
zullen de verstrekte adviezen, van zoo'n
voornaam belang bij hun practischen
arbeid, zonder twijfel op^de juiste waarde
weten te schatten.
Het najaar van 1918 bracht Katholiek
Nederland den eersten schriftelijken
cursus in Economie, van het Centraal
Bureau der K, S. A. Deze cursus werd
door niet minder dan 150 personen van
het begin tot het einde, trouw gevolgd.
Dit succes bracht er het Centraal Bureau
toe dezen cursus te laten volgen door
een tweeden cursus in Economie en
Sociologie. Ook deze opzet slaagde
volkomen. Aan beide cursussen werd
niet minder dan door ongeveer 100
personen deelgenomen.
In het belang van een gezonde katho
lieke volksonwikkeling, werd door het
Centraal Bureau der K S A., in 1912
een filmcentrale gesticht, welke ongeveer
60 000 Meter goed gekeurde films in
eigendom verkreeg Niet minder dan
100 series lichtbeelden (met text voor
lezing) heeft het Centraai Bureau in
voorraad. Tegen een zeer matige huur
worden deze lichtbeelden ter beschikking
gesteld van onze Katholieke organisaties,
voor hun ontwikkelingsavonden.
Wie onzer Katholieke landweerman
nen en landstormers, denkt niet met
genoegen terug aan de lectuurvoorzie
ning van eenzame forten en andere
onherbergzame oorden, in de dagen
der mobilisatie, door het Centraal Bureau
der K. S. A. Ruim 2 millioen Katholieke
dag- en weekbladen werden tijdens de
mobilisatie door de K. S. A. den Katho
lieken militairen geheel gratis toege
zonden.
Eindelijk mogen niet vergeten worden
de drie groote Sociale Cursussen van
telkens vier weken voor de voormannen
in de R. K. Vakbeweging. Het Centraal
Bureau der K. 3. A., immers is ten
volle overtuigd dat niets mag worden
nagelaten om den leiders in de Katho
lieke arbeidersbeweging, diep te door
dringen van onze Katholieke Soctale
beginselen.
in een volgend artikel stellen we
ons voor een korte beschouwing te«
wijden aan de tweede taak der K. S. A.
Het voorioopig Bestuur van het
Diocesaan Comité der K. S. A.
in het Bisdom 's-Bosch.
L. v. n. STEEN. Voorz. 's-Bosch.
J. B. M. DERKS, Sec. Eindhoven.
DE ECHO VVV HET ZODEN,
VIER EN VIJFTIGSTE HOOFDSTUK.
,,Wat gij daar vraagt, mijnheer Darter,
i,! eene menschllevende daad en lk zal uwe
vraag bij mijn vader met kracht ondersteu
nen. Uw vriend kan op mij rekenen. Ik zal
niets nalaten om hem te doen aannemen en
durf haast de belofte afleggen, dat; aan uw
verzoek zal voldaan worden. Den tweeden
zal mijn vader aankomen. Dat uw bescher
meling, voor wlen ik ook alles over heb. den
derde komen an wij zullen zien wat er te
doen is."
„Gij hebt een edele ziel, mejuffrouw; ik
dank u van ganseher harte."
„Geen dank,' antwoordde Mary, na een
nieuwen aanval van hoest, nog sterker dau
de eerste. „Er is nog niets gedaan. Maar ik
geloof toch dat gij veel hoop moogt koeste
ren. In mijn volgenden brief zal ik aan
vader schrijven, dat lk u bij jnij ontmoet en
u In zijn naam iets beloofd heb."
Georges was opgestaan.
Hij stak mejuffrouw Harmant de hand
toe. f
„Gij verbiedt mij u vooralsnog mijn dank.
te brengenik gehoorzaam," zeide hij
„doch ik vertrek, het hart vervuld met er
kentelijkheid."
Mary drukte hem hartelijk de hand eu'
deed hem uitgeleide tot in het voorportaal.»
De jonge advocaat keerde naar de Bona-":
partestraat terug en schreef een brief aan
Lucien Labroue om hem den uitslag zijner)
eerste poging mede te deelen.
De zoon van Jules Labroue had noga
slechts te wachten.
VIJF EX VIJFTIGSTE HOOFDSTUK.
Wij hebben Jeanne Fortier verlaten, als
eene kloosterzuster gekleed, in, het midden
van de sneeuw, tegenover den voornaamsten
ingang der centrale gevangenis te Clermont,
op het oogenblik, dat de arme vrouw met een
koelbloedige stoutmoedigheid de vlucht nam.
