Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. De gestolen Broche Gemeenteraad FEÜILLETOfl „NOORD-BfcABAND" WKJ WOENSDAG 4 APRIL 1923. 46e JAARGANG. WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 88. Telegr.-Adres: ECHO. Wettenmakerlj en onze vrijheid. Ziehier wat wij lezen in de „Hors d'Oeuvre" van de Maasbode van 1.1. Zondag Het is een gelukkige en onverdachte versterking van onze vroegere bewe ringen. Wij nemen het dus met liefde en genoegen over. Er is op het oogenblik een streven gaande om de persoonlijke vrijheid van den Nederlandschen Staatsburger te beveiligen tegen aanslagen, die in de meest verschillende vormen op die vrijheid worden gericht. Men kan ontegenzeggelijk voor zulk een streven eenige verklaring vinden. De eenige fabriek, welke ten onzent ■iet onder malaise schijnt te lijden, is •nze nationale wettenfabriek, die nog steeds met vol personeel werkt. Aldoor worden nieuwe wetten afge leverd, niet altijd van even deugdelijk fabrikaat, die tot doel hebben onze persoonlijke vrijheid steeds meer en meer te bekorten Pas weer hebben we de Jachtwet binnen, die de gemoederen onzer vaderlandsche jagers niet weinig heeft opgewonden. 't Is gelukkig, dat wij in onze musea van nationale kunst nog een prachtige partij jachtstukken ter herinnering hebben opgeborgen, de historische beteekenis ervan zal straks dubbele waarde krijgen. Zoo zal het ook straks gaan met onze Jan Steen's, van Ostade's, Brou wers, en de monumentale Schutters maaltijden. Want een ander jager ligt weer op de loer om een aanmerkelijk stuk van onze persoonlijke vrijheid onder schot te krijgen. De heer Rutgers komt eerstdaags weer uit met zijn wetsontwerp voor Plaatselijke Keuze. En opnieuw zal de strijd om de persoonlijke vrijheid als een soort burgerkrijg ontbranden. De plaatselijke keuze is de eerste consequente stap tot de algeheele drooglegging, en wij zullen gaan deelen in de twijfelachtige geneugten van Droog Amerika 'tls wel een typische speling van het lot, dat in dezelfde week, dat de Gereformeerde heer Rutgers andermaal zijn bekend stokpaardje bestijgt de „Reformatie", weekblad tot ontwikke ling van het Gereformeerde leven, juist in dezelfde week uitkomt met een artikel over „Calvijn en de Ascese", waarin ook Calvijn's standpunt inzake het gebruik van wijn en sterke dranken ter sprake komt. Ook wijn behoortvolgensden grooten Hervormer tot de nuttige dranken, omdat hij het lichaam koestert, ver- kwikt, versterkt en vervroolijkt. De nuttige dingen worden echter weer onderscheiden in levensbenoo- digdheden en overvloed. Tot deze laatste categorie behoort de wijn De natuur zou tevreden zijn met het drinken van water. Dat God er nog wijn bij geeft, is het gevolg van Zijne mildheid. Voor kranken en zwakken is de wijn gegeven tot medicijn. Timotheus, zegt Calvijn, ging te ver, omdat hij zich het gebruik van wijn ontzegde Terecht raadt Paulus hem aan, om wijn te drinken tot verbetering van zijn spijs- j vertering. Ook Calvijn zelf gebruikte wijn op medisch advies, om de zwak- j heid van zijn maag en de hoofdpijn tegen te gaan. Hij verhaalt ook met s instemming, dat Augustinus de goede monniken prijst, die zelf geheelonthou ders zijnde, degenen die flauw of zwak waren, zeer vriendelijk met wijn ver zorgden Tusschen wijn en sterken drank maakt de Hervormer geen ver schil in gebruik. Als er sprake is van wijn in de H Schrift zijn de overige bedwelmende dranken daarin begrepen. Hieronymus acht, dat sterke drank alles aanduidt, wat dronkenschap kan veroorzaken. Doch sicera is volgens Calvijn een gerstendrank, en wordtin het Hebreeuwsch ook wel wijn ge noemd Nog heden ten dage bereiden de Oosterlingen uit de vruchten van prui men en uit andere vruchten zeer zoete en aangename dranken. Sterke dranken nu zijn alle dranken uit vruchten ge perst, die door hun zoetigheid even aanlokkelijk zijn als wijn. De hervormer leert den, dat het nergens verboden is om wijn te drin ken. De grond voor de onthouding