Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
De gestolen Broche
Gemeenteraad
FEÜILLETOfl
„NOORD-BfcABAND"
WKJ
WOENSDAG 4 APRIL 1923.
46e JAARGANG.
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 88. Telegr.-Adres: ECHO.
Wettenmakerlj en onze
vrijheid.
Ziehier wat wij lezen in de „Hors
d'Oeuvre" van de Maasbode van 1.1.
Zondag
Het is een gelukkige en onverdachte
versterking van onze vroegere bewe
ringen. Wij nemen het dus met liefde
en genoegen over.
Er is op het oogenblik een streven
gaande om de persoonlijke vrijheid
van den Nederlandschen Staatsburger
te beveiligen tegen aanslagen, die in
de meest verschillende vormen op die
vrijheid worden gericht.
Men kan ontegenzeggelijk voor zulk
een streven eenige verklaring vinden.
De eenige fabriek, welke ten onzent
■iet onder malaise schijnt te lijden, is
•nze nationale wettenfabriek, die nog
steeds met vol personeel werkt.
Aldoor worden nieuwe wetten afge
leverd, niet altijd van even deugdelijk
fabrikaat, die tot doel hebben onze
persoonlijke vrijheid steeds meer en
meer te bekorten
Pas weer hebben we de Jachtwet
binnen, die de gemoederen onzer
vaderlandsche jagers niet weinig heeft
opgewonden.
't Is gelukkig, dat wij in onze musea
van nationale kunst nog een prachtige
partij jachtstukken ter herinnering
hebben opgeborgen, de historische
beteekenis ervan zal straks dubbele
waarde krijgen.
Zoo zal het ook straks gaan met
onze Jan Steen's, van Ostade's, Brou
wers, en de monumentale Schutters
maaltijden.
Want een ander jager ligt weer op
de loer om een aanmerkelijk stuk van
onze persoonlijke vrijheid onder schot
te krijgen.
De heer Rutgers komt eerstdaags
weer uit met zijn wetsontwerp voor
Plaatselijke Keuze.
En opnieuw zal de strijd om de
persoonlijke vrijheid als een soort
burgerkrijg ontbranden.
De plaatselijke keuze is de eerste
consequente stap tot de algeheele
drooglegging, en wij zullen gaan
deelen in de twijfelachtige geneugten
van Droog Amerika
'tls wel een typische speling van
het lot, dat in dezelfde week, dat de
Gereformeerde heer Rutgers andermaal
zijn bekend stokpaardje bestijgt de
„Reformatie", weekblad tot ontwikke
ling van het Gereformeerde leven, juist
in dezelfde week uitkomt met een
artikel over „Calvijn en de Ascese",
waarin ook Calvijn's standpunt inzake
het gebruik van wijn en sterke dranken
ter sprake komt.
Ook wijn behoortvolgensden grooten
Hervormer tot de nuttige dranken,
omdat hij het lichaam koestert, ver-
kwikt, versterkt en vervroolijkt.
De nuttige dingen worden echter
weer onderscheiden in levensbenoo-
digdheden en overvloed. Tot deze
laatste categorie behoort de wijn De
natuur zou tevreden zijn met het
drinken van water. Dat God er nog
wijn bij geeft, is het gevolg van Zijne
mildheid.
Voor kranken en zwakken is de wijn
gegeven tot medicijn. Timotheus, zegt
Calvijn, ging te ver, omdat hij zich
het gebruik van wijn ontzegde Terecht
raadt Paulus hem aan, om wijn te
drinken tot verbetering van zijn spijs- j
vertering. Ook Calvijn zelf gebruikte
wijn op medisch advies, om de zwak- j
heid van zijn maag en de hoofdpijn
tegen te gaan. Hij verhaalt ook met s
instemming, dat Augustinus de goede
monniken prijst, die zelf geheelonthou
ders zijnde, degenen die flauw of zwak
waren, zeer vriendelijk met wijn ver
zorgden Tusschen wijn en sterken
drank maakt de Hervormer geen ver
schil in gebruik. Als er sprake is van
wijn in de H Schrift zijn de overige
bedwelmende dranken daarin begrepen.