De waker, overtuigd, dat hij zuster Philo-
mena, op weg naar de kerk om zich daar
bij hare gezellinnen te voegen, doortocht
had verschaft, had de poort na dit vertrek
gesloten en weder zijne plaats ingenomen
bij de groote kachel in de wachtkamer.
Jeanne deed enkele stappen op den weg,
die naar de stad geleidde.
Eensklaps stond zij stil, en op de beenen
wankelend, bracht zij de hand aan het hart.
De ontroering, die zich in het eerste oogen
blik van haar vrijheid van haar meester
maakte, was op het punt haar het bewust
zijn te ontnemen.
Geheel haar lichaam beefde, terwijl dikke
vreugde tranen over hare wangen liepen.
Deze hevige ontroering duurde echter niet
lang.
De weduwe van Pierre Fortier begreep, dat
er voor haar geen oogenblik te verliezen
was, dat men In enkele minuten hare vlucht
zou kunnen opmerken. Zij dacht reeds de
gendarmen op hare hielen te zien.
En zij wilde vrij zijn en vrij blijven. Zij
wilde tot eiken prijs hare kinderen weder
zien.
Deze gedachte schonk haar moed. De on
gelukkige haastte zlcli met versnelden pas
naar de stad en verdwdén te midden van een
doolhof van enge en sombere straten, waar
van de winkels slechts enkele uitgezonderd,
nog gesloten waren.
Reeds lang had Jeanne de gedragslijn op
gemaakt, die zij volgen zou.
Na een kwartier zeer snel geloopen te
hebben, vertraagde zij den stap en staarde
om zich heen.
Eene vrouw met een groote melkkan ia de
hand kwam haar tegemoet.
„Het station, madame, als ik u verzoeken
mag?" vroeg de vluchtelinge op het oogen
blik, dat zij de vrouw voorbijging.
„Recht voor u, zuster. In drie minuten
zijt gij daar.'
„Dank w, madame."
,,'t Is de moeite niet, zuster."
Nog versnelde .Teanne den stap.
„In 't midden der straat, welke zij volgde,
trok een winkel, dien men juist opende, hare
aandacht.
't Was een magazijn van linnen goederen
en gemaakte kleedingstukken. Twee gas.
lampen verlichtten de uitstalling.
Jeanne trad binnen.
Bene vrouw, die reeds zoo jong niet meer
was schikte verschillende stoffen op de
toonbank.
„Wat wenscht gij, zuster?" vroeg zij.
„Ik zou een compleet kostuum willen heb
ben," antwoordde Pierre Fortier's weduwe,
•mlet al te duur. maar goed warm. 't Is
voor eene arme vrouw, die ik ga bezoeken.
Zij zal zoo wat van mijne grootte zijn."
„Ik zal u iets laten zien, zuster, .dat u wel
bevallen zal; daarvan ben ik overtuigd."
En de koopvrouw bracht eene menigte
kleedingstukken te voorschijn, welke zij op
de eiken toonbank nederlegde.
„Ziehier," zeide zij „een rok van grijze
molton. Iets warmers ls er niet te vinden."
„Deze kleur is goed. Deze rok zal ik be
houden."
„Wilt gij een jacquet van dezelfde stof?"
„Goed. Doe dit bij Tien rokEn nu een
witte muts."
In enkele oogenblikken was .Teanne be
diend.
Dan zocht zij nog een wollen omslagdoek,
deed alles goed inwikkelen en betaalde.
„Men ziet, dat gij haast hebt, zuster,"
zeide de koopvrouw, kleingeld teruggevend.
„Gij vertrekt welicht met den trein naar
Parijs. Deze verlaat het station niet voor
7 uur 43 minuten."
Dan wierp zij het oog op eène groote pen
dule en voegde er bij":
Jeanne dacht terecht, dat de grootste
voorzichtigheid geraden was.
„Ja. ik ben gehaast," antwoordde zij,
„daar ik anders te laat in de kerk kom. De
stad verlaat ik niet."
Zij nam het pak onder den arm. borg het
kleingeld in den zak en vertrok.
„Een kwartier," sprak zij tot zichzelve,
„en de dag begint op te komen. Ik zou toch
zoo gaarne van costuum veranderd hebben.
Doch waar zal ik dat doen?"
