f
f.
en.
m
P-
De Portierster
van Alfortville
L
AH'
M
md.f
Buitenland.
Binnenland.
FEUILLETON
„NOORD-BRABAND"
ïtl
NÜMMER 10.
WOENSDAG 1 FEBRUARI 1912.
JAANAUft.
Telef. 38
WAALWIJK5CHK KN LANGST RA ATS CHB COURANT.
UitgaveWaalwflk*che Stoomdrukkerij Antooo Tiefen
ii<g
tain
riis-
b^n
3654
IIK.
Zaterdagmorgen om tien uur zijn
de kardinalen in het Vaticaan bijeen
gekomen. Om elf uur werd de vergade
ring geschorst en monseigneur Resnighi,
de prefeci voor de ceremoniën, leidde
de leden van het corps diplomatique
bij den Heiligen Stoel de zaal binnen,
Pwaar de kardinalen zich bevonden, ten
einde officieel hun rouwbeklag te bren
gen aan het college van kardinalen naar
aanleiding van den dood van den paus.
Uit naam van het corps diplomatique
sprak de deken van het corps, de
Spaansche gezant, een rede uit. De
deken van het college van kardinalen,
kardinaal Vannutelli beantwoordde dit
rouwbeklag. t
Steeds meer kardinalen nemen deel
aan de zittingen van het heilige college,
welke eiken dag plaats hebben tot aan
het begin van het Conclave. De bijeen
komsten der kardinalen zijn geheim,
maar men mag wel veronderstellen, dat
zij behalve over de gewone zaken der
kerk ook spreken over de op handen
zijnde verkiezing van den paus. Niet,
dat direct de opvolgingskwestie ter
sprake gebracht zal worden, maar bij
deze bijeenkomsten stellen den kardina
len in elk geval in staat, daarover toch
van gedachten te wisselen. Wanneer het
x Conclave bijeenkomt, zal er reeds ten
deele een beslissing genomen zijn in
zake de keuze van den nieuwen paus.
In goed ingelichte kringen gelooft men,
dat twee of drie stemmingen voldoende
zullen zijn voor deze keuze.
Op 2 Februari zal kardinaal Vannu
telli in de kapel Paoline de plechtige
mis van den Heiligen Geest opdragen.
Na de mis zal de zoogenaamde Pro
Eligendo-rede uitgesproken worden en
dienzelfden dag zullen de kardinalen
's middags weer in de Paoline kapel
r bijeenkomen om dan van daar uit. voor
afgegaan door het kruis en onder het
zingen van het Veni Creator naar het
Conclave te gaan. Men kan de defini
tieve stemming tegen Zondag 5 Februari
omstreeks 11 uur tegemoet zien.
Dr. Hermes, de rijksminister van j
financiën, heeft gisteren in den rijksdag
gesproken over de Duitsche begrooting
voor 1922. 1
Vermeldenswaard daaruit is, dat het j
binnenlandsch beheer een batig saldo
van ló'/a milliard zal opleveren Om de j
buitenlandsche moeilijkheden het hoofd i
te kunnen bieden is een leening noodig j
van 170 milliard. De wisselvalligheid
van den markenkoers kan weinig met I
zekerheid doen voorspellen. De valuta
moet stabiel worden.
Aan belastingen denkt de rijksminister
100 milliard te innen daarmede heeft
Duitschland zijn verplichtingspogingen
zoo hoog mogelijk opgedreven. Kapitaal
smokkelarij zal zoo goed als onmogelijk
worden gemaakt.
De voorschoten, die het rijk verstrekt
voor de levensmiddelenvoorziening tot
een bedrag van 22 milliard, zullen wor
den ingekrompen tot 1 milliard.2
Door het overnemen van de post en
van de spoorwegen, ziet het rijk haar
beambten aantal toegenomen met 301.000
man;" daar bij gevoegd de nieuwe be
lastingambtenaren, komt men tot het
verbazingwekkende getal van 459.000
nieuw-aangestelden.
Met verheffing van stem waarschuwde
de minister bij deze gelegenheid de be
ambten tegen de afkondiging van een
staking, daar de regeering tegen elke
poging om Duitschlands economisch
leven te($erwoesten met alle maatregelen
zou optreden, welke te harer beschik
king staan.
De tarieven der spoorwegen en poste
rijen zullen belangrijk worden verhoogd.
Ook hier zal naar een stabiliseering der
bedrijven worden gestreefd.
