De Portierster van Alfortville. BUITENLAND. FEUILLETON Adverteert in dit. Blad. BINNENLAND. „NOO&D-BRABAND" IHQXZOHDSH STUEKSH NUMMER 6. WOENSDAG 18 JANUARI 1922. 45e JAARGANG. Telef. 38» WAALWIJKSCHE EN LANGSTRAATSCHB COURANT UitgareWaalwljkgche Stoomdrukkerij Antoon Tlelen Teiejjr.-AdresECHO, van „De Echo van het Zuiden". 72). Huurders van woningen, die in het bezit zijn van jaarcontracten, welke eindigen 1 Mei 1922 en waarin geen enkele bepaling omtrent verlenging staat vermeld, moeten zich uiterlijk 3 maanden voor afloop van het contract, dus uiterlijk 31 Januari 1922 tot de Huurcommissie wenden, indien geen contract is tot stand gekomen. Wij maken de huurders er nadrukkelijk op attent, dat zij zich eerst tot den ei genaar moeten wenden, wordt geen re sultaat bereikt, dan wendt men zich voor bovengenoemde datum tot de Huur commissie. Ontvangt men een opzegging, dan wendt men zich onmiddelijk tot de Huurcommissie. Door een 26-tal groot-winkelbe' drijven in Nederland is een verzoek schrift aan den Minister van Arbeid ge richt in verband met het werktijdbeslui* voor winkels. O.m. wordt daarin ver zocht de Arbeidswet 1919 in het winkel bedrijf voorhands niet in werking te laten treden of bij eventueele invoering der wet de arbeidsduur voor vrouwelijke en mannenlijke arbeiders te stellen op 10 uur per dag en 55 uur per week. De minister van Binnenlandsche Zaken heeft behalve de gewone steun regeling voor uitgetrokken Noordzee- visschers een speciale steunregeling ontworpen voor de trawlvisscherij. De minister van binnenlandsche zaken wenscht de getroffen maatregelen voor „uitgetrokken" werkloozen niet te doen strekken voor „uitgetrokken typo grafen". Dit is zijn hernieuwd antwoord en is gegrond op de overweging dat het prijstarief in de tegenwoordige om standigheden moet vervallen. DOOD ERVARING STERK. Naar wij uit goede bron vernemen i zullen met ingang van 1 Mei 1922 wederom rondreisbiljetten worden afge geven. Tot dit verkeer zijn toegetreden de spoorwegen van Engeland, Nederland, België, Frankrijk, Italië en Zwitserland. De biljetten zullen worden afgegeven over afstanden van minstens 500 K.M zoowel voor een enkele reis als voor een reis heen en teiug, alsmede voor eigenlijke rondreizen. De reizigers zullen op elk station de reis mogen onder breken en de biljetten zullen een geldig heid hebben van 45 of 60 of 90 dagen naar gelang van den afstand. Kinderen van 3 tot 8 jaar betalen den halven vrachtprijs. EEN GEDUPEERDE. Mijnheer de Redacteur In aansluiting op wat mijn collega uit Vrijhoeve een vorige maal in dit blad schreef, omtrent de eventueele oprichting eener Christelijke school in deze ge meente, wenschte ondergeteekende nog op iets anders attent te maken. Hoe weinig een dergelijke school door de inwoners zelve begeerd wordt, blijkt uit de samenstelling van het be stuur der nieuwe schoolvereniging. Twee der heeren hebben zelve geen kinderen, een ander is zelfs niet ge trouwd en behoeft zich voorhands nog niet bezorgd te maken over de school voor zijn kroost. Twee op den Winterdijk en Hooge- vaart woonachtig, hebben niet het minste belang bij een school in Kom of Hei- straat, daar hun kinderen naar den Loonschen Dijk gaan en wel zullen blijven gaan. Voorts mag er op gewezen worden, dat een ander lid van 't bestuur voor zijn pleegkinderen reeds meer dan een jaar Christelijk onderwijs had kunnen hebben, daar zij nog op geen half uur afstand van Waspik wonen. Daar zijn de Katholieke kinderen dezer gemeente sinds jaar en dag heen gegaan, terwijl thans nog verscheidene Protestantsche meisjes uit Capelle en Vrijhoeven de naailessen volgen bij de Zusters. De Christelijke school teit er geen enkele leerling van hier. De belangstelling voor het onderwijs in deze gemeente is zoo gering, dat na maanden zoeken voor leden van de plaatselijke commissie van toezicht op het onderwijs (ook bijzonder) geen Dit blad verschijnt WOENSDAG- HN ZATERDAGAVOND. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco par post door het geheels rijk 1.4#. Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. I)Ë ECHO VAN HET ZUIDEN, Het nieuwe Fransche kabinet. Na een onderhoud, dat bijoa een uur duurde, heeft Poinca'é gistermorgen aan den president der Fransche republiek de volgende definitieve lijst van nieuwe ministers voorgelegd v. Polocaré, minister-president en minis ter van buitenlandsche zaken Bartbou, vice-minister-president en minister van justitie ;Maooury, blnoenlandsche zaken De Lasteyrie, financiën Magniot, oor log en pensioenen Léoo Bérard, onder wijs Sarrauf, koloniën L- Troquer, openbare werkenAlbert Peyronnet, arbeidRaiberti, marine Paul Strauss, openbare gezondheidCheron, land bouw Relbel, bevrijde gebieden Dlon. handel. Tot onderstaatssecretarissen zijn be noemd Colrat, departement van den premier; Rio, marine en haodei; Paul LafFont, posterijen en telegrafie Laurent Eynac, luchtvaart; Gaston Vidal, onder wijs. De hooge commissarissen zijn afge schaft. De ministers zijn Zondagmorgen 9 uur bijeengekomen In drie dagen tijds heeft Polocaré zich van zijn taak weten te kwijten. Het onderhoud met Lloyd George blijkt dus niet van storenden aard geweest te zijn. Het is nog de vraag, of het Frankrijk met dit nieuwe bewiod voor den wind zal gaan. Want het is bekend genoeg, hoe Poiacaré denkt over kalme vrede lievendheid; niet gunstig 1 Velen ver wachten, dat Fraokrijk de geweldige economische Europeesche problemen niet beheerschen kan en dathetBriand weggejaagd heeft om zich door middel van den fanaileken Polocaré nog vlug ger teleurstellingen te berokkenen. Want halsstarrig zal Polncaré weige ren te erkennen, dat het Vredesverdrag van Versailles groote fouten bevat, din het herstel van Europa belemmeren en toch moet Fraokrijk vroeg of laat van die fonten overtjlgd wordeu, wil het op den duur niet te alleen door de wereld gaan, verlaten van al zijn machtige vrienden t Engeland zal die lastige taak (want de FraDscbman is baloorlg op po litiek gebied) wel op zich nemen. Uit DnUschland zullen dus nu ettelijke millloenen geperst moeteo worden, die het binnenkort niet meer heefrde door Foch meermalen betoogde strategische noodzakelijkheid dat Frankrijk in het bezit blijft van den linker-Rijnoever komt nu ook aan de orde.... Frankrijk moet, of hst kan of niet, de machtigste natie worden van het continent.... Het bfoc national en de militaristen zullen Polocaré steunen. Briand, wijs geworden op de conferentie te Washington, greep met beide handen het waarborgverdrag van Lloyd George aan, vreezend dat anders Frankrijk geïsoleerd zou komen te staan op den duar. Polncaré kan nu bewijzen, dat Bdand gelijk heeft gebad Polncaré heeft den bijnaam van «de sterke man> zal Lloyd George hem aan kannen Op dit oogenblik hoorde men stappen op de trap. Lucia haastte zich naar de deur, opende deze en luisterde aandachtig toe. Men kwam niet verder dan de derde ver dieping. „Hij is het nog niet!" sprak het meisje met een somber gelaat. Dit ontging Jeanne niet. „Wacht gij iemand, juffrouw Lucia?" vroeg de draagster. „Ja, mama