Nog stbeeds zette zij baren weg voort.
Eensklaps ontwaardde zij eene groote
poort, die openstond, een somberen gang.
Jeanne trad binnen.
Op den achtergrond Was een trap, waar
van men in de verte de treden kon ontwaren.
Ook boven heerschte de grootste stilte.
De vluchtelinge nam haar kap af eu rolde
deze op, wierp den zwareu mantel van de
schouders en trok allé zusterkleeren uit om
dan even haastig haai* wereldlijk costuum
aan te doen.
Na een pakje gemaakt te hebben van de
kleederen, die zij zooeven had uitgetrokken,
stapte zij met dien last onder den arm, den
gang uit en richtte zich naar. het station.
Thans zag zij er uit als eene eenvoudige
boerin of eene werkster op den buiten.
Toen zij het station naderde hoorde zij
eensklaps, dat er een sein gegeven werd.
Haar hart beangstte zich.
Was dit het teeken van vertrek?
Zij begon te loopen en trad hijgend de
wachtkamer binnen.
„Naar Parijs?" vroeg de vrouw, terwijl
het in haar hart bonsde, aan den portier, die
baar naar het plaatskaarteu-loket verwees.
„Daar!... Haast u!" zeide hij. „De trein is
gereed om te vertrekken."
Teanne liep naar het aangewezen bureau.
„Naar Parijs!" herhaalde zij.
„Welke klas?"
„Derde".
„ZiedaarVier fr. en vijf en veertig
eentimen."
De vluchtelinge legde een vijffrancstuk op
het plankje, nam haar plaatskaartje en liep
zoo vlug zij kon naar de zaal, die toegang
tot het perron Verschafte.
„Uw klein geld!riep de ambtenaar.
„Gij vergeet uw kleingeld t"
Jeanne hoorde hem niet meer..
Zij was reeds in den trein geklommen,
waarvan thans de portieren warden dicht-
geworpen, en bevond zich in een comparti
ment, waarin reeds twee vrouwen voor haar
hadden plaats genomen, eene moeder en
hare dochter.
De ongelukkige wierp zich in een hoekje
neder, een onrustigen blik op haar pak wer
pende, dat aan hare zijde lag.
Deze oogslag stelde haar gerust. Alles was
goed ingepakt en niemand kon vermoeden,
wat daarin geborgen was.
De stoomfluit liet zich hooien en de trein
werd iu beweging gebracht.
•Teanne dacht over den toestand na.
Het pak, dat zij bij zich had, kon haar
licht in moeilijkheden, zelfs in gevaar bren
gen. Zij moest zich daarvan ontdoen.
Doch hoe?
Een oogenblik had zij er over nagedacht
het in den gang te laten liggen, watrr zij zich
van hare zusterkleeren ontdaan had, doch
zoo zou zij al te snel de aandacht er op ge
vestigd hebben.'dat zfj zich diaf verkleed
had.
Men zon de zusterkleeren gevonden en
naar den commissaris van politie gebracht
hebben. En in alle richtingen zou er dan on
middellijk zijn getelegrafeerd.
Aan dat alles had Jeanne reeds gedacht eu
aan tal van andere zaken. Zij maakte een
nieuw plan op, er rekening mee houdende,
dat in korte oogenblikken hare vlucht be
kend en gesignaleerd zou worden.
En zij vergiste zich niet.
De ziekenverpleegsters in de gevangenis,
hoogst verwonderd Jeanne niet tegenwoor
dig te zien bij het reinigen der zalen, zooals
dit hare gewoonte was, dachten dat zij
zich wellicht kon verslapen hebben.
Een van haar ging naar Jeanne's kamer.
Toen men haar daar niet vond, dacht
men eerst nog, dat zij bij den president of
het bestnur kon zijn, en men wachtte.
De overste was met de overige klooster
zusters reeds teruggekeerd en zeer verwon
derd, dat zuster Phllomena niet in de kerk
versdhenen was; zij gaf bevel naar de reden
dezer afwezigheid te gaan informeeren.
Toen ontdekte men wat er gebeurd was.
Zuster Phllomena sliep nog een zeer die
pen slaap en men slaagde er niet in haar te
wekken.
In hare kamer lagen, in de plaats van
haar verdwenen costuum, de kleederen van
Jeanne.
De cipiersbediende werd ondervraagd en
antwoordde, dat hij de deur voor zuster
Phllomena geopend had.
(YT rdt vsrvolfd).