Hieronymus acht, dat sterke drank
alles aanduidt, wat dronkenschap kan
veroorzaken. Doch sicera is volgens
Calvijn een gerstendrank, en wordtin
het Hebreeuwsch ook wel wijn ge
noemd
Nog heden ten dage bereiden de
Oosterlingen uit de vruchten van prui
men en uit andere vruchten zeer zoete
en aangename dranken. Sterke dranken
nu zijn alle dranken uit vruchten ge
perst, die door hun zoetigheid even
aanlokkelijk zijn als wijn.
De hervormer leert den, dat het
nergens verboden is om wijn te drin
ken. De grond voor de onthouding
abstinentie ligt niet in den drank
zelf maar in den mensch.
Calvijn handhaaft met beslistheid
de stelling, dat gelijk alle spijze, ook
de wijn den mensch geoorloofd is,
maar dat onthouding somtijds geboden
kan zijn met paedagogisch doel.
Nu heeft de ervaring ons geleerd,
dat het absolute verbod een verkeerde
paedagogie is.
Niemand zal meer beweren, dat de
drankbestrijding geen zegenrijke be
weging is geweest, maar Amerika is
ons ten voorbeeld, hoe het wordt, als
deze beweging van middel doel wordt.
In de „Groene Amsterdammer"
schrijft de Hollandsche Amerikaan, dr.
Hendrik Willem van Loon „Brieven
uit Amerika". In een van zijne vorige
brieven had hij o.m. ook de goede
zijden van Amerika's drooglegging
belicht.
„Die brief was nog niet weg, zoo
schreef hij in een volgend epistel, of
het heele land zonk in een moeras van
dronkenschap, dat het om te huilen
was. Ik heb in Holland en in Rusland
en in Scandinavië en in Beieren ge
woond, en heb van mijn dagen veel
dronken menschen gezien. Maar iets
dat ook maar in de verste verte geleek
op wat er hier in de kerstdagen aan
beschonkenheid werd vertoond, is mij
nog nooit onder de oogen gekomen".
Een oogenblik had de correspondent
zelfs het gevoel een telegram naar
Europa te sturen en te zeggen„druk
dien brief maar niet."
Iets verder in dezen brief nog „Bo
vendien hebben we alweer zooveel
andere dingen die ons vervelen, dat
we de drankkwestie beginnen te ver
geten. De vrome gemeente ziet, hoe
de wereld met den dag redelijker
wordt en vecht met hevig achterhoede
gevecht tegen alles wat onze planeet
iets vroolijker wens^ht te maken. Con
certen op Zondag eii sigaretten rooken
op de weeksche dagen zijn zoo klei
nigheden op ons programma. De eisch
scheiding, die in sommige staten
heelemaal niet besjaat en in andere
NOVELLE VAN
REINHOLD ORTMANN.
LW 'J K. (Tcgx
DOOD. ERVARING STERK-
staten voor alles en nog wat gegeven
wordt, is weer op de agenda ge
bracht Overal weerklinken de bazui
nen, die de vrome gemeente oproepen
om den Duivel en alle zijn booze
werken nu maar opeens met behulp
van een dozijntje nieuwe wetten van
dit aardrijk te verbannen Onze Za-
terdagsche couranten zijn van het eene
end tot het andere gevuld met annon
ces van nieuwe Profeten, die ieder op
hun beurt het menschdom zullen red
den van den komenden ondergang."
De Grieksche lyran die alle wijn
stokken in zijn land liet uitrukken, om
zijn volk voor dronkenschap te bewa
ren, heeft het niet gewonnen.
Zal de heer Rutgers gelukkiger zijn
als hij de Amerikaansche draconische
wetten ook zal gaan toepassen op
Holland, waar de menschen zoo op
hun persoonlijke vrijheid gesteld zijn
Laten wij de drankbestrijding haar
volle vrijheid van propaganda.