De vervulling der bepalingen van het
vredesverdrag vereischt 48 milliard mark
gewone en 40 milliard mark buitenge
wone uitgaven. Voorts moet er op ge
wezen worden dat de productiviteit van
de Duitsche nijverheid belangrijk ver
minderd is. De waarde van den Duit-
schen uitvoer bedroeg ongeveer 2'/9
milliard mark en van den invoer 4
milliard mark, dus een nadeelig saldo
van l'/j milliard mark.
Voor de a.s. Zesde Nederlandsche
Jaarbeurs, welke van 21 Februari 3
Maart 1922 te Utrecht wordt gehouden
zullen de Nederlandsche Spoorwegen
aan bezoekers, voor zoover deze hou
ders zijn van driedaagsche toegangs
bewijzen, voor de terugreis een reductie
van 50 pCt verleenen.
De Minister van Financiën heeft
bij de Tweede Kamer een wetsontwerp
ingediend tot het aangaan van een vrij
willige leening tot een bedrag van ten
hoogste 300 millioen gulden.
De nieuwe belastingbiljetten van
Emmen zijn uitgereikt. De belastingdruk
is verschrikkelijk. Kleine middenstanders
moeten minstens f 1000 betalen. Van
inkomens boven f3000 zal 45 pCt.
moeten worden betaald
Naar de Tel. verneemt is bij Kon.
besluit van 24 Jan de vlootcommissie
benoemd tot het instellen van een on
derzoek of de voor de instandhouding
van de zeemacht gebezigde gelden en
de opgelegde persoonlijke diensten vol
gens de bestaande wetten op de meest
economische en doeltreffende wijze wor
den aangewend.
De commissie is. als volgt samenge
steld
Lid en voorzitter de heer C. van der
Voort van Zijp, lid van de Tweede Ka
mer.
LedenDe heer Ch. L. van de Bilt,
lid van de Tweede Kamer, de heer mr.
A. J. F. Fokker van Crayenstein van
Rengerskerke, lid van de Eerste Kamer,
de heeren F. W. N. Hugenholtz, jhr. R.
L. de Muralt, J. R. Snoeck Henkemans
en A. P. Staalman, leden der Tweede
Kamer.
Verder zijn er nog eenige advlseeren-
de leden.
Naar de Tel. verneemt is de mi.
nister van Oorlog voornemens binnen-;
kort een legerorder te doen verschijnen
waarin wordt bepaald, dat alle onder
officieren (zoowel actief dienende als
z g. non combattanten) van den leeftijd
van 50 jaar of ouder, uiterlijk drie
maanden na het in werking treden van
de nieuwe pensioenwetten, op pensioen
zullen worden gesteld.
Arbeidstijd, in de Duitsche industrie-
lü de «Schoenindustrie» van de vorige
week stood het rapport van de Com
missie belast met bet onderzoek naar
de arbeidstoestanden in Duitschland.
Th^ns volgt wat 'jeen terzake deskuo-
dig persoon uit ervaring over de arbeids
toestanden in Duitschland daarop ant
woordt
Eerst heden nam ik kennis van het
verslag der commissie, belast met het
onderzoek naar de arbeldstilden in
Duitschland en ODtsnapre mif bil het
lezen de ontboezeming »Die zijn bij
den duivel te biecht geweest.»
Natuu'lijk is haar alles »ordoungsge-
tra z« voorgesteld, als zulks bij dergelijke
otficieele bezoeken placht gedaan te
worden. Men moet echter niet uit het
oog verliezen dat, ondanks de aldaar
heerschende partijverschllleo, het natio
nale gevoel zeer sterk blijft en alle
partijen steeds tezamen werkeu om de
buitenlanders niet in hun interne aan
gelegenheden in te wijden.
Het i9 wel mogelijk dat in de fabrie
ken der groote steden, waar de reaction-
naire elementeo het sterkst vertegen
woordigd zijn, overwegend de wettige
arbeidstijd van 48 uren wordt nageleefd.
Uit persoonlijke ervaring kan ik echter
mededeclen dat ook daar ln vele bedrij
ven, na amper ove»legpleglng met de
bedrijfsradea (wier macht geducht be
gint te tanen) tot langereo werktijd door
foTTTQ^WAA LW U K
DOOR ERVARING STERK.
van ,J>e Echo van het Zuiden"
dige
1177
'•rwi
T
V
76).
brengen door lapmiddelen als Invoer-
rechtenver hooging, Valutabijslag, premiën
eoz.