abstinentie ligt niet in den drank zelf maar in den mensch. Calvijn handhaaft met beslistheid de stelling, dat gelijk alle spijze, ook de wijn den mensch geoorloofd is, maar dat onthouding somtijds geboden kan zijn met paedagogisch doel. Nu heeft de ervaring ons geleerd, dat het absolute verbod een verkeerde paedagogie is. Niemand zal meer beweren, dat de drankbestrijding geen zegenrijke be weging is geweest, maar Amerika is ons ten voorbeeld, hoe het wordt, als deze beweging van middel doel wordt. In de „Groene Amsterdammer" schrijft de Hollandsche Amerikaan, dr. Hendrik Willem van Loon „Brieven uit Amerika". In een van zijne vorige brieven had hij o.m. ook de goede zijden van Amerika's drooglegging belicht. „Die brief was nog niet weg, zoo schreef hij in een volgend epistel, of het heele land zonk in een moeras van dronkenschap, dat het om te huilen was. Ik heb in Holland en in Rusland en in Scandinavië en in Beieren ge woond, en heb van mijn dagen veel dronken menschen gezien. Maar iets dat ook maar in de verste verte geleek op wat er hier in de kerstdagen aan beschonkenheid werd vertoond, is mij nog nooit onder de oogen gekomen". Een oogenblik had de correspondent zelfs het gevoel een telegram naar Europa te sturen en te zeggen„druk dien brief maar niet." Iets verder in dezen brief nog „Bo vendien hebben we alweer zooveel andere dingen die ons vervelen, dat we de drankkwestie beginnen te ver geten. De vrome gemeente ziet, hoe de wereld met den dag redelijker wordt en vecht met hevig achterhoede gevecht tegen alles wat onze planeet iets vroolijker wens^ht te maken. Con certen op Zondag eii sigaretten rooken op de weeksche dagen zijn zoo klei nigheden op ons programma. De eisch scheiding, die in sommige staten heelemaal niet besjaat en in andere NOVELLE VAN REINHOLD ORTMANN. LW 'J K. (Tcgx DOOD. ERVARING STERK- staten voor alles en nog wat gegeven wordt, is weer op de agenda ge bracht Overal weerklinken de bazui nen, die de vrome gemeente oproepen om den Duivel en alle zijn booze werken nu maar opeens met behulp van een dozijntje nieuwe wetten van dit aardrijk te verbannen Onze Za- terdagsche couranten zijn van het eene end tot het andere gevuld met annon ces van nieuwe Profeten, die ieder op hun beurt het menschdom zullen red den van den komenden ondergang." De Grieksche lyran die alle wijn stokken in zijn land liet uitrukken, om zijn volk voor dronkenschap te bewa ren, heeft het niet gewonnen. Zal de heer Rutgers gelukkiger zijn als hij de Amerikaansche draconische wetten ook zal gaan toepassen op Holland, waar de menschen zoo op hun persoonlijke vrijheid gesteld zijn Laten wij de drankbestrijding haar volle vrijheid van propaganda. De mensch, die zich te matigen weet, staat hooger dan die slechts ge dwongen wordt door het gebod. De drankbestrijding heeft reeds veel bereikt ook zonder den stok achter de deur gereed te hebben. Drinkgewoonten hebben zich afge zwakt, dronkenschap wordt verachte lijk gevonden, de onmatigheid even- zeer, i Als men bedenkt, dat politieagenten vroeger speciaal bestonden om dron ken menschen naar de wacht te slee pen, dan moet men toegeven, dat er tegenwoordig onder dit opzicht een groote verbetering is ingetreden. Dronken menschen behooren niet meer tot ons dagelijksch schouwspel, j Een die tegeuwoordig een glaasje te veel heeft gedronken, wordt medelij- dend tusschen zijn vrienden in geno- men, en het is zelfs den minder be-1 schaafden aan te zien. dat zij zich over den beschonkene schamen. Dit alles heeft de drankbestrijding zeker als een verdienste harerzijds te boeken Zou het dan niet wenschelijk zijn. j dat ook in ons land gelijk in Zweden een algemeene bond werd gesloten van allen, die de eer van de matig heid willen hooghouden, welke met- een de eer is van de zelfbeheersching en de persoonlijke vrijheid en ons de schande van het verbod spaart. i NIEUWKUIK. f Donderdagmorgen 10 uur kwam de raad dezer gemeente in openbare zitting