Lisou. iemand, dien gij kent." „Wie dan?" „Mijnheer Luciengij hebt hem hier vaak gezien." „O, de jongeman, die tegenover uw kamer woont?" „Ja, mijn aanstaande; ik wacht hem met een ongeduld, dat gij gemakkelijk zult be grijpen, wanneer ik u gezegd heb, dat hij heden gpne poging heeft aangewend om een betreding te verkrijgen, waarvan ons bei der geluk afhangt. Zoo die betrekking hem gegeven wordt, zullen wij binnen het jaar trouwendat heeft hij mij beloofd." „O, lieve juffrouw, nu begrijp ik het! Maar gij moet u niet te zeer verontrusten. Uw aanstaande wordt wellicht door ernstige zaken opgehouden. Weldra zal hij hier zijn om u het gelukkige nieuws mede te deelen." „Zoo hij zijn doel maar niet gemist heeft en bang is om mij de wreedé tijding te bren gen „Waarom plaagt gij u zoo, zonder eenige reden Hoewel de uiterste linkcpartijen niet io het ministerie zittlog willen nemen, zullen zij toch de bultenlandsche poli tiek van Polncaré volgens hun zeggen steunen als het nationale belang zulks elscht. Overigens zijn in bet kabinet vrijwel alle groepen erin vertegenwoordigd buiten Polnca»é, Cbé'on, Strauss en Peyronnet, zijn het allen Kamerleden. In de «Revue des- deux Mondes» staat toevallig dat Polocaié voor enkele dagen, toen er van een zoo spoedige minister-crisis geen sprake was, ge schreven had. Daaruit blijkt, dat hij geen tegenstander Is van het hervatten der handelsrelaties met Rusland, maar dat hij van de conferentie te Genua niets moest hebben en die Genueesche bijeenkomst Is nog wel een stokpaardje van Lloyd George f En naar aanleiding van het Eogelsch Fransche garantieverdrag schreef Poln caré «Eerst moeten wij de hangende moeilijkheden likwldeeren, vooraleer wij er toe overgaan, En dan moet Frank rijk zijn stem minstens even vrij doen hooren als Engeland!» Men kan belangrijke gebeurlijkheden verwachten, dat is zeker. Men weet, dat Indertijd te Leipzig het Hooge DuHsche gerechtshof da door de Entente geleverde lijst van •oorlogs misdadigers* heeft onderhanden ge nomen et» de noodige processen hebben een tijd lang de aandacht getrokken er vielen veroordeellngen, maar ook vrijspraken. Frankrijk vond de straffen te licht en de vrijspraken ongemotiveerd. Daarom heeft de Opperste Raad een commissie Ingesteld om die Leipeiger processen te herzien. Van Augustus 1921 dateert die commissie. Vier landen waren er in ver tegenwoordigd Frankrijk met Laurent Boonevay (voorzitter) en Paul Matter Groot Brittanië met Sir Gordon Hewart en Sir Ernest PollockItalië met An tonio Ratmondi en Monzlger de Preus- senthalen België met Servals, ridder Van Elewijck. Het resultaat van haar overwegingen is aan den Oppersten Raad voorgelegd. De beslissingen zijn genomen btj een stemmigheid »De geallieerden moeten geen nieuwe zaken ter berechting aan het Lelpzlger hof voorleggen, want er worden op die wijze geen gunstige resultaten bereikt. De geallieerden moe ten vaa Duitschlaod eischen de be klaagden uit te leveren een nieuwe berechting moet dan volgen.4 Ia Berlijn hoopt men, dat aan dit bïsluit door den Oppersten Raad geen gevolg gegeven zal worden in het be lang van den wereldvrede..,.. Zal het politiek onmogelijk afin aan de wenschen van de commissie toe te geven Dultschland hoopt het en het klemt zich vast aan de uitlatingen van den Engelschen procureur, die de zit tingen te Leipzig heeft bijgewoond en vond, dat er strikt rechtvaardig en on partijdig recht gesproken is. „Wat zal ik u daarop antwoorden? Wij hebben zoo weinig geluk „Er zal eindelijk verandering