Wie betaalt de crisis
In het „Tijdschr. der Mij. van Nijver
heid wordt de vraag: Wie betaalt de
crisis?" beantwoord met een verwijzing
naar den achteruitgang der beursnotee-
ring van de voornaamste aandeelen over
het tijdvak 1 Januari -1 November 921.
De achteruitgang bedroeg 1 '/3 milliard.
De redactie voegt daaraan toe
„De werkgevers en de aandeelhouders
wier vermogen zij door middel van de
Naaml. Vennootschap gedeeltelijk be-
heeren, beleven dan ook hoogst zorge
lijke tijden. Zij mogen zeggen dat zij
hun deel van het crisisverlies betaald
hebben. En als zij den werknemer vra
gen door een persoonlijk offer mede ie
helpen om den kostprijs te verminderen
en daardoor de zaak gaande te houden;
dan is dit een redelijke vraag en niet
een afschuiven van de kwade kans op
de schouders der loontrekkenden-*
R. K. Kiesvereeniging.
Rijkskieskring Tilburg.
Zaterdag j 1. heeft het Rijkskieskring-
bestuur te Breda, vergaderd ter bespre
king van de voorbereiding der stemming.
Op het verzoek van den heer A. H
A. Arts om teruggaaf van de afgegeven
verklaring werd afwijzend beschikt;wel
besloot het Rijkskieskringbestuur om nu,
de heer Arts de organisatie verlaten
heeft, zijn naam van de candidatenlijst
af te voeren.
Het „politieke advies" zooals dit in
de vergadering te Utrecht is vastgesteld
zal door het Rijkskieskringbestuur wor
den overgenomen en gepropageerd.
In overeenstemming met dit „politiek
advies" zullen de kiezers in de gelegen
heid gesteld worden in totaal 9 stemmen
uit te brengen4 voor lid en 5 voor
plaatsvervanger. De mogelijkheid om
door aanduiding van één hokje het „poli
tiek advies" in zijn geheel te stemmen,
zal niet worden geopend, wijl het Rijks
kieskringbestuur den kiezers bij het uit
brengen hunner stem, volle zelfstandig
heid wil laten.
De stemmingsdag werd bepaald op
Zondag 5 Maart a.s.
Het noodige propaganda- en technisch
verkiezings-materiaal zal den Afdelings
besturen zoo spoedig mogelijk worden
toegezonden.
Inzake het niet plaatsen van den heer
A. H. A. Arts op het Politiek Advies,
zullen, voor wat het aandeel betreft
door het R, K. Rijkskieskringbestuur
hierin genomen, binnen enkele dagen
nadere mededeelingen worden geplubi-
ceerd.
Door dea Raad van Beheer der
T.W.E.M. is alt directeur benoemd D.
Schreinemacker.
Na het vertrek van den vorlgen
directeur wat hH, ofschoon toen nog
woonachtig te Amsterdam, bij eiken
wedstrijd tegenwoordig on heeft daarbij
bewijzen gegeven van organisatie-talent
en activiteit, die de bezoekers van de
Dit blatl verschijnt
WOENSDAG- EN ZATERDAGAVOND.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco per post door het geheele rijk 1.40.
Brieven, Ingezonden strikken, gelden enz„
franco te zenden aan den Uitgever.
I)K ECHO VA\ HET ZI IDEV
Prijs der Advexteaüën
20 cent per regelminimum 1.50.
Reclames 40 «ent par regal.
TelegT.-Adrwi: RCHO.
MMTSCHMWJ VAH VERZEKERING W HfTltVÖ
*t Was ongeveer twee uur, toen zij voor
het huis van den jongen advocaat stilston
den.
De portier verzekerde hun dat mijnheer
thuis was, en daarop klommen zij naar de
tweede verdieping.
Lucien Labroue had zijn vriend sinds tien
minuten verlaten.
Georges sprak over hem met zijn gewezen
voogd Stephaan Castel, toen een ruk aan de
schel eensklaps hunne samenspraak onder
brak.
Schier op hetzelfde oogenblik trad Leen-
tje, de oude dienstmaagd, binnen.
„Mijnheer," zeide zij, „daar is de heer
Paul Harmant en mejuffrouw zijne dochter.
Ik heb hen in de zaal binnengelaten."
„Groote Godriep Georges uit. „Zietdaar
een bezoek, dat ik niet verwachtte, vooral
heden niet... Dierbare voogd", zeide hij dan
tot Stephaan, „ik zal u laten kennis maken
met een der grootste industrieelen van onzen
tijd, den patroon van mijn vriend, Lucien
Labroue."