De mensch, die zich te matigen
weet, staat hooger dan die slechts ge
dwongen wordt door het gebod.
De drankbestrijding heeft reeds veel
bereikt ook zonder den stok achter de
deur gereed te hebben.
Drinkgewoonten hebben zich afge
zwakt, dronkenschap wordt verachte
lijk gevonden, de onmatigheid even-
zeer,
i Als men bedenkt, dat politieagenten
vroeger speciaal bestonden om dron
ken menschen naar de wacht te slee
pen, dan moet men toegeven, dat er
tegenwoordig onder dit opzicht een
groote verbetering is ingetreden.
Dronken menschen behooren niet
meer tot ons dagelijksch schouwspel, j
Een die tegeuwoordig een glaasje te
veel heeft gedronken, wordt medelij-
dend tusschen zijn vrienden in geno-
men, en het is zelfs den minder be-1
schaafden aan te zien. dat zij zich
over den beschonkene schamen.
Dit alles heeft de drankbestrijding
zeker als een verdienste harerzijds te
boeken
Zou het dan niet wenschelijk zijn. j
dat ook in ons land gelijk in Zweden
een algemeene bond werd gesloten
van allen, die de eer van de matig
heid willen hooghouden, welke met-
een de eer is van de zelfbeheersching
en de persoonlijke vrijheid en ons de
schande van het verbod spaart. i
NIEUWKUIK. f
Donderdagmorgen 10 uur kwam de
raad dezer gemeente in openbare zitting
bijeen. Voorzitter burgemeester C F
van den Broek, Secretaris W A C v.
d. Leeden Afwezig het lid F. Mom*
mersteeg.
De Voorzitter opent de vergadering
met den Chr. Groet, waarna door den
secretaris de notulen der vorige verga
dering worden voorgelezen Het lid
van Steensei merkt hierbij op dat
volgens zijn meening het in de vorige
vergadering vastgesteld salaris van P.
van Baardwijk niet was 60, doch 50
gulden De notulen worden verder
goedgekeurd Enkele ingekomen stuk
ken van Ged. Staten worden voor
kennisgeving aangenomen
Aan de orde
Voorstel met ontwerp tot vaststelling
eener verordening op het vloeken.
De Voorzitter zet uiteen, deze ver
ordening door de politie hiertoe aan
gezet. in 't leven te hebben geroepen
en vastgesteld voor het krijgen eener
bekeuring hiervan op eene boete van
f 25 wordt voor kennisgeving aan
genomen. Alsmede wordt op dezelfde
boete aangenomen de verordering voor
het langer dan 15 meter achter auto's
en motorrijwielen aan te rijden of los
I op een rijwiel te gaan zitten. Zulks in
verband met de openbare veiligheid.
Voorstel met ontwerp eener veror
dering tot vaststelling van leges ter
secretarie geheven
Voorzitter licht de wijzigingen toe
hierin aangebracht word goedgekeurd.
Voorstel tot wijziging der gemeente
begrooting 1922 en 1923.
Voorzitter deelt mede, dat er ver-
scheidene menschen zijn die niet be*
talen. Hoewel zulks door de raad
treurig gevonden wordt, kan het niet
anders dan het heffingperentage voor
de plaatselijke inkomstenbelasting te
bepalen op 2'/2
Vaststelling kohier hondenbelasting.
Wordt goedkeuring gehecht De honden
zijn verdeeld in 2 klasse le en 2e klas.
In de eerste klas vallende betaalt men
f 2 50 en tweede klas f 1.50.
j Benoeming wegens periodieke af
treding van een lid van het Burgerlijk
Armbestuur en benoeming Armenartsen
1923. Als aftredend lid werd met al
gemeene stemmen herbenoemd M. de
Gouw en tot Armenartsen met alge
meene stemmen Dr. v. Seters, Drunen
en Dr. Weijers, Vlijmen,
i Bespreking werkverschaffing met
voorstel van B en W. voor kennis
geving aangenomen.