komen. Ik zou durven wedden, dat gij op bet punt staat eene goede tijding te vernemen." „Geve dit God! Kom hier, dat ik u de maat neme." Weldra was Lucia daarmede gereed. Op nieuw hoorde men stappen op de trap. „O, nu bedrieg ik mij niet" riep het meis je bleek van ontroering uit. „Nu is hij het!" Nauwelijks had izj deze woorden geuit, of de deur werd opengeworpen. Haastig sprong Jules Labroue's zoon de kamer binnen. Zijn gelaat schitterde van vreugde. „GewonnenGewonnen, liefste Lucia riep hij vroolijk uit. „Onze zaak is gewon nen Het meisje stamelde eenige onverstaan bare woorden, terwijl de tranen haar over de wangen liepen. „Mijn succes is volkomen. Ik heb de be trekking met glans verworven. Ik heb ont beten met Paul Harmant en zijne dochter, en dan zijn wij te zamen de nieuwe fabriek te Courbevoie gaan bezichtigen. Te Parijs teruggekeerd, ben ik onmiddellijk het goede nieuws aan mijn vriend Georges Darier gaan mededeelen, wien ik de betrekking op de eerste plaats verschuldigd ben. En nu ben ik hier, liefst Lucia, om u te zeggen hoe gelukkig ik benWeldra zal de dag aan breken, dat ZESDE HOOFDSTUK. Lucien greep de handen "zijner verloofde in de zijne, drukte die vurig aan de lippen en ging dan glimlachend voort „Ziet ge nu wel, liefste, hoe uw droom u bedrogen heeft? Ik ben benoemd tot direc teur der fabriek met een traktement van twaalfduizend franken." „Twaalfduizend franken!" herhaalde Lu cia, die moeite had hare ooren te gelooven. „Dan zijn wij rijk „Een begin althans......... Reeds morgen treed ik in betrekking. Binnen het jaar zal de kleine Lucia mijne vrouw zijn, en wan neer wij in vijf A zes jaar, dank zij orde en spaarzaamheid, een dertigduizend fran ken bespaard hebben, zal ik op eigen wieken Prijs der Advertentiën 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel.' MAATSCHAPPIJ VAN VtF.tEMCRMG OP HET LEVEN (jgrrg^WA A LW UK^ kunnen drijven, en een gedeelte der ateliers doen herbouwen te Alfortville, op de ter reinen waar nog de puinhoopen zijn van de fabriek mijns vaders." Bij het hooren dezer woorden ging er Jeanne Fortier een rilling over de ledema ten, even als dit des morgens het geval was geweest met den vnlschen Paul Harmant „Woonde uw vader te Alfortville?" vroeg zij den jongeman met ontroerde stem. „Ja, mama Lison." „Hoe heette uw vader?" „Jules Labroue. Een en twintigjaar ge leden werd hij in zijne fabriek, die in brand gestoken was, wreed vermoord." Jeanne's beenen knikten. Een vreeselijke schrik maakte zich van baar meester. „Zij, de onschuldige, als brandstichtster, diefegge en moordenares veroordeeldzij de ontvluchtte van Clermont, stond tegen over den zoon van Jules Labroue, baai- slachtoffer, naar de menschelijke gerech tigheid. Zoo de jongeman haren waren naam ont dekte zou hij haar dan schuldig moeten achten, haar verwenschen „De dood mijns vaders heeft vroeger veel opspraak gebaard," ging Lucien voort, zicli tot Jeanne wendend. „Hebt gij ook ooit daarvan liooren spreken?" „Jaantwoordde de brooddraagster. „Eene vrouw werd veroordeeld. Herin nert gij u dat?" „Zeer goed." „De jur.v heeft uitspraak gedaan," ging dan weer Lucien voort. „Maar was die on gelukkige wel werkelijk schuldig? Is zij niet het slachtoffer geweest van een valschen schijn, eener vreeselijke gerechtelijke dwa ling? Ziedaar een raadsel voor mij. Ik zou de duisternissen van het verleden willen peilen, om daaruit het licht te voorschijn te halen." „Gelooft gij dan aan de onschuld der veroordelde?" vroeg Jeanne haastig. „Ik geloof niet,ik twijfel