„Dat zal mij zeer aangenaam zijn," ant
woordde de schilder.
„Weest welkom, mijnheer en mejuf
frouw!" zeide Georges, den millionnair de
hand reikend en eene beleefde buiging ma
kend voor het jonge meisje. „Ziedaar een be
zoek dat mij hoogst verheugt."
„Mijn waarde advocaat, ik kom u zelf
mijn antwoord brengen op den brief dien
gij mij enkele dagen geleden geschreven
hebt, antwoordde Paul Harmant.
„Iu stede van u een brief te schrijven
had ik u en mejuffrouw Mary persoonlijk
moeten komen bedanken voor het keurig
onthaal dat mijn beschermeling bij u geno
ten heeft; doch werkzaamheden van veler
lei aard lieten mij niet toe uit te gaan. Ver
schoon mij dus en duit tevens, dat ik u een
uitstekend vriend voorstel, die vroeger
mijn voogd was, den heer Stephaan Castel,
wiens naam gij zeker kent."
„Niet slechts ken ik den naam van Ste
phaan Castel," antwoorde Mary, „doch te
vens verscheidene zijner doeken en ik houd
zijn groot talent hoog in eere."
„En ik ook," antwoordde de valsche Paul
Harmant, „en ik heb tevens den lof van den
heer Castel hooren malen door personen, die
op kunstgebied heel wat meer keunis heb
ben dan ik."
Stephaan betuigde zijn dank voor deze
welwillende woorden.
„Brengt gij dit jaar eenig werk op de ten
toonstelling, mijnheer?" vroeg Mary.
„Neen, mejuffrouw, sinds twee a drie jaar
exposeer ik niet meer. Ik stel mij tevreden
als lid der jury op te treden."
TIENDE HOOFDSTUK.
Georges bracht het gesprek op een ander
onderwerp.
„Ik kan u niet genoeg herhalen mijnheer,"
zeide hij, „hoe gelukkig ik mij gevoel, daar
gij mijn vriend hebt aangenomen. Al mijney1
erkentelijkheid is voor u."
„Erkentelijkheidonderbrak hier Mary.
„Maar wij zijn u erkentelijkheid verschul
digd. Mijn vader verzekert, dat hij met den
heer Labroue een keurig geschenk ontvan
gen heeft."
„Werkelijk," bevestigde de industrieel,
„uw beschermeling is voor mij eeu onschat
baar medewerker."
I „Ik was er ook bepaald van overtuigd,
want ik kende de verdiensten van mijn
vriend. Doch niettemin heeft hij aan u de
grootste verplichtingen, en hij beschouwt
u dan ook als zijn weldoener, zijn redder,
en hij heeft gelijk. Zoo gij hem "niet de red
dende hand had toegestoken, zou hij zich
1 aan wanhoop hebben overgeleverd."
„Aan wanhoop," herhaalde Mary met
kloppend hart.
„Ja mejuffrouw," antwoordde Georges,
i „En waarom dan?" vroeg de valsche Paul
bet hoofd der onderneming besloten
wordt, vooral wanneer naar vo»eo ge-
b'acht wordt dat het gaat om buiten
landsche orders met korten levertijd.
Indien echter de kleine plaatsen met
minder officieel gedoe bezocht waren,
dan had men kunnen coostateeeren dat
daar door de arbeiders geregeld langer
gewerkt wordt zonder eenige formaliteit,
hetzij om de hoogere verdiensten of om
de belangen der industrie te bevorderen.
De macht der bedrijfsraden is daar
denkbeeldig, deze zorgen er wel voor
de belangen der onderneming niet te
dwarsboomen( daar zi) anders, zooals eeo
bedrijfsraad mij mededecid, bij de eerste
de beste gelegenheid »in die frlsche
Luft gesetzt werdeo*.
Opvallend nsïf Is de slotpassage van
pum 3 Het wordt ech'er in Duitsch
land algemeen waa»9chi1alrilc geacht d*t
bij vermindering van bedrijvigheid dit
overwerk au'omatlsch zal komen te
vervallen*. Men had even goed kunnen
voorspiegelen >Alie fabrieken in
Duitschland zullen automatisch gesloten
wordenzoodra er geen werk mee»
is*. Waarom niet flink met het feit voor
dea dag gekomen en gezegd »Er wordt
48 uur per week hard gewerkt en zoo
noodig tot 10 uur per week overgewerkt
zonder ooder de bemoeizucht der ove>-
heid te lijden.