bijeen. Voorzitter burgemeester C F van den Broek, Secretaris W A C v. d. Leeden Afwezig het lid F. Mom* mersteeg. De Voorzitter opent de vergadering met den Chr. Groet, waarna door den secretaris de notulen der vorige verga dering worden voorgelezen Het lid van Steensei merkt hierbij op dat volgens zijn meening het in de vorige vergadering vastgesteld salaris van P. van Baardwijk niet was 60, doch 50 gulden De notulen worden verder goedgekeurd Enkele ingekomen stuk ken van Ged. Staten worden voor kennisgeving aangenomen Aan de orde Voorstel met ontwerp tot vaststelling eener verordening op het vloeken. De Voorzitter zet uiteen, deze ver ordening door de politie hiertoe aan gezet. in 't leven te hebben geroepen en vastgesteld voor het krijgen eener bekeuring hiervan op eene boete van f 25 wordt voor kennisgeving aan genomen. Alsmede wordt op dezelfde boete aangenomen de verordering voor het langer dan 15 meter achter auto's en motorrijwielen aan te rijden of los I op een rijwiel te gaan zitten. Zulks in verband met de openbare veiligheid. Voorstel met ontwerp eener veror dering tot vaststelling van leges ter secretarie geheven Voorzitter licht de wijzigingen toe hierin aangebracht word goedgekeurd. Voorstel tot wijziging der gemeente begrooting 1922 en 1923. Voorzitter deelt mede, dat er ver- scheidene menschen zijn die niet be* talen. Hoewel zulks door de raad treurig gevonden wordt, kan het niet anders dan het heffingperentage voor de plaatselijke inkomstenbelasting te bepalen op 2'/2 Vaststelling kohier hondenbelasting. Wordt goedkeuring gehecht De honden zijn verdeeld in 2 klasse le en 2e klas. In de eerste klas vallende betaalt men f 2 50 en tweede klas f 1.50. j Benoeming wegens periodieke af treding van een lid van het Burgerlijk Armbestuur en benoeming Armenartsen 1923. Als aftredend lid werd met al gemeene stemmen herbenoemd M. de Gouw en tot Armenartsen met alge meene stemmen Dr. v. Seters, Drunen en Dr. Weijers, Vlijmen, i Bespreking werkverschaffing met voorstel van B en W. voor kennis geving aangenomen. RondvraagVoorzitter heeft toe te voegen dat bij de vorige vergadering wel het percentage tot heffing van pensioenbijdrage voor gemeente-amb 11) ga«»0« De Echo van hel Waalw(jbschc en Langstraatsche Courant, Bit blad verschijnt WOENSDAG IN ZATERDAG. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. {franco per post door het geheele rijk 1.40. Brieven, Ingebonden stokken, geldes en*., franco te «enden aan den Uitgever, UlTGAT»: Prijs der Advertestüs 20 cent per regel; mlnlmnsn 1.50. BecUmes 40 cent per regel. BJJ contract flink rabat. AdvertentlSn moeten Woensdag en Vrijdag des morgens em alterlljk 9 nr In on* besft sljn. MAATSCHAPPIJ VAN VERZEKERING OP HET LEVEN van „De Beho ven het Zuiden". VRIJ NAAR HET DUITSCH. „Werkelijk? Zult u dat doen? U belooft me dat plechtig, Juffrouw Greta?" „Ik beloof het. En nu weest u daar om niet boos op mij nu is het toch mis schien beter, dat u gaat, alvorens mjjn moeder terugkomt. Zjj oordeelt over vele dingen een beetje zonderling, en ik zou bij haar zwakke gezondheid haar gaarne iede re opwinding sparen. U begrijpt me, niet waar? En 11 duidt het mjj niet ten kwade?" „Neen," zet hjj. „O hebt gelijk het is het beste dat ik ga." Maar htj hield haar handen nog steeds vast en keek haar aan, alsof toch het laat ste woord tusschen hen nog niet gesproken was. Htj was bitter ontevreden met zich zelf, want hfj voelde, dat de wijze waarop htj ztjn aanzoek had gedaan en hoe hij haar weigering had opgenomen, geheel en al niet de ware uitdrukking zijner gevoelens was geweest. Htj gevoelde een aandrang haar eenige warmtevolle, hartelijke woorden te neggen woorden, die haar zouden over tuigen, hoe gaarne en met hoeveel blijd schap hjj haar jawoord zou hebben ontvan gen. Maar dat hartelijke woord wilde hem maar niet te binnen schieten, zoolang het daarvoor nog de geschikte tijd was geweest, en toen zij zich dan ook met een vriendelijk „Vaarwel