slechts,... en ik zal steeds blijven twijfelen, totdat ik den persoon vinde, dien men het slachtof fer genoemd heeft zijner toewijding, maar die, naar mijn oordeel, eene schaamtelooze komedie heeft gespeeld om zicli in de gele genheid te stellen de vlucht te nemen en zoo (Bulten verantwoordelijkheid der Red.) Postbestelling; in Hank. Geachte Redacteur, leen mij een plaatsje voor bet volgende in Uw ge- eerd blad Ia Hank doet rich het geval voor, dat aldaar driemaal daags de post aan komt. Hiervan kan echter maar tweemaal daags een bestelling plaats hebben en gebeurt nu des morgens en des avonds. Voordien gebeulde de bestelling des morgens en des middags. Hieraan werd een eind gemaakt door een actie van enkele personen, die meenden hun courant olet op tijd te krijgen. Deze personen (hoogstens 3 ot 4) hebben alleen bun eigen >courantenbeUng« na gegaan en hebben niet gezien of willen zien dat daardoor andere personen ergerlijk gedupeerd zijn. De middagpost n.l., volgens te bevoegder plaatse in gewonnen beticht, Is de voornaamste brievenpost. Deze wordt echter nu pas in de avondbesteiling opgenomen en bereikt de meesten niet eerder dan 7 uu'. Meoschen die zaken doen en andereD, hebben hiervan al dikwijls zeer nadeellge gevolgen ondervonden. Wan neer de post de9 middags besteld wordt, kan, wanner er haast bij is, op de ontvangen correspondentie des middags oog geantwoord worden en gaat het antwoord met de avondpost terug. Dit laatste is een zeer belangrijk ding en ik begrijp niet dat degenen, die het er op aangestuurd hebben, dat de middag- besteiliog kwam te vervallen, dit ook niet hebben overwogen. Ia het huidige geval kan pas op dp corr'-spondentle, die des middags is aaogekomen en dus den vorigen dag al is verzonden en die nu een halven dag op het postkantoor blijft liggen, des avonds geantwoord worden, welk antwoord, als het des avonds nog of des morgens heel vroeg ter post bezorgd wordt, wat voor vele-: bijna een onmogelijkheid <9 la verband met de verre afstanden, den volgenden dag pas weggaat. Met de middagpost komen ook vele couranten mee, alsdc ochtendbladen vaa groote couranten en vele bladen van den vorigen dag, die ook niet eerder dan 's avonds in de bestelling worded' opgenomen. Met evenveel recht kunnen belaoph^bbendeu elscben, dat hun con- in vrede de fortuin te genieten welke hij ge stolen heeft." Jeanne was op het punt zich te verraden. Het scheelde maar weinig of hare lippen lieten den naam Jacques Gérard ontsnap pen* gelukkig wist zij zich echter nog bij tijds te bedwingen-. De rede gebood haar te zwijgen. Kon zij zeggen „Ja, de ware schuldige, de eeuige schul dige is Jacques Gérard, en ik, Jeanne For tier, ben oncushldig voor een wreede mis daad gestraft, ik ben uit de gevangenis van Clermont ontvlucht „Neen dat kon zij uiet. want het was niet voldoende hare onschuld te verkondigen, deze moest ook bewezen worden. En de bewijzen ontbraken haar evenals op het oogenblik der veroordeeling. En toch, niettegenstaande de gebiedende noodzakelijkheid, die haar het stilzwijgen oplegde smaakte zij thans eene groote vreugde, een onverwacht, een onverhoopt geluk. De zoon van het slachtoffer geloofde niet aan hare schuld. Na een stilzwijgen van een paar minuten vroeg Jeanne „Wat zoudt gij doen, zoo gij dien persoon vindt?" „Dan zal ik mij weten te verzekeren of hij werkelijk de moordenaar mijns vaders is," antwoordde Lucien, ,i,k zal hem het kwaad met kwaad vergelden, ik zal de eer herstelling vragen der arme martelares, die zoo zwaar getroffen werd." „Misschien is deze reeds dood," zeide de weduwe van Pierre Fortier. „Ja, dat is mogelijk, doch daaromtrent zal ik spoedig zekerheid bezitten." „Hoe dat?" „Een vriend van mij, een advocaat, die in het paleis eene algemeene achting geniet, zal weten na te vorschen in welke govange- nis de weduwe Fortier werd opgesloten. Ik zal haar gaan opzoeken, zoo zij nog leeft... 