Ik veronderstel dat de commissie zich
ook wel voor wat an Jers zal gelntrea-
seerd hebben dan voor de a'beidstijden,
doch de opdracht bad alleen rapport
uit te brengen over het voorgeschreven
onderwerp, anders had zi| allicht de vol
gende vier concludes kunnen toevoegen
No. 6. I dustrieele ondernemingen in
Duitschland genieten het aaazien de
algemeene volkswelvaart te verhoogen,
doch worden niet beschouwd al» gele
heden die door de overheid met allerlei
onzinnige administratlerommel belast
worden en geregeld gebrandschat onder
diverse vormen, als Iovalideverzekeriog,
Handelsregisterwet, Registratierechten,
G-meen-eloke Bedrijfsbelasting, etc.
No. 7. Dat dank zil het prachtige
re> ltngf-ysteem en de lAusbilduog* der
4fbeiders en werkmeesters, de productie
«ldaar eno»m is tegenover die der Ne-
lerlaudsche fabrieken, waar met een
i nkels uitzondering na het geringere
p-oductievermogen der arbeiders sterk
aan den dag treedt, tengevolge van de
grb ekkige voorbereiding en ontwikke
ling.
No. 8. Gezien de organisatie der
Duitsche industrie tegenover die der
onze, zou Nederland reeds eenbelachr-
lulr verwaand figuur geslagen hebben
bil het overnemen van hun arbeidstijd
treu'iger hitjkt ons figuur door de In
voering van de 45 urige werkweek.
No. 9. Dat de fout, begaan tegenover
de Nederlandsche industrie lo het alge
meen en tegenover de Nederlaodsche
arbeiders in het bijzonder, die men om
hen zoet te houden iets gegeven heeft
waarvoor de mccsten niet rtjp waren en
waardoor ze in steeds slechtere posl ie
zullen komen, loplaats hen eerst op het
vereischte peil te brengen, zoo spoedig
mogeltlk dient hersteld te worden.
Z il men de fouten willen inzien of
ons verder In de m'«é-e trach'eo te
Harmant.
„Daar Lucien Labroue reeds zoover ge
komen was, dat hij aan zijn toekomst begon
te twijfelen. Welnu, twijfel brengt ontmoe
diging mede, en ontmoediging leidt tot wan
hoopLucien heeft veel geleden, zonder
dit te verdienen. Het werd tijd dat eenig ge
luk de wonden kwam heelen, door een droef
verleden geslagen."
De gewezen Jacques Gérard bevond zich
bij deze woorden in het geheel niet meer op
zijn gemak. Hij was gereed op te staan en
te vertrekken, toen Mary, voor wie alles
wat den jongeman aanging, van bijzonder
belang was, het woord nam.
„Juist zoo, mejuffrouw, eene zware, mis
daad heeft een wees van hem gemaakt,"
antwoordde Georges.
Het jonge meisje liep een huivering over
de ledematen.
„Eene misdaad!" riep zij uit. „Daarvan
heeft hij mij nog niets gezegd. Heeft hij u
daarover gesproken, vader?"
„Zeker,zeide de millionnair. „Doch
ik heb het niet noodig geacht u deze som
bere geschiedenis te verhalen."
„En waarom niet? Mijnheer Lucien is
toch mijn beschermeling ook, en ik wensch
zeer de beproevingen te leeren kennen,
waaraan hij heeft blootgestaan om des te
beter met u te kunnen samenwerken om
hem «leze te doen vergeten."
„Ziedaar een braaf kind!" dacht Stephaan
Castel, die beurtelings vader en dochter
aanstaarde.
Mary ging voort
„Gij zegdet dan, mijnheer Darier, dat
mijnheer Lucien tengevolge eener misdaad
wees werd?"
„Ja, mejuffrouwHet is een vreese-
lijk drama, dat hem van zijn vader beroofd
heeft. Zijne moedér was reeds geruimen
tijd overleden."
„Wilt gij mij dat drama mededeelen?"
,Ik kan het in enkele woorden doen... Jules
Labroue, zijn vader, keerde van een reisje
terug. Toen hij in het midden van den nacht
te Alfortville terugkwam en den drempel van
zijn in brand staande fabriek overschreed,
werd hij vermoord
„Dat is afgrijselijkzeide Mary bevend.
„Dat is afschuwelijk, niet waar, vader?"
Du valsche Paul Harmant verzette zich
tegen de ontsteltenis, die zich van hem mees
ter maakte, en antwoordde met eene stem,
die hij zoo vast mogelijk trachtte te doen
zijn
„Ja, afgrijselijk."