dan, mijnheer Imberghaar handen uit de ztjne had genomen, was het te laat. Tot aan de buitendeur deed zij hem uit geleide en bij het afscheid nemen zei hij tot haar, wat men tot iederen anderen bekende zou zeggen, van widen men voor langen tijd afscheid neemt. Teleurgesteld en diep terneergeslagen ging hij weg. Greta Willisen echter luister de achter de gesloten deur, tot het geluid van zijn voetstappen weggestorven was. Toen snelde ze naar de huiskamer terug, deed de grendel op de denr en viel, het ge laat in haar handen verbergend, uitgeput op een stoel neer. Met bijne bovenmenschelijke inspanning had zjj zoolang haar zelfbeheersching weten te behouden en had den man, dien zij met. de gansc-he kracht van haar jonge en reine hart beminde, tot op het laatste oogenblik een vriendelijk en glimlachend gelaat ge toond. Doctor Volkmar, die twee dagen later van zijn zomeruitstapje terugkeerde, was geheel en al ontsteld over Rudolf Imberg, die er zeer slecht uitzag. Hij twijfelde niet, of de bovenmatige lichamelijke en geeste lijke verzwakking, die hij in zijn overigens zoo krachtigen en elastisch en vriend ont dekte, stond in een of ander verband met, diens onzinnige huwelijksplannenmaar zoo angstvallig als hij het tot nu toe ver meden had over dit onderwerp te praten, deed hij ook thans geen enkele vraag, hoe belangstellend hij overigens ook naar Ru dolfs welvaren was. HJj drong er echter met groote beslist heid op aan, dat Rudolf iets moest doen ter versterking zijner gezondheid, wat nu juist zoo gemakkelijk was, daar bijna de helft van de vacantie's der gerechtshoven nog voor hen lag en het kleine getal vacantie- zaken zonder moeite door Volkmar zelf af gehandeld kon worden. Hij had gevreesd, dat Imberg aan zijn voorstel hardnekkigen weerstand zou bieden, maar hij zag tot zijn groote vreugde, dat deze vrees geheel onge grond was. Weliswaar verklaarde de jonge rechtsgeleerde eerst, dat hij geen herstel van gezondheid behoefde en dat hij eerst wel eens met zich zelf zou overleggen, doch reeds den volgenden morgen zei hij„Je hebt gelijk het zal mij goed doen, wan neer ik een paar weken vrijaf neem. Van een bijzonder verlangen om te reizen is bij mij weliswaar niet veel te bespeuren, maar ik krijg misschien pas schik in de zaak. als trouwen." ik eenmaal goed en wel onderweg ben." t „Niet?" Zie je wel, ik wist het immers, Doctor Volkmar kon zich zijn vreugde niet riat je nog intijds tot inkeer verhelen, die lijj wegens de verstandige „Vergeef me. dat ik je in de reden val. toegevendheid van zijn in zoo veel andere ik yAX\ haar niet. trouwen, omdat ze me dingen vaak eigenwijze collega gevoelde. 1 eenige dagen geleden rondweg de bons ge- ,,En heb je over het doel van je tocht I geven heeft, reeds een plan gevormd?" vroeg hij. j „Jou afgewezen? Is het mogelijk? En om Rudolf Imberg knikte ontkennend. welke redenen?" „Het is mü geheel onverschillig, waar ik „Om de redenen, waarop ik aanspraak heenga. Jij hebt veel gereisd, misschien kun jij me hierin raden." „Meer dan dat. mijn jongen. Ik zal me zelfs veroorloven een beetje de baas over maakte. Ik meende haar niet te mogen be driegen door haar een hartstochtelijke lief de voor te huichelen en zij is te trotsch, om zich te binden aan een man, die volgens je te spelen. Ga jij maar naar huis om je haar overtuiging slechts uit medelijden aan- koffer te pakken. Ik zal je vanavond je j aoek doet om haar hand." rond reisbiljet kant en klaar thuisbezorgen, j „Een vreemd meisje op mijn woord en per slot van rekening is het immers nog j Maar in ieder geval is het zoo het beste, vroeg genoeg, als je dan pas hoort, welke j zoowel voor jou als voor haar. Wees ervan koele plekjes ik voor je uitgekozen heb". j verzekerd, dat ik een waakzaam oog op 't Rudolf had niets tegen deze eenigszins j |0t van beide dames zal houden." eigenmachtige oplossing in te brengen. Hij j „Ik dank je. En nu nog iets: mijn vader toonde zich noch misnoegd noch blij verrast, een oude