1 Uit haren mond wil ik de verklaring hoo- t ren, die zij vroeger voor de rechtbank heeft afgelegd. Heden heeft zij geene veroordee- ling meer te vreezen, geene vrijspraak te i hopen. Zij zal dus de waarheid spreken. Ik zal haar beloven, dat ik al het mogelijke iu i het werk zal stellen om hare invrijheidstol- rant besteld wordt, direct na de middag post» als lij die terwilie van hun courant de avondbestelliog voorstaan. Het is toch niet billijk dat terwilie van enkelen, die misschien alleen des avonds tijd hebben hun courant te leien en uit sluitend om deze courant, vele anderen in hun zaken-correspondentie gedupeerd worder, afgescheiden van het feit, dat thans de lezers van de groote couranten, voor hetzelfde nadeel komen te staan, daar zij hun ochtendblad eerst des avonds besteld krijgen. Wat des avonds met de post aankomt, Is natuurl.jk dienzelfden dag aiders af gezonden en wordt des morgens heol vroeg besteld, zoodat hier bijna van geen vertraging in bestelling en even tueel antwoord kan gesproken worden. Het vorenstaande dient dan ook om de betrokken hoofden van dienst der Pos terijen er mede in kennis te stellen, dat lang niet allen, en m.i. terecht, er mee eens zijn dat een ochtend- en avond bestelliog 19 ingevoerd, waarbij da middag-bestelling is vervallen. Publicatie op deze wijze bloek mij voorshands noodig om anderen van het beweerde te overtuigen en bij belang hebbenden er op aan te dringen mede tc ageeren om dezen toestand veranderd te krijgen. Met daak voor de plaatsing. ltng te verkrijgen, en ik zal mijn woord houden, want jeen vast- voorgevoel zegt mij, dat ik vroeg of laat den moordenaar mijns vaders vinden zal... God is rechtvaardig! De dag zal aanbreken, dat de misdadige zonder het te weten, huiten de beschermende schaduw zal treden, waarin hij zich ver scholen heeft, om zich zoo aan de gerech tigheid over te leveren. I)ie dag zal aanbre ken en misschien is hij reeds nabij." Nogmaals stond Jeanne op het punt. zich te verraden. Hare lippen bewogen zich om Lnclen toe te roepen „Zij, die gij zoekt is niet dood! Hier is zij!Ik ben de veroordeelde!" Maar eene ijskoude rilling liep haar dan over den rug en de lippen voltooiden niet den aangevangen kreet. Eene geringe onbescheidenheid zou vol doende zijn om haar te doen aanhouden, en naar do gevangenis te voeren. Dan was alle hoop voorhij, dan zou zij hare kinderen nooit wederzien. Zij moest dus zwijgen, zelfs tegenover Lu cien Labroue, die aan de eerherstelling dei- veroordeelde dacht. Toch waagde Jeanne, met het oog op den jongeman gericht, deze woorden „Die ongelukkige vrouw had kinderen, niet waar?" „Zoo althans heeft mij mijne tante ver zekerd." „Wat zou daarvan geworden zijn?" „Dat weet ik niet." Pierre Fortier's weduwe mochl niet langer meer aandringen. Zij neeg het hoofd en zweeg. Lucien bracht het gesprek op een ander thema en zeide tot zijn verloofde: „Wel, l>este Lucia, gij gevoelt U dan zeer gelukkig?" „O ja, bijzonder gelukkig! Mijne vreugde overtreft verre alle verwachting." „Doch wij zullen elkaar nu zoo dikwijls niet meer zien (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1922 | | pagina 1