RondvraagVoorzitter heeft toe te
voegen dat bij de vorige vergadering
wel het percentage tot heffing van
pensioenbijdrage voor gemeente-amb
11)
ga«»0«
De Echo van hel
Waalw(jbschc en Langstraatsche Courant,
Bit blad verschijnt
WOENSDAG IN ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
{franco per post door het geheele rijk 1.40.
Brieven, Ingebonden stokken, geldes en*.,
franco te «enden aan den Uitgever,
UlTGAT»:
Prijs der Advertestüs
20 cent per regel; mlnlmnsn 1.50.
BecUmes 40 cent per regel.
BJJ contract flink rabat.
AdvertentlSn moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens em alterlljk 9 nr In on* besft
sljn.
MAATSCHAPPIJ VAN VERZEKERING OP HET LEVEN
van „De Beho ven het Zuiden".
VRIJ NAAR HET DUITSCH.
„Werkelijk? Zult u dat doen? U
belooft me dat plechtig, Juffrouw Greta?"
„Ik beloof het. En nu weest u daar
om niet boos op mij nu is het toch mis
schien beter, dat u gaat, alvorens mjjn
moeder terugkomt. Zjj oordeelt over vele
dingen een beetje zonderling, en ik zou bij
haar zwakke gezondheid haar gaarne iede
re opwinding sparen. U begrijpt me, niet
waar? En 11 duidt het mjj niet ten
kwade?"
„Neen," zet hjj. „O hebt gelijk het is
het beste dat ik ga."
Maar htj hield haar handen nog steeds
vast en keek haar aan, alsof toch het laat
ste woord tusschen hen nog niet gesproken
was. Htj was bitter ontevreden met zich
zelf, want hfj voelde, dat de wijze waarop
htj ztjn aanzoek had gedaan en hoe hij haar
weigering had opgenomen, geheel en al niet
de ware uitdrukking zijner gevoelens was
geweest. Htj gevoelde een aandrang haar
eenige warmtevolle, hartelijke woorden te
neggen woorden, die haar zouden over
tuigen, hoe gaarne en met hoeveel blijd
schap hjj haar jawoord zou hebben ontvan
gen. Maar dat hartelijke woord wilde hem
maar niet te binnen schieten, zoolang het
daarvoor nog de geschikte tijd was geweest,
en toen zij zich dan ook met een vriendelijk
„Vaarwel dan, mijnheer Imberghaar
handen uit de ztjne had genomen, was het
te laat.
Tot aan de buitendeur deed zij hem uit
geleide en bij het afscheid nemen zei hij tot
haar, wat men tot iederen anderen bekende
zou zeggen, van widen men voor langen tijd
afscheid neemt.
Teleurgesteld en diep terneergeslagen
ging hij weg. Greta Willisen echter luister
de achter de gesloten deur, tot het geluid
van zijn voetstappen weggestorven was.
Toen snelde ze naar de huiskamer terug,
deed de grendel op de denr en viel, het ge
laat in haar handen verbergend, uitgeput op
een stoel neer.
Met bijne bovenmenschelijke inspanning
had zjj zoolang haar zelfbeheersching weten
te behouden en had den man, dien zij met.
de gansc-he kracht van haar jonge en reine
hart beminde, tot op het laatste oogenblik
een vriendelijk en glimlachend gelaat ge
toond.
Doctor Volkmar, die twee dagen later
van zijn zomeruitstapje terugkeerde, was
geheel en al ontsteld over Rudolf Imberg,
die er zeer slecht uitzag. Hij twijfelde niet,
of de bovenmatige lichamelijke en geeste
lijke verzwakking, die hij in zijn overigens
zoo krachtigen en elastisch en vriend ont
dekte, stond in een of ander verband met,
diens onzinnige huwelijksplannenmaar
zoo angstvallig als hij het tot nu toe ver
meden had over dit onderwerp te praten,
deed hij ook thans geen enkele vraag, hoe
belangstellend hij overigens ook naar Ru
dolfs welvaren was.