man er kan hem iets rneu- toen hjj 's avonds vernam, dat hij via Miin- j sclielijks overkomen, en zooals wij momen- chen en Innsbruck naar de Tiroler bergen j teel tot elkander in betrekking staan, zou zou reizen. i hij mij misschien niet eens daarvan in ken- „Natuurlijk drijf ik mijn voogdijschap nis te stellen, indien hjj ziek werd. Je zult niet zoovel- door, dat ik je voor den gehee- j dus ook je zorgen een beetje in die richting moeten uitstrekken." „Natuurlijk, daar kun je op rekenen. En nu prettige reis. mijn jongenKeer weer terug met blozende wangen en oogen vol levenslust. Haal je geen muizenissen in len duur van je reis een bepaald verblijf zou voorschrijven," zei Volkmar, „maar ik j denk dat de plaats waar ik logies voor je besproken heb, voor jou als geschapen is. Niet te eenzanm en ook niet te elegant, mid den in een heerlijke landelijke omgeving, je hoofd, integendeel, schudt iedere booze bevalt 't je echter niet, dan kun je natuur- gril van je af en doe haar in den diepsten lijk je tenten ergens anders opslaan." Rudolf dankte hem voor zjjn vriendschap- Tiroolschen afgrond storten." De trein zette zich in beweging en Rudolf Hjj was vastbesloten, geen kennismakingen aan te knoopen en de eerste week van zijn verblijf was reeds bijna verstreken, zonder dat bij zijn voornemen ontrouw was gewor den. Weliswaar had hij in deze heele week iedere aanraking met andere toeristen angst vallig vermeden en hij had voor zijn wan deltochtjes steeds zulke wegen uitgekozen, waarvan hij wist dat. ze door de andereu slechts zelden bezocht werden. De weldda- dige werking op zijn gemoedstoestand ech ter, die hij van de eenzaamheid verwachtte, had zich tot dusverre niet vertoond. Het lot van Greta Willisen nam hem bijna onafgebroken in beslag en des te stelliger zijn sombere overpeinzingen moesten eindi gen in het bewustzijn, dat haar lot nu, na dat zij haar straf ondergaan had, als een onveranderlijk moest worden beschouwd, des te droefgeestiger was de stemming, die zij bij hem achterlieten. De gesteldheid der wegen in de omgeving vat» de badplaats en een voortreffelijke wandelkaart stelden Rudolf in staat zijn uitstapjes tamelijk ver uit te strekken, zon der dat hij zich het gezelschap van een of anderen gids tegen het gevaar van verdwa len op den hals behoefde te halen. Ook als hij wel eens onverwachts wat ai te ver de bergen had beklommen of zlcli ln een of ander onbegaanbaar zjjdal had gewaagd, was hjj toch altijd voor het vallen der duis ternis weer op bekende paden teruggeko men, of een blik op de kaart, die hjj steeds bij zich droeg, had hem direct de goede richting aangewezen. peljjke maatregelen en vöór hij hem den imberg zakte met. gesloten oogen diep in volgenden morgen aan het station voor 't j de zachte kussens, teneinde iedere poging- laatst de hand drukte, zeide hij„Je zult ondertusschen wel eens informeeren hoe 't Mevrouw Willisen en haar dochter gaat, niet waar? Natuurlijk zoo voorzichtig en bescheiden mogelijk en in ieder geval zoo danig dat zjj niet weten dat je het feitelijk voor mij doet." „Daar zal ik mijn beste krachten aan wijden, hoewel deze opdracht me eenigszins zonderling voorkomt. Zul je niet gedurende je afwezigheid met hen correspondeeren?" „Neen. En opdat het soms niet tot pijn lijke misverstanden zal leiden, zoo verklaar ik je hij dezeik zal juffrouw Willisen niet van toenadering van zjjn medereizigers te voorkomen. Doctor1, Volkmar had niet overilrevert, toen hij de loftrompet had geblazen over 't heerlijk gelegen Tiroler landschap. Iets rus tiger had Rudolf Imberg zich ziju omgeving echter wel gewenscht. Volgens zjjn idee waren er te veel zomergasten in theatraal fatterige bergkleeding, en in het groote hotel, waaruit hjj reeds deu eersten den besten dag naar een van de meer afgelegen kleinere pensions was gevlucht, ging het hem te grootsteedsch en te wereldseh toe. (Wordt vervolgd

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1923 | | pagina 1