„En," hernam Mary, „wie was de brand
stichter en wie de moordenaar?"
„De rechtbank heeft dezelfde persoon voor
beide misdaden veroordeeld, eene vrouw."
„Eene vrouw
„Ja, de portierster der fabriek. Door de
jury schuldig verklaard, werd door het assi
senhof tot levenslange gevangenisstaf veroor
deeld."
„Deze vrouw was een monster!" hernam
Mary met een beweging van afschuw.
„Of wel een martelares, mejuffrouw," ant
woordde Georges Darier.
„Wat bedoelt gij, mijnheer? Verklaar u
nader, zoo ik u verzoeken mag."
„Volgens zekere inlichtingen, die Lucien
door de zuster zijns vaders verstrekt werden,
eene brave en waardige vrouw, die hem heeft
opgevoed, is er een ernstige twijfel ontstaan
in den geest van mijn vriend."
„En heeft de rechtbank dezen twijfel niet
gedeeld?"
„Neen, mejuffrouw; alles spande samen
om de vrouw te beschuldigen."
„En hoe kan mijnheer Lucien dan nog
twijfelen?"
„De bewijzen schenen hem niet afdoende...
Hij gelooft dat er een dier rechterlijke dwa
lingen heeft plaats gegrepen, die helaas maar
al te dikwijls voorkomen. Hij hoopte uit dei>
mond van Jeanne For tier, de veroordeelde,
uitleggingen te bekomen om hem op 't spoor
te brengen van den waren schuldige... Doch
het is onmogelijk deze vrouw weer te vin
den."
Den valschen Paul Harmant brak 't klam
me zweet uit.
„Hoe kau dat mogelijk zijn?" vroeg hij
haast op ruwen toon. „De veroordeelde is
in de gevangenis."
„Ongeveer twee maanden geleden heeft
Jeanne Fortier de vlucht genomen uit de
gevangenis van Clermont."
„Zij heeft de vlucht genomen!" herhaalde
de gewezen meesterknecht, zoo bleek als een
doode.
„Doch wellicht zal zij weder spoedig in
handen der politie vallen," ging Georges Da
rier voort, „tenzij de ongelukkige van hon
ger omkome, want zij moet zonder middelen
van bestaan zijn. Lucien betreurt zeer, dat
hij de vrouw nu niet kan wedervinden, want
hij verwachtte veel licht uit een onderhoud
met haar."
„Aangenomen, dat hij in zijn voorgevoel
niet bedrogen wordt," antwoordde de mil
lionnair, „en aangenomen tevens dat hij een
schuldige vinde, dan nog is deze door pros
criptie gedekt."
„Pardon, mijnheer, Lucien zou tegen hem
nog heel wat vermogen. Zoo de moordenaar
met het gestolen geld eene aanzienlijke
plaats in de maatschappij heeft veroverd,
zou hij op een verschrikkelijke manier ge
troffen worden. In sommige gevallen staat
de openbare verachting met eene veroordee
ling gelijk, die den schuldige noch rust noch
duur meer geeft."
„Hariep Mary uit, dat zou rechtvaar
dig zijnMoge God den heer Lucien be
schermen in zijne onderneming en hem üi
de mogelijkheid stellen den dood zijns va
ders te wreken
Paul Harmant stond op het punt in be
zwijming te vallen.
Onder deze woorden zijner dochter boog
hij onwillekeurig het hoofd.
Dan ging Georges Darier weer voort;
„Mijn vriend Lucien was vijf jaar oud op
het oogenblik, dat het drama van Alfortville
voorvielToen hij de mannelijke jaren
bereikte, bezat hij niets dan zijn geleerd-
heid en de terreinen, zonder aanzienlijke
waarde, waarop eenmaal de fabriek van
Jules Labroue stond. Thans zou 't Lucien's
grootst genot zijn het door spaarzaamheid
zoover te kunnen brengen, een gedeelte der
ateliers zijns vaders weder te kunnen op
bouwen."
„Ziedaar ee doel, dat niet genoeg kan ge
prezen worden," riep Mary ujt. „De heer
Lucien Labroue heeft, naar ik geloof een
groote sterkte van karakter en eene onge-
meene wilskracht. Hij verdient te slagen en
vroeg of laat zal het succes dna ook zijn
deel zijn....Maar,, zoo gij wildet, vader,
zou hij onmiddellijk in staat zijn dit plan
uit te voeren."
(Wordt vervolgd).