HJj drong er echter met groote beslist
heid op aan, dat Rudolf iets moest doen ter
versterking zijner gezondheid, wat nu juist
zoo gemakkelijk was, daar bijna de helft
van de vacantie's der gerechtshoven nog
voor hen lag en het kleine getal vacantie-
zaken zonder moeite door Volkmar zelf af
gehandeld kon worden. Hij had gevreesd,
dat Imberg aan zijn voorstel hardnekkigen
weerstand zou bieden, maar hij zag tot zijn
groote vreugde, dat deze vrees geheel onge
grond was. Weliswaar verklaarde de jonge
rechtsgeleerde eerst, dat hij geen herstel van
gezondheid behoefde en dat hij eerst wel
eens met zich zelf zou overleggen, doch
reeds den volgenden morgen zei hij„Je
hebt gelijk het zal mij goed doen, wan
neer ik een paar weken vrijaf neem. Van
een bijzonder verlangen om te reizen is bij
mij weliswaar niet veel te bespeuren, maar
ik krijg misschien pas schik in de zaak. als trouwen."
ik eenmaal goed en wel onderweg ben." t „Niet?" Zie je wel, ik wist het immers,
Doctor Volkmar kon zich zijn vreugde niet riat je nog intijds tot inkeer
verhelen, die lijj wegens de verstandige „Vergeef me. dat ik je in de reden val.
toegevendheid van zijn in zoo veel andere ik yAX\ haar niet. trouwen, omdat ze me
dingen vaak eigenwijze collega gevoelde. 1 eenige dagen geleden rondweg de bons ge-
,,En heb je over het doel van je tocht I geven heeft,
reeds een plan gevormd?" vroeg hij. j „Jou afgewezen? Is het mogelijk? En om
Rudolf Imberg knikte ontkennend. welke redenen?"
„Het is mü geheel onverschillig, waar ik „Om de redenen, waarop ik aanspraak
heenga. Jij hebt veel gereisd, misschien
kun jij me hierin raden."
„Meer dan dat. mijn jongen. Ik zal me
zelfs veroorloven een beetje de baas over
maakte. Ik meende haar niet te mogen be
driegen door haar een hartstochtelijke lief
de voor te huichelen en zij is te trotsch, om
zich te binden aan een man, die volgens
je te spelen. Ga jij maar naar huis om je haar overtuiging slechts uit medelijden aan-
koffer te pakken. Ik zal je vanavond je j aoek doet om haar hand."
rond reisbiljet kant en klaar thuisbezorgen, j „Een vreemd meisje op mijn woord
en per slot van rekening is het immers nog j Maar in ieder geval is het zoo het beste,
vroeg genoeg, als je dan pas hoort, welke j zoowel voor jou als voor haar. Wees ervan
koele plekjes ik voor je uitgekozen heb". j verzekerd, dat ik een waakzaam oog op 't
Rudolf had niets tegen deze eenigszins j |0t van beide dames zal houden."
eigenmachtige oplossing in te brengen. Hij j „Ik dank je. En nu nog iets: mijn vader
toonde zich noch misnoegd noch blij verrast, een oude man er kan hem iets rneu-
toen hjj 's avonds vernam, dat hij via Miin- j sclielijks overkomen, en zooals wij momen-
chen en Innsbruck naar de Tiroler bergen j teel tot elkander in betrekking staan, zou
zou reizen. i hij mij misschien niet eens daarvan in ken-
„Natuurlijk drijf ik mijn voogdijschap nis te stellen, indien hjj ziek werd. Je zult
niet zoovel- door, dat ik je voor den gehee- j dus ook je zorgen een beetje in die richting
moeten uitstrekken."
„Natuurlijk, daar kun je op rekenen.
En nu prettige reis. mijn jongenKeer
weer terug met blozende wangen en oogen
vol levenslust. Haal je geen muizenissen in
len duur van je reis een bepaald verblijf
zou voorschrijven," zei Volkmar, „maar ik
j denk dat de plaats waar ik logies voor je
besproken heb, voor jou als geschapen is.
Niet te eenzanm en ook niet te elegant, mid
den in een heerlijke landelijke omgeving, je hoofd, integendeel, schudt iedere booze
bevalt 't je echter niet, dan kun je natuur- gril van je af en doe haar in den diepsten
lijk je tenten ergens anders opslaan."
Rudolf dankte hem voor zjjn vriendschap-
Tiroolschen afgrond storten."
De trein zette zich in beweging en Rudolf
Hjj was vastbesloten, geen kennismakingen
aan te knoopen en de eerste week van zijn
verblijf was reeds bijna verstreken, zonder
dat bij zijn voornemen ontrouw was gewor
den. Weliswaar had hij in deze heele week
iedere aanraking met andere toeristen angst
vallig vermeden en hij had voor zijn wan
deltochtjes steeds zulke wegen uitgekozen,
waarvan hij wist dat. ze door de andereu
slechts zelden bezocht werden. De weldda-
dige werking op zijn gemoedstoestand ech
ter, die hij van de eenzaamheid verwachtte,
had zich tot dusverre niet vertoond.
Het lot van Greta Willisen nam hem bijna
onafgebroken in beslag en des te stelliger
zijn sombere overpeinzingen moesten eindi
gen in het bewustzijn, dat haar lot nu, na
dat zij haar straf ondergaan had, als een
onveranderlijk moest worden beschouwd, des
te droefgeestiger was de stemming, die zij
bij hem achterlieten.
De gesteldheid der wegen in de omgeving
vat» de badplaats en een voortreffelijke
wandelkaart stelden Rudolf in staat zijn
uitstapjes tamelijk ver uit te strekken, zon
der dat hij zich het gezelschap van een of
anderen gids tegen het gevaar van verdwa
len op den hals behoefde te halen. Ook als
hij wel eens onverwachts wat ai te ver de
bergen had beklommen of zlcli ln een of
ander onbegaanbaar zjjdal had gewaagd,
was hjj toch altijd voor het vallen der duis
ternis weer op bekende paden teruggeko
men, of een blik op de kaart, die hjj steeds
bij zich droeg, had hem direct de goede
richting aangewezen.
peljjke maatregelen en vöór hij hem den imberg zakte met. gesloten oogen diep in
volgenden morgen aan het station voor 't j de zachte kussens, teneinde iedere poging-
laatst de hand drukte, zeide hij„Je zult
ondertusschen wel eens informeeren hoe 't
Mevrouw Willisen en haar dochter gaat,
niet waar? Natuurlijk zoo voorzichtig en
bescheiden mogelijk en in ieder geval zoo
danig dat zjj niet weten dat je het feitelijk
voor mij doet."
„Daar zal ik mijn beste krachten aan
wijden, hoewel deze opdracht me eenigszins
zonderling voorkomt. Zul je niet gedurende
je afwezigheid met hen correspondeeren?"
„Neen. En opdat het soms niet tot pijn
lijke misverstanden zal leiden, zoo verklaar
ik je hij dezeik zal juffrouw Willisen niet
van toenadering van zjjn medereizigers te
voorkomen.
Doctor1, Volkmar had niet overilrevert,
toen hij de loftrompet had geblazen over 't
heerlijk gelegen Tiroler landschap. Iets rus
tiger had Rudolf Imberg zich ziju omgeving
echter wel gewenscht. Volgens zjjn idee
waren er te veel zomergasten in theatraal
fatterige bergkleeding, en in het groote
hotel, waaruit hjj reeds deu eersten den
besten dag naar een van de meer afgelegen
kleinere pensions was gevlucht, ging het
hem te grootsteedsch en te wereldseh toe.
(Wordt vervolgd